Hayaletin Garip Huyları

[Higan Masshi]

"Akşam, yine akşam, yine akşam..."
Amagekureli pek yadırgamaz bu durumu, ha gündüz; ha akşam... Dinmek bilmeyen yağmurun ortasında hapsolmuş, bir garip topluluktan birisiyseniz; yo hayır... Ha akşam, ha gündüz... Daracık sokaklara gelmez ki gün ışığı! Kasvetli bulutlar geçit vermez ki gün ışığına, yo hayır! İnsanlığın ve açgözlülüğün dehşetiyle örülmüş ağların, elektriğin, altında yaşıyorsanız, yo hayır; fark etmez! Fare labirenti olarak tasarlanmış, dolambaçlı sokaklara hapsolan bir fareyseniz, hiç far etmez dostum; hem de hiç! Aslında iyi de bir şeydir, fare olmak... Otostopçunun Galaksi Rehberini düşün ve hatırla, her şeyin efendisi farelerdir! 42, dostum, 42... Hayat, evren ve yaşama dair nihai sorunun cevabı!

Sadece tecrübeli gözler, sadece farkında olan gözler... Akşamın sırrına mahzar olur. İnsanların bakıp göremediği onca şeyi görür... Elinde yarım yamalak damıtılmış içkiyle, yalpalayanları görür; gözleri kanlı... Kapanmaya başlayan masumane dükkanları görür, kütüphane, fırın; hatta silah satıcısı... Hepsinin de amacı, üç aşağı beş yukarı... Bir parça ekmeği evine götürebilmek, ayaklarını uzatmak ve bir sonraki günü beklemek. Yada bir önceki, ne fark eder sanki? Gözler görür, fakat anlamazdan gelir; fakirleri ve dilencileri, fahişeleri ve telekızları... Sokakların gerçek efendileri onlardır halbuki. Herkesten daha sert olan, herkesten daha dayanıklı olan onlardır. Kim bilir, ne sır saklarlar; kirli berelerinin altında... Kimse görmez ama, herkes işine bakar. Damızlık bir hayvandır herkes, tepelerindeki shinobilerin -gardiyanların- farkında olmayan... Ben deniz gardiyan da onlardan biriyim, fakat bugün izinliyim. Sizden farksızım. Bir gardiyan ve bir fare... Rus kitap isimleri gibi, ha?

Kehribar rengi bir trençkot giymeseydim, kötü yapılmış bir Ninjutsu'nun sonucu sanılırdım, hiç şüphe yok! Gümüşi saçlar ve bembeyaz bir ten, ha? Hayalet! Eh, en azından opera salonuna gitmiyorum. Çok klişe olurdu, hah! Ne me lazım, opera salonu... Ben, gerçeğin bardakların dibinde bırakıldığı bir yere gidiyorum; bara! Herkes görülmek, duyulmak, bilinmek ister! Çok konuşuyoruz vesselam. Kimimiz bir duble viskiye tav oluyoruz, kimimiz kahramanlığa, kimimizse bir çift narin bacağa... Eh. Bu hayaletinde bir iki ufak numarası vardı, gerçeği bardakların dibinden söküp alabilmek için. Evet, Amegakure'de bulabildiğim en işlek bara doğru gidiyordum. Sürüyle farklı insanın gelip geçtiği yerlere... Yalanların ve nefretin, kinin ve kibirin yaşattığı hikayeleri dinlemeye... Hep yapardım aslında bunu, dünden farklı değildi; yarından farklı olacağı kesin!..

Ame Hito, diyorlardı kendilerine... Pek çok olaya karışmış, pek çok can almışlardı. Fakat hala anonimdiler! Kehribar rengi trençkot giyen hayalet için, tapılası!.. Gerçekten bir fark yaratıyorlardı. Savaşta her şeyin mübah olduğuna inanırım. Aslında öyledir de. Bunu inkar eden shinobi yenilmeye mahkumdur. Bunu inkar eden insan, başarısızlığa mahkumdur! Fakat hala hak ve hukuk, yasa ve kural vardı. Ame Hito nasıl yönetiliyor, bilmiyorum. Fakat ellerini kirletmekten korkmayan bir örgüttü. Beni yanlış anlamayın, Ame Hito'yu arıyorum; evet. Amaçlarına saygı duyuyorum, evet. Ama ben önce pragmatistim, sonra ideal adamıyım. Gerçekten bir fark yaratan adamlara ulaşmak, Ame Hito'ya katılmaktan geçiyor. Dahasından değil...

İlerledim, bulabildiğim en kalabalık, en gürültülü, bara doğru... Ayyaşlardan sıyrıldım, içeriye girdim. Huyumdur, en arkalarda ki masalardan birine doğru ilerledim. Arkamı duvara verebileceğim bir masaya... Paranoyak masası derler buna. Eh. Biraz da, konuşacaklarımın duyulmamasını istiyorum. Biraz da, aydınlatmanın yetmediği bu masaya gizem katmak istiyorum; anlarsın ya...

Elimle barmeni çağıracak ve ardından da jutsumu yapmaya koyulacaktım. İşi şansa bırakmaya hiç gerek yoktu. Tek gerekli olan, biraz şans ve birazda chakra'ydı. İkisinden de bende bolca vardı, yani, sanırım... Elimi masanın altına soktum ve jutsunun çalışması için gerekli olan tek mührü girdim. Derince bir nefes daha aldım ve 'Teishi no Jutsu'

Yakın zamanda öğrendiğim Genjutsu numarasını kullanmaya çalışacaktım. Tabii ki siparişimi almak için gelecek olan barmen üzerinde! "Bana yeşil çay, kendin de ne almak istiyorsan. Tabii benim masamda içmek şartıyla. Konuşacak bir arkadaşa ihtiyacım var." Hafifçe kıkırdayacak ve elimle oturduğum masanın yanı başındaki sandalyeyi gösterecektim. Buraların tek ve gerçek efendisi, barmenlerdir. Çok konuşan ayyaşları dışarı atarken, boşboğazlarla beraber içerken... Bazen Kage'den bile daha çok şey bildiklerini düşünüyorum. Muhtemelen de öyleler!

İzleyin youtube.com

[GM - Naruto]

En sıkış tepiş, en dar, en cıvıl cıvıl bara doğru yöneliyorsun. "NakuNeko"... Ağlayan kedi. Bariz kelime oyunu içini gıcırdatıyor. Kırmızı tabeladaki kanjileri es geçerek, yanıp sönen kedi silüetine gözün çarpıyor. Yağan yağmurun damlaları üstünden kayıp gidiyor tabelanın, uzun süredir bakım görmediği kesin.

Barın kendisi de yanındaki iki apartmanın arasında sıkışıp kalmış gibi, dar, kasvetli. Önüne şöyle bir bakıyorsun, kapının önüne sigara içmek için çıkmış bir kaç eleman gözüne ilişiyor. Kapüşonlarını çekmişler, yağmura aldırış etmemeye çalışıyorlar. İçeri girmek isteyen birisi, onlara çarparak geçiyor, milletin homurdanmalarını kafanda canlandırabiliyorsun. Derin bir iç çekerek, adımını atıyorsun, elemanların arasından içeri dalıyorsun.

İçerisi sıkış tepiş. Millete çarparak, sürterek geçiyorsun. Bir yerlerden garip bir müzik çalmakta ama, canlı müzik mi, yoksa eşi benzeri sadece Amegakure'de bulunan bir Jukebox'dan mı yükseliyor, bilemiyorsun. Pek tanıdığın da söylenemez.

Sen üst katta yer bulma şansını denemek için merdivene yönelirken, kafa olduğu belli olan bir hatun yuvarlanarak üstüne düşüyor. Amegakure standartlarına göre biraz "açık" giyimi dikkatini çekiyor. "Yakışık---"

Lafını tamamlayamadan, sevgilisi olduğu bariz olan bir tipleme kızı kolundan kaptığı gibi dışarı çekiştiriyor. Elemanın yüzündeki şerefsiz sırıtışa bakarsan, birileri bu gece yalnız uyumayacak.

Bir masaya çöküyorsun, ufak bir tanesine özellikle. İki kişilik. Zaten pek seçme şansın yok. Sağda solda gezinen, millete biralarını servis eden bir kaç barmen görüyorsun. Bir tanesi yakınından geçerken, elini kaldırıyor ve onu yanına çağırıyorsun. Bir hatun geliyor, gündelik kıyafetlerinin dışında taktığı kırmızı bileklik dikkatini çekiyor. Üzerinde kedi silüeti var. Diğer barmenlerde de var, muhtemelen rollerini belli etmek için. Uzun, siyah saçları arkadan bir hashi ile toplanmış. Siyah ruju ve tırnaklarına dikkat ediyorsun.

Siparişini veriyorsun.

"Sıcak içeceğimiz yok adamım. Fakat soğuk ne istiyorsan getirebilirim. Arkadaş konusunda ise..." Çevresine bakınıyor kız, birisini ararmışçasına. Bulamadığı bariz. "Siparişini getirdikten sonra sana 15 dakika kadar eşlik edebilirim. Tabii bana bir soğuk Sapporo ısmarlarsan adamım."

[Higan Masshi]

"Deals are made here, sometimes under the influence of wine. And sometimes the influence is the point of a knife."

Büyük bir yer değildi, şaşalı hiç değil! Kan ve gözyaşıyla, defalarca ama defalarca harmanlanmış bu toprağa; bu binanın temelleri atılmıştı. Ne kadar köhne olduğunu söylemek, tamahkarlık olurdu. Aslında eğlenceli bile sayılabilirdi. En azından bir teması vardı, değil mi?

Son kez daha selamladım, yağmuru; elimde tuttum, o kasveti... Sigara müdavimlerinden sıyrıldığım gibi, içeriye girdim. Onlarca insan... Neşelendim ilk önce, hoşuma gitti! Hepsinin tangırdatacak ayrı bir hikayesi, hepsinin cebinde farklı numara... Biraz maymun iştahlılık tabii, benimki. İlerledim. Aldırış etmedim insanlara. Aslında komiktir. Bir akrobasi gösterisi yapabilecek kadar eğitimlisinizdir. Ama hala, barlarda yolunuzu yarıp geçmeniz gerekir. Belkide buraların raconunu bilmiyorumdur. Baksanıza şu barmen fıstıklara...

Daha sakin olacağını düşündüğüm üst katlara ilerlemek için... O da ne! Bir hatun üzerime düşüvermişti(!) Sadece içkili olduğu için mi, yoksa çekiciliğimden mi? Bu soruya cevap veremeden, ki yanıt veriyorum her ikisi de, bir cengaver kızı tutup götürüverdi. Peh! Buraya gelirken böyle bir niyetim yoktu, şu ana kadar... Zihnimin geri planına atıverdim bu fikri. Bir sonraki üzerime düşen kızı, ilk ben götürecektim. Başkasına kaptıracak o göz var mı bende?

Disiplinimi koruyarak, devam ettim yolculuğuma. Bir badire atlatmıştık, bu kesinlikle bir yolculuktu!.. Biraz dinlenmeye çekildim, attım kendimi bir masaya. Ardından ise planladığım gibi devam ettim. Genjutsu uygulamaya çalışmış, barmen çağırmış ve masama davet etmiştim. Shinobi refleksi olarak, kızı kısa sürede süzmüştüm. Pozisyonunu belli etmek için takılmış bileklik, gösterişten ziyade rahatlık için yapıldığını tahmin ettiğim saçlar, siyah ruj ve tırnaklar... Yüzüme sinsi bir sırıtış konuverdi. Ardından anladım. Yağmur anayı selamlamıştım, o da beni, gotik bir hatun göndererek selamlamıştı. Teşekkürler ve tüm o balıklar için teşekkürler!

"Soda, sade. Ve Sapporo, tabii ki!" Sırıttım. Yaptığım Teishi no Jutsu tekniği işe yaradıysa şayet, sadece arkama yaslanıp sırıtmam gerekiyordu. Hah! Kadınlarla anlaşmanın zor olduğu günler vardı ya, artık yoklar! Gerçi her zaman başarılıydım ya, söylemeden de edemiyorum, heh. Amacıma ulaşmak için, kalp söküp; can alıyorum da, bir kadının zihnine mi giremeyeceğim? Muhtemelen ikincisi daha zor. Freud bile o zihnin içinde kayboldu adamım(?) Sakın bulaşma!

Barmen kız siparişleri getirdiği zaman, sodamdan bir yudum alacak ve kızı baştan aşağıya bir kere daha süzecektim. Önce rakibini tanıyacaksın, sonrasına bakarız! "Bir oradayım, bir buradayım. Çoğunlukla da insanlardan uzakta çalışıyorum, maalesef. Güzel bir kadının arkadaşlığını ise, hiçbir şeye değişmem." Centilmen bir edayla, sodamı hafifçe kaldırarak selamladım kadını. Ardından sodamdan bir yudum alıp, "Ben Mass. Ve siz de?"

Aceleye gerek yoktu. Çalan garip müziği dinledim. Sodamı içtim, karşımdaki gotik hatunun gözlerinin içine; ruhunun derinliklerine baktım. Yavaş ve az konuşmak, her zaman işe yarar. Gizem güzel şey. Hayaletlerden bu yüzden bu kadar korkuyor ve bu kadar onları araştırıyoruz. Gizem bizi tahrik ediyor.

"Pek çok ülke gezdim. Daha çok iş amaçlıydı, tabii ki. Fakat en çok burayı seviyorum. Onca savaşa ve gürültüye rağmen, hala ayakta. Değil mi? Bu bara gelip, burada bir şeyler içebiliyoruz." Tane tane, ama vurgulu bir biçimde konuştum. Kadına içki söylememin temel sebebi buydu aslında. Bir sihirbazın, ki şu durumda bir hayaletin, en iyi numarası sarhoş izleyicidir!

"Bunu borçlu olduğumuz insanları ararım sürekli, hikayelerini dinleyebilmek için. Savaşta önem göstermiş askerler, önemli olayları görmüş yaşlı insanlar... Kimi zamanda, Ame Hito denilen örgütten..." Son cümlemde, kadına odaklandım. Ame Hito sözüyle beraber, kadının tepkisini merak ediyordum. Şaşıracak mı, umursamayacak mı?

Baştan çıkarmanın temel kanunu, kadının daha çok konuşmasıdır. Sustum ve bekledim. Onun bana söyleyecekleri neydi?

[GM - Naruto]

Kapalı konu

Mass sözcüğü japoncada söylenemiyor. O baabda çok garip olmuş, Masu dediğini varsayıyorum. Muhtemel kısaltma o olur.

Kız bir süre sonra uzun boylu bir bardakda, duble bir bira getiriyor, bir tane de ufak bardakta soda. Sana geçirdiği belli biraz hesabı. Yanına oturuyor, sıkış tepiş ortamda milletin ağız kokusunu çekmekten yorulduğu belli.

İlk önce dediklerini dikkatlice dinliyor. Bu kadar çok konuşacağını ve lafa gireceğini hemen tahmin etmemiş olsa gerek, biraz gerildiğini farkedebiliyorsun, lâkin tekniğin etkisinden olsa gerek hemen tekrar yumuşuyor. "Ben de Rei. Memnun oldum." Kendinden bahsetmeye başlıyorsun hemen. Bu noktada hatun bir kaşını kaldırıp sana bakıyor, hiç de yemişe benzemiyor "bir çok ülke gezdim" konseptini. "Bu kadar da çaresiz olma adamım. Seni bir kaç defa devriye gezerken görmüştüm. Bir hatunu yatağa atmak için bu kadar kasmana gerek yok." Sırıtıyor ve birasından nazik bir yudum alıyor. Ame Hito ile alakalı sorun aradan kaynıyor. "Beni kasvetli işimden kurtardığın için biraz kur yapasım var sana. O yüzden ceza hanene bunu yazmayacağım ve es geçeceğim. Eğer biraz daha gerçek Masu'dan bahsedersen, eğer adında o ise, hanene artı puan bile yazabilirim! Ahahaha!" Bu sefer derin bir yudum alıyor birasından.

Kapalı konu

Normal şartlar altında biranın parası sana koymaz fakat biraz kazıklanıyorsun şu anda. O bakımdan yeni alım gücün 4 - Orta Düşük Gelirli 3/10 oluyor. İmzanı güncelle.

[Higan Masshi]

Bir kadınla raks etmenin ne kadar zor olduğunu unutmuşum, görünüşe bakılırsa... Sadece konuşma değil, şu masaya baksanıza! Büyük boy bira, ufak boy soda ha? Eh. Tekniğime fazla güvenmiş ve konuşma faslını hızlıca geçebileceğimi sanmıştım. Yanılmışım! Aradığınız kişiye böyle ulaşamazsınız, lütfen tekrar deneyiniz! Derince bir nefes al. Şimdi ver. Merak etme doğurmuyorsun. Şanslıysan, o da doğurmayacak. Aman dikkat.

Ben buraya ne için gelmiştim ki? Büyük işler başarmalarına rağmen, hala gizli kalarak ne kadar yetenekli olduklarını belli eden bir grup hakkında bilgi koparmak için. Eh. Yapılacak şey belli. Bu kadınla yatak sonrası muhabbette Ame Hito'yu sormam gerekiyor. Bunu yapmalıyım. Üzgünüm(!) Ama yapmalıyım. Takım için, bunu yapmak zorundayım! Hah. Teşekkürler yağmur ana.

Gerçek Masu kimdir ki? Ben bile bilmiyorum, unuttum. Bir can ve bir can daha... Elleriniz kirlenmeye başladıkça, dönüp geriye baktığınızda göremiyorsunuz. Karanlık orası... Sadece önünüze bakıyorsunuz. Belkide en baştan beri böyleydim diyorsunuz. Fakat sonra, fark ediyorsunuz. Hala arzularınız, umutlarınız, mutluluklarınız ve üzüntüleriniz vardır; oradadırlar, gitmemişlerdir. Güce, kana, şan ve şöhrete; şehvete ve daha fazlasına... Duygularınız sadece bunlar karşısında kendini gösterir olmuştur. Başka insanlar mı? Sadece hedef tahtaları... Amaçlarına ulaşmak için, zihinlerine girmen gereken veya öldürmen gereken şeyler. Başka bir şey değil.

"Çaresiz değil, centilmenim, aslında bakarsan!" Ukalaca sırıttım. Ama, öyle miydim? İnsanları çileden çıkarmak ve ne zaman kırılacaklarını görmekten zevk alıyordum belki. Ama hakaret etmiyordum. İşte Masshi hanesine bir sayı! Şeytanın hiç yalan söylemediği, buna gerek bile duymadığı söylenir. İnsanlarla uğraşırken, yalana gerek yoktur ki! Tedbirliydim ama. Aktif bir Chuunin'in Ame Hito'yu arıyor olması, pek de özgeçmişime yazabileceğim bir madde değil. Ne yazık ki...

"Köy içinde devriye geziyorum, ülke içinde ve dışında tehlikeli kaçakları avlıyorum. Stratejik noktaları ele geçiriyor, önemli bilgiler ediniyorum. Olası bir savaş için, kendimi her gün geliştiriyorum. Ve günün sonunda, buradayım. Tecrübelerime göre, günün en güzel kısmı." Sözcüklerim her zaman olduğu kadar ukalaca değildi. Samimiydi. Şeytanın yalana ihtiyacı yoktur.

"Gerçek Masu'yu beğendin mi?"

[GM - Naruto]

"Ahaha, beğenmemmi! Benim abim de böyle yüksekten konuşmayı sever. Kendisi de bir Chuunin, sanırım sen de öylesin." Keyifle bir yudum daha alıyor birasından. "O da böyle şeyler anlatmayı sever. Genelde köy dışındaki yerleşkelere atanıp duruyor hep. Çok görüşemiyoruz. Benim de shinobi olmamı isterdi ufakken. Ben ise hiç o tarz şeylere gelemem, anladın mı? Ben keyfime bakarım. Köyü nasıl olsa koruyacak bir ton insan var."

Ortamın insan sayısı bir azalıyor, bir kaç dakika sonra tekrar artıyor. İnsanlar gelip gidiyor, biralar servis ediliyor. Alıştığın japon havası yok buralarda pek fazla, biraz daha "modern" bir pop kültür ürünü. Yeni yeni gelişen bir oluşum, biranın yaygınlaşmasıyla. Sana bile bir noktada biraz yabancı gelebiliyor. Hatta Amegakure'de ilk kez Rei kadar "cesur" bir duruşa sahip olan birisine rastlıyorsun. Köyün genel olarak insanlar üzerindeki baskıcı tutumu göz önüne alınırsa, çok da normal bir durum değil, haliyle.

"Eee, ziyaret ettiğin en garip yer neresiydi? Abim Toyone'deki kerhanedeki bir olayı anlattığında gülmekten yerlere yatacaktım. Elemanın tekinin aleti ufak diye indirim yapmak istemişler, elemanın da onuru kırılmış, ehehehe. Bak aklıma geldikçe hala gülüyorum!"

[Higan Masshi]

Karma hakkında ne derler bilirsiniz. Koca Amagakure'de abisi Chuunin olan bir barmen kızını bulmuştum. Chuunin abisi olan bir kızı yatağa atmak, ha? Bu fikir, beni caydırmaktan çok uzaktı. Hatta beni ateşlediği bile söylenirdi. Benimde erkek ve kız kardeşlerim vardı, beni sırtımdan bıçaklayan. Herhangi birisi, kardeşlerimden birini becerse hiç umursamazdım. Kusura bakma meslektaşım, böyle bir dünyada yaşıyoruz. Yarın sende benim kız kardeşime atlarsın. Sonra bir başka gün, o da senin kaynına atlar. Sonra onun kaynı da...

Sonra birden durdum. Koca Amagakure'de abisi Chuunin olan bir barmen kızı bulmuştum! Sürekli merkezden uzak yerlere atanıp duruyormuş, bak sen şu işe! Merkezden uzak yerler, küçük yerler... Bir şeylerin kulağına çalınması için, mükemmel yerlerdir. Ame Hito hakkında bir şeyler duymuş olabilir. Uzak bir ihtimal, biliyorum. Ama hiç yoktan iyidir, ha?

Köyü koruyacak tonla insan var, ha... İnsanlar böyleydi işte. Herkes kendi hayatına bakıyordu. Kimse gerçekleri görmüyordu. Gören gözler azdı, nadirdi, taşlaşmıştı! Görmek yürek ister çünkü. Rei'de diğerlerinden farklı değildi. Bir başkasına bırakmıştı, kendi hayatına bakıyordu. Ne de olsa, köyü koruyacak tonla adam var ha? Bu konuda bir şey söylemedim, söyleyemezdim de zaten. Köye sadakatim vardı, evet. Fakat hiçbir zaman kendimden daha çok değer vermemiştim bu köye. Cesaret, onur, yiğitlik, gelenek... Bunların, insan canından daha önemli olduğu söylenilen bir samuray evinde büyüdüm. Tam tersi şeylere inanmak, kanımda var. Kızmıyorum Rei'ye. Haklı aslında, insanları insanlardan korumak; çok bile, bize.

Ne kadar zamandır böyle yerlere gelmediğimi merak ediyordum. Sanki ilk gelişim. Sanki ilk şehrim. Sanki bana yabancı. Geleneksel içkiler içilmiyor, adap kuralları ise uyuyakalmış! Rei, cinselliğiyle en barışık olan kızlardan birisiydi. Rahattı. Saçma sapan Japon gelenek ve göreneklerinden nasibini almamıştı. Cinsiyetinden ötürü, erkeklerden aşağıymış gibi değil; aksine erkeklerin efendisiymiş gibi davranıyordu, ne kadar harika! Bu kültür yozlaşması, alışkanlıklarımı rahatsız etse de; yasak elmaydı, hoşuma gidiyordu. Hafifçe sırıttım. Belkide her şey bu kadar kolay olmamalıydı. Anlarsın ya, filmler...

Rei'nin anlattığı edepsiz hikaye karşısında hafifçe kıkırdadım. Acaba bu kadar rahatlığın altında ne çıkacaktı? Hadi bakalım. Sıradaki soru... Seyirciye sorma hakkımı kullanmak istiyorum. Bu kıza ne anlatmalıydım ki? Şuana kadar çok acayip bir yer görmemiştim. Listeye yazayım, gotik piliçlere anlatacak garip yerler gör!

"Eski Suwa Nehir Yatağı denilen bir yerde bulunmuştum. Misato Anno denilen bir kaçağın peşindeydim. Abin bilir, A Rank kaçaklardan birisidir." En iyi yalan hakkında ne derler bilirsiniz, iki gerçeğin arasındadır. "Gördüğüm en garip yerdi, o kadının laboratuarı. İnsanlar üzerinde deney yapıyormuş." Dramatik bir şekilde bitirdim. Bingo kitabında sözü geçen cümlelerden başka bir şey değildi bunlar. Belki bir gün gerçek olur, kim bilir?

"Eh, bunun geri kalanı gizli bilgidir Rei. Benden gizli bilgileri öyle kolay alabilecek misin ki?" Muzipçe sırıttım. Ortaya bir rekabet koyuyordum. Kadındır, rekabet gördüğü zaman atlamasa olmaz, hah! "Bir soru da ben sorayım. Abin hiç, Ame Hito denilen bir örgütten söz etti mi?" Rei'ye dikkatlice bakındım. Olası bir reaksiyonunu kaçırmayacaktım. Olmazsa, daha yatay bir yerde devam ederdik konuşmaya; ne olacak?!

[GM - Naruto]

"O ismi ikinci kez ağzına alıyorsan sanırım sen benden bir şeyler bekliyorsun. Birasını yarısına kadar bitirmiş olan kız, tek bir dikişte koca bardağın yarısını bitiriyor, bardakta ise sadece köpükler kalıyor, bardağa işlenen transparan Sapporo yazısı, arkasındaki sarı renk olmayınca görülmüyor bile.

Kedi fare oyununa dönüşmüş oluyor muhabbet, kız da düşündüğün kadar aptal çıkmıyor. Belki yaklaşımın hatalıydı, belki de aceleye getirdin. Lâkin ortam şu anda pek senin lehine değil, ayrıca arkadaşça sohbet havası da yok. Rei sırıtıyor biraz, lâkin çakırkeyif olduğu söylenemez. Alkol töleransı yüksek olmalı.

"Ne diyeceğim. Çok zorlamaya gerek yok. Bir kaç yüz ryo'ya anlaşalım, abimin notlarını sana getireyim. Gerçekten işe geri dönmem gerek, ve iknâ konusunda gerçekten berbartsın. Ama dediğim gibi, tatlı bir şeysin adamım. Sana o yüzden kıyak geçeceğim."

Oturduğu taburede biraz dikleşiyor rei, ayağı kalkmaya hazırlanırken. Saçlarının tokasını, yani tek bir hashi çubuğunu, çözüyor ve tekrar bağlamaya başlıyor, haliyle çalışırken ona engel olması hoş olmaz. Meraklı ve sinsi gözlerle de sana bakıyor bir yandan da.

[Higan Masshi]

İnişler ve çıkışlar, adamım, inişler ve çıkışlar... Gün gelir, saftirik bir kızı yatağa atarsın; gün gelir, ne kadar bilgi vereceği tartışılır bir kağıt parçasına yüzlerce Ryo istenir, ha! Eh. Düşündüğüm kadar aptal veya saftirik değil, ne kadar yazık. Aslında bu kadar cesur ve sağlam duruşa sahip bir kızdan, azını beklememeliydim. On beş dakikada daha iyisini de yapamazdım. Şu barlarda, tek cümleyle kızı kolundan tutup götüren adamlar var ya... Önce yavaş yavaş, sakince ilerlerler avlarına. Ardından, bir anda hamlelerini yapıverirler. Fakat o da ne? İşe yaramıştır. Hah! Bu adamları biliyorsunuz dimi... Bu adamların amına koyayım, tamam mı? Ahah!

Kolay yoldan bir şeyler elde etmeye meyilli, bu uğurda düşük kişilikli bir erkeğe kur yapmak -onun için- çocuk oyuncağı! Dikkatli. Kurnaz. Açık sözlü. Rahat. Elini taşın altına koymayan, rahatına düşkün birisi. Cinsiyetinin hakkını da veriyor, ehem ehem. Şimdi bir saniye nefes alıp düşünelim. Daha mı agresif yaklaşmalıyım? Bir centilmen gibi? Libidosu yüksek erkek tiplemesine ne dersiniz? Zeki ama hafiften ahmak bir adam, akıl oyunları stili adamım! Rahatına düşkün, ters psikoloji pek bir işe yaramayacaktır. Sonuçta kandıracak erkek çok, sevişilecek gece fazla... Hiç bir zaman parayla işim olmadı da, bir kaç yüz ryoyu kim kaybetmiş de; gariban, bendeniz Masu bulmuş? Cidden bu hatun shinobilerin ne kadar kazandığını sanıyor ki? Cidden kazanmıyoruz lan, valla bak. Tarın tokluğuna çalışıyoruz, gelen parada silahlara gidiyor zaten. Yazık bize, çok yazık...

"Bir Chuunin, gezmek için bile köy dışına çıkmak için özel izinler alması gerekir. Çünkü bir Chuunin köy hakkında önemli ve riskli sayılabilecek bilgiler bilir. Bunu başkalarıyla paylaşma riskine karşılık, köyü koruyan bizler bile, sıkı bir takibe maruz kalırız." Negatif bir tutum izlememem gerektiğini biliyordum. Tekniğin doğasına ters düşmeden, sakin ve rahat bir şekilde cümlelerimi kurdum. Bir soluklandım, devam ettim. "Merkezden uzak yerlerde çalışmak, daha çok diğer ülke ve köylere yakın olmak demektir. Buralarda çalışan bir Chuunin'in bilgilerini bana pazarlamaya çalışman... Bu suç, Rei. Tanıştığım en ilginç ve gizemli insanlardan biri, hiç şüphesiz, Tokubetsu Jounin Ando'dur. Yani, bana emin olabilirsin; bu suç, o kadınla birinci elden tanışmana neden olabilir." Tehdit etmedim. Gözünü korkutmaya çalışmadım. Sakince söyledim. Gerçekten de bu kızdan hoşlanmıştım. Ando'nun, kızın boğazını kunaisiyle çizmesini izlemek istemem. Bu evrendeki herkesin, insan deşmekten zevk alan psikopatlar olmasına gerek yok ki. Bak valla gerek yok. Cidden yok.

"Güzel kızsın Rei. Eski usul geleneklerden ziyade, kendine has modern bir duruşun var. Bana büyük boy birayı kilitleyebilecek çok kız yoktur. Ahah! Seninle bir gece geçirmeyi, gerçekten isterdim. Eminim hayatının üçte ikisinde kendi vücudunu eğiten bir shinobinin nasıl olabileceğini merak ediyorsundur." Samimi duruşumu bozmadım. Zaten ne olursa olsun beni dinleyecekti. Kaybedecek neyi vardı ki? Ha, evet. İşimi gücümü bırakıp, kıza hayatını zindan edebilirdim. Bir shinobinin karşısında, hayatını kolayca yaşamaya çalışan barmen bir kız? Zeki kız. Bunu da çözer.

"Fakat gerçekten işe yararlığı tartışılabilir olan notlara, yüzlerce ryo ödemeyeceğim. İyi kızsın, rahatın bozulsun istemem. Bence bunu başka bir şekilde halledebiliriz. Ne de olsa, bende tatlı bir şeyim, değil mi? Seni bilmem ama, bana borçlu bir shinobi fikri... Baştan çıkarıcı!"

Genjutsumun bozulmaması için, doğrudan negatif bir tutum sergilemekten kaçındım. Rei açık bir kızdı. Bende kendimi ona açtım, sakin ve ukalaca bir sırıtışla... Aman o eksik kalmaz!

[GM - Naruto]

Sen açıkça tehditkâr bir tutum sergilemiyorsun, hatta tekniği avantajına kullanarak hal ve hareketlerindeki negatif tutumu silerek, söylediğin şeylerin ağırlığını gizliyor ve konuşmanın arasında kaybolmasını sağlıyorsun. Bir noktada, başarıya doğru ilerlediğin söylenebilir, zira Ando'nun lafını duyunca kızın bir kaç defans noktasını kırıldığını farkedebiliyorsun, ancak çok ve çok kısa bir anlığına.

Lâkin senin kalen ise, cinsel teklifini sunduğunda yerle bir oluyor.

Konu oraya geldiği anda, Rei oynaşma tavrını bir kenara bırakıp ayağı kalkıyor. "Düşündüğüm kadar da tatlı değilmişsin adamım. İşe geri dönmem gerek. Umarım buraya bir daha uğramazsın." Soda ve boş bira bardağı ile yalnız kalıyorsun aniden, Seri adımlarla Rei alt kata inerken. Bir şeyler söylemene fırsat vermeden kalabalığın arasında kayboluyor. Bağırsan da bu gürültüde duymaz zaten. Sen ise, buradaki vaktini aştığını hissetmektesin.