Soğuk Düşler

[Gin Ryuunosuke]

Burası da neresi? Çok karanlık sanki okyanusun dibindeyim ışık tanesi bile yok burada. Süzülüyorum bu karanlık boşlukta. Uzaktan bir ses sanki yardım ister gibi. Karşımda ki bu bulanık görüntü gittikçe netleşmekteydi. En sonunda ise gördüğüm şey Akari’nin kanlı bedenin yerde ki görüntüsüydü. Ses çıkmıyordu ama dudakları tüm nefretiyle “Senin yüzünden.” Diyordu adeta. Aniden uyanmıştım bu kâbustan. Terler içindeydim, en son görevden sonra sürekli bu tür rüyalar görüyordum. Bu artık böyle gitmeyecekti bundan son derece emindim. Bir an önce Akari hakkında bilgiler öğrenmeliydim. Köyüme artık güvenmiyordum, güvenemiyordum. Eminim Amegakure’de ruhu şeytana satmış birçok shinobi vardı. Bir görevde ruhunu şeytana satmış birine nasıl güvenebilirim? Elbette güvenemem bundan sonra ne yapacağımı çok iyi biliyorum şimdilik Akari’nin güvenliği hakkında bir şeyler öğrenmek istiyorum. Ardından benim çağımı başlatmak adına ilk adımlarımı atacaktım.

Obi de Maruya da çok tehlikeli insanlardı. Daha da fazla güçlenene kadar onunla karşılaşmak istemiyordum fakat zamanı geldiğinde onun karşısına çıkmayı kendim isteyeceğim. Ama şimdi değil!

Hazırlandıktan sonra dışarıya çıkacaktım ve kahvaltımı köy meydanında önceden sıklıkla gittiğim restorana giderek yemeğimi yiyecektim. Bunları yaptıktan sonra Akari hakkında bilgi edinmek adına Ame-Chou Binası binasına gidecektim. Tabi ki de doğrudan Ame-Chou ile görüşmek isterdim umarım bu kabul olurdu fakat olmadığı takdirde de yapabileceğim şeyler vardı. Bu yetkili başka birinden de bilgi almakta olabilirdi. Üçüncü seçeneğim de vardı elbet arşiv odasına izinsiz bir şekilde girmek. Bunu yapmak istemiyordum ama başka seçeneğim yoksa bunu yapabilirim.

Ame-chou binasına doğru yürüyordum. Herhangi bir soru sorulmadığı takdir de Ame-chou’nun odasına kadar ilerlemeyi planlıyordum. Herhangi bir yetkili tarafından soru sorulacak olursa “Sıkıntı olmazsa, Ame-chou ile görüşmek istiyorum.”, diyecektim.

[GM - Naruto]

Kabusun yükü hala üzerindeyken, tatlı tatlı yağan sabah yağmuru eşliğinde kahvaltını ediyorsun, Ame-chou ile görüşmeye gitmeden önce. Yanlız oturduğun masanda, kendi dünyandasın. Lokmalar boğazından aşağıya iniyor, fakat tat vermiyorlar. Bir şeyleri sonuca ulaştırmadan da vermeyecekler.

Birden açık camdan içeri kargalar doluşuveriyor, karşında tanıdık bir figür ile karşılaşıyorsun. Bozuntuya vermiyorsun önce, yemeğini yemeye devam ediyorsun. İnce bir kahkaha sesi geliyor masanın karşısından, kafanı kaldırıyor ve sana gülen figürü görüyorsun. Gerçekten insan içinde bozuntuya vermemen gerekiyor, o yüzden o suradındaki iğrenç sırıtışla seni izleyen figürü yok sayıyorsun, tıpatıp sana benzeyen Rai'yi yani.

Ardından yokoluyor, geldiği gibi gidiyor.

Bu onun huyu değil. Hemde gelip böyle seni nedensiz yere ziyaret etmesi, hiç değil. Onun ciddiyetini bu kadar kırabilecek ne olmuş olabilir ki?

Fazla düşünmeden parayı ödüyor ve Ame-chou'yu görmeye yollanıyorsun.

Bina sabah olduğundan devriye görevlerine çıkan shinobilerle dolu. Bu gün senin boş günün, o yüzden senin bir işin yok burada, işi olmayanların da genelde zor içeri girdiği bir bina Daichou binası. Çok fazla devriyecilerin işine karışmadan üst katlara yöneliyorsun.

Daichou odasına giren büyük kapının önündeki görevliyle karşılaşınca, isteğini belirtiyorsun. Orta yaşlardaki Jounin, seni süzüyor önce, ardından suratsız ifadesi ile konuşuyor.

"Konu neydi?"

[Gin Ryuunosuke]

Kâbusu unutmam gerçekten mümkün değil. Her ne kadar bir şeyler yapmaya karar versem de Akari’ye hiç uymayan nefret dolu bakışlarını unutamıyordum. Hayliyle sessizce yediğim yemeğimden de tat alamıyordum. Ne kadar şuan tat en son düşündüğüm şey olsa da bir garip oluyordu ve bir şeyler yapmadan da tat vermeyeceklerdi bundan eminim.

Şimdi mi? İmkânsız asla böyle zamanlarda ortaya çıkmazdı ki o genellikle ciddi durumlarda gelirdi fakat şuan sadece yemek yiyorum. Kargaların birleşmesiyle karşımda Rai oluşmuştu. Sakin kalacaktım yemeğimi yiyecek ve burayı terk edecektim. Yoh amuha! O gülüş Rai’ye mi aitti evet tabi ki Rai’ye aitti onu gülmek gerçekten imkânsıza yakın bir şeydir durduk yere gülmek mi? Bu ona göre değil neler dönüyor lan burada? Rai ardından gitmişti. Neler olduğunu anlamış değildim ama onun ciddiyetini bozan şey ne olabilir ki? İçimden bir ses bugünde boklara geleceksin diyor.

Şimdilik düşünmenin bir yararı yok. Onu istediğim zaman çağırabilsem fena olmazdı hani ama bu imkânsız yani bir daha gelirse sorarım ona gerçi cevap verir mi onu da bilmem ama neyse hedef Ame-chou ilerle Gin! Paramı ödedikten sonra binaya doğru yöneldim. Binanın önünde derin bir nefes aldıktan sonra binaya girmiştim.

Bina devriye gezen shinobilerle doluydu. Sabah olduğu için çok şaşırmamıştım gerçi. Kimsenin işine karışmamaya çalışarak üst katlara çıkmaya çalışıyordum. Odanın büyük kapısının önünde bir Jounin vardı. Bence en az iki tane olmalı neyse şimdilik bunu düşünecek vaktim yok. Konu neydi demesinin ardından kendimden emin bir görünüm almaya çalışarak “Son çıktığım görevde önemli hadiseler ile karşılaştım. Ve bunun hakkında Ame-chou ile kısa bir süre konuşmak istiyorum şunu da belirtmek isterim ki yaşadığım hadise gerçekten köy için önemli bir sorun teşkil etmektedir.”, diyecektim.

Konuşmam girmem lazımdı. Görev uğruna hayatımı riske attım ve bu yönetimin hatası yüzünden oldu. Buna rağmen beni kapıdan geri mi döndürecekler? Eğer sonuç böyle olursa köye sırtımı düşünmeksizin dönerim ve kendi yollarımla çözerim. Bir kaç dakika sonra olacak şeyler köye kalan inancımı bitirecekti veya en azından aynı yerde kalmasına yol açacaktı.

[GM - Naruto]

Eleman hiç sikinde olmayan bir tavırla süzüyor seni. "Peki. Ziyaret için ismini şuraya yaz ve imzala, ardından içeri alacağım seni." Masanın üzerindeki bir defteri gösteriyor. Bu gün ziyaret yapan ilk kişisin, bu dikkatini çekiyor. Ardından, geniş, ikili kapı açılıyor ve karşında Ame-chou odasını görüyorsun.

Geniş, silindirik yapıda bir oda. Odanın köye bakan cephesinde kocaman bir camekan var, üzerine düşen yağmura rağmen köyün neredeyse baktığı yönün tamamını görebilecek cinsten. Camın önünde de bir masa var, ardında da Amegakure'nin gökleri gibi masmavi saçıyla Hayashi Yuuna'yı görüyorsun. Köyünüzün en güçlü mensubu, lideri ve bel kemiği. Önündeki bir kaç kağıdı inceliyor, bir tanesinin üzerine bir şeyler karaladıktan sonra, kafasını sana kaldırıyor.

"Gin, önemli bir konu olduğunu işittim kapıdan. Buyur, seni dinliyorum."

[Gin Ryuunosuke]

Bu nasıl bir tavır böyle? Bir şey söylüyoruz şurada her neyse. İsmimi yazayım da biran önce Ame-chou ile görüşebileyim. Aslında sevinmiştim çünkü köyden vazgeçmek istemiyordum. Beni sahiplenen bir köyden vazgeçmek gerçekten üzücü bir durum olurdu fakat şartlar öyle olursa bunu çekinmeden yapabilirdim. Neyse ki öyle bir şey yok. Bu gün ziyaret yapacak ilk kişi benim sanırım. İsmimi yazdım ve geniş kapının açılmasını merakla seyrettim. Hayatımın akışı için önemli bir görüşme olacak sonuçta.

Harika bir odaydı köyün tamamını görebiliyordum. İlerde böyle bir odaya sahip olmayı isterim açıkçası. Buradan hem köyü hem nazik yağmuru izlemek harika bir şey olsa gerek. Fakat şüphesiz ki bu odayı önemli kılan masmavi saçlarıyla Hayashi Yuuna’ydı. Mavi saçları harikaydı ona aşık olmamak elde değil. Harika bir güzellik fakat benim için ulaşılmaz bir yerde. Köyde ki en güçlü kişi ve en önemli kişi bize önderlik eden genç nesillere yön gösteren harika biri.

Önünde ki kağıtlarla işi bitince kafasını kaldırıp beni dinlediğini belirtmişti. Ciddi ses tonumu korumaya çalışarak “Olayı en basite indirgemeye çalışacağım sizin değerli zamanınızı çalmak istemem efendim.”, dedikten sonra derin bir nefes alacak ve “Son görevim hakkında konuşmak istiyordum. Biliyorsunuz ki Obi denen şahıs Ame zindanlarına rahatlıkla girip Maruya adlı şahısı kaçırdı. Ve bu olay halk arasında da gittikçe yayılmaya devam ediyor. Onlarla karşılaştığım için rahatlıkla onların oldukça tehlikeli olduğunu söyleyebilirim. Ve son sözlerinden yola çıkarak Akari için tekrar geleceklerine şüphem yok. Bu oldukça yakın bir zamanda olabilir. Akari için yeniden bir tehdit unsuru oluşturmadan Akari’nin güvenliğinden emin olmak ve onunla biraz konuşmak istiyorum görev sırasında soramadığım önemli birkaç sorum var. Bu arada şunu da belirtmek isterim ki bence Obi içeriden yardım almış olabilir. Ve böyleyse köyün onları tespit edeceğini umuyorum.”, diyecektim.

Güvenliğinden emin olmak diyorum da Ame Zindanına giren bir kişi söz konuysa emin olmak pek mümkün değildi fakat yine de şansımı arttırmak istiyorum. Akari’yi onların eline bırakamam.

[GM - Naruto]

Oturduğu koltukta geri yaslanıyor Yuuna. Gözleri seni görmüyor, daha çok bir şeyler düşüyor gibi. Sözlerini tartıyor belki de. Belki de, nasıl cevap vereceğini düşünüyordur. Fakat tek gerçek olan şey, o konuşmadan önce 1 dakika kadar bir sessizlik olduğu. "Onun yerini ben bile bilmiyorum Gin. Fakat güvende olduğundan eminim."

"Yalan söylüyor."

Kargalar birden doluşuyor ortama, Yuuna'nın ardındaki camı patlatarak. İçerisi cam parçalarıyla doluyor, gözlerini siper ediyorsun, fakat seni parçalıyorlar. Kargalar ise, sana saldırıyor. Etini yemeye başlıyorlar. Gözlerini o acının içinde açmayı başardığında, Amegakure fırtınasının Yuuna'nın cesedini alıp götürdüğünü görüyorsun. Amegakure'ye kan yağıyor.

Kendine geliyorsun, Yuuna sana bakmakta. "Obi'ye gelince, o konuda çalışmalarımız var. Tehlikeli birisi, başıboş bir şekilde ülke sınırları içerisinde dolaşmasını ne Daimyo ne de ben isterim."

Omzunu tutuyor Rai. "Buradan sonrasını bana bırak. Akari'yi ben bulacağım." Ardından gölgelere çekiliyorsun. Zihnin kapanıyor, yokoluyorsun. Tekrar gözlerini açtığında, hafif bir sırıtma isteği doğuyor içine, lâkin kendini tutuyorsun.

Kapalı konu

Şu anda Rai vücudunun kontrolünde ve 2. bir bildiriye kadar da öyle kalacak. Bu bir kaç konu sürebilir. Buna göre RP yapman gerek. Eğer gerekli kaliteyi yakalayamazsan yakarım. Haydi klavyene kuvvet.

[Gin Ryuunosuke]

Rp Out: Şu anda Rai'nin kontrolü altındayım bu yüzden eylem yapıp yapamayacağımdan emin olamadım. Bu turda o yüzden eylem gerçekleştirmedim. Eğer Rai'nin kişiliği doğrultusunda eylem gerçekleştirebiliyorsam bir dahaki turda beni aydınlatırsanız sevinirim Anlatıcı-san.

İn: Ame-chou’yu bekliyordum heyecanlı bir şekilde hayır bu doğru kelime değil, sanırım doğru kelime kaygılı olacaktı. Kaygılıyım çünkü istediğim şeyi duyamamaktan korkuyorum, Akari’yi bulamamaktan korkuyorum. Bu sırada sessizlik oluşmuştu ve sessizlik, sevdiğim bir şey sayılmazdı ama gerçekler var ki son bir dakikadır odaya sessizlik hakimdi. Ardından Yuuna konuşmaya başlamıştı. Hayır hayır bu benim duymak istediğim şey kesinlikle değil! Bu olay bu kadar basit bir olay mı? Ame-chou’nun herhangi bir bilgisi bile yok. Kandırılıyor muyum? Doğrular mı bunlar? Cevap veremediğim daha tonla soru var.

Bu ses Rai’ye aitti kesinlike Rai’nin sessiydi. Sesin ardından camın kırılmasıyla odaya kargalar akın akın gelmeye başlamıştı. Bu kesinlikle iyiye işaret değil. Parçalar vücuduma birer birer saplanırken, parçalarken çektiğim acı anlatılmaz. Bu acı da ne böyle? Canınız cehenneme etimi yemeyi bırakın kahrolasıcalar. Düşman değilim ben sizin dostunuzum bana saldırmayın. Çektiğim acılar acı eşiğimi zorluyordu daha fazlasına dayanamayacağıma şüphe yoktu. Bu benim karanlığım öyle bir karanlık ki beni bile kolayca hiçe sayabilir. Ben bile korkarım karanlığımdan. Yuuna ona ne oldu? Eminim ki gözlerim kıpkırmızı olmuştur o kan gibi kızıl gözlerle Yuuna’ya baktığımda, cesedinin fırtına eşliğinde gidiyordu. Ve Amegakure bulutları kan ağlıyordu. Karanlığım buydu benim uzak durmalıyım kesinlikle uzak durmalıyım.

Kendime geldiğimde Yuuna bana bakıyordu. Ne dediğini duymuştum fakat sesi çok bulanıktı çünkü aklımda önceki sahneler vardı. Dışarıdan bir etki var mıydı? Bilmiyorum. O anları hatırlamakta istemiyorum fakat Yuuna’nın yüzüne bakınca o anlar sürekli o anları yaşıyormuş gibi oluyorum. Tekrardan tekrardan ve tekrardan.
Omzuma atılan el ile şaşırmıştım bu Rai’ydi. Ve konuşmaya başlamıştım. Gölgelere gitmek istemiyordum fakat karşı koyamıyordum. Şimdi olmazdı gerçekten şimdi değil fakat artık geçti zihnimin kapanmasıyla her şey bitmişti. Gözlerimi açtığımda sırıtmak istiyordum. Ne kadar safmışım! Karanlığımdan uzak durmak mı? Saçmalık beni saran karanlığımı gücümü size göstereceğim. Bana yalan söyleyenlere ihtiyacım yok.

[GM - Naruto]

Kapalı konu

Aydınlatayım. Tam olarak bu turun eylemsiz geçmesini istemiştim iyi düşünmüşsün, sıkıntı yok. GM'liğin ardından, alttaki Out'a dikkat et.

Yuuna sana bakıyor, bir süre sessiz kalıyorsun ve zihninin dağınıklığını toparlıyorsun. Tekrar kendin gibi olmak, bir ve bütün, çok hoş geliyor sana. Gözlerin boş baksa da kendini özgür hissediyorsun, hiç olmadığı kadar. Daha önce hissetmediğin bir güç damarlarında dolanıyor. Amacını bilemediğin bir çağrıya kulak vermen gerektiğini düşünüyorsun, Akari'yi bulmak.

Evet, Gin, başka bir şey yoksa, işlerime ve güçlerime dönmek istemekteyim."

Kendine geliyorsun. Akari'nin yerini senden esirgemeleri sinirini bozuyor. Sakin ve ciddi yapını çatlatıyor, o çatlaklardan sızan öfkene engel olamıyorsun. Köyüne ve arkadaşlarına karşı hiç bu kadar ayrıkçı hisler beslememiştin, Daichou'ya karşı nefret ise rüyalarında bile yoktu. Fakat Akari'nin yerini öğrenmen gerekiyor. Onu sadece sen güvende tutabilirsin.

Kapalı konu

Rai olarak RP yapacaksın, Rai'nin ciddi kişiliğine ek olarak aşırı sinir ve Akari'yi her şart altında bulma konseptleri de eklenecek. Yani, dezavantajın gereği, 2. bir uyarıya kadar Akari'yi bulma dışında herhangi bir şey ile uğraşmayacaksın ve sürekli Rai olarak RP yapacaksın.

[Gin Ryuunosuke]

Zihnim bulanıktı onun berraklaşmasını beklerken bir süre geçmişti. Özgürlük kavramını tam anlamıyla yaşadığıma yemin edebilirdim. Damarlarımda dolaşan güç ile her şeyi başarabilirmişim gibi hissetmemi sağlıyordu. Akari’yi kesinlikle bulmam gerekiyordu.

Yuuna’nın lafları beni iyice sinirlendirmişti. Kesinlikle yeterince sakin kalmıştım. Şüphesiz ki karanlığın temsilcisi olan Rai’nin senin gibi şişme bir insana ihtiyacı yok. Sen işlerine geri dön ve oturarak kıçını büyütmeye devam et lanet olası! Bedenim de dolaşan o siyah güç gerçekten harika bir his bu his ile birlikte gelen durdurulamaz olduğunu düşünmek ise daha da harikaydı. Sert bir dönüş yapacaktım ve bir cevap vermeden tüm haşmetimle odadan ayrılacaktım. Karanlığım ile bu binayı yok edebilirdim elbet benim gücüm sınırsız sonuçta ancak burada yapmam gereken bir şey var.

Odadan çıktığım gibi hızlı adımlarla arşiv odasına doğru ilerleyecektim. Akari’yi bulacaktım ve bunun için tabii ki de kestirme yoldan gidecektim. Eski dosyaların arasında Akari ile ilgili dosyayı bulduğumda olayı yarılamış olacağım. Tek gayem Akari’yi bulmaktı ve karanlık arkamda olduğu sürece bu işten bile değildi.

Arşiv odasına ulaşırsam vereceğim tepki değişecekti. Eğer sadece orada dursun diye rastgele biri koyulmuşsa işim gerçekten kolay olacaktı. Chuunin koyulmuş ise sıkıntı yok fakat Jounin bulunuyorsa işim güçleşecekti.

[GM - Naruto]

Yuuna'ya bir şey demeden odadan ayrılıyorsun. Arşivler bir kat aşağıda. Geniş koridor ve merdivenleri aşarak aşağı iniyorsun sinirli bir şekilde, ardından geniş iki kapılı arşiv gişirine geliyorsun. Uzun bir koridorun sonunda bulunmakta, diğer odaların bulunduğu. Loş ortam, dışarıda çakan yıldırımlarla arada sırada aydınlanıyor, elektriğin bu binada toplandığını da hesaba katarsan her bir paratoner yıldırım yakaladğında ampüller bir anlığına parlıyorlar. Bu görüntüye alıştın gerçi. Kapının yan tarafındaki masada oturan eleman, seni farkedince ayaklanıyor. Kıyafetlerinden bir Chuunin olduğunu anlıyorsun. Eleman 20'li yaşlarda, erkek, kısa siyah saçlı. "Nasıl yardımcı olabilirim?"