[Ame] Rutin Eskort II

[GM - Naruto]

Görevde Bulunan Kişiler: Senji Kamonosuke, Kenta Ronin, Takashi Raiden
Öngörülen Seviye: C Rank
Pasiflik Sınırı: 24 saat

Yahiko ormanı içinde, kimliği belirsiz bir kişi yakalandı. Üzerinde herhangi bir kimlik bilgisi içeren belge/lisans bulunmaması, gelen bilgiler arasında. Yahiko Timi, şu anda şüpheliyi zaptetmiş bir durumda, ormanın içerisinde. Pakedi teslim etmeden rutin işlerine devam edemiyorlar. Oraya gidecek, pakedi teslim alacak ve Daichou binası önünde bekleyen ANBU timine teslim edeceksiniz. Pakedin güvenliği sağlanmalıdır.

Loş bir ortam sizi karşılıyor Amegakure sınırını terkettiğiniz anda. Sık, sert ormana giriş yapıyorsunuz. Yüksek ve geniş bir ağacın dalındasınız. Yapraklar yağan yağmuru kesiyor, ancak sağanak yine de aralardan sızmayı başarıyor. Köyün aksine, burası neredeyse karanlık, ancak bu orman sizin 2. eviniz gibi olduğundan, yönünüzü rahatlıkla bulabiliyorsunuz. Yahiko Timi, bir kaç kilometre ileride sizi bekliyor.

[Kenta Ronin]

Gitmek zorunda değilsin oğlum.. Hepsini bırakıp unutabilirsin ve seninle sorunsuz garanti bir hayat yaşarız, belki daha iyi bir iş bulurum daha geniş bir eve taşınırız... Her sabah kulağımda yankılanan cümleler, saatlerce aklıma takılan bazen beni aksatan duygular... Bugün babam yine beni shinobiliği bırakmam konusunda uyarmıştı, babamın korkusunu ve yüz ifadesini ormana gelene kadar unutamamıştım. Ormana gelip Raiden'ın o siktiriboktan sıfatını görünce biraz rahatladım ve güvende olduğumu anladım. Bizimle birlikte göreve atanan bir chuunin daha vardı, siyah saçları ve topuzuyla ciddi bir görünüm ettiğini inkar edemeyeceğim. Ormana girdiğimizde üstümüze çöken karanlık beni biraz ürkütse de, korkmamı gerektirmiyordu çünkü yanımda Raiden vardı. Bazen kendini kaybedip anlamadığım ve konuşmak istemediği bir sebepten dolayı bir anda değişip sağa sola saldırsa da, onun yanında istemsiz bir şekilde güvende hissediyordum.

Ormanda bizim için yakalanmış olan kişinin kim olduğunu bilmiyordum, parşömenlerden anladığım kadarıyla yalnızca bir şüpheli ve üzerinde kimlik ya da kim olduğuna dair herhangi bir şey yoktu yani biraz gevşeyebilirdim. Ama yinede sırf bir kişiyi almak için üçümüzü de yollamaları normal değildi. Oraya gittiğimde her şeyin sakin bir şekilde olmasını ve paketi alıp köye hızlıca getirmeyi diliyordum, korktuğum için değil sadece boşu boşuna kan akıtmak istemiyordum o kadar. Yoldayken ilk olarak Raiden ve siyah topuzun nerede olduğuna sonra da etraftaki seslere odaklanıyordum, çok hızlı olmaktansa biraz güvenli ilerlemek daha iyi olacaktı.

[Senji Kamanosuke]

Yeni bir güne daha girmiştim. Bu günün benim açımdan heyecanlı, aksiyonlu geçmesini istiyordum. En azından görevde şu beklentilerimin birazı karşılansa fena olmazdı. Her neyse, ormana doğru yola çıkmıştım vardığımda ise benden başka kimse yoktu. Sanırsam biraz erken gelmiştim. Çok geçmeden diğerleri de gelmişti. İlk dikkatimi çeken şu kızıl saçlı çocuğun göz bandıydı. Bunu takması için farklı sebepler olabilirdi, bende hangi sebeple taktığını merak etmiyor değildim. Her neyse ormana girdiğimizde üzerimize çöken karanlık beni ürkütmek yerine heyecanlandırıyordu. Onun dışında yağmur damlalarının sesinde başka bir ses yoktu ortamda.


Çok az bir mesafe ilerledikten sonra şu sözleri söylemiştim. ''Hadi ama siz ikiniz neden bu kadar sesisiniz, biraz konuşmaktan kimseye zarar gelmez. Hey kızıl saçlı, neden o göz bandını takıyorsun, yoksa sadece cool olmak için mi, EHEHEHE'' Bu ortam fazla sessizdi, burayı alevlendirmekte bana düşen bir görevdi, ehehehe.



Onun dışında şu paket var tabi, bir sorun çıkartır mıydı bilmiyordum ama çıkartsa da çıkartmasa da bu görevi başarıyla tamamlayacağımıza inanıyordum. Kendime güvenim en üst noktadaydı, şu iki çocuğunda bir iki manevrası vardır herhalde. Karşımıza ne çıkarsa çıksın, ne olursa olsun bu görev başarıyla tamamlanacaktı. Tabi diğer bir ihtimalde vardı, rahat rahat paketi alır ve sorunsuzca teslim edilmesi gereken yere teslim etme şansımızda vardı, ama bu pek bana göre değildi. Benim istediğim şey Aksiyondu.

[Takashi Raiden]

Odanın penceresinden sızarak gözüme vuran ışık beni uyandırdı. Normalde uyanmak istemez, uyumaya devam etmeye çalışırdım ama bugün olmazdı. Yetişmem gereken bir görev vardı. Ama yatak benim kalkmamı istemiyordu sanki, uyumam için zorluyordu beni. Bunca yıllık yatağımın kalbini kıracak değildim herhalde. 5 dakika uykudan zarar gelmezdi. Gözlerimi kapattığım sırada annemin bana bağırmasını duydum. "Raiden, geç kalcaksın kalk artık !" Ninni okumasını tercih ederdim aslında. Ama her zaman olduğu gibi haklıydı. Yatakla olan randevumu başka bir güne ertelemem lazımdı. "Üzgünüm dostum, başka sefere." diyerek kalktım yataktan.

Odamdan çıkınca evimizin doğal ortamına rastladım. Annem o harika yemeklerinden yapıyor, babam da oturmuş duruyordu. Sadece oturuyordu. Beni görünce bana bakarak "Raiden, dikkatli ol. Benim gibi olmanı istemiyorum." Bunu derken gözünün ucuyla sol kolunun olması gereken yere baktı. Shinobliği bırakma sebebi olan olayın benim başıma da gelmesini istemiyordu. Kimse istemezdi. "Merak etme baba" diyerek gülümsedim ve kapıya doğru yöneldim. Annemin yemeğinden yemek istiyordum ama biraz daha oyalanırsam geç kalırdım. Bu yüzden kapıyı açtım ve dışarıya doğru adımımı attım.

Her zamanki gibi yine yağmurlu bir hava vardı Amegakure'de. Sanki gökyüzü bu her şeyi ve dünya onu ağlatıyor gibiydi. Haklıydı. Bu dünya ağlanacak bir yer haline gelmişti artık. Ama bu yaşamayı bırakmam anlamına gelmiyordu. Aksine, güçlenip ona karşı çıkmam ve onu düzeltmem gerekirdi. Ama daha önce sevdiklerimi korumalıydım.

Görev yerine yaklaştığımda bir çocuğu gördüm. Bizimle aynı görevde olan çocuk olmalıydı bu. Ronin daha gelmemişti. Beklemeye başladım. Çocukla konuşarak zaman geçirebilirdim belki ama bunu istemiyordum. Biraz çekiniyordum aslında. Bir süre sonra Ronin'in yaklaştığını gördüm. Yaşama sebeplerimden biri. Arkadaşımdan öte kardeşim gibiydi Ronin. Ona bakarak hafifçe güldüm. Ciddi bir ortam vardı nedense. Konuşma isteğimi yok ediyordu biraz. Deli görünümlü çocuk ''Hadi ama siz ikiniz neden bu kadar sesisiniz, biraz konuşmaktan kimseye zarar gelmez. Hey kızıl saçlı, neden o göz bandını takıyorsun, yoksa sadece cool olmak için mi, EHEHEHE'' diyerek sessizliği bozdu sonunda. Ortamdaki soğukluğu bozmak istemişti bunu yaparak ama beni biraz sinirlendirdi. Ronin onu takmazdı bile büyük ihtimalle. "Ne biliyorsun ki." dedim kısık bir sesle. Ve Yahiko timinin olduğu yere doğru yürümeye başladım

[GM - Naruto]

Yahiko ormanı, bildiğiniz gibi, aşırı sık. Yerde ilerlemek size vakit kaybettireceğinden, ağaçlara çıkmaya karar veriyorsunuz ve dallardan zıplayarak yolunuza devam ediyorsunuz. Dikkatlice bunu yapıyorsunuz, zira eğer bir anlık konsantrasyon kaybı, bu kısmen karanlık ormanda suradınızı bir kovuğa çarpmanıza neden olabilir. Ancak ortamın doğal kokusu ve nemli havası içinizi açıyor biraz da olsa. En azından köyün sağanak yağmurundan korunuyorsunuz, kargaşadan uzaksınız.

Aranızdaki konuşmalar bittiği sırada, ufak bir açıklığa varıyorsunuz. Üzerlerinde kapalı yeşil bir renkte cübbe ve aynı renkte maske olan olan 3 kişi, sivil giyimli birisini bağlamış ve etrafında duruyorlar. Siz yaklaştığınız sırada, bir tanesi onu tekmeleyerek ıslak çimlerin arasına atıyor. Adamın ağladığını duyabiliyorsunuz. Biraz daha yaklaştığınızda, adamı daha rahat seçmeye başlıyorsunuz.

Yerde, elleri ve kolları bağlı bir şekilde yatıyor, tüm umutlarını kaybetmiş bir şekilde. Üzerinde bir yağmurluk var, ancak önü açılmış, belli ki bir arbedeye girişmiş ve düğmeleri kopmuş. Ayağında çizmeler var, sivil usulü. Ortalama uzunlukta kahverengi saçları var ancak çamura bulandığından yapış yapış. 30'lu yaşlarda olduğunu tahmin ediyorsunuz. Siz ortama varınca, üçlü size doğru dönüyor. Adamı tekmeleyen cüppeli, elemanı yerden iki ayağının üzerine kaldırıyor tek eliyle, ardından sırtına vurarak üzerinize itiyor. Adam iplerle bağlanmış, ancak yürüyebilecek durumda, zira ayakları gevşek. Ancak koşamaz. İpler gayet sağlam görünüyor. "Pakedi gecikmeden Daichou binasının önüne götürün." Ardından size cevap vermeden, Shunshin ile ağaçlara zıplıyorlar. Aşırı hızlı bir şekilde ormanın içine girerek gözden kayboluyorlar. Adam, iki gözü yaşlı bir şekilde size bakıyor.

[Kenta Ronin]

İlerlemeye başladıktan sonra diğer ikisi ortamdaki sessizlikten şikayetçi gibiydiler, nede olsa bir takım sayılırdık ve birbirimizin arkasını kollayacaksak biraz olsun birbirimizi tanımamız gerekirdi. Ben bunları düşünürken göreve bizimle atanan çocuk ''Hadi ama siz ikiniz neden bu kadar sessizsiniz, biraz konuşmaktan kimseye zarar gelmez. Hey kızıl saçlı, neden o göz bandını takıyorsun, yoksa sadece cool olmak için mi, EHEHEHE'' düşüncesi yumuşamamı sağlasa da tam olarak güvenimi kazanamamıştı. Soğuk bir ses tonuyla "Sence havalı olmak için böyle bir şeye ihtiyacım var mı?" dedim. Ormanda ilerlemeye devam ederken aşırı sık olduğundan dolayı sürekli yön değiştirmemiz gerekiyordu, bunun üzerine ağaçlara çıkıp yola ağaçlardan zıplayarak devam ettik. Ortamın yağmursuz olması sesle pozisyon belirleme kabiliyetimi belirgenleştiriyordu.

Hedef noktamıza gittiğimizde yeşil renkte siktiriboktan kıyafetleri olan 3 kişi ve önünde paketi gördüm. Bir de kıyafetleriyle uyumlu maskeler takıyorlardı. Paketi incelediğimde shinobi gibi değildi, suçlu gibi de gözükmüyordu gözüme, normal birisiydi. Bizim geldiğimizi fark eden bekçilerden biri adama tekme atıp bize doğru ilerletti ve bu beni çok sinirlendirmişti, sivildi ve bize herhangi bir suçu olduğu söylenmemişti yalnızca şüpheli olan bir adama bu denli kaba davranmak onların görevinin dışına çıkmıyor muydu? Adamın ağladığını duyduğumda sinirlerim dahada büyümeye başladı. Adama yaklaşıp suratına baktığımda oldukça hırpalanmış ve umutsuz bir şekilde ölümünü bekliyor gibiydi, ya da benim şu 3 bekçiye karşı atan sinirlerim onu dahada zayıf görmeme sebep oluyordu. Savaşı başlatmak için net geçerli bir sebep arıyordum ki, tekmeci herif geldi adamı tek eliyle havaya kaldırıp bir kez daha bize doğru attı. Artık sinirlerim çakrama etki ediyor, çakram elimde birikiyordu. Tam saldırmayı düşünürken biri konuşmaya başladı "Pakedi gecikmeden Daichou binasının önüne götürün." vov. hem adama köle muamelesi yapıyor hem de bize emir verebileceğini zannediyor. Rai'ye dönüp gözlerimi gösterdim ve "NEYİ BEKLİYORUZ!?" gibi bir ifade takındım. Son bir kez daha üçlüye bakacaktım ki shunshin ile ortadan kaybolmuşlardı.

"Neyse, buraya kimseyi öldürmeye gelmedik öyle değil mi?" bizimkilerle konuştuktan sonra paketi detaylı inceledim. Üzerinde bir yağmurlukla birlikte bağlanmış. Kafasındaki çamurdan suratını zar zor çıkarıyordum. Ayağında ki çizmeler yürümesi için yeterli ancak ipler koşmasına izin vermeyecek kadar sık. 30'lu yaşlarda suçludan çok madur birine benziyor ve önümde ağlasa da ona karşı acı duygusu hissetmeme yeterli olmuyordu. "Hadi şu kendini beğenmişlerin siktiriboktan ormanından gidelim. Bununla birlikte zıplayıp dallara çıkamayacağımıza göre yerden gideceğiz. Bir üçgen oluşturursak hem kaçmasını engelleriz hem de etraftan gelebilecek saldırılara karşı daha çabuk savunmaya geçeriz. Önü ben alırım" adamın önüne geçmek istememin asıl sebebi onun nerede olduğunu bilmek için görmeme gerek olmamasıydı. Zaten dibimde olan hareketli bir varlığın ne yaptığını sesten çok rahat anlayabilirdim. Raiden buna itiraz etmeyecektir ama topuzlu çocuk liderlik tasladığımı düşünüyor olabilirdi fakat şuan onun düşüncelerini ciddiye almak için geçerli bir sebebim yoktu zaten.

[Takashi Raiden]

Yerde 1-2 adım attıktan sonra en yakın ağacın üstüne zıpladım. Ormandaki ağaçların arasından yürümektense böylesi daha rahattı. Diğerleri de benim gibi düşünmüşlerdi büyük ihtimalle çünkü benim hemen ardımdan ağaca çıktılar. Ağaçların üstünde ilerlemeye başladık. Şu anki amacımız Yahiko timinin olduğu yere gitmekti. Fazla hızlı gitmiyordum çünkü ağaçların üstü biraz da olsa tehlikeliydi. En ufak bir dikkatsizlikte kafamı çarpıp düşebilirdim. Ama yürümekten daha iyiydi bunu yapmak. Zeminden yüksekte durmak farklı bir histi. Önümde çarpacak bir şey olmadığından emin olduktan sonra diğerlerine baktım. Onlar da sorunsuz bir şekilde geliyor gibiydi.

Biraz daha ilerledikten sonra bir açıklığa geldik. 4 kişi orada bekliyordu. 3'ü Yahiko timindendi anladığım kadarıyla. Diğer adamsa "paket" olmalıydı. Yahiko timindekiler yeşil bir cübbe giymişlerdi. Suratlarında yine yeşil bir maske vardı. Oldukça ürkütücü gözüküyorlardı. Bizim yaklaştığımızı görünce adamlardan biri pakete tekme atarak onu yağmurdan ıslanmış çimlerin içine attı. Napıyodu lan bu ? Bu adamın ne bok olduğunu bilmiyordum. Hırsız, katil ya da hain. Her şey olabilirdi ama sonuçta o bir insandı. Yahiko timindeki piçin yaptığı beni cidden sinirlendirmişti. Ama kendime hakim olmalıydım. Çünkü onlarla bir kavgaya girsek en ufak bir şansımız bile olmazdı. Aynı piç adamı tek eliyle tuttu ve yerden kaldırdı. Hemen ardından adamın sırtına doğru vurarak onu bize itti.

Adamı biraz inceleyince sıradan bir sivil gibi gözüktüğünü fark ettim. Adamın yüzünden umutsuzluk akıyordu. Yerde yatmış ölmeyi bekliyordu resmen. Üzerindeki yağmurluğa bakınca başına kötü bir şey geldiği rahatça anlaşılıyordu. Ya kaçmaya çalışmıştı, ya da onu dövmüşlerdi. 2. seçenek daha mantıklı geliyordu çünkü bu iplerle kaçmaya çalışması salaklıktı. Ellerinde oldukça sıkı fakat ayaklarında yürüyebilmesi için biraz daha gevşek ipler vardı. Kahverengi saçlarının neredeyse hepsi çamura bulanmıştı. Yahiko timi adama çok kötü davranmış gibi gözüküyordu. Ama bu adamın suçu ne olabilirdi ki ? Bir shinobi olmadığı kesindi. Tehlikeli birine benzemiyordu. O zaman neden bu görev için 3 kişi çağrılmıştı? Tam bu adamın ne yaptığını sormak için ağzımı açtığım sırada adamlardan biri konuştu "Paketi gecikmeden Daichou binasının önüne götürün." ve anında ortadan kayboldu.

Ronin'e baktığımda biraz sinirli gibiydi. Sonra bana dönüp neyi bekliyoruz der gibi bir ifade takındı. "Neyse, buraya kimseyi öldürmeye gelmedik öyle değil mi?"dedi hemen ardından. "Umarım öldürmeyiz." diye cevapladım. Ronin pakete doğru yaklaştı ve onu incelemeye başladı. "Şu Yahiko timindekilere soru bile soramadan gittiler. Neyin nesi ki bu adam?" diye söylendim. "Hadi şu kendini beğenmişlerin siktiriboktan ormanından gidelim. Bununla birlikte zıplayıp dallara çıkamayacağımıza göre yerden gideceğiz. Bir üçgen oluşturursak hem kaçmasını engelleriz hem de etraftan gelebilecek saldırılara karşı daha çabuk savunmaya geçeriz. Önü ben alırım" Ronin'in dediği mantıklıydı ama birlikte göreve çıkmış olsak da daha diğer çocuğun adını bile bilmiyordum. "Tamam, sağ taraf bende." dedikten sonra diğer çocuğa döndüm "Bi süredir beraberiz fakat daha tanışmadık bile. Ben Raiden, göz bantlı olan da Ronin. Ee senin adın ne ?"

[Senji Kamanosuke]

Ortamdaki sessizliği bozduktan sonra ufak bir diyalog geçmişti aramızda. Sorduğum soruya ikisi de cevap vermişti fakat sorumun cevabını alamamıştım, merak ediyordum ulan! İlk cevap soruyu sorduğum kişiden değil diğerinden gelmişti. ''Ne biliyorsun ki.'' diye kısa bir cevap vermişti. Kızıl saçlı çocuk ise "Sence havalı olmak için böyle bir şeye ihtiyacım var mı?'' diye cevap vermişti.'' Merak duygularımı şimdilik bastırmam gerekti çünkü ağaçlara çıkıyorduk. Eh dikkatli olup, konsantrasyon kaybı kötü şeylere yol açabilirdi. Paketi teslim alacağımız yere kadar sessiz kalıp, yola odaklanacaktım.


Paketi teslim alacağım noktaya varmıştık. Karşımızda paket dışında 3 kişi vardı. Aslında görünümlerini pek sevmemiştim, fazla ürkütücüydüler. Davranışları da pek farklı değildi. Bekçilerden bir tanesi sivili tekmeleyerek bize yaklaştırdı. Tamam bende iyilik meleği değildim ama bir sivile böyle davranılmasını yediremiyordum. Tam tepkimi gösterecektim ki, şu anki seviyemin bu adamların seviyesiyle karşılaştırılabileceğini düşünmüyordum. Sakin kalmam lazımdı. Tepkimi göstermekten vazgeçmiştim, fakat sivil adam ağlıyordu, ağlama sesini duyabiliyordum, gözümdeki görüntüyse onun şu anki durumunun umutsuz, çaresiz birinin görüntüsünden başka bir şey değildi. Yine aynı adam sert bir şekilde adamı kaldırıp sırtından vurarak bize doğru itiyor ve "Paketi gecikmeden Daichou binasının önüne götürün." sözlerini söylüyordu. Aklıma takılan bir şey vardı, bu adam ne yapmışta bu durumda kalmıştı. Bunu sormak istiyordum, bu adamın ne sebeple paket olduğunu sormak istiyordum fakat bu sözleri söyledikten sonra hızlıca ağaçlara zıplayıp bu ortamdan uzaklaşıyorlar, kısaca bize soru sorma fırsatı bile vermemiştiler.



Şu anlık görevi tamamlamaktan başka elimizden bir şey gelmezdi diye düşünürken kızıl saçlı çocuk şu sözleri söyledi "Neyse, buraya kimseyi öldürmeye gelmedik öyle değil mi?" Bu söyledikleri benim için bir anlam ifade etmiyordu bu yüzden pek umurumda değildi. Kızıl saçlı arkadaş paketi incelemeye başlamıştı ve diğer arkadaş ise durumdan benim gibi rahatsız gibiydi, daha bu adamın ne bok yediğini bile bilmiyorduk fakat şu anki tek yapabileceğimiz şey üstlerimizin bize verdiği emirleri yerine getirmekti. Bunları düşünürken kızıl saçlı arkadaştan şu sözleri duydum ''Hadi şu kendini beğenmişlerin siktiriboktan ormanından gidelim. Bununla birlikte zıplayıp dallara çıkamayacağımıza göre yerden gideceğiz. Bir üçgen oluşturursak hem kaçmasını engelleriz hem de etraftan gelebilecek saldırılara karşı daha çabuk savunmaya geçeriz. Önü ben alırım" Şimdiye kadar olanlardan rahatça anlayabileceğimiz gibi bu ikisi önceden tanışan yakın arkadaşlardı. Aslında burada bunlara karşı dövüşmek güzel olabilirdi ama şu an bir görevin ortasında olduğumu unutmamam gerekti, ehehehe. Ardından diğer arkadaş sağ tarafı aldığını söyledi. Aslında bu durumlarda ortama ayak uydurmak pek tarzım değildi ama çocuk dediklerinde haklıydı. ''Siz zaten istediğiniz yerleri seçtiniz, bende size ayak uyduracağım ve kalan yerde de ben bulunacağım.'' dedim. Ardından kızıl saçlı olmayan konuşmaya başladı ve kendini ve arkadaşını tanıttı benden de kendimi tanıtmamı istedi. ''İsmim Senji Kamanosuke, hey kızıl saçlı, yani Ronin sende cevap bekleyen bir sorum var çocuk hala cevabımı alamadım.'' diye cevap verecektim. Ayrıca bunları söylerken ses tonum gayet samimi ve deli dolu olacaktı.

[GM - Naruto]

Raiden sağda, Kamanosuke solda, Ronin ise önde, ilerlemeye başlıyorsunuz sık ormanda. Dallara takılıyor, çimlere batıp çıkıyor, çamurda kayma tehlikesi geçiriyorsunuz, ancak yine de zor da olsa ilerlemeniz mümkün. Adam bu süre boyunca ise ağlıyor.

Bir süre sonra, sizin insaflı birileri olduğunuzu düşünmüş olacak ki, konuşmaya başlıyor. "N'olur bırakın beni, ben bir şey yapmadım, lütfen! Zindana gitmek istemiyorum! Lütfen!" Sesi git gide yükseliyor ve ağlamalarına hıçkırıklar dahil oluyor. Sizden yaşça büyük birisinin bu kadar derinden yalvarması, nadir bir olay sonuçta. Ancak yine de size karşı çıkmamak için size beraber yürüyor.

[Kenta Ronin]

Adamı aramıza alıp yerden yürümeye başlamıştık. Daha sık ormana girmeden topuzlu çocuk bana seslendi ''İsmim Senji Kamanosuke, hey kızıl saçlı, yani Ronin sende cevap bekleyen bir sorum var çocuk hala cevabımı alamadım.'' ses tonu yine hoşuma gitmişti ve yavaş yavaş güvenimi kazanıyor gibiydi. Zaten Raiden'da onunla tanışmıştı ve hala onunla konuşmamaya çalışmam saçmalık olurdu. "Evet dostum, sağ göz bandım yalnızca havalı olmak için diyebiliriz. İhtiyacım olduğundan değil ama takmak gerçekten bana güzel geliyor. Zaten içindeki mini deliklerden sanki hiç takmamışım gibi görebiliyorum yani çıkarmamı da gerektirmiyor." güvenimi kazanmış olması ona tüm sırlarımı açıkça sunacağım anlamına gelmiyordu. Ona sağ gözümün kör olduğunu söylersem ilerde karşı karşıya kalmamızla bunu bir avantaja çevirebilirdi bende şimdilik bu yalanla idare etmesini istemiştim.

Pozisyonumuzu alıp sık ormana girdiğimizde tanrıyı bir kez daha reddettim diyebilirdim. Bir tanrının böylesine saçma ve yaşam koşullarının minimuma indirildiği bir orman yaratması hangi mantığa dayalı? Dallara takılıp çimenlere bata çıka kontrollü bir şekilde ilerlemeye devam ediyorduk ve aklımdan, hayatımı annesiz geçirmeme ve sonra da böyle yaşamamı sağlayan bir tanrı varsa onu affetmem için ayaklarıma kapanması gerek diye düşünüyordum. Ortamdaki loşluk, korkuyu ve üstümüze gelecek saldırıların tutma ihtimalini kolaylaştırıyordu. Burası ikinci evimiz gibi olsa da, burada yıllarca yaşayan birkaç shinobi ile karşılaşsak büyük ihtimalle üçümüzde sağ çıkamayacaktık.

Paketteki adam yol boyunca ağlamaya devam etti ve bir süre sonra bize "N'olur bırakın beni, ben bir şey yapmadım, lütfen! Zindana gitmek istemiyorum! Lütfen!" anlaşılan yahiko timine grupça tepkimizi görüp bizi iyilik melekleri sanmıştı. Evet ben adaletten yanayım ama saf değilim. "Aynen. Tabii. Zaten kim gerçekten suç işleyip zindana düşer ki dostum? bizi ormandaki şu üç yakışıklıdan daha merhametli görmüş olabilirsin çünkü daha isteğimizin dışında giden bir şey olmadı. Sen suçlu ol ya da olma görev icabı daichou binasına götürüleceksin ve herhangi bir şeyden dolayı konuşman da yasak, mümkünse ağlamanı da azalt. Eğer emirlere itaat etmezsen keşke sonsuza dek yahiko timiyle kalsaydım diye dua edecek bir duruma düşebilirsin." Bunları derken yine de adamın masum olma ihtimaline katılıyordum. Kim bilir... Ama yine de bu daichou'nun bizi test etmek için yolladığı bir görev olabilirdi veya adama konuşma izni verirsek hipnoz teknikleriyle bizi yanıltabilirdi, nasıl olsa onu hiç tanımıyorduk. Eğer masumsa buna biz değil daichou karar verirdi. Şayet onu daichou bile anlamazsa Tokubetsu Jounin Ando ile konuşturup doğru ya da yalan söylediğini anlayabilirlerdi. Bizim yapmamız gereken tek şey onu en kısa sürede köye ulaştırmaktı."Son olarak, düşmemeye çalış. O iplerin ne kadar sıkı olduğu umrumda bile değil, bizi yavaşlatacak herhangi bir şey yapma."