Yeni Başlangıç

[Raijin Sora]

Lokantaya oturmuş ve günün menüsünü söylemiştim. Uzun zamandan beri yemek yemiyordum. Hem enerjimi kazanmak , hem de mideme bayram ettirmek oldukça iyi gelmişti. Ücreti ödedikten sonra hemen kendime kalacak yer aramaya koyulmuştum. Yarın ve sonraki günler yorucu olabilirdi. Kendime başka bir yol bulmalıydım. Konuşmayla olacak iş değildi. Toprak yolda ilerleyip kasabayı daha düzgün bir şekilde inceliyordum.

Etrafı incelediğimde ticaret için şehre geldiklerini düşündüğüm at arabaları benim gibi sorgu suale tutulmuşlardı. Ayrıca hanlar kasabanın merkezine kurulmuştu. Daha fazla dikkat çekmemek için direk hana dalmıştım. İki katlı hanın birinci katı misafirleri ağırlamak için birebirdi. Benim haricimde başka bir tüccarda hancı ile pazarlık yapıyordu. Irmak ülkesinden geldiğini düşündüğüm bu kervandan sonra sıra bana gelmişti.

Hancının yanına gidip ''Bugün kalmalık rahat bir yer arıyorum. Bana yardımcı olur musunuz?'' deyip adamla konuşacak ve mümkün olduğunca pazarlık yapacaktım. Ne kadar çok pazarlık o kadar az dikkat çekmek demekti. Sıradan olmak gerçekten zordu hele benim gibi köyden çıkmamış birisi olunca. Pazarlık işinden sonra adamın ağzın yoklamak zorunda hissetmiştim. Çok ileri gitmeyecektim sadece genel bir soru sorup daha fazla batmayacaktım. ''Kasabada son zamanlarda herhangi garip bir şey oldu mu acaba?'' dedikten sonra cevabı bekleyecektim. Eğer terslenirsem ya da bir cevap alamazsam tüccarın yanına gidecek ve bir selam verecektim.

[GM - Naruto]

"Tabii tabii yardımcı oluruz evladım..." diyor yaşlı hancı, yüzündeki sarkık deri neredeyse dudak hizasını geçecek. Ölmüş gömmeyi unutmuşlar bir tipleme, fakat burayı gayet güzel evirip çeviriyor. Ufak bir pazarlığa girmeyi deniyorsun, lâkin elemanın tecrübesi buna pek izin vermiyor. Zaten pahalı olmayan bir yer, senin gelir durumunu etkilemiyor.

"Valla en son 7-8 Amegakure'li shinobi geldi, bir kaçağa baskın yaptılar, ardından çekip gittiler. Çok sıkıntılı bir kaç gün geçirdik, hani bizi öldürecekler falan sandık evladım. Ama Kusagakure'li shinobiler olaya müdahale etti iyi ki."

Kapalı konu

Bahsedilen olay için "Kâfile" konusunu inceleyebilirsin.

Ardından tüccara doğru ilerliyorsun, tam 2 korumasıyla beraber dışarıya, kervanının yanına dönecekken. Hanın önündeler, dışarıdaki at arabasının yanında, sayım yapmaktalar. Daha doğrusu, tüccar büyükçe kavanozlara doldurulmuş mallarını sayarken, 2 tane koruma da han duvarına dayanmış, gölgede, tüccarın işini bitirmesini bekliyorlar. Elemanlar standart hakama giymişler, lâkin üstlerinde kolsuz bir tşört var, hakama üstü yerine. Bol hakama pantolonunu üstüne samuray zırh parçaları eklenmiş, botları da metaller ile desteklenmiş. Sırtlarına asılı katanalar gayet işlenmiş görünüyor. İkisi de kaslı, kısa saçlı, birbirlerinin kopyası gibiler. Muhtemelen kardeş olabilirler zaten.

Sen tüccara yaklaşırken elemanlar yaslandıkları duvardan ayrılıyor ve doğruluyorlar. Muhtemel bir müşteri olduğunu düşünmüş olacaklar ki, seni rahatsız etmemeye çalışıyorlar fakat tüccarı da korumasız bırakmayacakları aşikâr. Elemana selam veriyorsun.

"Yirmi sekiz... Yirmi dokuz... Ha ney, kim? Selamlar olsun. Otuz..."

Tıknaz herif omuz üstünden sana bakıyor. Standart çiftçi giyiminin bir tık üstünü giyinmiş, lâkin daha bol, daha rahat. Asimetrik bir tasarımı var, bir kolu yok giysinin. Irmak ülkesinde çokça görülen bir giyim şekli.

[Raijin Sora]

Hancı benim aksime tam bir tecrübe abidesiydi. Bu adamla başa çıkmamın imkanı yoktu. Yüzündeki buruşukluk onun yürüyen ölü olduğunu düşündürtüyordu. O yüzden pazarlığı fazla uzatmamış ve kaderime razı olmuştum. Ayrıca geçenlerde yedi tane ame shinobisi burada kaçak bir shinobiyi avlamak için gelmişler. Bu görev hakkında bir kaç duyum almıştım ama detayı hakkında bilgi sahibi değildim.

Galiba buranın halkının ame shinobileri hakkında ön yargısı vardı. Bu da kimliğimi daha fazla gizlemem gerektiğini gösteriyordu. Hancının yanından ayrılıp tüccar ile konuşmak için harekete geçmiştim. Adam kendini iyi bir şekilde koruyordu. Etrafındaki güvenlik seviyesi üst düzeydeydi. Bunu adamın etrafındaki korumaları bunu gözler önüne seriyordu. Galiba iki samuray tarafından korunuyordu.

Adamın yanına gittiğimde bir şeyleri sayıp doğruluyordu. Galiba tüccar olmanın yolu dikkatli olmaktan geçiyordu. Adam ne yaparsa yapsın ben kendime biraz bilgi edinmeliydim. Tüccara ''Rai Yusha. Buradan yakın zamanda ayrılacağım. Buraya gelirken etrafta her hangi garip bir olay dikkatinizi çekti mi ya da tehlikeli birisi. Etrafta burada tehlikeli bir kişinin dolaştığı söyleniyor. Eğer güvenli bir yol varsa bana söyler misiniz?'' diyip cevap bekleyecektim. Bir tüccarı kandırmak zor olabilirdi ama bana yalan söylemesi için bir sebep yoktu.

[GM - Naruto]

Kapalı konu

GM mesajından daha kısa bir RP gelince insan üzülüyor yahu

Eleman saymayı bitirince iki elini de beline koyuyor ve kafasından bir hesap yapmaya başlıyor. Bir süre boyunca devam ediyor bu, bir kaç dakika kadar. "Bir saniye... Bir saniye. Şuraya 2 parça bıraksak, ordan gelecek ryolarla şu tekerleği tamir etsek..." Eğiliyor ve tekerleğin durumunu inceliyor. Metal parçalarla desteklenmiş at arabası tekerleğinin bir kısmı eksik, koparılmış gibi. Tam bir daire yerine daha çok bir kısmı yenmiş pastaya benziyor.

"Hay amına koyayım ya."

Eleman sana dönüyor ardından. "Tehlike yok son zamanlarda. Ama illa ki ben güvende olayım diyorsan şu iki tane çam yarması var ya..." diyerek korumalarını gösteriyor. "Paraya kıy ve koruma tut." Ardından arabanın diğer kısımlarını incelemeye devam ediyor.

"Bak mesela, geçen ay önemli birisi geçmiş buradan, böyle büyük bir koruma grubuyla. Onun gibi dolaşmak lazım. Neyse usta, sen işine ben işime. Haydiyin."

Daha fazla elemanın yanında durarak dikkat çekeceğine kanaat verip uzaklaşıyorsun.

[Raijin Sora]

Beklentiler ahhh beklentiler... İnsan beklentisini ne kadar arttırırsa acısı da o kadar fazla oluyor. Köyden ayrılırken beklentilerim oldukça fazlaydı. Bir an önce Chinen'i bulacak ve macerama atılacaktım. Fakat her şey beklediğim gibi olmamıştı. Bir sürü gereksiz insanla muhattap olmuş ve saçma sapan durumlarla karşılaşmıştım. Sabrım giderek azalıyordu ama içimdeki azim azalmıyordu. O kadını bulacak ve uğraştığım bu salak insanların bir işe yaramasını sağlayacaktım.

Tüccar herifle konuşurken o da kendi hesaplarıyla uğraşıyordu. Tüccar olmanın ne kadar sıkıcı ve kafa yoran bir şey olduğunu bir kez daha görmüştüm. Adam her türlü detayı inceliyor kafasından matematik yapıyor ve en karlı olanın peşine düşüyordu. Üstüne üstlük etrafta rahatça gezinemiyor ve koruma tutuyordu. Tüccar olmanın gayet mantıksız bir şey olduğu ortadaydı. Adam matematiğini bitirdikten sonra istediğim sorunun cevabını vermişti. Son zamanlarda herhangi bir tehlikeyle karşılaşmamıştı. İşte yine eli boş dönülen bir konuşma olmuştu. Bu konuşmanın üzerine bir de bana tavsiyede bulunmuştu. Benim kendimi korumam için koruma tutmam gerkektiğini belirtmişti. Bilmediği şey ise benim kendimi koruyabilecek bir shinobi olduğumdu. O iki salaktan da daha güvenilir birisiyim.

Tüccarla olan muhabbetimi daha fazla uzatmadan tekrardan hana geçecektim. Bugünkü konuşmalardan işe yarar bir şeyler çıkaramamıştım. Belki yarın belki ondan sonraki gün işime yarar bir bilgi alacak ve Chinen'i bulacaktım. Bana ayrılan odaya geçecek ve yatakta uzanacaktım. Oldukça yorulmuştum ve dinlenmeye ihtiyacım vardı. İleride olası bir savaşta kendimi zinde tutmalı ve tam gücümle savaşmalıydım.

Yatakta uzanırken Chinen'i nasıl bulabileceğimi düşünüp duruyordum. Etrafta bana yardım edecek bir shinobi yoktu ne yazık ki. Kusa shinobileri Chinen'i öldürmek istiyordu. Sivil halk ise onun hakkında bilgi sahibi değildi. Konuşarak onu bulamayacağım açıktı. Belki onun açığa çıkmasını beklemeli ve sabretmeliydim. Belki etrafa çıkıp onu aramalıydım belki de kusa shinobilerini takip edip onların Chinen'i bulmasını beklemeliydim. Bunları düşünerek uykuya dalmıştım. Yarın yeni bir gün beni bekliyordu. Yarın tekrardan hancıyla konuşacaktım. En iyi başlangıç buydu sanırım.

[GM - Naruto]

Çok vakit kaybetmeden odana geçiyorsun. Oda çok büyük değil, standart boyutta. Yerde bir futon var, tatamilerin üzerinde. Çevreye serilmiş ve gayet rahat görülen bir kaç minder seçiyorsun ayrıca. Duvarlara asılı parşömenler üzerine çizilmiş resimler de dikkatini çekmekte. Bir de masa var pencerenin altında. Pencere açık, içerisi temiz hava dolu.

Gökyüzüne bakıyorsun pencereden. Gayet güzel bir hava var dışarıda, Amegakure'deki gibi değil. Hala pek alışkın olduğun söylenemez. Bu bağlamda hep bir yağmur sesi arıyor kulakların.

Saat daha erken olduğundan handa geçiriyorsun gününü, belki aşağıya iniyor araştırmanda yardımcı olabilecek birilerinin hana gelmesini bekliyorsun, belki de odana çıkıp bir kitap karıştırmaya başlıyorsun. Günlük sporunu yapmak adına şınavlarını çekiyor, mekiklerini hallediyorsun. Gün sonu geldiğinde ise yatağına girip, uyumaya koyuluyorsun. İşin gerçekten uzun gibi.

Sabahın ilk ışıkları ile uyanıyor ve kahvaltı için aşağı inmek için hazırlanıyorsun.

[Raijin Sora]

Bugün için yeteri kadar konuştuğumu ve araştırma yaptığımı düşünüyordum. O yüzden direk odama geçmiş ve dışarıda rahatça yapamadığım şeyleri yapmaya koyulmuştum. Bir shinobi olabilirdim ama ben de antrenman yapmalı ve yeteneklerimi aktif tutmalıydım. Sınav çekip bir kaç antrenman yapmıştım. Kaldığım oda zaten oldukça güzel bir odaydı. Tek eksik yağmurdu ona da yapacak bir şeyim yoktu. Güneş ve sıcaklık beni oldukça bunaltıyordu. Amenin yağmurlarını özlemiştim. O karamsar havadan eser yoktu şimdi.

Arada aşağıya inip hana gelen kişileri kontrol ediyordum. Bir umut Chinen'i gören birisi heyecanla hikayesini anlatır diye bekliyordum. Fakat umutlarım bir kere daha yıkılıyordu. Daha ilk günüm olmasına rağmen bir sürü olumsuzlukla karşılaşmıştım. Bundan sonraki zamanlarda da karşılaşacağıma emindim. Bir odaya bir hana derken akşam vakti olmuş ve odama geçip uyumuştum. Yeni bir günün yeni fırsatlar doğurduğunu düşünüyordum. Yeni günde şans yüzüme gülecek miydi yoksa yine elim boş mu dönecektim.

Sabah kalkıp ilk iş üstümü değiştirecektim. Üzerimdeki shinobi kıyafetleri beni riskli bir duruma sokuyordu. Üzerime standart elbiselerden giyecek ve shinobi kıyafetimi de çantama koyacaktım. Böylelikle daha rahat edebilirdim. Sonrasında sabah egzersizimi yapıp kahvaltıya inmeyi planlıyordum. Çevre halkının normal biri olduğuma inanması gerekiyordu yoksa benimle her şeylerini paylaşmazlardı. Onlardan biri gibi davranmak oldukça zor olsa da buna hazırdım.

Odamdan aşağıya inip kahvaltımı yapacağım yere doğru yavaşça ilerleyecektim. Hancıya ve çevrede gördüğüm insanlara içimden hiç gelmeyecek biçimde gülümseyecektim. Chinen'i bulduktan sonra bunların hepsinin acısını çıkartacaktım. Masaya oturup hancıdan kahvaltımı isteyecek ve etrafa göz gezdirecektim. Belki işime yarar bir konuşma olacak belki de beklenmedik bir olay. Hadi şans bu sefer yüzüme gül.

[GM - Naruto]

Çantana bakıyorsun, çok fazla köy dışına çıkmadığından yanına sivil kıyafetlerini almayı unuttuğunu farkediyorsun. Lakin çok büyük bir problem değil, zira çıkar gider buradan bir yerlerden alırsın bir çift kıyafet.

Aşağıya iniyorsun üzerine cübbeni çekerek, oturuyor ve kahvaltını etmeye başlıyorsun. Lapa pirinç ve miso çorbası, yanına da mevsimlik salatayla beraber. Gayet kaliteli, daha fazlasını istemen ayıp olur, senin gibi psikopat birine bile göre.

Oturduğun yer masasında, bağdaş kurmuş bir şekilde etrafı inceliyorsun yemeğini yerken, lâkin dikkat çekici bir şey yok gibi etrafta. Dünkü kervanlar gitmiş yerlerine yenileri gelmiş. Kayıt yaptıran bir kaç tüccar görüyorsun hancının o tarafta, lâkin dünkü deneyiminden sonra pek de yanaşasın yok o tarafa.

Bu, burada daha ilk günün. Muhtemelen böyle eli boş günleri geçirmeye alışman lazım, zira, arayış kolay olmayacak gibi.

[Raijin Sora]

Yeni güne yeni kıyafetlerle başlamayı düşünmüştüm. Bu sebeple çantama uzanmış ve kıyafet aramıştım. Fakat aradığım şeyi bulamamıştım. Aceleyle evden çıktığım için kendime yedek kıyafetler getirmemiştim. Yapacak bir şey yoktu artık etraftaki dükkanlardan işime yarar elbise alıp daha rahat dolaşacaktım.

Kahvaltıya indiğimde ise beni güzel bir masa bekliyordu. Menü oldukça güzel ve doyurucuydu. Hancıya söyleyecek bir sözüm yoktu o yüzden sessizce yemeğimi yedim ve masada biraz oyalandım. Etrafta yine tüccarlar dolaşıyordu. Burası gerçekten de iyi bir ticaret merkeziydi. Tüccarlardan bir şey elde edemeyeceğimi dün anlamıştım o yüzden onlarla fazla konuşmayacak ve etrafta garip şeyler dönmesini bekleyecektim. Burada biraz sabırlı olmalı ve Chinen'in ortaya çıkacağı anı kollamalıydım. Çünkü onunla görüşme şansı elime belki bir kere geçerdi ve onu da heba etmek istemiyordum.

Kahvaltımı bitirdikten sonra hancının yanına gidip biraz fikir alacaktım. ''Etrafta vakit geçirebileceğim bir yer var mı efendim?'' diyerek hancıya Chinen'i beklerken oyalanacak bir yer soracaktım. Galiba şu anda yapacağım şey beklemek,beklemek ve beklemekti. Diğer şeyleri denemiş ve başarısız olmuştum. Hancıdan cevap aldıktan sonra handan dışarıya doğru çıkacaktım.

Kasabada elbise satan küçük bir yere girmeyi planlıyordum. Pelerinin altındaki elbiseler beni tehlikeye atıyordu. O yüzden planladığım gibi sıradan elbiseler alacak ve kendimi daha az riske atacaktım. Dükkana girip görevliden bir elbise isteyecek ve giyinme kabininde giyinecektim. Bu sırada shinobi kıyafetlerimi çantama koyacak ve pelerinimi tekrar üstüme giyinecektim. Pelerini aniden çıkarmak biraz garip gelebilirdi. Elbise işimi hallettikten sonra hancının cevabına göre planıma karar verecektim.

Out: Karasu Bunshin ile yarattığım klonun bilgileri ana bedene ulaşıyor mu acaba? Kage bunshin gibi mi işliyor? Ona göre bir şeyler yapacağım da.

[GM - Naruto]

"Valla bilmem ki. Genelde insanlar mekanlara gider, yemek yer, içki falan içer, sake falan işte, sonra evlerine giderler. Öyle eğlencelik mekanlar çok yok burda, işinde gücünde insanlar var. Turistler de gelip kalmaz yani, konaklar ve giderler."

Hancının cevabının ardından, orta halli bir giyim dükkânına gidiyor ve normal kıyafetler seçmeye koyuluyorsun. Siyah bir hakama, muhtemelen en az dikkat çeken şey olacak. Kararını verdikten sonra üzerini değiştiriyorsun ve dışarı çıkıyorsun.

Normal bir gün. Çok fazla bir olay olmuyor etrafta. Kervanlar büyük yoldan geçip gidiyor, bazı dükkanlara mal bırakıyorlar, bazılarından alıyorlar. Bazıları depo tarzında binaların bulunduğu mahalleye gidiyorlar, bazıları ise hiç durmadan devam ediyor. İnsanlar işlerinde, güçlerinde. Çok... huzurlu. Burada vakit geçirdikçe Amegakure'ye hiç dönesin gelmiyor bir noktada.

Kapalı konu

Karasu Bunshin'de anı iletimi olmaz, Kage Bunshin'deki gibi.