[Ishi] Takım Kouichi

[GM - Naruto]

Belirlediğin saatte, belirlediğin yere, öğrencilerinden önce varıyorsun. Biraz heyecan var sanki içinde, belki de ilginç bir beklenti dürtüklüyor karnındaki arıları. Belki de ağır bir sorumluluğun suradına düşen ilk damlalarını seziyorsun.

Herşeyden önce, çevrene tekrar bir bakmak geliyor içinden.

Burası nasıl bir yer? Niye burayı seçtin? Buraya gelince ne bulacak öğrencilerin?

Kapalı konu

Buluşma yerini Ishigakure içinde kalmak kaydıyla herhangi bir yerde düzenlemiş olabilirsin. Böyle bir durumda konu buluşmanın yapılacağı yere taşınacaktır.

Pasiflik süresi 48 saattir.

[Kouichi Natsume]

İki kere öksürüp, öyle giriş yapmak isterdim. Ama çok klişe olurdu. Klişe şeyler sıkıcı ve güzel değildir. İlk başlarda güzel olabilir, ama sonradan sürekli tekrarlanınca o güzellik kaybolur. Klişeliğin en kısa tanımı bu olurdu sanırım.

Her neyse. Şu an hayatımda büyük bir değişiklik yapabilecek karar ile baş başayım. Ne kadar büyük olacağını tahmin bile edemezsiniz. Bu durumu, en kısa şöyle açıklarım; Evlendim ve hiç ayrılmayacağım birisi var yanımda. İşte bu kadar açık ve de net. Takım kaptanı olmuştum lan ben! Vay amına koyim! Bunu neden yaptım ben ki? Merak ediyorum, bu karar beni nereye götürecek. İyi şeyler mi olacak, yoksa kötü şeyler mi? Bunu cidden merak ediyorum. Ve bununla da sınırlı kalmıyorum, heyecanlanıyorum birde. Abi, umarım kafamı sikeyim demem. Çünkü çok uzun bir süre kafamı sikeyim demek zorunda kalabilirim. Sonsuza kadar belki de. Yani şurada süren, kısa yaşam sürem boyunca. Ne kadar yaşarım ki lan, bu yaşımdan sonra. En fazla 60 yıl. Ki ben o kadar sanmıyorum. Zaten doğal olmayan nedenler çok. Hem de benim gibi bir shinobi için. Erkenden nalları dikerim. Ama dikiyorsam da, mutlu olayım amına koyim. Mutlu olmak benim de hakkım.

Zaten kendime öyle bir mekan seçtim ki, şu an mutluluğum zor bozulur. Hatta siksen bozulmaz. Böyle düz bir arazi, çimen ve yeşillik dolu. Güneş tepede değil, öğle saatini biraz geçmişiz. Pek sert değil bu yüzden hava. Ayrıca gölge yapan birkaç ağaç bile var. Yani değmeyin keyfime. Şu an aslında bir keyif sigarası yakılırdı, hatta çok da iyi giderdi. Ağaca yaslanıp, keyfini çıkarırdım valla. Ama ilk olarak sigaram yok, ikinci olarak sigara kullanmıyorum. Eee haliyle, yani mantıken o keyif, uzak bir ihtimal benim için. Ama önemli değil. Biraz heyecan var içimde. Kıpır kıpırım sanki. Öğrencilerim ile tanışacağım. Hatta belki öğretmelik bir ortam oluşursa, senseilik rolünü bile üstlenebilirdim. O derece hazır bir vaziyette gibiyim. Tabii buna öğrencileri görünce, kişiliklerini ve neler yapmaktan hoşlandıklarını öğrenince karar verecektim. İşin aslı, bu görev benim için göt büyütmek anlamına gelebilir sanırım. Hani az biraz da öyle bir amacım yok değil. Var yani. Ama göt büyütmek için seçmediğim açık. Sadece meraklandığım için seçtim. Öğretmen olmanın ve birilerine bir şeyler öğretmenin nasıl bir şey olduğunu hissetmek istediğim için buradayım. O yüzden göt büyütmeyi, iki yada üçüncü seçeneklerim arasına koyabilirim.

Ama onu bunu bir kenara bırakırsam, öğrencilerimi de çok merak ediyorum. Bunu itiraf edebilirim sanırım. Sonuçta onlar ile bir sürü şey yaşayacağız. Ama zevkli, ama zevksiz. Bu olay bizim ilişkimize bakıyor. Eğer anlaşırsak, ne ala. Anlaşmazsak da ne ala. Ben siklemem yani. Ben hocayım sonuçta amına koyim! Koy götüne rahvan gitsin diyebilirim. Ama onlar peki? Onlar diyemez ki. Onlar kim ya? İki tane bebe yani. Oğlum daha geninsiniz amına koyim. Kime şekil yapıyorsunuz lan? Koskocaman chuunin var burada. Üstelik yaşım da büyük! 20 yaşımdayım, az sanki amına koyim. Onlardan yıllarca fazla yaşadım. Kat kat şeyler gördüm. Neyse, bu düşüncelerim temeli heyecanlanmamdan kaynaklanıyor olsa gerek. Kuşkusuz, ben onlardan her türlü üstünüm. Birçok konuda hem de. Bu bir gerçek. Bunu önce bir kabullendim yani. Üstün olduğum konularda, onlara elimden geldiğince yol göstermeyi deneyeceğim. Ama üstün olmadığım konularda, neyse boş verin. Sanmıyorum, onlar dediğim gibi bebe. Benden hiçbir konuda üstün değiller bence. Evet evet, kesinlikle değiller! Ben öğretmenim, sikerler öyle işi. Harbiden sikerler.

Koy göte rahvan gitsin, diyerek kafamda oluşan düşüncelerden arınmaya çalışıyorum. Saniyede bilmem kaç tane senaryo kuruyorum kafamda. Aynı anda birçok farklı şey düşünüyorum. Bu kadar çok düşünmek zararlıdır amına koyim. Sonra mazallah filozof olurum falan. Hiç gelemem. Filozoflardan ve de felsefeden zaten nefret ederim. Dünyadaki en saçma şey bence. O nedir amını sikeyim. Aptal aptal düşünceler ile kendince bir şeyler kanıtlamak. Ulan bak birde, ünlü filozof şöyle demiş, ünlü filozof böyle demiş. O amına koyduğum filozofi göt büyütürken, ben köy için görevlere çıkıyordum amın oğlu. Sen git onu ünlü yap. Bize kaka de. Siktiğimin kevaşesi seni. Mal mal işlerden çok bir şey yok burada. Vallahi öyle ya. Bir insan aptal olabilir. Gerizekalı olabilir, ama felsefeyi sevemez abi. O kişi gözümdeki en aptal heriftir.

Ulan, nereden girdiysem artık bu konuya da. Uzattıkça uzattım. Her neyse, şimdi bekleyiş moduna geçiyorum. Öğrencilerimi bekleyeceğim. Bakalım nasıl tipler, nasıl insanlar. Kız mı, erkek mi demeyeceğim. Benim de standartlarım var. Tutup da 15 yaşındaki kıza yavşamam. En fazla bir genin o kadar yaşında olur kanımca. Yani 20 yaşında birini koyarsanız buraya, acımam sikerim. Onu da açık açık, baştan söyleyeyim.

Out: Ufak bir betimleme yaptım, siz yerleştirirsiniz diye düşündüm.

[GM - Naruto]

Kapalı konu

Kurobe vadisine taşıyorum madem, orada bulduğun düz ve biraz açıklık bir alanda olduğunuzu varsayıyorum.

Öğrencilerini beklerken, uzandığın rahat çimlerde biraz doğruluyor ve gölgesinden faydalandığın ağacın dibine bıraktığın shinobi çantana göz gezdiriyorsun. Aklına geliyor, öğrencilerinin raporları çantanda olmalıydı.

Shinobi çantanı takıyor ve raporları çıkarıyorsun. Tam öğrencilerinle alakalı raporlara göz gezdirecekken, ufuk çizgisinden bir şeyin yaklaştığını farkediyorsun. Üşengeçliğin, raporu okumamak için bir bahanenin varlığına şükrederken raporu tekrar katlayıp çantana tıkıştırıyorsun. Koşturarak sana yaklaşan silüetin 3 numaraya vurulmuş kafası uzaktan parlıyor, bunun Takeru olduğunu anlıyorsun.

Bithap bir biçimde, koşturarak yaklaşıyor senin olduğun yere doğru. Standart genin formasına hiç yakışmıyor suradındaki çaresiz bakışlar. Hani, yoldaki bir taş dile gelip atar yapsa, niye konuşuyorsun diye sormadan önce özür diler muhtemelen. Öyle bir çaresizlik var.

Senin yanına varınca, nefes nefese kalmış bir şekilde diz çöküyor. "Se... Sensei... Ben... Nakai... Takeru... Geç kalmadım, değil mi?"

Hinako ise ortalıkta görünmüyor.

[Kouichi Natsume]

Bazen insanın birçok şey söylemesi gereken, ama kelimeleri ağzından bir türlü çıkaramadığı anlar olur. Bazen de bunun tam tersi. Benim durumum ise bunlara benzer, fakat çok da farklı. Söylemem gereken birçok şey yok. Birkaç şey var. Ne az, ne de çok. Keza söylediklerim için de aynısı geçerli. Bu işte bir terslik var gibi. Ama hiçbir terslik yok. Hatta gayet sıradan, normal. Olması da gereken bu. Ama çok sıkıcı. Fakat şu da var ki, ben bu sıkıcılığı seviyorum. Uğraş vermemeyi, bir şeyi kolayca yapmayı çok seviyorum. Tabii genel olarak sıkıcılığa karşı bir sempati beslemiyorum. Sadece bazı istisnai durumlardan bahsediyorum şu an.

Aman neyse. Ben azıcık keyif yapayım. Uzanır bir vaziyette, gölge altında serin serin duysam ne olur ki? Cevap: Hiçbir sik olmaz. Evet, bence de olmaz. Hem ben sensei'm. Zaten öğrenciler de yok. O değil de nerede kaldı lan bu bebeler. Bak sen, daha ilk dersten beni bu kadar bekletiyorlar. Onlara bu yüzden teşekkür etmeliyim. Ya da siktir et. Ne diyeceğim ki amına koyim? Geç kaldınız, ben de götümü kaldırmadım. Bu yüzden çok müteşekkirim mi? Hahaha, komik. Sadece komik... İşin aslı hiç komik değil. İnsanlar böyle aptalca bir şey düşündüler mi, hep böyle derler. Ama aptal insanlar sadece. Ben de insanım, ama aptal değilim. O yüzden bu tarz şeyler söylememi ya da yapmamı beklemeyin benden. Çünkü yapmam.

Keyif ve öğrencilerden bahsetmişken, faşist köy çalışanları bana rapor vermişlerdi. Öğrencilerin raporları mı neymiş. Ben de pek anlamadım. Ama benim için yararlı olabilecek bilgiler barındırıyor olabilir. O yüzden açıp okumak yararlı olur. Gözlerim yorulacak gibi bir endişe içerisine de girmeyeceğim. O kadar da tembel değiliz amına koyim! Abartmayin yani. Sadece hani olur ya, keyfin yerindedir. Kalkmak istemezsin, heh işte öyle bir şey bende ki. Rehavet çöktü sanırım üstüme. Tabii bu önemli değil! Ben iş sorumluluğunun bilincinde olan bir shinobiyim. Uzaktan nasıl görünüyorum bilmiyorum, ama yakından pek iç açıcı görünmüyor olabilirim. Fakat ben normal de bana verilen işi, olabilecek en iyi şekilde yapmaya çalışırım. Aksatmam, zaman kaybetmem. Bu tarz da özelliklerim var hani. Sakın beni yanlış anlayıp, bir yargıya varmayın. Çünkü hata yaparsınız bu konuda.

Raporu siktir edeyim, çünkü piçin biri gözüme, aynayla ışık tutuyor. Nerede lan o piç? Çocuk falan dinlemeyeceğim, ağzını yüzünü sikeceğim. Rahatımı bozdu, keyfimi kaçırdı çünkü. Bizde yapardık küçükken, ama birbirimize. Şimdiki nesiller çok bozuldu, çok. Gerçi ışık aynadan da değilmiş. Yeni neslin günahını aldık gibi. Ama sikerim yeni nesli ya. Cidden çok bozdular. Artık bizim gibi değiller. Farklı farklı şekillerde büyüyor piçler. Biz mahallede top oynardık amk. En az sektiren kaleye geçerdi. Tabii benim gibi bir dahi için önemli değildi. Hiçbir zaman kaleye geçtiğimi hatırlamıyorum. Her neyse. O parlak şey, şeymiş. Eee, bu benim cüce öğrencim. Evet lan, bu o. Çük kadar boyu var amuha koyim. Hani bizde 13 yaşında olduk da, bu kadar kısa değildik. 1.35 nedir yav. Ne yapmış, tuvalette ekmek falan mı yemiş. Zaten tip desen yok, boy desen yok. Saç desen, o da yok. Hiçbir şey yok çocukta. Özgüven bile yok ki. Ne diyeyim ben buna. Ama her şeye rağmen benim öğrencim olduğunu da unutmamam gerek. Eğer ben ona kötü davranırsam, o zaman çocuğun işleri kötü olur. Hem ben onlara iyi davranacaktım. Kendime bir sensei olarak bu yolu seçtirecektim. Tabii beni kızdırmayı başarırlarsa, ki sinirlenirim bilirsiniz. İşte o zaman kızabilirim. Bağırırım, çağırırım ve belki de yanlışlıkla sövebilirim. Fakat genellikle sakin olacaktım. Evet, çoğu zaman sakin ve öğretici bir tavır takınacaktım.

Artık sensei modu açabilirim. Çünkü Takeru gelmişti yanıma. Nefes nefese ama önemli değil. İsmini söylemiş ve geç kalmadım dimi tarzında bir soru sormuştu. Cevap olarak ne desem diye düşündüm önce. Birkaç saniye sürdü bu düşünme evresi. Olumlu yaklaşma fikri belirdi sonra aklımda. Az önce böyle demiştim, öyle değil mi? O zaman bunu yapacaktım. "Takeru, hayır geç kalmadın. Zaten birkaç dakikalık gecikmeler, benim nazarımda önemsiz. Ama sadece gecikmeler." diyecek ve kafasını okşayacaktım. Terli falandır kafası zaten. Elim ıslanırsa, götümün üstünü örten pantolona sürecek ve elimi kurulayacaktım. Eğer temizse de yapacaktım. Ne bileyim, bir şey falan olur. Kendimi riske atmayayım şimdi. Ayrıca o elimi ağzıma falan da götürmeyeyim amına koyim. Mazallah bir şey falan bulaşır, kötü olur sonumuz. Son hastalık mevzusu olayı aklımdan kolay çıkmayacak gibi. Neyse, kafasını okşadıktan sonra ufak bir tebessüm takınıp: "Ama antrenman saatinden erken gelmenizi istemiyorum. Ya zamanında ya da birkaç dakika geç. Birde diğer arkadaşın gelene kadar, şu ağacın gölgesi altına gel. Uzanabilir ya da oturabilirsin. Fark etmez." diyecek ve konuşmamı bitirecektim. Sonrasında da zaten ben de ağaca doğru yürüyecektim. O da beni takip ederek, ne yapması gerektiğini kavrardı zaten.

[GM - Naruto]

"Teşekkürler Kouichi sensei." diyor titrek bir sesle ve arkandan usulca ağacın gölgesine geliyor, senden ne uzak ne de yakın bir pozisyon seçerek oturuyor düzgünce. Hızlı nefeslerini dengeliyor ve düzenliyor, bu sırada hep yere ve bağdaş kurduğu ayaklarına bakıyor. Hiç bir şey söylemiyor, söylediğin şeylere ise "Anladım efendim." ile cevap veriyor sadece. Sesindeki titrek tını sinirini bozuyor. Hani, bir his vardır ya, karşındakinin karşı çıkamayacağını bilirsin, bu yüzden üstüne gitmek istersin, aha öyle bir şey. Bu dürtünü bastırıyorsun tabii ki.

Hemen hemen bir 5 dakika kadar sonra ufukta başka bir cisim beliriyor. Lâkin bu bir insana falan benzemiyor. Hani, daha çok, bir faytonumsu bir şeye benziyor.

Tamamen algı menziline girdiğinde ise, bunun insanlar tarafından çekilen faytonlardan biri olduğunu anlıyorsun. Yolcu koltuğunda ise kızıl saçlı biri oturuyor. Bu faytonlardan Ishigakure'de çok bulunmaz, toplu taşımayı kullanabilecek insan sayısı ise azdır, zira ücretleri aşırı derecede yüksektir. Bir noktada biraz çivilerini sızlatmıyor da değil bu durum.

Fayton usulca size doğru yaklaşıyor, yolcu koltuğundaki kişinin Hinako olduğu kesinleşiyor bu noktada. Pembe bir bluzun altında dar, beyaz bir pantolon giymiş, ve giysiler BLING BLING diye parlamakta. Hatunun kendisi de makyajı yerinde, saçları taralı ve toplanmış bir şekilde. Yüzü de gülüyor, güneş ışığının keyfini çıkarıyor.

Yavaşça faytondan iniyor, ufak cüzdanını açıyor ve senin muhtemelen bir kaç senelik maaşın kadar bir Ryo'yu faytonu çeken adama teslim ediyor. "Ayy şöyle şurdaki ağaçların altında beklesene benim burda işim bitince beni eve götürcen daha." Eleman sesini çıkarmıyor, yüzünde hiç bir duygu belirtisi yok. Parayı alıyor ve usulca az ötedeki ağaçların altına çekiyor faytonu.

"Selamlaaaaaaar, ben Hinako. Takım falan buluşma dediler ama ben anlamadım olay neymiş, parti mi vardı?"

Hani ben olsam sırıtan yüzüne osmanlı tokadı atardım. Evrende olaydı sende atardın. Ama ne yazık ki yok, o yüzden atamıyorsun.

[Kouichi Natsume]

Amına koyacam ama ha! Ulan sinirlendim, hem de çok. Dayanamayacağım gibime geliyor. Yeter ya, ne değişik bir sestir bu arkadaş. Beynimin içindeki nöronları öldürüyor yeminle. Sinirden kendimi tutamayacağım ya çocuğu ya da dağı taşı sikicem. İkisinden biri olacak gibi. Ama şu anlık dilimi ikiye katlayıp ısırdım. Problem yok gibi. Çok sert de ısırmadım. Dilimi kanatmadım yani. Canım tatlıdır benim. Severim lan kendimi. Niye sevmeyeyim ki? Hem bir kere, insan kendini sevmezse, başkasını sevemezmiş yani. Sikeyim, ben biraz egoist bir insanım. Biraz da bencil. Ama ufaktan olan şeyler. Aşırı kaçan bir durum yok. Neyse, kafamda kurguladım. Kurgulamak değil de, fikir birliğine vardım. Öyle bir şey oldu işte. Takeru puştunu pek konuşturmayacaktım. Zaten nasıl desem, böyle sünepe gibi... Dilimin ucunda da, gelmedi o kelime. Amına koyim, kafamı siktin piç Takeru. Koduğumun yer cücesi seni. Tabii bunu, ona direkt söyleyemezdim. Çünkü ağlardı ve küserdi. Ve yanımdan ayrılırdı. Sonra al başına bela, al başına uğraş. Böyle bir şey olmasını istemiyordum ben. Çünkü dağı taşı sikecek güç yoktu bende. Öyle bir gücüm olsaydı zaten, herhalde bir şekilde kızları çevremde pervane ederdim. Ama maalesef, ne yazık ki yok. İşin aslı sadece Takeru'ya söylememe sebebim, benim başıma kötü şeyler gelecek olması değildi. Cidden onu üzmek istemiyordum. Öğrencim lan o benim. Çocuğum kadar olmasa da, seveceğim onları. Onlara destek çıkacağım! Onları ben gaza getireceğim. Evet, benim mutlak görevim bu. O yüzden öğrenci dediğim kişileri üzmemeliydim. Tabii onlar da benim sınırlarımı aşmamalıydı. Yoksa sikerim! Sikerim lan, insan gibi durun. Çocuk bakıcılığı ya da tuvalet eğitimi tarzında şeyler yapmayacaktım. Genin olmuş insanlarsınız amk. Az adabınızla oturup kalkın. Kafanız çalışsın. Ninja adamlarsınız amk. Çakalı bile aç götürüp, susuz getirmelisiniz. Saklandığınızda, kozmos piçi bile varlığınızı hissetmemeli. Öyle olmalısınız. Ama daha konuşmayı beceremiyor amın oğlu. Bu da ister istemez beni bir hayli sinirlendirmeyi başarıyor. Benim sizden beklentilerim büyük. Tamam, demiyorum öyle über güçlere sahip olun. Yok götünüzden değişik elementler uydurun. Hani birkaç şey yapacak kadar yetenekli olun, az insan olun ve tamamen bana saygı duyun. Bu kadar. Saygı önemlidir benim gözümde. Tamam biz saygılı değildik öğrenci yıllarımızda. Bu sizin de öyle olacağınız anlamına gelmiyor çocuklar.

Ulan Takeru... Kafamı ne kadar meşgul ettin gördün mü? Hayır, suç bende tamam da, onda da var. Ben bir konuya girdiysem, o konu aracılığıyla birkaç konuya daha girerim. Çünkü benim hayat felsefem girmek üzerine kurulu. Dna'mda yazılı olan bu, kodum da bu var. Vücut hücrelerim buna endeksli. O yüzden ister istemez gir, çık yapma durumunda bulunuyorum. Suç bende de değil aslında. Çok derine indiğimde, kozmosun suç. Siktiğim kozmosu, öbür tarafta görüşeceğiz seninle demeyeceğim. Umarım öbür taraf boştur. Yoksa götümden öyle bir kan alırsın ki, değil Ishigakure, tüm Shinobi alemi kullanır o kanı. O kadar bol olur yani. Götümü seviyorum. O yüzden aksiyona gerek yok. Şimdi sessizlik ve keyif vakti. Diğer genin gelse de, bir an önce başlasak. Sonra da bitirsek de, ben eve gitsem. Hem bitirene kadar güneş çöker. Zaten pek bir şey yaptırmayı da düşünmüyorum. Tanışalım, amaçlarımı ve de neler yaptıracağımı birkaç örnek ile belirteyim, göstereyim. Sonra da basıp gidelim. Bu işte, olay bundan ibaret sadece. O yüzden laga luga yapmaya mahal yok.

Peki öyleyse yatışa devam. Derken, uzaktan bir şey gözüme çarpıyor. Git gide yaklaşıyor, en sonunda belirginleşiyor. Tabii o şey gelene kadar, ben uzanmaya devam ediyorum. Kim gelirdi ki Allah'ın siktir ettiği bu yere diye de düşünmeden edemiyorum. Gelen fayton gibi bir şeydi. Ama at değil, insan çekiyordu. Hıamına. Oğlum bu çok pahalı lan. Bir kere bunu görmüştüm de, daichou ibnesi biniyordu galiba? Gelsin bakalım, kimmiş görelim. Ama çok meraklı da değilim. Bir daha derken öyle, fayton daha yakına geliyordu. Ve içindeki görünmeye başlıyordu. İçindeki kişi, benim geninim, Hinako'ydu. Öyle bir elbise giymişti ki, kalp atışlarımı hızlandırmıştı. Sebepsiz yere değildi bu hızlanma. Tabii onu görür görmez de kalkıyordu. Ney diye sormayın, vücudum tabii. O kadar fesat olmayın amk. Elbise görüp de olacak şey değil bu yani. Ama cidden güzel olmuştu elbiseler falan. Hani geninim diye söylemiyorum, manken gibi maşallah. Nazar değmesin. Fakat birde işin kötü yanı var. Ben 20 yaşında biriyken, karşıma böyle 17 yaşında hatun verdiniz. Amısına koyam ya! Böyle iş mi olur abi? Hani sikme de yanında yat mı diyeyim? Ulan tam da sikerim öyle işi, oluyorsa olur kafasındayken oldu bu olay. Olmuyorsa zorlama diyordum kendi kendime. Orospu çocuğu kozmosun bana bir oyunu mudur bu acaba? Siktiğim kozmosu. İşi gücü yok, sürekli benimle taşak geçiyor piçin evladı. Ama gün gelir, devran döner demişler. Sonra da pek iç açıcı değil. Hem bizim durum, o olaydan biraz daha kompleks. O yüzden siktir çekiyorum, artık siktir kime gidiyorsa. Gittiği yer önemli de değil, konuyu kapatsın yeter. Her neyse, bu kalbimi hızlandıran hot girl arabadan iniyordu. Ondan sonra, artık her sikim kimse, birine para uzatıyordu. Parayı gördüğüm zaman, götümü satsam bu kadar para kazanamayacağımı anlıyordum. O an da ağzımdan birkaç kelime dökülüyordu. Sadece benim duyacağım tonda.

"Vay amına koyim. Kaşara bak..." diye.

Tabii dediğim gibi sadece benim duyacağım bir tınıda olacaktı. Takeru dibimde bile olsa, hatta götüme bile girmiş olsa duyamazdı. Çünkü boyu kısaydı. Zaaa. Hot girl Hinako iniyordu, faytona bir şeyler diyordu. Pek sikimde değil. Çünkü gözlerim ile kızı süzmek ve nöronlarımın onun vücut hatlarını tartışmasını dinlemek ile meşguldüm. Hem bana ne elin faytonundan. Para için ruhunu satacak insanlar benim gözümde. Resmen taşak geçiyorlar onlarla. Zenginlerin kulu, köpeği olmuşlar. Kulu veyahutta köpeği olmasalar da, atı oldukları kesin. At gibiler maşallah. İyi sürüyorlar. Her neyse, Hinako'nun vücudunu çaktırmadan seyrederken, yine Hinako'nun sesiyle irkiliyordum. Bir şeyler diyordu. Parti falan. Sikerim partiyi. Sikerim se... Onu demiyorum. Evet, demeyeceğim. Öğrencisini siken, öğretmen olarak ünlenmek istemiyorum. Tabii uçkurum beni ele geçirmezse. Yararlı bir bilgi; İnsanlar çıldırdıkları zaman kendilerinden asla beklenmeyecek bir şeyi yapabilirlermiş. Ben kendimden beklediğim bir şeyi, çıldırdığım zaman nasıl yaparım onu düşünüyorum şu an. Pek iyi olmaz herhalde. Ama o ana da değebilir yani. Bilemiyorum. Fakat şu anlık no heyecan, no sıkıntı modundayım. O yüzden iyi olmalıyım. Sıkıntı sevmediğim bir şeydir.

Hinako'ya samimi bir cevap vermek bence çok kötü bir fikir olmaz. Sence de öyle değil mi Takeru? Siktir et Takeru'yu ya. Koyduğum sümsüğü. Hem o öğrenci, ben öğretmen. Ona soracak hiçbir şeyim yok. Ben ondan üstünüm. Birde zaten sorulması gereken bir şey değil bu. Her neyse, usulca Hinako'ya doğru yürüyecek ve sağ elimi tıpkı selamlaşmak istermişçesine kaldıracaktım. Ondan sonra kıvrak bir hamleyle, Hinako'nun sırtına atacak elimi ve ona sarılacaktım. Sarıldıktan sonra belinden ufak bir güç uygulayacaktım, göğüslerini kendi vücuduma batırıp, hissetmek için. Tabii beline, canını yakacak bir güç uygulamayacaktım. Tüm bunlardan sonra kafamı, omzunun üstünden ilerletip, şeytani bir gülümseme eşliğinde; "Hoş geldin Hinako. Ben Kouichi, senin sensei'nim. Bundan sonra iyi anlaşalım." diyecek ve sonra vücudumu ayıracaktım Hinako'dan. Tabii şeytanı gülümsemenin, şeytani kısmını bozarak da bir gülümseme takınacaktım.

[GM - Naruto]

Elini kızın sırtına doğru götürdüğünü, her ne kadar Shinobi reflekslerini kullanarak hızlandırsan da, Hinako son anda yan tarafa doğru bir adım atarak çekiliyor ve kurtuluyor. Akademi'den boş mezun olmamış olmalı, zorla da olsa.

Ardından bibergazı vari bir şey çıkarıyor çantasından aniden ve senin suradına sıkmaya başlıyor. Laflarını söyleyemiyorsun haliyle.

"Napıyon sen be! Sapık!!"

Geriye sendeliyorsun, yerde oturan Takeru'ya takılıyor ve düşüyorsun. Gözlerin sulanıyor, sümüklerin akıyor resmen. Yerde uzanmaktasın şu an.

"Hıh. Sapık herif. Gidiyorum ben. Oooi, arabacı!!"

Hinako arabacıya doğru yürümeye başlıyor. Eleman fazla uzaklaşmadığından, yetişmesi de çok uzun sürmeyecek. Derdi buradan çekip gitmek gibi. İzin verirsen raporunda bu hiç hoş durmaz.

[Kouichi Natsume]

Hedefim açık ve de netti. Avına yaklaşan avcı misali, sinsice yürüyordum Hinako'yo doğru. Amacım öldürmek değil, aksine sevmekti. Eminim o da bu samimi tavrımdan hoşlanacaktı. Öyle düşünüyordum ben. Hoşlanmasa bile, ben onun öğretmeniydim. Rol kesecekti, yine de bunu bana belli etmeyecekti arkadaş. Öğrenci dediğin fedakar olur. Öyle olmalıydı. Yoksa bir anlamı kalmazdı öğrenciliğin. Her neyse, hızlı adımların zemine uyguladığı sert basınç ile yürüyordum Hinako'yo doğru. Adımların sert ve hızlıydı, ama düşüncem daha bir sert ve de hızlıydı. Keskindi, yapacağım şey belliydi. Bu amacım doğrultusunda elimi atıyordum kıza doğru. Sadece elimi atıyorum amına koyim. Ne oluyor, yana kaydı orospu. Elim boşa gitti. Sonra da, şey yaptı. Eee,

"Seni pis fayişe!"

Yaktın lan gözümü orospu. Seni sikmezsem ben de Kouichi değilim lan! Am hoşafı seni! Şu an var ya çok sinirliyim, çok! Göt üstü yere düştüm. Üstüne gözüme biber gazı sıktı. Amcık, koyduğum kaşarı. Lan ağlıyorum, burnumdan sümük, ağzımdan salya akıyor. Vücudum ne varsa, dışarı atmaya çalışıyor. Sikecem yeminle. Öğrenci, zengin falan dinlemeyeceğim. Kimse bana söz geçiremez amına koyim! Sikerim ulan bu köydeki herkesi. Cidden sikerim. Pek sikimde de değilsiniz birader. Ben bu kıza bunun karşılığını vereceğim. Değil Daichou, allah gelse durduramaz şu an şu saatten sonra. Her tarafım acıyor amk. Gözlerim yanıyor, gözlerim. Ulan koyduğum kaşarı. Ulan sikik karı, kart karı seni sikmez miyim be amın oğlu? Söylesene? O yüzünü dağıtmaz mıyım sanıyorsun. Bu saatten sonra, senin tanrın ben olacağım. Bak gör.

Ama ondan önce hemen gözümü temizlemem lazım. Gerekli materyallere sahibim. Biber gazından arındırabilirim kendimi. Nasıl mı olacak? Hafif bir Fuujin no Jutsu yapacağım. Ama hafif olacak, sert bir şey değil. Sonra onu yaparken, elimi ağzımın önüne götüreceğim. Daha doğrusu, birbirine geçirdiğim ellerimi. O eller ile, Fuujin no Jutsu'dan oluşan hava akımının yönünü saptıracağım. Saptırarak, gözüme göndereceğim. Ama tabii bu dediğim gibi hafif olacak. Elime ya da gözüme zarar veren cinste değil. Baktım ki olmuyor gibi, direkt bırakacağım. Zaman kaybetmeye gerek yok. Bu iş olsa da, olmasa da kolum ile gözlerimi silecek ve de ayağa kalkacaktım. Tabii az önce kaşar arabacıyı çağırmıştı. Arabacıdan çok daha hızlıyım ki, o araba çekecek birde. Ek olarak, arabacı biraz uzaktaydı. O oraya ulaşana kadar ve orospu arabaya binene kadar bayağı bir zamanım olacaktı. Olmalıydı, çünkü. Çünküsünü boşver demeyeceğim, kaşar Hinako'nun arabaya sallana sallana bineceği aşikar. Çünkü o kocaman bir kaşar. Az sonra da Kouichi tarafından sikilmiş bir kaşar olacak. Öyle yani.

Şimdi, gözümü temizleyebildiysem ayağa kalkacaktım. Tabii aksi halde de ayağa kalkacaktım. Her türlü kolum ile kurulamış olacaktım zaten. Ondan sonra da, gözümü Hinako'yo dikecek, Shunshin no Jutsu kullandığım tam arkasına gelecek mesafeye kadar koşacaktım. Tabii direkt olarak Shunshin no Jutsu ile ulaşabilirsem arkasına, o zaman koşmadan Shunshin kullanacak ve arkasına ışınlanacaktım. Ama dediğim gibi. Arkasına olacaktı ışınlanmam. O beni görse, bile geç olacaktı onun için. Ben ondan bir hayli hızlıyım diye düşünüyorum çünkü. Eğer sorunsuzca arkasına geçersem, zaten boyu kısa olacağından kafasına rahatça bir uçan tekme atacaktım. Ama nazik bir tekme olmayacaktı. Orta ayarda bir tekme olacaktı bu. Kafasını toprağa gömecek, burnuyla çimenlerin kokusunu aldırtacak bir düzeyde olacaktı. Daha serti aşırı olurdu, ama bu kullandığım tekme hani itme amacıyla kullanılmış gibi bir şey olacaktı. Şimdi mazallah ölür falan, yarraklara geliriz. Ayrıca bayılmasın da. Birkaç tane daha vuracağım ona. intikamım acı olur. Bence intikam sıcak yenen bir yemektir. O yüzden soğutmamak iyi olurdu. Ha birde, bu sefer biber gazına karşı temkinli olacaktım. Her hamlesine dikkat edecektim. Düşürdükten sonra da ilk işim onu çantasından uzak tutmak olacaktı.

En son da, tüm bunları başarsam da başarmasam da öfkeli bir ses tonuyla arabacıya: "ARABANA KİMSEYİ ALMADAN ÇABUK DEF OLUP BURADAN GİT! YOKSA AKSİ HALDE SENİN VE ARABANI GÜVENCESİNİ VEREMEYECEĞİM! HATTA BENDEN ZARAR YİYECEĞİNİ BAŞTAN PEŞİN PEŞİN SÖYLEYEYİM." diyecektim burnumdan soluyarak. Kaşlarım da çatık olacaktı tabii. Ve evet, bu söylediklerim de çok ciddiydim. Sikerim lan herkesi! Burada benim borum öter orospu çocukları!

[GM - Naruto]

Dediklerini harfiyen yerine getiriyorsun, sıkıntısız bir şekilde.

Kızı gömüyorsun yere, sertçe. Ağlamaya başlıyor sen kafasının arkasını tekmeledikçe. Bayıltmamaya veya öldürmemeye çalışıyorsun. Bayılmıyorda zaten, ağlama seslerinden ölmediği de belli.

Çantasına da arada bir tekme yapıştırıyor ve uzaklaştırıyorsun.

Arabacı da, laflarından korkmuş olacak ki, tırıs tırıs kaçmaya başlıyor Hinako'yu ayaklarının altında bırakıp.

Takeru ise şok olmuş bir şekilde seni izliyor, lâkin ses çıkarmıyor. Hinako ise ayaklarının altında ağlamakta. Orta ayarlı geçiriyorsun ama sonuçta tekmeledin kızı, iyice yere geçirdin. Ağlıyor, sızlıyor, fakat ayağın kafasının üstünde olduğundan kalkamıyor. Anlaşılır kelimeler çıkmıyor kızın ağzından, çıksa da anlamazsın zaten, ağzına giren çimenler yüzünden.

[Kouichi Natsume]

Seni pis fayişe demiş ve planımı işleme koymuştum. Bu sefer başaracaktım aklımdakini. Böyle düşünmüştüm ve bu düşüncenin de getirdiği rüzgarı da arkama alarak, ani bir gazla başlamıştım işleme. Gözlerimi temizlemiş ve sonra Shunshin no Jutsu kullanarak Hinako'nun arkasına geçmiş ve akabinde de uçan tekmeyi basmıştım. Ve işler istediğim gibi gitmişti. Sert olmayan tekmem ile Hinako'yu yere kapaklandırmayı başarmıştım. Bunu hak etmişti. Evet, bunu kesinlikle hak etmişti. Kadın ya da kız fark etmez. Ben öğretmen ve o öğrenci olduğu sürece, abartıya kaçmayacak şeyler yapabilirim. Ve bence şu an yaptığım şey kesinlikle abartı değil. Ha illa bir şeyi abartı kılıfı adı altında milletin götüne, pardon gözüne sokacaksak, o da Hinako'nun bana biber gazı sıkması olur. Başka bir şeyin olacağını hiç mi hiç düşünemiyorum.

Hinako düştükten sonra, arabacıya da siktiri çekmiştim. Gidecekti, yoksa onu da döverdim. Ama ona acımazdım. Ki arabacı akıllı çıkıyordu. Kendisi arabasını alıp, topukları götüne değe değe koşmaya başlıyordu. Sinirliydim zaten. Ona patlasam en az zararla kurtulurdum zaten. Beni canlı bir bombadan, canlı bir insana döndürüyordu arabacı. Gidişiyle başarıyordu bu işi. O gittikten sonra Hinako'nun çantasını bir tekmeyle uçuruveriyordum. Tüm bu yaşananlardan sonra artık biraz daha sakinim. Normalde pek sinirli olmayan bir insanım. Kolay kolay sinirlenmem demeyeceğim. Ama benim sınırlarım var. O sınırlar aşıldı mı, sinirleniyorum. Ve kendime hakim olamadığım zamanlar oluyor. Şu an kendime hakim olamadığım zamanlardan biri değil. Sadece sinirlenmiştim. Ve yapmam gerekeni gözden geçirmiş, bir karara varmıştım. O kararın sonucunda da bu yola başvurmuştum. Ve kendi öğrencimin canını yakmış, onu pataklamıştım.

Ama tüm her şeye rağmen bana; Pişman mıyım diye sorarsınız, cevabım büyük bir ihtimal dahilinde hayır olurdu. Niye pişman olayım ki? Hak etmişti. Aynı şey kaç kere olursa olsun yapardım. Tekrarlardım, ama bence bu beni acımasız yapmaz. Aksini de kanıtlamaz. Ama en azından kararlarımdan bir saniyeliğine bile olsa sapmayacağımı gösterir. Aman, sanki kendimi kime kanıtlayacağım. Hiç kimsenin gözüne girmeye niyetim yok. Hiç kimseyi ezme ya da dalga geçme gibi bir amacım yok. Birilerini öldürmek, sebepsiz yere zulüm yapma gibi bir düşüncem hiç yok. Ben sadece Natsume Kouichi gibi davranıyorum. Olduğum kişi olmaya çalışıyorum. Olmak istediğim insan modelini tanıma bizzat uyuyorum. Bunu daha önce de dile getirmiştim. Ben olmak istediğim kişiyim ve şu an da olmak istediğim yerdeyim. O yüzden sıkıntım yok. Pişmanlığım yok.

Tüm bunları neden dile getirme ihtiyacı duydum bilmiyorum. Sadece söylemek istedim. Aslında attığım tekmeden sonra içimde pişmanlık duygusu oluşmadı değil. Tüm sinirim yatıştı gibi. Ama tam değil. Hala benim ve sinirlenirim. Çünkü bu kızın sağı solu belli olmuyor. Hinako'ya geçtiğimi iltimasları Takeru'ya geçecektim. O yüzden ikisine de eşit davranacaktım. Tabii bunu mümkün kılmakta benim görevim. Her neyse, yerde ağlayan Hinako'ya daha fazla şiddet uygulamaktan vazgeçecektim. Elimle kaldırmaya çalışacaktım ayağa. Kaldıracak, sonra az önce altına geçtiğim ağaca doğru götürmeye çalışacaktım. Eğer ağaca ulaştırabilirsem, yaslatacaktım sırtını ağaca. Sonra çantasını alacaktım yerden. Tabii içinden bana zarar verebilecek ne varsa alarak. Ondan sonra da, Hinako'dan tepki bekleyecektim. Konuşarak anlaşırdık belki. Ama sanmıyorum. Fakat denemekten zarar gelmez.