Tavsiye

[Ikari Shinji]

Tarifsiz bir sıkıntı var içimde. Daichou binasına gitmek üzere evden çıktım bu gün. Oturduğum binanın merdivenlerini tırmanırken telaş ve endişenin vücudumu sardığını hissettim. Çatıya çıktığımda çoktan şakaklarımda saçlarımın arasından sızan terler birikmişti. Kapıyı açıp terasa attım kendimi. Hızlı hızlı yürüdüm ve korkulukların üzerine sıçradım. Evim fazla uzak değildi Daichou'nun binasına, en azından çatıya çıktığınızda görebilirdiniz. Durduğum yerden izlemeye başladım yağmuru. İlk defa tek başıma, kendi isteğim ve kararımla oraya gidecektim. Daichou ile görüşmek istediğimden değildi aslında. Hayato Kimura'yı bulmak istiyordum. Orada bulamayacak olsam bile elbet kendisini bulmama yardımcı olacak bir insan çıkardı. Sonuçta Kimura'nın hakkında duyduklarımdan sonra oraya sık sık girip çıktığını düşünüyordum.

Terfi aldığımdan beri geleceğim hakkında düşünüyorum. Kariyerimde nasıl ilerlemem gerektiğini. Bir shinobi olarak görevimi tam olarak nasıl yerine getirip, köyüme ve insanlarına elimden gelen en iyi şekilde yardımcı olmayı. Ama düşünmek yeterli değil. Burada direkt olarak başlamalıyım demiyorum. Sonuçta sadece görevlerimi sorgusuz sualsiz yerine getirip bir piyonun görevini üstlenebilirim. Belki biraz daha kurnaz oynayıp ön safta ölüme koşmaya hazır piyonlar yetiştirerek yaparım bunu. Kendime bunları yakıştıramıyorum. Bu yüzden birine danışmam gerekli, tecrübelerinden yararlanabileceğim birikimli bir insan. Adı geçtiğinde saygı gören bir insan. Bu kişi işte Kimura.

Derin bir nefes alıp karşı binaya doğru sıçradım. Ellerimde çakra biriktirip bir su borusuna tutundum. Kendimi yukarı çekip bu sefer dümdüz koşmaya başladım tepeye doğru. Yağmur tutunmamı biraz zorlaştırıyordu ama idare ediyordum. Düz yolda yürümek deli ediyor beni Amegakure'de. Ben bir kent çocuğuyum. Eğer her seferinde işin içine aksiyon katmazsam şehir fazla sıkıcı oluyor. Çok kitap okuyan birisi olarak da bu bitmek bilmeyen yağmurun, neon tabelaların ve ıslak, karanlık ara sokakların içinde kolay havaya giriyorum. Kasvetli ortam beni bunaltıyor, üstüme bir karabasan gibi çöküyor.

Yaklaştıkça merkez binasına içim biraz rahatladı. Biraz hareket ettikten sonra da tek derdim artık biraz yorulmuş olmaktı. Kendimi üzerinde olduğum binanın yamacından aşağı bırakıp ara sokaklara inmek üzere düşüşe geçtim. Su borularından birine iki elimle bu sefer çakra yoğunlaştırmadan yapışıp aşağı doğru kayarak indim. Buradan sonra yürüyecektim ki on altı yaşında yeni rütbesine kavuşmuş fazla heyecanlı bir genç olarak gözükmeyecektim. Adamakıllı yürüdüm binaya doğru. Yere indiğim sokağı bir kaç cadde geride bıraktığımda sonunda merkez binası tüm haşmetiyle önümdeydi. Direkt olarak içeri girmeye yeltenmeyecektim. Kimura'yı tanıyor olabilecek başka jouninleri aradı gözüm. Olur da bir tanesini yakalayacak olursam Kimura'yı nerede bulabileceğimi soracaktım. Öbür türlü binaya girmem ve içeride aramam gerekecekti.

[GM - Naruto]

Ame-chou Binası'nın önüne vardığında, yağmurdan sırılsıklam olmuş ve rütbesini kestiremediğin birkaç kişiden başka kimseyi görmüyorsun. Her ne kadar gördüğün kişilerin bazıları yaşça büyük dursa da, rütbe alabilmek için yaş kriterinin olmadığını ve akademi yıllarında koca koca adamların Genin bile olamadığını düşündüğünde, sadece bakarak birinin Jounin olup olamayacğaını bilmenin anlamsız olduğu idrak ediyorsun. Önceliğin daha önce gördüğün, en azından simaen bildiğin Jouninleri arasa da gözün, etraftaki birkaç shinobi onlara uzaktan yakından benzemiyor. Dolayısıyla dışarıda bir Jounin bulabilmek umudun yok olurken binanın içine doğru hareketleniyorsun.

Shinobilerin arasından geçip Ame-chou Binası'na girdiğinde, seni mutlak bir sessizlik karşılıyor. İçeride neredeyse yok denecek kadar az sayıda adam bulunurken, gözlerin akademi yıllarından tanıdığın Shiro Akira'yı görüyor. Bir adamın önünde konuşma yapmakta olan Akira'yı şimdilik boşverip, zaten akademi yıllarından seni tanıyıp tanımayacağını bile bilemediğin için, Kimura'yı bulabilmek umuduyla diğer kişilere yöneliyorsun. Ancak ne gariptir ki, insanlar senin varlığını bile algılamamış duruyor. Sanki hiç yokmuşsun gibi ve mümkün olsa, neredeyse içinden geçip gidecekler gibi seni yok sayıyorlar. Aldığın nefes bile binada yankılanmaya yeterken, seni bu kadar umursamamaları elbette garip bir durum olarak görülüyor. Fakat bir gerçek var ki, kendini bildin bileli bu umursamazlığın içinde olduğun için, sana içinde bulunduğun pozisyon pek de yabancı gelmiyor.

Kapalı konu

Pasiflik süresi 48 saattir.

Bir de imzandaki gif'i kaldırmanı rica edeceğim, telefondan giren veya kotalı interneti olanlar için sıkıntı olmasın sonra. Gif'i spoiler içine alabilirsin tabiki.

[Ikari Shinji]

Binaya doğru yürürken bakındım etrafıma. Kim olduğunu kestiremediğim bir kaç shinobi kılıklı adam vardı. Benim gibi onlar da sırılsıklam olmuşlardı yağmurun altında. Su damlalarından oluşan yoğun perdenin içinde kimliksiz birer siluet olarak dikilmekteydiler. Aralarından geçip yürümeye devam ettim. Bana Kimura'yı bulmam konusunda yardımcı olacak gibi durmuyordu hiç biri. Bu yüzden kendimi direkt olarak binanın içine attım. İçeridekilerden umutluydum, Kimura'dan haberi olan biri elbette olmalıydı.

Artık tehlikeli bölgede bulunmaktaydım. On altı yaşında bir çocuk olarak değil de, Amegakure'nin iradesi sağlam bir shinobisi, bir chuunin olarak bu binadaydım. Duruşumu dikleştirdim kapıdan içeri girerken. Saçlarımı geriye doğru attım. Böylece olgunluğumu ön plana çıkaracak güzel bir detay ile desteklemiştim görünüşümü. Elimi kafamın arkasına doğru sürerken arayışta olan gözlerim tanıdık bir simayı seçti. İçeride bir avuç insan vardı zaten. Shiro Akira'nın burada ne işi olabilirdi ki? Elinde bastonu, önündeki adam ile konuşmaktaydı. Yürümeye başladım. Merak duygum adımlarımı bir kayığa çarpan tatlı dalgalar gibi ona doğru çekiyordu. Yanından geçerken konuştuğu şeye dair bir kaç kelime kapabilmek için kulaklarıma odaklandım. Her ne kadar beni ilgilendirmese de akademiden beridir adam akıllı görmediğim bu arkadaşın nelerin peşinde olduğunu merak ettim sonuçta.

İçerideki sessizliğin ortamdaki ciddiyeti ağırlaştırması ile endişeli hissetmeye başladım ister istemez. Kimse dönüp suratıma bakmıyordu bile. Bir hayalet gibi zaten tek tük olan insanların arasından yürümeye devam ettim. Ne şüphe içinde ne de kontrol amaçlı en küçük bir bakışı bile çekmemiştim üzerime. Garibime gitti bu durum. Sonuçta Ame-Chou binasında elimi kolumu sallayarak dolaştığımı düşününce beklentim buydu. Kendimi akademi günlerinde gibi hissettim. İnsanlara karşı mesafe koyduğumdan beridir ben onların yanına gitmediğim sürece kimsenin aklına bile gelmezdim. Zaten bir süredir bu kadar kişiyle aynı ortamda bile bulunmamıştım. Nefes alışımın ve verişimi bile duyabildiğim bu yerde kendimi kütüphanede gibi hissettim. Islak botlarımı gıcırdatmamak için tabanımı yumuşakça basıp parmaklarımı fazla bükmeden adım atıyordum istemsizce. Herkes en küçük fırsatta rahatsız olmak için bekliyormuşcasına sakince işlerini halletmekteydiler. Ben de onlara uydum. Beni rahatsız etmiyorlarsa ben de onları etmeden önce bir binayı dolaşacaktım. Kimura buralarda bir yerdeydi.

[GM - Naruto]

Shiro Akira'nın ve karşısında duran adamın yanına doğru hafifçe yaklaşıp konuşmalarına kulak kabarttığında, Akira'nın köyden çıkış için nereden izin alabileceğini sorduğunu, karşısındaki adamın ise çıkışın görev için mi yoksa gezmek için mi olacağını sorduğunu duyuyorsun. Bu konuşmanın devamı pek ilgini çekmediği için de dinlemeyi bırakıyor ve kendi işine bakmaya başlıyorsun.

Binanın zemin katında ilerlemeye başladığında, merdivenleri biraz geçiyorsun ve pek de uzun olmayan koridorda ilerlemeye başlıyorsun. Hole göre daha da tenha olan bu koridorda, sağda ve solda olmak üzere birkaç oda bulunuyor. Ancak odaların kapılarında veya kapının hemen yanında odaların ne için olduğunu söyleyen tabelaların sökülmüş olduğunu görüyorsun. Bu sebeple kapıları kapalı odalarda ne olup bittiği konusunda bir fikrin bulunmuyor. Öte yandan, binanın bu katındaki odalar için, ilgi çekici olarak bir nitelendirme yapman da pek mümkün olmuyor. Gördüğün birkaç odanın sıradan odalar olduğunu düşünüyorsun. Henüz buradaki insanların da dikkatini çektiğin söylenemez.

[Ikari Shinji]

Yavaş yavaş binanın derinliklerine doğru çekilmeye başlamıştım. Vasat görüntüsü ve tenhalığı ile bina, istemediğim o havaya girme saçmalıkları beynimi ele geçirmeye başlamıştı. Tedirgin hissediyordum. Sanki olmamam gereken bir yerde bulunuyormuşum gibi. Shiro Akira'yı düşünüyorum da, acaba neden köyden çıkmak istiyor. Köyün dışında ne var? Yani, köyün dışına asla turistik ya da kişisel amaçlarla çıkmadım şu güne kadar. Acaba macera duygusu mu onu buraya getiren? Düşünceler beynimi kurcalarken merdivenlerin oradan ilerleyip bir koridora çıktım. Burada benim ve iki-üç kişinin dışında kimsecikler yoktu. Koridorda ilerlerken gözüm tabelalara takıldı. Sağda solda bir kaç odanın kapıları koridor boyunca dizilmişti. Kapılar kapalıydı ve tabelaların üzerinde içeride ne olduğuna dair hiç bir şey yazmıyordu. Kapıları açıp bakmak istemedim ama. Sıradan, işlevsiz odalar gibi duruyorlardı. Büyük ihtimalle açmaya kalksam birisini kitli çıkacaktı.

Binanın öbür kısımlarını da kontrol etmeliydim. Biraz zahmetli bir iş tabii etrafta dolanmak. Özellikle tenha ve aşırı ciddi bir ortamda insan cidden zorlanıyor. Biraz daha bakınmak için devam ettim yürümeye. Bu katı iyice dolaştıktan sonra olur da Kimura'ya rastlayamazsam mecburen birilerine sormak zorunda kalacağım. Yani, sormak falan benim için sorun değil de, geri kalan katları da bu şekilde dolaşamayacağımın farkındayım. Adımlarımı sıklaştırdım ama sakinliğin ortasında dikkat çekmeyeceğim kadar. Sadece bir an önce diğer kısımları da kontrol edip Kimura'yı bulmak istiyorum çünkü.

[GM - Naruto]

Binanın zemin katında geriye kalan ve gezdiğin diğer koridordan farklı olmayan noktalarını da gezdikten sonra, elin boş bir şekilde hol kısmına varıyorsun. Kimura ile ilgili bir kişiye soru sorduğunda, shinobi sana sadece omuz silkerek cevap vermekle yetiniyor. Bu da sana binanın üst katların çıkman gerektiğini söylüyor bir nevi. Ancak bu sırada da köyün en katı kurallarından biri aklına geliyor. Yüksek seviyeli shinobiler dışında işi olmayan kişilerin binaya girmesinin tamamen yasak olduğu kuralı aklında yankılanırken, Kimura'yı bulmanın ne kadar önemli bir iş olduğunu sorgulamaya başlıyorsun. Bu kuralı delip geçecek kadar zaten bina içinde bulunduğun da düşünüldüğünde, üst katlarda sorun yaşayıp yaşamayacağın konusunu tespit ederek Kimura'yı arayışını sürdürmen gerekecek gibi görünüyor.

[GM - Naruto]

Kapalı konu

İlk pasiflik uyarını alıyorsun, bir daha aynısını yapmıyorsun.

[Ikari Shinji]

Umudumu kestim artık. Kimura'yı bu şekilde bulamayacaktım. En azından kendisine mesaj bırakabileceğim birini bulmak üzere danışmaya gideceğim. Bilmiyorum, mesajıma geri döneceğini pek sanmıyorum açıkçası. Üstelik kendimi ona karşı biraz rezil etmiş olacağım. Ya da vazgeçtim. Adama bırakacağım mesajda ne yazabilirim ki? Bir mekan, adres yazıp oraya gelmesini mi isteyeceğim? Koskoca Hayato Kimura'yı ayağıma mı çağıracağım. Terbiyesizlik olur bu.

Belki de sadece danışmaya bir uğrayıp sormalıydım en başta. Etrafta boş boş gezinerek bir hata yaptım. Belki de sadece yarın burada olacağını öğrenip evime dönmüştüm şimdiye. Üst katlara çıkmak istemiyorum tabiiki de. Durduğum her saniye baskı hissediyorum zaten. Hole doğru gelmiştim. Başladığım yere dönmüştüm resmen. Etrafıma bir bakındım, son kez birine sordum. O da sadece omuz silkerek yardımcı olamayacağını belirtti. İşte o an sadece çıkıp gitme kararı aldım. Kapıya doğru yürüdüm. Emin adımlarla, çünkü boş boş dolaşıp çıktığım pek belli olsun istemiyordum. İşimi bitirmiş ve binadan dışarı çıkıyordum. -normal bir şekilde-

Binanın kapısına doğru yürümeye başladım. Etrafı son kez bir kestim göz ucuyla, Kimura'yı görme umuduyla. Ardından kapıyı açıp gidecektim ve fazla sıkıcı olan bu yerden çıkacaktım.

İşte o an aklıma bir fikir geldi. Binanın içinde işsizce dolaşmaktan daha güvenli bir fikir. Kapıyı izleyebilirdim yağmur almayan bir yerde dikilip. İçerdeyse eninde sonunda çıkacak, dışarıdaysa eninde sonunda binaya girecekti. Saatlerce beklemeyi göze alıyorum. Çünkü kararlıyım. Bu gün mutlaka o adamla bu konu hakkında konuşmalıyım.

[GM - Naruto]

Kendini hem yağmurdan koruyacak hem de kapıyı görebileceğin bir yer bulup orada beklemeye koyuluyorsun. En azından içerideki kasvetli hava yerinde, dışarıdaki bilindik yağmur kasvetine razı olarak kapıdan giren çıkanları kontrol etmeye başlıyorsun. Gerçi kapıdan neredeyse yarım saatte bir, birkaç kişi giriyor ve yine aynı sürede birkaç kişi çıkıyor. Bu açıdan baktığında Ame-Chou Binası'nın pek rağbet gören bir yer olmadığının farkındasın. Her ne kadar bunun sebebi Ame'ye hakim olan kurallar olsa da, Ame'nin kalbi olan bir yerin bu kadar terk edilmiş olması garip gelmiyor değil. Neyse, daha düşünecek çok zamanın var nasıl olsa!

Uyku, neredeyse kendini yaşamaya başlıyor. Yani içindeki uyuma arzusu bile uykunun yumuşaklığına direnemeyerek uyumaya dalmışken, sen hala bekliyorsun. Hava tamamen karanlık olsa da, binadan gelen ışık kapıyı görebilmeni sağlıyor. Tabi yağmurla olan dostluğun da hala mesafeli bir şekilde devam ediyor. İşte bu anda, uzun zamandan beri beklediğin Kimura Ame-Chou Binası'nın kapısından dışarıya çıkmaya hazırlanıyor. Kafasını sırtına geçirmiş olduğu pelerinin kapüşonu ile örterek dışarıya çıkıyor ve sağını solunu kolaçan ettikten sonra, binadan tamamen çıkarak yürümeye başlıyor.

[GM - Naruto]

Kapalı konu

Karakterini dondurma isteğinden dolayı konun da dondurulmuştur. Karakterin ile tekrar aktif olduğunda bu konudan devam etmek zorundasın ve bu konu bitmeden yeni bir konu açamazsın.