Sen Hayırdır?

[Ganta Akira]

Huzur... Bu sözcük her zaman bir imkansız gelmişti benim için. Bir çok insan bu sözcüğe ulaşmadığından dolayıydı her halde. Hangi insan bir çaba göstermeden huzura ulaşabilirdi ki? Pehh... Felsefe yapmayı keselim de şu yatağımızdan kalkalım dimi. Sabah olmuş gibiydi, güneşin açışını penceremden izliyordum. İçlenerek, ''Bakalım bugün ne olacak?'' dedim. Harbiden ha... Ne olacak? Umarım bir olay falan çıkmaz. Çünkü bugün nedense kendimi çok halsiz hissediyordum. Sanki ruhum vücudumu terketmiş, vücudumun içine kapana sıkışmış bir şekilde acı çekiyordum. Ne garip fantezi değil mi? Ben bunları düşünürken yatağımı toplamıştım bile. Genellikle tişörtsüz yatardım. Ne de olsa buralar kurak yerler. Yemin ederim tişörtsüz bile yatsam yanıyorum şerefsizim. Buralı olmayınca kanım alışmamış demek ki.

Tişörtümü, şortumu ve parmak arası terliklerimi giydikten sonra kılıcımı arkama bağlayıp sokakta bir tur atayım demiştim. Sokaktan geçerken karşıma kahverengi saçlı, siyah ceket giyen biri çıkmıştı. Ona ters ters bakmaya başlamıştım, neden baktığımı bilmiyordum. Hani istemsizce birine odaklanınca bakışını çekemezsin ya aynen o olmuştu şu an. Zaten adamda bir bokuma benzemiyordu. Bakışlarıma karşılık ne yapacağını çok merak ediyordum.

[Kouichi Natsume]

Nerede olduğumu bilmiyordum, nasıl geldiğimi de. Sadece gözlerimi açmış ve onu görmüştüm. Onu dediğim, kızı görmüştüm. Kız mı? Harbiden kızdı. Cidden kızdı ve yalnızdık ikimiz. Yalnızlık? Bu durum aklıma türlü türlü şeyler getiriyordu. Yıllardır hayali ile yanıp tutuştuğum şeyi. Buradan sonrası biraz mahrem ama. Fazla merak, iyi değildir. Ama bundan bana ne. Hiçbir şey düşünemeyecek haldeyim şimdi. Vücudum ve zihnim tek bir şeye odaklandı. Ve bu hoşuma gidiyordu! Yavaş adımlar ile kendimi zapt ederek kıza doğru ilerliyordum. Ve beklenen şey de hemen arkasından gerçekleşiyor, kızın yanına varıyorduk. Güzel olduğu kadar, çekiciydi de. Adeta hayallerimi süsleyen bir yapısı vardı. Yemede yanında yat dercesine, tüm ihtişamıyla önümde duruyordu. Ama ben saklayacak kadar iradeli biri değilim. Hemen burada, şimdi yapacaktım bu işi. Şimdilik kendimi zapt etsem de, vücudum delicesine saldırmak istiyordu kıza. Bu istekleri ufaktan boyun eğip, elimi uzatıyordum kıza. İlk tuttuğum yer, o koca memesiydi. Tuttuğum zaman delicesine sıkmaya çalışıyordum. Çalışıyordum değil, tam olarak bunu yapıyordum. Sonra, sonra gözlerime inanamadığım bir şey oluyordu. Kız balon gibi patlıyordu. Şaka mıydı bu? Aptalım ben, niye o kadar sıktım ki kızın memesini? Al işte patladı. Az önce patladı dedim dimi? Patladı... Bir insan sıkmakla patlamaz ki. Kafamı sikeyim. Yine o rüyalardan biriydi. Bilinç altımı da sikeyim. Hep aynı şeyi yapıyordu. Bıktım artık, hayır biraz kızlara ilgi duyuyoruz diye bu yapılmazdı ki. Haydi yapıyorsun, bari en heyecanlı yerinde bitirme amk. Neyse, rüya olduğunu anladım. Ve rüya bitti. İşte güne böyle sokuk bir şekilde günaydın dedim.

Lanet olsun, moralim bozuldu ya. Ne yapalım, arada sırada güne böyle başlıyordum. Artık alıştım sayılır. Ama yine de moralimi bozuyor. Bir an önce bir kadın bulup, evlenmeliyim. Yaşım da müsait. İlk 7-8 yıl çocuk yapmayız. Sonra belki çocuk düşünürüm. Yani 7-8 yıl bana yeter sanırım. Güzel bir shinobi karı bulmak lazım. Hem shinobi bulursam o da çocuk istemez. O yüzden en iyisi öyle yapayım. Tabii bu ibne köyde karı bulmak, deveye hendek atmaktan daha zordur. Her yer erkek dolu, analar hep erkek doğuruyor. Buradan yetkililere sesleniyorum, kız istiyorum kız! Tabii böyle kız istemekle de olmaz, keşif gezisine çıkmak lazım. Köyü iyice bir yoklamak, kızları bulmak gerek. Yoksa nasıl bulurdum ki bir kız? Bir de sakın beni sırf kız arayan abaza sanmayın. Bugüne özel bir şey. Gördüğüm rüya içime oturdu aq. Ne yapayım, el mecbur. Bu kadar yakınlaştıktan sonra bir kıza, sonra onun patlaması. Patladı yani, sindirilmesi kolay bir şey de değil. Ki bende şimdi kız aramam gayet normal.
O yüzden, şimdi dışarı çıkıyorum. Ve çıktım. Ayakkabılarımı falan giydim, elimi yüzümü yıkadım. Saçları düzelttim. Surat zaten iyi. Her şeyi tamam ettim ve çıktım.

Evden çıkınca her tarafı kolaçan ederek, yavaş yavaş yürüyordum. Birini görebilirim diye, özellikle yavaş yavaş yürüyordum. Ama şimdiye kadar bir şey ile karşılaşmadım. Bu yüzden yürümeye devam. Birini bulana kadar devam. Bu düşünceleri beynimde takla attırarak yürüyordum. Sonra tipini siktiğim birinin bana tip tip baktığını görüyordum. O da benim gibiydi sanırım. Halimden anlamıştı sanırım, ama onun bölgesinde olduğumu ima eder bakışlar atıyordu sanırım. Önemli değil, konuşur anlaşırız. Bir tane güzeli yeterdi bana. Yani fazlasında hiçbir zaman gözüm olmadı. Ne gereği vardı ki? Yoktu bence. O yüzden şimdi o adamın yanına gayet sakin bir şekilde gidecektim. Ve gidiyordum da. O bana hala tip tip bakarken; "Sakin ol, sakin. Amacım hepsini almak değil. Bir tanesi yeter diyecektim. Yardım etsene, ne taraftalar? Sen buranın müdavimi gibisin." diyecektim böyle hafiften içimde ki amacı belli eden sinsi bir gülümseme eşliğinde. Yani sabırsızlığım da yüzümden okunuyordu açıkça.

[Ganta Akira]

Evimden çıkmış, sokağımda düşüncelere dalmış bir şekilde yürümüştüm. Karşıma bir tane adam çıkmıştı ve istemsizce bakışlarımı ondan alamayıp baka kalmıştım. Adama baktıkça bakışlarım sertleşiyor gibiydi. Neden bu adama baktım ki? Gay mıyım lan ben yoksa? Yok be... Şahsen Chuunin olduğumdan beri hiç sevgilim olmadı. Bu seçilmiş kişi mi acab... Ne diyorsun olum? Kendine gel de şu adama yönel değil mi? Yalnızlık gene başıma vurmuştu her halde. Şahsen yalnız olmayı takmıyordum fakat nedense aklıma bir anda yalnızlığım gelmişti. Nedendir bilinmez, Genin iken bir kızla çıkmıştım. Çok güzel bir kızdı, ancak konuşacak konu bulamadığımızdan dolayı ayrılmıştık. Ondan sonra da yalnız takılan biri olmuştum. Sosyal yaşamım yoktu. Moralimde SIFIR SIFIR SIFIRDI! İnsanların agresif olmamdan rahatsız olmaları da cabası. Napayım lan!? Düzeltemiyorum bu huyumu elimde değildi. Yapacak hiç bir şeyim yok yani. Valla düzeltmek içinde hiç uğraşamazdım değil mi? Yani ben böyle iyiyim. Elizabethlik iyidir.

Beynimde sebepsiz bir şekilde bu düşünceler dönerken adam bana yönelip bir şey zırvalamıştı. Ne dedi şimdi bu? Sağımı soluma falan bakmıştım. Etrafımda da kimse yoktu, yani kesin olarak bana dedi bu ibne? Galiba beni buranın delisi sandı. Valla bilmiyorum ama sabrımı zorlamaya çalışıyor. Çünkü sözü idrak ettikçe sinirim artıyordu. Neyse artık adama yönelerek, ''Ne zırvalıyorsun bilader?'' diyip tersleyecektim adamı. Bu iş iyiye gitmiyor gibiydi. Hadi bakalım göreceğiz...