[Ishi] Takım Kensei

[GM - Naruto]

Sorduğun soru ile birlikte bakışların doğrudan Fuuki ile buluşuyor. Sorunun getirdiği etki ile beraber Fuuki'nin yüzü cevabı bilmeyen, ancak bulmaya çalışan bir öğrencinin yüz ifadesine bürünürken Mari hemen atlıyor lafa ve "Zeka, insanın kendisine yakışanı düşünmesidir Kensei-sensei, Sensei-kensei!" diyor sırıtarak. Fuuki Mari'nin bu cevabına sadece bakışlarını devirerek cevap verirken surat ifadesi ile düşünmek için süre istiyor.

Birkaç dakika içerisinde Mari ayağı ile yeri kazıyor durmadan. Neredeyse su çıkaracak seviyeye geldiğinde ise Fuuki "Zeka, buna diğerlerden daha fazla sahip olan insanların, diğer insanlarla kıyaslandığında kendilerini farklı sandıkları ama aslında ruhların eşitliğini bilmediklerini gösteren soyutluktur." diyor çekinmeden. Ancak bu cevabı kafasında epey tasarladığı belli olan Fuuki, kalınlaştırmış sesi ile söylediği bu cümleden sonra neredeyse nefes nefese kalıyor. Bu hali de bu cümleyi kurmak için baya kastığını gösteren bir olgu oluyor senin için.

[Fushihara Kensei]

Sağ elimle gözlüğümün ortasını ittirirken aynı zamanda öğrencilerimin surat ifadelerini inceleyecektim. Suratımdaki ciddi ifade hala duruyordu. Acaba benim gibi öğrencilerimde zeka konusunda diğerlerinden farklı mıydı? Verecekleri cevaplara göre öğrencilerimi analiz edecektim. Acaba hangisi beni tatmin eden bir cevap verecekti? Aslında sorduğum sorunun cevabı değişken olduğu için merak içinde bekliyordum.

Fuuki çoktan düşüncelere dalmış gibi görünüyordu. Bu beni memnun etmişti. Ve çokta sürpriz olmayan bir şekilde Mari cevabı vermek için atladı. Zekâ'yı her insanın kendisine yakışan düşünceler olduğunu düşünüyor. Tahmin ettiğim gibi oldu. Mari çok zeki olmasa da, yaratıcı olduğu su götürmez bir gerçek gibi görünüyordu şu anda. Fakat dediğim gibi sadece şuanda öyle görünüyor. Beni şüpheye düşürmeyi başardı aslında. Acaba Mari beklenmedik bir şekilde zeki bir kız mı? Mari'ye doğru kafamı yukarıdan aşağı doğru sallayacaktım. “İlginç ve yaratıcı bir fikir attın ortaya Mari-kun. Doğruluk payı var mıdır? Elbette vardır! Tebrik ederim! Sana benden 15 puan geliyor!” Diyerek Mari'yi bu yaratıcı düşünceler doğrultusunda teşvik edecektim. Bir sonraki sorularıma da aynı hevesle yanıt verebilmesi adına.

Kafamı o sırada Fuuki'ye çevirdiğimde biraz daha düşünmek için vakit alıyordu. Birinci analiz, herhangi bir fikri olmadığı şey için doğaçlama olarak mantıklı yorum yapamıyor kısa süre içinde. Kısacası bilgi açısında hazır cevap değil. Bir konu hakkında ortaya fikir atmak için vakte ihtiyaç duyuyordu. Ben onun takım kaptanı olarak rahatsız olmadım, fakat benim dışımda diğer yerlerde ve başka bir zamanda karşısındaki insanın canını sıkabilir bu durum. Ardından cevap geliyordu. Ah Fuuki ah!! Yaşına göre olgun davranmaya çalışıyorsun sadece, hepsi bundan ibaret. Düşüncelerin çok yanlış. Bana karşı ne yazık ki zekayı önemsiz bir şeymiş gibi yorumluyordu. Gözlerimi bir anlığına kapatıp nefes verecektim. Benim öğrencimin zekaya önem vermemesi içimi acıtmıştı resmen. Ciddi anlamda üzülmüştüm. Fakat yapacak bir şey yok. En azından Fuuki hakkında bir kaç düşünce daha elde edebildim. “Fuuki-kun, Fuuki-kun... Zeka dediğimiz şey bir insanda ne kadar fazlaysa onu daha değerli kılar. En basit örneği vereyim istersen sana. Verdiğin kısacık cevap için dakikalarca düşündün. Keza zeka seviyesi yüksek olan bir insan anında doğruya en yakın cevabı verebilirdi. Karmaşık işlerin içinden sıyrılma becerini zeka belirler. Ve en önemlisi ise, hayatında başka insanlara ihtiyaç duymadan mantıklı cevapları kendi başına bulabilmeni sağlayan bir parçadır. Zeka seviyesi ile insanın seviyesi aynı şeydir. Sana ne yazık ki 5 puan vereceğim. Zekanın değerini ilerleyen vakitlerde çok çok daha iyi öğreneceğin konusunda sana inancım tam.” Diyecektim

Fuuki'ye. Bu dediklerim karşısında biraz moralinin bozulması muhtemel. Fakat ikinci soracağım soru tamda onu ilgilendiren bir soru olacaktı. Ruh eşitliğinden bahsetti, bakalım neymiş bu ruh eşitliği? “Peki sizce Ruh nedir? Ruh eşitliği nedir? 2. sorumuz bu. A ve B olarak 2 aşamalı sorduğumu farz edin.” Diyecektim. Fuuki bana verdiği cevapta acaba ne demek istemişti? Fuuki hakkında yeni bir şeyler öğrenebilecek miyim acaba?

[GM - Naruto]

Mari senin cümlelerinden sonra yerinde hoplayıp zıplamaya başlarken "Mari-chan 15 puan aldı! Bok böcekleri şaştı kaldı! 15 puanla birlikte şampiyonlar şampiyonu oluyor Mari sayın seyirciler!" diye bağırmaya başlıyor. İşin ilginç tarafı, Mari'nin bu hareketleri ve sözleri son derece doğal görünüyor. İçinden nasıl geliyorsa öyle hareket ettiğini ortaya koyuyor.

Mari'den sonra Fuuki'ye verdiğin cevap tahmin ettiğin gibi onu pek de mutlu etmiyor. Zaten bir önceki konuşmanızla zedelenmiş olan Fuuki, verdiğin cevapla daha da güveni yitik bir görüntü ortaya koyuyor. Tam da bu anda Mari "Fuuki-kun ancak bok böceklerini geçebildi sayın seyirciler, Mari-chan Fuuki-kun'u da ezdi geçti!" diye sevinç gösterilerinden bulunmaya başlayınca, Fuuki tamamen yok oluyor. Bakışlarındaki keskinlik, omuzlarındaki diklik tamamen ortadan kaybolurken, aslında bu kıza faydadan çok zararının dokunduğunu fark ediyorsun. Ona doğru şeyleri aşılamaya çalışsan da bunu doğru bir şekilde yapamadığını anlayabiliyorsun.

İkinci sorunun ardından ister istemez bakışların Mari'ye kayıyor ve Mari senin bu bakışlarını yüz üstü bırakmadan "Ruh, insanın kendine yakışanı yapmasıdır, ruh eşitliği ise insanın kendine yakışanı eşit görmesidir Sensei-kensei, Kensei-sensei!" diyor ve hemen ardından "15 artı 15, eşittir 30. Bir önceki sorudan gelen 15 puanı da eklersek 45 yapar ve Mari-chan'ın 45. şampiyonluğu!" diye bağırmaya başlıyor. Bakışların Fuuki'ye kaydığında ise, bu defa boş bir suratla karşılaşıyorsun ve Fuuki'nin omuzlarını silkerek ve "Bilmiyorum." dediğini duyuyorsun. Tabi bu cevabı Mari'nin bağırtısı arasında, silik bir fısıltı halinde kulaklarına çalınıyor.

[Fushihara Kensei]

2. sorumun ardından olacaklar beni de bir hayli rahatsız edecekti. Öğrencilerimin kişiliklerini analiz etmeye çalışırken aynı zamanda bir öğrencimi kaybediyorum sanırım. Bazı şeyleri olduğu gibi kabullenmem gerekiyor elbet. Kafamdaki düşünceleri bir taşın içine mühürlesek taş çatlar.. Mari konusunda sorun yokken, Fuuki gittikçe cesareti kırılmış birisine dönüşüyordu. Yaptığım 1 konuşma ile öğrencimin kişiliğiyle oynayamamışken, yaptığım 2 hareketle kişiliğini olumsuz yönde etkilemeyi başarıyordum. İşleri karıştırdım mı? Yoksa bana mı öyle geliyor? Moralinin bozulma ihtimalinin olduğunu tahmin etmiştim fakat bu kadar cesaretinin kırılacağını pekte tahmin etmemiştim.

Bir önceki soruma yanıt olarak, ruh eşitliğinden bahsetmiş olan Fuuki, şuan ki soruma morali bozuk ve sönük bir şekilde yanıt veriyordu. Ellerimi koynumda birleştirecektim ilk önce. Fuuki ile göz teması kurarak gözlüğümü düzeltecektim. Kafamdaki dalgalı düşüncelerden bir süreliğine arınıp sınavı bitirecektim. “Sınav bitmiştir. Sınav'ı ikinizde geçemediniz. Mari-kun, verdiğin cevap az önceki cevabınla aynı. Aynı cevap ile her yerde başarılı olamazsın.” Diyecektim ve yüzümü sıcak bir gülümseme alacaktı. Aynı şekilde Fuuki'ye karşıda sıcak davranışlarım ve güler yüzlülüğüm devam edecekti. Asıl amacım muhteşem bir bayan shinobi ortaya çıkartmaktı. Fakat bu yolun sonu pekte iyi görünmüyor. Bu seferde öğrencimin psikolojik yapısına zarar verirsem işin içinden çıkmam iyice zorlaşır.

Bir süre Fuuki'nin hareketlerini gözlemleyeceğim. Eğer kendisi bu durumdan memnun ve seçtiği yolda ilerlemesi daha iyiyse onu bir erkek gibi yetiştirmeye devam ederim elbet. Şaka yaptım şaka! Kunoichi'lerin kraliçesini yetiştireceğim ben. Hatta ve hatta kişiliği bambaşka bir öğrenci yetiştirmek benim için çok iyi bir tercih olacaktır. Aklı başında olan bir insan başka insanın seçtiği yola oturmaz. Ama kişilik konusunda kendisine zararı olan bir yoldan döndürmek için elinden geleni ardına koymaz. Fuuki kendisine zarar veriyor. Çünkü boyundan büyük işlere kalkışıyor. Olgunlaşmak olaylara bakış açını değiştirir ve davranışlarını düzenler sadece.

“İkinci aşamaya geçiyoruz.” Diyecektim. Kayaların arasından öğrencilerimin göremeyeceği şekilde iki taş alacaktım fakat birini kıyafetimin kol kısmına saklayacaktım. Taşların boyutu bilye kadar olacaktı ve ikisininde görünümü bir birine aşırı benzese de üzerilerindeki kıvrımlar bakımından farklı olacaklardı. Taşların az olduğu bir bölgeye gidecektim beni takip etmelerini isteyecektim. 2. aşamanın mekanına geldiğimizde ise kıyafetime saklamadığım taşı onlara gösterecektim. “Bu gördüğünüz taşı rastgele bir yere atacağım. Sizden ise gözlerinizi kapatmanızı istiyorum.” Diyecektim.

[GM - Naruto]

Sınavın başarısız olduğunu söylemenle birlikte, her ne kadar sıcak bir gülümseme ile Mari'ye baksan da, bu Mari'nin bağıra bağıra ağlamasına engel olmuyor. Az önceki o hoplayıp zıplayan kız yerini bir cadaloza teslim ederken, kulaklarınız da delicesine tırmalanmaya başlıyor. Ancak ne gariptir ki ağlamasını birden kesen Mari Fuuki'ye yanaşarak "Fuuki-kun, ben hala şampiyonum ama! 15 puanım var benim, atla deve değil hani." diyor ve tekrar sırıtmaya başlıyor. Senin bakışların Fuuki'nin üzerine yoğunlaştığında ise, kızın bulunduğu ortamdan aşırı derecede memnuniyetsiz olduğunu fark edebiliyorsun. Ağzı bıçak açmayan ve buluşma başındaki motivasyonunu tamamen kaybetmiş gibi duruyor Fuuki.

İkinci aşaman için düşündüğün şekilde iki taş buluyor ve bunları isteğin düzenekte ayarlıyorsun. Bu yaptıklarını iki öğrencin de görmüyor. Sonrasında ise onlardan gözlerini kapatmanı istiyorsun. Mari doğruca gözlerini kapatsa da arada bir kısık bir şekilde gözlerini açmaya başlıyor. Bunu yaparken de hiç fark edilmeyeceğini düşünüyor gibi görünüyor. Öte yandan heyecanlı halini sürdürmeye de devam ediyor. Fuuki ise tamamen bir vakit kaybının içindeymiş gibi, omuzlarını silkip derin bir nefes verdikten sonra gözlerini kapamakla yetiniyor.

[Fushihara Kensei]

Hay sınav başarısız diyen ağzım kurusaydı. Mari'nin olgunlukla karşılamayacağını neden hesaba katmadım ki ben şimdi? Bir cırlaması var akıllara zarar. Anbulara işkence yöntemi olarak Mari'nin cırlamasını önersem Jounin yaparlar beni. Kulaklarım isyan etmeye başladığında ise ilginç bir şekilde ağlamasını birden bire kesen Mari yine Fuuki'ye laf söylüyordu. Sanırım ona moral veren tek şey Fuuki ile uğraşmak oluyor. Aslında farkında olmadan güzel bir sistem kurmuşum. Mari'yi en başta puan bakımından öne geçirerek şuan ki ağlama süresini'de bir nebze azaltmıştım.

Fuuki ise en baştaki cesur, özgüveni olan kişiliğinden eser bırakmamıştı, bırakmamıştım. Şuan ki aşamayı Fuuki'nin başarabileceğini düşünüyorum. Her şeyi tamamladım ve öğrencilerimden gözlerini kapatmalarını istedim. Fuuki omuzlarını silkip gözlerini kapatıyordu. Sanki gereksiz bir şey yaptırıyormuşum gibi. Mari ise heyecanlı olmasına karşın arada bir gözünü açıp duruyordu. Fark edilmediğini sanıyordu saf kalpli garibim. Gözünü arada açtığı için beni görüyordu, beni gördüğü içinde ona kaşlarımı çatıp kafamı sağdan sola ve soldan sağa sallayacaktım. Uyarımı bu şekilde verecektim.

Gözlüğümü ittiriyordum gözüme doğru. Elimdeki taşı ise tam öğrencilerimin arkasına doğru atıyordum. Aşırı bir güç kullanıyordum. Öğrencilerimin bulamayacağı kadar uzak mesafeye fırlatıyordum. 2. aşamanın amacı, attığım taşı bulmaları değildi. Taşı bulamadıklarında kıyafetimin koluna sakladığım taş ile aralarındaki farkı çözüp elimdekinin farklı bir taş olduğunu anlayabilmeleriydi. Dikkat testi olacaktı bu. Ardından Fuuki'nin birazdan söyleyeceğim sözlerden bir mesaj çıkartmasını umut ederek sözlerime başlıyordum. “Gözlerinizi açabilirsiniz. Unutmayın sakın! En küçük ayrıntı, en büyük güçten daha güçlü sonuçlar doğurur. 20 dakikanız var! 20 dakika içinde taşı bulsanızda bulamasanızda yanıma gelin.”

[GM - Naruto]

Mari ile göz göze gelişlerinin sayısı arttıkça kaşların daha da çatılıyor. En sonunda, muhtemelen 20. seferde, Mari de pes ediyor ve gözlerini kapıyor. Sen taşı olabildiğince güçlü bir şekilde fırlattıktan sonra, öğrencilerine gözlerini açmalarını söylüyorsun. Onlara 20 dakika süre verdikten sonra da kenara çekiliyorsun. Mari son derece istekli bir şekilde taşı aramaya başlarken, Fuuki aylak bir adam edasıyla sallana sallana dolanıyor. Birkaç dakika sonra da iki öğrencin de görüş açından çıkıyor.

20 dakika sonra yanına ilk gelen Fuuki oluyor. Elinde hiçbir taş olmayan Fuuki hala o özgüvensiz halini sürdürürken "Burada taşı bulamayacağımı bildiğim için, bir yerlerde yatmayı uygun buldum. Tam bir ev hanımı gibi yani!" diyor kinayeli bir şekilde. Ancak sen henüz ona bir cevap veremeden, gözlerin adeta gözlüğünden fırlamak ister gibi bir görüntü görüyorsun. Uzakta beliren Mari, arkasında koca bir cismi sürükleyip getirirken, giderek yaklaşmaya başlıyor. Mari yaklaştıkça arkasındaki cismin dev bir kaya olduğunu görüyorsun! Yaklaşık 3 metre yüksekliğinde bu kayayı nereden bulduğuna dair en ufak bir fikrin yokken, Mari'nin kayayı halat ile bağlamış olduğunu ve halatı da omzunun üstünde geçtiğini görüyorsun. Bu hayvani güç karşısında şok olurken, Mari aranızda birkaç metre kala duruyor ve işin rengi de bu anda belli oluyor. Mari'nin "Kaçın!" diye bağırması ile kayanın arkasından yaklaşık 10 kişi fırlıyor ve geldikleri yönde ilerlemeye başlıyor. Koca kayaya gururla şaplaklar atan Mari "Tek başıma zor olur diye şey ettim de!" diyor kocaman gülümsemesi ile. Ancak senin hala daha gözlüklerinin camlarını kırmak istercesine yerinde duramayan gözlerini görünce "Anlatayım Kensei-sensei, Sensei-kensei!" diyor ve taşa şaplaklar atmaya devam ederken "Bu kayanın adı Iwao Ichirou* yani Iwao Jirou'nun** abisi. Aralarında yaklaşık bir buçuk milyon yıl var. Çok özlemiş kardeşini, ben de Fuuki Jirou'yu getirir, Ichirou ile hasret giderirler dedim." diyor. Hemen ardından da "Bu hareketimle 100 puanı hak ettim bence." diyor oldukça mağrur bir şekilde.

* Burada Mari taşın ismini Birinci Taş Adam olarak söylüyor.
** Burada Mari taşın ismini İkinci Taş Adam olarak söylüyor.

[Fushihara Kensei]

Mari'nin inatçılığına karşı pes etmemiştim. O baktıkça ben kaşlarımı çatıyordum. Bu şekilde tahminen 20. seferde Mari pes etmişti. Taşı fırlatabildiğim kadar güçlü bir şekilde fırlattım ve öğrencilerimin 20 dakikalık süresi başlamıştı. Ama söylediğim sözlerden ne yazık ki Fuuki bir cevap çıkarmamış gibi görünüyordu. Mari çok istekli bir şekilde taşı aramaya başlamıştı. Fakat öte yandan Fuuki isteksizce etrafta dolanmaya başlamıştı. Çok geçmeden ikisi de gözümden kaybolmuştu.

Oturup onları beklemeye başlayacaktım. Bu esnada ise rahatça bir şeyler düşünebilirdim. Acaba Fuuki için neler yapabilirim? Nasıl olur da birden bire cesaretini kaybedebilir? Erkek gibi mücadele etmekten kastı bu muydu yani? Sanırım bu lafları ona fırça atarak söylemeliydim. Yeter da! Ne kadar alttan almaya çalışsam da benimde sabrım var, mantığım var lan! İrkik gibi micidili itmiyi iğrindim! Bak sen şu erkekliğe! Benim bildiğin cesur ve güçlü olan insanlar ne olursa olsun cesaretini ve öz güvenini kaybetmeyen insanlardır. Ulan var ya sırf güler yüzlü olduk diye oldu bunların hepsi. Hele şu aşamamız bitsin ben Fuuki'ye neler söyleyeceğimi iyi biliyorum. Bir gıdım cesareti vardı kızın, onuda sömürdüm. Kaybedeceğim bir şey yok. Analizlerime dayanarak, Fuuki'nin iyi bir fırça yemesi gerektiğini düşünüyorum. Hemde en zayıf noktasından. Onu gaza getirecek bir şeyler lazım. Öğrencimle aramız bozulur belki orası hakkında kesin konuşamayacağım elbette fakat Fuuki sert bir fırça yedikten sonra şöyle bir kendine gelsin titresin. Zaten kıza yarardan çok zararım dokundu, bari ufak bir yararım dokunsun da alevlensin ruhu.

Tamda düşüncelerime dalmış gitmişken Fuuki yanıma gelmişti. Aynı şekilde özgüvenini kaybetmiş bir biçimde taş bulamayacağını bildiği için yatmayı uygun görmüş. Eğer bu lafı başka bir şekilde söyleseydi muhtemelen benim elimdeki taşın farklı taş olacağını ve bu sınavın aslında dikkat sınavı olduğunu fark ettiğini düşünürdüm. Birde bana gelip kinayeli kinayeli laflar ediyordu. Tam Fuuki'ye fena bir fırça dilimin ucundan fırlayacakken ağzım açık kalmıştı ama söyleyeceğim laflar geri gitmişti. Dev gibi bir kayayı bize doğru getiriyordu. Asıl şok olduğum taşın büyüklüğü değildi, Mari'nin o taşı nasıl çekebildiğiydi! Gözlerim fal taşı gibi açılmış ve gözlüklerimin camlarını kıracakmış gibiydi. Ardından, Mari birkaç metre ötede duruyordu. ''Kaçın!'' demesiyle beraber kayanın arkasından bir grup insan geldikleri yöne doğru kaçmaya başlıyordu. Mari bu yaptığı şeyi gururla anlatırken Iwao Ichirou ve Iwao Jirou'dan bahsediyordu. Ne olduklarına dair hiçbir fikrim yoktu. Kayalara şöyle bir baktığımızda ise aslında sadece normal kayalardı. Ishigakure de böyle kayalar bulmak çok zor değildi.

Elimi enseme koyup hafif bir şekilde güldükten sonra, “Mari-kun, ben size gösterdiğim taşı bulmanızı istedim.” Diyordum. Velhasılıkelam geldik 2. aşamanın sonuna. Elimi cebime koydum ve koluma sakladığım taşı cebime düşürdüm. Cebimden ise az önce fırlattığım taş ile sadece kıvrım bakımından ufak bir farklılığı olan taşı çıkardım. Öğrencilerime gösterdim. “Sizden önce taşı ben buldum millet!” Diyecektim. Ve şimdilik sadece verecekleri tepkileri izlemeye koyulacaktım.

[GM - Naruto]

Senin Mari'nin getirdiği kayaya karşı söylediğin sözlerin hemen ardından Mari kayayı teselli edermiş gibi okşamaya başlıyor ve "Üzülme Ichiro-san, Kensei-sensei Sensei-kensei ne dediğini bilmiyor. Sana söz, kardeşin Jirou'yu bulacağım ve kucaklaşmanızı sağlayacağım." diyor. Fuuki de senden aşağı kalır tarafı olmadığını gösterircesine Mari'yi bakışları ile geçiştirmekle yetiniyor.

İkinci taşı çıkarıp öğrencilerine taşı kendinin bulduğunu söylediğinde, tahmin edebileceğin gibi, lafa giren Mari oluyor yine. Kocaman gülüşü sebebiyle ağzından akan salyasına hakim olamayan Mari "VUUUAAHH!!! KENSEI-SENSEI SENSEI-KENSEI ICHIROU'YU BULMUŞ!!!" diyor ve birden yerinden fırlayıp elindeki taşı kapıyor! Taşı aldığı gibi getirdiği büyük kayaya dayayan Mari "Hasretinizin giderin Iwao kardeşler!" diyerek sanki iki insanla konuşur gibi taşı ve kayayı birbirine sürtüyor. Bir anda gözleri sana dönen Mari "SENSEI-KENSEI'YE BENDEN 14 PUAN! IKINCI SIRADASINIZ SENSEI, BEN HALA ŞAMPİYONUM!" diyor ufak ufak dans etmeye başlarken. Bu sözlerin ardından Fuuki birkaç kez alkış yaptıktan sonra "Yey, delikanlı sensei'miz taşı bulmayı başardı! Erkek diye buna derim!" diyor kalınlaştırdığı sesi ile hala daha kinayeli konuşmasını sürdürerek.

[Fushihara Kensei]

Öğrencilerime taşı gösterdiğim sırada elbette 2. aşamanın başında tahmin ettiğim gibi Mari'nin atılganlığı ve dikkatsizliği baş göstermişti. Zaten bu aşamada ondan pek bir şey beklemiyor fakat Fuuki için aynısı geçerli değildi. Mari elimden taşı hızlıca kapıp getirdiği büyük kayaya sürtmeye başlamıştı. Cansız bir varlığı teselli etmeye çalışıyordu. Belkide başaramayacağını bildiği halde taşa teselli vermeye çalışıyordu, tıpkı insanların öleceklerini bildiği halde yaşamaya devam etmesi gibi. Ve işte o sırada kararımı kesin olarak vermiştim. Mari'yi medical ninja olarak eğitecektim! Ben bu kadar saf ve temiz kalpli bir çocuğu savaşların ön cephesine gönderemem. Vicdan azabından intihar ederim. Babamın başına gelen talihsiz olayın Mari'nin başına gelmesini asla istemem. Ve o sırada Mari'nin yanına gidip eğilecektim onun boyuna yetişebilmek için.

“Söylesene Mari-kun. Tıpkı bir süper kahraman gibi insanların hayatını kurtarmak ister misin?” Lafları çıkacaktı dudaklarımın arasından.

---

Ardından Fuuki'ye dönecektim. Bana tekrar kinayeli bir şekilde konuşmuştu. Zaten ilk günden bana karşı takındığı tavır karşısında sinirlerim hat safhaya çıkmıştı. Zekamın getirdiği özelliklerden birisi ile yanıt verecektim Fuuki'ye. Hazır cevap verecektim ona karşı. Fakat bu sefer onun kötü hissetmesini umursamadan onu iğneleyecektim. Birazda alttan alttan bende kinayeli konuşarak onu azarlayacaktım. Keza ağzımdan iyi bir laf çıksa bile hanımbeyefendi bunu farklı şekillerde algılıyordu. Fuuki'ye karşı Fuuki'nin diliyle konuşacaktım.

Hiç istifimi bozmayarak, “Fuuki-kun, teşekkür ederim övgün için. Lâkin ben senin hakkında aynısını söyleyemeyeceğim. Bu aşamanın asıl amacı sizin dikkatinizi ölçmekti. Az önce size göstermiş olduğum taş ile, aşamanın başında fırlattığım taşlar farklıydı. Üzerlerindeki kıvrımlar farklı olduklarını gösteriyordu. Aslında senin rahatlıkla geçebileceğin bir aşamaydı bu. Ama abimiz(!) bu sınavı gereksiz gördüğü için, yapma potansiyeli olan bir şeyi yapamıyor. Ağzımdan çıkan laflar senin için bir emir niteliğini taşımalı Fuuki-kun. İlk günden bir birimize karşı bu kadar berbat ilişki kurmuş olmamız zaten beni rahatsız ediyor. Erkek gibi davranmaya çalışıyorsun ama erkek gibi değilsin! Sadece erkek taklidi yapan bir hanımefendisin! Eğer gerçek bir erkek olmak istiyorsan, benim yaptığım eğitimleri ve sınavları ciddiye alacaksın! Erkek dediğin ne kadar başarısız olursa olsun boynu dik bir şekilde çaba gösterir. Sende o gücü göremiyorum! Yapabileceğin bir sınavı yapamıyorsan, ben sana erkek demem. Delikanlı kızım benim(!)” sözleri çıkacaktı ağzımdan. Fuuki bu lafları isterse kendisine hırs yapsın, isterse ağlayıp gitsin.

3. ve son aşamaya geçecektim. Ama öncelikle Mari ve Fuuki'nin, dediklerim karşısında verecekleri cevapları değerlendireceğim. O sırada ise doğaçlama olarak nasıl bir aşama yapmam gerektiğini düşünecektim. 3. aşamamda ise, Fuuki'yi hangi yolda eğiteceğime karar vermeye çalışacaktım.

Out: Altını çizerek yazdığım cümle, rp içinde aldığım önemli bir karardır. Eğer kurallara aykırı olan bir şeyse bir daha tekrarlamam