Kütüphane

[GM - Naruto]

Verdiğin cevapları her ne kadar kendinden emin vermeye çalışsan da önündeki kalabalıktan neredeyse sırayla çıkan "pıht" sesleri odaklanmanı bozuyor. Bu yüzden cümlelerin kafandakinden daha vurgulu, ancak güvensiz çıkıyor. Tabi bu sadece kendi kulaklarına çalınan sesinden, yine kendi çıkardığın bir sonuç oluyor. Karşındaki insanların bunu fark edip etmediğinden emin bile değilken, tüm cümlelerin sonlanıyor ve konuşma sırası karşındaki kişilere geçiyor.

"Pıht" sesleri senin konuşmanın sonlanması ile azalırken, maskeli kişilerden bir tanesi "Hağh...pıht!" diye bir ses çıkarıyor ve en sonunda "Yeter, artık dayanamayacağım!" diyerek maskesini çıkarırken kahkahalar atmaya başlıyor. Maskesin çıkaran kişinin akademide size ders vermiş olan Jounin Sugiyama Shoko olduğunu gördüğünde neler dönüp bittiğini anlamaya çalışıyorsun. Shoko'nun kahkahaları sonucunda, karşındaki maskeli adamların hepsi kahkaha atmaya başlarken, hepsi birer birer maskesini çıkarıyor ve buradaki tüm kişilerin Takashi'nin sana verdiği mektupta imzası bulunan kişiler olduğunu görüyorsun! Durmadan kahkahalar atan grupta, seninle konuşan maskeli kişi de maskesini çıkardığında, karşında Takashi'yi buluyorsun.

Takashi birden arkasını dönüp "Biraz daha dayanamadınız mı?" diyerek onları azarlarken, Shoko "Hoi, Takashi! Bu lanet Juria maskelere Ishigakure yerine Kusagakure'nin amblemlerini koymuş!" diyor kahkaha atarak. Takashi ise birden maskesini çevirip Kusagakure amblemini görünce oda yarılarak gülmeye başlıyor. Bu sırada grubun içinden bir tanesi seni işaret ederek "ANBU olacakmış!? Buna inanabiliyor musunuz?" diyerek dikkatleri senin üzerine topluyor. Her bir kelimesinin arasına koca kahkahalar sıkıştıran adamın ardından Shoko senin sesini taklit ederek "ANBU'dın bışkı girçik yık binim için! Dıygılırım mıntığımın önine giçti!" diyor ve bununla beraber kalabalık daha da büyük kahkalar atmaya başlıyor. Takashi ise sana dönerek "Biliyor musun, geçen gün Kusa-chou olmak için bir dilekçe yazdım, ama biz seni sonra ararız dediler. Sence ararlar mı?" diyor. Kalabalık Takashi'nin cümleleri ile daha da galeyana gelerek kahkahalar atarken, içlerinden bir tanesi yere düşüyor ve karnını tutup yerde yuvarlanarak gülmeye devam ediyor.

[Shiranui Kanaye]

Kapalı konu

Bu turu 3. kişiden yazmak istiyorum, ben de duygularımı yansıtayım madem

Böyle lanet bir gün yaşayacağını hiç düşünememişti Keji. Takashi'nin onun için böyle bir şey yapacağını düşünmek bile istememişti ki, her zaman aklındaydı. Duygularının nasıl yoğun olduğunu tahmin bile edemiyordu. Ağlayacak gibi olmuştu ki, ağlamaması gerektiğini hatırlamıştı. Annesi öldüğünde, ağlamaktan vazgeçmişti çünkü.

Bir sigara yakmış ve karşısında ona gülen Jounin bozuntularına şöyle bir bakmıştı. Bu köyde ya da burada daha fazla durmasını gerektiren bir durum söz konusu muydu, orası tartışılırdı. Fakat bildiği bir şey vardı ki, bu köyde onun adına hiçbir şey güzel sonuçlanmayacaktı. Buna rağmen, buna rağmen köyüne olan sevgisi onu burada tutuyordu. Belki ANBU'nun bünyesinde barınan ve yapmak istediği, daha doğrusu şimdiye kadar sadece başarılı olduğu o işi. Suikastçi olacaktı.

''Orospu çocukları.'' diye geçirdi içinden ve alın bandını çıkardı. İlk etapta bunu yere bırakmayı planlıyordu fakat vazgeçti, bu köyü hak etmeyen kişi kendisi değil, onun hedefleriyle oynayan şu heriflerdi. Gözleri nefretten parlıyordu ve alev alıyordu. Kararlılığı, etrafta sezilebilecek düzeydeydi. Ne yapacağını bilmiyordu fakat bir şeyler yapması gerektiğine inanıyordu. Sigarasından çekebildiği kadar çekti, ciğerlerini sikecek olduğunu bilse de umursamıyordu.

''Takashi. Takaaassshii. Taaaaakkaaaaassshiiiii.'' diye sayıklamış ve sonda sesini kontrol edemeyip biraz yüksek çıkmasına sebep olmuştu.

Nefret dolu hisleriyle onlara doğru baktı, gözleri ister istemez irileşmişti ve psikopatça gülüyordu. Kesinlikle içindeki şeytan dışarıya çıkmıştı.

''Öhü. Öhü öhü. Kusa-chou ha? Senden bir bok çuvalı bile olmaz, Takashi. Ishi-chou seni nasıl sikine takıyor onu da anlamıyorum.'' diyecek ve sözüne alınbandını onlara doğrultup devam edecekti.

''Hoi hoi! Belki bu köy için hiçbir sik başaramadım, belki sadece alay konusu olmak için buradaydım, belki ANBU olmak için fazlasıyla yetersizim ama, ben bunları bilmiyor muydum sanıyorsunuz? Kendinizi ne sanıyorsunuz siz?'' diyecek ve bir kahkaha patlatacaktı. Epey acıklı ve kaotik bir kahkahaydı bu, tüyleri ürpertecek türden. Ardından alınbandını tekrardan sıkı sıkı kafasına bağlayacak ve sözlerine devam edecekti.

''Ben yetersiz bir shinobi olarak şu kafamdaki onurlu şeyi hak etmiyorum, ama sizin gibi onursuz insanlar bunu taşımaya nasıl cürret eder anlamıyorum. Beni hemen durdurmazsanız olacaklardan ben sorumlu olmayacağım. Tabii o zamana aranızdan bazıları fosil haline gelir, malum köyde taşak geçmekten shinobi de bırakmadınız.'' diyecekti.

Ardından hala sözü bölünmediyse, kılıcını çıkarıp yere saplayabildiği kadar saplayacak ve üzerine ayağını koyacaktı.

''Buraya alınbandını bırakamayacak kadar onursuz biri olduğum için özür dilerim. Sanırım kılıcımla yetineceksiniz.'' diyecek ve arkasını dönüp gidecekti ki, dönüp Takashi'ye '''İstersen kabzasını götüne sokabilirsin, köyün benden daha gereksiz tek insanı.'' diyecekti. Yavaş yavaş yürüyecek ve buradan uzaklaşacaktı Keji, bir daha bu ormana dönmemek üzere.

[GM - Naruto]

Sözlerin her ne kadar ağzından tam olarak istediğin şekilde çıksa da karşındaki beş para etmez insan güruhu senin konuşmalarınla daha da eğleniyorlar. Senin bu ciddi tavrına karşılık kahkahaları giderek yükselirken, onları arkanda bırakarak köye dönüyorsun. Neredeyse köye varana kadar kulaklarında kahkahaların çınlaması devam etse de, içinden bir parça buruk bir çocuğa dönüşüyor...

Kapalı konu

ANBU mevzusu ile şimdilik de olsa işin bittiyse konuyu sonlandıralım, ödülünü vereyim, sonra dilersen başka bir konu ile devam edebilirsin. Bu konudan da devam edebilirsin tabi, seçim senin.

[Shiranui Kanaye]

Sözlerini karşısındaki gereksiz Jounin bozuntularına savururken, yaptığı tek şeyin aslında boşu boşuna efor sarf edip onların daha da çok eğlenmesini sağlamak olduğunun farkına varmış olmasına rağmen, laflarını sürdürmüştü Keji. Onun için güneş, belki de hiçbir zaman eskisi kadar parlak doğmayacak, ay hiçbir zaman eskisi kadar huzur verici olmayacaktı.

Gecenin karanlığına boğulmuş vaziyette, ormandan çıkıp yavaş yavaş evin yolunu tutmuştu. Bugünlük de başarısız olan bir macera bitmişti, tıpkı kafasında Kushina Vadi Ormanı'nın bitmesi gibi. Yapabileceği hiçbir şey yoktu, insanlar tarafından umursanmamanın vermiş olduğu buruk his ve onların neşe dolu kahkahalarına karşılık kendisinin attığı acı dolu kahkahalar, kulağında yankılandı durdu, susmadı. Sanki kafasının içi kalabalık bir ortamdı ve orada ağlayan bir bebek vardı. Ağlayan bebek, ANBU hayalleri yıkılmış ağlayan bebek, çaresiz, kimsesiz, yapayalnız bir bebek, ağlamayı kesip susmuştu.

Köyün önüne kadar gelmişti, fakat burası ona artık dar geliyordu. Farklı şeyler, güçlenmek ve belki de kendisine gülenlerin tamamını bunu yaptıklarına pişman etmek istiyordu. Şöyle bir iç geçirdi Keji. Sarı ve maviyi ilk karıştıran adam, yeşil denen rengi bulmuştu. Yeşil denen renk, dünyaya o zamanlarda farklılık katmış olsa gerek. Onun kafasındaysa bu konuyla ilgili tek bir şey yankılanıyordu. Sarıya beden, maviye çakra derse, yeşil de jutsu oluyordu. Dünyada sınırsız sayıda renk varken, yeni bir şeyler bulmak hakkında düşünüyordu ki, sonradan onun dünyasının sadece siyah ve beyazdan ibaret olduğunu fark etti.

Yutkundu genç adam, yutkundu ve durdu. Nedense artık, her zamankinden çok daha suskundu. Dudaklarının arasında yanmakta olan sigarasının bittiğini fark etmişti ki, söndürmüştü. Sendeleyerek birkaç adım attı ve köyden içeriye girdi.

İşlerin artık ciddiye bindiğinin farkına varmıştı. Sallana sallana attığı adımlar, yerini çok daha dinç adımlara bırakmıştı ve bir hışımla eve gitmişti. Uzun yıllardır yalnız bırakıldığı bu ev de ona dar geliyordu. Uyumayı denedi, olmadı. Sabahlayacaktı fakat içinde bir şeylerin kıpırdayışı, sanki ona engel oluyordu.

Karşısındaki duvara baktı ve odaklandı. Odasında herhangi bir eşyası yoktu ve bu da onun çalışmasını kısıtlamıyordu. Yani, metal ranza demirleri, shinobi eşyaları haricinde hiçbir şey. İçinde değişik bir enerjinin daha olduğunu hissetti. Ne olduğunu bilmediği, fakat onu kesinlikle rahatsız edecek bir enerji.

Cama çıkıp oturdu, biraz hava almanın ona iyi geleceğini düşünmesine rağmen yanılmıştı. Acaba babası şu anda ne yapıyordu, onu düşünüyor muydu, yoksa sadece içkisine yumulup gökyüzünü mü seyrediyordu? Şimdilik bunu merak etmiyordu, aslında genel olarak bir şeyi merak etmeyecek gibi görünüyordu.

Sanki, sanki bugün o Jouninler vasfıyla duygularından arınmıştı. Belki de istedikleri şey buydu, duygusuz bir asker, öhm, piyon.

Kapalı konu

Bitirebiliriz efendim, gayet hoş bir konuydu ve bir feedback daha geliyor! Teşekkürler.

[GM - Naruto]

Kapalı konu

Konu sonlanmıştır.

Shiranui Kanaye 35 GP ödül kazanmıştır.