[Takım Sora] Potansiyel

[Midori Sora]

Planlarım istediğim şekilde yürümemişti. Masaru'yu babama kitlemeyi planlıyordum ama onların benim sorumluğunda olduklarını söylemişlerdi. Sanırım gerçekten öyleydiler. Yeni nesil benim ellerimdeydi. Onları geliştirecek, problemlerini çözecek ve köyümüz için yararlı bir hale getirecek kişi bendim. Sorumlulukları aileme yıkamazdım. Ama belki daha sonra onlardan tavsiye alabilirdim. Benden uzaklaşıp kendi klübelerine giden ailemin arkasından bakakalmıştım. Yapacak bir şey yok, bu geninler benim sorumluğumda. Bu sorumluğu kabul edip çalışmaya başlamalıyız.

Eh ne yapalım, Masaru zaten burada olsa da bir şeyleri etkileyecek zihinsel aktiviteden yoksun. Dövüş pozisyonumu alarak Sui'ye direktifleri vermiştim. Başlama işaretimle birlikte hızlıca el mühürlerini yapmaya başlamıştı. Raporda bahsedilerden anladığım kadarıyla kuroshiki tekniğini kullanabiliyordu. El mühürlerini hızlı ve güzel bir biçimde tamamladıktan sonra tekniğini aktive etmişti. Aramızda 10 metre vardı ve benim görüşüm bulanıklaşmıştı. Kuroshiki tekniği hedefin duyu organlarını bozardı ama tamamen kapatamazdı ve yanlış hatırlamıyorsam sadece bir duyu organı üzerinde etkili olabilirdi. Duyu organları arasında değişim yapabiliyordu ve bundan dolayı gözlerimi kapatmam benim bir işime yaramazdı. Hem tüm duygularıma güvenebilirdim hem de hiçbirine güvenemezdim. Oldukça hoş bir teknikti değil mi?

Ah olamaz, Sui bulanıklaşıyor. Tıpkı onun gibi. O dişi şeytanınki gibi görünmeye başladı. O Mifuneyi öldüren kadın. Ah hayır bu o değil , karşımda sui var. Düşmanım değil. O benim öğrencim, ona zarar veremem. Ama karşımdakinin Sui olduğunu nereden biliyorum? O kadın bize sahte kanlar kusturmuştu, neden öğrencimin kılığa girmesin? Hayır, geçmişte olmuştu ... veya olmamıştı. Risk alamam. Mifuneyi kurtaramadım ama risk almadığım için. Hayır savunmada kalmalıyım. Sui veya o şeytan da gelse savunmada kalmalı ve kaidan'ımı bozmamalıyım. Farklı bir duyumun bozulmasına karşı tüm duyularım tetikte olmalı, diğerinin eksiğini giderecek bir biçimde.

[GM - Naruto]

Sui ve Miura karışıklığı hamlelerini yavaşlatıyor olsa da yine de Sui'ye karşı tedbiri tam anlamıyla elden bırakmıyorsun. Kız koşusu sırada eline bir cisim alıyor çantasından ve bunu sana doğru fırlatıyor. Gelen cismin bulanıklık sebebiyle ne olduğunu tam olarak idrak edemesen de kunai veya shuriken olduğu sonucunu kafanda oluşturuyorsun. Kaidan'ın da sayesinde sağ tarafına gelen bulanık cisimden sol tarafına doğru bir ayak hamlesi yaparak ve aynı zamanda bedenini de sola yatırarak kendini kurtardığın anda, Sui'nin elinde tuttuğu bir cisim ile hemen birkaç adı önünde sana doğru hamle yapmış olduğunu görüyorsun! Sui'nin hamlesi senin sol tarafına doğru denk gelirken, momentumunu da düşünecek olursak basit bir ayak hareketi ile Sui'nin saldırısını geçiştiremeyeceksin gibi görünüyor. Şu an için sol tarafa ufak bir hareketlenmen mevcut ve aynı zamanda Sui de sol karın bölgene saldırmakta. Sui'nin hedeflediği noktayı da dikkate aldığında, ölümcül olabilecek bir saldırı yapmadığını söylemek mümkün. Kaidan'ın etkisi hala devam etmekte, ancak basit bir ayak hareketinin sana yetmeyeceğinin de farkındasın.

[Midori Sora]

Sui mi yoksa o şeytan mı? Miura, genjutsu disiplinlerinde eğitim almış masum katili canavar. Evet aklım biraz karışmıştı. Sui veya Miura olup olmadığı konusunda çelişkiye düşmüştüm ama yine de kendimi kontrol altında tutabilmiştim. En azından karşımdaki kişiyi kızartmamıştım yıldırımımla. Sui olduğundan emin olduğum kız bana doğru koşarken çantasından kuani veya shuriken benzeri bir şey çıkartmıştı. Bulanıklık nedeniyle seçemesem de bana doğru fırlatıldığını anlayabilmiştim. Sağıma gelen kesici cisimden sol tarafıma eğilerek kurtulmuştum

Bu kadar direk bir saldırı yapmasını beklemiyordum. Sadece görüşümle oynamıştı ve bana bir kunai atıyordu? Kör olmamıştım ki, sadece biraz bulanık görüyordum. Sui neden bu kadar direk saldırmıştı ki? Ah elinde bir cisimle bana eğildiğim taraftan saldırıyordu. Kombo bir saldırı. İlk kunai şaşırtmak içindi, ikinci kunai ise saldırmak için. Kunai diyorum da ne elindekini görebilmiştim ne de attığını, sadece tahmin yürütüyordum. Sui ölümcül bir yere yapmıyordu hamlesini ama yine de kaçınmak gerekiyordu saldırılarından. Basit bir kaç ayak oyunu ile kurtulabileceğim bir saldırı değildi. Sol elimle Sui'nin omzuna vuracak ve kolunun yana kaymasına sebep olmaya çalışacaktım. Kızı komple yana da uçurabilirdim tabii, bu yüzden gücümü dizginlemeli ve elindeki silahı düşürtecek bir şekilde vurmalıydım. Sui'ye zarar vermek istemiyordum.

[GM - Naruto]

Sui'nin saldırısını etkisiz hale getirebilmek adına sol elinle Sui'nin sol omzuna bir yumruk indiriyorsun. Bu yumruk ile Sui'nin tüm dengesi alt üst olurken, saldırısı da boşa gitmiş oluyor. Kız yere düşmese de saldırısının etkisiz hale gelmesinden pek de hoşnut olmamış gibi duruyor. Bu yüzden aranızdaki birkaç metre mesafeden tekrar saldırıya geçiyor. Bu saldırıdan kurtulmak senin için kolay gibi dursa da stilinin getirdiği avantajı yitirmiş durumda olduğunu fark ediyorsun. Kaidan tamamen etkisini yitirirken, Sui'nin yine karın bölgene yaptığı saldırıdan kurtulmak için bir hamleye girişiyorsun.

Tam bu anda beklenmeyen oyuncu devreye giriyor! Suratının sağından gelen yumruk canını bir hayli yakıyor, ancak bunun yanında şaşkınlığını daha çok dizginliyor. Sui de bu gelen yumruk ile saldırısını yarıda keserken, sen birkaç adım sola atarak dengeni korumayı başarıyorsun. Yüzünün sağ tarafı kızarmaya başlarken bakışların yumruğun sahibini yakalıyor: Masaru!

Kızgın bakışları ile sana bakmakta olan Masaru "Sui benim takım arkadaşım, ona vuramazsın!" diyor kendinden beklenmeyecek kadar emin bir şekilde. Ancak bu cengaverliği "Aslında vurursun ama, daha makul bir şey gelmedi aklıma söyleyecek. Çünkü tarla çok güzel!" diyor tüm şapşallığını tekrar kazanırken.

Bu beklenmeyen durum karşısında şaşkınlığını henüz üzerinden atamamışken Sui birden "Masaru, ŞİMDİ!" diye bağırıyor. Bakışlarını Sui'ye çevirdiğinde ise kızın el mühürleri yapmış olduğunu görüyorsun. Yine Kuroshiki'yi yapmış olduğunu fark ediyorsun, ancak bu sefer görüşünde herhangi bir bulanıklaşma olmuyor. Masaru olduğu yerden yumruğunu hazırlayıp harekete geçerken, sen de defansif bir postür almaya çalışıyorsun. İşte bu noktada da Kuroshiki'nin etkisini görüyorsun. Ayağı zemine basmak için koyduğunda, sanki hala boştaymış gibi hissediyorsun. Bir anda havada yürüdüğün hissine bile kapılıyorsun ve bu yüzden de doğru düzgün bir postür alamıyorsun. Masaru ise yumruğunu hazırlamış bir şekilde geliyor ve muhtemel hedefi yine suratın gibi görünüyor.

[Midori Sora]

Sui'nin saldırısını karşılamayacağımı anladığımda onun saldırısını bozmak için bir yumruk atmıştım. Eh hamlem düşündüğüm gibi işe yaramıştı. Sui'nin tüm dengesi bozulmuştu ve saldırısını boşa çıkarmıştım. Korktuuğum gibi yere de düşürmemiştim, zarar da vermemiştim, azıcık canının yanmasından bir şey olmaz. Ah sanırım bunu beklemiyordu. Stilime sadık kalmamı bekliyordu. Stilimi terk edip bana sağladığı defansif avantajları feda etmiştim. Kaidan'ım etkisizleşirken Sui tekrardan üzerime doğru geliyordu. Onu savuşturmak için hazırdım.

Sonra birden işler değişti. Dövüşe dahil olmamış ,aklını tarlaya vermiş olan Masaru bana bir yumruk atmıştı! Beklenmedik ve oldukça değişikti. Neden şimdi? Daha önce değil de şimdi dövüşe dahil olmuştu? Takım arkadaşıma vuramazsın demişti. Belki de o kadar umutsuz değildi geleceği ha? Sonra biraz batırmıştı ama hep yaptığı bir şeydi. Kabul görülebilirdi bu, umut olduğu sürece her şey tolare edilebilirdi.

Düşüncelerimden beni Sui'nin haykırışı çekip çıkartmıştı. Masarudan yardım istiyordu ve Kuroshiki el mühürlerini tamamlamıştı. Acaba hangi duyumla oynamıştı? Görüşüm bu sefer yerli yerindeydi, duyabiliyordum da. Acaba yanlışlıkla tad alma duyumu mu engelledi? Neyse önemi yoktu, Masaru üzerime doğru koşuyordu. Defansif bir pozisyon almaya çalışıyordum ama olmuyordu. Ayağımı düzgün bir yere koyamıyordum. Hatta kendimi havada uçuyormuş gibi hissettiğim bile oldu. Oldukça hoş bir duyguydu açıkçası. Sui zeki kızdı. Hissetmemi engelleyerek düzgün bir savunma pozisyonuna girmemi engellemişti. Tekniğimi görmüş, anlamış ve ona karşı bir hamle yapmıştı. Oldukça iyilerdi. Suratıma yumruk atmaya çalışan Masaru'yu elimle blokladıktan sonra hızlıca Sui'den uzaklaşacaktım. Hissetme duyum olmassa tekniğim hiç bir işe yaramıyordu. Bu kadar yeter. diyerek dövüşü sonlandıracaktım. Sui'nin tekniğini bozacağını düşünüyordum ama Masaru saldırmaya devam ederse diye onu dikkatlice takip edecektim. Şimdi dinlenmeniz için yarım saat veriyorum. Ardından patatesler sizi bekler. Akşama dövüşünüz hakkında sizle konuşacağım. diyecek ve bir bardak su almak için klübeye gidecektim. Oldukça susamıştım .

[GM - Naruto]

Masaru'nun yumruğunu bloklayabilmek için kollarını yüz hizana gelecek şekilde kaldırıyorsun. Masaru'nun yumruğu da dire kollarına denk gelirken, çok az bir acı hissi oluşturuyor. Sui'den uzaklaşırken neredeyse yürümeyi yeni öğrenmiş bir bebek dengesizliği ile geriliyorsun. Dışarıdan bakıldığında epey komik bir görüntü ortaya çıkardığın aşikar. Ancak Masaru bu görüntüye gülmek yerine bir yumruk daha atmak için hazırlanırken, senin dövüşü bitiren sözlerin ile olduğu yerde çakılı kalıyor. Sui de Kuroshiki'yi bozarken, birden kollarında ciddi bir acı hissetmeye başlıyorsun. Yine de bu acıyı yüzüne ve sesine pek yansıtmadan tarlada çalışma işini çocuklara açıklıyorsun.

Patates toplayacağınızı duyunca Masaru adeta sevinçten deliye dönüyor ve yerinde birkaç kez zıpladıktan sonra hızla tarlaya koşuyor. Sui ise başı ile sana selam verdikten sonra, her zamanki duruşu ve yürüyüşü ile ilerlemeye başlıyor. Sen her ne kadar dinlenme için süre vermiş olsan da çocukların dinlenmeden çalışmaya başlaması hoşuna gidiyor. Bu aynı zamanda dövüşte pek de yorulmadıklarını gösteriyor sana.

Çocukları tarlaya yolladıktan sonra sen de kulübeye gidiyorsun. Çocukların başına baban çıkmış haldeyken kulübenin içinde sadece annenin olduğunu fark ediyorsun. Masaru neredeyse canla başla patateslere girişirken, Sui temkinli ancak yavaş bir ilerleme gösteriyor. Bu sırada sen de kulübeye varıyorsun.

Hava neredeyse tamamen karardığında, kulübeden içeriye ilk giren Masaru oluyor. İstisnasız vücudunun ve kıyafetlerinin her yeri toprak olmuş Masaru "Sensei! Bir milyon tane patates söktüm ben!" diyor övünç dolu bir şekilde. Tabi tüm tarlayı toplasan bir milyon patatesin olamayacağını gayet net bir şekilde biliyorsun. Masaru'nun bu abartısının çok çalıştığı anlamına geldiğini böylece kavrıyorsun. Masaru'nun ardından içeriye Sui ve baban giriyor. Babanın yüzünde bir gülümseme mevcutken, Sui onca çalışmaya rağmen hala daha soğuk ifadesi ile duruyor. Yüzünden yorulup yorulmadığını bile anlamak güçken baban "Çocukların ikisi de epey çalışkan çıktı. İşlerin çoğunu bitirdik sayılır. Gerçi Masaru patateslerinin çoğunu ziyan etti ama bunun için onu suçlayamam. Ne de olsa şu anda onda sorumlu olan bir senseisi var." diyor annenin yanına otururken.

[Midori Sora]

Masaru'nun yumruklarını bloklamak için kollarımı yüzüme doğru kaldırmıştım. Gayet direk saldırılar yapmıştı. Biraz farklı yerlere çalışacağını düşünmüştüm , mesela karnıma. Karnıma yediğim yumruklar acıtsa da bir şey olmazdı bana. Masaru kollarıma vurmuştu, işin ilginç tarafı acıyı neredeyse hissetmiyordum. Hissetme duyusunu bozmanın hedef için böyle bir artısı vardı demek ki. Acı hissetmiyorsan istediğin kadar kendini zorlayabilirsin, hayatta kalman için geri çekilme emri veren acı duyusundan eser yoktur ortada. Sui'den oldukça dengesizce bir şekilde uzaklaşmıştım. Bunu yapma amacım Sui'nin fiziksel saldırı yapma ihtimalini en aza indirmekti ama uzaklaştığıma pişman olmuştum. Hissedemediğim için oldukça komik yürümüş olmalıydım. Ardından dövüşü sonlandırmıştım. Masaru beklediğim gibi dövüşe devam etmemişti. Sui ise tekniğini bozmuştu. Oh be tekrar sağlam yeri ayaklarımın altında hissedebiliyordum. Hissebilme kabiliyetim geri geldiğinde kollarımın acıdığını fark etmiştim ama bunu sesime ve yüzüme yansıtmadan tarlaya çalışmaya göndermiştim çocukları. Gerçi dinlenmeleri için onlara zaman tanımıştım ama ikisi de bu fırsatı reddetmişti. Eh ben olsam sonuna kadar kullanırdım bu dinlenmeyi. 29. dakikada çalışmaya başlamazdım, tam 30 olduğunda dinlenmemi sonlandırırdım. Sanırım dövüşte kendilerini yormamışlardı. Acaba Judaiichi Masaru için daha rahat bir form mu olurdu? Oldukça güçlüydü ve savunmayı aşmak için hamleler yapmıyordu. Gücünü arttırarak savunmayı kırarcasına dövüşebilirdi aslında. Neler olacağına bakacaktım.

İçeri bir bardak su almaya giderken ise Masaru canını dişine takmış gibi patates topluyordu, Sui ise yavaş,temkinli ama temposunu giderek arttırır bir şekilde topluyordu. Çocuklara babam refakat ediyordu. Bırakalım da biraz Masaruyla zaman geçirip onun hakkında bilgi sahibi olsun babam. Aslında Sui hakkında görüşlerine de değer verirdim. Buradan ayrılmadan önce onunla görüşlerini almak için konuşacaktım.

Hava neredeyse yıldızların ışığı dışında dışarıda senin görmene yardım edecek hiç bir şey olmadığı kadar karanlık olduğunda ise Masaru kulübeye adım atmıştı. Üstü başı toprak olan Masaru böbürlenerek bir milyon tane patates topladığını söylemişti. O kadar toplamasa da oldukça topladığı kanısına varmıştım. Sonuçta bizim tarlada bir milyon patates olsa kusagakurenin en zengin ailesi olurduk. Sui ve babamın da kulübeye girmesiyle takımım ve ailem tamamlanmıştı. Babam öğrencilerimin çalışkanlıklarını övmüştü ama Masaru biraz patatesi ziyan etmişti. Çok kötü bir sonuç değildi. O patatesler patates püresi yapılabilir haldeydiler büyük ihtimalle. Bir kaç kafta patates püresi yemekten kimseye zarar gelmezdi.

Şimdi herkes toplandığına göre konuşmaya başlayabilirdim. Masaru'nun tekrardan kayıp gitmeyeceğini düşünüyordum. Sonuçta kayıp gitme sebebi olan tarlada çalışmış ve şu an düzgün görünüyordu gayet. Bu gün iyi iş çıkardınız, Takım Sora. Sui seninle olan dövüşümde görüşümü bozmanın yeterli olmayacağını öğrendin ama keşfettiğin gibi dengemden olunca tekniğim bir işe yaramıyor. Masaru sen ise oldukça sert vuruyorsun ama çok düz saldırıyorsun. Ya rakibin savunmasını kıracak kadar sert ol ya da savunmayı farklı yollardan aş. Güzel bir takım çalışması çıkardınız bana göre. diyerek onlara bu günkü dövüşlerinin raporunu verecektim. Ardından ise Masaru neden dövüşümüze katıldın? diyecek ve cevabını bekleyecektim. Masaru hala o "kaybolmuş" halde değilse ona elementinin katon olduğunu açıklayacak ve daha sonra onları yatmaya gönderecektim. Onlar yattıktan sonra anneme yarın onlarla antremana katılması konusunda ricacı olacaktım. Beni nasıl engelleyebileceklerini çözmüşlerdi, annem gibi jounin'e karşı ne yapacaklarını görmek için sabırsızlanıyordum. Eğer annem reddederse teklifimi onu biraz zorlayacaktım. Sonuçta biricik çocuğunun antremanlarında görev almıştı, onun takımını da tecrübe edebilirdi. Hem Sui'ye farklı rakipler göndermek onun taktiksel zekasının gelişmesini sağlardı. Bütün bunların ardından ben de yatacaktım. Sabah takımımı erken kaldırıp annemle antreman yaptıracaktım. Belki dövüşe ben bile sonradan dahil olabilirdim, tıpkı masaru gibi.

[GM - Naruto]

Sui ve Masaru senin söylediklerini tam da istediğin gibi dinliyor. Masaru'nun kaybolmuş hali bulunmadığı için kendini şanslı sayıyorsun ve ona elementini söylüyorsun. Ancak Masaru buna hiçbir tepki vermiyor ve sanki olağan bir şey ile karşılaşmış gibi bir yüz ifadesi takınıyor. Belki de beklediğin tepkiden uzak olan bu tavır Masaru'nun kafasının içinde dönenlerle açıklanabilir. Bunu kimsenin bilemeyeceğini biliyorsun. Ancak artık üzerinden bu konudaki sorumluluğu atmış olduğun için de rahatlıyorsun.

İki çocuk yatmaya giderken, annen ona yatacakları yeri gösteriyor ve bu esnada sen de Masaru'nun neden dövüşe katıldığı sorusuna verdiği cevabı düşünüyorsun. "O an katılmam gerektiğini düşündüm. Sui benim takım arkadaşım ne de olsa." diyerek verdiği cevabın derin bir anlam içerip içermediği sorusuna yanıt arıyorsun. Ancak elementini öğrendiğinde Masaru'nun verdiği tepkiyi anımsayınca, aslında bu cümlenin olağan bir yanının olduğunu da fark ediyorsun. Ne var ki bu konunun üzerine gitmek konusunda da içinde bir istek barındırmaktasın.

Annen çocukları iki ayrı odaya yatırdıktan sonra yanına geliyor. Odadaki tüm aile bireyleri mutlu mesut görünürken annen yarınki antrenmandan bahsediyorsun. Fakat annen "Sana daha önce cevabımızı verdiğimizi hatırlıyorum." diyerek gülümsüyor sana. Senin ısrarlarına rağmen annen taviz göstermezken baban konuşmaya giriyor ve "Sora'mızın biraz aylak olduğunu biliyorduk, ama sözlerimizi umursamadığını yeni öğrenmiş olduk." diyor alaycı bir şekilde. Anne ve babanın bu tutumu sonucunda da onlardan sana bir fayda gelmeyeceğini anlayabiliyorsun. Gelecek nesli tamamen senin ellerinde yoğrulmasını isteyen bu ikili sana iyi geceler dilerken, Masaru'nun yanında yatak hazırladıklarını da ekliyorlar.

Yatmaya gittiğinde Masaru'nun çoktan uyumuş olduğunu görüyorsun. Yere atılmış iki şilteden biri sana ev sahipliği yapacak. Kaçıncı kez bu şiltenin üstünde uyuduğunu bilmesen de belki de ömründeki en farklı uykulardan birinin seni beklediğini biliyorsun. Anne ve babanın üstüne basa basa vurguladığı sorumluluk duygusu sen uyurken bile devam edecek gibi görünüyor. Şiltene geçip gözlerini kapattığında ise yarının planını yapmaya başlıyorsun kafanda.

[Midori Sora]

Sui ve Masaru söylediklerimi gayet iyi bir şekilde dinliyordu. Masaru normal bir haldeydi. Aklı dünya dolaylarındaydı, öyle göğün yukarılarına çıkıp dünyanın çevresini dönmüyordu. Ona elementini söylediğimde ise şaşırmış, sevinmiş ya da ne bileyim önemliymiş gibi bir tepki vermiş değildi. Sanki olağan dışı bir şey değilmiş gibiydi. Be adam senin 3 gün öncesinde elementin biliniyor muydu? İnsan bir şaşırır lan, Aha elementim katonmuş MasaruAteşÜfler no jutsu yapayım bari falan der. Ne bu olağan karşılama hali? Neyse bu seferlik aklı başında davranmıştı. Büyük değişime neyin sebep olduğunu bilmiyordum. Daha sonra çaresine bakardım herhalde.

Onlara yatacakları yerler gösterilirken benim de aklımda Masaru'nun bana verdiği cevap vardı. Sui onun takım arkadaşıydı ve ona vurduğumda katılmıştı. Ardından ise Sui ile ortaklaşa çalışarak bana saldırı yapmışlardı. Güzel bir takımın temelleri atılmış gibiydi. Rastgele söylenmiş bir söz müydü yoksa üzerinde düşünülmüş müydü? İlgimi çeken bir taraf vardı bu cümlede. Ne olduğunu bilmiyordum ama sonradan üzerinde düşünecektim bu sözün. Belki de takımın bel kemiği bu söz ile var olacaktı.

Annem çocukların yerlerini gösterdikten sonra yanımıza gelmişti. Ona antrenman konusunu açmıştım. Yardımcı olmayacaklardı. Benim sorumluluğumdaydılar. Hep aynı sözler. Anlamıştım ailemden bir yardım beklememem gerektiğini. Tek başımaydım bu yürüdüğüm yolun ıssızlığında. Oluşan hayal kırıklığının iç burkan acısında yatağımın Masaru'nunkinin yanında olduğunu duyabilmiştim.

Yatmaya gittiğimde Masaru'nun çoktan yattığını görmüştüm. Yerde duran şilteye uzanıp hayaller alemine dalmadan önce bu şilte üzerinde kaç gece geçirdiğimi düşünmüştüm. Çok ama çoktu birbirini takip eden gecelerimin sayısı. Sabah erken uyanıp takımımı da uyandıracaktım. Güneş doğmadan önce antrenmana başlamalıydık. Onları zorlu bir kondisyon antrenmanına tabii tutacaktım. Biraz şınav biraz mekik ve bolca da koşu içeren bir antrenman olacaktı. Masaru için çok önemli olan bu antrenman Sui için de oldukça yararlı olacaktı kanaatimce.

[GM - Naruto]

Sabahın ilk ışıklarında göz kapakların kendiliğinden harekete geçiyor. Anca uykunun verdiği o sevimli, sıcak his sebebiyle yattığın yerden kalkmayı pek düşünmüyorsun. İki kolun açık şekilde mayış bir halde duruyorken annenin sesini duyuyorsun. "Sora... Masaru... Sui! Kahvaltıya!" diye bağıran annenin bu çağrısını Masaru duyuyor ve yavaşça yattığı yerden kalkıyor. Kalkar kalkmaz "Tuvalet nerede?" diye soruyor ancak bir cevap almadan hızla odadan çıkıyor! Sen de Masaru'nun orta yere salmasından tırsarak hemen yerinden kalkıyorsun ve kendini odadan dışarıya atıyorsun. Masaru'yu omuzlarından tutup tuvalete yönlendirirken hemen yan odanın kapısı açılıyor ve donuk ifadeli Sui'yi görüyorsun. Kızın suratına baktığın anda birden tüm yaşam enerjinin çekildiğini hissediyorsun. Kesinlikle yeni uyanan bir insanın yüz ifadesine sahip olmayan Sui'nin yüzü aynı zamanda yeni uyanan birinin görmek istemeyeceği kadar donuk duruyor.

Masaru'nun tuvaletten çıkması ile Sui ve sen de elinizi yüzünüzü yıkıyor, daha sonra kahvaltı yapacağınız yere geçiyorsunuz. Annen evin dışında, yere serdiği bir bezin üstünde kahvaltıyı hazırlamış oluyor. Ne sultan ne fakir sofrası olan kahvaltıya Masaru çoktan girişmiş halde. Baban her zamanki ufak lokmalarını alırken, annen de adeti olduğu üzere yemeğe başlamadan önce yeşil çayını yudumlamakta.