Eski Günlerin Yası, Hüzün Selinin Altında

[GM - Naruto]

Kapının ardından sözlerini sarfederken, içeriyi sezmeye çalışıyorsun. Bir canlı var içeride, bu tını chakranı hareketlendirdiğinde ona odaklanıyorsun ve şu anda kapıya doğru yöneldiğini seziyorsun. Rahatlıyorsun bir noktada içinden, en azından sözlerin boşa gitmemiş gibi görünüyor.

Bir kaç saniyenin ardından kapı açılıyor ve karşında buruşuk suratlı, kısa, kır saçlı bir yaşlı kadın görüyorsun. Beli biraz bükülmüş, fakat onurunu ayaklar altına almak istemeyen bir aslan gibi de dik durmaya çalışıyor. Suradındaki sert ifadeden otoriter havasının sızdığını hissetmektesin, fakat bu sana ne kadar işler bilemiyorum.

"Buyrun, ben Musu."

Yasuzo hakkında sorularını yöneltiyorsun kendisine.

"Öyle birisini tanımıyorum." Ağzından dökülen ilk kelimeler oluyor. "Lâkin Yasu adında yaşlı bir eleman arada sırada buraya gelir, yetiştirmemizi istediği tohumları verirdi. Onun dışında öyle birisi buraya uğramadı. Uğrasaydı bilirdim evladım."

Vakti geçmiş bir aslanın, bir tilkinin karşısında homurdanması kadar acınası bir şey yok.

[Shikarin Mitsuko]

Vakti geçmiş dişi bir aslanın onuruyla karşısında duruyordu yaşlı kadın. Yüzünde ihtiyarlığın verdiği kırışıklıklar, ses tonunun ise zamanın ötesinde bir hırıltıyla açığa çıkışı... Mitsuko böylesi durumlara alışıktı aslında. Geçmişte gördüğü pek çok yaşlıdan daha yaşlı görünmeyen kadına baktı bir süre. Bir gün kendisi de buruşuk bir ihtiyara dönüşecekti. O günler geldiğinde, hala kendisini sevenler yaşıyor olacak mıydı?

Düşüncelerinin öte kısmına fazla ilerlemedi. Bu onu epeyce yoruyor, uykusuz olmasına karşın düşünmek zorunda kalması ciddiyetini korumasına olanak tanıyordu. İçinde bulunduğu durumdan hoşnut olduğunu söyleyemezdi fakat yapması gerekenler hoşnutsuzluğunu bir ileri safhaya taşıyordu. Neticede, burada kendisi için bulunuyordu.

Hafifçe, bir kızdan beklenecek naziklikte öksürdü. Boğazı kurumuştu. Uzun bir süredir su içmediğini söyleyebilirdi; yine de matarasında yeteri kadar su vardı. Eğer köyden ayrılmak durumunda kalırsa, kuyuya uğrayıp matarasını doldurmayı düşündü. Aç ve susuz ilerlemek kadar kötü bir yolculukla baş edemezdi. O zaten uykusuzluğun esiriydi; daha fazlasını kaldırabileceğini sanmıyordu.

Gözlerini ihtiyara dikti. "Bana Yasu'nun görünümünden bahseder misiniz? Aradığım kişinin bahsettiğiniz kişi olup olmadığını bilmiyorum." Derin ve bitap bir şekilde nefes verdi. "Eğer ki aradığım kişi bahsettiğiniz kişi ise, bir karşılaştırma yapmak isterim. Nereye gidersem gideyim Yasu ismiyle karşılaşıyorum. Belki bana onun nasıl göründüğünü anlatırsanız..." Duraksadı. Daha fazla devam etmek istemiyordu. Anlatmak istediklerini söylediğini umarak, bir cevap almaya yönelik bekledi. İhtiyarı fazla yormak istemiyor, kısa süre sonra Tatsu'nun evine uğramak istiyordu. Belki orada bilgilerini daha fazla güncelleyebilirdi. Eğer ki ihtiyar kadının tanımı Yasuzo ile bağlantılı ise, ihtiyara son bir soru soracaktı. Yasu'nun buraya ne zaman ve hangi aralıklarla geldiğini öğrenmeliydi. Fakat bu işi Tatsu denilen çocuğun evine uğrayarak da yapabilirdi. Yine de ihtiyar nineden yeterince bilgi almalıydı. Buraya boşuna uğramamıştı.

[GM - Naruto]

Kapalı konu

Şu anda bahar olduğunu varsayıyorum.

Musu biraz bıkkın gözlerle seni süzüyor bilgi alma gayretine karşılık olarak. Arada sırada gözlerinin alınbandına seğirdiğini görüyorsun, fakat bunun amacını çözemiyorsun. Üzerinde çok fazla durmadan laflarına devam ediyorsun. Musu biraz homurdanarak cevaplamaya başlıyor sorularını.

"Belirleyici bir görünümü yoktu. Hani yarası veya onun gibi şeyler... Gayet basit giyinen yaşlı birisiydi. Sakalını pek kesmezdi sanırım. Esmerdi biraz ayrıca, buralı değil gibiydi."

Nolur nolmaz ne zaman geldiğini soruyorsun Musu'ya. İyiden iyiye yaşlı hatun rahatsız olduğunu belli etmeye başlıyor ses tonuyla.

"Yaz başı civarı gelir, tohumları bırakır, yaz sonu gibi tekrar gelir. Tatsu ile konuş, o daha çok yardımcı olur evladım. Ocakta yemeğim var, kolay gelsin sana..."

Kapanan sürgülü kapının ardından sokakta dikilmeye başlıyorsun.

[Shikarin Mitsuko]

Dikkatle ihtiyarın sözlerini dinlediğimde, elimde var olan herhangi bir bilgiden yoksundum. Bir insan, ülkesi adına çalışan bir shinobi karşısında bu kadar umarsız olmamalıydı. "Yaşlı bir bunak. Daha fazlası değil." Düşüncelerim zihnimde açığa çıkarken sessizce bekledim. Elimde var olan son koza karşı ilerlemeyi planlıyordum fakat bu kasabanın bana getirdiği derin düşüncelerin beynimdeki her bir kılcal damarı etkisi altına aldığının bilincindeydim. Hiç kimse bana yardımcı olmuyor gibi görünüyordu. Belki de Yasuzo-sama'yı buralarda bulamayacaktım. Bu aklımda yer alan en kötü senaryoydu, ötesini düşünmek istemiyordum.

Adımlarımı dikkatle sürdüm. Zihnimde var olan saydam boyutun içerisinde süzülüyor ve uykusuzluğun getirdiği etkilerle savaşmak zorunda kalıyordum. Hiç bir şey somut bir boyutta olmasa da, alışkın olduğum kendi boyutumda hayatta var olmaya çalışıyordum. Bir amacım vardı ve bu amacıma ulaşmalıydım. Çok da fazla bir şey istemediğimin bilincinde olsam da, belki de ihtiyar Yasuzo'yu bulmak için fazla acele etmiştim. Bilmiyordum ve boşluğun beni alıp götürmesine karşı koyamıyordum. İçimde bir yerlerde büyük bir boşluk vardı. Bu boşluk, elimde var olan neredeyse her bilgiyi benden alıkoyuyordu. Hayatımda ilk defa kendim için önemli bir konu için adım atıyordum. Bu adım hayatımı değiştirebilecek bir konuydu. Ki ben... hayatımın değişmesini pek de istemiyordum... Neden buradaydım? Ne için? Ne umuyordum ki? Neyin peşinde kendimi yoruyor ve evimden uzaklaşıyordum? İhtiyarın söylediği sözler için mi? Peki ya hepsi boşsa? O zaman ne yapacaktım? "Ah..." Biliyorum. Dai-chou'nun verdiği emirler peşinde koşacak ve ülkem için savaşacaktım. Peki neden? Neden tüm bu işlerin içerisinde kendimi buluyordum... Çünkü ben bir shinobi'ydim. Çok gerekliymiş gibi...

Kasabaya ilk geldiğimde konuştuğum ihtiyarların verdiği bilgi doğrultusunda ilerledim ve Tatsu denilen kişinin evinden emin olduğumda kapıya ulaşarak kısa bir süre bekledim. "Burası doğru yer olmalı." Düşüncelerimi toparlamaya çalışarak kapıya birkaç tık attım. Ardından ise biraz daha şiddetli vurarak içeride var olan kişiyi rahatsız etmeye yönelik kapıyı çaldım. Artık bu işten usanmaya başlamıştım fakat yılmayacak ve Yasuzo'nun Yasu denilen adam olup olmadığını öğrenecektim.

"Acılarının bir başkası tarafından yaşanmasını istediğinde beni bul!"

Evet... Acılarımın herkes tarafından yaşanmasını istiyordum. Annem ve ağabeylerim tarafından dahi. Eğer ki böyle bir gerçeklik bu dünyada var ise... Bu gerçeklik için kendi dünyamı hiçe sayabilirdim. Artık yaşamaktan bıktığımı hissediyor ve uykusuz geçen günlerin birileri tarafından anlaşılmasını istiyordum. Cinsel yoksunluk... Buna ne demeli? Geçmişte seviştiğim onca insandan duyduğum saf acı için haykırmak istiyordum. Ben... Ben tüm bunlardan yoksundum. Hayatımda iyi giden hiç bir olgunun var olmayışı beni içten içe kendi dünyama itiyordu. Vazgeçemiyordum... İnsanları arzulamaktan, sevişmekten, zevk ve keyif almaktan... Fakat tüm bunlar benim hayatımda yoksun bir şekilde geçiyordu. Ben bir hastaydım. Büyük bir hasta...

Kendimden nefret ediyordum... Her zayıf insandan nefret ettiğim gibi... Zayıflık... Hayatta var olan zevk ve mutluluklardan yoksun olmak... Hayatın güzelliklerinden yoksun bir vaziyette yaşamak...

"Ah..." Ne için bu dünyada var olmuşum ki sanki? Neden buradayım ve neyin peşinde koşuyorum?Hiç bir derdim yokmuş gibi...

Sadece duruyorum bir süre. Zihnimin bulanıklığı ile kapının açılmasını bekliyorum.

[GM - Naruto]

Tatsu adlı gencin evine gidiyorsun, en azından tarif edilen yere. Normal bir köy evi, japon stilinde, diğerlerinden çok da bir farkı yok. Sürgülü, eski, tahtadan kapıyı çalıyorsun. "Bir dakika, geliyorum!" İçeriden gelen sesi işittikten sonra, biraz bekletileceğin aşikâr oluyor.

Kısa bir süre sonra, muhtemelen 15 saniye kadar, kapıyı tarlada çalışmaktan esmerleşen bir ten rengine sahip, kısa, siyah, dağınık saçlara sahip, üzerinde kahverengi tişört ve basit bir kumaş şort bulunan birisi açıyor kapıyı. Konuşmaya başlamadan bir yarım saniye süzüyorsun elemanı. Kahverengi gözlerinin altı biraz çökmüş, ama yine de canlı duran bir derisi var. Elleri çalışmaktan biraz çatlamış gibi görünse de hala işlevsel ve hacimli kaslarına bakacak olursan, gayet sağlıklı birisi.

Fakat yine de basit bir köylü.

Seni görünce bir an duraksıyor, kapısına pek kız gelmiyor herhalde.

"Buyrun, ne istemiştiniz?"