Ben, Bütün Gördüklerinin Bir Parçasıyım.

[Suta Chieko]

Çenesi acımasın diye ikiye katlayıp pencerenin demirliğine koyduğu süngerimsi madde zamanla bir yastığa dönüşmüştü Chieko için. Güneşin insanları kavurduğu bu sıcak günde evde yayılarak yattığı için memnundu ancak vücudunun her yerinde hissetmeye başladığı sıkıntı duygusu, onu havanın sıcaklığına aldırmadan bir şeylerle uğraşmaya itiyordu. Sokağın güneş almayan bölümünde, bir top peşinde koşan yaklaşık on erkek çocuğuna dikti gözlerini. Her biri hayatın gerçeklerinden habersiz o kadar mutluydular ki üstlerinin kirlenmesi, bir yerlerinin yaralanması ya da eve geç kalma kaygısı hiç birinin umrunda değildi. Düşüyorlar, yüz ifadeleri bir süre için hüzünlü bir hal aldıktan sonra yeniden tüm masumluklarıyla ayağa kalkıp koşuşturmaya devam ediyorlardı. Kendisinin böylesine mutlu bir çocukluk geçirememiş olması onun için bir kayıp mıydı, yoksa başından geçen olayları, onu yaşıtlarına göre daha çabuk olgunlaştırdığı için bir nimet olarak mı görmeliydi? Kararsızdı.

Annesinin simâsı canlandı gözlerinin önünde. Saçlarının rengini annesinden aldığını biliyordu. Babasının aksine annesi de Chieko gibi kahverengi saçlara sahipti ama konu ten rengine geldiğinde hayallerindeki insanın annesi olduğundan bile şüphelenmeye başlıyordu. Hatırladığı kadarıyla annesi bir melek kadar masum, bir yaz bulutu kadar beyaz bir ten rengine sahipti. İshigakure’deki çoğu esmer insanın imrenerek bakacağı kadar güzel bir teni vardı. Ela gözleri, insana tarif edilemez bir güven duygusu aşılarken, suratının her tarafına yayılan gülümsemesi karşısındakinin kendisi gibi mutlu olmasını sağlıyordu. Kırmızı dudaklarının beyaz ten rengi ile oluşturduğu ahenk belki de her erkeğin hayallerini süsleyen bir unsurdu. Annesi, kusursuz olarak yaratılmış bir melekti.

Annesi gibi güzel bir insanın neden babası gibi birisiyle evlendiğini sorgulamaya başladığında başını dayadığı süngerden kaldırıp suratına yayılan gülümsemeyi izlemeye başladı penceredeki yansımasından. Yanaklarından süzülen birkaç damla göz yaşını daha önce fark edememişti. Refleksif olarak kıyafetinin kolları ile sildi güneşte parıldayan tuzlu su taneciklerini. Bunaltısını biraz da olsa geçirebilmesi umuduyla önünde oturduğu pencerenin kolunu açtı ve bir kaplumbağa edasıyla ağır ağır buluşmasını sağladı dışarıdaki sıcak rüzgarın kendisiyle. Ancak umduğunun aksine içeriye akın eden sıcak hava dalgası az da olsa serinlemiş olan havayı, kendisi ile birlikte alıp götürünce omuzlarındaki baskının daha da arttığını hissetti. Çıkmak istiyordu evden, uzaklaşmak istiyordu bir süreliğine bu yerden. Üzüntülerinden arınabileceği, etrafında pek fazla insanın olmadığı bir yere gitmek istiyordu birkaç saatliğine. Bu doğrultuda, saatlerce aynı pozisyonda oturduğu için uyuşan ayaklarının geri vitese takmasına engel olarak yürümeye başladı.

Dışarıya çıkmak için hazırlanması pek de uzun sürmemişti. Terlediği için soğuk suyla duş almayı tercih etmişti önce. Saçlarının son derece doğal bir şekilde etrafa yayılmasına aldırış etmeden üstüne geçirdiği beyaz bir tişörtü maviden siyaha çalan bir kapri ile kombine ettikten sonra bel çantasını da takıp odasından dışarıya attı kendisini. Kapıyı arkasından kapadıktan sonra sırasıyla Jinpachi'nin ve babasının odalarının önünden geçerken kapılarını açıp içeride birisinin olup olmadığı kontrol etti. Tahmin ettiği gibi evde kendisinden başka kimse yoktu. Jinpachi, hırslı ve sürekli gelişmeyi amaçlayan bir insan olduğu için büyük ihtimalle dışarıda nasıl daha güçlü olabileceğinin yollarını arıyordu. Babası ise her zamanki gibi hastanenin yakasından kopmasına engel olamamıştı herhalde. Merdivenleri birer ikişer indikten sonra uzun koridorun sonundaki kapıya doğru ilerlemeye başladı başını önüne eğerek. Kapıyı açması ile birlikte bir kez daha kendisini karşılayan bunaltıcı sıcaklığa aldırmadan ilk adımını attı sokağa. Evin kapısını sert bir şekilde kapadıktan sonra kapının önündeki üç basamaklı merdivenin üzerinden atladı ve top oynayan çocukların oyunlarına engel olmamak için güneşin kendisini kavurmasını umursamadan açıktan yürümeye başladı ancak nereye gitmesi gerektiğini kendisi de bilmiyordu.

[Suta Chieko]

Out: Konuyu en başta free yapma amacı güderek açtığımdan dolayı köy meydanında açmıştım. Ancak şimdi gmli konu olarak kullanmayı düşünüyorum. Eğer gerekli görülürse Ishi-Chou Binası'na taşınabilir.

Saatlerce yürüdü İshigakure'nin kavrulan sokaklarında. Türlü türlü insanlar takıldı gözlerine. Fakirinden zenginine, topalından körüne, doktorundan dilencisine... Ancak kendisini en çok etkileyen görüntü küçük çocukların anneleri ile birlikte yakaladığı mutluluk tablosu olmuştu. O çocuklardan herhangi birisinin yerine geçip bir anneye sahip olmanın verdiği huzuru bir kez daha hissedebilmek için arkasında bıraktığı 19 yılı feda edebilirdi. Yaşadığı tüm bu anıların, Jinpachi'nin, babasının ya da İshigakure'nin annesi ile aynı kefeye koyulması söz konusu bile olamazdı onun gözünde. Annesi tanrılaşmış, kutsal bir hal almıştı artık. Geçen her dakikada, attığı her adımda bir yerlerden kendisini izlediğini biliyordu ve buna göre de şekillendirmeye çalışmıştı bütün hayatını. Ona layık bir evlat olabilmek, annesinin emellerini yerine getirebilmek üzerine kurmuştu yaşamını. Annesi gibi İshigakure'ye olan sevgisi farklı bir boyuta ulaşmış köyünü koruyabilmek için çoğu insanın cesaret edemediğini yapmaya hazırlamıştı kendini.

İshi-dou Binası'nın önünden geçerken en son çıktığı görevi hatırlamaya çalıştı. Her ne kadar bu doğrultuda zihninin en derinlerini kurcalamış olsa bile hatırlayamamıştı son çıktığı görevde neler yaşadığını. Daha doğrusu sıralayamamıştı görevlerinde gerçekleşen olayları. Hafızasında yer edinmiş yarım yamalak o kadar çok anısı vardı artık hangisinin diğerlerinden önce gerçekleşmiş olduğunu kestiremiyordu. Bir tüccarı korumak için görevlendirildiği zaman mı daha önce geliyordu yoksa bir missing-nin'in peşinden gittiği görev mi? Hiç bir fikri yoktu. En son çıktığı görev hakkında en ufak bir şey kalmamıştı aklında. Zaman kavramı yoktu artık onun için. Gerçi kahvaltıda ne yediğini bile hatırlayamayan birisi için normal karşılanabilirdi bu durum ancak bunun bu kadar basit bir şey olmadığı ortadaydı.

Tüm bunları düşünürken ayaklarının istemsizce İshi-dou Binası'nın önündeki basamakları çıktığını fark etti. Kardeşi Jinpachi gelişip ailesine faydalı olabilmek, babasının da eve ekmek getirebilmek için o kadar uğraşıyor olması gerçeğine karşılık kendisinin burada boş boş geziyor olması koymuştu bir anlığına. En son shinobilik adına bir şeyler yapmasının üzerinden o kadar fazla zaman geçmişti ki artık bir şeyler yapmanın vakti gelmiş de geçiyordu bile. Bu doğrultuda attı adımlarını görev panosuna doğru. Amacı kendisine uygun bir görev bulabilmekti. Para kazanmasını sağlayacak basit bir şeyler. Belki bir kervana eşlik ederdi, belki de bir mektubu iletmek için diğer köylerden birine gönderilirdi. Çok fazla efor sarf etmek istemiyordu bu sefer. Tek istediği birkaç saatlik bile olsa hayatın monotonluğundan kurtulup farklı bir şeyler yapmaktı.

[GM - Naruto]

Görevlerin yer aldığı panonun önüne gittiğinde, panoda "Görevler 242 nolu odadan alınacaktır." yazan bir yazı görüyorsun. 242 nolu odanın 2. katta olduğunu bildiğin için de, doğruca buraya gidiyorsun.

242 nolu odaya geldiğinde, bu odada oturmakta olan bir tane kunoichi görüyorsun. Önündeki büyükçe bir defterle uğraşan ve pek de güzel olmayan kunoichi başını kaldırıp seni selamlıyor ve görev almak istiyorsan hangi rank veya ne tür görevlere baktığını soruyor. Sen bu sırada da kunoichinin önündeki deftere göz attığında, bu defterde görevlerin ve kimlerin hangi görevlere gittiğinin yazılı olduğunu görüyorsun.

[Suta Chieko]

Görev panosunun yanına geldiğinde panoya asılmış olan yazı buruk bir hayal kırıklığı ile karşılaşmasına sebep olmuştu. Sıradan bir günde birileriyle diyaloğa girmemek için 242 numaralı odaya gitmeyi tercih etmezdi ama bugün, kendisini gerçekten bir şeyler yapmak zorunda hissettiği için sorgusuz sualsiz ilerlemeye başladı daha önceden bildiği odaya doğru. Merdivenleri birer ikişer çıkarken yönetimin neden böyle bir değişikliğe gitme ihtiyacı duyduğunu anlamaya çalışıyordu.

242 numaralı odaya geldiğinde kendisini bir bayan karşılamıştı. Kadının pek de güzel olduğunu söyleyemezdi ki bu ayrıntı pek de önemli bir şey gibi durmuyordu. Bu yüzden gözlerini, herhangi bir çekiciliği olmayan kadının üzerinden çekip önündeki devasa deftere dikti. Her ne kadar bu mesafeden yazılanları açık açık okuyabilme şansı olmasa bile gözüne çarpan birkaç kelime görevler hakkındaki her şeyin bu defterde yazdığını anlamasına yetmişti. Kadının kendisine birkaç soru sorması üzerine dikkatini yeniden ona verip yapmacık bir gülümseme ile konuşmaya başladı. "Beni birkaç günlüğüne köyden uzaklaştıracak bir görev alabilirsem sevinirim. Herhangi bir şeyin teslimatı ya da taşınması gibi şeyler olabilir. D-Rank ya da C-Rank olması işime gelecektir. Sadece kafasını dağıtacak bir görev istiyordu. Çok fazla zorlanmasına gerek yoktu. Tabi isteksizmiş gibi bir algı oluşturmak istemediğinden bu ayrıntıyı söylememeyi tercih etmişti.

[GM - Naruto]

Verdiğin bilgiler ışığında kunoichi önündeki defteri karıştırmaya başlıyor ve kısa bir süre sonra "Amegakure'ye yarın sabah bir at arabası ile köyümüze özgü taşlardan gidecek. Eğer isterseniz bu yolculuk için sizi koruma olarak verebilirim." diyor.

[Suta Chieko]

Out: Efendim, şehir dışında tatilde olduğumdan dolayı internete birkaç günde bir, birkaç saatliğine erişimim oluyor. Yapacağım kısa süreli pasiflikleri ve yazacağım kalitesiz rpleri dönene kadar görmezden gelebilirseniz müteşekkir olurum.

İn: Çıkmak istediği görev tarzlarını sıraladıktan sonra kadın bir süre söylediklerine uygun bir görev olup olmadığını görebilmek için defterin sayfalarına özenle göz gezdirmeye başladı. O sayfaları çevirdikçe çaktırmadan kadına biraz daha yaklaşarak deftere göz atmaya çalışsa da başarılı olamadığını itiraf etmek zorundaydı. Kısa bir bekleyişin ardından bir anda kendisine dönen kadın karşısında aradaki mesafeyi yeniden açmak adına birkaç adım geri atmış ve kulaklarını kadının dudakları arasından dökülen sözcüklere odaklamıştı.

Kadının kendisine söylediği görev her ne kadar bir şeyleri taşımak ya da nakliye etmekten ziyade bir koruma görevi olsa bile kabul etmeyi düşünüyordu. Değerli taşların korunması her ne kadar riskli bir görev sayılsa da kadına istediği görevin C ya da D-Rank olması gerektiğini belirttiğinden dolayı kendisine söylenilen bu görevin de bu sınırlar içerisinde olduğunu düşünüyordu. Aynı zamanda köyden bir süre uzaklaşıp Amegakure'de takılabilme ihtimali cezbetmişti Chieko'yu. Bu yüzden çok kısa bir düşünme süresinin ardından görevi tek kelimelik bir cümle ile kabul ettiğini belirtti. "Uygundur."

[GM - Naruto]

Görevi kabul etmenin ardından kunoichi deftere bir şeyler karalıyor ve ardından "Yarın gün doğmadan yola çıkılacak. Sizin de köy kapısında olmanız gerekiyor. Ben diğer işlemleri halledeceğim, siz gidebilirsiniz." diyor.

Güneş daha henüz rengini yeni yeni belli ederken hazırlanarak evinden çıkıyorsun. Köy kapısına vardığın vakit ise, seni orta büyüklükte bir at arabası ve bu at arabasını çeken 4 at karşılıyor. At arabasının arkasındaki büyük faytonda, iki parçadan oluşmak üzere, altın sarısı renginde, parıl parıl parlayan ve yaklaşık bir insan boyunda olan taşları görebiliyorsun. At arabasının ön tarafına doğru geldiğinde ise, bir tanesi otuzlu yaşlarında olan ve diğeri ellilerinden olan iki erkek görüyorsun. Genç olan ve top sakalı bulunan siyah saçlı, pek de yakışıklı sayılmayan adam seni gördüğü anda, hemen yanına gelerek sana selam veriyor. Ardından diğer adam da yanınıza geliyor. Gençliğinde epey can yakmış gibi görünen diğer adam, şimdi kırlaşmış saçları ve hafif kamburu ile yaşlanmaya yüz tutmuş gibi görünüyor. Ancak hala yüzünde en ufak bir çizgisi bulunmayan adam, seni diğer adamdan daha saygılı bir şekilde selamlıyor. Ardından söze giren de yine bu adam oluyor.

Adam kendi adının Hori Kan olduğunu ve diğer adamın da oğlu Hori Norio olduğunu söylüyor. Amegakureli bir tacir olduğunu söyleyen adam Ishigakure'deki değerli taşlardan köyüne götürdüğünü ve burada satış yaptığını, daha önce kendisinin buraya hiç gelmediği ancak oğlu gönderdiğini anlatıyor. Bunun ardından uzunca bir hayat hikayesine giriş yapmaya hazırlanırken oğlu Norio babasının sözünü kesiyor. "Amegakure'ye kadar bize eşlik edeceğinizi öğrendik. Rotamız hazır ve eğer siz de hazırsanız yola çıkabiliriz. Tabi kendiniz bir rota belirlemiş iseniz, buna seve seve uyarız." diyerek yolculuğunuzda iplerin senin elinde olabileceğini belirtiyor. Baba Kan, oğlunun lafını kesmesinden pek memnun olmamış gibi duruyorken, at arabasının sürücü kısmına çıkıyor. Normalde iki kişilik olan bu alana seni davet eden Kan, istersen taşların yanında da oturabileceğini söylüyor.

Kapıda güvenlik olarak duran iki shinobi ise hemen yanınızda duruyor. Konuşmalara hiç müdahale etmeyen iki shinobi bir an önce çıkmanızı bekler gibi duruyor. Ancak bu çıkışta sana soru sorma veya senden kağıt kürek isteme derdinde değiller. Tek istedikleri nöbet değişiminden önce biraz daha kestirmek olduğunu söylemek güç değil.

Kapalı konu

Ertesi güne kadar başka yapmak istediğin şeyler var ise, ikinci paragraf ve sonrasını görmezden gelebilirsin. Derhal yola çıkmak istemen durumunda boşa tur geçmesin diye bu şekilde yazdım. Ayrıca yanına almak istediğin bir şeyler var ise, bunları da yazabilirsiniz. Bir sonraki GM mesajında, aldığın eşyalara ilişkin gerekiyorsa fiyatlandırmayı yaparak devam edebiliriz.

[Suta Chieko]

Out: Efendim beklediğiniz için teşekkür ederim. Artık mesajlarınıza günü günü daha kaliteli cevaplar yazabilirim.

İn: Kendisinden beklenmeyen bir saatte uyanmıştı bugün genç adam. Duşunu almış, kıyafetlerini giymiş, kahvaltısını yapmış, hazır bir şekilde kendisine söylenilen saatin yaklaşmasını bekliyordu tek başına oturduğu mutfakta. Saatler beşe yaklaşırken artık harekete geçmenin doğru olacağını düşünerek evden çıktı. Evin önündeki ıssız sokakta kendisi gibi erkenci olan birkaç insan ile birlikte yürürken arkasına dönüp bir kez bile bakmadı geride bıraktığı evine. İtiraf etmeliydi ki her ne kadar köyünü canını verebilecek kadar seviyor olsa bile her göreve çıktığında bu evi ve içindekileri bir kez daha göremeyecek olma ihtimali gözünü korkutuyordu. Her şeye rağmen emin adımlarla yürümeye devam etti aklındaki tüm olumsuzlukları unutmaya çalışarak.

Köy kapısına geldiğinde büyük sayılabilecek boyutlardaki bir at arabasına bağlanmış olan 4 at karşılamıştı kendisini. Arabanın aarkasına bağlanmış olan faytondaki değerli taşları gördüğünde ağzının açık kaldığı gerçeğine itiraz edemezdi. Daha önce birbirinden güzel, parlaklıkları göz kamaştıracak boyuttaki bu kadar taşı bir arada görmediğine yemin edebilirdi. Aklından korumakla sorumlu olduğu servetin boyutlarını geçirmeye başladı. 500 milyon beli mi? 1 milyar? Belki de daha fazladır. Kesin daha fazladır.

Sonunda gözlerini at arabasının arkasına bağlanmış olan değerli taşlardan ayırabildiğinde ön kısımda oturan iki erkek çekmişti dikkatini. At arabasının önünde oturuyor olmaları bu kervanın sahipleri olduğunun bir göstergesiydi. Yani koruması gereken malların sahipleri bu iki insan gibi görünüyordu şu an için. Genç shinobiyi gördüklerinde ikisi de oturdukları yerden kalkıp yanına gelmişlerdi onu selamlayabilmek için. Karşılık olarak Chieko ise her zamanki utangaçlığı ile birlikte "Selam." demeyi tercih etmişti. Ardından yaşlı olan adamın kendisini tanıtmasına izin vererek koruyacağı insanlar hakkındaki her şeyi öğrenebilmek için pür dikkat dinlemeye başladı. Söylediğine göre adı Hori Kan olan adam Amegakureli bir tacirmiş ve bu değerli taşları köyüne satmak için götürecekmiş.

Adamın sözlerini yarıda kesen oğlu Norio'nun konuşmaya başlaması olmuştu. Chieko'nun da muhtemelen diğer herkes gibi aynı tepkileri vereceğini düşünmüş olsa gerek babasının daha fazla konuşmasına müsaade etmemişti. Bunun üzerine kendisi bir rota belirleyip belirlemediğini sormuştu karşılarındaki Chuunin'e. Chieko'nun buna cevabı hayır olacaktı elbette. Böyle bir hazırlık yapması gerektiğini bilmiyordu ki köyün dışına fazla çıkan birisi olmadığı için de hangi yolların güvenli hangilerinin tehlikeli olduğu hakkında hiç bir fikri bulunmuyordu. Bu yüzden "Eminim ki sizin gibi yıllarca tüccarlık yapmış tecrübeli insanlar yolları benden daha iyi biliyordur." diyecekti. Sözleri adamları övüyormuş gibi bir anlam taşıyor olsa da bunları daha çok kendi hazırlıksızlığının üstünü kapatmak için söylemişti.

Sözlerinden sonra arabanın sürücü kısmına oturan yaşlı adam Chieko'ya cömert bir teklifte bulunmuştu ki bu onun bir anlığına tereddüt etmesine sebep olmuştu. Ön tarafta oturursa başına gelecekleri tahmin edebiliyordu. Bu da yol boyunca susmak bilmeyen bir çeneyi dinlemek olacaktı büyük ihtimalle. Arka tarafta oturduğunda ise taşlarda herhangi bir eksik çıkarsa kendisinden sorulacağının da bilincindeydi. Bu yüzden -yaşlı adama rağmen- ön tarafa oturmak çok çok daha mantıklı gelmişti. Görevden alacağı az miktardaki parayı da haksız yere kaptırmak istemezdi. Bu yüzden bir bahane uydurarak ön kısımdaki yaşlı adamın yanına oturdu. "Ön tarafa oturmam gelecek tehlikeleri daha iyi görebilmemi sağlayacaktır."

Bir an önce yola çıkıp köyden uzaklaşmak için can atıyordu. Yan taraftaki nöbetçilerin de artık kendilerinden bıktığını fark ettiği için "Eğer siz de hazırsanız yola çıkabiliriz." diyecekti. Bu sözleri söyledikten sonra önce yaşlı adamın suratına sonra da artık bir yere oturmasını istediğini belli edermişçesine Norio'ya bakacaktı.

[GM - Naruto]

Rotanın onların belirlediği şekilde kalmasını ve ön tarafa oturma isteğini tereddütsüz bir şekilde kabul eden baba oğulla birlikte ilerlemeye başlıyorsunuz. Daha Ishigakure'nin kapısından çıktığınız anda, tam da tahmin ettiğin gibi, Kan ilk olarak havalardan bahsederek konuşmaya giriyor. Epey uzun ve boş konuşmasının tek cümle ile özeti "Ishigakure'nin Amegakure'ye göre sıcak ve kurak olması." oluyor aslında. Fakat Kan onlarca cümle ile bu özeti anlatmaya başlıyor. Norio ise, hemen arkanızda oturuyor ve babasının boş muhabbetinden sıkıldığını öfleyip püfleyerek belirtmekten çekinmiyor. Tabi Kan'ın bunu salladığı da söylenemez. Tahminince bütün yolculuk bu şekilde devam edecek, ancak işini iyi kısmı, 10 dakikalık süreçte herhangi bir tehlike olmaması oluyor.

Kapalı konu

Gecikme için üzgünüm.

[Suta Chieko]

Herkesin yerine geçip son hazırlıklarını yapması ile birlikte harekete geçmişlerdi. Kapıdaki nöbetçilerin bıkkın tavırları eşliğinde başlayan yolculukları Kan'ın sürekli olarak konuşması ile birlikte daha da çekilmez bir hal almıştı. Chieko'nun tek istediği köyden birkaç günlüğüne uzaklaşıp kafasını dinleyebilmekti ancak daha ilk dakikadan kervan sahibinin bu kadar fazla konuşmuş olması canının şimdiden daha da fazla sıkılmasına sebebiyet vermişti. Adamın, Amegakure'nin ve İshigakure'nin havalarını kıyasladığı konuşmasının bir çoğunu dinlememiş olmasına rağmen aklında Amegakure'nin İshi'ye göre daha ılık ve nemli olması ile ilgili birkaç cümlenin kaldığını söyleyebilirdi. Öte yandan Chieko'nun ön tarafta oturması ile birlikte arkada mücevherler ile birlikte kalmak zorunda kalan Norio da Chieko gibi düşünüyor olsa gerek eline geçen her fırsatta konuyu değiştirip babasının susmasını sağlamak için uğraşıyor olsa da şu ana kadar pek başarılı olduğu söylenemezdi. Yaşlı adamdaki çeneye ve hevese bakıldığında bu konuşmanın bütün seyahat boyunca süreceği söylenebilirdi. Her ne kadar birilerini kırmak istemiyor olsa bile içindeki bıkkınlığı ses tonuna yansıtmaya çalışarak "Kaç saate Amegakure'de oluruz?" diye soracaktı Norio'ya. Şu an için derdini sadece ona anlatabilir gibi duruyordu.