Shinohara Inochi

[Shinohara Inochi]

Öncelikle slot muhabbeti için hakkını yediğimi düşünen herkesten özür dilerim. Karakterim haftanın başından beri hazır ancak yeni taşındığım eve internetimin gelmesi biraz uzun olduğu için bu durumda kaldım. Kusura bakmayın.

Künye

İsim: Shinohara Inoichi
Yaş: 19
Cinsiyet: Erkek
Boy: 176 cm.
Kilo: 70 kg.
Köy: Amegakure
Element: Doton
Seviye: C-Rank
Rütbe: Chuunin


Portre

Görünüm

Gayet normal olan görünümüyle birlikte fiziksel olarak dalga geçilebilecek özelliklerden herhangi birine sahip olmayan birisidir. Ortalama genişliğe sahiptir, vücuttaki kıllanma seviyesi açısından normal bir insan sayılır. Shinobi olmasından dolayı az biraz kaslı vücuda sahiptir. Omuzlarından biraz aşağıya kadar inen saçları, kısa sakalları, gözleri ve kaşları geceden daha karanlıktır.

Her zaman üzerinde olan koyu gri, diz kapaklarına kadar uzayan kapüşonlu cübbesinin içine genellikle gözükmeyen ya da gözükse bile ne olduğu anlaşılmayan düz siyah bir tişört ve siyah bir de dar kesim erkek pantolonu giymektedir. Genel giyim tarzı olarak bunların dışında shinobiliğin sembolü olan alınbandını sol kolunun dirsek içine bağlamaktadır.

Kalın, bas reginde bir ses tonuna sahiptir ve uzunca bir zamandan beri kendine edindirdiği alışkanlıktan dolayı gırtlaktan konuşur. Doğal olarak sesi kullanılan aralıktaki normal bir sesten daha etkilidir; sessiz konuşuyorsa zaten azalandan daha az anlaşılır, sesli konuşuyorsa çok daha fazla, ortalamasıysa normal bir ortalama ses şiddetinin üstüne çıkar. Bu durumun, söyleyebileceği şarkıları sınırlandırmasıysa hiçbir zaman umrunda olmamıştır.

Hareketleri sıradan durumlarda çok ağır ve aşırı havalıdır. Tabi ki hızlı olması gereken durumlarda da havalı oluşundan bir şey eksildiği görülmemiştir. Bir sandalyeyi kendi altına alıp oturması on beş saniye sürebilirken hareketleri sırasında onu izleyen kimseyi rahatsız etmesi zor olup tam tersine görüş alanına girdiği herkesi korkutmaya daha çok eğimlidir.

Sırtındaki, bağlı kalmaya yemin ettiği kuralları temsil eden dövmeleriyse beraberinde taşıdığı birçok sırdan en ufağıdır.

Kişilik

Sakinliğini bozduğu çok nadir durumlar vardır. Genellikle ağır çekimde yaşayıp gerekmediği sürece aksiyona başvurmaz. Gereklilikleriniyse üstlerinden veya yanındakilerden öğrenmek yerine kendisi seçmeyi tercih eder. Asi değildir; fakat kendisinden bir şeyler saklandığında, gücü herhangi birisi tarafından küçümsendiğinde, onuru kırıldığında, lüzumsuz yere rahatsız edildiğinde ve ölümün işine karışıldığında en sinirli halleri gözlemlenip bu yafta kendisine yapıştırılabilir.

Kaba biridir. En ciddi olması gereken durumlarda bile alay edecek bir şeyler bulup kısa cümlelerinin arasına sokuşturuverir. Lakin bu söylediği sözler öyle sözlerdir ki, karşısındaki kişi olumlu yönde, samimi olarak konuştuğu ya da olumsuz olarak laf soktuğu arasında çok uzun ikilemler yaşayıp muhtemelen bu ikilemin sonucunu getiremez. Yüzünün güldüğü görülmemiştir: Sohbetin ikinci elemanı bunu hatırladığı anda genellikle laf yenmiş, peynir gemisi yürüyüp gitmiş olur.

Hiç kimseye değer vermez. Değer verdiği şeyler her daim soyuttur. Beğenip, bir miktar çaba sonucunda eline geçirdiği eşyalar, giyim tarzı, vücuduna yaptığı ve yaptırdığı modifikasyonlar her insan gibi tavizini esirgediği, haliyle, etiketi olmayan şeylerdir. Soyut olarak değer verdikleriyse ölüm başta olmak üzere çiğnenmesi üzerine sinirlendiği ilkelerdir. Başkası, çok nadir istisnalar olmak üzere yoktur.

Hayatının önemli bir bölümünü yalnız geçirmiş olsa da asosyal denemeyecek kadar sosyal yeteneği vardır. Sahip olduğu arkadaş sayısından dolayı kendisine bu gözle bakılsa da bazı yeteneklerini yalnızca kendine saklamak istemesinin haklı sebepleri mevcuttur.

Üşengeç değildir. Başladığı işi bitirmek konusunda epey azimlidir, hatta biraz takıntılı bile olduğu söylenebilir. Seçtiği kendi doğruları üzerinde bu "takıntısı" her zaman etkilidir. Örnek vermek gerekirse, verilen bir görev içerisinde pürüzler doğduğu takdirde görevi aldığı yere geri dönmek yerine pürüzleri elinden geldiğince temizlemek daha çok işine gelen bir durumdur.

Geçmiş

Dokuz yaşındayken savaşa giden babasını uğurlamak üzere kardeşi ve annesiyle kapıda beklerken tüm ailesini yitirmiştir. Beş dakika önce, annesi ve kardeşi duymadan erkek-erkeğe laflamak için kendisini yanına çağıran babasının elleri onun omuzlarında, "Ben yokken ailenin en güçlüsü sensin, kuvvetini asla esirgeme. Güçlü ol, gerekirse savaş. Yalnızlık bu yol için seçeceğin en büyük yardımcındır. Sevdiklerini kendinden uzak tut ki zayıf noktandan vurulma. Yalnızlığı kullandığın sürece ne yalanla, ne de dolapla işin olur. Kaşarlığa ihtiyacın olduğundan değil, mert desinler diye dürüst ol. Gerekse bile yalan söyleme, korkak lafını oğluma yedirtemem. Arkandan bu belirttiğim mert ve korkak laflarını kullanacak olan insanlar, senin yanında olup söylediklerine sinirlenmemen gereken kişiler olacakları için önemli. Yoksa konuşan orospunun çocuğu da olsa, yağmurun çocuğu da olsa en kötü iki tokat atar, iki tokat da sen yer durumu düzeltirsin. Tüm bunlar için bir yere kadar da olsa öfkeni kontrol edebilmeli, dingin ve bazen de durgun su gibi olabilmelisin evlat. Ancak her zaman peşinden kovalayan bir ölüm meleğinin varlığını da unutm-ah..." Tam o anda babasının ağzından suratına fışkıran kanlar durumun özetiydi. "Hassiktir, çocukmuş!" nidasıysa gözlerini kapayıp babasının bahsettiği ölüm meleğini beklemesine neden olmuştu. Her şeyini kaybetmiş ve kaybolmayı bekleyen bir çocuk olarak dimdik ayaktaydı...

Gözleri açıldığında hiç tanımadığı bir yatakta, tanımadığı bir yerdeydi. Dışarı baktığında evlerin dizaynından Amegakure'de, memleketinde olduğunu anlayabilmişti sadece. Kısa bir süre sonra kendisine yapılan açıklamalarla, babasının savaşa gidemeden savaşın onların evine geldiğini ve bu yüzden yetim kaldığını öğrenmişti. Yetimhanedeydi.

İki sene kadar psikolojisini toplayamayıp intikam planları yaptı. Her yol shinobi olmaktan geçiyordu, akademiye kayıt oldu. Üçüncü senesinde mezun olup ilk görevlerine çıkmaya başladı. Fakat her geçen gün kafasındaki planlar değişiyordu, o olgunlaştıkça aklı daha da karışıyor ve daha fazla düşünmeye başlıyordu. En azından hayatını verimli olarak devam ettirebilmesini engellemiyordu bu karışıklık, ancak yine de dolaşan bin tilkinin soğuk yemekler yediği hayalleri için yaşamaya başlamıştı.

17 yaşına kadar zihni bulanık olarak hayatını bir şekilde rayına oturttu. Hayatının en büyük dönüm noktası olan geceyse kendi isteğiyle yazıldığı nöbetlerdendi. Yetimhanedeki ilk gününde başlattığı içsel tartışmayı, son günü olmadan, reşitlik yaşına basmadan bitirmeye niyetliydi. Her gün birkaç saatini yalnızca buna ayırdıktan sonra, o gece, ailesinin ölümünün suçlusunun shinobiler, insanlar, daimyolar, Kage veya herhangi bir ünvana sahip kişiler, ülkeler, milletler ya da savaşlar olmadığına kanaat getirdi. Her yolun mübah olduğu bir ortamda, kullanılan yöntemlerden dolayı hiçbir somut nesneyi suçlayamayacağının farkına vardı. O anda babasının son sözleri beyninin derinliklerinden gelip cereyan etti: "... her zaman peşinden kovalayan bir ölüm meleğinin varlığını unutm..." Ölüm meleği, Ölüm, suçladığı ölümdü. Ölüm olacaktı, hedefi ölümü bulup hesap soramazdı. İntikam yolu bu değil, sahip olduğu makamı çalmak, yerine geçmekti. Hiç olmazsa bu isimle anılıp kişiliğini çalmak. Ölüm'ü, Ölüm olmaktan men etmek. Hayattaki yegane amacı bu olacaktı.

18 yaşına geldiğinde Chuunin olarak atanmıştı, hem artık reşit sayılan yaşa gelmişti ve artık yetimhanede kalamazdı. Atanmasıyla birlikte gittiği görevlerden biriktirdiği parasıyla, aynı zamanda edindiği rütbe nedeniyle daha fazla kazanabileceğini bildiği için kendi başına bir ev tutmaya karar vermişti. Bir senedir kendi yemeklerini kendisi yapmaktadır.

Amaç

Ölüm olarak anılmaya yetecek kadar şan ve şöhret sahibi olmak. Korkunun gazabına uğratıp Ölüm meleğini kendisi olmaktan alıkoymak. Cezalandırmak, ailesi ve ailesini soktuğu durumdan dolayı kendi yaşamı boka sardığı için intikam almak.

Eksiklikler: N/A

Profil

Güç: 6
Çeviklik: 7
Kondisyon: 5
Potansiyel: 5
Varlık: 4
Zeka: 3

[Cynic]

Onaylandı.