[Kouki & Nikko | Aktif Operasyon] Kırık Kasa

[GM - Naruto]

Hanın tamamı muhabbetin dibine vurduğundan Kouki'nin mühür yaptığını kimse farketmiyor. Tekniğini başarıyla uygulayarak hancının karşısına oturuyor., Nikko'da onun peşine. Hancı sizi gördükten sonra sigarasını hızlıca bulduğu bir küllüğe yerleştiriyor. Suratında yeni bir müşteriden duyduğu memnuniyet var. Konuşmalarınız sırasında araya nazik bir "Tebrikler !" ekliyor. Dikkatle dinliyor sizleri. Konuşmanız bittiğinde az önce yemek servis eden kızı çağırıyor ve tezgahın altından iki bardak çıkararak önünüze koyuyor. "Umarım mutlu olursunuz gençler. Ne içmek istiyorsanız kızıma söyleyin, çiftimize ikramımız olsun." Hoşgörüsünün pek genjutsu kaynaklı olmadığını farkediyorsunuz. Adamın ses tonundan, hareketlerindeki yumuşaklığaktan tam bir beyefendilik akıyor. Siz kıza siparişlerinizi verirken adam yüzüğü alıyor. Cebinden çıkardığı ufak, yuvarlak bir gözlüğü takarak incelemeye başlıyor.

Yüzüğün üst yüzeyini kısaca süzdükten sonra iç kısmındaki ayrıntılara takılıyor. "Üretim hatası falan mı nedir bu ?" Evirip çeviriyor. Sizden cevap beklemekten ziyade kendi kendine konuşuyor adam.

"Haa olabilir."

"Pek kaliteli bir işçilik değil aslında. Muhtemelen replika falan. Zaten bakın şurada-" kaynak noktasının olduğu yerde parmağını bir ileri bir geri dolaştırıyor. "- acemice bir birleştirme yapılmış. Metal burada dayanıksız."

"Aslında hanımefendi anlamlı bir seçim yapmış. Muhtemelen bunu yapan adam orjinalinden örnek alarak şeyapmaya çalışmış. Normalde yüzüğün içindeki çizgileri görüyor musunuz ?" Yüzüğü çapraz yatırarak sizlere gösteriyor. "Geçmişte köklü aileler birbirleriyle bağ kurduğunda, yüzüğün içine farklı şeyler işlenirdi. İsim tarih falan değil tabii. Kendilerine özgü, ne kadar köklü olduklarını anlatan ve bundan sonra kök değerlerini koruyacaklarına dair basit yeminler. Şifreli olurdu bunlar. Çok pahalılardı."

Yüzüğe taklalar attırıyor, sanki her molekülünü inceliyor adam.

"Aslında sanırım -"

"Evet evet yapar bunu."

"Yapmış da olabilir."

"Gördüm ben bundan daha güzelini ya."

"Üzücü oldu bu, geçenlerde de sorulmuştu böyle bi' yüzük. Anlamlı olsun falan. Herkes de olursa ne anlamı kalır ki."

"Gerçi o çift çok da uyumlu değildi. Biri sarı biri siyah. Kız da uzun boyluydu. Siz çok daha yakışıyorsunuz."

"Obura yapar bundan. İnce işçidir o. Diğerleri de yaparım der ama o paranızın hakkını verir.

Yüzüğü parmağına takıp çeviriyor.

"Düşünsenize bunun parlak ve pürüzsüz versiyonunu falan. Eminim nişanınıza yakışır bir yüzük olur."

Parmağından çıkarıp evirip çevirmeye devam ediyor. Siz durdurmadıkça adamın daha sayısız yorum yapabileceğini farkediyorsunuz. Bu yorumlar zamanla metaller hakkında bilgi vermeye dönüyor. Şunu kullanırsanız yıllarca sağlam kalır, bundan yaparsanız ağır olur rahat edemezsiniz. Tonlarca tavsiye...

[Oushoku Kouki]

Riskli bir şekilde tekniğini yapmıştı Kouki. Başka şartlar altında olsaydı böyle bir risk almazdı, fakat hanın atmosferi ve kimsenin onların varlığını pek umursamamış oluşu bu tekniği hemen hızlıca aradan çıkartmasında bir sorun çıkmayacağı düşüncesine itmişti onu, öylede olmuştu. Sohbetlerine ve yemeklerine gömülmüş insanlardan bir tanesi bile kızın yaptığı mührü farketmemişti. Yinede kendi kendine bir not aldı, kalabalık ortamlarda bir teknik uygulamadan önce iki kere düşünmesini öğütleyen bir not. Ellerini bozar bozmaz hancının karşısına oturup, lafa girmişti. Yaşlı adam tam da tahmin ettiği gibi hancı çıkmıştı, zaten klasik müşterilerin bu tezgahın arkasında ne işi olabilirdi ki ? Adam hakkında ilk izlenimi çok kibar ve cana yakın biri olduğuydu. Güler yüzü, kızın laflarını dikkatle dinlemesi ve teklif ettiği ikram gerçekten cömert bir davranıştı. Uyguladığı tekniğin bunda pek payı olduğunu düşünmüyordu adamın mizacı böyleydi. " Soğuk bir vişne suyunuz, yada limonatanız varsa çok güzel olur, teşekkür ederim." diyip gülümseyip siparişini verdikten sonra adama verdiği yüzüğün incelenmesine çevirmişti dikkatini. Yaşlı hancı, yüzüğün dışını hızlıca gözden geçirdikten sonra içine incelemeye başlamış ve başlar başlamaz da yüzüğün içindeki kaynak izini görmüştü. Gördüğü şeyin ne olduğunu öğrenmek için Kouki'nin yada Nikko'nun bir şey söylemesini beklemeden kendi kendine konuşmaya başlamıştı. Çokta geçmeden o noktayı Koukilere göstermişti. Kızımız, adamın gösterdiği yeri sanki önceden görmemişçesine, merakla bakıyordu. Gerçekten meraklanmasını sağlayan şey ise yaşlı adamın yüzüğün içindeki çizgiler ve onları kullanan aileler ile söylediği şeyler olmuştu. Buradan bir şeyler çıkabilirdi. Belki de Zeni ailesinin takıştığı bir aile onlara bir mesaj göndermek için burayı patlatmıştı. Fakat bunun için böylesine kalitesiz bir kopya yüzük kullanırlar mıydı ? Muhtemelen hayır. Zeni ailesi yada Hofuna şehrindeki diğer ailelerin zenginliklerinin onda birine sahip olmayan babasının bile her işinde gösterişe ne kadar önem verdiği düşünülürse böylesine estetikten uzak bir yüzükle bu işi yapmazlardı diye düşündü. Fakat yinede aileler hakkındaki bilgileri zihninin bir köşesine not etti Ru'ya sormak için. Bu hikayeyi birde onun tarafından dinlemek lazımdı.

Adamın yüzüğü incelerken büyük bir heyecan içinde olduğunu anlayabiliyordu Kouki, yüzüğe attırdığı her taklada sanki daha da heyecanlanıyordu adam. Anlattığı bir sürü şeyin içinde en sonunda Kouki'nin gerçekten duymak istediği kısma gelmişti adam. Önce buraya tıpkı kasaya girenler gibi bir erkek ve bir dişiden oluşan bir çiftin bir yüzük sorduğunu, daha sonrada böyle bir yüzüğü kimin yapabileceğini söylemişti. Muhtemelen o çift, kasaya giren kadın ve erkekti. Doğru iz üzerinde olduklarını bilmek kıza derin bir nefes aldırmıştı. Pek ipucu çıkmayan o kasanın ardından ister istemez stres yapmıştı kızcağız. Tabii birde çok bilmiş Ru'ya ağzının payını verme fırsatı doğmuştu. O züppe zengine kesinlikle laf sokacaktı. Sadece çok sert olmaması gerektiğini biliyordu. Gerisini sonra düşünürdü, şimdi bu adama odaklanması gerekiyordu.

Yüzüğü parmağına takan hancıya soracağı soruları kafasında toparlıyordu. Bu konuşmanın mümkün olduğunca "sıcak bir sohbet" havasında kalması gerekiyordu, adamın alttan alttan sorgulandığını anlamasını istemezdi. Hem adam onlara baştan beri yalan söylediklerini çakarsa hiç bir şey söylememeyi seçebilirdi, ki bu da ellerindeki tek sağlam ipucunun kuruması anlamına gelirdi. Tabi ki adamdan zorla bir şeyler alabilirlerdi, ama dürüst olalım kim bu kadar nazik bir adamın canını yakmak isterdi ki ? Bir süre daha adamı dinledi, metaller hakkındaki söylediklerini ve o tür şeyleri. Soracağı ilk şey belliydi, bu Obura denen adamın nerede olduğuydu. Oburayı bulup konuşturmak, onları hırsıza, hırsızı bulmakta bu kasaların nasıl ifşa edildiğini bulmaları demekti. Bu kadar basit olmayacağını biliyordu, fakat biraz şansla bu işi kusursuzca halledebilirlerdi. Yüzündeki sıcak gülümsemeyi koruyarak adamın gözlerinin içine baktı, ikili konuşmalarda göz kontağının önemini biliyordu Kouki. " Mükemmel! " dedi sevinçle. " Tüm gün boyunca dolaşacağımıza keşke size gelseymişiz direk. Nerededir bu Obura-san, nerede buluruz onu ? Sonunda istediğim yüzüğe kavuşacağıma inanamıyorum! Obura-san'ın yanına gittiğimizde mutlaka sizden bahsedeceğiz, hem bizden önce gelen çift, hemde bizi gönderdiğinizi duyunca mutlaka bir içki için size uğrayacaktır, yani o çifti de oraya göndermişsinizdir diye düşünüyorum hehehe. Sizi tanıdığı için çok şanslı olmalı. " Ne kadar da heyecanlı bir gelindi, Nikko'nun içten içe sen nasıl bir yalancıymışsın dediğini duyabiliyordu. Belkide 10 küsür yıldır bu kadar hayat dolu görüyordu Nikko onu. Yada görmüyordu, Nikko'nun umurunda bile olmayabilirdi Kouki şu an, çocuğun zihnini okumuyordu ya. Rolünün gereği çocuğun elini tuttu, parmaklarını parmaklarının arasına geçirdi, birazda sırnaşık bir şekilde, " Değil mi, hayatım! " dedi. Bunu söylerken ekstra rol kesiyordu adeta.

[Shiomiya Nikko]

Çıkardığı bardaklara sevinçle bakıp "Sağolasın be bey amca!" diye cırlayıverdim. Bugün beleşe çıkardım ikinci şeydi bu, bir de şu amık kasasının yerini nasıl bulmuşlar çözebilsek efsane olacak her şey. Kouki'yi takiben "Ben de bir vişne suyu alayım." dedim kıza. Adam bize işin nasıl yapılacağını göstermek istercesine yüzüğü evirip çevirirken de sessizce yudumladım içeceğimi. Bazı yerlerde adamın gösterdiği noktalara kafamı uzatıp bakındım, bazı yerlerde de adamı sadece kafamı sallayarak onayladım.

Adam eskiden zengin ailelerin evlenirken böyle yüzükler yaptırdığından falan bahsetti. Evlenirken diyorum zira zenginler evlenmeye aileler arası bağ kurmak gözüyle bakıyor bence. Zaten baksanıza yüzüklerin içine bizim aile şöyle köklü sizin ailenin kökü na bu kadar falan yazıyorlarmış. Şu an işime yarayacağını düşündüğüm bir bilgi olmasa da, daha sonra elimizdeki bilgileri tartışırken gözden geçirmek üzere aklımın bir kenarına attım bunu da.

Daha sonra adam bizi pek de siklemeyerek kendi halinde yüzüğü incelemeye devam etti. Ederken de bize farkında olmadan önemli ayrıntılar sunuverdi: Aynı yüzüğü soran bir başka çift. Büyük ihtimalle aşağıya inen çiftti. Kadının boyunu posunu hatırlamaya çalışırken, hancı acaba kızın şu an ölü olduğunu öğrense nasıl bir tepki verirdi düşünmeden de edemedim bir anlığına. Yazık... Parmaklarımı dalgın dalgın bardağın üzerinde pıtlattıktan sonra dikkatimi toparlayıp konuşmaya yeltendim. Bahsettiği çiftin de replikayı Obura'ya yaptırdığından emin olmadlıydım ancak, Kouki yine benden önce davranaka mükemmel rol kesişine devam etmişti. Amık kızı evde de böyle sevimli ve bıcırık olsa evdeki reyizin beni ikna etmesine pek de gerek kalmazdı. Aslındai görevden sonra biraz daha böyle rol yapmasını istesem mi para karşılığında? Düğün öncesi ve sonrası haftada sadece bir gün böyle mükemmel gelin taklidi yapsa istediği her şeyi yapabilirim. Diğer günler kimse kimseye karışmayacak işte boşanana kadar, mis lan. İşimiz bitip sağ salim eve dönünce konuşmak üzere bu konuyu da beynime istifledim ve elime aniden yapışıp beni sıçratan kıza aynı büyük gülümseme ile karşılık verdim, kafamı sallayarak. Ardından hancıya dönerek "Haklısın abi de ben çok takılmam öyle şekle." dedim. Ardından elimi çevirerek, kızın elini kendi elimle sarmaladım. Adeta kendimin de rol kesebileceğimi, müthiş damat olabileceğimi kanıtlamak istercesine elini sıktım, kıza dönüp gözlerinin içine baktım. "Ama sevdiğim bunu istemiş, bunla mutlu olcam demiş, bunu sağlamak da görevimdir." dedim sakin bir sesle.

[GM - Naruto]

Sevgi kelebeklerine dönüştüğünüz aralıkta hancı hoş bir gülümsemeyle izliyor sizi. Bir eli belinde, aranızdaki şey gerçek olsa, adam da sizin kadar mutlu olacakmış gibi. Kafasını bir süre salladıktan sonra yüzüğü belindeki önlüğe silerek biraz parlatıyor ve tezgahın üzerine koyuyor.

"E tabii, şanslı yani. Metali dövmekten ziyade sanata dökebilecek arkadaşlar beni pek sever. Genelde tüm işlerini ben bağlar, organize ederim." Hafiften kibirli bir duruş alıyor, fakat adam o kadar içten ve nazik ki, kibirli görünmekten ziyade naif bir övünmeye dönüşüyor bu. "Evet evet, onları da ben yollamıştım. Obura da gelir şimdi, çıkış saati onun da." Eliyle kızına seri hamlerlele önce tezgahı, sonra tezgaha yakın olan boş bir masayı işarat ediyor. "Birkaç atıştırmalık birşeyler yolla yeni çiftimize. İçeceklerini de tazele." Tekrar size yöneliyor. "Arkada ilgilenmem gereken birkaç şey var. Obura'yı burada bekleyebilirsiniz." Kafasını hafifçe eğdikten sonra arkasındaki kapıdan içeri giriyor. İçeride kayayan bir kazan, sebzeleri kesip biçen bir teyze görüyorsunuz. Basit bir mutfak.

Kız bardaklarınızı alarak boş masaya taşıyor ve dolduruyor. Siz de o masaya geçiyorsunuz. Han ekolojisine uyum sağladığınız söylenebilir. İlk geldiğinize size atılan 'ne arar bunlar burada?' tarzındaki bakışlar, yerini hoşgörü dolu hareketlere bırakıyor. Karşı masadan bir grup içkilerini kaldırarak sizi tebrik ediyor, kız yahut hancı kaynaklı olarak içeridekilerin kulağına da gitmiş olmalı nişan mevzusu. Böyle ufak tebrikler dışında kesinlikle sizi rahatsız edecek birşey yapmıyorlar.

Yaklaşık on dakika bekliyorsunuz. Bu sırada masanıza çerez denebilecek birkaç atıştırmalık getiriyor kız. Dışarıdan birkaç kişi daha gelerek masadaki gruplara katılıyor. Kapının açılmasıyla beraber, siz de tekrar yerine dönen hancıya bakıyorsunuz. Hancı gelen insanlara baktıktan sonra kafasını sallayarak Obura'nın henüz gelmediğini açık ediyor. 6-7 dakika sonra ise, kapıda 1.50 boylarında, genç ama fiziği nedeniyle baya yaşlı duran bir eleman giriyor. Saçları ve sakalları hancı gibi beyazlarla kaplı. Hafif kambur bir duruşu var. Kapının ucunda, vücudunun yarısı içeride. Sol kolunu birinin tuttuğunu farkediyorsunuz ancak köşede olduğunuzdan tutan kişiyi göremiyorsunuz. Obura seri bir hamle ile kolunu çekiyor. " Bırak işte be ! Kaç kez olur diyeceğiz. " İçeri girdikten sonra kapı arkasından kapanıyor, kimse girmiyor.

Adam içerideki son boş masaya kurularak hancıya ufak bir el işareti yapıyor masayı donat anlamında. Hancı onu kafasıyla onaylarken size de gözleriyle adamı işaret ediyor. Yan masadan birileri Obura'ya birşeyler fısıldıyor o aralıkta, adam yüksek desibelde bir kahkaha patlatarak cevaplıyor. "Aynen aynen ! İyi para getiriyor bunlar da, derdi boku bitmiyor." Kapıdan girerken sahip olduğu haşinlikten pek eser yok gibi, gülüyor, dinleniyor, arada esniyor. Geçirdiği süreyle birlikte keyfi de artıyor hatta.

[Oushoku Kouki]

Küçük evcilik oyunları tam gaz devam ediyordu, hancıdan aldıkları tepkilere bakıldığında da oldukça başarılıydılar aslında. Nikko da duruma ayak uydurmayı başarmıştı, Kouki'nin elini sıkıca kavramış ve gülümsemişti kıza. Bu tür bi gülümsemeyle hiç karşılaşmamıştı Kouki evde. Çocuk genel anlamda güler yüzlü bir çocuktu, pek somurtmazdı. Pek çaktırmasa da bu hoşuna gitmişti kızın. Nikko'nun pislik akan sırıtışlarına bu gülümsemeyi tercih ederdi. Çocuk mutluluktan, mutlu etmekten bahsediyordu. Acaba gerçekten bir gün bile olsun bu kızı mutlu etmeyi düşünmüş müydü ? Yoksa varsa yoksa pislik çıkartayım, babanın gözüne gireyim, kızı kim takardan mı ibaretti. Kouki daha önce hiç merak etmediği bu şeyi fazlasıyla merak etmeye başlamıştı bir anda. Çocuğun gözlerine gözlerini kitlemiş bakarken bir cevap arıyordu. Oldukça anlamsız bir soruya, anlamsız bir cevap. Bir cevap bulsa ne değişecekti ki ? Nikko gerçekten onu düşünüyorduysa ne değişebilirdi, yıllardır birbirlerine yaptıkları şeyleri, birbirlerine zindan ettikleri yaşamlarını bir anda silip sonsuza kadar en iyi arkadaş mı olacaklardı ? Bu Kouki için pek mümkün olmayan bir opsiyondu. Kendini bir anlığına kaptırdığı bu gereksiz romantizmden sıyrıldı, gözlerini başka bir yere, hancıya çevirdi. Adamdan istedikleri cevapları da alınca Nikkodan uzaklaştı. Bunu bir anda yapmadı tabi ki, çevresindeki insanlardan utanıyormuşta o yüzden sevdiceğinin kollarından ayrılmış gibi. Terlemiş elleriyle masanın üzerindeki yüzüğü aldı ve vişne suyunu yudumladı.

Hancıya teşekkür edip onlara gösterilen masaya geçmişlerdi. Bu sırada Nikko'nun kolunun altında olmaktan hiç hoşnut değildi, çocuk rol icabı kolunu kızın omzuna atmış bir de iyice kendine çekmişti. Lakin sesini çıkartmadı. Tüm hanın gözü önünde genç aşıklardan birbirini tersleyen iki kişiye dönmeleri hoş olmazdı. Çocuğun rolünü oynamasına izin verdi, ama kendisi ekstra bir şey yapmadı gülümsemekten başka. Elini tutarak yeterince fiziksel temas kurmuştu zaten, fazlasına gerek yoktu. Adamın hoş görüsü sadece bir bardak meyve suyuyla kalmamış, yiyecek ve içeceklerle devam etmişti. Adı gibi biliyordu Nikko'nun birazdan tüm bunları mideye indireceğini. Önlerine koyulan küçük atıştırmalıklardan bir parça kurabiyeyi de Kouki aldı eline, kurabiyeden bir parça ısırık alırken karşılarındaki bir masadan bir tebrik gelmişti. İçkilerini kaldıran adamlara gülümsedi kurabiyesini kaldırarak bir nevi teşekkür etti. Bunu rol olarak değilde bir anlık refleksle yapmıştı ama çaktırmadı Nikko'ya. Küçücük handa hemencecik yayılmışlardı nişanlı oldukları. İşçilerin tepkileri, babasının, annesinin ve diğer tüm aile üyelerininkilerden daha sıcaktı. Böyle olması fazlasıyla normaldi tabi ki, işçilere göre bu nişan tamamen aşktan ibaretti, seksist bir babanın kendince kurduğu bir iş anlaşması değil. Merak etmeden edemedi, acaba gerçekten Nikko ile birbirlerine aşık olsalar babasının tepkisi ne olurdu ?

Adamı beklerken bir plan yapmak zorunda olduklarını biliyordu Kouki. Adamı direk sepetleyip götürmek istemiyordu. Hem bu kibar hancının mekanına zarar vermekten, hem de işi gereksiz şiddetle çözmekten kaçınmak istiyordu. Yaptığı teknik hala aktifti, Odasaku'yla konuşmayı deneyebilirdi. Fakat konuşurken oldukça dikkatli olmalıydı, Zeni ailesinin adını kullanmayı düşünmüyordu. Bu küçük handa sözün ne kadar hızlı yayıldığını düşününce köy meydanında "ZENİ AİLESİNİN BİR KASASI SOYULMUŞ!" diye bağırmaktan farksız olurdu ailenin adını geçirmek. " Nikko." dedi, bu sırada elindeki kurabiyeyi masaya koydu. Az önceki sevimli tatlı kızdan eser yoktu ses tonunda. " Adamla önce konuşmayı deneyelim, işbirliğine ikna etmeye çalışalım, vereceği bilgilerden memnun olacağımızı, zengin ve güçlü bir ailenin bu bilgiye büyük ödül vereceğini falan söyleyelim. Fakat ailenin adını asla ve asla kullanmayalım." dedi fısıldayarak. Sonrasında bir kaç saniye bekledi ve devam etti aynı kısık ses tonuyla. " Eğer ki işbirliğini kabul etmezse... o zaman güç kullanmaktan başka seçeneğimiz yok. " dedi.

Bu sözlerinin ardından bir müddet daha geçmişti, Obura hala ortalıkta yoktu. İçeriye bir kaç kişi gelmişti, fakat hiç biri bekledikleri kişi değildi. Adamı beklerken bir şeyi daha da farketti Kouki. Ru da ortalıkta yoktu. Onlar girdikten kısa bir süre sonra gireceğini söylemişti çocuk. Fakat şimdi onu aramaya gidemezdi. Zaten yeni yetmede olsa bir shinobiydi, kendini korumasını biliyor olmalıydı. Yine de çocuğun bir an önce içeri girmesini istiyordu Kouki. Hayır çocuğu önemsediğinden falan değil, eğer ki bu görev sırasında çocuğun başına bir şey gelirse bırakın kasaların nasıl ortaya çıktığını bulmak, soyanların yedi sülalesini getirseler faydasızdı. Dikkatini toparlaması gerekiyordu. Bu potansiyel problemle daha sonra ilgilenmesi gerekiyordu. Tüm dikkatini açılan kapıya yönlendirdi. İçeriye kısa boylu genç ama genç demeye bin şahit ister bir adam giriyordu. Aslında kapıda birileriyle bağırışıyordu. Gözlerini kısarak olanları takip etmeye başladı Kouki. Mevzu pek uzun sürmedi, adam içeri girmiş, kapıyıda arkasından kapatmıştı. Adam handaki son boş masaya otururken Kouki'nin gözü hancıdaydı. Hancı, bekledikleri işareti vermişti. Kız derin bir nefes aldı ve masasından kalktı. Yüzüne yine bir gülümseme kondurduktan sonra Obura'nın masasına doğru hareketlendi. Masaya vardığında, oturmak için izin isteyecek, adamın cevabına aldırmaksızın oturacaktı. Oturduktan sonra adama biraz yaklaşacak, yüzüğü masaya koyacak ve sadece bu masadakilerin duyabileceği bir ses tonuyla, " Obura-san, bu yüzüğü sizin yaptığınızı biliyoruz. İnkar etmeye çalışmayın çünkü inkar etmenizi yada korkmanızı gerektirecek bir durum yok. Sadece yanlış insanlarla iş yapmış durumdasınız fakat bu durumdan kurtulmak için hala bir şansınız var. Sizden tek bir ricamız var, bu yüzüğü kim yada kimler için yaptığınız bilgisi. Bize bunu söyleyin bizde gidelim, basit değil mi ? Bu yüzüğü size yaptıranlar hiç çatışmak istemeyeceğiniz güçlü insanlarla çatıştılar. Eğer bize yardımcı olursanız, bu işin sonunda gerçekten zamanınıza değecek bir şeyler elde edebilirsiniz bu "çatışmamanız" gereken insanlardan, bu yüzük için size ödenenden daha çok para, kadın yada istediğiniz başka bir şey." cümlelerini mümkün olduğunca soğukkanlı bir biçimde söylemeye özen gösterdi. Adamın gözlerine gözlerini kitlemişti. Bu masadan istediğini almadan kalkmayacaktı Kouki.

[Shiomiya Nikko]

Her şeyin köydekinin aksi şeklinde gittiği garip bir durum içerisindeyim. Doğaçlama bir çifte kumru moduna girdik ve ne zaman çıkacağımız belli değil. Ben, tebrik edilmek, özenilerek bakılmak istemiyorum ki. İnsanların yanımda hayatımın aşkıyla oturduğumu düşünmesini istemiyorum ki. Evdeki pezonun aylar boyunca türlü laflar ederek arkamızdan dolaşmasından, bizi bu evliliğe ikna etmesinden sonra insanların bana gülümsemesini istemiyorum ki. Şu an ki modun yavaştan hoşuma gitmeye başlamasını da istemiyorum. Bir günlüğüne bu moda kapılmaktan zarar gelmeyeceğini düşünmek de istemiyorum. Ama yine de, kolumu yanımdaki kızın omuzlarına atıp onu kendime iyice çekmeden edemiyordum. Belki biraz bu sıcaklığın keyfini çıkarabilirim diye de düşünmek istemiyordum ancak, engel de olamıyordum.

Masaya geçtiğimizde, ikram edilen fıstıklardan ikişer üçer ağzıma atmaya başladım. O sırada da Kouki kurabiye tabağından otlanıyordu. Avcumda kalmış 4 fıstığı da ağzıma attıktan sonra pek yutkunma gayreti göstermeden "Çok yeme gelinliğe sığmazsın." diye mırıldandım kıza doğru, klasik öküzlüğümü konuşturarak. Ardından, "Şaka şaka, parlama sakın hemen." diye düzeltip bizi tebrik eden bir masaya başımın basit bir hareketiyle karşılık verdim. Biraz önceki iç çatışmam hızla uçup gidiyordu ve umursadığım da söylenemezdi. Sonuçta aslına bakılırsa bu olay bir gün değil, Obura'yı sorgulayana kadar sürecekti. Zaten, kendisi de Ru da ortalıkta yoktu henüz. İçeri bir süre sonra ggiren minik bir adamı hancı işaret etmeseydi Obura'yı gelmeyecek nasıl olsa diye siktir edip Ru'yu kontrol edecektim amma, çoktan Kouki ayaklanıp adamın masasına ilerlemiş, beni de refleks olarak peşinde sürüklemişti bile.

Kouki konuşmaya başladığında, bana kendi masamızda mırıldandığı şeyler geldi aklıma. Zeni ailesinin adını anmayalım diyorduk da şu an direkt adama sen bir boklar yemişsin temalı konuşma yapıyor oluşumuz bence bundan daha beter. Yine de gözlüklü adamlar böyle mallık yapmazlar, bir şekilde toparlar eder diye sesimi çıkarmadım. Zaten, çıkarsam ne? Kızın söylediklerini geri mi alacaktım ki. En fazla, adam terslemez, bizim de nişanlı olmadığımızı çaktırmazsa hana girerken kolunu çekiştirip duran adamla ilgili bir şeyler sorabilirdim. Ama şimdilik, konuşma kısmının büyük bir kısmını yine Kouki'ye bırakmaktan başka seçeneğim yoktu. İrrite etmeyecek hafif bir gülümseme takınmaya çalıştım ve sessizce kızın yanında oturdum.

[GM - Naruto]

Obura kollarını gerip rahatlarken Kouki önderliğinde masaya çöküyorsunuz. Adam önce yüzüğe bakıyor, sonraysa konuşmaya başlayan Kouki'ye. Bir eli hala havada, gerdirme pozisyonunda dinliyor tüm söylenenleri. Suratında ise şaşkın bir bakış bulunmakta. Konuşma sonuna kadar, hatta Kouki sustuktan sonra birkaç saniye daha kilitli kalıyor Obura. Bu donuk pozisyonu bozansa hancının kızı oluyor, masaya büyükçe bir bardak bırakıyor.

Obura surat ifadesini koruyarak bardağı kaldırıyor ve büyükçe bir yudum içiyor. Hafiften salınan alkol kokusunu alıyorsunuz. "Sakin yahu, ne gerek var bu agresifliğe." Bir süre sizi kesiyor. Özellikle alınbantlarınız takıldığı bir nokta oluyor. "Shinobi olmanız yeterli ötmeme, elimden ne gelirse." Bu sırada kapı bir kez daha açılıyor. Ru. Sizi gördüğünde bir anlığına duraklıyor. İkiniz ve Obura ile 2-3 saniyelik bakışmalar geçiyor bu aralıkta. Ardından boş bir sandalyeyi almak için oturan gruplardan birine ricada bulunduktan sonra sandalyeyi hemen kapının yanına çekerek oturuyor. Bu vesileyle, handa garip duran tek şey, kapının yanında oturan Ru oluyor.

Adam gözlerini Ru'dan ayırdıktan sonra tekrar size dönerek masaya eğiliyor ve yüzüğü eline alıyor. "Evet ben yaptım bunu. Hatta 4-5 kez yaptım bundan, en son çırağım düzgün bişeye benzetebildi. Genç işte eli daha sağlam. Bunu isteyenler içindeki o saçma şeyleri istediğimiz gibi yapmadın diyip durdular." Yüzüğün iç kısmını gösteriyor sanki siz farketmemişsiniz gibi. "Sarışın bir adamla genç, taş gibi bi hatun istedi bunu. Evlenmişler de yeni yüzük istiyorlarmış falan. Kamen gibi birşeydi oğlanın adı. Hatunun adını öğrenemedim. Sahi, o güçlü insanlar verse ya onun gibi bi tane bana ehe-" Kendini tutamayıp yaptığı bu espriden sonra başını kaşıyor utanarak. "Her neyse. O müthiş çiftimiz yüzükleri de ayaklarına istediler hep. Gerçi yüklü yüklü ödediler karşılığını. Çırağıma da, yüzük istedikleri gibi olunca baya yüklü bahşiş verdiler herhalde. Son teslimattan sonra dönmedi kızcağız. Çok güzel mücevherler çıkartacak potansiyeli vardı aslında. Bana yar olmadı işte ehe." Tekrar bir utanç ifadesi. Gözleri sizin üzerinizde dolandıktan sonra Ru'ya kayıyor, ardından odağı tekrar sizler oluyorsunuz. Aranızda bir bağlantı olduğunu çözüyor gibi. "Ormanın içinde mi demişti ? Hah evet. Ormanın içinde, buradan kuzey doğuya doğru-" Hanın arka tarafını gösteriyor. "Bi 600-700 metre gidin. Ağaç evler yapıp kiralayan bi' adam peydahlandı şu aralar. Yalnız kalmak isteyenler için birebirmiş. Ehe. Çırağım yüzüğü oraya götürmüştü." Bardaktan koca bir yudum daha aldıktan sonra ayağa kalkarak belindeki koca bir keseyi açıyor. İçerisinde şıngırdayan şeyleri duyuyorsunuz... Yaklaşık 100 ryo masaya bırakıyor adam. "Başka da birşey bilmiyorum, yukarı çıkıp biraz kestireceğim. Çırağımı bulursanız, adı Mori, söyleyin geri dönsün. Ha şu arkadaşınıza da uyarın, o iş noldu diye gelecekse biraz daha kibar olsun." Az önce karşınızda ezilen adam bir anda gazlanarak merdivenlere doğru ilerlemeye başlıyor.

Adamın kalkışıyla beraber Ru'da ayaklanıyor ve ellerini iki yana açtıktan sonra kapıya doğru yöneliyor. Handa geçirilen vakitten pek hoşlanmış gibi gözükmüyor.

[Oushoku Kouki]

Böyle damdan düşercesine konuya girmek büyük bir risk olarak görünebilirdi. Bir han dolusu işçiyle karşı karşıya gelme potansiyelleri vardı. Obura bağırıp yardım çağırsa handaki herkesin ona yardıma koşacağını düşünmek yanlış olmazdı, birbirlerini uzun süredir tanıyan insanların bir anda ortaya çıkan "nişanlıların" tarafını tutmayacağını düşünüyordu. Böyle bir durum yaşanırsa diye, handaki 20-30 kişi onlara saldırırsa diye bir eliyle shinobi çantasını tutmaya başlamıştı bile. Tehlike anında bir shuriken çıkartıp üzerlerine koşan bir kişinin omzuna fırlatmak ortamı sindirirdi diye düşünüyordu, yada tam tersi daha da körükleyebilirdi. Neyse ki bu tür atraksiyonlara gerek kalmadan adam konuşmaya başlamıştı. Bir süre devam eden sessizliğini Koukiler için olumlu yönde bozmasıyla kızda elini çantasından çekmiş ve rahat bir nefes almıştı. İçinde de bu kibar hancının mekanında bir sorun çıkartmayacağını bilmenin tatlı mutluluğu vardı. Hofuna şehrindeki popülasyonu düşününce bu adam tabiri caiz ise tam bir melekti. Kibarlığı, mütevaziliği her şeyiyle sadece kanatları olmayan bir melekti. Bu sırada içeriye nerede olduğu belli olmayan Ru girmişti. O züppe bebenin de içeri girmesiyle her şey rayına oturmuş ve pek problem kalmamıştı. Çocuk içeri girdiğinde Kouki ve Nikko ile ardından da Oburayla kısa süreli bakışmalar yaşamıştı. Tam Kouki parmaklarını şıklatıp adamın devam etmesini ima edecekken adam sözlerine devam etmeye başlamıştı. Ru'nun da daha önce dediği gibi işçilik konusunda bayağı zorlandıklarını söylemişti adam. Sarışın bir adam, hancının ve zengin züppe bebenin verdiği profile uyuyordu, taş gibi bir hatun, o da uyuyordu. Kamen, yada ona benzer bir isim, pek bir şey olmasa da bir iz. Obura'nın söylediğine göre para konusu hiç sıkıntı olmamıştı hırsızlar için. Ellerinde cüzzi bir miktar paraları vardıysa neden hırsızlık yapmaya kalkıştılar ? Bu kızın kafasında oluşan ilk soruydu, diğeriyse birileri tarafından finanse edilip edilmedikleriydi. Adam tekrar Ru'ya dönmüştü. Bu sefer anlamış olmalıydı bu ikilinin aslında üçlü olduğunu. Bu saatten sonra pek önemli değildi aslında, istediklerini alıyorlardı ne de olsa. Adam mekan bilgisini de verdikten sonra ayaklanmıştı. Fakat kalkarken söylediği şey Kouki'nin dikkatinden kaçmamıştı, yada adam bilerek söylemişti bunu. Ru'nun bu adamla ne işi olabilirdi ? Diyelim ki kendine bir kılıç yada o biçim bir şey yaptırıyor, tam da kendi kasalarını patlatan adamlara yüzüklerini yapan adamı mı bulmuştu ? Nikko'yla göz göze geldi. " Bunu bi soralım bakalım. " dedi. Obura'nın masadan kalkışıyla Kouki'de hareketlendi ve hanın dışına yollandı. Dışarıya çıktığında, " Hanın kuzeyine gidiyoruz Ru-san. Ağaç ev kiralayan birini bulucaz, ondan sonra hırsızınızı ve bu kasaların nasıl ifşa olduğunu bulabiliriz." dedikten hemen sonra söylenilen yere doğru hareketlenmeye başladı.

[Shiomiya Nikko]

İyi bari lan, adam "Yetişin adam sikiyolla"minvalinde bir çığırtı çıkarmadı. Sessiz sessiz konuşmayı kabul etti de güzel öten herhangi bir kuş gibi şakımaya başladı. Zorluk çıkarmayışı keyfimi o kadar yerine getirdi ki "Raga, raga!" efektiyle kalkıp göbek atasım geldi denilebilir. Zaten, hanın gözünde aşk sarhoşu olmuşum, garip de karşılamazlardı bence. Ama yine de göbek atışımı görevi başarıyla bitirince yapacağım mini kutlamaya erteledim ve adamı dnlemeye başladım. O arada da Ru yırtık dondan çıkarmış gibi içeri geliverdi, gitti saçma sapan bir yere oturdu.

Minik sanatçımız tam bir abaza çıktı. Bir yerin altındaki ölü kıza, bir de kendi çırağına hallenip duruyordu. Elimin tersiyle çarpasım gelse de yapmadım.Yalnız şu muhabbet ben köydeyken ve de görevde falan değilken gerçekleşse şlappa diye bir tane cidden geçirirdim. Bir de bitli gibi kaşınıp duruyor karşımda cidden dayak istiyor olabilir bu herif. Neyse efenim, bizim hırsız çift bunları bayağı bir uğraştırmış. E tabi uğraşırsınız olm içi anahtar onun, kolay mı öyle löp diye kopyalamak? Zaten, kaynak izi bırakamadan yapamamış çırağı, sonra kızceğiz de bir daha dönmemiş. Muhtemelen de bir daha dönemeyecekti. Adresi iyice kavradıktan sonra kalkıp toparlandım, "Sen bence yeni bir çırak ayarla kendine Obura-san." diyerek. "Hatta erkek olursa ikiniz için daha hayırlı olur." diye de bitirdim sanki erkek erkeğe kayamazmış gibi. İki parmağımı alnıma götürüp hancıya ve içerdekilere basit bir selam verdikten sonra Kouki ile birlikte çıkışa yöneldim.

Ru'nun yanından geçerken "Senin ki biraz daha kibar olsun dedi." dedim dalgın dalgın. Bir iki adım öne geçtikten sonra da "Bir saniye..." diye duraksadım. Elimi de nereye gittiğimizi açıklayan Kouki'nin önüne getirip onu susturdum: Obura'yı çekiştiren adam, Ru'nun mal mal oraya oturması, adamın dik dik bakıp durması... Üstüne üstlük aşağıdayken Ru'nun hana gitmek konusunda gereksiz yere karşı çıkması... Paraşütle düşen jetonumun yerine girmesiyle Ru'ya geri dönüp karşısında bittim. "O adamı çekiştiren sen miydin içeri girerken?" diye sordum aniden. "Sizin kasayı patlatan yüzüğü yapan adamı mı çekiştiriyordun? Ne işin olabilir ki bu adamla?" Yani, tamamen tesadüf de olabilir tabi. Belkim Ru bu adamdan kılıç, kalem neyim itemiştir olaydan önce. Belki çok utanç verici bir şey bile istemiştir, ne bileyim yalnız gecelerini şenlendirecek bir şey falan. Ru'nun hana gitmemizi istememesini de açıklardı bu hem. Ama yine de tesadüfün de bu kadarı olur diyerek bir açıklama istemek de kendimce mantıklı bir hareket bence. Kouki'nin önüne çektiğim elimi indirdim ve çocuğu dinlemeye koyuldum.

[GM - Naruto]

Hancı sizi el sallayarak uğurlarken masalardan tekrar bekleriz, mutluluklar tarzı cümleler duyuyorsunuz. İşçilerin molalarını, mesai çıkışlarını biraz şenlendirdiğiniz söyleyebilir. Her birinin suratında koca birer gülümseme, bakışlarıyla geleceği görüp sizi mutlu mesut, çocuklu olarak hayal ediyorlar sanki. Muhtemelen çoğu yaptığı tercihlerden dolayı böyle bir hayatı kaçırmış. Yinede kıskançlıktan ziyade, size karşı saflarda yer almak bir yana, her biri kanatları altında alacak gibi sizleri.

Ru ile beraber dışarı çıkarak hedefinize doğru ilerlemeye başlıyorsunuz. Ru fazlasıyla ruhsuz, verilen komutu başını sallayarak onaylıyor ve arkadan takip ediyor sizleri. Kolları göğsünde birleşik, bıkkın bir şekilde çevreyi süzüyor. Nikko'nun ani atağı ise... Ru'yu pek sarsıyor denemez. Nikko sözlerini sarfederken sabit bakışlarla gözlerine kilitleniyor. Bir anlığına arkasına dönerek hana doğru bakıyor. "Yüzüğü yapan Obura mıymış ? O titrek elleriyle ?" Tekrar Nikko'ya kilitleniyor. "Tutuklamalı yahut nefesini kesmeliydik. Ben de bunun için seni sorgulayabilir miyim ? " Bakışlarında boşluktan ibaret alaycı bir şaşkınlık var. Ve Ru ile göz göze olan Nikko, tüm bunların arkasındaki siniri de okuyabiliyor.

Alaycı bakışına yine aynı tarzda bir gülümseme ekleniyor. "Bir buçuk ay sonra Sepia-san ve ablam evlenecek. Ailemize dışarıdan katılacak ilk yabancı. Buna yaraşır bir hediye işlemesi için çırağına bolca değerli taş vermiştik. Ancak üç hafta geçti." Ses tonunda şüpheye yer edecek bir titreme yok. Aksine konuştukça biraz rahatlıyor Ru. "Her sorduğumda çırağını görmediğini söylüyor. Taşların değeri 250.000 ryo civarında Nikko. Ve bunlar dürtülmediği sürece işini yapmayacak insanlar." Kouki'ye dönüyor bakışları kısa bir anlığına. "İş yetişmeyecekse materyalleri geri vermesini söyledim. Üzerine yatmalarına izin veremem." Miktarı düşününce hak vermiyor değilsiniz. Kafasıyla ormanın girişini işaret ediyor. "Yeterliyse gidelim mi ?"