Yeni Fırsatlar

[Bakuhatsu Taiyou]

Sahneye çıkmayalı uzun zaman oluyor ki kendimi paslanmış hissediyorum. Son görevimde Osui'yi havaya uçurmamın, hayır hayır uçuramamamın ardından ilk kez spot ışıklarını bana geri dönecek. Güzel bir şans doğuyor, o karlı tepelere günün ilk ışıkları düşüyordu. Ben bu ışıklar ile aydınlanacak, temizleneceğim.

Bu köye bu kadar hizmet yeter de artar bile. Ben istifa ediyorum. Evet evet doğru duydunuz. İS-Tİ-FA ! Yeni fırsatların peşinden gideceğim. Daha eğlenceli olan ve bana uygun olan fırsatların peşinden, zararla girip kârla çıkacağım fırsatların. Bunun içinde elimde güzel mi güzel bir defter var. Bingo! Kara kaplı ufak bir not defteri hiç bu kadar güzel olamazdı. Emin olun olamazdı! Süper bir bilgi kaynağı. Tam benim gibi birinin isteyebileceği türden. Sayfaları çevirdikçe daha da güzelleşen, okumaktan asla sıkılmayacağım bir kitap. Kitaptaki her şey de gerçek insan öykülerinden alıntı. Çok güzel değil mi ? Lakin çok kısa bilgiler verilmiş. O yüzden yeterince okunan bir eser değil. Hoh, hikayelerin kahramanlarını bulabileceğimiz muhtemel yerlerde yazılmasaydı hikayenin devamını öğrenemezdik. Lakin yazılmış değil mi ? Çok güzel! Benimde ilgimi çeken bir hikaye ye alıyor burada. Kahramanın adı da "Ayuri Chinen"

Hikayeyi hayranlıkla okumuştum ve yaşananları düşünüyordum. Daichou başta ve herkese emirler yağdırıyor. Orada çalışan Ayuri çıkıyor ve bir isyan başlatıyor. "Sevgili arkadaşlar. Daichou sürekli hamurişi yiyerek rahatına bakarken bizi amele gibi çalıştırıyor. Maaşlarımızda çok az. Evet, evet teşekkürler. *alkış sesi " Artık buna bir son vermek istiyorum. Köyümüzün bilinçli vatandaşları olan sizlerinde yardımıyla muhtarlık seçimlerinde bende aday olmak istiyorum !" *alkış sesi "Bilinçli millet, bilinçli Kusagakure !" Kısa süre sonra bu sözler Daichou kulağına gider ve Daichou hamurişini bırakıp ayağa kalkar. Ağzı dolu bir şekilde "Asın lan şu karıyı, asın lan !" der. Lakin hamurişi ile ağzını tıkadığı için "Asığım bu karıya, asığım diye çıkar." Ardından bu söz halk içinde yayılır ve Ayuri Chinen'in de kulağına kadar gelir. Ayuri bu sözleri duyunca öfkesine hakim olamaz ve bir isyan başlatır. Amegakure'de onu destekleyenlerde ona yardıma gelir "Sapık herif sapık ! O lafları yutturacağım sana. Zaten yiye yiye ramencinin karısı gibi olmuşsun." Ardından Ayuri Chinen ve Daichou'nun saçma sapan savaşı başlar.

Bu şekilde daha iyi anlıyorum işte ! Ayuri'de benim gibi Kusagakure'nin doğru ellerde olmadığını düşünüyor. Bu yüzden savaşıyor. Bende ona katılırsam kesin kazanırız ! Bana bir iki yeni taktikte öğretir. Onun gibi birine ihtiyacım var. Peki onu nerede bulacağım ? Hemen bakıyoruz. "Tek başına gezmediği bilinen Chinen, son olarak Douishi Kasabası’nda görülmüştür."

Tesadüfe bak o da bizimle bu kasabadaymış. Kesin buradaki yemekleri beğeniyordur. Ame ve Kusa topraklarının birleştiği bu yerde yiyecekten bol ne var, öyle değil mi ? Kısa bir süre önce akrabam olan Bakuhatsu Hattori'yi hapisaneden çıkardıydım. Sonra da buraya gelmiştik işte. Bingo kitabındaki bu ismi ve hikayeyi kısa süre önce Hattori'ye de okumuştum. Birde ona katılmak istediğimi söylersem tereddütsüz benimle gelecektir. Bana söylemiyor ama biliyorum ki o Ayuri'nin kitaptaki profilini beğendi. Kesin peşinden gidecektir,hehehe.

Hemen karşımda duran Hattori'ye bir bakış attım ve konuşmaya başladım. "Öhöm, öhöm. Sana birşey söyleyeceğim Hattori. Çok ama çok ama çok sevineceksin. Hani şu geçen gün sana bingo kitabında bir suçlu profili göstermiştim ya, hani şu aşık gibi bak- yani sana da sıcak gelen bir bayan vardı. Onun örgütünü katılmak istiyorum. Son olarak da bu kasaba da görülmüş. Yani onu burada ararsak bulabiliriz." Arkamı dönüp etrafıma baktım. "Hatta az ötedeki yiyecek dükkanları iyi bir başlangıç olabilir. Burada ise kesinlikle bir dükkana girmiş ve biri onu görmüştür."

[Bakuhatsu Hattori]

İnsanları hiç anlamıyorlar cidden. Aç kaldıktan sonra çalmak tek sansımız oluyor. Fakat bunun için hapisse atılıyorum. Özellikle kendim için calmamıstım o ekmeği. Sokaktaki yetim çocuklar için aldığım küçük bir hediye olacaktı. Aslında para verip almak isterdim, fakat lanet ekmekçi ile her zaman kavgalı olmuştum. Eskiden ac bir kaldığım günler çok ekmek istemiştim. Çocukken her akşam yatmadan önce ve aklıma geldiği her an Tanrı'ya bana bir kocaman bir ekmek vermesi için dua ederdim. Bir gün Tanrı'nın çalışma tarzının bu olmadığını anladım. Ertesi gün gittim kendime büyük bir ekmek çaldım ve her akşam yatmadan önce Tanrı'ya günahlarımı affetmesi için dua ettim. Aslında ilk baslarda biraz suç duygusu vardı. Fakat lanet ekmekçi gün geçtikçe kilo alıyor ve kazanmaya devam ediyordu.

Bir sür sonra büyümüş ve iyi bir adam olmuştum. Eskiden yaptıgm bütün her şeyi bırakmıştım fakat fırıncıdan ekmek çalmak isini halen yapıyordum. Son olayım köydeki her aç çocuğu doyurmak ve lanet olası fırıncıyı batırmaktı. Fakat beni yakaladı ama anlamadığı bir nokta vardı. Ben artık o küçük çocuk değildim. Eskisi gibi beni dövmek istemişti. Fakat onu bir güzel hastanelik etmiştim. Kimse beni anlamak istemiyordu. Bu yüzden uzun süre bir hapis cezası almıştım. Bu yüzden artık o lanet fırıncıdan nefret ettiğim kadar köyden de nefret eder olmuştum. İlk günden belli bu köyü sevmemiştim ve sevmiyecektimde, özgül olmak istiyordum. Bunu düşünmek için bu kapalı kutu bana fazlası ile zaman tanımıştı. Artık olmak istediğim şekilde hareket edecektim.

Hiç kimseye baglı olmak istemiyordum, kendi sınırlarımı kendim çizecektim. Eskiden bir rahibin dediği gibi "Özgürlüğün sınırı yoktur. Çünkü özgürlüğün amacı sınırların yok edilmesidir." aklımda kalan en güzel seydi. Tam bunları düşünürken tek akrabam olan kuzenim çıka gelmişti . Biraz deli olsada oldukça iyi çocuktu aslında biraz fazla kafadan sıyrık biri idi. Fakat içinde oldukça iyi bir çocuktu.

Her zaman bir şeye kafayı takan bir çocuk olmuştu. Bu sefer ise elinde bir bingo kitabı ile dolanır olmuş. Ona kitaba merak sarmıştı. Durmadan aynı seyleri okuyup duruyor ve adamın çanını sıkıyordu. Cidden düşündüğüm şeyleri yapmak için iyi bir yol olabilirdi. Ayrıca tanıdık biri ile yollara düsüp bir amaç için çabalamak güzel olacaktı. Ayrıca kadın oldukça güzel bir çıtırdı. Eğer sansım olursa bir yemek ayarlayabilirdim.

“Hey kuzen o zaman aramaya başlasak oldukça iyi olur. Bu lanet yerden gitmeden su güzel kızı bularım. Sonuçta dünyada böyle güzel kadınlar az geliyor.” diyecektim. Hiç değilse boş yere değilde güzel bir kadının hepsinden koşarken ölürdük.

[GM - Naruto]

Çevrede gözünüze çarpan lokanta ve restoranlara şöyle bir göz gezdiriyorsunuz. Bir çoğu aile dükkanları olan ufak yerler. Bir tane yaşlı bir adamın işlettiği ramenci gözünüze çarpıyor. Bir tane Amegakure usulü yemekler çıkartan restoran. Bir tane de tatlıcı, mitarashileriyle övünen.

Köy çok büyük değil, fakat tarımı iyi. Bu bakımda yemekler de kaliteli oluyor haliyle. Fakat genelde sebze ağırlıklı şeyler var. Köyde de büyükçe bir Kusagakure yerleşkesi var. Son zamanlarda burada bir Amegakure shinobilerinin görüldüğünü duyduğunuzu hatırlıyorsunuz, muhtemelen o yüzden milislerin sayısı arttırılmış olabilir.

Restoranları geziyorsunuz, fakat hatuna benzer birini gördüğünüz söylenemez.

Kapalı konu

Bahsedilen olay için "[Kusa] Kâfile" konusunu inceleyebilirsiniz.

[Bakuhatsu Taiyou]

Can, ciğer, kuzu sarma, dolma ... Ne mütiş yer. Cay, çorba, ayran, buz, soğuk su buyrun efendim buyrun. Binbir çeşit lokanta,restorant var ama Ayuri yok. Halka sorarak öğrendiğimiz o ünlü restoranlarda bile bir ipucuna rastlayamadık. Abow, yoksa Ayuri elleriyle yapıp yapıp filosunu el emeği göz nuruyla mı besliyor ? Alın size ona katılmak için güzel bir bahane daha! Şaka bir yana besin kaynağını nereden sağlıyor. Gökten yiyecek yağmıyor ya? Gittiği yer ile bir bağlantısı olması lazım. Çok ince bir bağlantı. Bu kasabada çoğu mekan aile dükkanı olarak açılmış gibi gözüküyor. Ayuri şevkatli bir anne shinobiler ise akıllı,bal yanaklı çocuklar gibi giyinmediği sürece oraya gideceklerini sanmıyorum. Kasabanın tarımı bayağı güçlü o yüzden de iyi bir yer seçimi. Aynı zamanda iyi bir restoran seçimi de yapılmış olmalı ki onu bulamıyoruz.

Şimdi kendimi Ayuri'nin yerine koyuyorum. Hım, ne yapardım, nereye giderdim ? Kagelerden birini tavlayıp bir ülke yönetirdim. Öyleyse geri dönüyoruz. Pof, Amegakure'den shinobi topluyor, Doichou'ya karşı çıkıyor. Nereye gidebilir ? Ramen yemek için yaşlı adamı ziyaret etmiş olabilir. Mitarashi hazırlayan adamdan tatlı da almış olabilir. Lanet olsun çok karışık. Amegakure usulü yemekler çıkaran şu restorana gitmiş olabilir belkide. Bir dakika Amegakureli Shinobiler nerede yemeği uygun bulmuş olabilir. Tabi ki Amegakure usulü yemeklerin satıldığı bir restoranda !

"Hey kuzen, Amegakure usulü yemekler saran şu restoranı görüyor musun ? Oradan kazançlı çıkabiliriz. Lakin konuşturmak zor olabilir."

Hızlı adımlarla ilerlemeye başlamıştım bile ..

[Bakuhatsu Hattori]

Kasaba oldukça güzel bir yer gibi duruyordu. Cidden bir kasabada bulunması gerekenden fazla gibi duruyordu. Bu kasabada paran varsa her türlü yemegi yersin gibi duruyordu. Aslında bende az cok acıkmıştım. Fakat kuzen o kadını bulmadan duracak gibi durmuyordu. Yeni seyler görmek oldukça güzel olacaktı. Fakat insan bu kadar yemeğin önünden geçince içinde istemsiz bir açıkma uyanıyordu. Özellikle de uzun süre hapiste olan benim için bu oldukça fazla istah açıcı duruyordu. Gözümü yemeklere kestirmiş yola devam ederken gözlerimi kuzenin sözleri üzerine yemeklerde ayırmıştım.

Cidden bu kadın onun için önemli gibi duruyordu. Aslında yeni bir başlangıç için güzel olabilirdi. Fakat insanın midesi boş iken baska bir sey düşünmesi mümkün olmuyordu. “Tamam kuzen ama kadını bulduktan sonra yemek yiyeceğiz.” diyecektim. Sonuçta düzgün bir yemek yemeler epey uzun bir zaman olmuştu.

Ayrıca aç bir mide ile dövüşmekte zor olacaktı. Kadın bulduğumuz zaman bizi denemeye karmasa iyi olurdu. Sonuçta ayakta bire zor duracak gibi oluyordum. Kesinlikle uzuktan millete zombi gibi görünüyordum. Ayrıca kilo verip formumu bozmak, isteyeceğim son sey olacaktı.

Çok yoruldum bu hayattan, gelip giden insanlardan.. Şarkılardan, şiirlerden hatta birşeyler yazmaktan yoruldum. Bir amaç uğruna yapıldığında uğraşlar o zaman yormaz, yorulsan bile yoruldum demezsin. Amaç ne Ne zaman bitecek bu hayat? Artık hayata daha iyi tutunmak için yeni bir amaç gerekiyordu. Kuzenin sürüklediği kadınının bize vereceğini düşünüyordum. Yada açlık beynime oyun oynuyor ve öyle düşünmemi istiyordu. Ne kadar bir amaç için o kadının yanına gitsekte babamın dedigi gibi, Hiç bir yerde, hiç bir zaman, hiç kimseye güvenme!

[GM - Naruto]

Amegakure tarzındaki yemekler genelde soğuk oluyor, bir kaç tane sıcak servis edilenler hariç. Genelde bol meze ile geçiştirilen öğünlerden ve az hamur işlerinden oluşuyor, fakat tarımsal olarak iyi sayılabilecek bir konuma sahip olduğundan pirinç önemli bir yer teşkil etmekte yemekte.

Burası da benzer set menüler çıkarmakta. Ufak bir yer, büyük değil, çok insan tercih etmiyor. Genelde Yağmur ülkesinden gelen ticaret kervanlarına mensup insanlar tercih ediyor.

İçeride 3 yer masası var, bir köşede ise yemeklerin çıktığı ocakbaşı bulunmakta. Bir çok yemek sabahtan yapılmış, gelenlere anında servis ediliyor. Soğuk yemekler olduğundan beklemesi sıkıntı yapmıyor haliyle.

Dışarıda oturmak için de bir kaç tabure ve yer masası var. İçeride bir kaç kişi seçiyorsunuz, lâkin hatuna dair bir şey görebildiğiniz söylenemez.

[Bakuhatsu Taiyou]

Boom, bozgun. Elde var sıfır. Düşününce kendini görünmez yapan bir jutsu kullanıyor olabilir ha. Bu şekilde yiyecek, insan ve diğer tüm işlerini daha hızlı yapıyordur. Ben öyle bir şey yapabilseyim devlet kurardım lan. Bu kadını ararken petrol bulacaz anasını. Samanlıkta iğne aramak bile daha kolaydır. Samanlık demişken birde onun açısından olaya bakalım. Samanda beni bulamasın da en diplere saklanalım. Saklan bak elleri geliyor ığy. Sivri tarafı batıracam hıağ.
Yaw mahalle maçında takımlar eşit olsun diye hakem yapılan çocuk gibi hissediyorum. Hangi tarafa kırmızı kart versem boş. Sonuçta oyundan çıkarmıyorlar. Farklı kutuplar olmamıza rağmen birbirini çekmeyen mıknatısın iki ucu gibiyiz. Sonbaharla İlkbahar gibiyiz. Ben dilimizi nasıl bu kadar düzgün kullandım la.

Elimle kafamı kaşımaya başladım. Düşün Taiyou, düşün ! Anılara dal da bir plan çıkar. Ahada buldum. Küçükken topum kaybolduğumda arkadaşlarla ayrılıp aramıştık. Daha kısa sürede daha kolay bulmuştuk. Aynı şekilde ayrılıp Ayuri'yi arayabiliriz.

"Kuzen sen bir tarafa bak ben bir tarafa bakayım. Ayrılıp şu kadını bir bulalım. Bulduğun zaman baykuş gibi ses çıkar. Bende çıkaracağım. Karşılık vermezsek yakalandık yada başımıza bir şey geldi demektir." Dönüp eğildim ve bir taş alıp önüme koydum. "Bu taşın sağ tarafını sen ara, sol tarafını da ben arayayım. Birşey bulamazsak yine taşın yanında buluşalım."

[Bakuhatsu Hattori]

Bir kadını bulmak cidden zor olmaya baslamıştı. Acaba cidden aradığımız kadın burada diye soruyordu insan ister istemez. İlk bastan bulması bu kadar zor bir kadın olduğunu anlamamız gerekiyordu. Sözde ekip toplayan bir kadının bu kadar zor bulunuyorsa diğerleri nasıl buluyor acaba? Yada kuzen ile bende bir sorun vardı. Fakat bu kadar yol gelmemize rağmen halen ortada bir sey yoktu. Acaba çoktan çekip gitmiş yada baska bir kasabayamı geçmişti. Böyle gezerek olmayacak gibi duruyordu bu is. Ortaya bir yem atmak gerekiyordu yoksam hemen ve kolayca ortaya çıkacak gibi durmuyordu. Bu kadını bulmak benim için önemli idi.
Her gün aklıma gel bir söz vardı “Yoksulluğun hüküm sürdüğü yerde ne utanma kalır, ne suç, ne namus, ne de ruh.” Bu sözü bana yolda gördüğüm fakir bir adam söylemişti.

Bu yüzden yoksulluğu yok etmek en büyük amaçım olmuştu. Fakat ondan önce daha güçlü olmak gerekiyordu . Sonuçta hayatta bir yerlere gelmek istiyorsan; uçurum kenarında değil, uçurum olmalısın! Fakat uçurum olmak için ilk önce o kadını bulmak gerekiyordu. Bu sırda kuzen eski bir arama yöntemi söylemişti.

“Galiba simdilik en iyi yöntem bu anlastık kuzen.” En iyisi bu olacaktı. Fakat önceden hiç baykuş gibi ses çıkarmamıştım. Galiba bir ilk olacaktı.

[GM - Naruto]

Köyün bir tarafını Hattori, bir tarafını Taiyou alıyor ve aramalara devam ediyorsunuz ayrılarak. Dar sokaklarda dolanıyorsunuz, dükkânları inceliyorsunuz, köyün sınırlarındaki tarlaların olduğu kısımlarda dolaşıyorsunuz. Millet işinde, gücünde. Yemek yiyen kalkıyor işine geri dönüyor. Nöbet tutmaktan uykusu gelmiş shinobiler sizleri gördüğünde selamlıyor, lâkin o kadar olaysız bir mekan ki, onlar bile sıkılmış durumda. Bir kervansarayda konaklamış Yağmur ülkesinden gelen ticaret kervanı dikkatinizi çekiyor, lâkin herhangi ters bir durum yok.

Bir kaç saat dolanıyorsunuz, lâkin herhangi ilgi çekici bir şey gördüğünüz söylenemez.

[Bakuhatsu Taiyou]

"Daracık daracık sokaklar
Kızlar misket yuvarlar
Kızlara koca vermiyor
Kocaman kocaman hanımlar

Caminin müezzini yok
İçimin düzeni yok
Yar yandım aman yandım aman
Çok memleketler gezdim aman aman
Kusagakure'den güzeli yok"

Tutturdum bir şarkı ilerliyorum. İki adım ileri bir adım geri. Şekilli şekilli yürüyorum. Artistik var, havalı hareketler var, ego var, Ayuri yok. "..get ara bul getir. Saçlarını yol getir !" Nereye saklanıyor bu hatun ? Duvarlar, evler, kervansaraylar ona hasret kalmış. Tolet bile "Yeterki sıçsın onu göreyim !" diyor. Dünyanın tüm sabahları, baharları, aşkları ona hasret kalmış ağlıyor. O, Allah bilir kimle ne yapıyor. "Nerdesin aşkım ?" "Bırayum askim !" Haney ? Nerdesin lan. Küçül de cebime gir be. Bir bakayım cebime var mı oralarda. Yok arkadaş. Sümüklü mendil dolu cebim.

Geri döndüğümde elde var sıfır gibi görünüyordu. Lakin bir kervansaray dikkatimi çekmişti. Kervansaraydaki bir kervan. Yağmur ülkesinden gelen bir kervan. Hattori'ye psişik güçlerimle mesaj iletmeye çalışıyordum.
"Saat üç yönündeki kervanı görüyor musun ? Onlara bir genjutsu şovu hazırla. Ben de güzel bir ocak yakarım. Bu evcilik oyunu canımı çok sıktı. " Cidden pempe diziye döndü anasını satayım. Biraz aksiyon ve enerji lazım.
O sırada yavaş yavaş "Goukakyuu no Jutsu" yapmak için hazırlanıyordum.