[Shinrin & Oishi] Damlalar ve Yapraklar

[Yushiro Oishi]

Kapıya yaklaşıp hemen vurmuştum sertçe iki üç kez. Artık şu saçma işlerin bir an evvel çözülmesini istiyorum çünkü. Lanet olası hırsız ve katil kimse bulup, işini görmeyi derinden arzuluyorum. Zira iş uzadıkça geriliyorum, gerildikçe elimden bir kaza çıkma olasılığı artıyor. Boş yere birilerini dövmek istemiyorum, bu yüzden elimi çabuk tutmakta ısrarcıyım. Bak! Doğru düşünememeye bile başladım işte. İş uzadıkça mantığım uzaklaşıp yerini sinire ve öfkeye bırakıyor. Eh... Bunun sonucunda da işi çözebilme şansım azalıyor. Neyse bu yüzden yanımda ortak var sonuçta, tabi yanlışlıkla ona da dalmazsam.

Kapı bir kaç sinir bozucu sessizliğin ardından ve açılan kilit sesinden sonra açılmıştı. Karşımda tipsiz, yüzü bozuk, kel, bize her an küfür edebilecek, tek kaş bir shinobi bekliyordum. Onun yerine ise erkekten bozma bir kız kurusu çıkmıştı. Birde üzerine ters ters bir şeyler söylemiş, sesindeki titremeden tehdikâr bir tavır algılamıştım. O anda gözlerim yana doğru kaymıştı ve kafamı çevirerek derin bir nefes almıştım. Ciğerlerimi sonuna kadar saf deniz kokulu oksijen ile doldurup bir az da olsa kendimi tutmayı başarmıştım. Hayır, kadını dövüp direk suçlu olmak istemiyorum. Bu yüzden sakin olmalıyım, kendimi tutmalıyım. Bunun ardından kadına kısaca;

"Fuuki'yi arıyoruz? Soracak sorularımız var." dedim. Önce şu herifi bir bulalım, belkide karşımda duran kadındır kim bilir? O kısmı hiç düşünmedik. Lafı uzatmanın alemi yok, bu sefer direk sadede gireceğim.

[Hashigo Shinrin]

İsimlerden nefret ediyorum... Fuuki kız ismi miydi lan? Öyleydi herhalde... O zaman bu kadın Fuuki mi oluyor? Sikerler, birazdan öğreniriz...

Kısa konuşmamızdan sonra kapıya doğru ilk hamleyi ben yaptım. Acımadım, gece demedim, pata küte vurdum kapıya. Katile saygım var ama umurumda değil... Bir de onla uğraşacak halim yok. Ayrıca belki katil değildir ki bu onu benim gözümde daha değersiz yapar... Birkaç saniye sessizlik hakim oldu ortama. Herhalde bu kim diye tarttı bir Fuuki. Sonra ayak sesleri geldi ve kapının kilidi açıldı. Acaba normalde Umigawa halkı kapısını kitliyor mu... Ne bileyim, bu tarz küçük yerlerde pek de iplemezler gibi geliyor ama çırağın da kapısı kilitliydi... Belki suç ortaklarıdır belki de kapılar cidden kilitleniyordur, bilemiyorum. Neyse efendim, sonuç olarak kapı açıldı ve içerden bir dişi çıktı. Yok çıkmadı, sadece varlığını belli etti... Kapının ardından hafifçe kendini gösterdi sadece. Epey keş bir tipi var kadının. Gözler falan epey gitmiş... Kadını bu durumda görmek nedense içimde bir iğrenme hissi uyandırmadı... Kadının iyi durumda olmasındansa kötü durumda olmasını tercih ederim. Ama sanırım kendisi pek tekin biri değil. Konuşma şekli oldukça agresifti. Sanırım kadını fazla korkutursak bir yere varamayacağız, şimdilik daha iyi bir şeyler düşünmeliyiz.

Kanımca Oishi iyi bir giriş yaptı. Ama bence bu kadın Fuuki'nin ta kendisi... Umarım bunu da hesaba katıyordur. Gerçi daha iyi yaptı lan, bakarsın bu kadın çıkmaz Fuuki... Benim şu anlık bir şey dememe gerek yok bence. Sadece eğer kapıyı kapatmaya falan çalışırsa diye kapının arasına ayağımı sokmaya hazır olacağım. O yolu tercih ederse hafiften gözünü korkutmuş oluruz...

[GM - Naruto]

Out: Oishi kapıya kendi vurduğunu yazmış da, bir önceki GM mesajında Shinrin'in vurduğunu belirtmiştim. O detay aradan kaçmış, RP'leri elleşmeye gerek yok ama dikkat isteyeceğim sizden. Tşk kib aeo.

Fuuki ismini duyunca, suradı ekşiyor kadının, gözleri dolacakmış gibi oluyor. Başını öne doğru eğiyor. "Demek kocamı görmeye geldiniz." Kafasını usulca kaldırıyor. İkinizi de bir güzel süzüyor önce. Ardından derin bir iç çekiyor, acıyla. Bir kaç damla yaş akıyor gözlerinden. "Buyrun, gelin içeri. Görün kocamı. Sorun ne soracaksanız." Ardından kapıyı tamamen açıyor ve kapının arkasından çekilip, sizi içeri, bir kaç mum ile aydınlatılan eve davet ediyor.

İçeriye adımınızı atıyorsunuz ve aniden yıllardır temizlenmeyen salonun rutubet ve ter kokusu ile karşılaşıyorsunuz. Bir yerde yataklar, bir yerde ufak bir dolap, bir yerde tuvalete açılan bir kapı var. Salonun ortasında ise bir yer masası bulunuyor, onun etrafında da bir kaç minder. Dolabın üzerine asılmış shinobi üniforması ve Nikkougakure alınbandı.

Fakat dikkatinizi asıl çeken şey, köşede bir kafasını duvara dayamış, resmen ölü gibi oturan fakat gözleri açık bir adam. Dökülmeye başlamış saçları ve kullanmamaktan erimiş vücudu ile, ölü gözlerle camdan dışarıya bakıyor. Yanlış anlamayın; hala hayatta, fakat vücudu ve iradesi komple bitmiş durumda. Önünde bir tabak, tabağın içinde bir çorba, onun yanında bir kaç mendil ve bir kaşık var. "Siz geldiğinizde besliyordum onu. Eşim komple felçli." Eleman bir an için titriyor, bunu farkeden eş anında yanına doğru koşturuyor. Yerden aldığı bir battaniyeyi üstüne örtüyor.

"Geçecek tatlım, her şey geçecek..."

Ardından size dönüyor. Tekrar tıslarcasına, iki koluyla sardığı kocasının arkasından, gözlerinizin içine bakıyor; "Burada size cevap verecek bir eşim yok. Bizi yalnız bırakın. Zaten Nikkougakure bu köyü tamamen terk etti kocam onun için ölürken. Siz de çekip gidin, huzur içinde son günlerimizi yaşayalım."

[Yushiro Oishi]

Kapıyı açan kadın, bizi içeri davet etmişti. Ancak tavırları durağanlaşmıştı, bir ağlamaklı, üzüntülü hale gelmişti. İçinde bir duygu fırtınası yaşamaya başlamıştı. Yoksa...! Kocası öldü mü? Şuan cesedi içeride mi? Hayır, o zaman kapıyı ilk açtığı tavrı yanlış olurdu. O zaman sinirliydi. Belkide Fuuki alkolik, karısını döven maço tiplerdendir. Gerçi bende o tiplerden sayılırım ama evli olsam karımı dövmem. Gider başkasını döverim. Uyuz bir tip olmasını istiyordum zaten, öyleyse gün yüzüme doğdu demek olur.

İçeri ilk adımlarımızı attığımızda ise kirli bir salonla karşılaşmıştık. İlginç, evde bir kadın olmasına rağmen neden böyle kirli? Fuuki'nin shinobi kıyafetleri asılı duruyor, bu iyiye işaret bize karşı herhangi bir hazırlığı olmayacak. Ekipmanları yanında yoksa dezavantajlı sayılır.

Kısa süre sonra ise kadının itip kakan konuşmalarının eşliğinde gördüğüm manzara karşısında şaşkınlığa uğramıştım. O an öfkem bütün bedenimi terk etmişti. Sadece yoğun bir şaşkınlık seli yaşıyordum. Ağzım aşağı doğru biraz açılmış, bedenim titremiş ve kadının söyledikleri ile tüylerim ürpermişti. Fuuki, felçli bir shinobiydi. Karısının söyledikleri ise bunun Nikkougakure için olduğuydu. İş kazası mı diyoruz? Belkide öyle ama Nikkougakure adına bu hallere düşsem, kendim için üzülmezdim sanırım. Sonuçta gururumla savaşmış ve ülkem için bu vaziyette kalmış olurdum. Tabi savaşamayacaksam ölmeyi arzulardım, orası kesin. Belkide bunun önlemini şimdiden almalıyım.

Peki biz bu durumda ne yapacağız? Birileri bize yalan söyledi. Yamato, suçu Fuuki'ye attı, kasap ise bir hikaye uydurdu ve bizi buraya yönlendirdi. Biz ise şimdiye kadar konuşmaktan öteye geçemedik. Yeniden sinirlenmeye başladım işte, özellikle de yüzüme söylenen yalanlara. Buradaki insalara acıyordum ve bu yüzden gözlerim kör olmuştu. Demek ki her mazlumun arkasında bir zalim yatabiliyormuş. Bu karşımdaki adamın yalan söylemediği aşikar zira bütün kanıtlar ortada. Evin kirli olması, kadının tavırları... Buna hazırlanmak olası değil. Hele ki söylenebilecek daha kolay yalanlar varken. Daha kötüsü soytarı kasabın tekinin, gururuyla savaşmış bir shinobiye bok atması hiç karşılanacak bir şey değil.

"Hoi Shin! Buradaki işe devam et. Yapmam gereken ufak bir iş var. Sonra ilk tanığımızın evinde buluşalım." diyeceğim ve sorgu işini Shin'e bırakıp, Yamato'nun evine yardırarak gideceğim. O it herif bu sefer elimden kurtulamayacak. Lanet olası korkak, gerçek korkaklık neymiş öğrenecek. Ona öğreteceğim. Kapısına gidecek ve onu dışarı çıkaracağım.

[Hashigo Shinrin]

Fuuki'den niye bu kadar iğrendin kadın, sen değil misin yoksa Fuuki? Belki de yakayı ele verdiği için bu şekilde tepki vermiştir. Hıhıh, doğru iz üstündeyiz sanırım. Kadının ilk tepkisi karşısında tepkim bu olmuştu. Sonradan Fuuki'nin kocası olduğunu söylediğinde ise biraz şaşırdım. Her ne kadar şaşırmaktan nefret etsem de... Kocası öldü mü acaba, kadın bildiğin ağlıyor lan... Ayrıca itiraf etmek gerekirse bu göz yaşlarından nefret etmiyorum... İnsanların mutsuz olmasından da nefret etmiyorum... Aksine, huşu ile dolar gibi oluyorum. Şu an olduğu gibi.

Kadının kanlanmış gözlerinden birkaç damla yaş süzüldükten sonra bizi içeri buyur etti. Açıkçası durum ve ortam biraz ürpertici, o yüzden temkinli bir şekilde girdim içeri. Yine de mekan hoşuma gitmedi diyemem, oldukça kasvetli bir yerde yaşıyorlar. İyi bir zevkleri olmalı. Yine de mumlardan puan kırdım.

İçeride bizi karşılayan ilk şey koku oldu. İçerisi ter, pislik ve rutubet kokuyordu. İnsanların hafızasında en çok yer eden duyu, koku duyusudur ve ben bu kokuyu yıllar sonra bile unutmayacağıma eminim. Yıllar sonra ilginç bir an yaşayacağıma eminim... Kokuya ve karanlığa yavaştan alışınca etrafı inceleme fırsatı da buldum. Küçük ev oldukça dağınık ama pratik bir şekilde kullanılmış kanımca... Her şey bir taraflara atılmış kullanılmayı bekliyor, müthiş! Ayrıca dolapta asılı olan shinobi üniforması ve Nikkougakure alınbandı da dikkatimden kaçmadı. Bu üniformanın bu kadına ait olduğunu sanmıyorum. Sanırım bu iyi bir haber...

Gelelim en can alıcı noktaya. Aşırı gerçekçi bir oyuncak mı yoksa bir insan mı karar veremediğim şey... İnsan sanırım... Bir oyuncağın bu kadar gerçekçi gözleri olamaz. Bu insan, kafasını duvara dayamış hareketsiz bir şekilde duruyor ve bende hayranlık uyandıran bir boş bakışlarla camdan dışarı bakıyordu. Saçları dökülmüş, vücudu da oldukça kötü durumda bu insanın. Tabii bu insanın Fuuki olduğunu anlamam çok uzun sürmedi. Bu kadının göz yaşlarını da açıklıyor. Hıhıh, drama bak! Önünde de bir tabak çorba var. Eşinin dediğine göre biz geldiğimizde yemek yediriyormuş felçli eşine. Bunu söyledikten sonra da gidip adamın üstüne battaniyesini örttü. Adam üşüdü herhalde... Battaniyeyi örttükten sonra da eşine sarılıp bize ateş püskürdü. Sanki ben yardım yollamadım kocana, pis yosma! BANA NE BAĞIRIYORSUN LAN! BEN DE İŞ İÇİN GELDİM HERHALDE! Öhö öhö öhm... Kadının agresif tavırları bir anlığına tepemi attırsa da hemencecik sakinleştim. Fuuki de cevap yoksa senden alırız kadın! Gerçi, bunların çok bir şey bildiğini sanmıyorum. Hiç inanmasam da şu ana kadar kasap ve çırağı masummuş gibi davrandık ve şu anki duruma bakınca görüyoruz ki değiller... Pis köylüler, her pislik çıkar bunlardan. Fakiriz diye laf yaparlar en güzel sakeleri ahırlarında gizlerler. Basit insanlar... Hiçbirine güven olmaz!

Bize yalan söylendiği gerçeği beni pek etkilemedi çünkü başından beri kimseye inanmamıştım. Sadece bir yere gelmek için direktifleri takip ediyordum. Benim tam tersime canım halkım diye kasaba ve çırağına güvenen Oishi ise biraz içerledi gibi. Öyle ki çırağı dövmeye gidiyor sanırım... Hıhıhıhıhıh! Kaos ortamı, tercih ediyorum efenim! Buradaki iş de bana kaldı. Özgürce takılabilirim artık! Aklımda denemek istediğim birkaç şey var.

Oishi gittikten sonra birkaç öksürükle sesimi temizledim. Bulduğum müsait bir yere oturmak yerine ayakta durmaya devam ettim. Onlara üstten bakmak hoşuma gidiyor... Çok bekletmeden de söze girdim. "Öncelikle geçmiş olsun, kusurumuza bakmayın, durumdan haberdar değildik. Büyük ihtimalle anlamışınızdır ama yine de söyleyeyim, Nikkougakure'den bir soruşturma için geldik ve sorularıma ne kadar kısa sürede cevap verirseniz sizi o kadar kısa sürede rahat bırakırız. Ayrıca işbirlikçi bir tavır takınmanız durumunda ailenize yapılacak maddi bir yardım sözü veriyorum. Aslında, işbirliği yapmasanız bile bir yardıma ihtiyacınız olduğunu ve bunu hak ettiğinizi düşünüyorum, o yüzden her türlü köyden bir yardım alacaksınız." Oldukça resmi şekilde konuştum. Tanışma faslından sonra da kısa bir nefes ve anlama molası verip devam ettim. Mola sırasında gözlerine bakmayı ihmal etmedim tabii. "Adım Hamada Shinko. Ne yazık ki rütbemi ve görevimi size açıklayamayacak bir pozisyondayım. Her şeyden önce aramızda konuşulan her şey gizlidir. Bizden başka bu konuşmayı duyacak tek kişi Daimyo olabilir. O da ihtiyaç olursa. O yüzden, her istediğinizi çekinmeden söyleyin lütfen. Sorularımı oldukça kısa tutacağım. Eşiniz kaç yıldır bu durumda? Nasıl bu duruma geldi? Bizimle iletişim kurabiliyor mu? Masamiya Taki ve ailesiyle ilişkiniz nedir? Aileler arasında bir miras meselesi var mı? Kendisinin çırağı olduğunu saptadığımız Yamato isimli şahsı tanıyor musunuz, tanıyorsanız ilişkiniz nedir? Birkaç gün önce Taki-Niku isimli kasapta küçük çaplı bir soygun olmuş, bu konuyla ilgili bir bilginiz var mı?" dedikten sonra hafifçe öksürerek sessizliğe gömüldüm. Konuşma sırası onlarda. Ayrıca Oishi gittikten sonra dikkatimi iki kat vermeye başladım. Artık arkamı kollayacak biri yok, arkadan şişlenmem daha kolay. O yüzden her an tetikte olacağım.

[GM - Naruto]

Oishi: Oishi hızlıca evden dışarı fırlıyor ve karanlık sokakta, olabildiğince hızlı Yamato'nun evine doğru koşturmaya başlıyor. Geldiği sokakları hızlıca geri katederek, Yamato'nun oturduğu binaya varıyor. Halihazırda yarı açık bina kapısından içeriye dalıyor ve seri bir şekilde, merdivenleri çıkarak kapının önüne varıyor. Tüm bunlar, 2-3 dakika içerisinde oluyor; 6-7 dakika da Fuuki'nin evine gittiğini sayarsa, 10 dakika önce, az önce durduğu yerdeydi Oishi. Sertçe kapıyı çalıyor, fakat içeriden herhangi bir ses veya tepki gelmiyor. Tekrar çalıyor, terkrar bir sessizlik ile karşılaşıyor. Ardından, kapıyı zorlamak için elini kapının kulbuna atıyor ve sertçe çeviriyor, kilitli olmayan kapı aniden açılıyor ve karanlık bir ev ile karşılaşıyor. Etrafı biraz incelediğinde, ışık düğmesini buluyor ve açıyor. Karşılaştığı yer, basit ve ufak bir apartman dairesinden hallice. Aşırı derecede düzenli, aşırı derecede sade. Yerde tatamiler, bir köşede minderler, bir köşede dolap, mutfağa açılan bir kapı ve muhtemelen tuvalete açılan başka bir kapı daha. Ve bir de, soğuk havanın özgürce içeriye estiği, açık bir pencere, tam karşısında onu selamlıyor. Evde kimse yok.

Shinrin: Giriş cümlene karşılık, kadın bir tepki vermiyor. Sadece sana tehditkâr bakışlar atmaya devam etmekte. Sen sorularını sormaya başlayınca, Fuuki öksürüyor konudan habersiz bir şekilde, gözleri hala camdan dışarıya bakmakta. Kadın bir peçete alıyor ve kocasının ağzını yüzünü siliyor, ardından sana bakmadan konuşmaya başlıyor; "Eşim 1 aydır bu durumda. Umigawa'daki büyük olaydan sonra, burada çıkan bir çatışmada yerleşkeyi korurken bu hale geldi. Yerleşkeye saldıralanlar patlayıcı kullanıyordu. Görev arkadaşını korumak için üzerine atladı, patlamanın ardından savrulan şeyler ona isabet etti ve felç bıraktı. Omur iliğinde bir çok yerde kırıklar varmış. En yetenekli Medic-nin'lerini de o saldırıda kaybettiler, ona müdahale edecek birisi de olmayınca... Öylece getirerek ellerime bıraktılar Fuuki'mi." Ardından tekrar sana dönüyor. "Arada sırada kafasını sallıyor, durumu iyiyken. Başka zamanlar sadece bir şeyleri izliyor." Taki'nin ismini duyunca ise, kaşları daha da çatıyor; "Domuzun dölü... Bizi rahat bıraksa, Fuuki'me hakkını verseydi biz çoktan Nikkougakure'de yaşıyor olacaktık, burayla alakamız kalmayacaktı, Fuuki'm de bu halde olmayacaktı. Aç gözlü it herif. Keşke hırsız o dükkandayken girseymiş de onu da felç bıraksaymış Fuuki'm gibi. Yamato'yu da tanımıyorum. Çırağıydı galiba Taki'nin, 7-8 aydır falan onun yanında çalışıyor. Onu bulmuş hırsız içeri girince, öyle diyorlar. Taki'yi bulsaymış keşke..." Başka da bir şey demiyor, kocasının yanında oturmaya devam ediyor kadın.

[Yushiro Oishi]

Hızla fırlamıştım gururuyla savaşıp, yiğitler gibi onurumuzu kollayan Fuuki'nin evinden. Hedefim artık belliydi, bu yüzden ağzım sulanmaya başlamıştı. Koşarken dilimle akan salyalarımı bile yalamaya başlamıştım. Gözüm Yamato'nun şapşal, dağılmaya bekleyen yüzünden başka bir şey görmüyordu. Olabildiğince hızlı bir şekilde adi herifin evine gittim. İlk geldiğimizde güvenliksiz olduğunu düşündüğümüz apartman kapısı şimdi benim avantajıma dönüşmüş ve hemen açılarak beni, hedefime ulaştırmak için adeta destek olmuştu.

Yamato'nun dairesine çıkıp kapıyı bir kez yumrukladım fakat içeriden herhangi bir ses gelmedi. Korkudan altına sıçıyordur kesin. Belkide gerçek katilin geldiğini duymuştur belkide katil kendisidir, önemi yok. Tekrar çaldım sinirle kapıyı ama bir faydası olmadı. Yine uzun, lanet ve sinir bozucu bir sessizlik karşıladı beni. Ardından hızla kapının kulbunu çevirdim. Kapı açılıvermişti. Kilitli değildi, hatta resmen beni içeri davet ediyordu.

Karanlık apartman dairesine girdiğimde elimi ilk attığım yerde ışık düğmesini çevirdim. Zaten her evde neredeyse aynı yerde olan ışığı bulmak o kadarda zor bir şey değildi. Daireye şöyle bir göz attığımda her yer düzenliydi. Hiç bir yer dağınık değildi. Bu kadar genç bir adamın, bu kadar düzenli olması pek de olası bir şey değil. Zira ben bu kadar düzenli olamam. Belkide sandığımız kişi değildir, gerçek apartman dairesinin sahibini de öldüren bir katildir. Madem ortalık bu kadar düzenli eğer cinayet aletini evinde saklıyorduysa ve acele etmişse, onu çıkarmak için arkasında dağınıklık izi bırakmıştır. Evi hızlıca gezerek herhangi dağılmış bir yer arayacağım. Düzensizliği, gözüme batan o yeri tarayacağım. Böyle bir yer varsa artık kesin olarak emin olabiliriz ki Yamato bizim katilimiz. Dağınıklığın olduğu yere gidip, kan izlerine de baktıktan sonra artık kesin olarak emin olabilir.

Ha... Eğer ki dağınıklık göremiyorsam, hemen daireden çıkacağım. Evi aramak için yeterli vaktim yok. Sonuçta kaçan adi bir hedef var karşımda. Bu aşikar bir durum. Hemen apartmanın önüne, sokağa çıkıp yerde iz vs. arayacağım. Kaçtığı bulmam gerekiyor. O adinin kafasını kırmam gerekiyor, bir shinobi kardeşime böylesi ağır bir suçlama yapmaya nasıl cesaret edebildi o korkak it?

[Hashigo Shinrin]

İşte beklediğim birlik beraberlik ruhu! Her şeyi anlattı kadın. Aslında üzücü bir hikayeleri var ama benim hiç mi hiç umurumda değil. Yardımı falan da nah alırlar kanımca, kimsenin sikinde olacaklarını sanmıyorum. Kami Bey büyük ihtimalle kadına ve Fuuki'ye bir iyilik yapıp Fuuki'nin canını alacak, kadın da en azından ayak işinden kurtulmuş olacak. Bu çift için aklımdaki senaryo bu. Hıhıh, Oishi olsa ağlardı belki şimdi, hıhıhıh... Oishi demişken, o ne yaptı acaba. Bir sinirle Yamato'nun evine gitti ama ne buldu acaba... Gidince göreceğiz artık.

Şimdi durumu şöyle tekrar bir gözden geçireceğim. Gördüğümüz üzere domuzun dölü ve kancığı Yamato bize ortaklaşa yalan söylediler. Her ne kadar Yamato asıl ayrıntıları vermiş olsa da Taki de kardeşinin felçli olduğu bildiği halde hiçbir itirazda bulunmadı ve Yamato'nun hikayesine uydu. Bir de Yamato'nun Taki'nin yanında bir yılı bile doldurmadığını düşününce gerekli şüphelileri tespit etmiş oluyoruz. Katili canlı getirmemizi istemeleri oldukça kötü oldu, ikisini de gebertmek isterdim. Suçları umurumda olduğundan değil de beni sinir ettiler.

Cevaplardan sonra bir "Hmm..." çektim. Bu sırada da elimi çeneme götürüp düşünüyormuşum gibi yaptım. Ardından "Taki'ye domuzun dölü dediniz ama hatırlatırım, Taki kocanızın kardeşi..." diye saçmaladım. Bu salaklarla dalga geçmeden durmak cidden zor... Ardından öksürerek tekrar ortamın ciddiyetini sağladım ve "Yardımınız için teşekkürler, daha fazla sorum yok. En geç iki gün içinde yardımla alakalı haber alırsınız. Şimdi, sizden yapmanızı istediğim şey ben gittikten sonra kapınızı, pencerenizi kapatın, kilitleyin ve sabaha kadar kimseye açmayın. İyi akşamlar diliyorum..." diyerek evin çıkışına yöneldim. Şimdi gelelim ne yapacağıma... Oishi ilk tanığımızın evinde buluşuruz demişti. İlk tanığımız Taki olduğuna göre sıradaki adresim Taki'nin evi. Gideyim de domuz ne alemde göreyim. Katil Yamato'ysa çoktan katledilmiştir herhalde ki umarım öyledir. Gerçi bu durumda Yamato'yu bulmamız oldukça zorlaşır, o yüzden öyle olmasa da uygundur. Neyse, gidince göreceğim. Tabanları yağlayıp Taki'nin evine gideceğim. Katili iş üstünde yakalama ihtimalim olabileceği için hız sınırını zorlamayı ihmal etmeyeceğim.

[GM - Naruto]

Oishi: Evde herhangi bir dağınıklık görmüyorsun. Yerinden oynatılmış bir eşya veya kavgaya dair bir iz de yok ortalıkta. Camı da incelediğinde, herhangi bir zorlama veya kırık görmüyorsun. Gayet sakince açılmışa benziyor, çok da bu işlerden anlamasan da, kilinin gayet yerinde olduğu aşikâr. Hızlıca aşağıya, sokağa iniyorsun. Benzer manzara da orada; sessizlik ve sakinlik hüküm sürüyor. Herhangi bir sıradışı bir şey dikkatini çekmiyor. Kan izi veya arbedeye dair bir şey yok. Hemen hemen bütün evlerin ışıkları da kapalı. Sağına soluna bakıyorsun; boş sokaklardan fazlası görünmemekte.

Shinrin: Kadının cevabını beklemeden, evden hızlıca fırlıyor ve sokağa dalıyorsun. Oishi gideli bir 5 dakika kadar falan oluyor. Sen de vakit kaybetmeden Taki'nin evine doğru koşturuyorsun. Tarifi aklında canlandırarak, bir kaç sokağı aşıyor ve genişçe tasvir edilmiş sokağa varıyorsun. Sağda kalan 5. evi aramak için biraz yavaşlıyorsun, ardından tabelaları okumaya başlıyorsun.

"Masamiya" yazılı tabelanın önüne geldiğinde, evi şöyle kısaca bir inceliyorsun; tek katlı, müstakil, ufak bir ev. Fakat ufak bir bahçesi mevcut ve 1.5 metre boyunda japon stilinde bahçe duvarı ile sokaktan ayrılıyor bu bahçe. Gerçekten ufak, hani 4 metre genişlikte, 2-3 metre derinlikte. Avlu gibi bir şey, fakat bir tane kiraz ağacı da bulunuyor. Bahçeye açılan kapı, hafif aralık bir biçimde. İçeriye doğru adımını atıyorsun ve toprak zeminde, eve doğru ilerleyen taş yola giriyorsun. Evin kendisi de ufak aslında. Genişliği 4-5 metre civarında, giriş kapısı da sürgülü bir japon stilinde. İçeriden loş bir ışık geliyor. Birileri hala uyanık.

Bir kaç adım daha attıktan sonra, içeriden bir çığlık duyuyor ve irkiliyorsun, bir kadına ait. İçeriye doğru koşturmaya başlıyorsun ve sertçe, sürgülü kapıyı aralıyorsun. Karşına hemen hemen 5 metreye 3 metrelik bir salon açılıyor. Salonun karşı tarafında bir kaç tane daha sürgülü kapı var, salonun ortasında bir tane yer masası, etrafında minderler var. Sağda ve solda bir kaç dolap, sandalye, ve çeşitli ev eşyaları mevcut.

Salonun ortasında, yer masasının üzerindeki mumların ışığının ardında, yerde iki tane ceset görüyorsun. Bir tanesi, tıknaz keltoşa ait. Diğeri ise tanımadığın bir kadına. İkisinin başında, simsiyah shinobi kıyafetlerinin içinde, bir eleman duruyor. Elinde kanlı bir wakizashi tutmakta. Elinde dirseklerine kadar eldiven, ayaklarında ise dizlerine kadar botlar mevcut. Giydiği bol kıyafet, eldiven botların içerisine sıkıştırılmış durumda. Bu da gövdesinin geniş, fakat kolları ve bacaklarının atletik durmasına sebebiyet veriyor. Sana doğru dönüyor silüet.

"Fuuki'nin savunmasıyla daha fazla vakit kaybedersiniz diye tahmin etmiştim. Siz olayı kavrayana kadar, çoktan sırra kadem basmış olmak istiyordum sonuçta." Arkasını dönüyor tok ve soğuk sesin sahibi. Yamato'yu görüyorsun, gözlerine kadar düşen saçları arkaya doğru atılmış, korkak gözleri ise artık keskinlikle inceliyor seni. Senin sağına ve soluna bakıyor, Oishi'yi arıyor bir anlığına. "Arkadaşın gelmeden bu işi bitirelim bari. Bekleyenim var."

Yamato'dan daha çevik olduğun için, Yamato lafını bitirdiği anda sana bir hamle şansı doğuyor. Göz bebeklerin ufalıyor ve adrenalin bütün vücudunu kaplıyor, ardından, kaçmak veya savaşmak adına artık her ne yapacaksan, harekete geçmenin şimdi tam zamanı olduğunu anlıyorsun.

Ofişıl Kapışma Theme;

Hunting/Betrayal

İzleyin youtube.com

[Yushiro Oishi]

Yamato'nun evine hızlıca göz atmaya başlamıştım. Aslında aklımda etrafı aramak taramak ve cinayet aletini bulmak vardı ama elimizden kaçan bir suçlunun, bizden daha da uzaklaşmasına bu şekilde göz yumamam. Hele ki sinirlerimi tepeme zıplatan, öfkemi doruklara taşıyan ve dövüş arzumu canlandıran bir ite asla bu fırsatı veremem. Bu yüzden hemen etrafa bir göz attım, herhangi gözüme batan bir şey olur mu diye. Ama her şey yerli yerinde duruyordu. Kapılar, camlar, eşyalar vs.

Bu yüzden daha fazla Yamato'nun evinde zaman kaybetmenin alemi olduğunu düşünmüyorum. Hemen kapıdan dışarı çıktım ve tekrar sokakta aldım soluğu. Çevreye baktığımda yine Umigawa'nın boş sokaklar, karanlığa boğulmuş evleri ve kasvetli sessizliği karşılamıştı beni. Ne yoldan geçen, ne koşuşturan birileri vardı ortalıkta. Herkes sanki anlaşmış gibi evlerine girmiş ve sesleri dahil her şeyi kesmişlerdi. Korku insana neler yaptırıyor?

Yere bakmıştım ardından fakat herhangi belirgin ya da belirgin olmayan bir iz görememiştim. Lanet olsun! İz sürme konusunda hiç geliştirmedim kendimi, şimdiye kadar hep teferruattan ötesi değildi benim için. Her zaman karşımdaki rakibi nasıl alt ederim, etkisiz hale getiririm, nasıl daha hiddetli ve ateşli dövüşler geçirim diye çalıştım. Fakat dövmek istediğim adamın peşinde koşacağım hiç aklıma gelmedi. Şu Shin isimli eleman burada olsaydı belki bu konuda bana yardım edebilirdi. Sanırım Yamato şerefsizinin biraz daha kaçmasına izin verip, daha sağlıklı bir şekilde onu aramak zorundayız. Aksi takdirde onu bulabilme dolayısıyla dövebilme ihtimali kaçıp gidecek.

Shin'e, kasabın evine gitmesini söylemiştim. Hemen bende kasabın bize tarif ettiği adrese doğru yola koyuldum. Nasıl olsa bizim eleman oraya gelecek dahası ustası, Yamato'nun nereye gittiğini biliyor olabilir. Hemen hızlı adımlarla yoluma koyulacağım ve bir an önce kasabın evine gideceğim. İlk işim kapıya sertçe vurup bağırarak kasabı dışarı çağırmak olacak. O itten de, asil shinobimiz Fuuki'nin adını kirletmenin hesabını soracağım. Elimden ikisi de kurtulamayacak.