Apartman Toplantısı

[Shiomiya Kiyo]

"Donuna kadar çıkarıyor işte..." diye mırıldandım Nishi'nin soyunmalı sorusuna. Abisi ile alakalı mırıldanmasına da kıkırdamıştım, sözlerimi bitirmiştim ki bunun abisi bir güzel böğürdü. Ben adam, yaptığı seçime pişman olsun, mutsuzlaşsın istiyorum, inadına seviniyor. İkizlerdeki anlamsız mutluluk bunda da var belli. Baya boş bir ifadeyle suratına baktım. Sonra, beni epey şaşırtan bir şeyden bahsetmeye başladı; hastanede yaşanılanlar. Hatırlatması sebebiyle özür dileyince "Önemli değil..." diye mırıldandım, duymuş mudur bilmiyorum. Aslına bakarsanız önemli çünkü hem hala taze olan bir olay, hala etkisindeyim, hem de o gün babamı ağlarken gördüm, dünyanın en iğrenç görüntüsü olabilir bu.

"C-Ciddi misiniz?!" Diye cırladım şaşkınlıkla, dirseklerimden destek alarak hafiften doğrulurken. Nasıl yani, ikiz bebeler beni korumaya mı çalışmışlar? Genelde birbirlerini korur o sikikler. Tamam, itlik, serserilik konusunda beni ölümüne örnek aldıklarının farkındayım ama, beni korumak gibi bir düşünceye kapılacaklarını tahmin etmezdim hiç. Gururlanmalı mıyım? İçimde nedense hafif bir kızgınlık var, gururun aksine. İkizlere karşı mı, babama karşı mı tam da kestiremiyorum. Babamın bizi defalarca dövdüğünü söylemiştim ama, yaramazlık dışında bu tarz bir şey yüzünden onları pataklaması, sinirlendirdi beni. "Göt herif... Özür dilerim Kimidata-san, ama babam hakediyor şimdi bu lafı. Önce bana sebepsiz yere saldırdı, sonra Miha ve Naka'ya, öyle mi?!" Dirseklerimi bırakıp kızgınlıkla başımı geri koydum Nishi'nin dizlerine. Kimidata-san bağlara değindi şimdi de. Cidden Nishi'nin dediği kadar bağlar konusunda manyak olmalı bu adam. Miha ve Naka'nın bana bağlandıklarını düşünemiyorum. Belki öyledirler ve ben fark edememişimdir ama hiç bir zaman düzgün abilik yaptığım da söylenemez onlara, bağlanmaları için bir sebep göremiyorum. Shinobilik dışında düzgün bir şey de verebileceğimi zannetmiyorum onlara. Fakat, o kadar aile ferdi arasında bir bunlar ses çıkarmış şimdi, çaba göstermeliyim belki de? Zaten Nishi'ye, çaba göstereceğim konusunda söz vermemiş miydim? Göstereyim göstermesine de, iyi bir abi nasıl olunur bilmiyorum ki? Abim Kichirou gibi davranabileceğimi zannetmiyorum: Her şeyi alttan alıp, sürekli gülümseyen, sakin bir Kiyo düşünebiliyor musunuz siz? Ben düşünemiyorum.

Eğitim konusuna da değindikten sonra Nishi'ye laf attı durduk yere Kimidata-san, uzun zamandır göreve gitmediğinden falan bahsetti. Düşündüm de, haklı aslında. Ben devriyeden devriyeye koşup nerede amelelik var yaparken Nishi evde göt büyütüyor hep. Tamam genjutsucu adam, takımsız çalışamıyor da, arada bir düz görevlere katılabilir bence. Abisinin durduk yere laf atması çok gereksizdi ama çok da doğru bir noktaya değindi şimdi, rahatsızlığının önüne evde oturarak geçemez Nishi. "Çok doğru, psikolojik problemlerimiz olmasa bile bir görevin boka saracağı varsa, sarıyor. Bak bana, o kadar zahmet çektim Asakura'daki hana gidene kadar, denetleyemeden geri döndüm! Bir de üstüne takım arkadaşımı kaybettim." Diye ben de üstüne gideyim dedim ama pek dinlemedi. Öküz gibi olmasa da kafamı ittirip mutfağa kaçtı gitti. Tamam lan, hadi itiraf edelim, birbirimiz olmayınca ikimiz de bir bok beceremiyoruz görevlerde. Nishi kadar kesinlikle olmasam da takım arkadaşlarıma ısınamıyorum hiç bir zaman, o takımda Nishi yoksa. "Arada devriyelere falan katıl bence, eğlenceli oluyor aslında. Eğlenceli değil de, ne bileyim yanına kimse gelmiyor en azından. Kendi halindesin ve bir olay olduğunda tüm yetki sende." Diye peşinden seslendim. Kimidata-san, Nishi'yi kendi haline bırakmam gerektiği minvalinde kaş göz yapınca da üstelemeyip, ikizler konusuna geri döndük.

"Yani... Dediğim gibi konuşmak ve dövmek konusunda yardım ederim elbette. Ama eğitimlerine bir şey diyemem. Stillerimizi geçtim elementlerimiz bile farklı onlarla, doton kullanıyorlar. Pek ninjutsuya yanaşmasalar da eşek şakası niyetine kullandıkları bir kaç teknik biliyorlar." Eşek şakaları... Doğrusunu söylemek gerekirse benim şakalarım asla bunlar kadar yaratıcı olmamıştır. Benimkiler genellikle direkt düzeni siker atar tarzda şakalardı. Bunlar ise Miha faktörü sağolsun ince düşünülmüş şakalar yapmayı seviyorlar. Hoş, benim gibi yakıp yıkma amaçlı şakalar yaparlarsa da, benden daha beter oluyorlar. "Kimidata-san... O gün ki davranışları kesinlikle çok düşünceli bir davranış, ama buna kanarak onların sadece iyi niyetine bakmayın. Yaptıkları şakalar oldukça tehlikeli olabiliyor, annem kaç kere sinir krizi geçirdi onlar yüzünden. Bir kere hatırlıyorum da, nasıl becerdilerse musluklardan akan sular yeşile dönmüştü evde. Bütün tesisatı değiştirtmek zorunda kalmıştı babam. Şakalarının verdiği zararı geçtim, kurunun yanında yaş da yanıyor, Miha da dayak yemek zorunda kalıyor!" Dedim mahcup bir şekilde sırıtarak, aynı sırıtmayı cevap olarak aldım. Adam pes etmiyor lan, sinir oldum diyebilirim. Daha ne anlatabileceğimi düşünmek için oturduğum yerde öne doğru eğilip, ellerimi çenemde birleştirdim. Aklıma sadece ikizlerin ne kadar kaotik oldukları hakkında bilgiler geliyor. Kimidata-san'ın işine yarayabilecek bilgim var mı? Aslında, daha çok o sorup ben cevaplasam çok daha iyi olur sanırım. Ah, buldum sanırım.

"Aha! Şey var, görürseniz şaşırıp tırsmayın. Ben ilk gördüğümde bayağı bir tırsmıştım. Miha, medikal bilgilerini hayvanlar üzerinde denemeyi seviyor. Denemekten kastım; direkt kesip biçmek. Zaten ölü olan hayvanları mı seçiyor, yoksa kendisi mi öldürüyor bilmiyorum. Naka'ya da öldürtüyor olabilir, çünkü bir kere ayı öldürüp benim yatağıma yatırmışlardı. Gerçi onu ayılardan tırsıyorum diye yapmışlardı ama güreşir o Naka, koca hayvanla. Her şey beklenir o pisliklerden." Yok, daha fazla şey gelmiyor aklıma. Benim gibi sorumsuz iğrenç bir abinin kardeş bilgisi bu kadar üzgünüm. Gerisini gelen sorulara göre cevaplayabilirim en fazla! Kalktım yerimden ve masayla ilgilenen Nishi'nin yardımına gittim. Yarım saat kadar önce kafamda olan, ama bayıldığımdan beri reçellerin arasında yüzen zavallı saç havlumu alıp banyoya götürdüm ilk başta. Bir yandan da bağıra bağıra konuşuyorum. "Aslına bakarsanız dışarıdan bakınca oldukça uyumlu bir takım: Bir medikal, bir genjutsu ve bir deli taijutsu öğrencisi, başlarında da bu kadar bilgiye rağmen hala heyecanını yitirmemiş siz. Ne diyeyim, umarım göründüğü gibi uyumlu bir takım olursunuz. Tanışmanızdan önce onlarla yapmamı istediğiniz bir konuşma var mı Kimidata-san? Eve yaklaşmam yasak aslında ama Akemi aracılığıyla bir buluşma ayarlayabilirim." Lan bildiğin masayı kırmış mıyım ben yoksa? Kırk beş kilo adamım, ne kadar şiddetle düşsem de o masayı kırmamam lazım, aksine sekip tavana falan değmem gerekli. Dönüp Nishi'ye bakmaya çalıştım, amacım gülümseyerek demin ki rahatsız durumundan çıkarmaktı ama adam tripli tripli arkasını dönmekle meşguldü. Ne ifadesini görebildim, ne de romantikli gülücükler atabildim. Bütün konuşmayı dinlediğine eminim ama!

[Shiki Nishiyama]

Abimin yanında Kiyo da benim hakkımda bir şeyler dedi ama ben süper huysuz bir ergen gibi omzumu silkip masayı toplamaya başladım. Kırılmış tabak çanağın kocaman parçalarını tek tek toplamak kolay oldu. Alıp hepsini üst üste koydum. Çöpe götürürkende düşürmemek için baya bir zorluk çektim. Çöpe attığımda da bir süre durdum. Daha pratik bir yolu olmalıydı bunun. 4-5 saniye sonra çat diye aklıma çöpü içeri götürmek geldi. Ben bir dahi olmalıyım. Aldım çöpü götürdüm içeriye. Bu sırada abim Kiyo'ya "Emin ol ki o davranışları işe yaramaz denilip bir kenara atılmayacak kişilikte çocuklar olduklarını kanıtlar nitelikte." diyordu. Sapa sağlam duran kaplardaki zeytin peyniri alıp abimin önündeki sehpaya koydum. O da kafası ile teşekkür edip hemen ağzına attı zeytinin tekini. "Bu tür eşek şakaları tabi ki başımı ağrıtır ama sence de plan kurabildiklerini düşündürmüyor mu? Üstelik kurunun yanında yaş da yanıyor diyorsun ama tüm raporları inceledim. Senin anlattığın gibi bir eşek şakasını Nakashi- Hm, Naka'nın kurması gerçekten zor. Tüm geçtiği testlerde doğaçlama hareketleri ile başarılı olmuş. Dövüşlerde kafasına göre taktikler uygulamış. Miha ise kurduğu planları ile öne çıkıyor. Belli ki pek yaş değil bu şakalarda."

Kiyo resmen abimi dikkatli olması için uyarıyor, hatta onu vazgeçmeye çalışıyormuş gibiydi ama böyle söylerse abim daha da mutlu olur ki. Dediğim gibi, abim şuan büyük bir herif olduğu için böyle duruyor. Aslında malın, abazanın, piçin tekidir. Diyeceksiniz neden abine hayransın o zaman? Rahatlığına ve kendisi olmasına hayranım. Üstelik her zaman iyi niyetlidir. Bir de... Öhöm... Gereksiz yakışıklı amına koyduğum. Masanın örtüsünü de alıp camdan sirkelemeye koştum. Kiyo da bana yardım etmek için kalkıp kafasına sardığı havluyu tuvalete götürdü. Miha'nın gizli bir sayko olduğunu, Naka'nın da ayı ile güreştiğini falan söyledi. Bu sırada abim de kafasını balkon kapısından uzatıp "Çok eğlenceli olacak!!!" dedi dişlerini sıkarak. Herif zevke geldi resmen. Elimdekini toparlayıp içeri girdim. Kiyo da kırdığı masamın yanına gelmiş suçlu suçlu bakıyordu suratıma. Tripli tripli kafamı çevirip işime devam ettim. Hem demin sevişemediğim, hem de durduk yere konuyu bana çevirdikleri için sinirliyim onlara.

"Buluşma... Nasıl bir buluşma olsun ki? Aslında biliyor musun, ben de Nishi'ye Sadako'yu bir yerlere götürsün diyecektim. Sadako'yu tanıyor musun Shiomiya-kun? Bizim kız kardeşimiz." Normalde bakmayacaktım ama Kiyo'ya döndüm abimin bu lafından sonra. Çünkü Kiyo'ya kardeşimin sırrını vermiştim, eğer söylerse ağzına sıçmak zorunda kalırdım. "İşte o da Naka ve Miha ile yaşıt. Anneme çektiği için bu tür kabiliyetleri yok. Galiba bu yüzden bizimkiler onu çok bastırıyorlar."
"Kız olduğu için de olabilir." diye fikir belirttim. Hala sesimde huysuzluk vardı.
"Evet, o da olabilir. Bu yüzden onu elimden geldikçe rahatlatmaya çalışıyorum. Hem de aile bağlarımızı nasıl önemsediğimi biliyorsun. Bir gece dışarı çıkarırsın takılırsınız diyordum. Shiomiya-kun da ikizleri alsın! Beş kişi olarak bir yerlere gidersiniz, ha? Of bence mükemmel bir fikir!" Hemen ayaklandı. "Sadako'nun iznini ben bizimkilerden alırım. İkizlerin iznini de alırım sizinkilerden. Evet, evet! Süper olur." dedi hızlı hızlı. Gene gözleri parlıyordu. Biz de Kiyo ile mal gibi bakıyorduk herife. Bizim mal hemen kapıya yönelince tövbe bismillah çekerek tuttum göğsünden. Hayvanın göğüs kasları... Neyse girmiyorum bu olaya.
"Dur lan. Kendi kendine karar verip hemen uygulamaya sokma. Bekle belki biz istemiyoruz?" diye engelledim çıkmasını. Şapşal şapşal bakıp "Ee, Shiomiya-kun buluşma ayarlarım demişti." dedi. Kaşlarımı çatıp "BEN İSTEMİYORUM BELKİ!" diyerek hırladım. Hala huysuz bir götüm. "Sadako ile ne konuşacağımı bile bilmiyorum."
"Eee, tamam işte! Shiomiya-kun ve ikizler de olunca konuşmana gerek bile kalmaz. İzin ver gidip konuşayım Nishi."
Dönüp Kiyo'ya baktım. Sonra da bıraktım abimi. "İyi." dedikten sonra sinirli bir şekilde abimin yüzüne tekrar baktım. "Farkındaysanız, sadece siz ikiniz istediğiniz için böyle işlere girişiyorum." Adamın yüzünde de kocaman bir gülümseme oluştu. Tabi ardından da kocaman bir kucak. "Sarılma be!"

Sadece Kiyo ile ilişkim yüzünden tekrar sosyalleşmeye, yaşamaya çalışıyorum. Sadece abim istiyor diye ailem ile görüşüyorum. Bu ikisi olmasa, evimden çıkmam. Yatağımdan kalkmam. Sadece param bitince göreve çıkarım. Hey bir dakika, zaten sadece param bitince göreve çıkıyorum. Ehehe. Tabi gerçekten de Kiyo ile abim bu kadar hayatıma girmedikleri zamanlar ile şuanı karşılaştırırsak. Şuan daha çok mutluyum. Bu su götürmez bir gerçek.

[Shiomiya Kiyo]

Kimidata-san, ikizler hakkında konuşurken sessizce onu dinledim. Zaten Nishi de naz yapıyor bana, hay canını yediğim. Konuşmasını bitirdiğinde de gene aynı sessizlikle başımı yukarı aşağı sallayarak onayladım. Haklı aslında, o ikisi fena planlar kuruyorlar, fakat bir aradayken yapabiliyorlar onu. Miha'sız Naka nasıl bir boka yaramıyor, düşüncesizliği yüzünden başına iş alıyorsa, Naka'sız Miha da sadece planla işe yaramıyordu. Tamam benim de arsızca düşüncesiz davrandığım çok oldu Naka gibi, ama yeri geldi mi oturur düşünür, tartar biçerim de. O değil, Miha'nın huyu belki bir nebze tolere edilebilir medikal olduğu için ama Naka'nın full doğaçlama ile testleri geçmesi? Bence hiç iyi bir özellik değil. Umarım Kimidata-san, nerde durup düşüneceğini öğretebilir Naka'ya.

Bunları düşünürken bir yandan da Nishi'nin bakışlarını yakalamaya, "Naz yapma be!" demeye çalışıyordum ki abisi kız kardeşini tanıyıp tanımadığımı sordu. Lakin bu soruya buluşma mevzusundan atlaması pek hayra alamet gelmedi bana, o yüzden ki Nishi en sonunda bana baktığında şaşkın şaşkın, tek kaşımı kaldırarak bakmaya devam ettim ona. Bir yandan da "B-Bilmiyorum..." diye mırıldandım. Çok da bir önemi olmadı bu mırıldanmamın. Kız kardeşlerini, ikizlerle alıp dışarı çıkarabileceğimizi söyledi, hatta cevabımızı beklemeden ayaklandı bir de! Yoo dostum yoo, masum bir genç kızı o hayvanların yanında dışarı mı çıkaracağız? Tamam belki masum değil ama... Neyse. Hayvanlığı geçtim o kadar shinobinin arasında sıkılmaz mı bu kız? Ben direkt bu tarz konuları konuşmayı düşünüyorum onlarla çünkü. Mal mal kafamı Kimidata-san'a çevirdiğimde kapıya yaklaşmıştı bile, anamgilden izin almaktan bahsediyor, sesindeki heyecana bakılırsa da bunu şimdi yapacak. Nishi göğsüne yapışırken "Hayır hayır hayır!! İzin almaya gerek yok ikizler için, bu beni daha da papaz eder babamla. Onlar bir şekilde fark edilmeden yok olmayı becerirler. Diyorum ya şeytan kaçmış diye içlerine!" diye cırladım arkadan. Nishi de kendisinin buluşmak istemediğinden dolayı hırlıyordu abisine. Yahu tanımadığım kızın yanında ne yapacağım ben Nishi yoksa? Şimdi Kimidata-san'a "Bacınız gelmesin yeaa, ben direkt benimkileri götüreyim bir yerlere..." De diyemem, teklifi ben ettim çünkü, ben kaşındım. Neyse ki Nishi pes etti de buluşma olayına onay verdi, daha sonra da sadece bizim için kabul ettiğini belirtti. Sırıttım istemsizce, abisinin kollarında boğuşmakla meşgul olduğu için görmedi sanırım. Buluşma işi en başta, kafamda çok daha farklı bir biçimde şekillendiğinde, üstünden gelebileceğimi düşünmüştüm ancak şu kız kardeş mevzusu işi bozdu diyebilirim. Neyse, rezil bir buluşma olmamasını sağlayabiliriz sanırım.

Kimidata-san Nishi'yi bıraktıktan sonra bana döndü ve omzumdan sıkıca yakalayarak, sarstı beni hafifçe. Dostça bir sarsmaydı sanırım bu, hani el sıkışmak için fazla samimi, sarılmak için fazla yabancı olduğunuz insanlarla saçma davranışlara girersiniz ya, onlardandı sanırım işte. Yalnız biraz sert sallasaydı, bir kemik torbası olduğum için tangır tungur sesler duyulabilirdi vücudumdan. Kendimize iyi bakmamızı söyleyerek, aynı heyecandaki sırıtmasıyla çıktı adam. Katanasını almayı unuttu salak herif. Almasın zaten gözümün önünde...

Ufak bir sessizlik oldu abisi çıktıktan sonra, Nishi ile yalnız kalmıştık tabii ki de, yine. Abisi gelmeden önceki rahatsız durumumuzu hatırlıyorum da... Ne yapmalıyım acaba şu an? Ortada devam edilecek bir kahvaltı da kalmadı, üstüne atlayacak da değilim. O benim üstüme atlamadan önce anahtar mevzusu açılmıştı. En iyisi ona devam edip yavaştan topuklayayım ben. "Ah!" diyerek sırıttım sağ işaret parmağımı havaya kaldırıp ve hala kapının kenarında duran anahtarlarıma yürüdüm. Nishi kendisininkini almıştı ancak benimkiler hala burada duruyordu. Mutfak tezgahı kapıya, masadan daha yakında, "Fıtı fıtı fıtı!" diye attığım bir kaç adımdan sonra elimde anahtarlarla geri döndüm Nishi'nin yanına o yüzden. "Yarım.. Kalmıştı... Hah! Çıktı!" diye söylendim kendi kendime, tepesine kurbağa şeklide bir kap taktığım tek anahtarı halkadan çıkarırken. "İstersen kabını çıkarırsın!" diyerek daha da sırıttım. "Bayağıdır düşünüyordum dediğim gibi, senin de bana anahtarını vermen fırsat doğurdu buna. Cesaret edememiştim ters bir tepki verirsin diye! Aynı şekilde sen de lap diye dalabilirsin içeri. Birbirimizin kapısını çalıp on saat kapıda bekleyerek dikkat çekmekten iyidir sanırım. Hem, hoş da olabilir birden seni görmek evde." Çıplak olmadığın sürece. Buna hazır değilim.

[Shiki Nishiyama]

Abim beni bıraktıktan sonra Kiyo'yla vedalaştı. Kendinize iyi bakın dedikten sonra çıktı dışarı. Kafamı salladım cevap olarak. Kapıyı arkasından çekmesini izledim olduğum yerde durup. Kapı kapandığı anda da kafamı Kiyo'ya çevirdim. Pıt pıt zıplayarak kapıya ilerledi bu da. Ne yani sen de mi gidiyorsun Kicchan. Daha karpuz keseceğdik, diyecektim ki anahtarını alıp geri döndü yanıma. Anahtarlığından, üstünde kurbağa yüzü kaplı bir anahtar çıkarıp bana uzattı. Aldım elinden şaşkın şaşkın kurbağa bakarak. Kurbağa da gülümseyerek bana bakıyordu. Kiyo'nun yedek anahtarı ha. Girip ne yaparım ki? Evine sürpriz hazırlayacak kişilikte bir insan da değilim. Arada yemek götürüp bırakabilirim bak. Belki etrafı temizlerim diyeceğim de, ben kendi evimi ancak temizliyorum. Kiyo da götünü kaldırıp kendi evini temizlesin amına koyayım. Sevgili olmayı kabul ettim, annesi olacağım demedim. Gene de anahtarımın olması iyidir. Kapıda on saat durmak zorunda değilim artık. Hem kapıyı yumruklayınca bizim yaşlı teyzenin de dikkatini çekiyoruz.

Anahtardan Kiyo'ya çevirdim gözlerimi. Yüzüme gene pis bir sırıtış yerleştirdim. Şapşal şey. Nasıl da sevimli duruyor. Herif resmen önümde parlıyor lan. Abim de gittiğine göre, demin kaldığımız yerden devam edebiliriz. Ben buna doğru bir iki adım attım yavaştan. Flirty mood'da hatta. Anahtarı tutmadığım elimle tişörtünü çok hafif kaldırıp pantalonunun içine iki parmağımı soktum. Bu parmaklarla pantalonu ve boxerını tutup kendime çektim. Zaten biraz geniş geliyor galiba, iyice aralandı arası. Aşağı doğru baksam sikini göreceğim yani anlatabildim mi? Tabi gözlerinin içine bakıyorum artık dişlerimi de gösterdiğim bir gülümseme ile. Elimdeki tatlı kurbağalı anahtarı ikimizin de görebileceği bir şekilde kaldırdım. Ardından da pıt diye donunun içine bıraktım. "Ops..." diye de ses çıkardım oldukça yapmacık bir şekilde. "Galiba şimdi onu oradan almam gerekecek, ha Kicchan?"
Bıraktım o iki parmağımla pantalonunu çekiştirmeyi. Kapandı doğal olarak. Kiyo'nun kolunu tutup yanımdan duvara gideceği bir şekilde çektim. Ben de hafif çekildim ki rahatça geçsin. Ağır hareketlerle bir elimi duvara koydum. Diğer elimle de tişörtünü yukarıya doğru çekip belini okşamaya başladım. Tabi ki bu sırada da yüzümü iyice yakınlaştırıp gözlerinin içine bakıyordum.
Öpesim var ama öpersem çok yakınlaşacağım, bu sevimli suratı göremeyeceğim. Yanakları kızarmış, kaşları çatılmış... Gözlerimi hafiften aşağı indirip dudaklarına baktım. Pembe pembe bekliyorlar. Ulan bunu kucaklayıp yatağa mı fırlatsam ne yapsam? Aslında güzel fikir. En iyisi ben bunu kucaklayayım.

Fikir bir anda aklıma geldiği ve beklemek gibi bir tavır sergilemediğim için, belini okşadığım elimle hop diye yakaladım bunu. Tek hamlede kucağıma çıkardıktan sonra, diğer elimle de götünden destekledim. Aslında ilk düşmesin diye koymuştum bu eli ama madem elime geldi okşamadan etmeyeyim dedim. Duvardan biraz uzaklaşmak için iki adım geriye attım, tam döndüm yatağa gidiyorum. TAM DÖNDÜM YATAĞA GİDİYORUUUM! Kapı çaldı anasını satayım. Yok artık anlamında gözlerimi kapattım. Anında sinirli bir hale büründüm yani. Sessizce, dişlerimi sıkarken "Açmıycam." dedim Kiyo'ya. Bu sırada da dışarıdan "Nishi!!! Katanamı unutmuşum ben ya eheehehe!" diye gerizekalı abimin sesi geldi. Alnımdan sinirle zıplayan damarlar ile sinirli sinirli yatak odasına ilerledim. Kiyo'yu yatağa fırlattıktan sonra "Başka tarafa bak." diyerek gidip bizimkinin katanasını aldım koyduğu yerden. Aynı sinir ve hızla kapıyı açıp herifin yüzüne fırlattım. Pat diye kafasına çarpıp sekti katana. O da sekince havada yakalayıp sarıldı kodumun kılıcına. Ben gözlerimi kısmış ona bakarken "Seni unuttuğum için özür dileriiim!" diye af diliyordu kılıçtan. İçimde bir yerde anlamlandıramadığım bir his oluştu. Keşke... Şu katanaya duyulan sevgi kadar, bana da duyulsa. Sinirim kursağımda patladı tabi ki abimin bu sevimli hareketi yüzünden. "Şey... Görüşürüz." dedikten sonra kapattım kapıyı. Kapıyı kapattıktan sonra yatak odasında duran Kiyo'ya baktım boş boş. Kiyo'nun beni sevmesini, bu şekilde bir sevgi göstermesini istiyorsam onu böyle sıkıştırmamalıyım sanırım. Üstelik... "Havam kaçtı." dedim ruhsuz gibi. Kiyo'nun yanına ilerleyip yatağa oturdum sıkkın bir şekilde. Elimi uzatıp "Hadi ver anahtarı bari." dedim.

[Shiomiya Kiyo]

Anahtarı verip tüyme planım işe yaramadı. Abisi gelmeden önceki pis sırıtışı cevap olarak aldım tüm söylediklerime, ardından da ne olduğunu anlamadan donumu çekiştirmeye başladı gene. İyice gerdirdi donumu, zaten bol olan lastiği iyice genişletecek, iyi mi?! Elimden aldığı anahtarı kaldırdı baş hizamda, şapşal kurbağa ile bakıştık bir süre. Bakışmak değil, kilitlendik diyebilirim, zira Nishi anahtarı elinden bırakıp içeri düşürürken de bakıyordum hala kurbağanın gözlerine. Kaydı, gitti ve hüzünlü bir şekilde donumun içine yerleşti... "N-Napıyos-.." Demeye kalmadan da gerdirilen lastik bırakıldı Nishi tarafından, "Flop!" diye kapandı donum. Sonuç olarak soğuk anahtarın özel yerlerime temas etmesi yüzünden irkildim bir güzel. Kafamı kaldırıp Nishi'ye bakmaya başladım, sırıtır bir halde anahtarı donumdan çıkarması gerektiğini söylüyordu. Tabii ki de çıkaracaksın ulan! Donumda anahtarla ne yapacağım? Ya götüme girerse?! "Bana, kıçıma anahtar sokulacağı konusunda bilgi verilmemişti, verilseydi gay olmadan önce bir kez daha düşünürdüm!" dercesine kaşlarımı çatıp bakmaya devam ettim. Nishi de bir yandan beni duvara yaslamış belime sırnaşıyor, bir yandan suratıma suratıma yanaşıyordu. İyice yaklaştığında kaşlarımın çatık kalması için efor sarfetmeye başladım. Aslında dayanıklı bir insanım, epey de inatımdır ama sevdiğimin suratı dibimdeyken ne kadar dayanabilirim ki? Çok uzun olmayan bir süre bakıştıktan sonra, anahtara olan kızgınlığımı bir kenara bırakıp gözlerimi kapatmış, burnumu da burnuna çok hafif sürtmüştüm ki bir anda kendimi havada buldum.

Nishi beni bir güzel havaya kaldırmış, bir de utanmadan popomu avuçlamıştı. "Yahu!! Dur! DUR! MANYAK!" diye tısladım ama bir yandan da bacaklarımı fıtı fıtı sallıyordum. Kapı gene çalıp, ortamın içine gene sıçılmasaydı, havaya kaldırılmak daha da çok hoşuma giderdi ilerlerken. Onun yerine, katanasını geri isteyen Kimidata-san'ın sesini duyunca sinirle alnımı Nishi'nin kafasına dayamakla yetindim. Nishi beni odasına götürüp yatağa çorap gibi fırlattığında, katanayı verirken başka tarafa bakmamı söyledi. Ha şöyle, düşünceli ol hep! Uslu uslu cenin pozisyonunda katanayı görmeyeceğim bir tarafa döndüm. O gittikten sonra da odasını incelemeye başladım.. Evinin planı benimki ile aynıydı, haliyle odalarımız aynı büyüklükteydi. Nishi'nin odasını daha önce de gördüm tabii ki ama şu an benimki ile karşılaştırma amaçlı farklı bir gözle inceliyorum da odasını, benim odam sanırım dağınıklıktan dolayı burası kadar görünmüyor. Hem etrafta özgürlüklerini ilan etmiş çoraplar olmadığı için, hem de rengarenk olmadığı için daha sakin bir oda burası. Bu yatağa da üçüncü yatışım bu arada, ilkinde ben hastaydım. İkincisinde Nishi hastaydı, ona bakma bahanesiyle yanına kıvrılmıştım. Şimdi ne olacak? Sabahtan beri iki kere başarısız oynaşma girişimi olduğuna göre, sevişecek miyiz? İstiyor muyum? İstiyorum elbette, ama şu an değil. Geldiğimden beri olan saçmalıklardan sonra değil. Daha sakin, daha başbaşa olduğumuz bir vakit olmalı bence bu. Ne kadar denesem de moda giremiyorum şu an. Halbuki buraya taşındığım ilk gece, o yakaladığım an ne güzeldi...

Nishi içeri girerken yatakta toparlandım ve bağdaş kurdum. Tam ağzımı açtım, istemediğimle alakalı zırvalayacaktım ki benden önce "Havam kaçtı." Diyerek beni bu rahatsız durumdan kısmen kurtardı. Ardından anahtarı istedi. Farkında değil ama o beni hayvan gibi kucakladığında zaten bol olan paçamdan kayıp düşmüştü anahtar. Zaten hala donumda olsaydı, beni kucakladığında illa ki götüme girerdi, yatağa fırlattığında da beni yaralardı, kan kaybediyor olurdum şu an, kan! Cevap vermeden yatakta emekleyerek arkasına geçtim Nishi'nin, pek canı sıkkın görünmüyordu aslında ama, içimden kucaklamak gelmişti ve kucaklayacağım da! Sabahtan beri beklentisini seks yönünde tutup sadece kucak almak canını belki sıkabilir şimdi, bilemiyorum. Korkutmamaya çalışarak doladımı kollarımı omuzlarından, kafamı da ensesine, saçlarının arasına soktum. Bir süre o şekilde kaldıktan sonra önce ensesinden, sonra da uzanıp dudağının kenarından öptüm minnacık öpücüklerle! Aslında amacım dudağından öpmekti ama uzanamadım o kadar, kendimi uzanmaya zorlasaydım yuvarlanıp tekrar ani sexs sahneleri oluşturabilirdim. Heyecana gerek yok, bugünlük bu kadar yeterli olduğu belli! "Düştü ki anahtar, gideyim getireyim hemen. Sonra da... Giderim sanırım. Dışarı çıkıp Akemi'yi bulur, çalışırım belki onunla. Teşekkür ederim kahvaltı için!" Dedim karşısına geçip gülümseyerek. Belki de ikizler ve kız kardeşiyle yapacağımız buluşma hakkında da bir şeyler söylemem gerekiyordu, nedense içimde aşırı bir isteksizlik var bu konuda şu an. Hemen zart diye de buluşmayacağımıza göre, başka bir vakit konuşabiliriz detayları elbette!

[Shiki Nishiyama]

Ben akademiye girdiğimde, abim chuunin olmuştu. Akademiye başladığım için babam çok heyecanlıydı ve sürekli bana yardım etmeye çalışırdı. Tabi ki babamın bana yardım etmesini değil de, hayran olduğum abimin beni çalıştırmasını isterdim ama abim hiç çalışmalarımla ilgilenmezdi. Bir gün yemekte otururken babam ile görevler konusunda konuşuyorlardı. Abim çıktığı son görevdeki genjutsucu takım arkadaşından hayranlıkla bahsetmişti. Dediklerini cidden çok az hatırlıyorum ama abimin o kişinin tekniklerinden aşırı etkilendiğini gördüğüm an heyecanlanmıştım. Genjutsu konusuna yönelmiştim ondan sonra da. Babam bir sürü kere elime katana verip beni dövüştürmeye çalışsa da, hiç bir zaman taijutsuya ilgi duymadım. Genjutsunun her zaman daha etkileyici olduğunu düşünmüşümdür. Tabi vücut yapım taijutsuya uygun, gene de şuana kadar hiç geliştirmedim kendimi bu konuda. Neyse, ne diyordum. Annem ve babam git gide sapıtmaya başladığında, kavgaları arttığında abimin odasına kaçardım. Sasaki gittikten sonra oldukça sessiz bir çocuktum. Fazla konuşmaz, insanlara cevap vermezdim. Abime de cevap vermezdim ama o kendi kendine konuşurdu. Yani sanki ona cevap veriyormuşum gibi sayardı. Bu şekilde kendisi ile hesaplaşırdı hatta. Kavgaları duymamak için abimin odasına kaçtığımda her zaman onu katanası ile ilgilenirken bulurdum. O metal parçasına sanki canlıymış gibi davranmasını, onu sevmesini izlerdim. Bana bir şey sorduğunda utancımdan konuşamazdım. Onun çok yüksek bir canlı olduğunu düşünürdüm sanırım. Bazen de... Annem ve babam çok bağırmaya başladığında... Ben duymayayım diye şarkı söylerdi. Hatta o şarkı söylerken uyuduğumu bile hatırlıyorum. Hiç bir zaman bu davranışını benim için özel yaptığını düşünmemiştim. Kendi kendine söylüyor diye düşünüyordum. Şimdi fark ediyorum ki, aslında ben üzülmeyeyim diye söylerdi. Beni sevdiğini düşünmek istesem de, bir kaç hafta önce hastaneye gittiğimizde genjutsucu olduğumu öğrendi. Bu da onun beni umursamadığını göstermez mi? Abim... Oldukça karışık bir insan.

Gözlerimi kısmış bir şekilde Kiyo'ya baktım. Sonra da iç çektim. Tek istediğim abimin katanasına gösterdiği gibi bir sevgi görmek ama insanlara böyle davranırken bunu elde edemeyeceğim sanırım. Ne yapmalıyım? Kiyo'yu bu şekilde kıstırınca benden uzaklaştırıyorum ama diğer türlü de evimden not bırakıp çekip gitmesini sağlıyorum. Sanırım Kiyo da abim gibi karışık bir insan. Aslında... Beni çeken yanları da budur belki? İkisinin de hakkımda düşüncelerini umursuyorum. Kiyo emekleyerek arkama doğru geçtiğinde gözlerimle onu takip etmedim. Anahtar bekleyen elimi indirip boş boş karşımda duran dolaba baktım. Sonra da Kiyo'nun arkamdan uzattığı kollarını hissettim omuzlarımda. Hissettiğimde gözlerim hafiften açıldı. Kafamı çok hafif yana çevirip gözlerimi ona döndürdüm. Tabi ki bu durumda onu göremiyordum ama kolunu ve beni çeken tenini görebiliyordum. Bir anda böyle bir sevgi gösterisi? "Lütfen zihnimdekileri okuduğunu söyleme." diye fısıldadım. Kendim bile zor duymuştum. Paranoyaklığım elbette beni bırakmıyordu ama Kiyo'nun bu hareketi yüzünden içimdeki o buruk his daha da boğazıma çıkmıştı. Elimi kaldırıp önümde birleştirdiği kollarını okşadım. O da bir süre bekledikten sonra doğruldu. Yüzüme doğru hamle yapınca fazla zorlanmasın diye kafamı ona çevirdim. Dudağımın yanında biten minicik öpücükler... İster istemez gülümsetmeyi başarmıştı.

Beni bırakıp karşıma geçtiğinde hala huzur içinde gülümsüyordum. Sanırım... Çok şanslıyım. "Tamam." dedim söylediklerine karşı. Keşke "Biraz daha kal." diyebilseydim ama diyemedim. Evet, deminki hareket bariz bir sevgi gösterisiydi ama her zaman yaptığım gibi üstüne atlamamalıyım. Çünkü tabi ki şizofren olma potansiyelim var. Ya aslında böyle bir şey düşünmüyorsa ama ben onu beni delice seviyor falan diye düşünüyorsam. Lan eğer öyle bir şey olsa çocuk benimle sevgilimsi olmak istemezdi değil mi? Seviyor gerçekten ama seks istemiyor galiba. Ben de azgın boğa gibi hallenip duruyorum. Çocuk gidip anahtarı getirdi bana. Ben de alıp benim katanalı anahtarlığa astım. Kiyo'nun hiç bir kurbağasının bir katanaya bu kadar yaklaşmamış olması anahtarın üstündeki kurbağayı kahraman yapıyordu. Kiyo evden kaçızlarken uslu çocuk olup üstüne atlamadım. Ağır ağır kapıya kadar eşlik ettm. "Seni rahatsız ettiysem özür dilerim." dedim fısıldayarak. Kapıda konuşuyoruz yani, teyze görse götümüze kızgın demir sokar. Yani Kiyo'ya sokar ne konuştunuz diye. Bana yanaşamıyor pek. Korkuyor galiba. İşte öyle mal bir şekilde Kiyo'yu yolcu ettim. Ardından da evimdeki eski hayatıma döndüm. Bol düşünce, bol sıkıntı, bol rahatsızlık.

[Shiomiya Kiyo]

"Köhün köhün öksürmem verem muamelesi yapmanızı gerektirmiyor sikikler." diye düşünürken, nazik bir erkek sesi "Feci üşütmüşsün Kiyo-kun, al iç." dedi ve bir bardak çay görüş açıma girdi. Ne yazık ki ne bu ses biricik sevdiceğimindi, ne de bardağı uzatan parmaklar, onunkinler gibi dövmeliydi. Çaya, moralimi stabil tutan tek şeymişcesine umutla ellerimi uzatırken, aynı ses "Bok gibi içiyorsun sigaraları sabahın ayazında balkonda, ölmediğine dua et amına koduğum." dedi. Şu apartmanda geçirdiğim süre boyunca anladığım bir şey varsa, yönetici Yoshitoshi'nin genellikle aşırı kibar olduğu kadar, zamansız yere patavatsızlığın ve öküzlüğün de dibine vurduğudur. Neyse ki geciken kiralara laf etmeyerek ve köyün elektrik dairesindekilere rüşvet vermek suretiyle faturaları daha az getirterek bu patavatsızlıklarını kapatıyor. "Haksız mıyım amk ya? Sigara hammallık değil mi bildiğiniz?" diye söylene söylene Nishiyama'nın yanına oturdu. Çayın zar zor topladığı dikkatim de, puf diye tekrar dağıldı.

Bakmıyordu amına koduğum bana işte. Görmezden gelen Nishi vs. Kendini hırpalayan Kiyo, volume 2 olmuştuk gene. Kaç gündür süren saçma küslüğü sonlandıracak bakışlarımı itina ile ıskalıyordu. Halbuki bir baksa, bir görse "Aşkından kanlı zatürre oldum, gel kurtar beni bu cehennemden!" dercesine bakan gözlerimi. Tutsa kolumdan, çekse götürse ne idiğini anlamadığım bu toplantıdan. Ne sik yemeye toplandık gene bilmiyorum ama Yoshi-san çok ısrar etti gelmem için, yoksa bir şikayetim, isteğim falan yok toplantıya katılmamı sağlayacak. Dediğine göre toplantıdan ziyade başka bir şey daha olacakmış ama ne olduğunu söylemedi. Arada böyle bütün daireleri topluyor, etkinlik falan yapıyor. Geçen mesela Nishi ile de aram iyiyken pikniğe götürdü hepimizi. Biz tabi elbette herkesi orada bırakıp evlerimize geri döndük ama ayrılmadan önce teyzenin yuvarlanarak öldüğünü, ilk dairedeki emminin zorla mangal yapıp rakı açmaya kastığını gördük. Güzel oluyor anlayacağınız bu tip etkinlikler fakat ne yazık ki bu sefer zamanlama çok kötü. Nishi'yi şu küslüğümüz boyunca sadece çöp atarken, arada balkona çıktığımda falan saniyelik gördüm ve bu kısa anların ağzıma iyice sıçması yetmiyormuş gibi geldim ısrara dayanamayıp, tam karşısına oturdum ben de. İşin kötüsü de ne biliyor musunuz? Bundan önceki derbeder halimdeki gibi gaza da gelemiyorum "Bu iş bu gece bitecek, bu küslük sonra erecek" diyeyim kendi kendime. Nishi'nin paranoya krizlerine hiçbir zaman ses çıkarmamış, alınmamışımdır ancak bu sefer dedikleri o kadar ağrıma gitti ki... Kulağımda sürekli bana "Sen olmasaydın bunların hiçbiri olmayacaktı!" deyişi çınlıyor duruyor, bu da beni bahsettiğim gaza gelişten alı koyuyor. Var olmamamı dilemiş oluşu, yaşam enerjimi sülük gibi emikliyor da emikliyor, iyice depresifleşiyorum. Beni tanımamış, bilmemiş olmayı dileyen insanlara Nishi'nin de katılacak veya belki de katılmış olduğunu düşünmek, beni paramparça ediyor.

"Hşşşt." dürtülmesiyle kendime geldim. Yanımda oturan, saman kafalı Kiyonaga amca dürtmekten ziyade epey bir etimi koparmaya ant içmişti bunu yaparken. Yoshi-san "İsteklerin, şikayetlerin neler diyorum Kiyo-kun. En yeni sen olduğun için ilk sana sorayım dedim." dediğinde, saman kafaya rage atmadan fark ettim ki dalmış gitmişim epeydir. Neyse ki kürt gibi gözlerimi diktiğim yer Nishi değil de elimdeki çay bardağımmış. Boynum bükük halde kucağımdaki bardağa dalmış gitmiş olmam epey acınası ve zavallıca olsa da, Nishi'nin yüzüne dalmamdan iyidir. Çaydan Kiyonaga'ya çevirdiğim gözlerim bu sefer de Yoshi-san'a çevrildi. Şikayetim yok demiştim değil mi? Ama sanırım yine de bir şeyler uydurmalıyım. Bozuk olan moralim aslında bu durumu siklememeye yeltendiriyor beni ama yapmamalıyım. Bu benim ilk apartman toplantım, buraya taşındığım gece yapılan sayılmıyor tanışma amaçlı olduğu için. Daha ilk toplantımda çirkeflik yapmaz, sesimi çıkarmazsam bu sikikler beni ömrüm boyunca eziklemeye çalışabilir. "Kiyo saf çocuk hiç sesi çıkmıyor, bu ay ki merdiven parasını ona kilitleyelim!" değil, "Kapıya ayakkabılarını koyma Kiyo çingenesi laf ediyor sonra!" dedirtmeliyim bunlara. Ne şikayet uydursam? Apartmana havuz mu istesem, yoksa bahçedeki güllerin renklerine mi laf etsem? Teyzenin kedilerine de şikayet bulabilirim. Belki de "Karşı dairemdeki çocuk kalbimi çaldı geri vermiyor." demeliyim, ha?

"Kiyo-kun?"

Lan gene dalmış gitmişim iyi mi. Hem de Yoshi-san'ın suratına. Mal mal bakıyorum kim bilir kaç saattir. Ne şikayet edeceğimi buldum neyse ki, siyasetten girip komünizmden çıkacak herkesin beynini sikecektim. Sonra "Kimsenin hayatına herkes karışamaz, hadi iyi günler!" diyerek kaçacaktım ortamdan ama konuşmaya açtığım ağzım öksürmeye yaradı. Hem de ne öksürük hey maşallah! İki büklüm oldum gollum gibi yeminle. Saman kafa Kiyonaga neyse ki elimden kaptı çay bardağını da ortadaki sehpaya koyuverdi. Sonra Kami ne verdiyse girişti sırtıma "Helal qnq helal" diye diye. Öksürmemi rahatlatmaya çalışıyor sanırsam ama öyle bir vuruyor ki... Benim gibi eli ayarsız bunun da ve şu an akciğerlerim ağzımdan pırtlamak üzere. "Yeter amına koyayım vurma" diye atara gelcem, gelemiyorum. İlk dairedeki emminin "Lan tamam ruhunu teslim edecek çocuk tseh tseh tseh" diye gevrek gevrek güldüğünü duydum sırtımdaki yumruklamalar kesilirken, o kadar. Herhalde artık morardığım için Kiyonaga sikiğini durdurma kararı aldılar. Derin nefes alışverişler sonrası sakinleşti göğüs kafesim, sehpadan çayı tekrar alıp yudumlayarak boğazımı yumuşatmaya çalıştım. Sonunda konuşmaya çalıştığımda ise helyum çekmiş bir sesten hallice bir vıyaklama çıktı sikilmiş boğazımdan ve Yoshi-san atladı ortaya "Sanırım Kiyo-kun ısıtmadan şikayetçi." diye. Diğer apartman sakinleri de "Çıcık virim ılmış." diye mırıldana mırıldana kafalarını sallayarak onayladılar.

"Pekala. Shiori-sama, sizi dinleyelim öyleyse. Bu ay şikayetleriniz neler? Ve de istekleriniz."

Valla mimariydi cart curttu pek anlamam ama bizim balkon karşı dairenin balkonuyla dip dibe O yüzden karşı dairelerde oturuyor olsalar da balkonları birbirini görebilecek şekilde olabilir Nishi ve Kiyo'nun da.
Teyzeyi de sana kilitledim, sen iyi çirkefleştiriyorsun onu, hadi iyi eğlenceler iksde.

[Shiki Nishiyama]

Kiyo'ya bakmayı kesinlikle reddetmiş olsam da neden öksürdüğünü düşünüp duruyorum. Resmen ciğerleri yırtılıyor. Yoshitoshi'ye sessizce sıcak bir şeyler getirmesini söylediğimde adam sanırım aramızın kötü olduğunu sezdi. Yani aslında sezmeliydi ama belki de benim iyi arkadaşlarımla bile bu kadar mesafeli biri olacağımı da düşünmüş olabilir. Apartman sakinlerine buz gibi bir herif olduğumu düşündürtmeyi zaten ilk bir iki haftada başarmıştım. Yani onların gözünde en yakın arkadaşına, görevlere birlikte çıktığı adama kendisi çay getirmek yerine sessizce başkasına söyleyen biri olabilirim. Aslında... Aslında öyleyim de. Tabi yalnız olduğumuzda Kiyo'ya çay getirmekten çekinmem. Çekinmezdim diyelim biz ona. Çünkü bir haftadır Kiyo ile konuşmamaya çalışıyorum.

En son birlikte yemeğe gittiğimizde başımıza gelen olaylar ve benim paranoyaklık krizim falan derken bir sürü bokumsu düşünceler oluştu kafamda. Kiyo ile birlikte olduğumdan beri sanki ben... Ben değilim. Eski mutsuz ve içine kapanık Nishi yok oldu gibi. Bu iyi bir durum tabi ki ama bir de geçen olan o olayda o kızın saçımı kesmesine neden olduğumuzu da düşünürsek burada cidden problem var. Belki kızın kötü bir düşüncesi yoktu. Belki de sadece koleksiyon... Ne saçmalıyorum?! Yeni tanıştığın kişilerin saçlarını kesip saklamak diye koleksiyon mu olurmuş? Hem o kızın bakışlarını hatırlıyorum da... Bence sorun çıkarmakta çok haklıydım ama önemli olan konu, o kızın evine gitmemizdi. Bunun nedeni Kiyo'nun yanında her şeyi salıp ne olacaksa olsun tavrımdı. Bu yüzden sürekli düşünüp duruyorum. Kiyo ile neden beraberim ki? Eşcinsellik hep kaçındığım bir konuydu ki benim. Başkalarının ne dediği umurumda olmasa da kendi düşüncelerim umurumda. Peki neden Kiyo'ya karşı koyamadım? Kendimi... Değiştirilmiş hissediyorum ve bu hiç hoşuma gitmiyor. Kaç gündür Kiyo'dan uzaklaşınca nasıl olacağımı anlamaya çalıştım. Kiyo ile konuşmadığım ilk 2-3 gün sorun olmadı. Her zamanki işlerimdeydim ama 4. gün evde sürekli tıklayan bir şey olduğunu duydum. Sesi duymak için tamamen sessiz durmam gerekiyordu. Yere eğilip kulağımı koyduğumda tam oradan geldiğini duyup yeri kırdım. Evet... Tabi ki bir şey yoktu içeriden. Çünkü o sessizlikte sadece kalbimi duyuyormuşum. Anlayacağınız bu çocuk olmadan delireceğim. Olunca da hayatını bok edeceğim. O kadar kararsızım ki.

Apartman toplantısına gelmeyecektim ama Kiyo'yu konuşmasak da bir görmek istedim. Kendine bakamayan bir bebe olduğunu zaten biliyorum da zatürre olmak için zaman çok manidar değil mi? Yoshitoshi Kiyo'ya çay verirken yanımda oturan Shiori-nine dilini damağına şaklattıktan sonra "Zavallı bebe. Hep iyilerin başına gelir böyle şeyler. Bizim 8 numara da sapasağlam otursun zaten." dedi sesini sevimli yapmaya çalışarak. Bana kalırsa yılan gibi tıslıyordu. Kadının sözü biter bitmez "Demek bu kadar uzun yaşamanızın sebebi buymuş." dedim. "Efendiiieeam?" diye cırtlayınca Yoshitoshi aramıza atlayıp "Siz niye yan yana oturdunuz be?" nidaları ile benimle yer değiştirdi. Yaşlı nine ben uzaklaşana kadar kolumu tırmıklamayı unutmadı. Yoshitoshi, nine ile aramızdaki kavgayı unutturmak için Kiyo'ya ne gibi istekleri ve ne gibi şikayetleri olduğunu sordu ama bizimki cevap vermek yerine elindeki çaya hipnotize olmuş gibi bakmayı yeğledi. Yoshitoshi şöyle bir bakıp 'Neyi var bu bebenin?' bakışı attığında ben de 'Ne bileyim ben.' anlamında omuz silktim. Ne diyecektim? Kardesh biz çıkıyoruz da geçen kavga ettik konuşmuyoruz, verem numaralarına yatıyor acıyayım diye mi diyeceğim? Kiyo cevap vermek yerine iç organlarını kusuyormuş gibi öksürünce Yoshitoshi olayı ısıtmaya atıp bizim nineye döndü. Milletin yakınmasını hiç dinleyecek durumda olmasam da bu yaşlı cadının her yakınması bana da giriyor. Bu yüzden rahat bir şekilde oturup duvardaki resimleri incelesem de kulağım karıdaydı.
"AYH YOSHITOSHI-SAN! AY UYUYAMIYORUM ARTIK BU APARTMANDA!" diye anırarak başladı cümlesine.
"Neden Shiori-sama?"
"AY BU YANINDAKİ MEYMENETSİZİN EVİNDEN... OF NASIL DİYECEĞİM, BENİM GİBİ BİR BAYANA YAKIŞMAZ..."
Kafamı çevirip gözlerimi kısarak baktım kadına. Tabi apartmanın diğer sakinleri de çevirmiş kafasını bana bakıyor. Ne varmış geceleri evimde benim lan?
"AYIPTIR SÖYLEMESİ CİNSEL MÜNASEBET SESLERİ GELİYOR!"
Ne?
Gözlerim şaşkın şaşkın açıldığında kezo Raku "Ayyyyy! Biz de duyuyoruz seks sesi miymiş ooo?!?!? OHA SİZ SEKS Mİ YAPIYORSUNUZ NE İĞRENÇ!!" tarzı şeyler ciyakladı. Bu sırada emminin "Vay vay, helal." dediğini ve yarrak başı Kiyonaga'nın da "Çeaaakkkaaal!" dediğini duydum.
Yoshitoshi "Ooo, kimmiş bu şanslı hatun Nishiyama-san?" diye sormadan aslında hiç birini siklememiştim. O bile böyle bir şey sorunca "Size ne lan? Özel hayatın gizliliği diye bir şey var! Dava açarım size." gibisinden bir şeyler saçmaladım kızararak. Lan Kiyo ile o kadar sesli mi sevişiyormuşuz biz? Vay anasını sayın seyirciler. İster istemez Kiyo'ya baktım kaçamak bir şekilde ama saniyesinde geri çevirdim kafamı.
"Shiori-sama, siz merak etmeyin icabına bakacağım." dedi Yoshitoshi, sonra da bana dönüp "Biraz yavaş ol sen de, kanın kaynıyor biliyorum. Çok üstüne gitme kızın biraz ağırdan yap. Öyle siktim geçti olmaz, delikanlılığa yakışmaz." diye bu konular hakkında öneride bulundu. "Ne diyosun abi ya..." şeklinde sitem ettiğimde Raku'nun da yandan "Iyy Yoshitoshi-saaan! Sen de mi seks yapıyorsun?!?! ERKEKLER İĞRENNNÇÇ..." dediğini duyup siklemedim.
"İyi! Daha sessiz sevişiriz! Tamam mı?"
"Tirbiyisiz." Dudağını büzünce dünyanın en çirkin kuşuna benzeyen Shiori-nineden sonra Yoshitoshi konuyu değiştiriyordu ki kadın tekrar atladı. "AY BİTMEDİ DAHA BENİM ŞİKAYETLERİM!" Gözlerimi devirdim. Yönetici ise hala tüm sabrı ile "Buyrun Shiori-sama." diyordu. Kadın her toplantıda yaptığını yapıp "SHIKI NISHIYAMA'YI APARTMANDAN ATTIRMA OYLAMASI BAŞLATMAK İSTİYORUM." dedi.
"Shiori-sama, her toplantıda yapıyoruz ama kabul edilmiyor."
"AY BU BENİM HAKKIM AYOL! BAŞLATALIM OYLAMAYI!"
"Peki Shiori-sama. Nishiyama'nın apartmandan gitmesini isteyenler?"
Yaşlı ninenin buruşuk eli kalktı doğal olarak. Raku'nun da karşımdan gururla elini kaldırdığını gördüm. Yaşlı cadı Hyosuke'nin elini zorlayarak kaldırdı ve tabi ki Hiroshige de piçliğine gitmem için oy verdi. 4 kişi.
"Kalmasını isteyenler?"
Diğer dörtlünün eli inince, kapıdaki emminin Mutsuko-sensei'nin, Yoshitoshi'nin ve Kiyonaga'nın eli kalktı. 4 kişi...
Doğal olarak birden herkesin gözleri iki tarafa da oy vermemiş olan, 1 haftadır konuşmadığım çocuğa döndü. Kiyo'ya.
"Eee Kiyo? Gitsin mi kalsın mı?"

[Shiomiya Kiyo]

Bir de Ishi'min taş evleri meşhurdur derler. Böyle taş ev olmaz olsun, malzemesinden mi çalmışlar ne yapmışlarsa artık tüm pompa sesi teyzenin, hatta Hyosuke'lerin evine gitmiş. Teyze neyse de, Hyosuke'ler benim yan dairemde oturuyor ve ben genelde Kyou'nun hayaleti fırlayıp ambiyansı bozmasın diye kendi evimde bu hallenmelere girmiyorum Nishi'mle. Son sevişmemizde "ISIRMA BE POPOMU!!" diye atarlandığımı duymuşlar mıdır? Sanırım erkek erkeğe dönen olaylar olduğunu anlamamış gibiler. Nishi'yle olan saniyelik gözgöze gelişimiz beni hem rahatlattı, hem de daha çok sıkıntıya soktu. Rahatladım çünkü benden bile gözlerini kaçırmak yerine bana bakması, ben görevlerdeyken falan beni aldatmamış olduğu anlamına geliyor bir nevi. Daha çok sıkıntıya girme sebebim ise... Belki de Nishi bir daha benimle hiç barışmayacak ve zor kabullendiği eşcinselliği sayesinde, benimle değil başka erkeklerle olan seslerini duyuracak teyzeye, Hyosuke'lere... Belki, bana bile. Nishi'nin başka erkeklerle sevişmesini geçtim, benim bir daha barışmak istemeyeceğini düşünmemle göğsümde en küntünden bir sancı doğuverdi. İşin kötüsü tanıdığım da bu sancıya. Son bir haftadır boş yatağımda çektiğim sancı ile birebir çünkü.

Ne yaptı acaba geçtiğimiz bir hafta boyunca? Ben hiç hayırlı şeyler yapmadım, pek aktivitem olmadı yatmak, duşta ağlamak ve kusmak dışında. Bir ara dışarı çıkayım ağrı kesici alayım dedim ama Riko'ya rastladım, hiç hoş olmadı o da. Hepsi o kızın suçuyken varolmamış olması dilenen neden ben oluyorum ki hem?! Haksız mıyım Kiyonaga? Haksız mıyım emmi? Lan?

Sesli düşünmedim değil mi lan? Bunlar niye benim suratıma bakıyor?

"Gitsin mi? Kalsın mı?" Diyor Yoshi-san. Kimmiş bu bizimle deyılsın diyeceğimiz şahsiyet, çözmeye çalışırken anlıyorum ki sevdiceğimden bahsediyor. Kalsın elbette, ben hep yanımda kalmasını istiyorum Nishi'nin. Teyzeye sesimizi duyurduktan sonra göğsüne yattığımda yaptığı gibi saçlarımı okşasın hep. Benim ellerim de onun saçlarında kaybolsun o uyurken hatta. Muzipliğimi engelleyemeyip suratına tek kaş çizdim diye dövsün bile beni, ona da razıyım. Siz Nishi'm gitsin mi istiyorsunuz bir de? "K-Kalsın." diye mırıldandım. Kalsın... Kalsın ama benim kalmasını istemem mi önemli olan? Bir yudum aldım çaydan ve boğazımı temizledim. "Tabi bunu asıl Shiki-san'a sormak lazım. Gitmek isteyene zorla kal da denilmez." dedim sakin ama sert bir tonla. Suratına dikmiştim gözlerimi bunu derken de, demez olaydım amına koyayım. Kiyonaga anında "HEY YAVRUM BE!" diye böğürerek sırtıma bir tokat geçirdi... Zannettim ki beynim burun deliklerimden fırlayacak o hızla. Neyse ki fırlayan şey beynim değil, bardağımın içindeki çay oldu. Öksürük krizi gelir de düşürürüm diye sıkı sıkı tuttuğum için bardak fırlamamıştı ama tokatın ivmesi içindeki sıvıyı fırlatmaya yetmişti tam karşımdaki üçlüye; teyze, Yoshi-san ve Nishi'me. Çoğunluğu teyzeye gelmiş olsa da zaten aramın bozuk olduğu sevdiceğime de sıçramış olması atara gelmeme sebep oldu. Hırlayarak fırladım Kiyonaga'nın üstüne, tuttum boynundan bağırdım "VURUP DURMASANA LAN EŞEK!" diye. Boynuna sarılmamla itin önde giden oğlu Hiroshige de arkamdan benim üstüme sıçradı "BIRAK LA BABAMI AMK BÜCÜRÜÜÜEEE!" diye. Zaten zıplamış olan sinirlerimi, bücür lafıyla iyice zorlamasıyla arkama dönmeye çalıştım ancak gördüğüm şey, havada bize doğru gelen bir Hyosuke oldu. "YETTİM SEMPAIIIII!!" nidasıyla o da Hiro'nun üstüne kondu ve ben, üç hayvanın arasında sandviç oldum. Sinirim falan kalmadı canımın derdine düştüğümden. İnsan yığınının arasından kolumu havaya kaldırmaya çalıştım yardım istercesine, Mutsuko'nun, Raku'nun çığlıklarını duyabiliyorum boğuk boğuk. Morarıp ölmeden Yoshi-san ile emmi yetişti de sırtıma yapışık bebeler çekilerek azarlandı bir köşede. Ben de Kiyonaga ile kısa bir ağız dalaşına girip atarımın dozunu azaltmadan topluluğa seslendim "Shiki Nishiyama'yı şikayet etmekten başka işiniz yok mu lan sizin?" diye.

Sanırım buraya taşındığımdan beri herkese topluca kabalık yaptığım ilk an bu andır. Genelde ortamlarda kibar ve nazik çocuğu oynarım. Özellikle teyzeye karşı fakat şu an teyze bana oldukça öldürücü bakışlar atıyor. Sanırsam kendisi dışında Nishi'mi şikayet eden olmadığı için direkt üstüne alındı ki haklı. Hyosuke'lerden sonra gelen en favori bebesinin böyle bir saygısızlık yapmış olmasını eminim cezalandıracaktı. Gözlerini kısarak işaret parmağını bana doğrultu ve tehlikeli bir ses tonuyla konuşmaya başladı. "Sen var ya sen..." dedi ilk, parmağını bana sallarken. "SENDEN DE SÜREKLİ HALVET SESLERİ GELİYOR! BIKTIM İKİNİZDEN DE, UYKULARIM HARAM OLDU SİZİN YÜZÜNÜZDEN!" diye böğürdü. Gözlerim, Chuunin olduğumu öğrendiğim zamandakinden daha fazla büyüdü. "B-Be-Benajkhudf" diye gevelerken elini sitemle dizine indirip Yoshi-san'a döndü. "Artık ne yapıyorlarsa zavallı kızlardan çok bunların sesi çıkıyor bir de be Yoshitoshi!" diye ona yakındı sahte bir ağlamayla. İkinci sevişme şikayetini alan Yoshi-san sabırla elini suratına götürürken ben gevelemeyi bırakmıştım. Bir kere iki daireden de sevişme sesi gelmesi ama kız sesi gelmemesi, Nishi ile aramda olan arkadaşlığa ilgi duyan zeki beyinleri uyarabilirdi. Biraz üstüne düşünülse homoseksüelliğimizden büyük şüphe duyuracak bir olaydı bu.

"KIZLARI BAĞLIYORUM BEN!" diye aşka geldim yerimde dikleşerek. Epey şaşkın gözlere maruz kalınca da geri yerime gömülüp "Ondan sesleri çıkmıyor..." diye mırıldandım. Bir beş saniye kadar derin bir sessizlik oldu. Sanırım az önce bahsettiğim zeki beyinler artık homoseksüelliğimize yaklaşamazdı yarattığım bu dumurla. Bu saniyeler sonrasında da, Kiyonaga'nın ki kadar olmasa da sert bir tokat indi tekrar sırtıma. Elimdeki bardak artık dayanamadı, pıt diye fırlayarak yerle buluştu ve paramparça oldu. Emmiydi bu vuran sırtıma ve "Koçum benim" nidasıyla yapmıştı bunu. Gözlerimi bardağın kırık parçalarından çekip emmiye döndüm yavaşça. "Neden bana vurup duruyorsunuz abi ya?" dedim ağlamaklı, üzgün bir sesle. "Zaten yeterince acı çekiyorum!"