Evden Kaçmak

[Saitou Shigure]

Evin camından kafasını aşağı doğru sarkıttı. Evin içinde çok bunalmıştı ve tek niyeti biraz olsun serinleyip, sıkılmış olan ruhunu gecenin şarkısıyla dinlendirmekti. Fakat onu karşılayan tek şey rüzgarın tiz, oldukça tekinsiz çığlığı ve suratına vurduğu soğuk şamarlardan başkası değildi. Keman çalmayı bilmeyen birinin ısrarla keman çalmasına benzetti rüzgarın sesini. Öylesine tiksindirici ve yıldırıcıydı ki daha fazla katlanamadı ve cehennem sıcağına rahmet okutacak sıcaklıktaki evine tekrar soktu koca kafasını. İstediği hep sıcak bir yuvaydı, fakat kastettiği sıcaklık mecazendi, yoksa tanrı bunu anlayamayacak kadar düz birisi miydi? belkide... Gerçi öyle olsaydı, onunla daha iyi anlaşabilirdi belki. Hem o inanıyordu, tanrılar tek değillerdi ki zaten. Bir sürü vardı, farklı farklı, boy boy, çeşit çeşit, seç beğen tap.

Sağ elini başına vururken sol eliyle belini kavradı "Ahğğ, ne saçmalıyorum ben? şimdi tanrıları düşünmenin sırası mı?" vurmayı kesip, şahane bir fikir bulmuşcasına gözlerini pörtletti. "İhtiyacım olan şeyler çok basit. Biraz serinlik ve sürekli kambur durmaktan yamulmuş sırtımı düzeltecek kadar sert bir yatak." Sanki define bulmuşcasına huzurlu çıkıyordu sesi "O halde onları aramam gerekir".

Üstüne hemen siyah paltosunu aldı ve camdan dışarı fırladı. Alt kattaki komşusunu, evin camından çıkarak biraz korkutmuş olacak ki arkasından "Kapıyı kullansana ulan davar oğlu davar!" benzeri bir şey işitti. O güne dek hep nazik davranmış olan komşusunun o çirkef halini görünce hafifçe kikirdedi. Bilmeden birisinin nezaket maskesini düşürmüş olması oldukça komikti...

Az önce karanlık bir evin içinde bunalımlardan bunalımlara koşarken, şimdi gecenin şairane dokusuna kaptırmış, en tepede gökkubeyi izlerken buldu kendini. Yıldızlı sema Salınıverirken üzerinde, altındaki evin sahibini bile bilmediği bir çatının üzerinde uyuyuverdi.

Rüya görmedi. Zaten hiç görmezdi.


Rp out: Şu an rp içinde tipim bu

[Toako Asuka]

Ne kadar üşüdüğünü ellerini kağıttan yapılmış poşetin içindeki kahvenin sıcaklığıyla buluştuğunda anlamıştı. Poşeti bir hevesle açarken ellerini ısıtmaya başlamıştı plastik kahve bardağıyla. Yanına bir kaç tane de çikolata almıştı. Uykusu ne zaman kaçsa bu rutine binmiş alışkanlığını tekrarlardı. Biraz tatlı ve bir bardak kahve. Tüm bu keyfi yaşamak içinse rastgele bir evin çatısını seçerdi. Mehtabı güzel görmesi şartıyla tabi. Şu an için her şey tıkırındaydı. Çikolataları da poşetten çıkarıp kahvenin buram buram kokusunu içine çekti. Sebepsiz bir gülümsemeyi içinin ısınması takip etti. Kağıttan poşeti rüzgarın ellerine bıraktıktan sonra arkasına yaslandı ve manzarayı izlemeye başladı. Bulutlar yavaş yavaş hareket ediyor, bazen mehtabı kapatıyor bazense mehtabın güzelliğini ortaya çıkarıyordu. Çikolatasından bir ısırık aldı. Tamamını yutmadan kahvesindende büyük bir yudum almayı ihmal etmedi. Sıcacık kahve boğazını biraz yaksada tatlı bir acıydı bu. Lezzetli bir acı. Kahvenin her yudumu içini ısıtırken beklemediği bir şeyle karşılaştı. Simsiyah bir silüet onun oturduğu çatıya yaklaşıyordu.

Biraz şaşırdı önce. Bu saatte birilerini bulmak bile zorken aynı çatıda birini bulmak apayrı bir durumdu. Etrafına hemen bir göz gezdirdi. Durduğu yer gölgelikti. Üstünde de siyah kıyafetler vardı ve tamamen görünmez gibiydi. Yaklaştıkça beyaz tenli ve mavi saçlı çocuğu daha iyi süzdü. İlk başta ne yapacağına karar verememişti. Tanışsa mıydı ? Hiç bir şey yapmamaya tercih etti. Karşısında oturan çocuğu görmezden gelecek ve kahvesini yudumlamaya devam edecekti. Çocukta zaten onu görmemiş ve uzanmıştı. Yavaş yavaş kahvesini içerken küçük bir terslik oldu ve kahvesini üstüne döktü. Sıcak kahve bacaklarını biraz yakınca hemen ayaklandı ve silkelendi. Kahve bardağı yere düştüğünde de " Daha yarısı duruyordu ya ! " diye söylendi kendi kendine.


Uykulu ve içkiliyim daha fazla saçmalamadan yatıyorum.

[Kokuryu Taoreta]

Kırmızı bir gökyüzünde Siyah ve Beyaz bulutların dansını izlerken buldu kendini Kokuryu. Sert taşın üstünde yatıyordu, ama sorun etmedi alışıktı buna. Yavaşça yerinden kalktı. Tahminen 10 m yarıçapında Yekpare kayaydı üstünde bulunduğu şey, arkasında çıkıntılar vardı ve etrafı uçurumdu.

Çıkıntılara doğru ilerledi, yakınlaştıkça arada dar bir yol olduğunu gördü. Geçemeyeceği kadar dardı, çıkıntıların üstüne tırmanarak yolu takip etti, hemen önünde başka bir düzlük daha vardı. Tek fark hemen karşısında olan başka bir yükselti ve aradaki asma köprüydü.

Köprüye doğru yaklaşınca karşıda bir yapı olduğunu gördü. Tuhaf, karanlık bir yapısı vardı. Önde iki kare sütun halindeki yükselmiş ufak bölümlerin arkasında üstü üçgen şeklinde olan başka bir yapı görüntüyü tamamlıyordu. Pencerelerdeki renkli camlar haricinde koyu kırmızı ve siyah tonlarının hakim olduğu bir binaydı bu. Köprüyü aşıp yavaşça yapıya doğru yaklaştı. İçeriden ahenk içinde bir takım sesler yükseldiğini duyabiliyordu. Kokuryu kapıya yaklaştı meraklı bir şekilde, kapının üzerinde bir ejderha motifi vardı, siyah, pulları belirgin, gözleri parlayan neredeyse gerçek zannedilebilecek kadar iyi işlenmiş bir motifti. Pençelerinin altındaysa kapıyı açmak için zümrüt rengi tokmaklar duruyordu.

Yavaş yavaş araladı kapıyı ve içeriye girdi, ses kesildi fakat kafasının içinde devam ettiriyordu müziği istemsizce. Sıra sıra dizilmiş oturma yerleri vardı, hepsi boştu. Değişik heykeller vardı. Heykellerden birinin hareket ettiğini sanmıştı bir anlığına, "Hayal gücüm olmalı." diye geçirdi aklından.
Yavaş yavaş ilerledi oturma yerlerinin arasından, tam karşısındaki heykelin aslında heykel olmadığını fark ettiğinde istemeden nefesini tuttu. Siyah dağınık saçlı, siyah kıyafetli , neredeyse mermer kadar beyaz bir tene sahip bir adamdı bu. Diz çökmüş ve hiç bir şeyin farkında olmadan kendi kendine bir şeyler mırıldanıyordu. Elini omzuna doğru uzattı Kokuryu yavaşça.

Tam dokunacağı sırada PAT!
Nefes nefese uyanmıştı Kokuryu "Lanet komşular..."
Kendini bildi bileli tilki uykusu uyurdu Kokuryu, ne zaman rahat bir uyku çektiğini bilmiyordu bile. Sevişen komşular, fareler, böcekler, sokakta koşan insanlar, köpek havlaması kısacası aklınıza ne gelirse.
Yine komşulardan birisi olmalıydı Pat sesini çıkaran. Doğruldu yatağından ve pencereyi açtı, gerinip sokağı izlemeye verdi kendini. Boş bir geceydi her zaman ki gibi, ve dolunay hakimdi geceye arkasında parıldayan yıldızlarla birlikte.
Derken karşı binada bir karaltı dikkatini çekti, gecenin karanlığında tam seçemiyordu.

"Eh... Galiba bu gece pek uyku yok bana, belki uzun bir süreden sonra güzel bir kızla tanışma şansı doğmuştur." dedi ve hafifçe sırıtarak kapıya doğru yöneldi. Yanına iki elma alıp dışarıya çıktı.

Cebinden zipposunu çıkardı, her zaman ki o metalik sesi duydu ve yakıp ışığında karşısındakini inceledi, bir yandan da elmasını yiyordu.Üzerinde çizgili bir gömlek ve pelerin olan bir erkekti bu. Hayal kırıklığına uğramıştı.

Yapacak bir şey yoktu, kenara oturup elmasını dişlemeye ve yıldızları izlemeye koyuldu, buraya kadar gelmişken manzaranın tadını çıkarmadan olmazdı sonuçta.

[Shiranui Kanaye]

Adını bilen son kişi öldüğünde,hiç doğmamış sayılacaksın

Kanaye kan revan içerisinde uyanmıştı.Yatakta bir süre saniyelerin önemini düşündü.Uyanması gereken saatten bayağı önce uyandığını farketti.Bu ona binlerce saniye vermişti,peki binlerce saniye daha hareket etmek mi yoksa uyumak mı daha mantıklıydı ? Karar vermesi pek zor olmadı ve ayağa kalktı,aynada dağılmış saçlarını ve bönbön bakan gözlerini gördü.İstemsiz safça bir gülümseme oluştu suratında.Tıpkı küçükken,babası ne zaman görevden dönse yüzünde oluşan gülümseme gibi.Geçmişi düşünmenin anlamsız olduğunu düşünüyor fakat yine de kendisine engel olamıyordu zaman zaman.Babasının evde sigara içişi ve annesinin ''Çocuğun yanında ne yaptığını sanıyosun Shigekazu'' diyerek onu azarlayışı.Sanki babası değil abisiydi ve anneleri onlara bağırıp çağırıyordu.Oysa şimdi sigara içmek serbestti,gidip elini yüzünü yıkadı Kanaye.Bir sigara çıkardı ve çakmağını çaktı,bu sırada ateşi gördü.Düşüncelerine engel olamıyor gibi hissetmeye başlamıştı,oturdu yere.Babasının öğrettiği gibi.Bağdaş kurdu ve odaklanmaya başladı,zihninin içini düşündü,her odaya tek tek baktı.Küçük bir oda gördü,kapısını açtı ve girdi.Kapı gıcırdamıştı,yani buraya girmeyeli uzun zaman olmuştu.İçeride ise,sevdiği insanları gördü,hepsi sıraya girmiş ve onu görmüyor gibilerdi.Sonra annesini gördü,diğerlerinin aksine tam gözlerinin içine bakıyor ve gülümsüyordu.Kanaye de gülümsemişti.Tam bu sırada aklına bir şey geldi,bir sorgu suali.Sevdiği birisini öldürecek olsaydı,bu kim olurdu ? Babası ve abisi olarak gördüğü Taoreta olamazdı,peki kim olabilirdi ? Ishi-chou-sama ? Hayır o köye değer veriyordu,Kanaye de köye değer verenlere.O da olamazdı.Bir de şu gözüne sıcak gelen sensei vardı,Akiya Takashi,fakat onu da ilk gördüğü an sevmişti.Kendisi olabilir miydi ? Kendisini seviyor muydu ? Ya da en önemlisi,bir insanın kendisini öldürmesi de cinayete girer miydi ? Cinayet,başkasının yaşamına son vermekti ona göre.İnsan,durduk yere intihar etmezdi,yaşadığı olaylar olurdu,bir şeye kafasını çok takardı veya onun ölümüne engel olacak bir sebebi olmazdı.Yani intihar kişinin kendi kendini öldürmesi değildi Kanaye için,şartların zattı öldürmesiydi.Kanaye sorusunu kendi kendisine sormayı bırakmıştı ve daha önce pek de yapmadığı bir şeyi düşünmeye başlamıştı.Sevdiği insanlara kendisini sevdirmek.Bu konuda Taoreta'dan başlayacaktı,eee,ne severdi ki Taoreta ?! Düşündü,düşündü,eski günleri düşündü ve birden sesli bir şekilde ''ELMA''diye bağırdı.Taoreta kadar boş birisinin bile sevdiği bir şeyler olması hayret vericiydi,sözlerine ''Aaaaah,Taoreta-chan kırmızı güzel bir elmayı hakettin sanırım'' diyerek devam etti,sonra siyah hakamasını üstüne geçirdi,hakama giymeyi seviyordu,içerisinde rahat hareket ediyor ve rahat hissediyordu.Wakizashi'sini aldı,bir sigara daha yaktı,dolaba gitti ve gördüğü en kırmızı en büyük elmayı kaptığı gibi bir beze sardı ve evden dışarıya çıktı.Henüz güneş kendini göstermemişti,gecenin karanlığında sokağı geziyor,sessizliği dinliyordu.Gece sessizliğini severdi.Dışarıda kimsenin olmaması ona kendini daha özgür hissettiriyordu.Sokağın ortasında ölü gibi gezinirken Taoreta'nın evine elmayı bırakmak üzere geldi,kapıya bir şekilde bağlayıp çaktırmadan tüyecekti,fakat pencere açıktı.Bu pencere onun odasının penceresiydi,daha önce bir çok kez gelmişti.Pencereye yakınlaştı ve onun duyabileceği bir şekilde ''Taoreta-chan,in aşağı.Bak sana ne getirdim'' dedi.

Rp-out = Şöyle bir konuya atlayayım dedim,köy ahalisini tanımak isterim

[Saitou Shigure]

Din insanları cennetin şaraplardan, kadınlardan oluşacağını söylerlerdi. Shigure ise saf bir uykudan oluşacağını... Saf uyku, saf zevk demekti onun için. Uykudan daha tatlı bir macera olabilir miydi? peki ya, uykuyu bölenlerden daha canisi?

Olduğu yerde yatarken kendini güvende hissediyordu, dışarı çıkarken ninja ekipmanını yanına bile almamıştı. Sonuçta burası köyüydü. Sürekli etrafta nöbet gezen shinobiler vardı. Üstelik köye saldırılacaksa bunu şu an için bulunduğu yerde yapmayacakları bir gerçekti, nispeten fakir bir mahalleydi bulunduğu yer. Tabii manzara bakımından da bir o kadar zengin.

Yıldızları izlerken daldığı siyahlık yerini yavaş yavaş maviye bıraktı. Gözlerini açmış, sanki yıldızların hala orada olup olmadığını kontrol ediyormuşcasına biraz onlara baktıktan sonra tekrar uykuya dalmaya hazırlanırken hemen yan tarafında yere bir şeyin düştüğünü işitip irkildi. Tatlılar tatlısı uykusunu mezmeleye çeviren ancak nankör bir kedi veya bu ansız gecede farkettiği üzere nankörlükte en az kediler kadar çığır açmış başka bir mefhum da olabilirdi. Yani rüzgar... "belki de bir shinobi?" diye içinden geçirdi ister istemez -daha çok istemez-. Bunun mevhum bir düşünce olduğu düşündü. Rahatını bozmak ona göre değildi, başkasıysa başkasıydı yani, ne olacaktı ki? uyumak kötü bir şey miydi? uyuyordu ve bu durumu kimsenin bozmaya hakkı yoktu. Tek istediği gecenin içinde yakaladığı bu huzurlu anı dillere destan uykusuyla taçlandırmak ve münzevi bir halde bir kaç saat geçirmekti.

Daha sonra çatıya birisinin zıpladığını hissetti. Bozuntuya vermedi, gözlemlemek istedi. Önce kısa bir anlığına metalik bir ses, ardından ateşin ve gazın çıkardığı nahoş sesi işitti. Bu nahoş seslerin arasında şapur şupur ısırılan bir elma da katıldı.

İyice odaklanmak için çaba gösterdi. Etraftaki çakraları hissetmek için. 5 saniyelik bir çakra hissetme seremonisinin ardından dehşete kapıldı. Hissettiği 2 kişinin çakrasıydı. Demek ki az önce ses gelen karanlık, kuytu köşede oturmakta olan birisi vardı.

Rastgele yatmak istediği bir çatıda birisinin olma ihtimali neydi? peki bu kişinin shinobi olma ihtimali? peki üç shinobinin gece vakti aynı çatıda olması ihtimali? kuşkusuz ki tüm bu ihtimaller dördüncü bir kişinin onlara katılma ihtimalinden daha azdı.

"Taoreta-Chan, in Aşağı, bak sana ne getirdim"

Ellerini ileri doğru uzatıp bir kedi gibi sırtını gerdi ve ardından öne doğru küçük bir takla atarak dengeli bir şekilde ayağa kalktı. "İyi geceler!" dedi enerjik bir ses tonuyla elma yiyen adama, "ve iyi geceler" dedi ürpermiş bir ses tonuyla karanlık köşedeki kişiye. "Hepimizin aynı çatıda olma sebebi yıldızları izlemek olamaz herhalde değil mi? İshigakure`de o kadar ince ruhlu shinobi olduğunu sanmıyorum."

[Shiranui Kanaye]

Taoreta-chan'a seslenirken arkadan başka birisinin sesini duymuştu Kanaye.Elini kılıcına attı fakat sonrasında duyduğu sözler onu rahatlatmıştı.Döndü ve ''Eh,sizede iyi geceler.Ishigakure'de bu denli ince ruhlu insanları bulmak zordur haklısınız. Yıldızlarla hep aram yok ama gecenin sessizliğine aşığım,bendeniz Kanaye.Tanıştığımıza memnun olmak dileğiyle''deyip gülümsedi. Sözlerine ''Şurada oturan fakat kendisini göremediğiniz karizmatik beyfendi ise arkadaşım Taoreta-chan'' diyerek devam etti.Sonra sigarasına baktı. Bitmek üzere olduğunu farkedip bir tane daha yaktı.Aah,çok fazla sigara içiyordu.Belki beş yıl daha geç ölmek ümidiyle sigarasını içmeye devam ederken karşısındakine doğru paketi uzattı.''Kullanır mıydınız''dedi temkinli bir şekilde. Sigarasını tüttürmeye devam ederken Taoreta-chan'a bakmıştı.Onu tanıtmıştı Kanaye,peki bu durumdan hoşnut muydu Taoreta ? Başkasının adına konuşmak ona uygun bir şey değildi,bir anlık boşluğuna denk gelmişti sadece.Suratında aptalca bir gülümseme oluşmuştu.Insanlarla samimi olmak kişiliğe de etki ediyormuş demek ki...Rüzgarın kulaklarına gelen hoş fısıltısı,gece karanlığı. Bunların hepsi onu mutlu ediyordu. Suratında istemsiz aptalca bir gülümseme oluşmuştu.Paketini cebine koydu ve ''Uyuyamayan sadece ben değilmişim anlaşılan, bir kahve hoş olabilirdi.'' dedi ve yıldızları iyi görebileceklerini tahmin tepeye doğru baktı. Bakışları oraya çıkmayı teklif ediyor gibiydi.
Rp-out : Üzgünüm, mobil olarak yazıyorum,dolayısıyla bazı yazım hataları olabilir.Hatalarımı mâzur görün

[Toako Asuka]

Sessizlik. Bir kaç dakika öncesine kadar sessizlik hakimdi bu karanlık çatı katına. Mehtabın ışığı ve gecenin soğukluğuyla mükemmel bir ahenk içindeydi. Huzurlu olduğu kadar kuşkusuz korkutucu ve ürperticiydide. Fakat onun için sessizlik hiç korkutucu olmamıştı. Severdi sessizliği ve dinginliği. Pek konuşmadığından olsa gerek. İstemsizce bozmuştu ortama hakim olan sessizliği. Kahve bardağını yere düşmesiyle çıkan tok ses yavaş yavaş yayılırken karanlıkta. Kanının çekildiğini hissediyordu. Nedense kendisini buraya kahve içmek için gelen genç bir kız değilde, avına yaklaşırken hata yapmış ve planı bozmuş bir suikastçı gibi hissetmişti. Kalp atışları hızlanırken karşısındaki çocuğun ne yapacağını merak ediyordu. Vücudunun yavaş yavaş savaşa hazırlandığını farketti. Klasik duruşuna geçmişti neredeyse. Saldırıp saldırmamakta kararsızdı.

Çocuğun aniden ayağa kalkmasıyla irkildi Asuka. Takla atarak kalkması daha da temkinli davranmasına sebep oldu. Yumruğunu yavaş yavaş sıkmaya başladı. Yüzünün gerildiğini hissedebiliyordu. Az öncekine nazaran çok daha sakindi ve hazırlıklıydı çocuktan gelebilecek her şeye. Kahve içmek için geldiği yerde belkide bir kavga patlak vermek üzereydi. Burası onun keyif pezevenkliği yaptığı yerdi. Onun bölgesine izinsiz girilmiş bir kaplan gibi hissetmekteydi.

Aşağıda birinin daha olduğunu hissetti. "Üçe karşı bir" diye geçirdi içinden. Hafifçe yutkundu. Lakin kaçmaya niyeti yoktu. Burası onundu ve savunacaktı. Mavi saçlı çocuk Asuka'ya gerilmiş bir şekilde iyi geceler demişti. Daha doğrusu bu iyi geceler "senin burada olduğundan haberdarım" gibisinden bir iğnelemeydi. "Hepimizin aynı çatıda olma sebebi yıldızları izlemek olamaz herhalde değil mi? İshigakure`de o kadar ince ruhlu shinobi olduğunu sanmıyorum." Bu sözler kızı biraz rahatlatmış birazda damarına batmıştı. Mavi saçlı çocukla aynı safta olduğunu düşünmeye başlamıştı. Zira çocuk yıldızları izlemeye oda kahve içmeye gelmişti. Bu sefer sessizliğini bozacaktı. Saklandığı yerden çıkmak istiyordu

Yukarıya doğru zıpladı ve çatının üstündeki bacanın üstünde durmaya başladı. Zifiri karanlıkta görünen tek şeyi kırmızı gözleri ve dalgalanan saçlarından ibaretti. Ciddiyetini bozmadan "Sizede iyi geceler." diyerek cevapladı çocuğun nezaketini.

[Saitou Shigure]

Rp out: Ya şimdi yazacaktım ama ağır içkilerle aram iyi olmadığı halde mal gibi içtim şu an kusmakla meşgulüm. Başım da dönüyor. Bu sebeple kokuryu yazdıktan sonra yarın yazarım başlığa.

[Kokuryu Taoreta]

Out ; Geçmiş olsun dostum, dikkat et kendine biraz.

In ;

Gecenin karanlığında yankılanmıştı Kanaye'nin sesi;
"Taoreta-Chan in aşağı, bak sana ne getirdim"

Yerde yatan mavi saçlı eleman kız çıkmadığı gibi bir de gecenin bu vaktinde Kanaye'de üşüşmüştü zavallı Kokuryu'nun başına. Neydi ki onun suçu ? Sadece biraz daha hafifti uykusu...

Tahmin edileceği üzere hiç bir shinobi böyle bir bağırtıya uyumaya devam edemezdi sonuçta.
Şık bir hareketle kalktı ayağa mavi saçlı shinobi. Kendisini tanıtma nezaketinde bulunmamıştı henüz, ama lafa girmeden "İyi geceler." diyecek kadar kibardı en azından.

Hem Kanaye'nin lafa atlamayı ne kadar sevdiğini bildiğinden, hemde cevap vermeden önce tekrar bir tartmak istediği için susup olacakları izlemeyi seçti Kokuryu. Akademide görmüş müydü acaba bu çocuğu ?
Değişik bir tarzı vardı. "Gerçi bu köyde normal olan ne gördüm ki ?" diye düşünürken tebessüm etti hafifçe istemeden. Beklediği gibi kendisine söz bırakmadan söyleyeceklerini söylemişti Kanaye. Alışmıştı Kokuryu artık çocuğun bu huyuna.

Kokuryu Kanaye'nin sözleri üstüne cevap veremeden bir ses yükseldi karanlığın içinden. "Size de iyi geceler." Hem karanlığı aydınlatmak hemde kendisini göstermek için bitirdiği elmasını aşağı atıp elinde oynadığı zipposunu çaktı.

"Üzgünüm, ben bir gingerım. Bir ruhum yok." dedi ve zipposunu kapatıp yavaşça doğruldu.
İstediğini almıştı. Kızıl ve soğuk gözler, dalgalı siyah saçlar ve onu tamamlayan bembeyaz güzel bir yüz.
Bir sigara koydu dudaklarının arasına, yakmasa da o sigara illa orada duracaktı.

Üzerini silkeledikten sonra sanki hiç bir anormal bir durum yokmuş gibi olağanca sakinliğiyle lafa girdi;
"Ama yine de uykum kaçtığında yıldızlara sığınmaktan başka yapacak bir şey kalmıyor.
Sanırım Keji her zaman ki kabalığı ve iyi niyetiyle konuşmaya damdan düşerken adımı öğrendiğinize göre, acaba bende adlarınızı öğrenme şerefine erişebilir miyim acaba ?"

[Saitou Shigure]

"Kullanmıyorum" diye salladı sağ elini sanki sevmediği birine el sallayarak veda ediyormuş gibi bir el hareketiyle. Sigaranın kokusu rahatsız ederdi onu. Neyse ki bulundukları çatı rüzgarlıydı ve bu rahatsızlık pek de uzun sürmeyecekti. Kanaye diğerlerine oranla biraz daha sıcak birisi gibiydi. Gülümseyerek izledi o konuşurken.

Bu sırada Karanlığın içindeki shinobinin sıçraması ile bir an irkilse de belli etmedi kimseye. Gözleri ile ciddi ve sert bir tavırla izledi onu. Yanına ninja ekipmanlarını almamıştı fakat zaten almasını gerektiren bir durum da yoktu. Savaş olacaksa rahatlıkla rakibini yumruklarıyla da halledebilirdi.

Bacanın üzerinde duran shinobiye kitlendi bir an gözleri, gözleri gözlerine değdi ve kızıllığı içini aynı renkte bir ateş ile sarıverdi. Yaktı. Tehlikeli biri gibi görünüyordu. Ses tonunu işittiğinde ise bir an sol gözü sanki hapşuracakmış gibi seğirdi. O bir kız mıydı? İshigakure`de pek dişi görmeye alışkın değillerdi, üstelik vahşi bakışlı olan dişi shinobilere hiç alışkın değillerdi. Bu sebeple oldukça şaşırmıştı. "Kendini Tanıt" diye emir kipiyle konuştu bir an. İçinde garip duygular vardı. Karşısındaki kişiye sert davranmak istiyordu sebepsizce. Soğuk bir tavır takınmak istedi. "teessüf ederim, burada olduğumu bildiğin halde niçin bir selamı çok gördün kaplan-göz." dedi takınmak istediği soğuk tavırdan kopup, sıcak bir ifadeyle. İnsanlara bazen lakap takmayı severdi. Bu kızın bakışları da bir anlığına aklına kaplanı getirdiği için, şık bir kelime oyunuyla "kaplan-göz" diyivermişti vahşi kızın götünü kesmemesini umudederek. Kızdırabilirdi onu bu lakap sonuçta...

Yine aynı metalik sesi işitti. Kafasını çevirdiğinde zippo bir çakmağın ardındaki garip saç rengine sahip adamı gördü. "Ruhum yok" derken neyi kasttettiğini sormayı düşünse de, burnunu sokmak istemediği için vazgeçti. Nazikçe isteğini reddetmek büyük kabalık olurdu.

"Adım shigure, oldukça yeteneksiz bir shinobiyim" dedi alaycı bir ses tonuyla, saçını kaşıyarak. Yüzündeki sırıtışa mani olamadı.

Yıldızlara hayran bu kadar fazla shinobi olması onu köyün geleceğini dair umutlandırdı. Sonuçta yıldızları sevmenin insanın içinde estetiksel bir kaygının varlığını direk olarak gösteren bir şey olduğunu biliyordu.

"Hakikaten de güzel bir gece." dedi yüzünde şairane bir tebessümle. İçinde yeni insanlar tanımanın verdiği şevk vardı.