[Ishi] Takım Shun

[GM - Naruto]

Belirlediğin saatte, belirlediğin yere, öğrencilerinden önce varıyorsun. Biraz heyecan var sanki içinde, belki de ilginç bir beklenti dürtüklüyor karnındaki arıları. Belki de ağır bir sorumluluğun suradına düşen ilk damlalarını seziyorsun.

Herşeyden önce, çevrene tekrar bir bakmak geliyor içinden.

Burası nasıl bir yer? Niye burayı seçtin? Buraya gelince ne bulacak öğrencilerin?

Kapalı konu

Buluşma yerini Ishigakure içinde kalmak kaydıyla herhangi bir yerde düzenlemiş olabilirsin. Böyle bir durumda konu buluşmanın yapılacağı yere taşınacaktır.

Pasiflik süresi 48 saattir.

[Shichiro Shun]

Benden takım kaptanı mı olur ya? Oluyormuş demek ki. Bu görevi kendim istedikten sonra bu cümleleri sarf etmem de ayrı bir ironi. Her neyse bir an önce hazırlanmak için harekete geçmeliydim. Hazırlanmaya başlıyordum ve son olarak gözlüğümü alnıma taktıktan sonra hazırlığımı tamamlıyordum. Odamdan çıkıp çoktan uyanmış olan ablama “Ben çıkıyorum.”, diyor ve dışarıya çıkıyordum. Klasik bir Ishigakure günü olarak, kavurucu bir güneş tepedeki yerini almıştı. Buna alıştığım için pek sıkıntı olmuyordu artık.

Oldukça yavaş bir tempoyla yürümekteydim. Her ne kadar küçük bir şey gibi düşünerek kafamı rahat ettirmeye çalışsam da altına gireceğim sorumluluğun baskısı üstümdeydi. Bu adımlarımı yavaşlatıyordu ve daha hiçbir şey başlamamıştı bile. Oğlum bu ne ciddilik lan? 40 yaş yaşlandım sanki amına koyim sakin ol Shichiro sakin. İçimde ki ses diyor ki ek şu tanışmayı git bir iki pezevenk döv. Ancak bunu yapamam yaşlı Jirou ağzıma sıçar yemin ediyorum. O yüzden bunu yapmayacağım. Onlara yol gösterebilecek miyim? Yollarına ışık tutabilecek miyim? Nereden biliyim amına koyim ama bunu bir süre sonra hep birlikte öğreneceğiz sanırım. Ancak emin olduğum bir şey varsa o da ilk olarak öğrencilerime köy sevgisini aşılamam gerektiğidir. İleri de ne kadar güçlü olurlarsa olsunlar köy uğruna çarpışmadıkları sürece bir işe yaramazlar hatta başımıza iş bile açabilirler. İşte bundan dolayı buluşmayı köyün en güzel yerlerinden birini olan Kurobe Vadisi’nde yapacaktık.

Tempom biraz artmıştı bu sorumluluğa yavaş yavaş alışıyordum sanki. Bu sırada aklıma öğrencilerimin gelmesiyle yine şansıma sövmeye başlıyordum. Nakai Takeru bir genin için ortalama sayılabilecek bir yaşa sahip olan tipine verdiğim özgüvensiz bir velet. Ve tam bunun zıttı bir şekilde 17 yaşına rağmen hala genin olan güzellik delisi herkesi kölesi olarak düşünen bir kokoş. Ne yapacağım lan ben? Biri toplum içinde inanılmaz silik olan bir genin diğeri ise nerede olsa göze batan tahminimce benden bile daha popüler olduğunu tahmin ettiğim bir kişi. Ne yapacağım ben lan? Vay amına koyim.

Düşüncelerin arasında buluşma yerine varmıştım. İlk gelen ben olmuştum öyle olacak tabi artık bir takım kaptanıyım. Ishi’nin güzelliklerini fark edip, daha fazla bağlanmaları için seçmiştim bu yeri. Sakin bir yerdi insanın içine huzur verdiği için ilk buluşma için oldukça iyi bir seçimdi bence. Ancak şu güzellik delisinin orman gibi ortamları fazla sevmiyor olabileceğini de düşünmüyor değilim. Bu da beni biraz tedirgin ediyordu açıkçası. Her neyse, ne demiş eskiler? Olduğu kadar olmadığı kader, çok seviyorum lan bu sözü kim demişse kami razı olsun. İyi bahane oluyor valla.

[GM - Naruto]

Buluşma noktanıza varman ile birlikte beklemeye de koyuluyorsun. Kısa bekleyişinin içinde öğrencilerinle ilgili planlar ve hayaller de kurmay ihmal etmiyorsun. Ishigakure'nin merkezine kıyasla daha serin olan bu yerde buluşmanın mantıklı olduğu aşikar. Sonuçta güneşi doğrudan yemediğiniz için, kafalarınızın daha ayık olacağı belli.

Sen bekleme işine devam ederken, buluşma noktasına ilk gelen kişi Takeru oluyor. Tıpkı söylendiği gibi fazlası ile ezik olan bir tip olan Takeru, eğilip bükülerek yanına kadar geliyor ve özgüvenin hiç hissedilmedi bir ses tonuyla "Merhaba yeni Sensei." diyebiliyor. Neredeyse kuyruğunu bacaklarının arasına kıstıracak kadar ürkek duran Takeru "Hinako-sama kuaförde olduğu için biraz geç gelecekmiş. O gelene kadar havadan sudan sohbetler edebilirmişiz. Kendisi bu tür sohbetleri sevmediği için duymak dahi istemiyormuş." diyor. Yüzü kıpkırmızı kalan ve konuştuğu süre zarfında ellerini ovuşturmaktan ellerini de kıpkırmızı yapan Takeru'nun sanki canı çıkmış gibi susuyor ve bakışlarını da mümkün mertebe senden uzak tutmaya çalışıyor.

Kapalı konu

Konu Kurobe Vadisi'ne taşınmıştır. Taşıdıktan sonra niye böyle bir şey yazıyorsam artık..

[Shichiro Shun]

Buluşma noktasında beklemekteydim, bu sırada takımımla ilgili hayallerimi de kurmuyor değilim. Ancak hayallere giden yola dikkatlice bakınca hiç kolay olmayacağını bir kez daha hatırlıyorum ve şansıma sövmeye başlıyorum yeniden. Ne olurdu ki? Şöyle eğlenceli öğrencilerim olaydı? Hayallerimden uzaklaşıyorum bir süre sonra ve kendimi Kurobe Vadisi’nin güzelliğine bırakıyordum. Ve içimden “Ne güzel seçim yapmışım lan.”, diyerek övünüyordum.

Beklemeye devam ediyorum bir süre ardından tahmin ettiğim gibi ilk gelen Takeru oluyordu. Sonuçta kokoşlar hep geç kalır değil mi? Ve bende bekletilmeyi sevmeyenlerdenim. Hinako ile oldukça tartışacağız gibi duruyor tabi ki ben başarılı shinobi, kaptan Shichiro olarak alttan almam gerekecek. Takeru ise ne dersem yapacak pardon herhangi biri ne derse yapacak biri. Hangisi daha kötü karar veremiyorum olacak iş değil yeminlen. Takeru ürkek tavırlarıyla yanıma geliyordu noluyon lan? Eğilip bükülmeler falan adam önce adam olacaksın adam! Erkek adam öyle eğilip bükülür mü lan! Ancak bunu söylemeyeceğim tabi ki. O özgüvensiz sesiyle konuşmaya başlıyordu Takeru. Bense sadece dinliyordum konuşmasının sonunda yüzü kıpkırmızıydı ve bakışlarını benden uzak tutmaya çalışıyordu. Bunların dışında Hinako-sama ne lan? Hinako sama nedir manyak mısın oğlum? Aynı seviyedesiniz siz –sama kullanmak nedir? Şapşik misin sen? Başlarım ha! Bana da yeni Sensei dedi zaten ismim var lan benim.

Sakinleşecektim önce ardından “Takeru niye Hinako’ya sama diyorsun? Sence o senden daha iyi bir shinobi mi?”, diyerek soracaktım cevabımı aldıktan sonra ise Sensör yeteneklerim ile Takeru’nun iç dünyasına ufak bir yolculuk yapmayı planlıyordum.

[GM - Naruto]

Takeru senin önünde biraz mırın kırın ediyor, nasıl bir cevap vermesi gerektiğin ü düşünürken. "Bilmem. Onu hiç Shinobi'lik yaparken görmedim. Ama... ne bileyim... o zengin biri ve sözü dinlenmeli, değil mi?"

Çaresiz surat ifadesi ve korkak el hareketleri ile, ödü bokuna çoktan karışmış, hatta muhtemelen öyle doğmuş bir çocuk duruyor. Sen ise bu sırada onun chakra akışlarına odaklanıyor ve Gemmei-dou antremanlarını kullanarak çıkarımlar yapmaya çalışıyorsun.

Bir anlığına gözlerini kapatıyorsun önce, normal bir göz kırpmaktan hiç bir farkı yok aslında. Ardından, Takeru'nun chakra akışını hissetmeye başlıyorsun. Korkak bir şekilde sisteminde geziyor, bastırılmış bir şekilde rezervlerinden çıkmamaya inat ediyor. Buna rağmen D-Rank'ın aşağı sınırlarında gezen bir potansiyele sahip, en azından Shinobi malzemesi var velette. Korkmaktan ziyade, kabuğuna çekilme yönelimi görüyorsun Takeru'da, kendi haline bırakılmak, ufak bir barakada, bir parça ekmekle yağmuru seyrederken yarın ile alakalı bir tedirginliğinin olmamasından gelen bir özgüvenle, tek başına yaşama isteği gibi.

Ardından gerçek dünyaya geri dönüyorsun. Takeru ıslak köpek yavrusu gözleriyle sana bakıyor.

[Shichiro Shun]

Velede bak hele mırın kırın ediyor. Erkek adam böyle olmaz ulan! Ne olursa olsun direk söylemesi lazım bazı durumlar hariç tabi ki mesela sızma görevindeysen ve bunu direk söylersen olmaz sonuçta, bir dakika ben buraya ne ara geldim lan? Tekrar velede dönelim. Sinirime giden bir surat ifadesiyle bana bakıyordu. Sinir oluyorum şu ifadeye bu da yetmezmiş gibi kıçı başı ayrı oynuyor amına koyim. Neyse şimdilik odaklanmam lazım. Takeru’nun iç dünyasında ufak bir yolculuğa çıkacağım sonuçta…

Yolculuğumda Takeru hakkında yapabildiğim kadar çıkarım yapıyorum. Gerçek dünyaya dönmemle birlikte bana nefret ettiğim bakışlarıyla bakmaya devam ettiğinin farkına varıyordum. Duruşundan, konuşmasından ve çoğu davranışından nefret etsem de niyeyse çocuğa karşı bir sempati besliyordum içten içe. Ardından Takeru’nun Hinako hakkında söylediği şeyler aklıma geliyordu. Bunun üstüne “Takeru sana okuduğum bir öyküyü anlatmak istiyorum. Çok eski zamanlarda yetimhane de büyümüş, kendine güvenmeyen bir çocuk varmış. Yaşadığı kasabada ki en zengin ailenin çocuğu herkesi hor görürmüş. Göbekli, çirkin olan bu çocuğun ailesi çocuk ne isterse yaparmış. Kötü çocuk tüm herkese eziyet çektirirken kahramanımız buna dayanamamış ve içinde ki uyuyan gücü uyandırmış. Bu güçle tüm kasabayı kurtarmış ve herkesin kahramanı olmuş. Ne kadarda harika biri değil mi? Ama bence sen daha harikasın“, diyecektim. Ardından yüzümde oldukça büyük bir gülümse yer alacaktı. İşaret parmağım ile Takeru’yu hedef alırken “Hem biliyor musun? Benim favorim sensin.”, diyerek Takeru’nun en azından bana biraz daha güvenmesini sağlamaya çalışacaktım. Ve“Bir de Takeru ben sana emir vermeyeceğim sadece rica edeceğim aralarında ki farkı iyi anlamalısın anlaştık mı dostum?”, diyerek konuşmamı sonlandırıyordum.

Bu sırada ise aklıma diğer öğrencim gelmişti. Oldukça geç kalmıştı ve bu benim sinirlerimi bozuyordu. Takeru’ya içten içe kanım kaynamıştı. Ancak o kokoş ile aramın kötü olacağına şüphe yoktu. İlk gördüğüm anda onu parçalamak isteyeceğime eminim ancak bunu maalesef yapamam. Neyse antrenmanda biraz fazla döverim onu. Neyse şimdilik sadece beklemede kalacaktım…

[GM - Naruto]

Takeru ile konuşmaya başlıyorsun, anlattıklarını dinliyor, fakat bu muhtemelen "birisini dinlemek iyi bir şeydir"'den ziyade, "Sensei'yi dinlemezsem dayak yerim!" den geldiğini farketmen uzun sürmüyor. Lafını bitirmenden sonra, az da olsa, çocuğun içindeki bir alevin harladığına, bir milisaniyeliğine de olsa şahit oluyorsun, fakat kısa sürüyor. Belki onun bu tavrını kırabilirsin, ancak bunun için çok çalışman gerekecek.

"Anlaştık Sensei... Fakat... İzninizle... Niye bana emir vermiyorsunuz? Rica ediyorsunuz?"

Titrek fakat biraz daha rahat bir ton ile söylüyor bunları Takeru, yine karşında dikilmeye devam ediyor, Kurobe vadisinin patikalarından birinin ortasında. İkiniz de ayakta durmaktasınız yani.

Hinako'dan ise ses seda yok. Geleceği bile şüpheli zaten, lâkin gelse bile aşırı derecede geç kalacağı belli bu saatten sonra. Bir süre daha Takeru ile yanlız gibi görünüyorsun.

[Shichiro Shun]

Ben kıçımdan uydurduğum hikayeyi anlatırken Takeru beni dikkatlice dinliyordu. Fakat bir süre sonra Takeru’nun dinlemesinin sebebinin benden dayak yeme korkusu olduğunu anlıyordum ve günlük sövme kotamdan bir kısım daha harcıyordum. Her neyse yapacak bir şey yok onu bu düşünce yapısından kurtarmak için zaman çok önemli bir unsur sonuçta. Kami-sama’nın izniyle zamanla halledeceğiz.

Bu sırada Takeru’nun içinde ki alevi fark etmiştim. Oldukça küçük bir zaman dilimiydi bu yine de onun değişebileceğinin bir göstergesiydi. Bunun için oldukça uzun zaman çalışmam gerekecek. Ardından bana bir soru sormuştu titrekti fakat biraz daha rahatlamış gibiydi bense yine sıcak bir tavır ile “Çünkü biz arkadaşız. Arkadaşlar rica ederler emir vermezler. Emir vermek kibirli insanların işidir.”, diyecektim. Hinako kokoşu ise ortalıkta yoktu. Belki de gelmeyecekti elbet bilemem ancak bildiğim bir şey varsa onun hakkında ishi-chou ile bir konuşma yapmak istiyorum. Ailesi zengin olduğu için herhangi bir torpil filan yaparlarsa binayı tepeleri ne yıkarım. Tamam, lan tamam belki yıkamam ama köye saygımın oldukça azalacağı bir gerçek.

Hinako’yu yeterince beklediğimi düşünüyorum. Bu yüzden Takeru ile yavaş yavaş başlamayı düşünüyorum. Sıcakkanlı ses tonumu bozmadan “Takeru oyun oynamayı sever misin? Şahsen ben çok severim en sevdiğim oyunda saklambaçtır. Seninle saklambaç oynayalım mı? Ama kurallar biraz farklı ben herhangi bir şekilde saklanabilirim buna ninjutsu da dahil. Oyunu kazanmak için ya beni bulmalısın. Ya da 3 tahminde nasıl saklandığımı tahmin etmelisin anlaşıldıysa senden bir süre gözlerini kapatmanı istiyorum.”, diyecektim. Basit bir sınavdı bunu geçmesini umuyordum. Gözerini kapatmasının ardından biraz uzaklaşacaktım Henge no Jutsu ile Hinako’nun görünümünü alacaktım. Sadece fotoğrafını gördüğüm için belki çok etkileyici olmayacaktı ancak sınavı basit yapanda buydu zaten bunun yanı sıra beni ele verebilecek birçok şey vardı. Bir süre bekledikten sonra Takeru’nun yanına gidecektim ve umursamaz bir şekilde kenara geçip bekleyecektim. Ne yaptığını umursamadan saçımla ilgilenecektim. O değil de Hinako şu sıralar gelirse işte o zaman efsane olay çıkacak gerçi gelmesinden yana pek umudum yok. Her neyse şuan ilgi odağım da bulunan kişi Takeru...