Hayaletin Garip Huyları

[Higan Masshi]

Herkes benim kadar cinselliğiyle barışık değil, demek ki. Not et bunu bir yere...
Aslında benimle bir gece masallarından ziyade, kadına karşı duyduğum çekimi dile getirmiştim. Zaten o bilgilere karşılık, kıza borçlu kalacağımı da belirtmiştim. Demek ki, bu konuya daha narin yaklaşmalıymışım. Doğrudan, sapmadan, açık... Ama daha narin ve anlayışlı... Sonuçta bizi kısıtlayan adap öğretileriyle büyütülmüştük. Kızdan daha da fazlasını beklemem, beni boş bardaklarla yalnız bırakmıştı. Çok yaklaşmıştım, evet. Fakat büyütülecek bir mesele değildi. Evvela bende Chuunin'dim. Ame Hito hakkında bir halt bilmiyordum. O kızın abisi de... KANDIR KENDİNİ KANDIR!..

"I am the sin; and the temptation. And the desire. And the pain and the loss."

Ne uçkuruna düşkün oldun, be adam! Dikkatin dağılmasın diye içki içmeyen, tamamen önündeki odağa bakan sen... Şeytanı mükemmel bir metafor olarak kullanıyorsun. Sürekli ondan alıntılar(?) yapıyorsun. Fakat kendin bunları uygulayamıyor musun? Peh! Ne kadar takıntılı birisi olduğunu, ben kadar sende biliyorsun! Kızın abisi, merkezden en uzak yerlerde çalışıyormuş. Ulan o adam bilmiyorsa, başka kim bilecek? Derince bir nefes al. Sakin ol. Kaybettiğin zaman geri çekilmesini bil. Bir başka bar, bir başka barmen, bir başka abisi olan gayet açık bir kız. Ve bu sefer, seksten bahsetmezsin olur. Unutma! Afrika hariç değil. Doğrudan söylenir mi hiç. Öküz geldi öküz gidecek.

Yavaştan kalktım masadan. Ağır adımlarımı korudum. Bir başka bar, bir başka kız diye düşündüm. Bir dahakine, ne yapmam gerektiğini bileceğim. En azından tokatlanmadım, küfredilmedim, çatallanmadım. Evet, çatal saplanmışlığım da vardır. Kadınlar çılgın olur Jack, arkanı kollayacaksın! Merdivenlere yöneldim. Aşağı inmeye doğru koyuldum. Nereye gidecektim? Bir başka bara gitmekle uğraşacak mıydım? Bilgili öğrenene kadar, bir o kıza; bir bu kıza, bir ötekine... Yada Rei'yi tekrar mı deneyecektim? Kaybedilmiş bir savaş. Uzatma.

Aşağı kata inecek ve çevremi kolaçan edecektim. Gözlerim Rei'yi arayacak olsa da... O kızın bana verecek en iyi bilgisi, barın kapısının nerede olduğuydu. Uzatmanın lüzumu yoktu. Bar içinde dikkatimi çeken şeylere bir göz atacaktım. Bar masasında, barın sahibi olduğu belli olan bir adamın olup olmadığına bakındım. Bu barda, daha bana bilgi verecek adam kalmamıştı. Doğrudur. Elden ne gelir ki? Son bir kere daha barı kolaçan edecektim. Birisi beni döverek dışarı atmadan, biraz vaktim var mıydı?

[GM - Naruto]

Aşağı kat, sen ilk girdiğinden biraz daha kalabalık. Bu sefer millet ayakta bile durmayı yeğler kafada ve bu içerisini iyice sıkış tepiş yapıyor. Rei'yi, uzaktan, bir kaç kişinin siparişlerini alırken seçiyorsun, fakat çok dikizleyip kendini belli etmeden insanların arasında kaybolma uğraşına devam ediyorsun.

Bir bar gözüne çarpıyor, arkasında da barmen, fakat buranın sahibi gibi durmuyor. Rei ile benzer kıyafetleri var, sadece erkek versiyonu, muhtemelen buranın çalışanlarından biri. Çevrede ise pek fazla sağlam kafalı insanlar yok. Kendini dışarı, Amegakure yağmuruna atıyorsun.

Kapının önüne vardığında gün ışığının tamamen yokolduğunu farkediyorsun, milletin ter kokusundan kurtulmaya şükrederken. Çevrenin basık atmosferini daha da arttırıyor bu, ıslak zeminde parlayan NakuNeko tabelasının kırmızı ışıkları ise gözünü alıyor. Çevrede benzer bir kaç bar daha var. Kimisi bunun gibi, kimisi ise biraz daha "geleneksel". Gece nasıl olsa daha yeni başlıyor, fakat bu onun içinde bir şey bulabileceğin anlamına da gelmemekte.

[Higan Masshi]

NakuNeko, Rei... Kendimi gecenin kollarına atarken, gerimde bıraktım. Bir kere daha zorlamalı mıydım? Hayır. Ne gereği vardı ki? Onlarca bar, onlarca han... Yüzlerce aristokrat, kervancı, shinobi, ozan, fahişe, dilenci, deli... Binlerce fırsat! Fırsatlar dünyasında yaşıyoruz. Hoş. Olasılıklar nehrinin oralarda bir yerlerde, sonsuzdan gelip; sonsuza doğru aktığını biliyorum. Fakat tek görebildiğim, karanlığın beni kanatları altına aldığı... Tek emin olduğum, hiç tükenmeyen yağmurun yollardan akıp geçtiği... İlerlemeye başladım, geceyi yararak; yağmura karşı, durmadan. Sonunda yolumu bulacaktım. Zaten önemli olan, varmak mı?

Derince bir soluk aldım. Vücudumdan dışarıya nüfuz eden Genjutsu tekniğimi sonlandırdım. Ve soluğumu verdim. İkinci şanslar ülkesine ziyaret etmemi sağlayan bir teknikti. Öküzlüğü kaldıramıyordu belki, hakkıdır, yapar. Ama şimdi zamanı değildi. Şimdi karar verme zamanıydı. Geleneksel barlar, tamamen aykırı geleneğin ürünü olan barlar, hanlar... Durdum, gecenin ormanında. Bir Ame Hito gibi düşünme zamanı gelmemiş miydi? Bir Ame Hito üyesi nasıl olunurdu? Bir başka üyenin referansıyla, muhtemelen. Boşboğaz bir shinobiden veya boşboğaz bir shinobinin konuştuğu barmenden başka bir çarem yoktu. Dilenci ve fahişeler? Kimsenin görmediği bilgi tüccarları... Fakat onlara ne sorabilirdim ki? Al bu 50 ryo, şimdi bana bir Ame Hito'nun yerini gösterir misiniz? Hey kage, bana bir görev ver! Hadi ama adamım, tüm bunları aştığımızı düşünüyordum.

Peki ya bir shinobi gibi düşünmeye ne dersin? Hadi ama, bir dene, belki seversin! Shinobiler gelenek adamlarıydı. Çoğu, köyünü ve halkını korumak için bu işe girişmişti. Onur, cesaret, yiğitlik... Kesinlikle modern barlar tercih değildi. Oralar, daha çok yeni yetme shinobilerin mekanı olmalıydı. Yani ben... Ama aradığım, eski savaş kahramanlarıydı. Kulağı kesikler, anlarsınız. Daha geleneksel yerleri seçiyor olmalılardı. Barmenlerin bardak sildiği, şirin kızların anlatılan hikayelere 'oo' dediği yerleri... Yeterince içki ve genjutsunun çözemediği dil yoktur. Yada, kazıklanmayı da tercih edebilirim. Ne olacak, alıştık.

Barın dışarıdan bakarak nasıl tiplerin takıldığını bilmem olanaksızdı. Fakat Amegakure'de kurulmuş ilk -eski- barlara, geleneksel ve daha samimi olduğunu düşündüğüm yerleri arayacaktım. Eskiden beri, emekli shinobilerin geldiği yerlere... Sürekli dışarı atılsa da, sevilen alkoliklerin olduğu yere... Eğer yeterince şanslıysam, bir ozanın şarkılarını çığırdığı yere! Böyle bir bar. Gördüğüm zaman anlayacağımdan emindim...

Böyle geleneksel bir bar bulabilirsem, oyalanacak mıydım? Tabii ki hayır! İçeriye girecektim. Belki bir jukebox olmayacaktı. Gotik piliçler olmayacaktı. Üzerinize atlayan sarhoş yavrular da tabii... Ama tahmin ettiğim bar masasına doğru ilerleyecek ve sakince oturacaktım. Barmeni siparişim için çağıracak, o gelene kadarda bardaki insanları dikkatlice incelemeye koyulacaktım. Kim bilir, belkide 'Ame Hito'ya personel aranıyor' posteri bulurum?

[GM - Naruto]

Gecenin genç karanlığında, şansını başka bir yerde denemek için yürümeye başlıyorsun. Bir kaç sokak arkada, meydana biraz daha yakın bir yerde daha "normal" bir ayyaş mekanının olduğunu hatırlıyorsun, o yüzden adımlarını o yöne doğrultuyorsun.

Yağmur damlaları ve onların sesler ile geçen bir 5 dakikanın ardından, ufak, tek katlı, lâkin daha ferah bir yerin önünde buluyorsun kendini. "Tüysüz Maymun" yazıyor eski bir kaligrafi sanatı ustasının elinden çıkmış olduğu belli olan tabelada.

Birileri bu tarz isimleri yasaklamalı.

Diğer bar gibi bunun bir kapısı yok, direk olarak meyhanenin ön cephesi açık. İçerideki eski tip japon kandillerinden dışarıya sarı bir ışık süzülüyor, avlu olarak kabul edilebilinecek yeri aydınlatıp sokağa dağılıyor. Arka tarafta bir bar görüyorsun, arkasında içkileri bardaklara dizen bir eleman seçiyorsun. Bir kaç tane boş masa var, lâkin ayakta insan yok. Geleneksel japon stilinde donatılmış duvarlar ve yer kaplamaları, senin özgür ve genç ruhunu bunaltıyor bir noktada. Biraz çekiniyorsun girmeye, fakat adımını atıyor ve boş bir yer masasına bağdaş kurarak oturuyorsun.

Çok geçmeden, içeri girdiğinde farkettiğin mutfak kapısından çıkan bir genç eleman seni farkediyor, 4 kişilik bir masaya meze servisi yaptıktan sonra senin yanına geliyor. Shinobi olmadığı bariz belli, anlayabiliyorsun. Hemen hemen senle yaşıt.

"Hoşgeldiniz efendim. Bu gece siparişinizi ben alacağım. Menümüzü takdim etmem gerekirse..." nazikçe iki elinin arasında tuttuğu menüyü önüne koyuyor ve beklemeye başlıyor.

[GM - Naruto]

Pasiflikten ciğerin solsun, 1. uyarı.

[GM - Naruto]

Konu kapatılmıştır. Hiç yaşanmadığı varsayılacaktır.