[Akihito] Kum Taneleri

[GM - Naruto]

Bir süre uyumak için kendini zorluyorsun ve en sonunda, yaklaşık yarım saat kadar sonra, uyumayı başarıyorsun. Arabadaki hafif sallanmalar da uyuma sürene yardımcı oluyor ve deliksiz bir uyku çekiyorsun.

Gözlerini yavaşça araladığında, içinde bulunduğunuz arabanın hareket etmediğini fark ediyorsun. Yaşlı adamı bulmak için yattığın yerde doğrulduğunda ise, hemen karşında boğazı kesilmiş yaşlı adamı ve diğer iki çocuğu görüyorsun. Bunun yanında arabanın içi de neredeyse tamamen boş duruyor. Hemen katananı bulmak için etrafına bakınıyorsun, ancak katananın olmadığını görüyorsun. İçinden okkalı küfürler savururken, birden yaşlı adamın elinde bir kağıt tuttuğunu görüyorsun. Tüm vücudu kana bulanmış olan boğazı kesik yaşlı adamın elinde kağıdı aldığında ise kağıtta şunun yazdığını görüyorsun:

"İntikam istiyorsan aradığın bende."

Bu dört kelimeyi okumanın ardından ise, seni daha da dehşete düşüren, sana bu notu bırakan kişinin kimliği oluyor. Bu dört kelimenin altında, sana bu mektubu bırakan kişinin "Hayabusa Akihiro" olduğu yazıyor. Kafan anlamsız bir şekilde ağrımaya başlarken, dışarıya bakıyor ve hala uçsuz bucaksız çölde olduğunu görüyorsun. Arabadan indiğinde ise, atların da artık var olmadığını görüyorsun. Ne buradan kurtulma ne de neler olduğu konusuna en ufak mantıklı bir açıklama getiremiyorsun.

[Hayabusa Akihito]

Boğazı kesilmiş adamı gördüğü gibi bunlar dökülmüştü ağzından, neler oluyor? Sahiden, neler oluyordu o anda? Katanası gitmişti, Akihito'yu kurtaran adam ve torunları öldürülmüştü, ha birde şu not vardı. Altında ikizinin isminin yazılı olduğu not. "İntikam istiyorsan aradığın bende." Evet, Akihito intikam istiyordu, belki aradığı şey notu bırakan kişide olabilirdi fakat, notu bırakan nereye kaybolmuştu? Akihito oturduğu yerden bunun cevabını kendisine veremedi. Nottan gözlerini ayırıp arabanın içine bir göz gezdirdi. İlk uyandığında olduğundan daha farklı gelmişti arabanın içerisi. Sanki daha, boştu. Adamı ve çocukları öldürenler belkide hayduttu? Gelenlerin haydut olma ihtimali vardı, fakat gelenler haydutsa, kardeşinin adını veya Akihito'nun onun intikamını istediğini nereden biliyorlardı? Nota bir daha baktı. Kardeşinin yazmış olma ihtimali vardı. Peki, kardeşi şu an neredeydi?

Arabadan aşağı indi. Kafasını arabadan çıkarttığı gibi başında korkunç bir ağrı hissetti. Başındaki ağrıyı geçirmesi umuduyla sol elini başına atıp okşamaya başladı. Arabanın ön tarafına geçti. Atlar yoktu, peki ya shinobiler neredeydi? Daha da önemlisi burada neler oluyordu? Önce kendisini kurtaranlar öldürülmüştü, şimdide atlar kayıptı. Bunları yapan, notu bırakanla aynı kişi olmalıydı, kardeşi. İntikamını almak istiyordu, Ishi-Chou'nun ölmesini istiyordu, ve Akihito'nun intikamını alabilmesi için, ona rehberlik edeceğini düşünüyordu. Bu yüzden bu notu bırakıp kendisini bulmasını istemişti. Bir ön sınav misali, yani en azından Akihito'nun düşünceleri bu yöndeydi. Peki ya notu yazan bir başkasıysa? Ya sırf Akihito'nun kafasını karıştırmak için böyle bir şey yaptıysa. Bunu öğrenmesinin tek yolu notu yazanı bulmaktı. Peki ya ne tarafa gidecekti? Başta yerde ayak izi aradı. Çöl kumu her ne kadar ayak izi tutmasa da bir ipucu bulabilme umuduyla yere göz gezdirdi. Sonrasında ise arabanın üstüne çıkıp ufuk çizgisini boydan boya tarayacaktı. Bir yerleşim yeri bulabilme umuduyla. Peki ya sonrasında? Her şeyin kötü gittiği ve hiçbir şey bulamadığı zaman ne yapacaktı. O zaman son bir umutla kendisine güzel bir tokat atacaktı. Belki bir rüyadır umuduyla. Oda işe yaramazsa yapabileceği tek şey olan arabanın ön tarafına doğru gitmek olacaktı. Arabanın önü nereye çevriliyse en son o yöne doğru gittiklerini düşündü. Buda o yönde bir yerleşim yeri olma ihtimalini artırırdı. Son çare olarak da o yöne doğru harekete geçebilirdi. Yapabilecek hiçbir şeyi olmadan, yalnız, umutsuz, aç, kadersiz bir şekilde ilerleyecekti. Kadersizin kaderi buydu.

Neler oluyor?

[GM - Naruto]

Bir ayak izi bulma ümidiyle ilk olarak yeri tarıyorsun. Ancak tam da düşündüğün gibi, kum ve çöldeki yer yer esen rüzgar, ayak izine dair hiçbir şey bırakmamış durumda. Dolayısıyla ikinci seçeneğe geçiyor ve arabanın üstüne çıkıp ufuk çizgisinde bir şeyler görebilmeyi umut ediyorsun. Fakat bu düşüncen de suya düşüyor, zira önünde altın sarısı kum yığınından başka bir şey göremiyorsun. Çaresiz, son seçeneğe, yani arabanın önünün döndüğü yolda ilerlemeye karar veriyorsun. Hızlı, ancak temkinli adımlarla yürümeye başlıyorsun, bu uçsuz bucaksız çölde...

Birkaç saat sonra vücudun neredeyse tümüyle iflas etme noktasına geliyor. Ölmüş olan yaşlı adam sayesinde içebildiğin suyu da aşırı terle vücudundan atıyor ve dolayısıyla giderek kendini kaybetmeye başlıyorsun. Fakat bu anlarda, uzak bir noktada gördüğün bir yapı tüm yitikliğini ortadan kaldırıyor ve gördüğün resim karşısında ümidin de tazeleniyor. Vücudun baştan aşağı yenilenmemiş olsa da, bir parça kendine geliyor ve doğruca uzakta gördüğün yapıya doğru hareket ediyorsun.

Tahmin ettiğinden daha uzun olan yolu, yine tahmin ettiğinden daha uzun sürede bitirdiğinde, gördüğün yapının üç katlı bir han olduğunu görüyorsun. Tamamen topraktan yapılmış gibi duran han, bugüne kadar gördüklerine hiç benzemiyor. Sanki doğanın kendi ürünüymüş gibi yükselen hanın insan yapımı olduğunu gösteren tek şey, kapıları ve pencereleri oluyor. Hanın kapısını biraz da kuşkuyla açtığında, içerisinin sıradan bir han gibi olduğunu görüyorsun. Fakat hanın en büyük özelliğini de bu anda anlıyorsun. Dışarıdaki kavurucu sıcağa rağmen, hanın içi oldukça serin duruyor. Kocaman ve tek odalı salonda masalar bulunuyor ve bu masalar tamamen boş durumda. Yine yukarı katlara çıkan bir merdiven ve merdivenin hemen yanında, bir duvardan diğerine kadar uzanan ve arkasında bir kapı bulunan tezgah bulunuyor. Ancak içeride senden başka, burada çalışan kişi veya kişiler dahil, kimse bulunmuyor. Fakat yine de içeride birileri olduğunu düşünüyorsun, zira dışarıdaki kuma ve toza rağmen hanın için oldukça temiz duruyor.

[Hayabusa Akihito]

"Ohh! Serinlik!"

İlk düşünceler, her zaman olmasa da çoğu zaman yanlış olurdu. Lakin bu sefer ki değil. İçerisi, dışarıya nazaran oldukça serindi. Akihito, bir an için, içeride ömrü boyunca kalabileceğini düşündü. Sonrasında ise iki sıkıntısı olduğunu fark etti. İlki, ömrü boyunca kalabilmek için yeterli parası yoktu. İkincisi ise, içeride hiç kimse yoktu. Bu olmayan iki şey yüzünden ömrü boyunca burada kalamazdı. Para sıkıntısını ileride çözebilirdi lakin ilk önceliği buraya bakan hancı olmalıydı. Neredeydi yolcular? Daha da önemlisi, niye buraya bakanlar burada değildi.

"Haydutlar? Buraya da olmaz sanırsam."

Gözleriyle hanın iç kısmını incelerken tezgahın arkasındaki kapı dikkatini çekti. Hem dikkatli olmak amaçlı, hemde içerideki serinlikten olabildiğince fazla yararlanmak için yavaşça tezgaha doğru yürüdü. Yürürken etrafı incelemeye devam ediyordu. Etrafta hiç kum olmaması da tamda bu sırada dikkatini çekmişti. Etrafta kum olmaması, burayı yakın zamanda birilerinin temizlediğine işaretti Akihito'ya göre. Zira, kapı sürekli kapalı olsa da, kapı altı eşiğinden ve farklı yerlerden içeriye kum girme olasılığı yüksek ihtimaldi. Bu yüzden buralarda birileri olmalıydı, ve olanlarda tahminleri doğrultusunda bu kapının arkasında olmalıydı. Aklına gelen en mantıklı düşünce, handa hiç müşteri olmadığı, ve handa görevli kişilerin tezgah ardındaki kapıda muhabbet ettikleriydi. Bu yüzden önce elini katanasına ulaşmak amacıyla beline götürdü. Tam bu sırada katanasının kayıp olduğunu hatırladı. İçten içe üzüldü, notu bırakan adama küfretti ve cebinden bir kunai aldı. Sonrasında hana bakan birilerinin duyması umuduyla seslendi ve tetikte beklemeye başladı. Biri gelirse eğer, burasının neresi olduğunu soracaktı başta, ardından Sunagakure'ye nasıl gidebileceğini. Bu ikisi şimdilik en önemli noktalardı, zira adam, Akihito yüzünden ölmüştü ve bunun ailesine bildirilmesi gerekiyordu. Bunu kendisine görev bilmişti. Tabi bunların cevabını aldıktan sonra yol için su, yemek ve harita almayı da ihmal etmeyecekti.

Peki ya ses gelmezse? O zaman tezgahın arkasındaki kapıdan içeri girmesi kaçınılmaz olacaktı.

[GM - Naruto]

Her ne kadar içeriden birinin yanına gelmesi umuduyla hanın içinde seslensen de, sana cevap olabilecek bir söz veya ayak sesi duymuyorsun. Kısa bir süre bekledikten sonra ise, hanın tamamen boş olduğunu düşünerek, olabildiğince temkinli adımlarla tezgahın arkasındaki kapıya doğru hareket etmeye başlıyorsun. İçeriden bir ses duyabilmek için kulağını kabartmışken, parmak uçlarında yürüyerek ses çıkarmamaya çalışıyorsun. Ancak sen her ne kadar bu konuda gayret göstersen de, zemindeki bazı tahtalar sana inat yaparcasına gıcırtılar koparıyor. Fakat bu gıcırtılar sessiz ortamda, ancak dikkat eden birinin duyabileceği bir yükseklikte bir ses çıkarıyor. Sen tezgaha yaklaştığında ise, kulağına bir su sesi çalınıyor. Kapının ardından gelen bu su sesi, sanki bir musluktan akıp bir cisimle temas edip, sonra tekrar evyeye akıyor gibi geliyor. Kapıya biraz daha yaklaştığında ise, içeriden "Tabağını da sikeyim çanağını da... Vücudunda çanak denilen yeri de sikeyim yanak denilen yerini de!" diyen adamın sesini duyuyorsun. Ancak içerideki adam o kadar içten ve kısık sesle küfrediyor ki, yerden çıkmış gıcırtılardan farklı gelmiyor kulağa.

İçeride birinin olduğuna emin olduktan sonra, kapıyı açıp açmamak arasında tereddüde düşüyorsun. Senin seslenmene rağmen cevap vermeyen birinin olması oldukça aklını karıştıran bir durum. Hele ki mevcut konumunda dostun düşman olduğunu bilmek, akıl karışıklığını daha da arttırıyor. Sonuçta senin sesini duymamış olmasına ihtimal veremeyeceği birinin, neden içeriden çıkmadığı ve ayrıca su sesi ve beraberinde gelen küfür silsilesi, epey saçma bir durum yaratıyor. Bu yüzden yerinden kalkarken sahip olduğun kapıyı açma konusundaki eminliğin, yerini şüpheye teslim ediyor.

[Hayabusa Akihito]

Akihito, içerideki adamın sesini duyduğu sırada ne yapacağını şaşırmıştı. Kapıya doğru yaklaşırken adamın sesini duymak, Akihito'yu ürkütmüş, bir an duraksamasına neden olmuştu. İçerideki adam, niye Akihito seslendiği zaman cevap vermemişti? Dahası, kiminle konuşuyordu bu adam. Tabi birde içeriden hafif hafif gelen su sesi vardı. Bütün bunlar, Akihito'nun duraksaması için geçerli nedenlerdi. Peki şimdi ne yapacaktı? İçeri girip adamla yüzleşebilir, katlara çıkıp odaları arayabilir veya handan çıkıp yine çöllere dönebilirdi. Katlara çıkmak, şu an için en mantıklısı gibi gelse de, bu sefer mantığını bir kenara bırakıp tezgahın arkasındaki kapıya yöneldi. Bu sefer, bu adamla insan gibi konuşmaya çalışacaktı. Hiç bir agresiflik göstermeden.

Kapının önüne geldi ve bir süre bekledi. İçerisini biraz daha dinleyecekti. Sonrasında ise, duruma göre yapacağı iki şey vardı. Ya kapıdan uzaklaşıp katları aramaya koyulacaktı, ya da içeriye girip adamla yüzleşecekti. Sonrasında ilk durumu hiçe sayıp biraz bekledikten sonra içeriye girmeye karar verdi. Peki, içeri girince ne yapacaktı? Eğer adam saldırırsa, hemen bir sıyrılma hamlesi yapıp, olayın gidişatına göre devamında ne yapacağına karar verecekti. Eğer ki olur da adam saldırmazsa, adamla konuşacaktı. Nerede olduğunu ve Sunagakure'ye nasıl gidebileceğini soracaktı. Her iki durumda da, işler çok zora gidiyordu. Ve her iki durumda da, hayati tehlike had safhadaydı.

Ne yapacaksın?

[GM - Naruto]

İçeriye girmeden önce son bir kez kapıyı dinliyorsun, ancak içeride su sesi dışında başka bir ses gelmiyor. Tüm cesaretini ve dikkatini toplayıp içeriye girdiğinde ise, yaşlıca bir adamın tabak çanak yıkadığını görüyorsun.

Yaşlı adam senin içeriye girmene hiç aldırmadan bulaşıkları yıkamaya devam ederken, sen adama nerede olduğunu ve Sunagakure'ye nasıl gidebileceğini soruyorsun. Lakin adam bu soruları duymazdan gelerek bulaşıkları yıkamaya devam ediyor.

Mutfak epey küçük ve ortası tamamen boş bir durumda. Kapının olduğu duvar hariç, diğer duvarlarda tezgahlar bulunuyor ve yaşlı adam da sağ tarafta bulunan musluğun hemen önünde duruyor. Yaşlı adamın sol tarafında kirli tabaklar yığını bulunuyor, sağ tarafında da en az kirli sayısı kadar temiz tabak yığını bulunuyor. Yerlerde ise, yaşlı adamın etrafında kırık tabaklar bulunmakta. Bunların dışında odada başka herhangi bir şey bulunmuyor.

[Hayabusa Akihito]

Akihito, yaşlı adamı iyice süzdü. Adam ölü değildi, çünkü hareket ediyordu. Dilsiz de değildi. Küfür ettiğini duymuştu Akihito. Belki de sağardı? Ya da işine o kadar yoğunlaşmıştı ki, Akihito'yu duymamıştı. Duymazlıktan gelmişte olabilirdi. Aklındaki bu düşünceleri bir kenara ittirdi ve adamın yanına doğru temkinli bir biçimde yürüdü. Yaklaştıkça, adamın üzerindeki farklı detayları fark ediyordu. Sonunda adamın yanına geldiğinde, adamın yüzünü görme fırsatı buldu. Kaş, bıyık, sakal. Adam bu üç kıl türünden ibaretti. Ek olarak bir çift kısık bakan göz, ve en önemlisi kafasının yarısını kaplayan bir burun. Bunlar dışında pek bir şey yoktu adamın yüzünde.

"Pardon, bakar mısın? Seninle konuşuyorum burada ossan. Gençlere saygı sıfır anasını satayım."

Akihito tam arkasını dönmüş yukarıdaki odalara bakmaya gidecekti ki, aklına çok güzel olduğunu düşündüğü bir fikir geldi. Bu fikir, adamın konuşması için yetmeliydi. Lakin daha önceki deneyimleriyle birleştirince, bu fikir biraz korkutucu göründü. Adamın konuşması için ayaküstü başka bir fikir düşündü ama bulamadı. O yüzden bu fikri uygulamaya yöneldi. Adama doğru biraz yaklaştı. Sonra biraz daha yaklaştı. Adamın kulağına doğru eğildi ve sözlerini sarf etti.

"Bulaşıkları yıkamada yardımcı olurum."

Adamın ettiği küfre hitaben söylemişti bunu. Bulaşık yıkamayı hiç sevmese de, adamın konuşması için başka bir yol düşünememişti. Bu teklifin üstüne adamın konuşmaması gibi bir durumu düşünemiyordu.

Bulaşık, bulaşık, daha çok bulaşık!

[GM - Naruto]

İlk söylediğin cümlenin ardından yaşlı adam hala oralı olmamakta ısrarcı görünüyor. Hatta bu sırada suya tuttuğu bir tabağı yere atarak, senin konuşma sesini bastırmaya bile çalışıyor. Sen buradan çıkıp diğer yerlere bakmayı düşünüp bundan hemen vazgeçiyorsun ve sonra yaşlı adama bulaşık yıkamada yardımcı olup olamayacağını soruyorsun. Adam ilk kez bu sorun ile sana göz ucu ile bakıyor. Nazikliğin sanki işe yaramış gibi görünüyor bu sefer ve adam elindeki tabağı tutarak bir adım geriye atıyor. Vücudu hemen hemen sana dönen yaşlı adam, elinde tuttuğu ıslak tabağı birden sana doğru, fırlatıyor! Suratının birkaç santim yanından geçen tabak, korku ile gözlerinin büyümesine neden olurken, duvar çarpıp büyük bir gürültü ile kırılıyor. Tabağın gürültülü kırılma sesi sonlandığında ise, yüzünde tabaktan gelen su damlalarını hissediyorsun. Elini götürüp bu rahatsız edici damlaları silmek istiyorsun. Elini sağ yanağına götürüp ıslaklığı sildiğinde, elinde su damlalarının yanında, kırmızı bir leke olduğunu görüyorsun. Bu lekenin kan olduğunu anladığın anda ise yaşlı adam "Suyun azlığı veya çokluğu önemli değildir. Asıl önemli olan kaynağıdır. İnsandan böyledir, su gibi... Bu yüzden de iyi veya kötü önemli değildir. Asıl önemli olan kalptir." diyor ve hemen ardından eline bir tabak daha alırken "Peki kalp nedir?" diye soruyor sana.

[Hayabusa Akihito]

"MANYAK MISIN LAN!"

Yanağındaki su damlalarını silerken söylemişti bunları. Elindeki kırmızı lekeleri görünce daha da fazla hiddetlendi. Bir an için, kunaisini çıkartıp adamın boğazını kesmek geldi içinden. Hemen peşine bu düşünceyi aklından silip kendisini sakinleştirdi. Adamın sarf ettiği sözleri dinledi, ardından aklından tekrar tekrar geçirip anlamaya çalıştı. Söylenenlerden hiçbir şey anlamamıştı. Tekrar aklından geçirdi söylenenleri, tek tek, her kelimenin anlamını düşünerek.

"Suyun azlığı veya çokluğu önemli değildir." Bu cümleden pek bir şey çıkartamadı. Zaten suyun miktarı neden önemli olsun ki? Su, sudur. İlk cümleden bir şey çıkartamayınca ikinci cümleye geçti. "Asıl önemli olan kaynağıdır." Suyun kaynağı önemliyse eğer, temizliği veya kirliliği ile ilgili bir şey olması gerekiyordu. Eh, ikinci cümleden az da olsa bir şey çıkmıştı. Hemen peşindeki cümleye geçti. "İnsanda böyledir, su gibi... Bu yüzden iyi veya kötü önemli değildir. Asıl önemli olan kalptir. Peki kalp nedir?" Vuvuzelanın zort dediği yer işte tam burası. İnsana bağlamak, karşısındaki yaşlının, bilge denen adamlara özendiği anlamına gelirdi. En azından Akihito böyle düşünüyordu. İnsanda su gibiyse eğer, kaynak önemliydi. Yaşlının deyişiyle kalp önemliydi. Peki cidden kalp neydi? Akihito, bu sorunun cevabını bulamamış, üstüne merak etmişti. Cevabı bulabilmek için biraz daha düşündü. İyilik veya kötülük önemli değildi. İyilik veya kötülük önemli değilse, önemli olan neydi? Düşün, düşün.

"Bilimsel olarak insanın kanını pompalayan, en önemli iki organdan birisidir. Bir nevi kanın kaynağı. Ama sanırsam senin istediğin cevap bu değil."

Biraz daha düşündü. Adamın istediği cevap bu değildi. Bu yüzden biraz daha düşündü. Düşünürken de adamı sürekli takip ediyordu. İlk tanışmasında tabak fırlatan bir adam, biraz konuştuktan sonra neler yapacağını yukarıdaki bilirdi. Bu yüzden sürekli temkinliydi. Adamın her hareketine karşı temkinliydi. Bu sırada, sorunun cevabını merak ettiği için aklına gelen ilk mantıklı cevabı beklemeden verdi.

"Peki senin istediğin cevap vicdan mı?"