[Shinrin & Oishi] Damlalar ve Yapraklar

[Hashigo Shinrin]

Sanırım kusacağım... Herifin bu kadar terlemesi... tiksinç. Ayrıca yine altına işemedi... Bence bez falan var altında ama çok da kurcalamak istemiyorum, zaten heriften iğrendim.

Anlattığına göre bir şey bilmiyormuş. Rolünü yaptığım hırsızımız dükkana girip bir şeyler çalmış ama arkasında tanık bırakmış. Acemice geldi bana... Bir shinobinin boğazını, ruhu duymadan kesen bir herif neden arkasında görgü tanığı bıraksın ki? Tabii hırsız ve katil aynı kişi olmayabilir ama bu da biraz saçma. Bir cinayet işleyeceksen ve gizli kalmak istiyorsan neden bu işe başkalarını dahil ediyorsun ki? Ne yani, katil kendi başına bu dükkandan bıçak çalamayacak mıydı? Bıçak çalması da ayrı saçma zaten... Nefret ediyorum... Parçalar yerine oturmalıydı... Bir sivilin bir shinobinin boğazını kesmesi pek olası değil. Bu yüzden katilimizin shinobi olduğunu varsayıyorum. Peki bu shinobi neden kendi ekipmanları varken kasaptan bıçak çalıp bu kör bıçağı kullanarak hedefini öldürüyor? Shinobi olduğunu ele vermemek için mi? E az çok çıkardık o sonucu zaten, eğer durum buysa çok da işe yaramadı. Eğer durum bu değilse? Adamın ölürken acı çekmesini mi istiyordu? Hayır, hayır, eğer öyle olsaydı Ameli karşılık verirdi. Dairede bir arbede yaşanmamış. Saçmalık...

Bana seslenilmesinden nefret etsem bile yapacak bir şey yok... Bir şekilde iletişim kurmalıyız. Ben de Oishi gibi adamın masum olduğunu düşünüyorum. Yine de adamı korkutmaya devam etmekten geri durmayacağım. "Vallahi bırakmam!" diyerek başlayacağım. Ardından kolumu hareket ettirmeden omzumu ve göğsümü öne atarak kunaiyi saplıyor gibi yapacağım. "HIIAAAAAA!" diye efekt vermeyi de unutmayacağım. Ayrıca adam kaçmaya çalışır bir yerlerine falan takılır diye yine de kunaiyi elimde ters çevireceğim. Beladan az nefret etsem de şu an zaten yeterince bela içindeyiz. Adamı korkuttuktan sonra da ifadesiz bir şekilde adamı bırakıp "Hadi gidelim. Sen de yolda bize şu çalınan bıçaklardan bahset. Bildiğimiz, sıradan bir kör bıçak mı yoksa spesifik bir işlevi veya şekli olan bir şey mi mesela?" diyerek yola koyulacağım.

[GM - Naruto]

Elemanın surat ifadesi birden yumuşuyor ve umutla doluyor, lâkin Shinrin'in kunai saplama hareketi sırasında o da "AYYYYYYYYYY!" diye bağırarak, son anlarına hazırlanıyor. Kunai saplanmayınca, sıkarak kapalı tutmaktan morardığı belli olan göz kapaklarını aralıyor ve Shinrin'in sadece "şaka" yaptığını anlıyor. Hüngür hüngür ağlamaya başlıyor eleman tekrar, Oishi'nin önüne atlayıp sarılıyor. "Vay shinobi oğlan, aslan parçasısın sen! Sizin gibi yiğitler olmayaydı bizim halimiz kalmamıştı. Ölmüştük valla, cesetlerimizi toplardınız buralardan." Gözlerini siliyor cebinden bir mendil çıkarıp. "Taki ben. Masamiya Taki. Aha bu dükkânın sahibiyim. Götüreyim sizi çırağın oraya." Ardından önünüze düşüyor ve dar bir sokağa girip yürümeye başlıyor.

Arada sırada burnunu çekiyor yaşı ilerlemiş olduğu belli olan amca. Yine de sizin Nikkougakure shinobisi olduğunuzu öğrendikten sonra sırtını dönebiliyor, güveniyor sizlere. Arada sırada yaşadığı ufak travmadan dolayı titrediğini anlıyorsunuz da, geçirmişe benziyor artık siz bir kaç sokağı aştığınızda. Shinrin'den ise epey korktuğu belli. [b]"Yav yeğen, siz katil matil cinayet neyin dediniz. Nolmuş kim ölmüş? Katilin teki mi girmiş bizim tükkana?"[b]

Eleman size soruyu sorduğu vakit, 2 katlı ufak, ahşap bir binanın önünde duruyorsunuz. Standart bir bina, gecenin karanlığında diğerlerinden ayırt bile edemezsiniz. Meydandan ve limandan uzak bir yerde. Her bir katında 2 daire var, totalde 4 daire var. Apartmanın giriş kapısı örtülü olsa da, kilidi bozulmuş olacak ki, hafiften aralık. Eleman içeriye girmek için yelteniyor, sizlerin de onu takip edeceğinden emin bir şekilde.

[Yushiro Oishi]

Benim söylediklerimden sonra adamın suratına bir rahatlama gelmişti. Sanırım son beş dakikadır ortağımın uğraştığı şey başarıyla sonuçlanmıştı. Yani adam altına işemişti. Aynı anda Shin'in yaptığı hamle sonucunda adam epeyce korkmuş daha da ter atmıştı ortalığa. Adamla biraz daha uğraşsak belkide zayıflatacağız. Shin, sözümü dinleyip adamı serbest bırakmıştı.

Kasap rahatlayınca ise benimle konuşmaya başlamıştı. Buraya gelmemizden, bu mesele ile ilgilenmemizden epey memnun kalmış olduğunu anladım sözlerinden. Bu kasabanın cidden ilgiye ihtiyacı var, Nikkougakure belki yeni yeni kurulan, büyümeye çalışan bir köy ancak merkez olmasından ötürü her şey orada fazlasıyla mevcut. Buralara ise bir türlü yetişemiyoruz. Halk ile özel olarak ilgilenecek kimse yok piyasada. Neredeyse Umigawa halkının bir köşeye atılmış olduğunu bile söyleyebilirim. Artık bir önemi kalmadı. Ben, Shinrin ve çelik gibi sinirlerim tam burada, bu meseleyi çözmek için bulunuyor.

Karşımdaki adının Taki olduğunu yeni öğrendiğim kasap da sözümü dinlemişti ve önümüze düşerek bizi çırağına götürmeye başlamıştı. Bugün gayet iyi geçiyor aslında, çevremdeki insanlar beni anlayabiliyor, sözümü dinliyorlar, beni sinirlendirip, benden dayak yemiyorlar. Yok yere birilerinin kaşını gözünü patlatmaktan bende hoşnut değilim. Zamanında çok arkadaşımı dövdüm, sakinleşince saran pişmanlık kadar kötüsü yok. Bu yüzden bende öfkemi düşmanlarıma yönelttim. Bugünkü hedefimse şu lanet olası katil, kafasını gözünü patlatmadan bana rahat yok. Herkesin beni dinlemesi de, bütün enerjimi o adi herife saklamama imkan sağlıyor.

Kısa süre sonra bir evin önüne gelmiştik. Kapısı aralıktı ve önden kasap daldı. Aynı anda bana katille ilgili bir şeyler sormuştu. Ben onu tereddütsüz adımlarla takip etmeye devam ederken;

"Hırsız, katil, soyguncu, tecavüzcü ya da ne dersen de! Suçlunun adının ne olduğunu ne zaman bir önemi oldu? Buraya bir suçluyu yakalamaya geldim ve onu yakalamadan bir yere gitmeyeceğim. Kim olduğunun da bir önemi yok, adının ne olduğunun da. Onu bunu bırak da, sen anlat bakalım buralarda bugünlerde durumlar nasıl? Yani şu hırsız yani peşinde olduğumuz dışındaki durumlardan bahsediyorum. Nikkougakure sizinle ilgileniyor mu? Gelen giden tehditler oluyor mu? Burada yaşantınızı engelleyen şeyler var mı? Bir ihtiyacınız, yapılmasını istediğiniz bir şey belki. Burası da bizim vatanımızın toprakları, belki köye bununla ilgili bir öneri ya da rapor yazabilirim. Dertlerinizden, sıkıntılarınızdan bahset bana."

diyeceğim. Katil gibi söylemlerle zaten sıkıntıda olan, dedikoduların çok kolay ve kulaktan dolma yayılabileceği kadar küçük bir yeri karıştırmanın alemi yok. Bu yüzden daha önce söylediklerimin üstünü şimdilik örteceğim. Belkide Ame'lilerin bu konuyu bilmemesi gerekecek, buraya gelen diğer ninjaları bu insanlardan katil haberlerini alırsa hoş olmaz. Dış ülkelere vereceğimiz izlenim iyi ve sağlıklı olmak zorunda. Bu yüzden şimdilik konu bence bu kasapta kalsın. Dayıyı takip etmeye devam ediyorum.

[Hashigo Shinrin]

Neredeyse güleceğim... Lanet olası bunak... Cesetlerini toplarmışız, nerede bizde öyle şans! Ulan beni de biri öldürse keşke, ne güzel güneşten mutlu insanlardan falan kurtulurum. Karanlık desen, sonsuz! İç güdü falan filan işte, ölmüyoruz... "Dükkanın adı da çok yaratıcıymış, Taki Niku!" Homurdanmadan, yakınmadan devam edemem. Zaten rol yaparken yeterince erteledim. Ulan bari aile adını vereydin...

Herifin ağlaması zırlaması bittikten sonra o önde biz arkada çırağın evine doğru yola koyulduk. Saf herif... Ya ben gerçekten katilsem ve amacım arkada bıraktığım görgü tanığını temizlemekse? Bize güvenmen birkaç cümleye mi bakıyor? Daha birkaç dakika önce seni öldüreceğimi düşünüyordun. Yok, olmaz, bu konuda da homurdanmalıyım. İçimde kalırsa dert olur. "Bizim Nikkougakure'den gelen shinobiler olduğumuza nasıl bu kadar emin olabildin, anlamadım..." diye konuştum yine ağzımın içinden. Yok efendi, yok! Bu millet böyle safken biz bir yere gelemeyiz kolay kolay!

Şu binalar da canımı sıkmaya başladı! NEFRET EDİYORUM, NEFRET, NEFREET! Hepsi aynı, hepsi ahşap, hepsi ufak, hepsi iki katlı! Böyle mimari mi olur lan! Nerede o gotik dönem eserleri... Bu ülkenin acilen bir mimari devrime ihtiyacı var. ÇOK ACİL!

Oushi'nin söylediklerinden sonra kendimi tutamayıp parmağımı ağzıma götürüp kusuyormuş taklidi yaptım. Vatancılar... Sevmem... Nefret ederim... Her yer dünya işte, bir godoş gelip bir sınır belirleyip burası benim, ülkemin adı da şu dedi diye değerli mi oldu? Ama onu değerli kılan insanlar! İnsan sadece burada mı var? İnsan her yerde insan! Gereksiz gereksiz şeyler... NEFRET EDİYORUM!

Girmeden önce benim de sormak istediğim bir soru var. "Taki, bu apartmanın giriş kapısı hep böyle miydi? Yeni bozulmuş olma ihtimali var mı?" Biz katili bulmak için görgü tanığıyla konuşmaya gidiyoruz. Katil de yakalanmamak için görgü tanığını ortadan kaldırmaya gelmiş olabilir. Hazır psikopat dedektif tipi var boşa harcamayalım bari. Her şeyden şüphe etmeye devam. En sonunda da katil ben çıkarım belki... Olur mu olur yani...

[GM - Naruto]

Out: Gotik mimari diye bir şey, takdir edersiniz ki, evrende bulunmamakta. Asya kültürü sınırları içerisinde kalırsak çok sevinirim, tenks

In: Shinrin'in sorusuna karşılık, eleman bir an duraksıyor, korku kaplıyor yüzünü, sonra ufak bir rahatlama iniyor çehresine. "Bu günlerde tek umudumuz, birbirimize güvenmek evladım." Ardından yolunuza devam ediyorsunuz.

...

Kapıya doğru adımını atıyor yaşlı usta. O sırada Oishi konuşuyor, eleman kapıyı aralıyor ve karanlık apartman merdivenlerine giriyorsunuz. Sağda ve solda birer kapı var, ortalarında ise yukarıya çıkan sarmal, dar bir merdiven. Konuşuyor eleman tekrar; "Nikkougakure ilgilenmeye çalışıyor evladım. Arada sırada ekstra devriyeler geliyor, fakat biz hala korkuyoruz. Çözüm ne ben çok anlamam, et kesmesini bilirim yemek yapmasını bilirim ben. Ha olur da..." Oishi'ye dönüyor bu sırada, "yetkili birisiyle konuşursan, de ki, bize çok üzülmesinler. Bunu da atlatırız. Altın jenerasyona güveniyoruz."

Shinrin'in kapıyla alakalı diğer sorusuna da, "Bildim bileli böyle. Bir yaptıramadı ahali bunu. Şu dönemlerde hiç uğraşacak gibi de değiller." Karanlık ve dar merdiveni eleman önde, siz arkada çıkıyorsunuz. 2. Katın ahşap bir kapısına vardığınızda, kapıyı çalıyor usta. Bir kaç saniye bekliyorsunuz dar koridorda, sıkış tepiş olarak.

"Geliyorum!" İçerden gelen ses ile bekleyişin sonuçlanacağının sinyallerini alıyorsunuz ayak sesleri işitiyorsunuz. "Kimsiniz?"

Nefes alıyor usta ve konuşuyor; "Rahatsız ettik Yamato. Benim ben, usta Taki. Yanımda Nikkougakure'den gelen shinobiler var, soygun için bir iki soru soracaklar." Bir kaç saniye sessizlik kaplıyor ortamı.

Ardından kilidin açılma sesini duyuyorsunuz. Kapıyı 20'li yaşlarda, dağınık kahverengi saçları kaşlarına kadar inen, hafiften cılızımsı lâkin atik duran bir genç açıyor. "Selam, Taki usta..." Çekingen bir ses tonu var. Saçlarının arasından bakışlarını size doğru kaydırıyor. "İyi akşamlar..."

[Yushiro Oishi]

İçeri girmiştik ve şimdi karşımızda yukarı çıkacağımızı düşündüğüm dönen merdivenler vardı. Değişik bir yapı, ama iş görür. Önemli olan bu değil mi sonuçta? Benim sorularımın ve Shin'in değişik konuşmaları üzerine kasapta bizimle iletişime devam etti. Önce oldukça negatif bir cümle kurdu, aslında olaya tamamen pozitif bir bakış açısıydı bu. Güvenmek ve umut etmek... Bugünlerde gerçekten de buradaki insanların en çok ihtiyacı olan şey. Bu kasabaya bunu vermeliyiz, en iyi şekilde. Sözlerinin devamı ise bana hitabendi. Adam oldukça mütevazi konuşuyordu. Buralarda tamamen kendi işine bakan, etli sütlüye karışmayan birisini söyleyeceği şeyleri söylemişti bana. Nikkougakure ile ilgili bir şikayetleri yoktu. Böyle zamanlarda insanların durumundan şikayetçi olmalarını bekliyorsunuz haliyle. Ancak buradakiler görünüşe göre sadece şükredip, umut ediyorlar. Kendisini de çok abartmıyor, her şeyi alttan alıyor Bay Taki.

Kısa süre sonra 2. kata çıkmış ve bir kapıyı çalmıştık. Klasik kapı açma merasiminin ardından karşımda tam olarak ev halinde bulunan bir genç vardı. Eh... Adamın evine gelip bizi resmi bir elbise ile karşılamasını bekliyordum değil mi? Ayrıca dış görünümü beni ilgilendirmez. Bana lazım olan kum torbam hakkında bildikleri. Eleman bize selam verdikten sonra;

"Lafı çok uzatmayacağım. Hırsızı arıyoruz ve tek görgü tanığı sensin, her detayıyla o geceyi anlat bize. Kısa sürede izlerini takip edip, o hırsızın ağzını yüzünü kıracağım." diyecek ve yumruğumu sıkarak göğsüme doğru kaldıracağım. Bileğimi, yumruğumu ve gücümü göstereceğim karşımdaki genç adama. Ardından devam ederek;

"Hiç bir şeyi de atlama, söyleyeceğin her şey bizi o lanet herife adım adım yaklaştıracaktır." diyerek son uyarımı yapacağım. Sonra da ciddi bir ifade ile adamın söyleyeceklerini dinleyeceğim.

[Hashigo Shinrin]

Saçmalık... Sen her önüne gelene güvenmeye devam et, bir gün götüne takarlar bıçağı görürsün. İnsanlardan nefret ediyorum, böyle iyilik, güzellik saçarmış gibi olanlardan ölesiye nefret ediyorum. Aptal aptal konuşuyor bir de... Ayrıca ben hala bu herife güvenmiyorum. Tamam, o kadar terledi falan ama bir sitem içinde olması, bir şeylerden şikayet etmesi falan gerekmez miydi? Her şeye canınız sağ olsun deyip geçiyor. Başından savmaya mı çalışıyor acaba? Ben de paranoyak olmaya başlamış olabilirim ama... Paranoyaklardan nefret ederim ama aptallardan nefret ettiğim kadar değil. Güvenimi kazanamayacak bu kasap. Zaten şu ana kadar kazanan da çıkmadı. Neden? Çünkü niye birisine güveneyim ki? Güven denen şeyden nefret ediyorum...

Kilit de hep kırıkmış. Zaten güveniyorsunuz birbirinize değil mi, kapılar kırık olsa ne olacak... Aa evet, belki manyak bir katil gelip sizi katledebilir... Beni neden ilgilendiriyorsa... Bu heriflerin yaşaması ya da ölmesi umurumda değil... Yine de ölü olmalarını tercih ederim...

Karanlık ve dar koridorda da biraz zaman geçirdikten sonra sonunda görgü tanığımıza ulaştık. Bir de madem bu kadar güveniyorsunuz birbirinize, lak diye açsana kapıyı! Yok, tekrar girmeyeceğim o konuya, kanser oluyorum. Bereket Oishi direk konuya girdi, gayet açık bir şekilde ne istediğimizi söyledi. Şimdi çırak düşünsün. Ben de dik dik izleyeceğim çocuğu. Ayrıca göz ucuyla evin içine bakmayı da ihmal etmeyeceğim. Bu ikisinden zamanım kalırsa göz ucuyla kasaba da bir iki bakış atarım. Belki bir ayrıntı yakalarım...

[GM - Naruto]

Oishi'nin yumruğunu sıkıp kaldırması ile eleman irkiliyor biraz. Ardından sözlerini bitirmesini bekliyor. Taki ustaya bakıyor, usta rahatlatıcı bir surat ifadesiyle karşılıyor onu. Ardından Oishi'ye dönüyor ve konuşmaya başlıyor; "Akşam üzeri gibiydi. Bizim usta çıkmıştı çoktan, ben de etrafı temizleyip eve dönecektim. Dışarı çıktım, cama astığımız bir iki feneri falan içeri alayım diye. İçeri girdiğimde, arka taraftan gelen bir ses duydum. Şöyle kafayı uzattım, bir iki aletin masanın üzerinden kayıp olduğunu gördüm. Tam o anda, arkamda bir ses duydum..."

Duraksıyor eleman. Derin bir nefes alıyor. "Arkamı döndüm... Adamla yüz yüze geldim. Bana önce elinin tersiyse sert bir tokat attı, sonra da ben sendelerken kafamın arkasına sert bir şeyle vurdu. Oracıkta yığılıvermişim. Taki usta şans eseri dükkanın önünden geçiyormuş, o buldu beni baygınken..."

Taki ustanın surat ifadesi değişiyor, kafası karışmış bir hâl alıyor. "Yamato, adamın suradını görmediğini söylemiştin bana?" Yamato susuyor ve başını öne eğiyor. Biraz dudaklarını kemiriyor, sonra hemen hemen saçlarıyla kapanmış gözlerini önce size, ardından Taki ustaya çeviriyor. "Seni üzmek istemedim usta. Adam... kardeşine çok benziyordu. Bir şey söylemek istemedim. Belki sen yokken, görevlilere söylerim de sen üzülmezsin diye düşündüm..."

"Hay onun doğduğu güne lanet olsun!" Taki usta aşırı derecede sinirleniyor, fakat siniri başkasına. Yamato ise utancından kafasını eğiyor.

[Yushiro Oishi]

Kasap adamı takip etmemiz bizi sonuca ulaştırmış sayılırdı aslında. Kapısına gittiğimiz eleman, sorduğumuz her şeye karşılık konuşmaya başlamış ve kafamızdaki soru işaretlerini gidermeye başlamıştı. Bulmacanın parçaları bir bir yerine oturmaya başlıyordu. Yamato'nun söylediklerine göre o akşam adamın yüzünü görmüştü. Bu kişi Taki'nin kardeşiydi. Ama bütün bu söylenenlerden daha çok sorudan fazlasını doğurmadı kafamda. Hala bilmediğimiz çok şey mevcuttu. Bu yüzden soruları sormaya devam etmeliyim.

Elemanın söyledikleri, ustasını kıracağından, onu biraz üzmüştü. Ama yinede bize yardım etmeye çalışan bir adam gibi her şeyi anlatmış, ustası ise sinirlenmişti. Ben ise;

"Bay Taki'nin kardeşine mi benziyordu? Kardeşi kim ve neden dükkanı soymak istesin? Ayrıca seni bayıltma şekline bakılırsa da eğitimli birisi gibi duruyor. Bize daha fazla detay vermelisiniz." diyecektim. Bir adamın bayıltma şeklinden, eğitimli olup olmadığını, başka birisi anlatıyorken fark edebilmek zor. Ancak benim eğitimli derken kast ettiğim şey, cinayet mahallinde yaptıkları ile ilgili. Sonuçta bir shinobiyi boğazına attığı tek ve derin bir kesikle öldürdü. Basit bir insanın bunu arbedesiz yapabilme şansı nedir? Sadece shinobi izin verirse. Ehh...! Bu da benim ihtimallerim dahilinde. Ancak karşımdaki şu iki adamın cinayetten haberleri olmasını istemiyorum. O olayı oldukça sessiz bir şekilde çözmekte fayda var.

[Hashigo Shinrin]

Lanet olası aile dramaları... Nefret ederim! Neyse ki ben kendi payıma düşeni uzun süre önce yaşayıp atlattım. Artık bu tarz zaman kaybı olaylarla vakit kaybetmiyorum. Kazandığım zamanla da bir şey yaptığım söylenemez tabii...

Neden direk elindeki sert şey neyse onla kafasına geçirmemiş ki? Tokat çok da gerekli değil gibi. Aman, banane... Durmadan bir şeyleri sorguluyorum ama hiçbiri sonuca ulaşmıyor. Sadece daha fazla soruya neden oluyor ve çoğu da arada kaynayıp cevaplanmadan gidiyor. Kendimi yorduğuma değmez. Yorulmaktan, hele boşuna yorulmaktan nefret ederim.

Tombiş de ne sinirlendi ha! Bir husumet var demek ki aralarında. Az nefret ettiğim bir durum... Çok nefret ettiğim durumsa bir bok bilemeyişimiz. Nereye bağlanacak bu olay? Kasap, çırağı, kasabın kardeşi... Sırada kim var? Öhm, sorgulamıyorum... Akışına bırakacağım, kendimi bu kadar yorduğum yeter. Yine de birkaç şey söylemeden edemeyeceğim! Öncelikle bunlara kasap kesin babalarından kalmıştır ve aralarındaki husumet miras yüzündendir. Hep öyle olur... İkinci söyleyeceğimin hedefi ise çırak. Her zamanki gibi pis pis bakarak "Kafanda bu aldığın darbeyle ilgili bir yara izi falan var mı?" diyeceğim. Çok sanmıyorum ama belki yara izine göre bir silah tespiti yapabiliriz. Ayrıca herif kendinin şüpheli olduğunu da bilsin. Sanki kardeşini gidip sorgulayınca ne olacak? Ben değilim diyecek herif herhalde. Suçlu olsam, ortada böyle bir geçmiş olsa ben de bu herife atardım suçu. Böyle iyi gibi duran tiplere hiçbir zaman güvenmedim, güvenmeyeceğim de. Gerçi zaten her türlü güvenmiyorum da neyse, iyimsi tiplere sövüyoruz şurada. Alayı ikiyüzlü kanımca! Hiçbir kötülük yapmayacaklarmış gibi davranırlar hep ama aslında içleri en az benimki kadar çürüktür. Kendi doğalarını kabul etmezler, oynarlar. İŞTE BÖYLE ŞEREFSİZLERDİR! Sakinim... Dediğim gibi, banane! Fazla kurcalamamaya alışmam lazım.