Yeni Başlangıç

[Raijin Sora]

Artık kendimi kanıtlamış ve Chunin seviyesine ulaşmıştım. Bundan sonra daha özgür dolaşabileceğimi düşünüyordum. Geninken herkesten emir alıyor ve sinirleniyordum. Rütbe atlamam bana istediğim özgürlükleri bir nebze olsun vermişti ama yeterli değildi. İstediğimi yapabilmek için köy kurallarının dışında olmalıydım. Köy kuralları benim kişiliğimi bastıran gereksiz şeylerdi. Onlardan kurtulmanın tek yolu da bu köyden kurtulmaktı. Fakat büyük bir sorunumuz vardı dışarıda bu gücümle hayatta kalamazdım. Kaçak olursam Ame shinobileri peşime düşer ve beni öldürürlerdi. O yüzden güçlü bir kişiye katılmaya karar vermiştim.

Bingo kitabını elime almış ve aradığım özelliklerde birilerine bakmıştım. Shunsen Fukuda ve Ayuri Chinen dikkatimi çeken kaçaklardı. Bu ikisi arasınd Chinen bir adım öne çıkıyordu. Kurduğu örgüt sayesinde istediğim korumayı sahiplenebilirdim. İnsanları öldürmeme de izin verecekti eminim ki. O yüzden doğru tercihin bu olduğuna inanıyordum. Kararımı vermiştim fakat işin zor kısmı aradığım kişiyi bulmaktı. Son görüldüğü yer Doushi kasabasıydı o yüzden oraya gitmeli ve Chinen'i bulmalıydım.

Doushi kasabasına gitmek için köyden ayrılmam gerekiyordu. Chunin olduğum için dışarı çıkma şansım daha fazlaydı fakat sıkıntı çıkıp çıkmayacağını bilmiyordum. Umarım hiç bir sıkıntı çıkmadan amacıma ulaşır ve köyden ayrılırdım. Ekipmanlarımı hazırlayıp köyden çıkmak için harekete geçmiştim. Köyün kapısına vardığımda ise korumalara dönüp ''Kişisel işlerim için Doushi kasabasına gidiyorum.'' diyecek ve kapıdan geçmeye çalışacaktım. Alacağım dönüt nasıl olacaktı acaba. Beklediğim kadar kolay olursa sıkıntı çekmeyecektim.

[GM - Naruto]

Kapıda kimse sorgulamıyor senin kişisel meselelerini. Kısa bir form doldurma işlemi ardından köyden çıkıyorsun, doldurduğun form da standart şeyler. Sıkıntı bir durum yok yani.

Doushi kasabasına varman bir kaç gününü alıyor, tüm yağmur ülkesini aşman gerekiyor haliyle.

Yağmur ülkesinin iklimi nemli, ve yaş. Sık sık yağan yağmurlar, kapalı gök yüzü ve boğuk havadan ibaret, lâkin insanlar buralarda yaşamaya alışmış. Büyüklü küçüklü bir çok kasabadan geçiyorsun, sen ilerledikçe iklim yavaş yavaş normalleşiyor. Yağmurların süresi kısalıyor, hava her bir kasabada biraz daha açılıyor, ormanların içerisindeki ufak hanlar yerlerini ovalara kurulmuş yerleşim yerlerinin gözde mekânlarına bırakıyor. Derin yeşillerle kaplı Yağmur ülkesi ormanları, sen Doushi'ye girdiğinde yerini açık yeşil ovalara bırakmış oluyor.

Güneşi daha önce bu kadar güzel gördüğünü hatırlamıyorsun, uzaktan kasabaya bakarken. Bir yolcu karavanının içindesin, gereksiz yere kendini yormamak adına yürümeyi reddettiğin için. Bir kaç insan ile bir at arabasının arkasında oturmaktasın. Kendi halinde insanlar, birbirinizle muhattap olmuyorsunuz zaten. Suratsız figüranlar.

Kasabaya vardığında, çevredeki ovaya kurulan tarım alanları dikkatini çekiyor. Çok yüksek miktarda alan değerlendirilmiş, Yağmur ülkesinden gelen yağışları, Çimen ülkesinin verimli toprağı ile birleştirmişler. Kasaba da bu noktada biraz daha geliri iyi, normal bir tarım kasabasına göre daha cıvıl cıvıl bir yer. Karavan köy meydanına kadar gidiyor.

Çevredeki binalara bakınıyorsun, standart yapılar. Klasik japon stilindeler. Çevredeki bir tane 2 katlı bina dikkatini çekiyor. Kusagakure shinobi garnizonu muhtemelen, kapısındaki Kusagakure ambleminden bunu anlayabiliyorsun.

Meydanda iniyor ve işine bakmak için köyü incelemeye koyulmak adına, çevreni tekrar inceliyorsun, o sırada bir Shinobi yanına yaklaşıyor. Kısa, siyah saçlı bir tipleme. Hemen hemen senin boylarında ve yaşlarında. Standart üniformalı.

"Selamlar. Adınızı ve Doushi'ye ziyaret sebebinizi öğrenebilirmiyim acaba?"

[Raijin Sora]

[b]Güzel günler göreceğim güneşli günler. İşte bu günlerin ilk adımını az önce atmıştım. Çocukluğumdan beri yaşadığım köyden ayrılıp özgürlüğe doğru yelken açmıştım. Kapıdaki görevlilerin bana sıkıntı çıkarmaması da oldukça iyi oldu. Bundan sonrasında kimseden izin istemek zorunda kalmayacaktım. Kapıdan çıkarken arkamda bıraktığım o baskıcı günler aklıma gelmişti. Kötü günlerdi ama beni eğittikleri için onlara minnettardım. Belki bir gün kendi silahları tarafından bile vurulabilirlerdi. O günler çok uzakta değildi. Hem de hiç...

Köyden çıktığımda Doushi kasabasına kadar son gaz ilerleyecektim. Yoldayken değişen hava koşulları beni şaşırtmıştı. Şu ana kadar sadece yağmur gören bu gözler farklı bir iklim görünce garip bir tebessüm etmişti. Bu göreceği yeniliklerin sadece bir kaçıydı. Bundan sonraki hayatında heyecan olacaktı artık. Bu heyecanın bir bedeli de vardı ama o bedeli şimdilik düşünmek istemiyordu. Şu anda özgürlüğünün tadını çıkartmak istiyordu. öldüreceği insanları, yıkacağı yuvaları düşünüyordu. Bütün bunlar kalbinin küt küt atmasına neden oluyordu.

Güneşi gördüğümde diğer insanların dünyaya nasıl baktığını görmüştüm. Onlar ameyi ve puslu havasını görmemişti bu yüzden hayata bir adım geride başlıyorlardı. At arabasında ilerlerken sonunda aradığım kasabayı görmüştüm. Beni koruyacak olan kadını bulacağım yer. Arabadaki o suratsızları öldürmemek için kendimi zor tutuyordum ama şimdilik olay çıkartırsam başıma büyük dertler alabilirdim. Koruma altına alınana kadar her zaman yaptığım gibi iyi çocuğu oynayacaktım. Kasabaya varmış ve bana sorulan bir soruyla muhattap olmuştum.

İsmim ve niye buraya geldiğim.. Hmmm galiba biraz yalan fena olmazdı. ''Ben Rai Yusha. Buraya ticaret için geldim. Tarım ürünleriniz uzun zamandır ilgimi çekiyor. Buraya ilk defa geliyorum. Ayrıca bir de aradığım bir kanun kaçağı var. Kervanlarıma saldırarak beni büyük zararlara uğratıyor. Ayuri Chinen... En son burada olduğu haberini aldım. Onunla baş başa konuşmak ve meselemizi çözmek istiyorum.'' diyecek ve yalanımı yutmasını bekleyecektim. Ona shinobi olduğumu söylemek kötü bir fikir olurdu.

[GM - Naruto]

Kapalı konu

Giysilerin hakkında bir şey yazmamışsın. Amegakure shinobi kıyafetinin üzerine kalın bir cübbe giydiğini varsayıyorum, yani dışarıdan bakınca forman görünmüyor, lâkin onu çıkarırsan görünecek, haberin ola.

Eleman bir sana, bir katanana, bir de beyaz saçlarına bakıyor. 15 saniye kadar seni süzüyor, "Kusura bakmayın efendim, o zaman Çimen Ülkesi ticaret lisansınızı görebilirmiyim?"

Elemanın ne istediği hakkında en ufak bir fikrin yok. Ticaret lisansı ne la? Ticaret yapan elemanlar lisans mı taşıyor? Muhtemelen taşıyorlardır. İlk kez duymuyor gibisin, kafanın arkasından gelen bir anı parçası böyle bir şeyin varolduğunu söylüyor.

Lâkin sende yok. Eleman ise senden bir cevap beklemekte.

[Raijin Sora]

Merakla beklediğim kasabaya gelmiştim. İnsanların nasıl davrandığı ya da nasıl göründüğü hakkında bir fikrim yoktu ta ki şu adamla konuşana kadar. Adam söylediğim yalana ya inanmamıştı ya da olağan sorulardan bir kaçını soruyordu. Fakat sorduğu sorular oldukça hileliydi. Düzgünce düşünüp taşınmalı ve adama bir cevap vermeliydim. Shinobi elbisemi çıkarmamış ve üstüne kalın pelerini giymiştim. Bu cübbeyi çıkarırsam gerçek kimliğim ortaya çıkacaktı. O yüzden oldukça dikkatli olmalıydım.

Kimliğimi saklamak için çok uğraşmamıştım. Bu konularda iyi olduğum söylenemezdi fakat bu kadar detaylı bir soru yağmuruna tutulacağımı düşünmüyordum. Belki de ödevimi daha iyi yapmalıydım. Ya da şu herifi buracıkta öldürüp Chinen'in dikkatini çekmeliydim. Bu yol belki en riskli yoldu ama en garantisi gibi duruyordu. Ben güvenli yolu seçecek ve konuşma yoluna devam edecektim. Şu ticaret lisansı meselesi beni oldukça zor durumda bırakmıştı. Bahane bulup bu konuyu savuşturmalıydım.


Adamın dikkatini kılıcım ve saçlarım çekmişti. Galiba oldukça şüpheli görünüyordum. Herifin beni süzdüğü 15 saniye içinde etrafa bakınacak ve bizi gören var mı yok mu diye bakacaktım. Ayrıca etraftaki kaçış güzergahlarını ve muhtemel savunma noktalarına da dikkat edecektim. Belki bu adamı öldürmek zorunda kalacaktım. Her duruma karşı oldukça mantıklı davranmalıydım. Sonrasında adamı iyice süzecek ve kendimden emin bir şekilde konuşmaya başlayacaktım. ''Amegakureden geliyorum ve buraya ilk gelişim olduğunu söylemiştim. Yani Çimen ülkesi ticaret lisansım yok. İlk defadan ne anlıyorsunuz beyefendi. Zaten Chinen yüzünden bu kılıçla dolaşmak zorundayım bir de sizinle uğraşmak beni yoruyor. En azından Chinen meselesini halletmem için yardım edin.'' deidkten sonra adama gülümseyecektim. Bu gülümsemer içten değildi ama yine de onu yumuşatırdı.

Out: Bahsetmeyi unutmuşum evet. Artık bu şekilde devam edeceğiz yapacak bir şey yok.

[GM - Naruto]

Amegakure lafını duyan eleman gözlerini kısıyor biraz, suradındaki değişimi sezebiliyorsun. Hani, Yağmur ülkesinden rastgele bir yerin adını versen muhtemelen daha az dikkat çekecekti, lâkin bodozlama bir Saklı köyün ismini vermek, oldukça dikkat çekici oluyor haliyle.

"Eğer lisansınız yoksa sizinle iş yapmak istemeyecektir üreticiler. Ki zaten kanuna aykırı bir durum bu efendim. Özür dilerim sizi rahatsız ettiğim için, Funahashi'ye en kısa zamanda uğrayıp lisans çıkarmanızı öneririm size. Umarım Çimen ülkesinden memnun kalırsınız."

Eleman saygı gereği önünde eğiliyor ve sizinle beraber gelen diğer kervanları kontrol eden diğer shinobilere katılıyor.

Köy meydanında, tek başına duruyorsun öylece. Şu anda önünde bir engel yok gibi. Kasaba çok ufak değil, lâkin çok büyük de değil. Bir kaç han, bir kaç lokanta gözüne çarpmakta çevrede. Bir tane de Amegakure usulü yemekler çıkartan ufak bir yer gözüne çarpıyor. Sizin köyde varolan bir restoran markasının buradaki ayağı. Eh, tiksinsen de ev hasreti bir başka tabii.

Bunun üzerinde çok fazla durmadan, bir sonraki adımını planlamaya koyulman gerektiğini hatırlıyorsun.

[Raijin Sora]

Plan,plan,plan... İşte benim eksik olduğum ve hiç hoşlanmadığım şey. Benim için durup düşünmek daima sıkıcı gelmiştir ben aksiyorn adamıyım. Adama kafa göz dalıp onunla savaşma taraftarıyım o yüzden şu ana kadar diplomasi alanında oldukça geride kalmıştım. Diplomasi ve konuşma benim zayıf olduğum şeylerdi. Adamla konuşmamızda da bunun ceremesini çekmiştim. Görevlinin bana bu kadar iyi davranması ise garibime gitmişti. Amegakure lafımdan sonra şüphesi hat safhaya çıkmış ve benimle pazarlık yapmayacaklarını söylemişti.

Adamın benimle işi bittikten sonra diğer görevlilerin yanına gitmişti. Adamın dikkatini çekmiştim ama şimdi kaçarsam daha fazla dikkat çeker ve açıklama yapamazdım. O yüzden normal bir şekilde yürüyecek ve işlerin iyi gitmesini umacaktım. ''Teşekkür ederim bayım. En kısa zamanda kağıt işlerini de halledeceğim.'' dedikten sonra kasabaya dolaşıp başka bir çıkış yolu bulacaktım.

Chinen'i bulmam lazımdı. Başım daha fazla belaya girmeden ona ulaşmalıydım. Diploması konusunda da odan ders alacak gibi duruyordum. Kasabada dolaşırken bir kaç han ve bir kaç lokanta görmüştüm. Amegakure usulü yemek yapan yeri görünce bir anlığına tebessüm etmiştim. Galiba içimdeki memleket hasreti bir anlığına kabuğundan çıkmış ve geri çekilmişti. Barmenler ve garsonlar bilgi alabileceğin en ideal insanlardır. Onlardan bir sürü şey öğrenebilirsin fakat binbir türden insanla karşılaştıkları için onları kandırmak da oldukça zordur. Bu yüzden diplomasi yoluna başvurmayı düşünmüyordum.

Ame usulü lokantaya girdikten sonra köşe masalardan birinde oturacaktım. Lokantaya girdiğim andan beri hayatı yıkılmış bir insana bürünecektim. Bu garsonların bana daha merhametli davranmasına yardımcı olurdu. Ardından günün menüsünü söyleyecek ve gelen garsona dönüp asıl konuya girecektim. Artık dolambaç yoktu. Konuşma işi bana göre değildi direk olarak konuyu açmalı ve olumlu bir cevap vermesini beklemekteydim. ''Ayuri Chinen'i nerede bulabilirim biliyor musunuz?'' Sorumu sorduktan sonra merakla cevabı bekleyecektim. Üzgün ve yılmış gözlerle...

[GM - Naruto]

Masana senden sipariş almak için birisi geliyor, lâkin sen ona yiyeceğin yemekten ziyade direk bir soru yöneltiyorsun.

"Ayuri kim, ney? O kim?" diye bir duraksıyor garson.

Hani mükemmel zekan burada da stop yiyor biraz. Kanundan kaçan, kimliğini gizleyen, yaptığı her hareketi bir çok defa gözden geçiren bir suçluyu, rastgele bir lokantaya girip ismen sormak gerçekten ilginç bir taktik. Fakat pek bir işine yaramamışa benziyor. Sonuçta, rastgele bir garsona sorarak bulunabilen birisi olsaydı, çoktan yakalanmış olurdu kendisi.

Ortalıkta "Ayuri Chinen Doushi Kasabası Başvuru Noktası" gibi bir şey de olmayacağına göre...

Hele elindeki bingo kitabı sadece shinobiler arasında kullanılan bir şey iken. Normal halktan birilerinin kaçakları tanımasının olası olmayacağı mantığını anca yürütüyorsun. Hani, herkes bilseydi kaçak kitabı diye bir kavram olmazdı zaten, değil mi?

"Hocam o kim bilmem, ama siparişin varsa alayım. Mezeler yeni çıktı, donatayım masayı istersen? Ya da dur günün menüsünü getiriyorum madem."

[Raijin Sora]

İşte benim aklımdaki plan ancak bu kadar olurdu. Direk aradığım kişinin ismini sormak oldukça kolay gelmişti. Hani savaşta bodoslama dalmak gibi. Şimdi de bodoslama dalmıştım ama sert duvara çarpmıştım anlaşılan. Adam Ayuri Chinen'in nerede olduğunu bırak onu tanımıyordu bile. Buraya geldiğimden beri oldukça acele etmiş ve herşeyi berbat etmiştim. Belki de bu işleri bırakıp sadece beklemeli ve onun beni bulmasını beklemeliydim. Bu bile onu bulmam için daha yüksek bir ihtimaldi.

Bu kadar berbat hareketten sonra asla yılmayacaktım. Plan konusunda kötü olabilirdim ama vazgeçmek bana göre değildi. Bir kötü özelliğime karşı bir iyi özellik oldukça adil. Bulunduğum durumda politika daha çok işime yarardı ama yapacak da bir şey yoktu. Galiba daha fazla batmadan yemeğimi söyleyecek ve garsonu daha fazla şüphelendirmeyecektim. Garsonun son sorusu üzerine ''Günün menüsünü getirirseniz sevinirim.'' diyecek ve menünün gelmesini bekleyecektim.

Yemeği beklerken neler yapabileceğimi gözden geçirecektim. Burada fazla bilgi alabileceğimi düşünmüyordum. Bingo kitabını ve kaçak shinobiyi bilmeyen bu halk bana yardım edemezdi. Belki şansım yaver giderdi ama o da çok düşük ihtimaldi. O yüzden bekleyip önüme yeni fırsatlar gelmesini beklemek zorundaydım. Gİrişteki görevliden birşeyler öğrenebilirdim ama mükemmel planım sayesinde çuvallamıştım. Akademide politika dersi almamamız oldukça kötüydü. Neyse yemeğimi yiyip etrafta geceyi geçirecek bir han bulmalıydım. Bugün yeteri kadar işi berbat etmiştim. Tek bildiğim şey Chinen'i bulana kadar vazgeçmeyeceğimdi.

[GM - Naruto]

Günün menüsü genelde soğuk yemeklerden oluşan bir meze takımı. Amegakure'de yediğinden pek farklı değil, lâkin taze üretilen malzemelerden yapıldığı için daha lezzetli, daha taze. Yolculuktan iflas etmiş miğdeni eski neşesine geri döndürüyor, kaybettiğin enerjini geri kazanıyorsun.

Ücreti ödeyip restorandan ayrılıyorsun ardından.

Topral yolda ilerliyor ve meydanın çevresini donatan geniş bir kaç sokağı incelemeye koyuluyorsun kalacak bir yer aramak adına. Köydeki tek geniş sokak da bunlar, zira kervanların geçmesi için tasarlanmış. Beleş reklam olsun diye de hanlar buralara kurulmuş. Bir kaç at arabası gözüne çarpıyor, onları inceleyen Kusagakure shinobileri de. Kalabalığın arasına karışarak dikkat çekmeden bir hana dalıveriyorsun.

Standart japon stilinde, köydeki nadir 2 katlı binalardan birisi. Alt katı yer masalarıyla donatılmış, yastılarla süslenmiş bir yer. Bir kaç geleneksel giyimli hanımefendi millete serviste bulunuyor, bir tüccar ise kervanın bakımı için pazarlık yapıyor han sahibiyle. Muhtemelen Irmak ülkesinden gelmekteler, daha "rahat" giyimlerine göre, elemanın yanındaki korumalara baktığında. Anlaştıktan sonra, sıra sana geliyor.