[Takım Kensei] İlk Görev!

[Fushihara Kensei]

Ishi-chou'ya olay hakkında verdiğim bilgiler neticesinde şaşkınlık ile mutluluğu aynı anda yaşadım desem yalan olmaz. Her zamanki Mari demesinden sonra yüzümde oluşan şaşkınlık tarif edilemezdi. İlk önce akrabası olduğunu düşünmedim değil. Demek ki o anki şaşkınlığım yüzümden okunuyordu ki Ishi-Chou açıklamaya başladı hemen. Meğerse Mari ilk kez böyle bir olaya girişmemiş. Akademi yıllarındayken sürekli insanları yanına çekip eylem yapıyormuş. Akademi öğrencilerine maaş bağlansın diye eylem yapmış. Gülmemek için zor tuttum kendimi.

Mari'nin geçmişi hakkında bilgi edinmek özellikle takım kaptanı olarak benim için çok iyi oldu. Darısı Fuuki'nin başına artık. Ardından Ishi-chou'nun benim hakkımda söyledikleri karşısında onur göz yaşı dökecektim neredeyse. Ishi-chou senseiliğime güvendiğini belirtmişti. Bu onure edici kelimelerin ardından teşekkür niyetinde başımı eğmiştim. Yüzümü bir tebessüm almıştı. Ve işte her şey şimdi başlıyor. Komuta bendeydi artık.

Dışarı doğru kendimden emin adımlarla yürüyordum. Başım dik bir şekilde dışarı çıktığımda ortamdaki shinobilere Ishi-chou'dan tam yetki aldığımı belirtiyordum. Bir sorun çıkmaması adına. Ardından gördüğüm ilk tepeye çıkmayı planlıyorum. Ortamdaki kalabalığı net bir şekilde görebilmek için. Fakat ilk önce shinobi meslektaşlarıma diyeceklerim vardı. “Olayın müzakere kısmına devam edelim lütfen. Konuşma kısmını ben üstleniyorum.”

Ardından tepeye çıktığımda herkesin sesini bastıracak bir şekilde bağırıyordum. “Sevgili Ishigakure halkı!!” Dikkat çekmeye çalışıyordum. Dikkatleri üzerime çekmeyi başardığımda ise asıl konuşmayı o zaman yapacaktım. “Hepinizin derdini teker teker dinlemek adına burada bulunuyorum!! Lütfen anlatın talepleriniz ve şikayetiniz nedir?!”

[GM - Naruto]

Kapalı konu

Ishi-chou Binası'nın konumu itibari ile bir tepeye çıkman mümkün değil. Köyün merkezi Ishi-chou Binası, çembersel bir yapılaşma var ve Ishigakure bir vadide kurulmuş bir köy. Yani tepeler köyün genişleme noktalarına doğru başlıyor. Tepeye çıkma kısmı bu yüzden iptal. Ha, tepeden kastın benim anladığımdan başka bir şey ise, o zaman bir daha ki sefer bu tür şeyleri daha detaylı ve anlaşılır yaz lütfen.

Shinobiler senin Ishi-chou ile yaptığın konuşmaya en azından kulak dolgunluğu kıvamında ortak olmuş oldukları için, müzakereleri devralma konusundaki sözlerine hiçbir zorluk çıkarmıyorlar. Daha sonra sen Ishi-chou Binası'nın önüne gelerek, kalabalığı karşına alıyor ve ardından onların talep ve şikayetlerini dinleyeceğini söylüyorsun. Ancak sözlerine karşılık ilk duyduğun şeyler "Şimdi de onlardan yana mısın? Hain misin sen?", "Demek ki burada koltuk vermişlerse haspama, hemen onların tarafına geçmiştir!" ve "Ormanları da kendinden başka kimse koltuğa oturmasın diye yakar bu kesin!" cümleleri oluyor. Kalabalığın sana karşı fason bir öfke barındırdıklarını net bir şekilde görebiliyorsun. İşin ilginç tarafı, öğrencin olan Mari de bu öfkeli kalabalığı sonuna kadar destekliyor gibi görünüyor.

Bu anlarda kalabalığın seninle ilgili bıdırdanması artarken, kalabalığı yaran bir çocuk yanına doğru gelmeye başlıyor. Oldukça sinirli bir şekilde 20 kişinin ortasından gelen kişi Fuuki olurken, saçlarını biraz daha kısaltmış olan Fuuki "Sensei, neler oluyor burada?" diyor sinirli bir şekilde. Tam bu anda ise Mari devreye giriyor ve "Fuuki-kun! Gel bizle eylem yap! Eylem yaparsan sana 40 puan veririm ve böylece ikinci sıraya gelebilirsin. Şu an ikinci sırada bu yanımda gördüğün şişman herif var, ama bence sen daha iyi ikinci olursun! Kabul mü? Evet mi? Bak, ikincilik diyorum! Hadi!" diyor. Fuuki Mari'nin bu boş konuşmalarına pek aldırmamış gibi sana bakarken "Ağzına birkaç yumruk atayım mı?" diye soruyor sol gözü sinirden seyirirken.

[Fushihara Kensei]

Ishi-Chou binasının olduğu bölge epey karışıktı. Benim yaptığım bir hatadan dolayı topluluk bana karşı çıkıyordu. Hatam ise az önce onların yanında olmuş gibi yapmak. Bu kadar basit bir hata şimdi yüzüme patlıyor. Güzel güzel demek ki neymiş? Bir harekette bulunacaksan ilerisini de düşünmen gerekiyormuş. Sağ elimle alnımı biraz ovuşturmak durumunda kalıyordum. Gözlerim kapalı bir şeyler düşünebilmek için.

O sırada kalabalığın arasını yarıp bu tarafa doğru gelen bir çocuk gördüm. Fuuki'nin ta kendisiydi bu. Saçlarını biraz daha kısaltıpta gelmiş. Her zamanki ciddi havasını koruyordu elbette. “Tam zamanında geldin Fuuki-kun.” Diyecektim gelir gelmez. Elbette şaşırmadığım bir soru sormuştu bana. Burada neler oluyor? Çok güzel soru. Bende daha tam anlamadım burada neler olduğunu. Ah şu Mari'nin niyetini bir öğrenebilseydim!

Mari, Fuuki'yi kendi tarafına çekmeye çalışıyordu. Canım Fuukim benim! Her zamanki gibi olgunluğunu Mari karşısında koruyordu. Ağzına yumruk atayım mı? Diye sorduğunda ise Fuuki'ye el işaretleriyle yanıma gelmesini söyleyecektim. “Fuuki-kun, geçen gün antrenman yaparken ormanda çıkan yangından sonra OSKOMVEDER diye bir şey ortaya atmıştı Mari hatırlıyor musun? Hah işte onlar şuna eylem yapıyorlar.” diyerek olayı az çok açıklamış olacaktım.

Sonrasında ise kalabalığın sesini bastıracak kadar yüksek sesle konuşacaktım tekrar. “Beni hainlikle suçlayanları kendi vicdanlarında bir mahkemeye davet ediyorum! Anlaşılan sizler bana şikayetlerini dile getirmeyeceksiniz. Bu yüzden sadece size önderlik eden Kojima Mari'yi karşılıklı danışma için yanıma davet ediyorum. Kendisi kalabalığın adına sözcü olsun ve bana tüm şikayetlerinizi birer birer aktarsın lütfen.”

Fuuki eğer yanıma geldiyse kısık sesle ona şunu söylemeden geçemeyeceğim, “Bu arada saçların ciddi ve olgun havanı çok iyi yansıtmış.”

[GM - Naruto]

Fuuki'ye olayını az çok anlatmanın ardından, durumu rahatça kavrayabilen Fuuki, bu olayı pek de büyütülecek bir şey olarak görmediğini ortaya koyuyor. Her ne kadar olayla ilgili bir yorumda bulunmasa da yüz hatlarından anlayabildiğin kadarıyla, böylesine bir olayın bu kadar kargaşa çıkarmasını gereksiz buluyor. Ancak şu an önceliğin Fuuki ile bu durumu münakaşa etmek değil, kalabalığı dağıtmak olduğu için de Mari'nin sözcü olması ile ilgili cümlelerini söylüyorsun.

Kalabalık senin bu isteğine olumlu yaklaşıyor ve Mari de bir adım öne çıkarken "Sensei-kensei! İsteklerimizi söylemeden önce belirtmen gerekiyor ki..." diyor ciddi bir şekilde, ancak hemen ardından kulaklarına varan gülümsemesine engel olamıyor. Neredeye kahkahalar atacak gibi duran Mari halinden epey memnun görünürken "Evet, isteklerimizi söylemeden önce şunu açıklığa kavuşturalım! Her istediğimizin sorgusuz sualsiz yapılmasını istiyoruz! Biz size ne ettik? Adam mı öldürdük? Hırsızlık mı yaptık?" diyerek atarlanmaya başlıyor. Anlık bu atarının etkisinde cümlelerine devam eden Fuuki "Ağaçları mobilya yapımında kullanıyoruz biz, ama siz gidip yakıyorsunuz ağaçları! İnsafınız yok mu ağalar? Küçük meşeleri düşünün! Onlar da bir gün güzel bir yatak takımı, güzel bir oturma grubu olmayı hak etmiyorlar mı? Onların hayalleri yok mu sanıyorsunuz ağalar? Siz onları yakarak hayallerini de yakıyorsunuz! Utanacağınızı bilsem yüzünüze tükürürdüm, ama siz ondan da anlamazsınız ki!" diyor. Cümleleri sonlanan Mari'yi kalabalık büyük bir gürültü ile alkışlıyor ve ona delicesine destek vermeye başlıyor. Mari ise bu sırada sana biraz yaklaşıyor ve "Nasıl konuştum ama Kensei-sensei, Sensei-kensei? Bence şampiyonluklardan şampiyonluk beğenmeliyim! Nasıl bir şampiyon oldum ben ya!" diyerek böbürlenmeye başlıyor. Fuuki ise boş gözlerle Mari ve kalabalığı izlerken "Sensei, az önceki teklifim önümüzdeki birkaç yıl boyunca geçerli, bilginize." diyor. Kalabalık Mari'nin sözlerinden sonra tamamen kontrolden çıkıyor ve sloganlar havada uçuşmaya başlıyor.

[Fushihara Kensei]

Yavrum benim be! Ne konuştun ama! Mari'nin konuşmasının ardından yanımdaki herhangi bir shinobi meslektaşıma dönerek şapşal şapşal, “O benim öğrencim.” diyecektim. Mari'yi en başından beri haksız görmüyordum elbette. Fakat yaşadığımız Dünya'da insanlar bir birine iyi davranamazken ağaçlara nasıl iyi davranabilsinler?

Mari bana yaklaştığında yine şampiyonluktan bahsetmişti. Yol açtığı olayların bilincinde olup olmadığından emin değildim. “Güzel konuştun Mari-kun. Konuşma şampiyonu oldun artık.” Diyordum Mari'ye. Ardından kalabalıktan azda olsa sıyrılmışken Mari az önce söylediklerinin bir kaç yıl geçerli olacağını söyledi. Şimdilik bunu kabul edemem. Bunu Mari'ye uygun dille iletmeliydim. Çünkü henüz bilmediğim bir şeyi bir kaç seneliğine kabul edersem işleri batırmış olurum.

“Mari-kun ne yazık ki bir kaç sene geçerliliği kabul edemem. Her şeyden önce biz shinobilerin ağaçlara karşı bir garezi olduğunu düşünmenizi istemiyoruz.” Kalabalığa dönerek olduğun yerde tüm ortamda bulunan insanların gözlerinin içine teker teker bakarak konuşmamı yapacaktım. “Gerçekten de ormanları sevmiyor muyuz sizce? Ishigakure köyümüzde bir hazine kadar değerli ve güzel hayat dolu ağaçlarımızı korumak istemez miyiz gerçekten de? Fakat yaşadığımız Dünya merhametli bir Dünya değil değerli dostlarım. Ağaçlardan önce sizlerin canını korumak bizim vazifemizdir. Gönül ister ki barış dolu bir Dünyada yaşayalım. İnsanların bir birine zarar vermediği bir Dünyada. O zaman derdimiz ağaçlar olsa keşke. Ormanları neden mi yakıyoruz? Eğitim için ormanların feda edilmesi gerekiyor bazen. Çoluğumuz çocuğumuz biraz olsun gelişsin ve köyümüzü koruyabilsin diye ormanlar feda ediliyor. Hatta kim bilir? Belkide ormanlar bile bize yardımcı olup yangınlar için bize karşı nefret duymuyorlardır? Ormanları yaktığımızı söylüyorsunuz. Ormanları eğitim için yakıyoruz. Ormanları, sizler yarın öbür gün yastığa başınızı koyduğunuzda rahat uyuyasınız diye yakıyoruz. Eğer hala bizden şikayetiniz varsa, eğer hala talebiniz varsa şuan Mari'yi dinleyeceğim. Fakat yapabileceklerimiz dahilinde olanlar varsa kabul edebileceğim.”

Ve şimdide gözlerimi Mari'ye dikiyordum. Sıcakkanlı yüz ifadem vardı.

[GM - Naruto]

Kapalı konu

O son cümleyi Fuuki söylüyordu ama neyse.

Sözlerinin ardından kalabalık bir anda dinginleşiyor. Sözlerin onlara fazlasıyla etki etmiş gibi görünüyor. Ancak bir kişi hariç! Mari'nin az önce yüzündeki koca gülümsemesi bir anda silinip gidiyor. Sözlerin her ne kadar onu da etkilemiş olsa da, kalabalığı cümlelerinle sakinleştirmiş olman onun zoruna gidiyor gibi duruyor. Zaten kalabalığın sesi kesinlince yüzü somurtmaya başlıyor ve bu çıkarımının doğru olduğuna emin oluyorsun. Bu noktada burnundan solumaya başlayan Mari, bir kalabalığa bir sana bakıyor ve en sonunda "Amaaaa böyle olmaz ki!" diye bağırıyor. Bir anda kulak tırmalayıcı sesi ile dikkatleri üzerine çeken Mari, bu tepkiden duyduğu memnuniyetle etrafına bakındıktan sonra "Ağalar! Sensei'm diyor ki, biz ormanları yakalım, çocuklarımızı geliştirelim! Siz diyor, başınızı diyor, yastığa diyor, rahat diyor, koyun diyor! Peki ağalar, sorarım size... O yastık nereye konacak? Bir yatağımız yoksa yastığın ne anlamı var? İlk önce bize orman gerekiyor ki mobilya yapalım, yatağımız olsun! Yatak olmadan yastık neye yarar?" diyor. Zeka seviyesinden artık şüphe duymadığın kalabalık, Mari'nin bu cümlelerine hak verir hareketler içine girerken, bu hareketlerden gaz alan Mari devam ediyor konuşmasına. "İşte bu zihniyet ağalar, bizi ormansız bırakır! Bugün eğitim için ağaç kesen, yarın yol yapmak için ağaç keser! Ondan sonraki gün mağaza yapmak için keser! Kestikçe kesesi gelir! Hem çocuklara eğitim illa ağaç kesilerek mi verilecek? İlk önce sen o çocuğa ağacın değerini anlat ki, savaş olursa bile ağaca zarar vermemesi gerektiğini bilsin! Demokrasi götürmek için ağaç mı kesilir ağalar?" diyor. Kalabalık Mari'nin bu sözleri ile birlikte, birden renk değiştirerek, yine az önceki gibi sloganlar atmaya, kuru gürültü yapmaya başlıyor. Yani diğer bir deyişle, artık Mari'nin grup adına isteklerini dinlemen gerekiyor.

Sen kalabalıktan gelecek talebi dinlemek için kendini hazırladığında, muhatabın doğruca Mari oluyor. Yüzü epey gülmeye başlayan Mari yanına iyice sokuluyor ve neredeyse fısıltı eşliğinde "Sensei-kensei! İki talebimiz var. Birincisi, ağaçları kesmeyeceğiz, kesersek de bana haber vereceksiniz. Ben bakacağım, kesilebilirse keseceğiz. Tabi yakmak, tahrip etmek tamamen yasak! İlla yakılacaksa, yine bana haber verilecek. İkinci talebimiz ise, benim konuşma şampiyonu olduğumu Ishi-chou Amca'ya söyleyeceksin ve o da bunu kabul edecek. Anlaştık mı?" diyor. Kalabalık ise heyecanla görüşmenin sonucunu bekliyor.

[Fushihara Kensei]

Dilim damağım kurudu ama yaptığım konuşma gerçekten insanların aklında bir soru işareti bıraktı. Bunu bilmek çok güzel bir duygu. Ama nedense Mari insanların benim konuşmama hak vermesine tahammül edememiş gibi görünüyor. Öğrencisiyle rekabete girer mi bir insan yahu? Hele ki durum böyle olunca. Sabır çekerek geçiştirmeyi uygun gördüm. Ayrıca kalabalığın zeka seviyesinden artık şüphem kalmamıştı. Neyse işte Mari konuşmasını yaptı tekrar. Kalabalık tekrar Mari'ye destek vermeye başladı.

Sabahtan beri uğraştığım kalabalığa bak sen. Shinobilik zor iş vesselam.. Aslında korkmuyor da değilim. Köyün geleceği hakkında nedense daha fazla korkmaya başladım. Ama ne olursa olsun karşımdakiler insan, korumaya ant içtiğimiz köyümüzün sakinleri.

Bakalım Mari neler diyecek bana. Aslında tekliflerini az çok tahmin edebiliyorum. Ama yinede ağzından duymak en iyisidir. Belki farklı bir şeyler teklif edebilir. Derken Mari tekliflerini sundu. Şaşırmadım desem yalan olmaz elbette. Ormanlar kesilmeyecek, kesilirse Mari'ye haber verilecek. Yakılmayacak, yakılırsa Mari'ye haber verilecek. Bu iki teklifi kabul etmemin mümkünâtı yok. Bunu Mari'ye şu şekilde dile getirecektim; “Mari-kun ormanlar hepimizin ormanları. Dediğim gibi topraklarımızı korumak için ormanların feda edilmesi zorunlu. Ormanlar için tek başına karar vermek gibi bir sorumluluğu en başta Sensein olarak sana yükleyemem. Altından kalkamayacağın kadar ağır bir teklif bu. Ama ormanların tahrip edilmemesi konusunda bir şeyler yapabilirim. En azından daha dikkatli olunması adına bir yazı paylaşabilirim.”

Şimdi gelelim 3. talebe. Mari'nin konuşma şampiyonu olduğunu Ishi-chou-sama'ya söyleyeceğim ve o da bunu kabul edecek. Şimdi Ishi-chou-sama'nın, Mari'ye karşı nasıl bir tutumu olduğunu düşünürsek bunu ona ilettiğim zaman anlayışla karşılayabilir diye tahmin ediyorum. Şimdi Mari'yi kafalamak için 3. talebini ise şu şekilde kabul edeceğim. “Mari-kun, Ishi-chou-sama ile beraber senin Konuşma Şampiyonu olduğunu kanıtlamanı istiyoruz. Bu topladığın grubu uygun bir dille dağıtabilirsen Konuşma Şampiyonluğunu Ishi-chou-sama'ya ileteceğim hemen şimdi. Zaten dediğim gibi ormanlar konusunda daha dikkatli olunması adına bir yazı paylaşacağım köyde. Hadi göreyim seni yarı şampiyon!”

[GM - Naruto]

Mari'nin tekliflerine vermiş olduğun cevaplar, Mari'yi pek de tatmin etmiş gibi durmuyor. Yüzü asılan Mari "Dağıtmam! Ya tekliflerim kabul edilir ya da Ishi-chou Amca'nın başını ağrıdan patlatana kadar bağırırız! Ağaçlar kesilecekse veya yakılacaksa bana haber verilecek! Konuşma şampiyonluğu konusunda ben de sana bir kolaylık yaparım." diyerek diretmeye başlıyor.

[Fushihara Kensei]

Yapacak bir şey yok gibi görünüyor. Kalp kırıcı olacak belki ama artık buna mecburum. “Mari-kun, bunu sana söylemek istemiyordum ama bu acı gerçeği öğrenmen gerekiyor.” O sırada sağ elimi Mari'nin omzuna koymuştum ve onun boyuna kadar eğilmiştim. Suratım asıktı gerçekçi olması adına. “Mari-kun, bu eylemi devam ettirirsen tüm şampiyonlukların elinden alınacak. Çünkü şuan bu yaptığın köyümüzün düzenini bozan bir hareket.” Diyecektim.

Bir yandan Fuuki'nin ne düşündüğünü merak ettim. Ne kadar salakça olduğunu düşünüyordur muhtemelen. Ya sabır ya selamet arkadaş ne inatçı bir öğrenciye sahibim. Ben Mari ile böyle uğraşmaya devam ettikçe 5 seneye saçım beyazlar. Ama şöylede bir durum var. Ne kadar zor tecrübelerim olursa o kadar çok gelişirim. Yıllardır girdiğim tüm sınavlardan daha zor bir sınav bu takım kaptanlığı. Tam benlik bir iş.

Acaba Mari'nin cevabı ne olacak. Hala ısrar etmeye devam edecek mi? Yoksa şampiyonluklarının elinden alınmasına gönlü el vermeyecek mi? Ardından ayağa kalkıp kalabalığa dönecektim. “Sevgili dostlarım gerçekten yeter artık. Başınızı koyacağınız yastıkmış bilmem neymiş. Benim babam shinobilik hayatında çıktığı bir görevde sağ bacağını kaybetti. Yahu Kami aşkına biraz mantıklı düşünün. Mobilyaları üretecek bir kolunuz olmadıktan sonra, yürüyecek bir bacağınız olmadıktan sonra ne yapacaksınız? Biz sizin hayatınızı korumaya çalışırken sizler bize karşı eğitim için kullandığımız ağaçları savunuyorsunuz. Sizi anlamakta güçlük çekmeye başladım. Çoluğunuzun çocuğunuzun hayatı mı daha önemli? Yoksa 2 tane ağaç mı daha önemli? Bana biraz olsun hak verenler varsa lütfen artık dağılsınlar. Şuan sizin bize bu eylemi yapmanız bile köyümüzün işlerini aksatmaktadır. Bize zarar vermeniz demek köye zarar vermeniz demektir. ” Diyerek sinirimi artık kusacaktım.

[GM - Naruto]

Mari'ye söylediklerin, kızın yüzünden büyük bir şok etkisi yaratırken, gözleri de dolmaya başlıyor. Tehdidin Mari'nin üzerinde işe yaramış gibi görünüyor, ancak öte yandan böylesine büyük bir blöf ile bambaşka bir derde yelken açmış olman da olası. Sen Mari'yi bu halde bırakıp kalabalığa sözlerini ilettiğinde, kalabalık da yine çark ediyor ve sana hak veriyor. Giderek sayısı azalan kalabalık, birkaç dakika içinde tamamen dağılırken, Mari'nin yüzünde hala o ağlamaklı ifade bulunuyor. Yüzünde büyük bir boşluk ile duran Mari'yi teselli etmek için, onun boyuna gelecek şekilde eğildiğinde, Fuuki omzuna dokunuyor ve "Sensei, arkanızı dönseniz iyi olacak." diyor. Mari de bakışlarını senin arkana doğru yöneltirken, üstüne başına çeki düzen vermeye başlıyor.

Arkanı döndüğünde, Ishi-chou'nun gülümsemeyen bir yüz ile ilk önce sana, hemen ardından da öğrencilerine baktığını görüyorsun. Bakışları Mari ile kesiştiğin anda "Sorun çıkarmaktan hiç sıkılmayacaksın değil mi?" diyor babacan bir şekilde. Her ne kadar genel yüz hatları ile kıyaslandığında Ishi-chou'nun bu tavrı ona yakışıyor gibi görünse de, onun samimiyetinden hiçbir şüphen olmuyor. Ishi-chou'nun sözlerine Mari utangaç bir gülümseme ile karşılık verirken, Ishi-chou bu sefer sana bakıyor ve "Madem öğrencin ağaçları korumaya bu kadar meraklı, o zaman Kushina Vadi Ormanı'nın ağaçlandırılması için gelecek heyeti karşılama ve koruma görevini size verebilirim. Sizin için de uygun mudur Kensei-san?" diye soruyor sana. Bu teklif Mari'nin heyecanlı gülümsemesine neden olurken, iki omzunu da ritmik bir şekilde kaldırıp indirmeye başlıyor.