...Diğerinin Paranoyası.

[GM - Naruto]

Kapalı konu

Kuşu GM'likte çok aktif olarak kullanmayacağım, sana kalmış. Abartmadığın sürece bulaşmayacağım ona yani. Senin kuşuna karışırım o ayrı mesele.

Ossan tesseni sıkıyor elinde bir an, sen bağırınca. Özür dileyince ise derin bir nefes verip sakinleşiyor. Ardından ellerini arkasında, belinin üstünde birleştiriyor ve usulca, ibadethanenin ortasındaki taşa bakıyor, tütsüleri içine çekiyor. Bu sırada yerlerdeki minderlerden birine oturuyorsun ve derdini anlatıyorsun.

"Kalbinin istediği şeyler hakkında yardımcı olamam, fakat kalbinin içerisindekiler için olabilirim." Derin bir nefes alıyor tıknaz herif, tesseni kayanın üzerinde durduğu platforma bırakıyor. Bir elini kaldırıp beyaz kayaya dokunuyor. "Bu hayat bir olması gereken şeyleri ayırıyor. Bizim gibi sorumluluktan anlamayan mahlukatları, hiç bir rehberi olmadan yaşamaya zorluyor." Elini kayadan çekiyor ve arkasında birleştiriyor, ardından sana bakıyor. "Hayat ile aynı notada çalmıyorsun evladım. Kirlisin. Pissin. Kami'lerin sana rehberlik etmesine izin vermiyorsun. Gürül gürül akan bu nehri kontrol etmeye çalışıyorsun, kendini onun serin sularına bırakmak yerine. Umutsuz bir vaka değilsin, fakat öküzün önde gideni olduğun kesin."

Girişin zıt yönünde bulunan duvara doğru yürümeye başlıyor, arka taraftaki mumlarla döşenmiş alana doğru. Kayadan ilk girdiğin için göremediğini farkediyorsun orayı. Eski bir yer masası var, üzerinde ise çeşitli ufak heykelcikler bulunuyor. Eleman oraya doğru yürüyor.

[Shiki Nishiyama]

Bence ben bu herifi çok uyuz ediyorum. Yaptıklarımdan değil, bildiğin varlığımdan rahatsız oluyormuş gibi duruyor adam. İlk defa olsa belki alınabilir ve ya bunu düzeltmeye çalışabilirdim ama ben bir çok insana bu rahatsızlığı yaşatıyorum ne yazık ki. Hatta o da değil, ben de insanlara karşı bu rahatsızlığı yaşıyorum. Mutsuzum, rahatsızım, nefret doluyum. Böyle olmayı ben istemedim, böyle olmayı istemiyorum bile.

Ben konuşmamı bitirdiğimde adam bana kalbimin istediği şeyler konusunda yardım edemeyeceğini söyledi. Sanırım Kiyo'nun beni aldatıp aldatmadığı konularından bahsediyordu. Kalbimin içindekiler de... Huzurum mu? Yani olmayan huzurum. Adam elini kaldırıp taşa dokununca ben de gözlerimi hafiften kısıp baktım bu taşa. İlk aklıma gelen soru taşın sıcak olup olmadığıydı. İnsanlara karşı ters davranışlar sergileyip güçlü görünmek istiyorum ama içten içe biliyorum ki kesinlikle güçlü biri değilim. Hayatta birinin rehberliğinden bahsederken adam tekrar kafamı çevirip yüzüne baktım. Neredeyse tamamen kapanmış gözlerine aldırmadan dediklerini iyice dinledim. Şöyle bir düşünürsek, ben genin zamanımdaki senseiden bile yeterli bir rehberlik görmemiştim. Zaten babamın abim ile ilgilendiğini ve abimin eskiden beni siklemediğini biliyorsunuzdur. Yani şuan abimin beni sevdiğini biliyorum ama o da benim gibi bir odun olduğu için yeterince gösteremiyor sevgisini oldum olası. Benim genjutsu üstünde ilerlemiş bir shinobi olduğumu bu sene öğrendiğini düşünürseniz... Her neyse, tekrar şu rehber olayına dönelim. Bu yaşıma kadar kendi fikirlerimi verip kendi doğrularımı edindim. Herkesten korkup, sürekli zarar göreceğimi düşünerek... Birinin bana yardım ettiğini ve öğüt verdiğini düşünemiyorum bile.

Adamın söylediklerini tamamen dinlerken sürekli kafamda bu cümleleri açmaya çalıştım. Çıkıntı olduğumu ve akan zamanı kontrol ettiğimi söyledi galiba. Kirli ve pis olduğumu ciddi söylemediğine eminim. Belki de ruhum için demiştir. "Ben... Bir shinobiyim ossan. Temiz olabileceğimi sanmıyorum." dedim dalgın dalgın. Adam sonunda bana öküz dediğimde hakkını verip kafamı olumlu anlamda salladım. Herifin dediklerinden bir bok anlamamış olabilirim. "Gerçekten biraz açık konuşsan iyi olur, mecazları yanlış çözümlersem asıl konuyu kaçıracakmışım gibi geliyor." En azından umutsuz bir vaka olmadığımı anladım ama öküzlüğümle ne alakası var onu bilmiyorum. Yerden kalkmadan adamın ilerlediği tarafa döndüm. Yer masasının üstünde tam seçemediğim küçük biblolar vardı. Burada durup o bibloların tipini siktir etmek isterdim ama dediğim gibi, ota boka takıldığım ve her şeyin aslını bilmek istediğim için üşenmeden yerimden kalktım. İlk aklıma ilk gelen soruyu cevaplamak için taşa dokundum usulca. Sonra da adamın arkasından yer masasına ilerledim.

[GM - Naruto]

Taş gayet soğuk. Taştan elini bırakıp masaya yürüyorsun. Masanın üzerinden bir şey alıyor eleman, ardından arkasını dönüp sana doğru gelmeye başlıyor. Sen de zaten ona doğru doğru yürüdüğünden mütevellit sana daha çabuk ulaşıyor. Beynin sorulardan ve felsefeden ancuklandığından mütevellit yüzüne fırlattığı bir tutam tuzu geç farkediyor ve gözüne kaçmasına engel olamıyorsun.

Dizlerinin üstüne çöküyorsun öksürerek, gözlerin yaşlı.

"İnsan öldürmenin temizlikle kirlilikle alakası yok yeğen. Yaptığın ve yapmak istediğin o kadar çok şey tarafından köreltilmişsin ki, sahip olduğun şeylerle yetinmesini unutmuşşsun. Kalk lan ayağa, erkek ol az."

Öksüre tıksıra, ağlaya sızlaya oturmaya devam ediyorsun. Tuz ile temizlenmenin ufak bir shinto ritüeli olduğunu anımsıyorsun bu arada. Eleman suradına tuz atıyorsa seni ciddiye alıyor demektir, diye düşünmektesin. Eleman kayaya gidiyor ve derinden incelemeye başlıyor. Beyazlığı içerisinde kayboluyor eleman, fakat sözlerini söylerken gayet sert ve kendinden emin.

"Kötü ruhların seni çekip çevirmesine izin veriyorsun. Herşeyden önce hayatta "yanlış" veya "doğru" olmadığı farketmen lazım. Hayatta sadece "yol" vardır, bu yoldan "yanlış"tan kaçmak veya "doğru"'yu yakalamak için ayrılma, akıntıya karşı yüzme."

Sana doğru dönüyor. Kendine geliyorsun, fakat hala yerde oturur pozisyondasın. Eleman durduğu yerden sana kocaman bir dağ gibi görünüyor. "Sevgilinin seni aldatıp aldatmaması ihtimali yüzünden kendinden geçiyorsun, hayatını raydan çıkarıyorsun. Yavrum benim, bir yanın "yok yok beni kesin aldatmıyor!" derken, diğer yanın da "acaba..." diyerek içini kemiriyor. Fakat hayatta sadece bir tek hakikat vardır, sen ise bunu bulmak yerine bu hakikatin olasılıkları üzerinde gidip geliyorsun. Yolunda yürümeye devam et, mutlaka cevabını alacaksın. Fakat yol ortasında durup ileriye bakınırsan, puslu bir akşamdan başka bir şey göremezsin.

Ayrıca yere akıttığın salyaları da sil. Bu kocaman odayı arındırmak çok uzun sürüyor."

[Shiki Nishiyama]

Taşın soğukluğunu hissedince hayal kırıklığına uğradım. Belki de kendimi değiştirmeye çalışmam saçma bir şeydir? Belki de nasılsam öyle kalmalıyım. Sonunda bu şekilde mutlu olabileceğimi düşünmüyorum ne yazık ki. Taşı bıraktıktan sonra adama doğru gitmeye başladım. Amacım mutlu mutlu herifin yanına gitmek ve masada konuşmaya devam etmekti ama tabi ki şu yaşamımdaki herkes gibi bu amca da suikastçılik yaptı. Yüzüme tuz atacağını düşünmemiştim! Bunu hiç beklemiyordum amca, sana güvenmiştim. Hayvan gibi bişiy yapıp tuzun bazısını ağzıma bazısını burnuma sokmayı becermişti ve ben de öksürerek iki büklüm kalmıştım. "Lanet olsun. Tuz, en zayıf noktam." tarzında bir şeyler söyleyerek dizlerimin üstüne çöktüm ve gözlerimi ovuşturmaya başladım. Beni ağlatmayı başarmıştı.

Pek gururlu bir herif olmadığım için erkek olma olayından sıyrılıp "Sahip olduklarımla yetinmek mi? Heh..." dedim hala yüzümdeki tuzdan kurtulmaya çalışırken. Sahip olduğum bir bok yok ki amına koyayım. Nedense aşırı bağlandığım ve sevdiğim bir sevgilim var ama o benden bir şeyler saklıyor. İçimde bitmek bilmeyen bir şüphe var, bok gibi aile bağlarım ve içimde gizlemek için öküz gibi uğraştığım bir ibneliğim var. Sahip olduklarım bunlar. Ben bunlarla yetinmek falan istemiyorum! Hepsinin gitmesini istiyorum. Artık tuzlar canımı acıtmayacak duruma geldiğinde kafamı kaldırıp amcaya baktım. Ritüelini sikeyim afedersin. Aniden iş yapmasan olmuyor sanki.

Akıntıya karşı yüzmemek mi? Demek istediği akışına bırakmak falan mı? Pardon ama bu bana aşırı ters bir mantık. Ben hayatım boyunca bir şeyleri kafama takarak yaşamış biriyim ve "Ah tamam artık takmıyorum!" dersem olacak iş değil bu. Yani demek istediğim, kontrolcü biri olduğumu biliyorum ve bundan kurtulmam gerektiğini de... Sadece nasıl yapacağımı bilmiyorum. Üstelik eğer kontrolcü kişiliğimi değiştirmeye çalışırsam, onun dediği bu yola müdahale etmiş olmaz mıyım? Yani bir açıdan gene olaya müdahale ediyor oluyorum. İşler karıştı ağabey.

Adam önümde dikilip son cümlelerini söylerken ben de yaşlı gözlerle ona baktım. Yerde dizlerimin üstüne çöktüğüm için artık benden uzun bir vaziyetteydi ve açıkçası, bu beni rahatsız etti. Babam dışında kimseye bu kadar aşağıdan bakmam çünkü normal zamanlarda. Bu sefer dediği şey anlatmaya çalıştığı şeyi daha iyi kavramamı sağladı. Herif bana embesil gibi şüphe yapıp kendi kendini yiyeceğine zamana bırak zaten sonunda neler olduğunu anlarsın falan diyor sanırım. Salya lafından sonra kafamı eğip yere şöyle bir baktım ama pek siklemeden tekrar kafamı kaldırıp adama baktım. "Peki ya sonunda çok incinirsem?" dedim. Şimdi genel durumu düşünüyorum da, aslında bu yaptıklarım hep bunun için değil mi? Kandırılmış olmak istemiyorum. Kiyo'nun beni kandırmasını, ben onu bu kadar severken onun aynı durumda olmamasını istemiyorum. Bu sadece Kiyo konusunda değil. "Hayat bana karşı adım atmıyor ki ben önüme bakayım." diye mırıldanarak tişörtümle yerdeki ıslaklığı silmeye başladım. "Her neyse ossan, siz burada ne yapıyorsunuz?" diye sorduktan sonra göz ucu ile ortada duran taşa baktım. "Süslü taşınızla..."

[GM - Naruto]

Kapalı konu

Ben de düşündüm 1 ay sonra mı yazsam diye, zaten hemen yazsaydın 1 ay sonra falan yazacak olma durumumu hatırladım, dedim np.

"He incinmemek için sok kafanı götüne, çıkarma ordan, e mi." Elleri arkasında, sırtını sana dönüyor ve toz kesesini odanın ilerisindeki yer masasına geri bırakıyor. Ardından diğer laflarını dinliyor, ve cevap veriyor sana dönmeden. "Sanırım sen pek Shinto kültürünü ailenden öğrenememişsin. Anlatalım bari, kültürlen az."

Eleman, elleri hala arkada, sana doğru yavaşça yürüyor sert bir tonda konuşurken. "Shinto'yu bir "din" olarak düşünmemek lazım, hani şu tek veya bir çok yaratıcıya inanıp dua eden, o varlıkları 'tanrı' statüsüne literal anlamda yerleştiren öğretiler var ya, onlar gibi düşünmemek lazım yani. Anlayışımızın yetmeyeceği kudrete sahip varlıkların yazdığı yaradılış destanı silsilesinin bir kültürel sentezi, indirgemesi olarak düşünebilirsin. Konuya buradan gireyim bari, ne yaptığımızı öyle daha iyi anlarsın."

Nefes alıyor derinden, daşın etrafında dönerken de anlatmaya başlıyor.

"Eski çağlardan beri gelen bir inanış kemikleşiyor haliyle, kültürü oluşturuyor ve aidiyet duygusu yaratıyor. Burada yaptığımız şey de o bağlamda bir 'ibadet' değil, kültürel faaliyet. Buraya gelen insanlara dini görüşünü sorsan 'bilmem' kelimesinden hallice bir yanıt alman zor, benim gibi Shinto rahipleri dışında. İnsanlar ailelerinden öğrendiği için dua eder, bağış bırakır, ölmüşlerinin ufak anıtlarını evlerinde tutar. Bir kültürel yaşam biçimidir Shinto, buna duyulan saygı ise içten gelir, öğrenilmez. O bağlamda, insanlar önemli günlerde buralarda toplanır, bahçede eğlenir, ya da zor durumlarında gelir, Kami'lere şükranlarını sunar ve hayatındaki dengeyi toplamak adına Shinto kültürüne attığı kazığı sağlamlaştırır, ona sarılır."

Derin bir nefes veriyor, aldığı gibi, sana dönüyor bu sefer.

"Kısaca biz burda bi' bok yemiyoruz. Seni o kadar ilgilendiriyor en azından."