Yeni Bir Şeyler

[Sakanoue Rin]

Yine her zamanki gibi erkenden yatağımdan kalkıp egzersizlerimi yapmıştım. Hiç istemiyordum her sabah daha gözümdeki çapağı temizlemeden işçi gibi çalışmayı ama pek bir seçeneğim yoktu. Bir shinobinin her zaman formda kalması gerektiğini düşünürdüm hep. Bunu kendime bir ilke haline getirmiştim. Galiba rutin olarak yaptığım aktiviteler sadece günlük egzersilerim ve birkaç yıldır yazmakta olduğum romanıma devam etmekti...ayda birkaç sayfaya devam etmek denebilirse tabi. Her zaman hayal dünyası geniş biri olmuştum. Aklımda türlü türlü hikayeler ve karakterler vardı. Kitabımın sonunu çoktan aklımda kurgulamıştım bile. Belki de bu hayal dünyam fazlasıyla ağırdan alarak yazmamın arkasında yatan sebepti. Ne zaman birkaç sayfa yazma düşüncesiyle otursam, birkaç kelime bir şeyler yazıp kalkıyordum. Halbuki saatlerce de oturuyordum o birkaç kelimeyi yazarken ama o sırada aklımdan geçen farklı konular, hikayeler yazmamı engelliyordu. Kitabımı yazmaya başladığımdan beri en büyük problemim bu olmalıydı...odaklanamamak. Belki de yeni bir şeyler denemeliydim. Farklı bir yere gitmem gerektiğini düşünüyordum. Sonuçta ortam değişikliği yardımcı olabilirdi. Ayrıca annem her zaman her şeyden önce kendim olmayı başarmamı söylerdi. Ben ise hala onun kitabına devam ettiği yerde onun ağacının altında kitabımı yazıyordum. Kantou bayırı onun yeriydi. Benim de yazılarımı yazmak için gittiğim bir yerim olmalıydı. Direk evde de yazabilirdim. Ancak ev ortamı her zaman bunaltırdı beni. Temiz hava şarttı.
Nadiren yaptığım bir şey olan ''dışarı çıkma'' aktivitesini yapmak için kendimi ev kapısından dışarı çıkıp sandaletlerimi ayaklarıma geçirmeye başladığımda daha köyün çoğu uyanmamıştı bile. Hafif serin bir hava vardı ve hiç kimse yoktu etrafta. Bu da etraftaki insanların gözü üzerimde olmadan rahat bir şekilde yürüyebileceğim anlamına geliyordu. Kalemimi defterimin arasına koydum ve defteri çantama attım. Kahvaltı yapmamıştım bu yüzden çantama rastgele birkaç yiyecek te koymayı unutmamıştım. Gece yağmur yağmıştı. O anda etrafta sadece sandaletlerimin ıslak çimlerden çıkardığı ses vardı....Kusagakure gerçekten müthiş bir köydü. Her yer yeşildi. Diğer köylere göre çok daha güzel bir yer olduğunu duymuştum bazı insanlardan. Kusagakure'nin eşsiz güzellikte bir yer olduğuna emindim. Ancak diğer köylere göre ne kadar güzel olduğu konusunda bir yorum yapamıyordum. Nasıl karar verilebilirdi ki böyle bir şeye ? Çok emin bir şekilde hemde ? Gezilecek onlarca ülke, yüzlerce köy vardı. Belki daha da fazla. Bİr gün her yeri, gezip görülebilecek bütün güzellikleri görmek istiyordum. Amacım Dünya'yı daha güzel bir yer haline getirmekti ne de olsa. Haksızlıkları ortadan kaldırmaktı. Ancak ben daha köyümün dışı hakkında yeterli bilgiye bile sahip değildim. Uzun süredir bir geziye çıkmak istiyordum. Gerçi insanın köy dışına adım atması bile yasaktı. Öncelikli planım kitabıma devam etmekti. Çünkü en azından gerçekleşme ihtimali vardı. Kitabımı yazabilirdim ama tek başıma koca dünyayı dolaşmak imkansızdı neredeyse. Bu gezi düşüncelerini aklımdan atıp yola devam ettim. Aklıma ilk gelen yer köy meydanıydı. Matsuoka-sama ağırlardı belki beni.
Meydanın ortasında bulunan görkemli ağacın etrafında daha sabahın körü olmasına rağmen birkaç kişi bulunuyordu. Matsuoka-sama'nın gördüğü saygı köyün ileri gelenlerinden bile fazla gibiydi. Görkemli ağacın dibine çok sokulmadan yakın bir yerlerine oturdum ve çantamı açıp defterimi içinden aldım. Her şey aynı gibi gözüküyordu. Yine ben deftere bakıyordum, o da bana. Öylece bakışıyorduk yani. Arada bir şeyler yazacak gibi oluyordum...sonra yine dalıyordum. Yeni bir yer...pek işe yaramamış gibiydi. İç geçirdim ve yüzümü ağaca döndüm. Gülümsedim. ''Yardımcı olmuyorsun Matsuoka-sama.''

[GM - Naruto]

Kusagakure'deki güzel günlerden birinde kendini Matsuoko-dono'nun birkaç metre ötesinde buluyorsun. Hava diğer günlerden biraz daha güzel olsa da, sokaktaki insan sayısındaki azlık dikkatinden kaçmıyor değil. Dükkanlar bir bir açılırken, köye bir hareketlilik gelse de yine de diğer zamanlara göre kalabalığın az olduğunu anlayabiliyorsun. Olayı anlamak için birkaç dakika kalabalığ gözlemlediğinde ise, sorunu çözüyorsun. Kalabalığın içerisinde neredeyse hiçbir çocuk bulunmuyor. Bu da seni ister istemez akademi yıllarına götürüyor. Senin geçtiğin yollardan, şimdi başka çocukların geçmekte olduğunu anlıyorsun. Bir diğer dikkatini çeken ayrıntı ise, meydandan geçen herkesin Matsuoko-dono önünde saygıyla eğilerek selam vermesi ve ondan sonra yollarına devam etmesi oluyor. Şu an için kalabalıktaki kişileri sıradan dükkan sahipleri ve onlardan alışveriş yapabilmek için sabahı beklemekte güçlük çekmiş ev hanımları oluşturuyor. Aradaki bir tek tük genç shinobileri ve sayıları iki elin parmağını geçmeyen genç dükkan sahiplerini saymazsak, köyün yaş ortalamasının epey yüksek olduğunu düşünmek mümkün görünüyor.

[Sakanoue Rin]

Anılarım canlanmıştı bir an gözlerimin önünde. Eskiden akademide aptal aptal dolanan bir çocukken şimdi bir shinobiydim. Gerçi şu anda da çok bir yararım olduğu söylenemezdi. Ancak yine de huzurluydum. Geçtiğim yollardan başkaları geçiyordu. Yaşadığım tecrübeleri diğer çocuklar da yaşıyordu şimdi. Genç yaşıma rağmen zorlu şeyler geçirmiştim. Ailemi kaybetmiştim bir kere. Tecrübe. Yaşla bağlantılı olduğunu düşünmüyordum artık. Yaşı benim iki katım olup benim yarım kadar deneyim kazanmamış insanlar vardı. Yani kısacası tecrübe ile yaş orantılı değildi. Ancak tabi ki en iyi tecrübeler genç yaşta edilirdi. İnsanın yaşı ilerledikçe daha az deneyim kazanırdı sadece. Çünkü yaşlanmak ölüme yakınlaştırır. Bu yüzden insan istediği her şeyi gençken yapmalıydı. Bu sayede de mutlu bir yaşlılık dönemi geçirirdi zaten. Doğru zaman bazı durumlarda hiç gelmeyebilirdi....Ne diyordum ben...daha az önce tüm diyarı tanımak için doğru zamanın gelmediğini düşünüyordum. Bir anda çok farklı bir şekilde bakmaya başlamıştım duruma. Ancak bu sefer düşündüğümden daha emindim. Ne yaparsam şimdi yapmalıydım. Sürekli doğru zamanı beklememeliydim. Çünkü doğru zaman hiç gelmeyebilirdi.
Bir anda içimde dolan heyecanla doğruldum ve hızlıca etrafıma bakınmaya başladım. Ne yapacağımı bilmiyordum ama ne istediğimden emindim. Yeni yerler görmek, yeni teknikler, yeni bilgiler öğrenmek istiyordum ! Fakat nasıl çıkabilirdim ki köyümden ? Yanlış anlaşılmasın. Bu köyü çok seviyordum. Ancak içten içe daha güzel yerler olabileceği geçiyordu aklımdan. Keşfedilecek te bir sürü şey vardı...öyle düşünüyordum en azından. Köy dışına adım atmak bile yasaktı. Bu yüzden planlarım direk suya düşüyordu. Öylece etrafa bakarken bir anda ışık görmüş tavşana döndüm...oradaydı...eskici dükkanı. Köyden çıkamıyordum ama köyün dışı hakkında birkaç bilgi edinmekte yetebilirdi bir süreliğine. Kendimi avutmayı deneyecektim bunla ama pek işe yarayacağını düşünmüyordum. Kalemimi defterimin arasına koydum ve defterimi elime alıp eskicinin önüne doğru yürümeye başladım. Direk içeri dalmak yanlış olabilirdi. Burası bir eskici dükkanı olduğuna göre sahibi yaşlı bir insan olmalıydı. İçimden bir ses yaşlıların sohbet etmeyi sevdiğini söylüyordu. İçeride bir misafiri olabilirdi belki. Sohbetlerini bölmek istemezdim böyle bir durumda. Bu yüzden ayıp olmaması için bir şey demeden öylece kapıyı açıp kafamı içeri uzattım...bu daha da yanlış bir davranış olabilirdi bilmiyordum...o sırada buranın bir dükkan olduğunu, yani içeri direk dalmanın çok normal karşılanacak bir davranış olduğunu unutmuştum.

[GM - Naruto]

Eskici dükkanının önüne geliyorsun ve kapısını aralıyorsun. Dükkanın bir camı olmadığı için içeriyi gözetlemen mümkün olmuyor, dolayısıyla kapıdan bakmak zaten tek çözümün oluyor. Dükkanın içinde gözlerin yaşlı bir adam ve müşteriler arasa da, görebildiğin tek şey, senden en fazla beş yaş büyük bir erkeğin dükkan içindeki eşyaları taşıması oluyor. Eşyaları bir yerden diğerine aktaran adam kapının gıcırtısını geç fark ediyor ve elindeki eski bir dikiş makinesini kenara koyarken kafasını kapıya çeviriyor. Seninle göz göze gelen adam, onca yorgunluğuna rağmen içten bir gülümseme gönderiyor sana ve "Merhaba hanım efendi, nasıl yardımcı olabilirim?" diye soruyor.

[Sakanoue Rin]

Kafamı kapı aralığından içeri uzattıktan kısa bir süre sonra eskici beni görmüştü. Beklediğim gibi biri değildi açıkçası. Ak saçlı gözlüklü bir bey beklerken karşımda benden daha birkaç yaş büyük bir adam vardı. Beni gördü ve gülümsedi. ne yapmam gerektiğini bilmiyordum zaten garip bir giriş yapmıştım. Bir şey demeden aynı şekilde baktığımı gören eskici konuşmaya başlamıştı. Günlük iletişimimi tamamlamıştım galiba. Çok insan içine çıkabilen biri değildim nasıl olsa. Adama gülümsedim ve içeri girdim. Cevap verme gereği duymamıştım.
İçeride daha önce görmediğim eşyalar vardı. Her şey çok güzel duruyordu. Gerçi çok param da yoktu ama belki paramın yeteceği bir şeyler çıkardı. Dükkanı bayağı bir dolaştım. Ne var ne yok hepsini görmeye çalışmıştım elimde olduğunca. Belli bir şey aramıyordum ama gözüme birkaç ilginç eşya çarparsa alabilirdim belki. Dükkanı dolaşmaya devam ederken asıl amacımı unutmaya başlıyordum. Bir anda irkildim. Ne yapacaktım ben ? Eskiciye dışarısı hakkında sorular soracaktım. Ne sorulurdu ki genç bir adama diğer köyler hakkında ? Belki de hiç gezmemiştir oraları. Belki benim gibi burada doğup büyümüştür. Ne tür insanların gelip gittiğini sormak ta şüphe uyandırabilirdi belki. Beni ilgilendirmeyen sorulardı bunlar. Ancak ne soracağımı bilemiyorum diye vazgeçemezdim hemen. Zaten zor bir yanı da yoktu bunun. Yirmili yaşlarında genç bir adam. Yaş farkımız çok değildi. Aynı kafa yapısında olabilirdik belki. İletişim kurulabilir...ben bile başarabilirdim. Birkaç parça daha eşyaya baktım. Hoşuma gidecek bir şeyler arıyordum aklıma konuyu başlatmak için bir şeyler gelene kadar. Dükkandaki eşyaları incelereken bazılarının üzerinde farklı desenler olduğunu görmüştüm. Hatta bazı desenler Kusagakure'de kullanılan cinsten değildi...eskicinin yanına doğru gittim. Göz teması kuramadığım için yine etrafa bakınıyordum. ''Merhaba. Bu eşyaların hepsi size bu köyden getiriliyor olamaz değil mi ? Dışarıdan gelende vardır...Dışarıdan gelen eşyalarınız varsa belli kişiler var mı bunları size getiren ? Daha çok farklı köylerden gelen eşyalar ilgimi çekiyor.'' Aslında direk amacımı da dile getirebilirdim belki...ama bazı insanlara saçma gelmişti önceden. Herkes tüm dünyayı dolaşmak gibi bir hedef koymaz kendine.

[GM - Naruto]

Kapalı konu

GM mesajında sana eşyalar hakkında bilgi vermeden onların nasıl olduklarını bilemezsin. Aslında bir önceki RP'nde de GM'nin kontrolünde olan çevreye müdahale etmiştin, ancak bu tür şeyler, seninki gibi konularda çok mühim değil. Elbette eşyaların motifleri hakkında bir şeyler söylemen de mevcut konu içerisinde çok mühim değil, fakat farklı konularda bu tür hareketler turunun iptal edilmesine sebep olabilir.

Kısaca söylemek gerekirse; GM söylemeden, neyin nasıl olduğu konusunda karakterinin hiçbir fikri olamaz. Diğer bir deyişle; GM sana eskici içerisindeki eşyalardan bazılarının üstünde Kusagakure'ye ait olmayan motifler olduğunu söylemeden karakterin bunu bilemez. Sen sadece etrafına bakınabilir ve neye bakındığını belirtebilirsin. Bu turluğa mahsus olmak üzere turunu iptal etmiyorum, ancak ileriki zamanlarda bu konuda daha dikkatli olman gerekiyor.

Bu olayla ilgili kafana takılan bir şeyler olursa özel mesaj veya Skype ile konuşabiliriz. Bu bir uyarı falan da değil. Yanlış hatırlamıyorsam RP'ye yeni başlamıştım ve sadece görevimiz gereği yardımcı olmaya çalışıyorum, sakın yanlış anlama.

Dükkandaki eşyalara şöyle bir baktığında gözüne pek önemli veya ilgini çekebilecek türden bir şey ilişmiyor. Tam bu esnada da farklı motiflerdeki birkaç eşyayı görüyorsun ve konuşmaya girebileceğin bir noktayı tespit etmiş olmaktan dolayı oldukça memnun bir şekilde konuşmaya başlıyorsun. Cümlelerini artarda sıraladıktan sonra adama sana sırıtıyor ve "Ah, sanırım beni karıştırıyorsunuz. Ben sadece bir eskiciyim ve köyümüzdeki eski eşyaları toplarım. Buradaki eşyaların nereden geldiği konusunda da hiçbir bilgim yok. Sadece yeni gibi görünenleri dükkanımda satar, iyice eski olanları ise ham madde olarak kullanabilecek kişilere satarım." diyor. Hemen ardından ise "Ancak Kusagakure dışından gelen eşyalar konusunda meraklıysanız, tanıdığım birkaç antikacı var. Sizi onlara yönlendirebilirim." diyor.

[Sakanoue Rin]

Her ne kadar dükkanı görebildiğimce gezmeye çalışmış olsamda zevklerime uygun bir şey bulamamıştım. Aslında antikalar her zaman ilgimi çekmiş olsa da bu sefer aklımdaki soru antikalara olan ilgime ağır basıyordu. Belki de o yüzden ilginç bir şeyler kestirememiştim gözüme. Emin değildim. Dediğim gibi aklımda sadece sorum vardı. Eskiciye sorumu sorduğumda adamın yüzünde bir gülümseme belirdi. Sorum komik gelmiş gibi gülümsüyordu galiba. Anlayamamıştım. komik bir şey mi söylemiştim ? Zannetmiyordum. Ancak adam bana öylece sırıtırken bu meslek konusunda pek bilgi sahibi olmadığım için bir hata yaptığımı düşündüm ve hafif utanarak bende gülümsedim. Adam eşyaların nereden geldiği hakkında bir fikri olmadığını söylemişti. Bu sırada anladığımı ifade eden bir şekilde başımı sallıyordum. Göz temasında iyi olmadığım için hala etrafa bakınıyordum. Dinlemiyormuş gibi gözükmemek için arada hemen eskiciye bakıp gözlerimi yeniden kaydırıyordum. Galiba planım suya düşmüştü. ''En azından eski gözüken eşyaların ham madde olarak kullanıldığını öğrenmiş oldum...'' dedim içimden kendimi avutmak için. Tam bunları düşünürken eskici konuşmasına devam etti...ve yüzümde bir gülümseme oluştu.
Eskicinin son cümlesiyle etrafa bakınmayı bırakmıştım. Şimdi gülümsüyordum ve adama bakıyordum. Sevinmiştim. Ancak bu bende çok büyük bir heyecan oluşturmuyordu. Daha yolun başıydı bu. Adam tanıdığı, köy dışından gelen eşyaları satan bir eskiciye beni yönlendirebileceğini söylemişti. Eğer oraya gidip aradığımı bulabilirsem...işte o zaman heyecanlanabilirdim. Masanın önüne geçtim ve konuşmaya başladım. ''Gerçekten mi ? Bunu yapabilir misiniz ? Teşekkür ederim ! Adres verirseniz hemen gidebilirim !'' Yüzümde hala bir gülümseme vardı.

[GM - Naruto]

Antikacılar konusunda eskici ile anlaşmaya varmanın ardından, adam sana gidebileceğin bir antikacının yerini tarif ediyor. Adamın tarif ettiği yer, köy meydanında yakında bulunan bir yer olması seni yürüme zahmetinden epey kurtarıyor. Eskiciye teşekkür etmenin ve vedalaşmanın ardından, antikacıya gitmek için yola düşüyorsun.

Yaklaşık 15 dakikalık bir yürüyüşün ardından, eskicinin sana tarif etmiş olduğu antikacının dükkanını buluyorsun. Sıkışık yapıların arasındaki ufak bir dükkan olan antikacıya eski bir kapı açılıyor. Kapının hemen yanında ise, bir yetişkinin belinden üstüne gelecek şekilde bir cam vitrin bulunuyor. Cam vitrinde birkaç parça çanak çömlek, heykeller ve kilimler bulunuyor. Bunların hepsinin de aslında çok eski şeyler olmadığını sen bile anlayabiliyorsun. Camdan dükkanın içine baktığında ise, içeride kimseyi göremiyorsun, ancak içerisinin oldukça düzgün bir şekilde olduğunu görüyorsun. Daha fazla zaman kaybetmeden eski kapıyı ittirerek antika dükkanına giriyorsun.

Eski kapı hafif bir gıcırtı ile açılırken, kapının hemen üstünde bulunan bir zil melodik bir şekilde çalmaya başlıyor. Bu zilin çalması ile de, dışarıdaki camın kör noktasında bulunduğunu ve bu sebeple göremediğin, dükkanın giriş kapısının hemen hemen tam karşısında bir kapıdan yaşlı bir adam çıkıyor. Oldukça temiz yüzlü, yaklaşık 1.60 boylarında, saçları beyaz ve seyrelmiş olan adam "Hoşgeldiniz." diyerek seni karşılıyor. Sen ise kapıdan girince, hemen solundaki duvara monte edilmiş raflarda bulunan vazoları incelemeye başlıyorsun. İçlerinden bazıları ilginç motif ve desenlere sahip olsa da, bunların da pek eski ürünler olduğunu söylemek güç. Kafanı sağına çevirdiğinde ise, duvarın hemen önünde eski tahta bir masadan tezgaha dönüştürülmüş mobilyayı görüyorsun. Bu tezgahın ardından ise, çeşitli heykeller, çanaklar, kaplar bulunuyor. Adamın çıktığı kapının hemen sağından devam eden duvarda ise, üç adet kilim bulunuyor. Bunun dışında da dükkanın içinde başka bir şey göremiyorsun.

[Sakanoue Rin]

Eskiciden adresi aldığım gibi kendimi sokakta bulmuştum. Hızlı adımlarla adreste yazan eskici dükkanına doğru yol almaya başlamıştım. Zaten yakın bir mekandı olduğum yere. Doğduğumdan beri bu köyde olmama rağmen kağıtta yazan adrese ilk kez uğrayacaktım. Gerçi çok fazla eskici dükkanına gittiğimi de söyleyemem ama birkaç kez bulunmuşluğum vardır herhalde. Annemin eski eşyalara farklı bir sempatisi vardı. O zaman herhalde yaşımdan olsa gerek, antikalara pek ilgi duymazdım. Sıkıcı, gereksiz bir takım eşyaydı benim için. Yaşım ilerledikçe gözümdeki değerleri daha çok artmıştı tabi.
Sıradaki eskici dükkanına olan yürüyüşüm 14,15 dakika civarı sürmüştü galiba. Zaman kavramıma güvenirdim. Önce elimde bulunan kağıt parçasına baktım, ardından bulunduğum yere. Doğru yere gelmiştim. Yapıtların birbirine fazla yakın yapıldığı bir yerdeydim. Emin değildim ama galiba maddi durumu genel olarak çok iyi değildi bu sokağın. Diğer türlü yapıtlar bu kadar sıkışık olmazdı herhalde. Bunları düşünürken gözlerim eskici dükkanını arıyordu tabi. Birkaç saniye sonra iki yapıt arasında küçük bir dükkan gözüme çarptı. Evet. Eskici dükkanı olmalıydı. Dükkanın önüne doğru ilerledim. Vitrinler yetişkin bir insan boyuna denk duruyordu. Kısa bir süre vitrinlerin arkasından dükkanın içine göz attım. Vitrinde kilimler ve çanak tarzı şeyler bulunuyordu. Ev dekore etmeye gelmemiştim buraya. Pek ilgimi çekmiyordu bu tür şeyler zaten. Zaten antika denir miydi ki bunlara ? Çok ta eski oldukları söylenemezdi doğrusu. İçeriyi kısa bir süre daha izledim ve kapıyı açıp içeri girdim.
Yağlanmamış kapının gıcırtısıyla içeri girmiştim. Tam o sırada çalan zil kapının gıcırtısının üstüne gelmişti. Az önce vitrinin kör noktasında kalmış olacak ki, göremediğim bir kapıdan yaşlı bir adam çıkmıştı. Dükkan sahibi olmalıydı. Kısa boylu, saçları beyaza dönmüş bir adamdı dükkan sahibi. İşte en başında beklediğim eskici profili karşımda bana bakıyordu. Adam beni karşıladı ve dükkanın içerisinde dolaşmaya başladım. İlk önce duvara monte edilmiş olan vazolar dikkatimi çekmişti. Onları incelerken bir yandan da adamla konuşacaklarımı düşünüyordum. Vazolardan sonra sohbete girişmeden biraz daha incelemeye koyuldum içeriyi. Çoğu şeye göz atmaya çalışıyordum. Ancak incelediğim şeylerin çoğu pek te eski durmuyordu. Eskicilerde daha fazla şey tarzı eşyalar olmaz mıydı...şey tarzı...şey gibi...antika ? Ya da benim eskici denince aklıma gelenler bu tarz şeylerdi. Etrafa bakınmaya devam ederek konuşmaya başladım. ''Merhaba. Dış köylerden de eşyalar geldiğini duydum. Şeyden geldim ben...şeydi...karşıdaki eskici dükkanı işte...gerçi karşıda değil tam ama-en yakın eskici dükkanından geld-en yakını o mu ki ?...dışarıdan eşya geldiğini duydum. Kimler getiriyor ki size böyle eşyaları ? Tüccarlar...gezginler ?'' Bu adamın da beni başka bir eskici dükkanına yollamamasını umuyordum.

[GM - Naruto]

Antikacıdaki eşyaları inceleyerek kafanda konuşmanı hazırlıyorsun az çok. Ancak konuşmaya başladığında, cümlelerin kafanda kurdukların gibi olmuyor. Bu durum bittabi yüzüne yansırken, senin bu heyheyli halin yaşlı antikacının gülümsemesine sebep oluyor. Eskici muhabbetini tamamen es geçen antikacı "Eşyalarımın çoğu köyümüzden, ancak dediğin gibi arada bir dış ülkelerden gelenler de oluyor. Genellikle tüccarlar bu tür eşyaları getirse de, paraya sıkışan gezginler de kişisel eşyalarını satmaya çalıştıkları için bana gelirler. Ellerindeki eşyalar pek antika olmadığı için gezginlerle pek çalışmam. Fakat bazıları dede yadigarı eşyalar getirir, o zaman onları hiç kaçırmam." diyor ve cümlesinin sonuna, temiz yüzüne yakışmayan bir çakallıkla tek gözünü kırpma hareketi ekleyiveriyor.