[Kouki & Nikko | Aktif Operasyon] Kırık Kasa

[GM - Naruto]

Ru'nun ardından kara deliğe atlıyorsunuz. Nikko'nun yukarıdaki kısa duraklaması üst üste binmeniz engellemiş denebilir, yaklaşık 7-8 metrelik bir yükseklik. Aşağıda sizi dipsiz bir karanlık karşılıyor. Ellerinizi sağa sola uzatarak birbirinizi buluyorsunuz. Ru ulaşabileceğiniz mesafede değil ancak adımlarının sesini duyuyorsunuz. 4 adım, 5 adım. Ardından bir kibrit sesi. 2-3 metre ötenizde bir meşale yakıyor Ru. Ardından bu meşaleyle 3 kadar meşaleyi de alevlendiriyor.

Ortam ışığa kavuştuktan sonra Ru yanınıza, düştüğünüz yerin sol tarafına geliyor. Taş duvara yapışık, yukarıdaki heykelin kayıp sağ elini görüyorsunuz. Yüzüğü bu elin parmağına geçirerek yukarıya bakıyor. Kapak yavaş bir şekilde kapanana dek sürdürüyor bunu. Kapak kapandıktan sonra olay mahaline ilerliyor. Düştüğünüz noktayı da içine alacak şekilde 10 metre karelik küp şeklinde bir yeraltı odası. Duvarlarda metal kapaklı ufak hücreler görüyorsunuz. Neredeyse tüm duvarları kaplıyor bu. Bazıları eğilip bükülerek bir şekilde tamamen açılmış, Kalanlarıysa sadece içine bakılabilecek bir aralık bırakılacak kadar eğilmiş. Birinde, kapağın köşesine sıkıştırılmış levyemsi birşey görüyorsunuz. Muhtemelen bunu açmak için de çaba sarfedilmiş.

Odada bu bölümler haricinde tek birşey var, ensesinden kunai yemiş, yüzüstü yatan bir kadın cesedi. Tamamen siyah bir kıyafet giymiş. Kısmen klasik shinobi üniformasının karalara bürünmüş hali diyebiliriz. Cesedin sol tarafında muhtemelen yüzünü gizlemek için kullandığı bir peçe bulunuyor. Cesedin yerinden bir milim bile kıpırdatılmadığını anlıyorsunuz. Bunu açık edecek birkaç şey var. Ensede süzülen az miktarda kanın vücuttan akıp yerle kesiştiği nokta ve yerdeki kan birikintisinin sınırları tam olarak uyuşuyor. Dİğer yandan kadının sol ayağı ters kıvrılmış , kontrolsüz bir şekilde düştüğü belli. Kadın zarif bir vücuda sahip, üstündeki kıyafetlere rağmen hatlarını görebiliyorsunuz. "İş üstünde yakalayan bendim." diyor Ru. Çocuğa baktığınızda, ses tonunu da hesaba katarak kendinden gurur duyar bir ifadeye sahip olduğunu çıkarıyorsunuz. "Tüm kasalar boşmuş ama inanamayı reddetmiş sanırım. Hepsini teker teker açmış." Ru elindeki meşaleyi metal bir kolluğa takarak kenara çekiliyor ve odayı incelemeniz için size bırakıyor.

[Oushoku Kouki]

Ru'nun ardından Kouki de kendisini karanlık boşluğa bırakmıştı. Düşüşü pek uzun sürmemişti. Yere temas ettikten sonra bir kaç adım ileri attı, Nikko'nun üzerine düşmesini istemezdi. Neyse ki Nikko'nun aşağıya atlarken ki küçük gecikmesi böyle bir olayın yaşanmasının önüne geçmişti. Aşağısı zifiri karanlıktı, böyle karanlık ortamları pek sevmezdi Kouki. Neyin nerede olduğunu bilmemek hoş değildi. Fakat şu anda karanlıkta kalmış olmaktan daha kötü bir durum yaşanıyordu. Tüm bedeninin kaskatı kesilmesine neden olan bir şey yaşanıyordu. Nikko'nun eli Kouki'nin poposundaydı. Karanlıktan istifade mi edip yapmıştı, yoksa yolunu bulmaya çalışırken yanlışlıkla mı dokundurmuştu orası muammaydı. Hızlıca sağ elinin tersiyle Nikko'nun eline vurdu, bu sırada arkasını döndü. Sağ eliyle yaptığının devamını getirip suratının ortasına okkalı bir tokat yapıştırmak istiyordu. Yaptığı bu terbiyesizliğe cevap vermek... "Sonra." diye söylendi kendi kendine. Şimdilik sadece gözlerinin içine pis pis bakmakla yetindi Kouki. Bu karanlığın içinde görüp göremediği meçhuldu. Derince bir nefes aldı ve Ru'nun adımlarını takip etmeye başladı, zaten Ru da kısa bir süre sonra küçük yer altı kasasının içini aydınlatmıştı yaktığı meşaleyle.

Ortamı aydınlattıktan sonra Ru Koukilerin yanına gelip yukarıdaki heykelin kayıp olan sağ eline yine aynı yüzüğü takıp kapağı kapatmıştı. Kapak açılırken ki yavaşlığını kapatırken de koruyordu. Kapak kapandıktan sonra olayın yaşandığı ve kasaların olduğu yere ilerlemişlerdi. Odanın tamamı kasalarla kaplıydı, metal kapaklı küçük hücreler odanın tüm duvarlarındaydı. Kasaların bir kısmı ardına kadar açılmış, bir kısmıysa biraz açılıp içine bakıldıktan sonra bırakılmış vaziyetteydi. İçerideki kasaların bu vaziyette olmaları şaşırtıcıydı. Girişteki mekanik zımbırtıyı kolayca geçebilen biri içerideki kasaları açarken neden bu kadar amatörce bir yol izlemişti ki ? Fakat bütün kasaların tek tek açılmasını iki şekilde yorumluyordu Kouki. Birincisi hırsızın içeride ne olduğuna dair bir bilgisi yoktu. İkincisi de bunu yapanlar aileye bir mesaj göndermek istiyordu. Fakat nedendir bilinmez birinci ihtimal daha mümkün görünüyordu kızımız için.

Odada iki shinobi, bir sapık, bir sürü patlatılmış kasa ve bir demir çubuğumsu şeyin dışında bir de yerde yatan siyahlar içinde bir ceset vardı. Büyük ihtimalle yerinden kıpırdatılmamış ceset yerde yüzükoyun yatıyordu. Kadın yüzünü bir peçeyle kapatmıştı. Ensesine saplanmış kunaiden akan kan yerdeki birikintiyle uyuşuyordu. Uyuşmayan ve Kouki'nin garip olarak algıladığı şey kadının ters kıvrılmış sol ayağıydı. Bu deliğin girişi çok yüksek değildi buradan düştüğünde olabilecek bir şey değil gibi duruyordu. Ayrıca tüm bu kapıları ayağı bu haldeyken mi açmaya çalışmıştı ? Ru'nun gurur dolu konuşmasının ardından Kouki'nin ilk düşündüğü şey çocuğun biraz aptal oluşuydu. Ailenizin kasasını biri patlatıyor, suçüstü yakalıyorsun ve canlı yakalamak yerine öldürüyorsun. Ru odayı onlara bıraktığında Kouki hızlıca cesedin yanına gitmişti. Cesedin üzerini arayacaktı, yüzüstü ve sırtüstü aranmadık hiç bir yerini bırakmayacaktı Kouki. Bu sırada da Ru'yu ufaktan ufaktan sorguya çekmeyi planlıyordu. Ancak bunu yaparken bir sorgu edasıyla yapmaktan çok normal bir konuşmaymış gibi hissettirmek istiyordu. Hızlıca cesedin yanına çöktü ve Kunai'yi işaret ederek. " Temiz iş." dedi Ru'ya. Onun gururunu okşayıp daha rahat konuşmasını sağlamak istiyordu. " Ru-san... kadınla nasıl karşılaştınız, ve onunla nasıl çarpıştınız. Tabii pek bi çarpışma olmamış sanırım, size karşı pek şansı yokmuş!" dedikten sonra gözlerini tekrar cesedin üzerine çevirip altını üstüne getirmeye başladı.

[Shiomiya Nikko]

Eşcinsel bir kuğu edasıyla zarif bir şekilde yere konarak sonlandırdım kara delikteki düşüşümü. Ardından, dengemi sağlamak amacıyla yine aynı narinlikle öne uzattığım elim yumuşak bir şeye çarptı. Fakat bu yumuşaklık çok uzun sürmedi, ne olduğunu yoklarken yerini hızla sertliğe bırakmıştı. Tuttuğum şeyin konumu ve değişkenliği itibariyle tırsıp bir "Tövbelerolsunaman..." çeksem de tek nefeste, deliğe atlama sırasını hatırlayınca tırsmanın anlamı olmadığını keşfettim. Evet; kuru bir göt tutuyordum, Kouki'nin olanı hem de. Özür mü dilesem kıza mı sataşsam diye düşünürken artık bir şey söylemek için çok geç olduğunu fark ettim. Zaten, Kouki ırıspısı da haklı olarak hemen şomarı koymuştu zarif elime. Çirkef çirkef "Aman be!!" diye çemkirmiştim bir de kıza karşılık olarak, tam bir yüzsüz gibi.

Ru'nun aydınlattığı yolda etrafı biraz dalgın bir şekilde incelemeye başladım. Yamulmuş ve aralık bırakılmış kapakları geçerken, geriye doğru hafifçe eğilerek içlerine gelişigüzel bakışlar atıyordum. Ama tabi bu baştan savmalığım, yerdeki cesedi görene kadardı. Ru meşaleyi duvara takıp geri çekilince, açılan alanda bir kaç adım daha yaklaştım cesede ve eğilmeden kadını izledim kısa bir kaç saniye boyunca. Buraya girişi öğrenip, girmek için gerekli şeyleri temin ediyor, aşağıda kapakları açmak için bu kadar efor sarfediyor. Sonra da arkasından çömezin tekinin geldiğini fark etmeden ensesine kunaiyi yiyor. Kafamı sağa yatırıp kadına hala bakar bir vaziyette "Üzücü, ama boyundan büyük bir işe kalkıştığı da belliymiş." dedim kısık bir mırıldanma ile. Ardından Kouki'nin sorularına "...Ve ne zaman?" diye ekleme yaptım. Geç olan ama tahminimce güç olmayan bir detaydı elbette. Kadının üniformasının benzerliği bir kunoichi olduğunu kanıtlamaya yeterli olmadığına göre, ayak bileğini pek de ala kapaktan düşerken burkmuş olabilirdi. Şimdilik bu düşüncemi kendime sakladım ve zaten kadının neyin nesi olduğunu Kouki inceledikten sonra biraz daha iyi anlayacağımızı düşünerek geri çekildim.

Yeni yetme bir çömezin bütün işinin, böyle gizli bir yeri korumak ve gözetlemek olacağını sanmıyorum. Bu yüzden Ru'nun neden burada olduğu, kadını nasıl fark ettiği veya tahmin ettiği gibi detayları merak etmiyor değildim. Muhtemelen Kouki'ye olayı anlatırken bu meraklarımı da giderecekti, o yüzden girişip çocuğu çapraz ateşte bırakmak istemedim. Cesedi inceleyen Kouki'ye karışmayıp çocuğu dinleyecektim öncelikle. Ardından "Ru, yüzüğü incelememde bir sakınca var mı? Eğer geri çıkarınca kapak açılmıyorsa tabii." diye soracaktım. İncelememe izin verse de vermese de "Giriş bu yüzükle açıldığına göre ya biri yankesip bir şekilde kopyalamış olmalı, ya da elinizdeki tek yüzük bu değil. Tabi buraya aileden kimin en son, ne zaman girdiğini de öğrenmemiz lazım mümkünse." diye devam edecektim.

[GM - Naruto]

Out : Ters kıvrılma olayı, burkulma tarzı birşey değil. En basit haliyle sol ayağı yana dönük olarak düşünebilirsiniz, kontrolsüz bir düşüş yaşadığını belirtmek için yazmıştım.

Kouki, Ru'ya sorularını yöneltirken cesedi aramaya başlıyor. Kadın üzerindeki kumaş parçasından ibaret. Vücudunun her yerini güzelce elden geçiriyor. Belinin sol tarafında, üzerindeki kıyafeti saran siyah kuşağın altında sert bir cisme ulaşıyor. Kuşağı çözerek eline alıyor bu cismi. Ru'nun, heykelin parmağına geçirdiğiyle birebir bir yüzük. Ancak aradaki bariz fark, bu yüzüğün fazlasıyla yeni oluşu. Görünümüne pek özen gösterilmemiş ancak üstünde ince ve kaynak yapıldığında dair bir ipucu yakalıyor. Yüzüğün iç kısmında ise bazı kazılmalar görüyor. Düz bir çizgi 1-2mm ilerledikten sonra sürekli, kesinlikle rutine bağlamayan zikzaklar oluşturarak daireyi tamamlıyor. Bu kazınmış yerlerin, yüzük parmağa oturduğunda mekanizmayı harekete geçiren şeyler olduğunu tahmin ediyor. Basit bir anahtar mantığı.

Ru Nikko'ya yüzüğü eliyle göstererek alabileceğini işaret ediyor. "Çevirmeden, düz bir şekilde çıkar." Nikko bu talimata uyarak yüzüğü yerinden çıkarıyor. Basit ancak özenle işlenmiş bir metal. Üzerinde hiçbir pürüz yok denebilir. Ancak metal yüzük parlaklığını yitirmiş, bulanık bir görünüme sahip. Yüzüğün iç kısımlarında Kouki'nin gördüğü tarzda kazınmış kısımları görüyor. Ek olarak yüzüğün üstünde, dikkatli baktığında yeni oluşmuş bir çizik yakalıyor. Bir yere çarpmış, sürtmüş, o tarz birşey.

Tekrar bir duvara dayanıyor Ru. "Bu kadınla bir çarpışma olmadı evet." Üzerindeki beyaz kıyafetin sol göğüs kısmını aralıyor. Hala 10-15 santim uzunluğunda yüzeysel bir kesik almış. Yara kabuk bağlamış durumda, kabuğun etrafı kızarıklığını koruyor. Ancak kesinlikle ciddi bir kesik değil. "Nikko yüzüğün üzerindeki çiziği görmüş olmalısın. Bu tarz yerlerin girişini sağlayacak materyaller de en az kasalar kadar gizlidir. Malikanede saklandığını söyleyebilirim, verebileceğim tek ayrıntı bu. Ve sürekli kontrol edilir. Babam o çizikten şüphelenerek göz atmamı istedi. Sonuç bu.."

Ru cümlelerini toplamak için biraz bekliyor. "Geldiğimde üstümüzdeki kapak açıktı. Yüzük anahtar mantığıyla çalışır. Parmağa geçirdikten sonra belli bir düzende çevirirseniz, kapak kapanır. Her el için kombinasyon farklıdır. Sanırım buradaki elin çevirme düzenini bulamadılar." Kouki'nin elindeki yüzüğe bakıyor. "Kadın tek başına değildi. Kapağın açık olduğunu görünce deliğe direk atlamaktansa onların çıkardığı sesleri fırsat bilerek sürünerek indim. Yanında kadına nazaran daha cüsseli bir erkek vardı. İkisiyle bir çarpışmaktansa, kadını aradan çıkarıp adama yönelmenin daha mantıklı olacağını düşündüm." Yarasının olduğu kısma eliyle hafifçe vuruyor. "Kadın düşerken beni de tökezletti, adam bu fırsatı iyi değerlendirdi." Yüzündeki gurur ifadesinin hafifçe silindiğini görüyorsunuz. "Adam kaçtıktan sonra anahtarı yukarıdan kullanarak kapıyı kapatarak zaman kazandı. Ben çıkana kadar çoktan kaybolmuştu." Kapağın açılıp kapanma hızını düşününce mantıklı geliyor bu. Ru hala Kouki'nin bulduğu yüzüğe bakıyor. "Bu şaşırtıcı bak. Kopya yararı olacaksa sizde kalabilir. Nasıl olsa bu kasa ortadan kaldırılacak."

[Oushoku Kouki]

Kadının siyah kumaşa sarılmış bedenini inceliyordu. Cansız beden soğuktu. Giydiği kıyafetten başka bir şey yoktu üzerinde kadının. Siyah, tüm belini saran kuşağının içinden aynı Ru'nun elinde tuttuğu, buranın kapağını açarken kullandığı yüzükten vardı. Kouki yüzüğü aldı ve hızlıca incelemeye başladı. Göze çarpan ilk detay bu yüzüğün orjinaline kıyasla çok daha yeni olduğuydu. Elinde tuttuğu yüzük kopya bir yüzüktü. Sadece yeni olması değil, ayrıca görünüşüne neredeyse hiç özen gösterilmemiş oluşuda vardı. Yüzüğü incelerken güzel bir ipucunuda gözünden kaçırmamıştı. Yüzüğün üstünde kaynak izleri vardı ve bu Kouki ile Nikko'yu bir şeylere götürebilirdi. Yüzüğün dış kısmını bırakıp içini incelemeye başladığında ilk gördüğü şey düzgün bir çizgi ve zikzaklardan oluşan kazıntılardı. Muhtemelen bu yüzüğü özel yapan ve anahtar görevi görmesini sağlayan çiziklerdi bunlar. Yüzüğün incelemesini bitirdikten sonra Nikko ile Ru'nun konuşmalarına kulak kabarttı, Nikko'nun yerinden çıkardığı yüzüğe göz attı. Bunu yaparken istemsizce orta ve işaret parmaklarıyla gözlüğünü düzeltmişti. Yılların alışkanlığı. Nikko'nun elindeki yüzük kopyasına göre daha kararmış bi haldeydi. Ru'nun lafını geçirdiği çiziği duyunca yüzüğe biraz daha dikkatli baktı. " Kopyalama sırasında çizilmiş olabilir mi ?" diye sordu kendisine. Ru'nun söylediği bir diğer şey ise tehlikede olan şeylerin sadece kasalar değil, aynı zamanda diğer anahtarlar olduğuydu. Bunu düpedüz söylememişti, fakat eğer kasalar kadar gizli olan bir yerden bu yüzük alınıp kopyalanıp tekrar konulduysa, yüzüklerde tehlikedeydi. Tabi tüm bunlar bir varsayımdı. Yüzük başka bir yollada geçmiş olabilirdi hırsızların eline.

Ru tekrar konuşmadan önce kısa süreli bir duraklama yapmış, söyleyeceklerini kafasında bir toplamış ve tekrar konuşmaya başlamıştı. Kadının tek başına olmadığını söylemişti çocuk. Yanında cüsseli bir elemanla beraber gelmişlerdi mekana. Ru'nun söylediklerinden, kasaya girenlerin ikisininde shinobi olmadığı çıkarımını yapmıştı Kouki. İkiye bir durumda, hemde kendisinden fiziksel olarak daha zayıf biriyle çarpışmak yerine kaçan birinin basit bir hırsız olduğunu düşünüyordu. Hem yanındaki kadının da tek yemiş olması da vardı. Hoş kadın düşmeden çocuğa minik bir yara bırakabilmişti. Ölmeden önceki son çırpınışı. Hayatını daha iyi bir duruma getirmek isterken hayatından olmuştu bu yerdeki kadın. Hırsıza acımıyordu Kouki, sadece farklı bir bakış açısıydı bu. Adam burdan çıkarken kapıyı Ru'nun üzerine kapatmıştı, demek ki adamın üstünde de bir anahtar vardı. Kapının da yavaş açılıp kapandığını hesaba kattığımızda, kapı açılana kadar cüsseli adamın olay yerini terketmiş olması mantıklı geliyordu.

Yüzükteki kaynak izini gördüğünden beri aklına gelen ilk şey yüzüğü bir kaynakçıya göstermekti. Tabi bu fikri şehirde bir sürü kaynakçı varsa hepsini gezmeleriyle sonuçlanabilirdi. Bir diğer opsiyonda buraya gelirken geçtikleri han olabilirdi. Ru handa metal işçilerinin takıldığını söylemişti. Elindeki de metal bir yüzüktü. Belkide hırsız metal işçisiydi. Eh kaynakçı aramaktan daha iyi bir seçenek gibi görünüyordu. Şanslıysa hırsız da orada olurdu belki. Suçlu her zaman suç mahaline geri dönerdi değil mi ? Çömeldiği yerden ayağa kalktı, üstünü hafifçe silkeledikten sonra Nikko'nun yanına yürüdü. Kulağına " Buradan daha fazla bir şey çıkmayacak gibi, handa metal işçilerinin olduğunu söylemişti. Bir bakayım diyorum." dedikten sonra Ru'ya döndü. " Ru-san hırsızı bulduktan sonra yüzüğü size teslim ederiz. Yukarıdaki han... Yume'ydi adı değil mi ? Metal işçilerinin olduğunu söylemiştiniz. " Elindeki yüzüğü uzatıp. " Eğer kapağı açarsanız... Hanı bir gözden geçirmek istiyorum. " Çocuk kapıyı açtıktan sonra kopya yüzüğü tekrar isteyecek, hızlıca yeraltı mahzeninden çıkıp hana girecekti. İçeriye girdiğinde içeriyi iyice bir süzecek ondan sonra da hancının dibine gidecekti.

[Shiomiya Nikko]

Beni pas geçmenizi rica ediyorum bu turluk. Evde ortam karmakarışık şu an odaklanamıyorum.

[Shiomiya Nikko]

Ru'nun tarif ettiği şekilde çıkardım yüzüğü ve incelemeye başladım. Anahtar mekanizmasının yanı sıra, antikalığına tezat bir çizik vardı üzerinde. Bir kaç tur döndürdüm yüzüğü parmaklarımın arasında, ardından Ru gibi yaslanabileceğim bir duvar buldum kendime. Velet de o sırada az önceki hevesinden eser kalmamış bir şekilde olayı daha net bir şekilde anlatıyordu. İlginç tabi, düştüğü yerden hırsız kaçana kadar kalkamayan bir shinobi adayı veya düşen bir shinobi kalkamadan kaçabilecek çeviklik ile hıza sahip bir hırsız var olayda. Dudaklarımı "Vay be." anlamında büzüp yüzüğü bir iki tur daha çevirdim. Ardından kolumu tamamen ileri uzatarak yüzüğün içinden Kouki'ye baktım, kafamı sağı yatırıp gözlerimi kısarak. "Sanırım az önceki tahminlerimin ikisinde de haklıydım. Hem orjinal yüzüğü kaptırmışsınız hem de elinizdeki tek yüzük bu değilmiş." diyip geri indirdim kolumu. "Aslında, tek yüzük bu olmayabilir derken kastettiğim şey, yüzüğü yapan kişiden bir yüzük daha çıkmış olabileceğiydi." diye devam ettim yaslandığım duvardan ayrılıp postürümü düzeltirken. "Bir şekilde olayla alakası olabileceğini düşünmüştüm ama, Kouki'deki pırıl yüzükle burdaki çiziğe bakılacak olursa acele bir kopya yapılmış. Yüzüğün orjinal yaratıcısı sanırım uğraşmazdı sonradan çalıp kopyalamakla. Kalıp çıkarırken bir de orjinali zedelemiş hayvanlar" diye cümlemi bitirdim.

Yanıma pıtı pıtı gelip kulağıma fısırdaşan Kouki'ye aynı ton ile "Mantıklı." diyerek onay verdim. Ardından Kouki'nin lafını bitirmesini bekleyip Ru'ya "Kopyalama işlemini hırsızların yapabileceğini zannetmiyorum. Handaki işçilerden birine yaptırılmış olabilir. İçip içip eğlenmeleri orjinali zedeleyişlerini de açıklar hem." diye kızı destekler şekilde devam ettim. "Yalnız... Üç kişi hana dalmamız biraz... İtici kaçabilir. Cidden ordakilerden biri yüzüğü kopyaladıysa, bir halt işlemiş olduğunu anlar ve söylemez yaptığını. Kouki ile ikimizin girmesi bile biraz şey kaçabilir ama..." dedikten sonra kıza kaçamak bir yan göz attım. "Kız başına da tek göndermem bunu. Sensiz gitmemiz en mantıklısı Ru." diye lafımı bitirdim. Yukarı çıkmadan önce son bir kez Ru'ya dönecek ve hızlıca "Ha bu arada oraya bence bir geyikotu özütü falan sür. Pis kaşınıyordur orası şimdi, rahatlatır." diyip Kouki'yi takip edecektim.

[GM - Naruto]

Fısırdaşmanız sırasında Ru pür dikkat sizi izliyor. Kouki'yi duyamıyor, dudaklarını okumaya çalıştığı bariz. Ancak içerideki loş ışıktan dolayı pek mümkün gibi durmuyor bu. Yine de aranızdaki iletişimden biraz kıllandığını hissediyorsunuz. Yana düşmüş gözleriyle diğer cümlelerinizi karşılarken omzunu silkmekle yetiniyor. "Yukarıdakilerin bu tarz ince bir işçilik yapabileceğini düşünmüyorum. Yüzüğün içindeki kazınmış yerler fazlasıyla özen gerektirir. Milimin onda biri kadar bir kayma bile olsa... Kapı açılmaz." Bir süre size bakıyor belki fikrinizi değiştirir diye. Tekrar omzunu silkiyor Ru. "Ama yöntemlerinize karışamam elbette." Size doğru yaklaşarak Nikko'dan orjinal yüzüğü alıyor ve parmağa geçiriyor. Yüzüğü kısa duraklamalarla çeviriyor. İki kez sağa, bir kez sola, iki kez daha sağa. Bu duraksamalar oldukça anlık ve göz kararı yapılmış gibi duruyor. "Hana girişimiz konusunda haklısınız. Ancak yine de sizinle olmak zorundayım. Babamın emirleri, başıma çöksün istemem. Sizden 5-6 dakika sonra içeri girer farklı bir masaya otururum." Ayaklarını hafifçe gerdikten sonra sıçramaya gerek duymadan, duvarda büyük adımlarla çıkışa yöneliyor Ru. "Birşey çıkacağından değil, en azından birşeyler içmiş oluruz." Onu takip ediyorsunuz. Sıçrayarak yahut duvarda yürüyerek size kalmış. Ancak Ru'nun çıkmasını beklerken, yüzüğün geçirildiği parmağa ufaktan göz atma şansınız oluyor. Bir nevi dans eden alev denk geldikçe, üstünkörü yapabiliyorsunuz bunu. Parmağın geçirildiği yerde abartı düzensiz ancak elle yapıldığı belli olan bazı çıkıntılar görüyorsunuz. Bu çıkıntılar parmağın şeklinde daireler çiziyor ve yan yana sayamayacağınız kadar çok tekrar halinde. Bazı yerlerinde başlayan zikzaklar muhtemelen parmağın göremediğiniz kısımlarında devam ediyor. Yüzüğün bu yollara / doğru yola oturmasıyla mekanizmanın çalıştığını tahmin ediyorsunuz. Kasadan çıktıktan sonra Ru yüzükle girişi kapatarak heykelin dibindeki ağaca yaslanıyor ve beklemeye başlıyor. Siz ise hana yollanıyorsunuz.

Han kapısına geldiğinizde yorgun bir adam da sizinle birlikte giriş yapıyor. İçerisi dağınık, özensiz ancak kesinlikle pis değil. İçeride 7-8 adet masa bulunmakta. Kapının karşı duvarında boydan boya ahşap bir tezgah duruyor. Bu tezgahın arkasında, arkada bir yere açılan bir kapı bulunmakta. Kapıdan çıkan ufak bir kız elindeki yemek tabağını tezgaha yanaştırılmış sandalyeye oturan bir adama koyuyor. Arka kısım muhtemelen mutfak olarak kullanılıyor.

Masalardan beşi dolu. Toplamda 20-23 kişi var içeride. Tek oturan üç kişi bulunsa da, aslında içerideki herkes bir birliktelik sergiliyor. Sürekli birbirlerine laf atıp, bağrışarak kısa konuşmalar gerçekleştiriyorlar. Pek taşkınlık yok, geçen gün naptın ama hatırlıyor musun, o hatun da çok iyiydi tarzı basit muhabbetler. İçeri girişinizle gözler birkaç saniyeliğine size çevriliyor, sonra çok normalmişsiniz gibi tekrar devam ediyorlar muhabbet / yemek eylemlerine.

Tezgahın arkasında yaşlı ve karizmatik bir adam duruyor. Siyah-beyaz uzun saç, sakal kombinasyonunu yapılı bir vücutla süslemiş. Zamanında ağır işlerde çalıştığını çıkartıyorsunuz. Tezgahın önünde oturan biriyle kısaca gülüştükten sonra ondan uzaklaşarak sandalyesine oturuyor ve çıkardığı bir sigarayı yakıyor.

[Oushoku Kouki]

Ru'nun dikkat dolu bakışlarının altında fikirlerini hiç sevmediği nişanlısına iletmişti. Nikko'nun da onaylamasıyla bu görevde bir kez daha fikir ayrılığına düşmeden ortak bir plan yapabilmişlerdi. Evdeki durumun bu göreve yansımıyor oluşuna minnettardı Kouki, karşısındaki çocuğun her an problem çıkarma potansiyeline sahip biri olduğunu biliyordu. Aralarındaki fısıldaşmanın ardından sözü Nikko'ya bırakmıştı, zaten çocuğun dediği şeylerin aşşağı yukarı aynısını düşünüyordu oda. Handaki işçiler, hana üç kişi girme konusu tüm bunları Nikko söylemese Kouki söyleyecekti zaten. Fakat sorun olan kısım, gözlüklü kızımız için sorun olan kısım "Kız başına" kısmıydı. Onun bir kız olması bu tür yerlere giderken yanında bir erkeğin varlığına ihtiyaç duyması anlamına gelmiyordu, Kouki böyle bir küçümsemeyi asla kabul edemezdi. Nikko görevin akışını bozacak işler yapmıyordu, ama söylediği bazı şeyler kızın kafasının atmasına yeteri oluyordu. Neyseki Kouki tüm bu aşağılamalara, cinsiyetçiliğe ve buna benzer bir sürü olaya karşı antremanlıydı, Nikko'nun sözlerine tepki vermemeyi seçti. Öte yandan Ru'nun sözlerine ve hareketlerine kıl olmuştu. Zenginlik içinde yaşayan yeni yetme bir shinobinin emekçi insanlar hakkındaki düşüncelerini hoş bulmamıştı. Ondan sonra ki imalı sözleri de cabası. Çocuk bu görev için yetersiz olduklarını mı söylemeye çalışmıştı yoksa Kouki fazla alıngan biri gibi mi davranıyordu ?

Zengin züppe çocuk yukarı çıkarken kapının kilit kısmı olan heykel parmağına hızlıca göz gezdirmişti. Parmakta bir sürü düzensiz çıkıntı mevcuttu, belli bir desen görememişti. Belki parmağın göremediği kısımlarınıda görse daha tam bir resim çizebilirdi kilit hakkında. Çocuğun çıkarkenki sözleride az öncekiler kadar irite ediciydi. Eğer bu handan ufak bile olsa bir ipucu bulursalar bunu o zengin züppenin gözüne gözüne sokmayı ihmal etmeyecekti. Çocuğun arkasından zıplayarak yukarı çıktı. Bu zıplayışı normale göre daha yükseğeydi, Ru'ya gösteriş yapmaktı niyeti. Nikko da çıktıktan sonra çocuk yüzüğü kapatmış ve ağaca yaslanmıştı. Çocukla konuşmadan hızlıca hana yöneldi.

Hana onlarla beraber gelen ve yorulduğu her halinden belli olan bir adamla giriş yapmışlardı. Gariban adam günün yorgunluğunu atmak için gelmişti. Karısına kızına gitmeden biraz dinlenmek için ufak bir duraktı burası onun için. Han, temizdi, masalar sandalyeler düzgün yerleştirilmemişti belki ama ortalık gayet temizdi. Zaten Kouki'nin pek bir beklentisi yoktu bu mekandan, kaliteli sandalyeler, masalar takım elbiseli garsonlar beklemiyordu, mekanın temiz olması güzel bir ayrıntıydı sadece. Kapının tam karşısında tüm duvarı kaplayan, ahşap bir tezgah vardı, tezgahın arkasındaki kapıda muhtemelen içkilerin ve yemeklerin hazırlandığı yere açılan kapıydı. İçeriden çıkan kız servisini yapıyordu bu sırada da. Masaların neredeyse hepsi doluydu bir iki masa boştu sadece. Masalardaki herkes bir bütünün parçası gibiydi. Herkes birbirini tanıyor, birbirleriyle atışıyor şakalaşıyordu. Muhabbetleri genç çiftimiz içeriye girince anlık bir sekteye uğrasada kesilmemişti. Onlara dönen gözler kısa bir sürenin ardından geri çevrilmişti.

Kapının tam karşısındaki tezgahın arkasında, muhtemelen "hancı" olan uzun saçlarına ve sakallarına aklar düşmüş sağlam vücutlu bir adam vardı. Adamın bu vücudu uzun antremanlar, kas yapma çalışmalarının sonucu değilde, bedeni zorlayan, ağır işlerde çalıştıkça kazanılmış bir vücuttu. Kouki buradaki küçük sorgusuna ondan başlamayı düşünüyordu, sonuçta o adam hancıysa burada ki herkesi tanıyor olmalıydı. Eh, sağır veya kör değilse hanının etrafında dönen işlerden de haberdardı muhtemelen. Adam sigarasını yakarken Kouki de hızlıca Hebi mührünü yaptı ve Teishi no Jutsu'yu aktif hale getirdi. Bundan sonra adamın yanına doğru yürüyüp karşısındaki tabureye oturacaktı. Oturur oturmaz direk lafa girmeyi düşünüyordu. Tabi yine sıcakkanlı kız rolüne bürünmesi gerekiyordu. " Bakar mısınız ? " diyip adamın dikkatini üzerine çektikten sonra. Önce elindeki kopya yüzüğü gösterecek ve o basit soruyu soracaktı. " Buralarda bu yüzüğü yapabilecek kadar iyi bir işçi bulabilir miyiz acaba ? Yada direk bu yüzüğü yapan kişiyi biliyorsanız o da olur, nişanlımla kendimize güzel bir yüzük yaptırmak istiyoruz da düğün için. " diyecekti. Eğer adam yüzüğü alıp incelemek isterse izin verecekti.

[Shiomiya Nikko]

Bakışlarım parmak üzerindeki desenlerden ayrılıp, yukarıdaki delikte kaybolmak üzere olan Ru'nun kıyafetinin ucuna ilişti. Tamamen gözden kaybolunca da ardından çıkmaya yeltendim ancak, Kouki benden önce davrandı. Bir hışımla mancınıktan fırlamış gibi havalanan kızın ardından, daha sakin bir şekilde sıçramayı tercih ettim ben de. Yerin yüzüne tekrar varınca hana direkt yürümek yerine Ru gibi kapağın kapanmasını beklemeyi tercih ettim. Aşağıda konuşurken takındığı tavırları kafama takılmıştı zira. Çocuğa suç bulmaya çalıştığımdan veya kaptığım kılın artmasından kaynaklı değildi bu takılma. Aslında çocuğu bugün ilk defa sinirime batmayan ve hak verdiğim bir konumda görüyordum. Sonuçta biz de yolun başındayken laflarımızı dinletmeye ve saçma sapan planlarımızı kabul gördürmeye çalışıyorduk. Üstelik çocuk benim zamanında yaptığım gibi akademi yemeklerine şap atılması temalı saçma bir fikir de sunmuyordu şu an. Haklı da olabilirdi, ve haklı olması beni tekrar uzak bir ihtimal de olsa sanatçıyı düşünmeye itebilirdi. Bu yüzden kapı kapandıktan sonra "Şu an aklında olan veya bizi beklerken aklına gelen bir şey olursa içerde söylersin. En olmadı dediğin gibi bir şeyler içmiş oluruz düşünürken." dedim normal bir tonla. Sahte sevecenlikle göz çıkarıp çocuğu aşağı görmek gibi bir niyetim asla yoktu; tam aksine amacım genç bir shinobi adayına eşitimmiş gibi muamele edip onu şevklendirmekti.

Hana girince üzerimize ilişen bakışlara aldırmayıp Kouki gibi direkt olarak tezgaha yöneldim. Tabureyi kontrol etmeme gerek yoktu, zira ortalık dağınık olsa da kirli değildi; aynı benim odam gibi. Direkt olarak oturdum o yüzden. Oturur oturmaz da Kouki lafa girişti, bitirmesini bekledim. Kız, bana söylemediği bir planını uyguluyordu muhtemelen, zira nişanla yüzükle alakalı bir şey için uyarmamıştı beni. Yine de ayak uydurması zor değildi. "Bütün gün yüzük seçmek için koşturup durduk ancak..." diye lafa giriştim bezgin bir sesle, kız lafını bitirince. "Gitti eski püskü bir yüzüğü seçti. Mikrop falan kapmaktan da korkmuyor şu pis şeyden. Neyse, bari soğuk bir şeyler içseydik..." diye de bitirdim lafımı. Kouki'nin baskın gelin rolü yaparak konuşmanın büyük bir kısmını üstlenmesine izin verip pek konuşmaya karışmayacaktım adam olayı çakıp terslenmezse.