Birkaç Günlüğüne Evde Yokum

[Darai Osui]

Yavaş yavaş gözlerini açıyodu pislik şinobi. Dün gece babasına mektup yazmak için çok geç uyuduğundan çoktan öğlen olmasına rağmen kendine gelmesi bir hayli zordu. Doğrulmuştu yattığı yerden. Anlamsızca önüne bakıyordu. İki gündür rüyasında Namiyo-san'ı görüyordu. En azından bugünkü rüyasını hatırlarken yüzü kızarmıyordu. Rüyayı hatırladıkça daha çok korkuyordu Namiyo-san'dan. Rüyasında üstüne doğru dev gibi bir ateş topu gönderiyordu.

En azından banyo yaptırmadı diye düşünüp rahatlamıştı. Hangisi daha kötü bilmiyordu banyo mu ateş topu mu? bunu düşünerek yatağın üstünde otururken saatlerini harcayabilirdi pislik şinobi ama yapmayacaktı. Çünkü dün önemli bir karar vermişti ve bugün bu karar doğrultusunda harekete geçmesi gerekiyordu. İlk iş uykusunun açılmasını sağlamak olacaktı. Ellerini hemen gözlerine götürmüştü pislik şinobi. Parmak uçalarıyla gözzlerini ovaladıktan sonra parmaklarına yapışan çapakları ağzına götürmüştü. Sonrada tükürüklü parmaklarıyla gözlerini biraz daha ovaladıktan sonra artık güne başlamaya hazırdı.

Odasından çıktığında annesinin çoktan uyandığını görmüştü. Hatta kahvaltı sofrasını kurmuş ve masaya oturmuş oğlunu bekliyordu. Osui masaya gelir gelmez alaycı bir tonda gülerek konuşmaya başlamıştı. "Tünaydın beyfendi. Pislik ve sapıklığınızın yanına şimdi de uykuculuğu da mı eklemeye niyetlisiniz?" Pislik şinobi cevabını ise annesinin yanına gidip yanağını öpmeden hemen önce vermişti. "Bakıyorum sizde bugün baya formunuzdasınız." Güne güzel bir başlangıç yapmışlardı ikiside.

Kahvaltılarını yaparken de böyle ufak laf sokmalar devam ediyordu. Sonunda bir an sessizlik olunca Osui Lafa girip izin istemenin tam sırası olduğunu düşünmüştü. Nasıl izin alıcağını bilmiyordu gerçi ama bir şekilde halledecekti. "Anne biliyorsun beni artık buralarda sapık sanıyorlar. Bu imajımı unutturmak istiyorum. Dün sana anlattığım olay da bunun gerekliliğinin bir kanıtı. Sözün kısası sadece iki bilemedin üç günlüğüne İwagakure'ye, babamın yanına gitmek istiyorum." Heyecanlı bir şekilde annesinin cevabını bekliyordu Osui. Annesi evet derse hemen kusa-chou binasına gidip resmi olarak iznini de alacaktı.

not: konu rp'ye uygun değilse yeniden açabilirim yada annesi ile olan konuşmaları es geçilebilir. Konunun nerde geçeceğini kestiremediğim için başlangıç noktası olan buraya açtım.

[GM - Naruto]

Senin bu cümlelerinden sonra annen her ne kadar üzgün görünse de sana gidebileceğini, hatta Iwagakure'de kalacağın süreyi biraz daha uzatabileceğini söylüyor. Sen de mutlu bir şekilde Kusa-chou Binası'na doğru yola çıkıyorsun.

[Darai Osui]

Annesine "köyümü ve seni özlerim" diye cevap verdikten sonra evden ayrılmıştı Osui. Her ne kadar babasını çok özlemiş olsa da yabancı bir köyde kalmak çok da cazip gelmiyordu ona. Doğduğu köy bile olsa artık yabancıydı oraya. Onun köyü buraydı. Kusagakure. Aksini düşünmek ihanet olurdu. Kendilerini kabul eden bütün bu insanlara ihanet. Bu saatten sonra annesi temelli İwa'ya dönme kararı bile alsa kendisi gitmezdi. O artık bu toprakların şinobisiydi çünkü. Kusagakure'nin pislik şinobisiydi ve böyle olmayı seviyordu. Sarı kafayı, Bakuhatsu'yu, Ema'yı ve Miura'yı Kusagakure şinobisi olarak pisletmeliydi. Başka türlü intikam almış olmazdı. Aksine bu köyden öyle bir yolla ayrılırsa onlardan pek bir farkı kalmazdı.

Ayrıca burda da özleyeceği kişiler vardı. Bunların en başı elbet annesiydi fakat tek değildi annesi. En başta arkadaşı Sora vardı annesinden sonra. Ayrıca henüz yeni tanışmış olmasına rağmen aklından bir türlü atamadığı Namiyo-san vardı. Tatilini uzatma fikrini her aklına getirişinde onun ismi gliyordu aklına. Sadece onlar da değil bu köydeki herkesi özlerdi Osui. Henüz dün tanıştığı Rin, kusmunu yediği kızıl saçlı kız, onunla aynı görevdeki dilsiz kız, kendileriyle dalga geçen eleman, Yamada-san, iğrendirdiği her bir köy vatandaşı... Her birinin ayrı bir yeri vardı Osui için. Evden uzak kaldığı süre boyunca hepsini özleyeceğini çok iyi biliyordu. Bu yüzden çok uzatmak gibi bir niyeti yoktu tatilini.

Aslında pislik şinobi tatil de yapmak istemiyordu. Tek isteği biraz babasını görmekti. Bu yüzden Kusa-chou binasına gidiyordu. Hem bunun için izin alacaktı hemde köy dışında yapılacak bir iş olup olmadığını soracaktı ordaki görevlilere.

[GM - Naruto]

Evinden çıkıp hızlı adımlarla Kusa-chou Binası'na varıyorsun. Binaya varınca derhal görevlerin dağıtımının yapıldığı odaya ilerliyor ve odaya giriyorsun. İki görevli masada koca koca dosyaların arasında çalışmaya devam ederken, içlerinden bir tanesi seni fark ediyor ve nasıl yardımcı olabileceğini soruyor. Sen kendini tanıttıktan sonra, köy dışında yapılacak herhangi bir görev olup olmadığını soruyorsun, ancak adam sana köy dışı görevlere tek başına Chuunin görevlendirmediklerini belirtiyor. Bunun ardından köyden çıkış işlemlerinin nasıl olacağını soruyorsun ve adam sana cevap olarak bu tür işlere Kusa-chou'nun baktığını ve onu yanına gidip konuşman gerektiğini söylüyor sana.

Kapalı konu

Kusa-chou'nun yanına girebilirsen neler söyleyeceğini de RP'nde yazarsan, boşu boşuna 2 tur yapmış olmayız. Ama tabi yine de sen bilirsin.

[Darai Osui]

Kusa-chou binasına gitmişti pislik şinobi. Ordaki görevliler çok yoğun şekilde çalışıyorlardı. Üstünde çalıştıkları kağıtları görünce kıs kıs gülmek gelmişti içinden. O kağıtları etrafa saçıp bir de üstüne hedero ile çamura bulamıştı kafasının içinde fakat bunu asla gerçekleştiremezdi. Hayır, yapmayacaktı. Yapmak istiyordu. Yapmayı gerçekten çok istiyordu ama yapmayacaktı. Gülmesine engel olamıyordu. Bunu yaptığını düşünmesine de engel olamıyordu. İçindeki isteğe de. Yapmayacaktı Osui. Sorunsuz şekilde babasının yanına gidecekti. Gelince yapabilirdi. İçinde kalacaktı ama bu. Kendiyle hem çelişiyor hem de çatışıyordu pislik şinobi kafasının içinde.

Yapmalı mıydı, yapmamalı mı diye düşünürken epey bir süre dalgın bir şekilde kendi kendine sırıtıp durmuştu Osui. Onun o halini gören görevliler yüksek ihtimal ile deli olduğunu düşünmüş olmalıydı. Osui bu durumu fark ettiğinde ise artık toparlamak için çok geçti. Durumu toparlamaya çalışmayacaktı bile artık. sadece kendini tanıtacak, niyetini söyleyecek ve görev olup olmadığını soracaktı. "Varsın ünvanlarımın arasına birde deli eklensin." diye düşünüyordu. Pislik, iğrenç, sapık, uykucu, ve deli. Bayağı başarılıydı Osui bu yolda. Sıradakini kendi de merak etmeye başlamıştı.

Aldığı bilgilerden sonra doğruca Kusa-chou'nun odasına yönelmişti. Giderken yinede kendine hakim olamamış ve yanlışlıkla oldu gibi göstererek kağıtları biraz yere saçmıştı. Üstüne çamur kusamamıştı belki ama bu onun dürtülerini biraz olsun törpülemişti.

Kusa-chou'nun odasına girdiğinde ise elinden geldiğince ciddi bir duruş almıştı. Resmi bir şekilde selam verdikten sonra yine elinden geldiğince ciddi tavrını bozmadan konuşup derdini anlatıyordu. "Efendim Bir süreliğine köyden ayrılmak gibi bir niyetim var. İzim istemek için burdayım. İwagakure'ye babamın yanına gideceğim iki günlüğüne."

İznini aldıktan sonra köyden ayrılmadan önce yapacağı son bir şey daha vardı Osui'nin. Köyden ayrılmasına sebep olan kişiyi görüp ona köyden ayrıldığını bildirecekti. Tabi onun akademideki odasna dalmadan önce henge ile temiz bir şekle bürünmeyi de ihmal etmeyecekti. Aksi taktirde başına geleceklerin farkındaydı pislik şinobi çünkü.

[GM - Naruto]

Kusa-chou'nun odasının bulunduğu kata çıktığında, seni iri yarı, muhtemelen Jounin olan bir görevli durduruyor. Sana geliş sebebini sorduktan sonra, adama zorluk çıkarmamak için izin konusunu söylüyorsun. Adam senden tiksinircesine bakarken, Kusa-chou'ya haber vereceğini söylüyor ve ardından kapıyı birkaç kez tıklatıp içeriye giriyor. Epey kısa bir süre sonra kapı bir kez daha açılıyor ve beklediğinin aksine karşında Kusa-chou'yu buluyorsun. Hemen ardından da seninle konuşan görevli dışarı çıkıyor ve kapıyı kapatıyor.

Kusa-chou'yu selamlamanın ardından, ona durumunu izah ediyor ve köyden çıkmak için izin istiyorsun. Kusa-chou ise hafif bir gülümseme ile sana bakıyor, ancak Kusa-chou'nun gözlerindeki donukluk bu gülümsemenin sıcaklığını öldürmeye yetiyor. Yine de Kusa-chou "Bu bahsettiğini iki günlük bir ziyaret olsa da aylar sürebilecek bir yolculuk gibi görünüyor gözüme. Böyle bir şeye izin verip veremeyeceğimi tam bilemiyorum açıkçası." diyor. Yüzünde düşünceli bir ifade bulunan Kusa-chou "Elbette baban ile görüşmen konusunda sana sıkıntı çıkarma niyetinde değilim, ancak sen de biliyorsun ki zor zamanlardan geçiyoruz ve bu yüzden de her bir birey bizim için önemli. Şu an senin birkaç aylık yokluğun bile bize zarar verecektir." diyor. Bu açıklamalarının ardından elini çenesine götürüp düşünmeye devam ediyor bir çıkar yol bulabilmek ümidiyle. Uzun bir sessizliğin ardından ise "Bana yokluğunda yerini dolduracak bir shinobi göstermeni istiyorum. Senin alacağın muhtemel görevleri üstlenebilecek, yani sana düşen görevleri yokluğunda yerine getirebilecek birisi. Ancak bu şartla bahsettiğin uzun yolculuğa izin verebilirim." diyor.

[Darai Osui]

Kusa-chou'nun kapısının önünde dururken de neşeliydi Osui. Biraz önce içeri giren jonini düşünüyordu. Ne güzel tiksindirici bakmıştı kendisine. Her zaman alışık olduğu ve çok sevdiği bakışlrdı bunlar. Vede evet neşesineneşe katıyordu bunlarpislik şinobinin. Herşeyin iyiye gideceğinin işaretiydi bu. Yada Osui öyle algılıyordu.

Kısa süre sonra kapıdan kendisine tiksinç bakış atan şinobi değilde bizzat Kusa-chou çıkınca şaşırmıştı Osui. Şaşırmıştı fakat selam vermeyi ihmal etmemişti. Kusa-chou'nun yüzüne baktığında Osui'nin ilk dikkatini çeken şey gülümsemesiydi. Çok içten gülüyor gibiydi fakat gözleri devreye girince tüm içtenlik ve sıcaklık kayboluyordu. Sanki isteğini rahat rahat söylemesini istiyordu fakat bir yandan da ciddiyetini kaybetmesini istemiyordu. Öyle de yapacaktı pislik şinobi. Ciddiyetinden hiç bir şey kaybetmeden niyetlendiği şeyi söyleyecekti karşısında duran köyün en yetkilisine."Efendim Bir süreliğine köyden ayrılmak gibi bir niyetim var. İzim istemek için burdayım. İwagakure'ye babamın yanına gideceğim iki günlüğüne."

Aldığı cevapise Osui'yibu yapmak istediği şeyden önce vazgeçirmişti. Adam son derece haklıydı köyden ayrılmak için hiç uygun bir zamanda değillerdi. Kusa-chou'nun haklı olduğunu biliyordu pislik şinobi ama ister istemez içi burkulmuştu. Hevesi kırılmıştı. Tam gerisin geri evine dönecek iken Çözüm önerisi sunan kişi az evvel izin vermeyen ve bunun nedenini de açıklayan kişi olmuştu. Yerini doldurabilecek kişi... Bunu der demez Osui''nin aklına iki kişi geliyordu. Hemen konuşacaktı vakit kaybetmeden izin alabilise az evvel planladığı gibi Namiyo-san'ın yanına veda etmeye gidecekti.

"Efendim benim yerime görevlere girebilecek iki kişi tanıyorum. Hatta belkide üç. Ama sanırım bu üç kişi içinden en mantıklı olanı bu işi benim annemin yapması. Kendisi Demir ülkesinden eski bir samuraydır ve bnim yerimi doldurabileceğine eminim. Hem yalnız da kalmamış olur benim yokluğumda."

[GM - Naruto]

Kusa-chou'nun önerisi üzerine senin yerini alabilecek kişinin annen olabileceğini söylemen, Kusa-chou'nun yüzünü ekşitiyor biraz. Bu anlamsız ifadenin kelime olarak tam karşılığı olmasa da, Kusa-chou sana bu anlamı sunmak için çok beklemiyor. "Anneniz Megumi-san..." diye söze başlayan Kusa-chou ufak bir düşünme faslının ardından "Bu mümkün değil Osui-san. Beni yanlış anlamanızı istemem, ancak yerinizi alacak kişinin Kusagakure shinobisi olması gerekiyor. Anneniz geçmişinde iyi bir samuray olsa da, aradığım kriterlerde güvenebileceğim birisi olmadığını söylemem gerek." diyor. Bu konuşmadan sonra ise odasına doğru yöneliyor ve "Eğer yokluğunuzda yerinizi alabilecek bir Kusagakure shinobisi bulursanız, onunla beraber yanıma gelin. Çıkış konusunda kaybettiğiniz zamanı telafi edebilirim." diyor ve odasına geri giriyor.

[Darai Osui]

Kusa-chou sözlerini daha bitirmeden Osui'yi bir gülme tutmuştu. Osui "-san" ekini çok kullanıyordu ama kendi isminin sonuna gelmesi komik gelmişti ona. "Osui-san" kulağa bayağı komik geliyordu. Özellikle pislik şinobinin kulağına. O "-san" felan değildi. En azından kendini öyle hissetmiyordu. O pislik şinobiydi sadece. Yada sadece Osui. Tabii ki bunu Kusa-chou'ya söyliyecek felan değildi. Sadece aklından geçiriyordu tüm bunları. Dışarıdan ise tek yaptığı gülmekti. Kendine hakim olup ciddi durmaya çalışıyordu ama bu konuda çok da başarılı değildi "Osui-san"

Gülmesi geçtiğinde Kusa-chou da çoktan odasına gitmişti. Osui'nin de daha iyi bir şeyler bulması gerekiyordu Babasının yanına gitmek istiyorsa. Esas sorun da buydu. Osui babasının yanına gitmek istiyor muydu? Sorunun cevabı tabii ki evetdi. Gerçektende babasını görmeyi çok istiyordu pislik şinobi. Fakat eğer gidişi köy için sorun oluşturuyorsa köyde kalmayı seçerdi. Ne olursa olsun o Kusa şinobisiyddi. Bu konuda azcık aklı karışmıştı. Birilerinden fikir almaya ihtiyacı vardı.

Kafası az bir şey karışmıştı pislik şinobinin. Hiç tanıdığı yoktu Kosa-chou'nun yanına getirecek. Aklımdan isimler geçiyordu ama hiçbiri olmazdı. Sora: genin takımı vardı. Daha fazla sorumluluk vermek sadece kötülük olurdu ona. Bakuhatsu: aslında hala bir kusa şinobisiydi fakat kavgalıydı onla. Namiyo-san: Aslında olabilirdi. Hatta çok iyi yapardı ama Osui ona borçlanmak istemiyordu. sonra bedelini çok ağır ödeyebilirdi. Banyo yapmak gibi. düşünüyordu Osui. Yürürken düşünüyordu. Hedefi Namiyo-san'ın odasıydı yinede. Vücudu onu oraya yönlendiriyordu. Oraya gidip olanları anlatacaktı ona.

[GM - Naruto]

Namiyo'nun odasına vardığında, buraya ilk gelişin geliyor aklına. Özellikle de Namiyo'nun odasını sırf kirlendi diye nasıl yaktığını! Ancak sanki o gün hiç yaşanmamış gibi, odanın kapısı başta olmak üzere, odanın dışındaki her şey normal görünüyor gözüne. Sanki hiç yeni yapılmış gibi durmayan dış cepheye biraz dikkatli baktığında, sadece boyanın eski boyaya nazaran biraz daha temiz görüyorsun. Bu da çok ufak bir renk tonu farkı yaratmak dışında bir şey ortaya koymuyor. Namiyo'nun odasının kapısını birkaç kez tıklayıp içeriye girdiğinde ise, odayı yanmadan önce olduğu hali ile görüyorsun. Tabi Namiyo da aynı şekilde, bembeyaz ve temiz elbisesi ile sana bakıyor.

Seni gördüğü anda Namiyo doğruca senden uzaklaşmak için odanın en uç noktasına çekiliyor. Biraz hiddetli ancak içinde samimiyet barındıran bir ses tonu ile "Eğer odamdaki en ufak toz parçasını bile kirletecek olursan, bu sefer odanın içinde seni bırakarak odayı yakarım!" diyen Namiyor, bu cümlesinin ardından içten bir gülümseme ile sana bakıyor. Bulunduğu noktadan ayrılmayan Namiyo "Ne oldu? Eğitim için yalvarmaya gelmemişsindir umarım. Cevabımın kesin olduğunu düşünüyordum." diyor gülümsemesini bozmadan.