[Kita Michio | Aktif Operasyon] Tamirât

[GM - Naruto]

Göreve hazır olduğunu bildirmeni takip eden bir kaç sıkıcı ve senin için bomboş geçen günün ardından müjdeli haberi alıyorsun ve Daichou binasına giderek brifingini alıyorsun. Görev, Nuremashita geçidine giden yoldaki bir köprünün tamiri.

Yakın zamanda, yörede şiddetli bir yağmur görüldü. Bu yağmurun ardından geçit bir kaç gün kullanılamadı. Ardından geçidi kullanan kervanlar ve korumalarıyla beraber gelen raporlar, sık kullanılan bir köprünün neredeyse yıkılma durumunda olduğunu belirtir nitelikteydi. Bu bağlamda, 4 kişiden oluşturulmuş bir "tamirât timi" hazırlandı, köydeki zanaatkârlar ve bir shinobi tarafından;

Yasu Moritama; Bir marangoz ustası. Elinin hızlı oluşuyla biliniyor. Gerekli alet edevat ile hızlıca tahtayı işleyip gerekli parçayı elde edebiliyor. Çok estetik bir gözü olduğu söylenemez ama genelde bir şeyler sağlam tamir edilecekse Yasu'nun elinden geçiyor. İşini ciddiye alan bir yapısı, ciddi bir duruşu var. Genelde laga luga yapmayı sevmez iş sırasında fakat bir çay eşliğinde iki lafın belini kırmaya kalktı mı kendisini susturmak zorlaşabiliyor. Kendisi 50'li yaşlarda, kısa, siyah fakat ak düşmüş bir saça sahip. Sert bir suradı ve ifadesi var. Orta boylu, hafif yapılı duruyor işi sebebiyle.

Tenmaru Moritama; Yasu'nun tek oğlu. Babasının yanında marangoz çırağı. Shinobi olmak istemiş, fakat marangozluktan öteye gidememiş. İşini severek yapıyor, babasının zoruyla da olsa. İşinde aslında fena değil, babasının sahip olmadığı estetik bir dokunuşu var. Eğer babasının sözünü dinleyip marangozluğa iki eliyle de sarılırsa Nikkougakure'nin en ünlü ahşap işleyicisi olabilir. O da babası gibi kısa siyah saçlara sahip. Genelde kafasına bir bandana geçiriyor çalışırken. Aktif, dolu dolu bakan gözleri ve atletik bir vücudu var boş zamanlarında dövüş sanatı öğrenmeye çalışması sebebiyle. 17 yaşında.

Rantarou; Sessiz, sakin, kendi halinde bir yetim. Yasu'nun getir götür işlerini yapan, para kazanmak için yanında takılan bir kadersiz. 15-16 yaşlarında, genelde etliye sütlüye karışmamasıyla bilinir. Soyadını kendi dahi bilmemekte, arka sokakların birinde doğmuş, sokaklarda büyümüş bir çocuk. Bir hayırseverin bağışladığı, yetim çocukların beraber kaldığı bir yatakhaneye çevrilmiş bir evde kalıyor. Kendine bir ev tutmak için para biriktiyor, muhtemelen köyden ilk defa ayrılışı bu. Yasu bir yandan ona marangozluğu da öğretiyor fakat çok da bu işe yatkın olduğu söylenemez. Taranmamış uzun siyah saçları beline kadar geliyor. Genelde at kuyruğu şeklinde toplu. Genelde tedirgin bakan gözleri var. Elleri hep kirli, çalışmaktan yıkamaya fırsatı olmuyor.

Kita Michio; Çok fazla lafa gerek yok. Bu üçlüyü korumakla görevlendirilen şahıs. C-Rank, Chuunin rütbesinde bir shinobi. Kendisi bu hikâyemizin ana kahramanı. Diğer 3 sivilin güvenliğinden sorumlu. Başarılı olup olamadığını ilerleyen paragraflarda okuyacağız.

Bir at arabasının üzerindesiniz. Yola çıkalı hemen hemen 6-7 saat oluyor. At arabası komple kerestelerle, alet edevatların olduğu kutularla ve 2-3 günlük erzakla dolu. Yanınızda eğer işi bir günde bitiremezseniz diye kamp malzemeleri falan da var. At arabasını Yasu sürmekte. Rantarou ve Tenmaru ise, kerestelerin üzerinde oturup muhabbet etmekteler. Sen ise onların bir kaç metre yan tarafında, kendince oturmaktasın. Bir kaç saate, geçidin olduğu yöreye varacaksınız. Bildiğiniz kadarıyla onarılması gereken köprü, gecide varmadan bir kaç kilometre önce. Gecidin Gün ışığı ülkesi sınırları içinde kalan kısmında olduğundan da, tamiri sizin ülkeye bağlı.

Yol epey sıkıcıydı, en azından senin için. Şimdilik bir atraksiyon yok. Saat öğleden sonra 2-3 civarı. Bir ovanın ortasından geçiyorsunuz, çevrenizde hafif hafif tepeler ve koruluklar var, fakat büyük bir ağaç topluluğu yok. Bir kaç nehrin de yakınından geçtiniz, tepelerin ardında bu nehirlerden fazlası olduğundan da eminsiniz. Yolda bir kaç kervanla karşılaştınız, onun dışında ortalık gayet sakin.

[Kita Michio]

Michio bir süredir görev bekliyordu. Gidip görev başvurusunu yapmıştı fakat onun için bir görev ayarlayamadıklarından onu bekletmişlerdi. Michio günlerdir evinde oturup bekliyordu. Günler onun için bir ızdırap olmuştu. Geçememişti. Onun hayatında boş vakitleri için yapacağı bir aktivite yoktu.Yapacak hiç bir şeyi yoktu. O bunun için var olmamıştı. Var oluş amacı görevleriydi, işiydi,köyünü yüceltmekti. Boş boş beklemek onun için anlam ifade etmiyordu.

Tabii bu sürede antrenman yapmıştı fakat antrenmanları verimli geçmiyordu. Gerçek bir dövüşle sınanmayan antrenman antrenman olamazdı. Demir ateşle sınanırdı, kılıç kılıçla sınanırdı, bir shinobi ise dövüşlerle. Neyse ki beklemesi çok uzun sürmemişti ve ona bir görev çıkmıştı. Çok zorlu geçecek bir görev gibi durmuyordu fakat Taigakure sınırına doğru ilerliyordu. Kim bilir belki de bir çeşit tuzağa düşüp dövüşmek zorunda kalırdı. Öldürmek zorunda kalırdı. İşte kim bilir? Göklerdeki bulutların nasıl nereye gideceği bilinmiyorsa bu da öyle bir şeydi.

İşi bir tamiratçı grubuna refakat etmekti. Görünürde büyük bir olay gibi görünmüyordu ama görev sorgulanmazdı. Görevler sadece yapılırdı. O yüzden Michio bundan şikayetçi değildi. 3 kişilik bir marangoz ekibinden sorumluydu. Yaşlı bir usta ve iki tane genç çırak. Altı ya da yedi saat olmuştu bir at arabasının üzerinde köyden ayrılalı. Yakın bir zamanda köprüye varacaklarını tahmin ediyordu Michio. Yol boyunca sağa sola bakmış herhangi bir pusu noktası tespit etmeye çalışmışsa da hiç bir şey görememişti. Biraz hayal kırıklığına uğrayabilirdi fakat onun misyonu şimdilik sadece refakat etmekti. Köyüne hizmet etmek dışında bir beklentisi olmadığından doğal olarak hayalleri kırılmamıştı. Gerçi kırılabilecek bir hayali olmamasından kaynaklanıyor da olabilirdi bu durum.

Yol oldukça sakin geçiyordu. Sık ormanlık bir araziye girmemişlerdi ve yolda bir kaç kervan dışında kimseyle karşılaşmamışlardı. Aksiyonlu bir görev olmasa da görev görevdi sonuçta. Michio sakince bir kalasın üzerinde oturup çevreyi inceleyecekti. Duygusuz gözleri çevreyi tararken ellerini esnetecekti. Bakalım görev yerine vardıklarında da bu kadar sakin ve sorunsuz ilerleyecek miydi görevi?

[GM - Naruto]

Şöyle ortalama bir saatlik, dingin bir yolculuğun ardından, yolun ileride bir nehre doğru yaklaştığını görüyorsunuz. Önünüz açık olduğundan köprüye dair bir kaç silüeti de seçebiliyorsunuz. Bir süre daha ilerlediğinizde, köprüye varmış oluyorsunuz.

Hala ovadasınız. Çevrenizde koruluklar ve tepeler var, fakat gayet açık bir alan burası. Yol dümdüz devam ediyor köprünün ardından. Köprü, 5 metre genişliğinde ve 10 metre uzunluğunda, ahşaptan bir köprü. Ayakları sadece 2 metre uzunluğunda, zira nehir aşırı derecede derin değil. Köprü herhangi bir şekilde yukarı doğru bir kavis almıyor, toprak bittiği gibi başlıyor ve 10 metre sonra tahta bitince direkt toprak başlıyor. Gayet basit bir yapısı var.

Sıkıntı ise, köprünün orta kısmında, sol tarafında nehre doğru çökük bir kısmının olması. Resmen bir rampa şeklinde çökük duruyor ortasındaki bir kısım. Muhtemelen ayaklarından birisi kırılmış durumda olabilir. At arabasını Yasu köprünün başladığı yere kadar çekiyor lâkin arabayı köprüye sürmüyor. Kenara, köprünün yanındaki bir koruya kadar ilerletip aşağı iniyor ve atları arabadan söküp bir ağaca bağlıyor. Gölgedesiniz şu anda.

"Michio-kun, biz birazdan keşif yapıp işe başlayacağız." Sana doğru dönüyor basit bir durum raporu verirken. Ardından Rantarou ve Moritamayı eliyle yanına çağırıyor. At arabasından atlayan ikili, onun yanına gidiyor. Ardından beraber köprüye doğru yürümeye başlıyorlar.

[Kita Michio]

Michio sakin bir yolculuk geçirmişti. Oldukça huzurluydu yol. İç savaş zamanından oldukça farklıydı tabii. Şimdi eğitimsiz milisler mi Michi'nin önünü kesecekti? Michio onları minnettarlıkla toprağın diğer tarafına gönderirdi elbette. O akademiden yetişmiş bir Shinobiydi, avamdan farklıydı. Gerçi ülkesinin durumundan hoşnut değildi. Daha huzurlu olduğu aşikardı fakat gelişememişti. Geliştirmemişlerdi. Köyünü üst mertebeye o ve onun gibiler taşıyacaktı. Bu onların yazgısıydı. Altın Jenerasyon diye boşuna adlandırılmamışlardı. O ve onun gibiler bu ülkenin gerçek anlamda gelecekleriydi. Michio bu sorumluluğu memnuniyetle sırtlanmıştı. Milliyetçi yetiştirilmişti sonuçta. Yaşam amacı bile olmayan bir zavallıya bile bir amaç verebilecek bir şeydi köyü. Milletinin ondan beklentisi vardı ve Michio bu beklentiyi karşılamalıydı doğal olarak.

Bir şekilde yolculuk bitmişti. Köprü karşısında duruyordu. Çevre ise oldukça açıktı. Herhangi bir saklanma yeri tespit edememişti Michio. Açık alanda pusu kurmak oldukça zorluydu tabii, bunu yapabilecek yetenekte kanunsuzların olması ihtimali bile komikti. İlk defa o zaman aklına gelmişti neden eşlik ettiği sorusu. Tabii görevi sorguladığından değildi sadece bu zanaatkarlara kötülük yapmak isteyen birileri mi vardı ki bir shinobi görevlendirmişlerdi? Görev bu olduğuna göre mutlaka bu adamların korunması gerekliydi. Bu aşikardı fakat kimden korumalıydı? Michio zanaatkar yaşlı adama bunu soracaktı. Sormalı mıydı? O bu işlerden çok anlamadığından genelde sormazdı ama hedef kitlesini öğrenmek işini kolaylaştıracaktı. Bu yüzden henüz arabayı sürerken sorusunu soracaktı :Size zarar verme ihtimali olanlar kimler? Açıkçası bir cevap oldukça işine yarardı.

Köprünün dibine geldiklerinde Michio köprüye bakmıştı. Orta yerinden kırılmış gibi duruyordu fakat o bu işlerden anlamadığından bir yorumda bulunamazdı. Köprü genel olarak basit bir köprüydü toprak biter tahta başlar, tahta biter toprak başlar ifadesinin vücut bulmuş haliydi. Dümdüz bir köprüydü. Eh çok uzun sürmezdi büyük ihtimalle tamir edilme işi. Usta arabayı köprünün yanındaki bir çalılığa sürmüştü. Atlarını da bir ağaca bağlamıştı. Zanaatkarlardan çok malzemeler önemli görünüyordu şimdilik. Belirli bir değeri vardı. Atları falan da çalmasınlar? Bu yüzden Michio Arabadan aşağıya atlayıp çevreyi bir yoklayacaktı. Biraz paranoyak olduğu söylenebilirdi bu konuda ama o işini hakkıyla yapmak isteyen bir shinobiydi. Onu işini yaptığı için suçlayabilir miydik? Usta keşif yapıp onarım işine başlayacaklarını söylemiş çıraklarını da çağırmıştı. Çıraklar arabadan atlayıp ustalarıyla birlikte köprüye doğru yol almaya başlamıştı. Michio'nun bir gözü onlardayken diğer gözü araba ve atlardaydı. Dur bakalım nereye varacaktı bu işler.

[GM - Naruto]

"Bilmem, bu konularda sen daha yetkilisin." Diyor Yasu, soruna karşılık.

Yasu, çıraklarını alıp nehre doğru yürüyor ve yerden 2 metre kadar derinlikte olan nehir yatağa doğru iniyorlar. Irmaktan şu zamanlarda az yağmur sebebiyle az bir su geçtiğinden, köprünün aşağı kısmında yürünebilinecek yerler mevcut, kıyı kısmında. Yatağa doğru inince gözünden kayboluyorlar. Tek görebildiğin şey köprünün kendisi.

Sen ise çevreye bakınıyorsun. Koruluğun ardında tepeler ve ova yardırıp gidiyor, ileride bir kaç dağ seçebiliyorsun. Diğer tarafında ise hemen yol başlıyor, biraz ilerde de köprü var. Köprüyü geçince ormanlar biraz daha sıklaşıyor gibi geliyor sana, lâkin coğrafya bilgin bu konuda fikir yürütecek kadar geniş değil. Atlar kendi halinde takılmakta gölgede. Çevre sakin, herhangi bir ses veya hareketlilik yok. Tek duyduğun şey bir kuşun ötüşü ve nehir yatağından gelen konuşma sesleri. Sesler çıraklar ve usta arasında geçiyor.

[Kita Michio]

Moruk adamı çıldırtır cinstendi. Michio durgun yapıda bir adam olmasa kesin kafayı falan gömerdi herife. Ulan kim iki kıçı kırık atla 3 tane marangoz bozuntusuna zarar verebilirdi ki? İlla Michio mu bilecekti? Michio'nun aklına bile gelmiyordu tabii ama işte görev görevdir. Üstler böyle bir görev verdiğine göre mutlaka bir bildikleri olmalıydı. Ama Michio tehlikeden tamamen habersizdi. Belki tehlike bile olmayabilirdi şimdilik ama olma ihtimalini engellemek adına michio buradaydı. Bir şeyler olabilirdi de olmayabilirdi de ama üstler böyle buyurduğuna göre olma ihtimali vardı. O yüzden Michio her şeye karşı tetikte olmalıydı.

Adamlar gözden kaybolmuştu şimdi de . Ulan hepiniz göz önünde olsanıza, kontrol etmesi kolaylaşsın ama yok efendim, Michio kim ki? Hem atlara baksın hem arabaya baksın hem adamlara baksın hem çevreye baksın, baksın yani. Michio da köprüye doğru ilerleyecekti . Hem adamları hem atlarla arabayı görebileceği bir konuma geçmeyi planlıyordu. Böyle bir konum bulamazsa arabanın etrafına şöyle bir göz atıp adamların olduğu yere gidip onları kontrol edecekti. Ardından hemen geri çıkıp araba çevresine bakacaktı. Bir şeyleri beklerken zaman hızlı akmazdı ama görev görevdir. Gerçi adamların sesini duyuyordu ama bir bakmakta fayda vardı.

[GM - Naruto]

Köprünün başına doğru ilerliyorsun koruluktan çıkarak. Köprünün başladığı yerin köşesindesin. Önünde, aşağıya,
nehrin yatağına doğru iniyor zemin. Hemen sağ tarafında ise köprünün altı başlıyor, aşağıda. Sağında ise koruluk var, onun içerisinde de at arabası var. Oraya da uzaklığın 5 küsür metre falan. Sol aşağıya bakınca köprünün altında, köprünün kalastan destek sütunlarını inceleyen üçlüyü görebiliyorsun, sağına kafanı çevirince de atları ve arabayı görüyorsun. Buradan her şeyi görebilir bir durumdasın tabii, fakat sen de ortalıktasın. Çevrede bu koruluk dışında herhangi bir gizlenme yeri falan yok, körpü de olabildiğince ortada bir yerde. Etraftaki tepelerde şöyle bir 100 metre kadar uzaklıkta, en az.

Sen çevreyi incelerken 2 çırak da, yukarıya doğru tırmanıp tekrar köprünün başına geliyorlar, nehir yatağından çıkıp. At arabasına doğru yürüyorlar; "Michio-san, bize yardımcı olur musun? Alet edevatlar biraz ağır da, ne kadar çabuk bitirirsek o kadar erken köye döneriz." Konuşan kişi Tenmaru.

[Kita Michio]

Kontrol etmek bir arzuydu. Görevini layıkıyla yerine getirmek istiyordu. Kontrol onun görevinin tanımıydı. Bu yüzden böyle önlemler alıyordu Michio. Onun yaşam amacı dolaylı olarak da olsa buydu. Bu yüzden başarmak içindi bu çabası. Gerçi işe de yaramıyor değildi arada. Michio hem arabayı hem de adamları gözleyebileceği bir konuma geçmişti. Tek sıkıntı açıkta olmasıydı ama kimse shinobi olduğu belli olan birisine kolayca saldırma becerisini göstermezdi. Onun varlığı tehdidi ekarte ediyordu. Bu yüzden göreve gönderilmiş olmalıydı. Tehdidi sindirip ortadan kaldırması için varlığı yetiyordu.


Çevre çok temizdi, pürüzsüz olduğu söylenilebilirdi. Her tarafı açıktı ve saklanabilecek bir alan yoktu arabanın yanı dışında, ki orayı da incelemişti Michio yani bir problem gözükmüyordu. Alanın temiz olduğundan emin olmuştu, tekrar tekrar emin olmuştu. Bu biraz onu yatıştırmışa benziyordu fakat bir shinobi her zaman tetikte olmalıdır lafının arkasında durarak rahatlamıyordu.

İki çırak,Michio çevreyi kontrol ederken yukarı çıkmıştı. At arabasına doğru yürürken Michio'dan yardım istemişlerdi işleri hızlandırmak için. Kısa saçlı oğlan aletlerin ağır olduğundan dem vurmuştu. Ağırlık Michio için sıkıntı değildi, güçlü kuvvetli bir delikanlıydı. Rahatça taşıma işini görebilirdi fakat bu onun asıl işi değildi. Amele olmak istese amele olurdu. Fakat çevrenin temiz olduğunu hesaba katarak eşyaları taşımanın daha karlı bir iş olduğu aşikardı. Gereken zamanı kısaltarak görevi hızlıca tamamlayabilir ve yeni bir göreve yelken açabilirdi. Bu yüzden kafasını evet anlamında kararlı ve keskin bir biçimde sallayacaktı.

Taşıyabileceği kadar alet edevatı alıp çıraklara yardım edecekti. Bunu yaparken de bir kere daha koruluğu kolaçan edecekti. Hızlı bitirmek her zaman iyi olmayabilirdi ama şimdilik iyi görünüyordu.

[GM - Naruto]

Koruluğu hızlıca tekrar bir kolaçan ettikten sonra, at arabasına doğru yürüyorsunuz. 2 tane büyükçe kutu var, 1 metreye 1 metreler. İkisinin içinde de çeşitli tahta kesmek ve işlemek için yapılmış aletler mevcut. At arabasına çıkıyorsun ve bir kutuyu kaldırıp kaldıramayacağını test ediyorsun; kaldırabileceğin ağırlıkta lâkin diğer ikilinin beraber taşıması gerekiyor. Bir tane kutuyu onlara uzatıyorsun, sırtlanıyorlar, sen de diğerini alıp köprüye doğru yürüyorsunuz.

Temkinli bir biçimde nehir yatağına inip, ardından da köprünün altına gidiyorsunuz. Köprünün 6 ayağı var, 2'si bu tarafta, 2'si karşıda, 2'si ise nehrin ortasında. Sizin bulunduğunuz tarafta olan ayaklardan solda kalanı yıkılmış, bu da köprünün sol tarafının aşağı sarkmasına sebebiyet veriyor.

Yasu şöyle bir göz gezdiriyor tekrar. "İşimiz uzun gibi. Neyse. Kerestelerden bir ayak yapmak lazım." Sesli düşünüyor. "Tenmaru, Rantarou, siz aletleri yayın şuraya. Ben de kerestelere bir bakayım, hesap yapayım." Ardından sana dönüyor; "Taşımama yardımcı olursun herhalde Michio-kun."

[Kita Michio]

Michio at arabasına sıçrayıp içindekileri incelemişti. Herhalde şu kutular gereken malzemeler diye akıl yürütmüştü Michio. Tek eliyle birini kaldırmayı deneyip kaldırmıştı da. Taşıyabilirdi. Gerçi iki çırağın anca taşıyabileceği bir şeydi. Bunlarda ne vardı ki bu kadar ağırdılar? Michio içine bakıp tahta kesme ve işlemeye yarayan aletler görmüştü. Eh hadi o zaman iş başına. Bir kutuyu aşağıdaki çıraklara uzatmıştı. Onlar da sırtlanıp götürmeye başlamışlardı. Michio da diğer kutuyu alıp köprüye götürmeye başlamıştı.

Dikkatli bir biçimde nehir yatağına inip kutuyu yere bırakmıştı Michio. Usta ise köprünün yıkılmış ayağına bakmakla meşguldü. Sesli düşünerek işin uzun olduğunu ve kerestelerden bir ayak yapmanın gerekliliğinden bahsetmişti. Ardından çıraklarına aletleri yaymalarını söylemişti. Kendisi de kerestelere bakıp hesap yapacaktı. Bununla birlikte Michio için yine taşıma talebinde bulunmuştu. Michio kafasını olumlu bir biçimde salladıktan sonra tekrardan yukarı çıkacaktı.