[Odasaku & Dazai | Aktif Operasyon] Yaşamın Değeri

[Hiramatsu Odasaku]

Adamlar bizi kaldırıp götürmeye başladığında çok sert davranıyorlardı. Oldukça acımasızlardı. Acaba her kaçırdıkları kişiye böyle mi yapıyorlardı? Eğer benden daha küçük çocuklara da böyle yapıyorlarsa, liderlerini bulana kadar orada olsunlar. Gider ayak, bir kaç kişiyi dövmek kimseye zararı olmaz değil mi? Umarım orada olursunuz!
Abimin bana söylediği "dilsiz" rolünü iyi oynamalıydım. Yada rol oynamaktan ziyade, her zaman yaptığım şeyi yapıp konuşmamalıydım. Konuşmayarak bile başarılı rol oynanıyor, yersen?

Adamlar kendi aralarında bizim hakkımızda konuşmaya başlıyorlar. Aralarındaki ilişkiyi gözlemlediğimde oldukça tutarsız bir ikili gibi duruyor. Yada biri öbüründen aşırı korkuyor. Anlamadım gitti! Bu sırada çekiştire çekiştire götürüldüğümüz mağaranın içine girdikçe yağmurun sesi azalıyordu. Yağmur sesi oldukça fazlaymış bunu anladım. Resmen beynimize damla damla düşen suyun hissini mağara karşılıyor. İçeriye doğru girdiğimizde, çok boğucu bir hava hissediyordum. Bu koku da ne? Ter kokusu mu? Sanırım buralarda birilerini çekip çekiştirirken bizim kadar rahat götürmemişler birilerini. Bir dönemeçten geçiyorduk. Aslında durup düşününce, şurada sessizce şunları halledip içeri girsek ya? Ama sonra aklıma şey geliyor, burası merkez değil. Merkez noktasının neresi olduğuna dair bir fikrimizde yok.

Şuanda buranın karargahında olmalıyız ki ortasında bir ateş var. Tam karşımda ise metal demirlikler görüyorum. Oraya doğru götürüyorlar bizi. Hoş, lideri hala görmedik. Lideri görene kadar götürün. Köprüyü geçene kadar, adamsınız. Sonrasında neler olur göreceğiz. İçeride bir kaç kişi daha var. Acaba burayı kaç kişi tutuyorlar? Bu kadar insanı önceden alıp, nerelere satıyorlar. Düşünmemiz gereken en önemli şey abimle beni nasıl satacaklar?


Umarım bizi ayrı ayrı satmaya çalışmazlar. Nihai hedefimiz lidere ulaşana kadar sessiz kalmak ve ilerlemek çünkü. Bana burada ahkam kestirmesinler lan! Adam dövmek gerekirse, en iyisini yaparız abim ile. Sadece bizi ateşlesinler yeter. Abim ise adamlarla konuşmaya başladı. Role girmiş bile! Oldukça hızlı! En iyisi bende hiç ağzımı açmadan yere bakarak devam edeyim. Zaten bir şey gerekirse, yaparız..

[GM - Naruto]

Kafese iyice yaklaşıyorsunuz. Elemanlardan biri, kafesin kapsını açıyor. O kafese yaklaştığında, içeride tam seçemediğiniz 4-5 kişi, geriye gidiyor kapıdan uzaklaşıp. İçlerinden bir tanesinin ağladığını duyuyorsunuz. Bir kadının ağlayışı. Bir kaç masum göz ile kesişiyor bakışlarınız. Bir umutsuz mırıldanma duyuyorsunuz. Sert bir metal sesisle açılıyor kapı ve tam Dazai'yi içeri atacakken, Dazai konuşuyor ve sorusunu soruyor.

"Efendin mi?"

İki eleman da bir kaç saniye donup, kalıyorlar. Birbirlerine bakıyorlar önce. "İşin rengi değişir Sekki. Diğerini içeri tık." Adı Sekki olan eleman, Odasaku'yu nezaret olarak adlandırılabilinecek odaya tıkıyor, kapıyı kitliyor. Dazai'yi ise, diğer eleman hala tutmakta. Biri bir koluna, diğeri diğer koluna giriyor ve mağaranın zıt köşesine götürüyorlar Dazai'yi. Bu mesafeden Odasaku onları duyabilecek bir konumda değil. Dazai'yi sertçe yere çalıyorlar, yanakları soğuk taş zemine çarpıyor. Acıyor, lâkin shinobiler için bu dayanılmayacak bir şey değil. İki eleman önce birbirlerine bakıyor.

"Birisi ağzından bir şey mi kaçırdı? Köye yayılmış mıdır? Bunların zaten baygın gelmesi gerekiyordu, ayıklardı zaten dışarıdan alırken." Tedirgin çıkıyor sesi. Diğeri ise hala sakin. "Bilemiyorum Sekki. Fakat buradan hızlıca gitmeliyiz malları paketleyip eğer durum öyleyse. Şunu bir sorgulayalım hele." Eleman ciddileşiyor ve yerde yatan Dazai'nin önüne diz çöküyor. Bir eliyle saçını sertçe yakalıyor ve çekiyor, zorla göz göze getiriyor kendisiyle. Dazai'nin acı ile çıkardığı sesi, Odasaku duyabiliyor.

"Sen, nereden biliyorsun köle olacağınızı? Kim söyledi sana bunu?"

Odasaku, içinde bulunduğu odaya bir göz gezdiriyor. İçeride 4 kişi var, hepsinin yaşı 16-17-18 arasında değişiyor. Bir tane ağlayan genç kız var, diğerleri ise erkek. Kimse Odasaku ile ilgilenmiyor. Herkes köşeye sinmiş, umutları gözlerinden silinmiş bir vaziyetteler. Üstleri kirli, saçları yağlı. Kendi canlarından başka bir şeyi düşünebilecek durumda değiller.

[Hiramatsu Dazai]

Olaylar şimdilik kontrol altında gidiyor diye düşünüyorum. Adamlar uydurduğum yalanı yuttu fakat ani bir tedirginlikle elleri ayaklarına dolandı. Tabi ya! Neden tahmin edemedim ki? Anlaşılan buradaki insanlar ne için getirildiklerinin farkında değiller. Yinede hepsinin gözlerinde bir umutsuzluk hakimdi. Hayatla olan bağları tamamen kopmuş ve gözlerindeki ışık sönmüştü yavrucakların. Merak etmeyin! Canım pahasına da olsa sizi buradan çıkartmak için uğraşacağım. Özellikle sizin gibi insanlara dayanamıyorum. Sizlere bunu yaşatan insanlara büyük nefret besliyorum fakat şuan bir profesyonellikle görevimi ilerletmem gerekiyor. Yoksa hiç birimiz buradan çıkamayabiliriz.

Adamlar Odasaku'yu içeri hapsettiler ve kapıyı kilitlediler. Belkide olabilecek en güvenli olaylar bu şekildeydi. Odasaku'ya zarar vereceklerine bana zarar vereceklerdi. Aynı zamanda iletişim becerilerim Odasaku'dan daha iyi olduğu için adamların ağzından laf alabilirdim belki. Kendisine dilsiz taklidi yap demiştim fakat kardeşimin ruhunu bile tanıdığım için rahat duramayıp bir şeyler planlayacağından neredeyse emindim. Şimdilik bu iki haydut kollarıma girip beni farklı bir mekana çekiyordu.

Mekana geldiğimizde beni sertçe yere atıyorlar. Canım acıyor lakin bu baş edemeyeceğim bir acı değil. Ama ben bu işleri biraz daha yolunda ilerletmek istiyordum. Görevime yüksek hassasiyet göstermem gerekiyor ve adamlara en ufak bir detay bile çaktırmamalıyım. Her ne kadar gözüme aptal gibi görünseler de onlardan daha aptalca bir hareket yapıp tüm görevi berbat edemem. Bu yüzden yanağım hala acıyormuş gibi davranacağım. Buradan hızlıca gitmekten bahsettiler. Orada durun bakalım! İşlerin asıl rengi şimdi değişir. Odasaku'yu benden ayırıp hiç bir yere götürmenize izin vermeyeceğim. Görev sorumluluğumun yanında birde ağabey sorumluluğu üstlendiğimi tekrar tekrar belirtmek isterim.

Adamlar beni sorgulamaya başlıyor. Saçlarımdan tutup göz göze getiriyor beni kendisiyle. Alçak herif! Eğer görev hassasiyetim olmasaydı seni paralamasını bilirdim! Yanağımın acısına dayanabilirim fakat saç diplerim'de bulunan sinirlerin acıları çok farklı oluyor. Buna ne yazık ki dayanamadım ve acı eşliğinde bir ses çıkarmak zorunda kaldım. Lanet olsun! Odasaku sesimi duyduysa benim için endişelenmiş olabilir. Kerata, umarım panikleyip amatörce bir şeyler yapmaya kalkışmaz.

Ve ilk soru geliyor. Köle olacağımızı nereden biliyorum? Çok güzel bir soru. Adamlara bir şeyler çaktırmamak adına, tamamen korkmuş ve ne yapacağını bilemeyen bir zavallı gibi endişeli davranacaktım. Konuşurken ise sesimi titretecektim. Bu da onlardan korktuğumun bir göstergesi olacak. “B-ben ne dediğiniz anlamıyorum. Neden bunu yapıyorsunuz bana? Gün Işığı Ülkesinin en zengin tüccarlarından birinin hizmetkârıydım. Bundan 2 gün önce ses tonu kalın ve korkutucu bir adamla konuşurken duydum. Beni başkalarına satmak için birilerinin eline verecekmiş. Ben zaten hayatım boyunca köle hayatı yaşadım. Sadık bir köleyimdir ve efendime isyan etmem hiçbir zaman. Beni başkalarına satmaları benim için çok normal bir şey. Diyeceklerim bu kadar başka bir şey bilmiyorum gerçekten. Birde birde şey söylemişlerdi. Neydi? Neydi? Hah! Hatırladım. Sadık ve iyi hizmet eden bir köle olduğum içinse yüksek fiyata özel zenginlere satılacakmışım. Bu yüzden bedenim zarar görüp hasar almamam için beni bayıltmadılar. Diğer çocukta aynı şekilde fakat onun yaşı benden küçük olduğu için bu olaylardan haberi yok. Lütfen ona bir şey söylemeyin efendim.” Gözlerimden yaşlar akması içinse konuşurken gözlerimi kapatmamaya çalışacaktım zorla. Eğer beni öldürmek için bir hamle yapmaya kalkışırlarsa artık can güvenliğimi korumak için Nawanuke no Jutsu yapmak için hazırdım. İş işten geçmiş olacaktı zira.

[Hiramatsu Odasaku]

Out:

Biraz hastayım ve kendimi iyi hissetmiyorum. Bir saat içerisinde yazacağım demiştim ama kendimi hiç o moda sokamadım. Dün zaten zorla yazdım, bugün yazamayacağım kusura bakmayın. Pasiflik yesem de önemli değil bilginiz dahilinde olsun istedim.

[GM - Naruto]

Out: Odasaku bildirilmiş pasiflik yaptığından bir uyarı veya ceza almamıştır.

Dikkatlice seni dinliyor saçından kavrayan eleman. Standart bir suradı var elemanın, detaysız, yaşını kestiremediğin. Kapüşon bir çok detayı gizlemekte senin açından. Lafın bittiğinde kafanı yere çarpacak şekilde saçlarından fırlatıyor seni ve ayağı kalkıyor. Elemanın söylediğin yalanı az çok yuttuğundan emin gibisin, en azından empati bilgin elemanın biraz da tedirginliğinin gittiğini söylüyor sana.

"Sekki, şunu nezarete at diğerleriyle, ama eli bağlı kalsın. Madem kendisi bir köleymiş, soru sormaması ve sessiz kalmasını daha iyi öğrenmeli."

Diğer eleman seni kolundan kavrıyor ve parmaklıklara götürüyor. Gene herkes geri çekiliyor, Odasaku da dahil olmak üzere ve seni içeri atıyor. Odasaku ve Dazai'nin elleri hala bağlı. İçerideki diğer kaçırılan kişilerin ise açık. Ardından parmaklıkların kapısını kapatıyor ve ateşin başına doğru yürüyor. Diğer eleman bir iskemle çekip çoktan ateşin başına oturmuş durumda. "Birazdan at arabasını ayarlamaya gideceğim Sekki. Sen bu elemanları yolculuğa hazırla. Erkenden gidelim. Durum çok hoşuma gitmedi. Eğer burada yakalanırsak bir tarafımızdan kan alırlar."

"Tamamdır. Haklısın. Şu iş bitsin de paramızı alıp gidelim. Zaten çok riskliydi bence buralara gönderilmemiz. Ayrıca Gün Işığı Ülkesi'nde yasak ki kölelik. Bize bildirilmedi böyle bir satış falan."

"Farkındayım. Fakat yapacak bir şey yok. Zararsız tiplemelere benziyorlar en azından, gideceğimiz yerde onlarla ne yapılacağına karar verirler."

Bir süre daha ses çıkarmadan ateşin başında oturuyorlar, ardından ismini bilmediğiniz diğer eleman ayağı kalkıyor ve mağaranın çıkışına doğru ilerliyor.

Diğer eleman ise mağaranın bir köşesine yığılmış bir çantaya doğru ilerliyor ve kurutulmuş bir ekmek parçası çıkartıyor, kemirmeye başlıyor ateşin başında.

İçerideki diğer tutsaklar sizi süzüyorlar biraz, belki dertlerine umut olursunuz diye, fakat kısa süre sonra o ufacık umut da sönüyor. Sizlerle herhangi bir konuşma çabasına girmiyorlar. Ağlayan kızın da ağlaması duruyor bir süre sonra, fakat arada sırada burnunu çekip gözlerini silmeden kendini alamıyor.

[Hiramatsu Dazai]

Dediğim gibi, her şey yolunda gidiyor şuan. Şanslı mıyız? Yoksa doğru mu ilerliyoruz? Bunu birazdan öğreneceğiz. Zira adamlar yalanıma inandıktan sonra beni de kafese atıyordu. İçerideki çocukların bir anlığına da olsa yüzlerinde ufak bir umut ışığı doğsa da gerisi gelmiyor ne yazık ki. Hemencecik umutları tekrar sönüyor. Küçük kız ağlamayı bırakıyor ama hala burnunu çekiyor. Garibim kim bilir ne kadar korkmuştur.

Ne yapmamız gerektiğini düşünürken adamların konuşmalarına şahit oluyordum. Birisi at arabası ayarlamaya gidecekti ve diğeri tek başına kalacaktı. Bu bizim için bulunmaz bir fırsat olabilir. Eğer adamlar tahmin ettiğimden daha güçlü çıkarsa Odasaku ile beraber bir tanesiyle başa çıkıp indirebiliriz diye düşünüyorum. Ardından olaylar silsilesi çorap söküğü gibi gelecek zaten. Adamlara böyle bir satıştan bahsedilmemesi, merkez, at arabası. Puzzle'ın parçaları yavaş yavaş bir araya geliyor gibi görünse de hala olaylar gizemini koruyor. Ortadaki gizemi çözmek ise biz shinobilere kalıyor.

Şimdilik planım hazır gibi. Klişe bir yöntem olabilir fakat elimiz kolumuz bağlı şekilde böyle kafeslerde kısılı kalarak bu görevi bitiremeyiz. Diğer adam at arabasını kiralamaya gittiğinde işaret parmağım ile orta parmağımı birleştirip gırtlağıma kadar ittireceğim. Evet bile bile kendimi kusturmaya çalışıyorum. Şuan ki rolümde ise rahatsızlandım. Acilen tuvalet ihtiyacımı karşılamam gerekiyor. “Efendim! Efendim!! Acilen lavaboya gitmem gerekiyor ne olursunuz. Gerekirse başımda bekleyin ve ellerim bağlı kalsın ama altıma kaçırmak istemiyorum çok utandırıcı! Değerimin düşmesini istemiyorum. Lütfen yardım edin! Bir dakikalığına bile olsa razıyım.” Şimdiye kadar her şey yolunda gitti. Umarım bundan sonrada yolunda gider.

Eğer olur da adam yalanıma inanıp kapıyı açarsa direk Nawanuke ile ellerimi çözüp adamın üzerine atlamaya çalışacağım. Bir takım sorular sormam gerekiyor lakin sorularımı sormadan önce adamı kıvama getirene kadar dövmem gerek. Dediğim gibi adam tahmin ettiğimden daha güçlü çıkabilir. Bu yüzden dikkatli bir şekilde saldırı yapmaya çalışacağım.

[Hiramatsu Odasaku]

Demir parmaklıkların arkasında kalan 4-5 kişi görüyordum. Bir tanesi ağlıyordu üstelik. Ne kadar üzücü. Bu şerefsizler kimi bulmuşlarsa içeri almışlar sanki. Hepsinin gözlerinden göçüp gitmiş olan bir umut vardı. Adam beni arkada tutuyor ve tam abimi içeriye atacakken abimin söylediği şeyi dikkate alıyordu. Sanırım abim rolünü biraz fazla mı iyi oynamıştı? Bir kaç saniye donuk kaldıktan sonra adamlar beni içeri atma kararı alıyorlar. Ulan abi! Gene kaptın baş rolü! İkisi abimin koluna giriyor ve onu içeri götürüyorlar.

Kısa bir süre sonra abimin çığırışları geliyordu kulağıma. Tek yaptığım şey sabretmekti işte. Bu sırada bulunduğum mekana göz gezdiriyordum. Benim yaşlarımda çocuklar vardı. Zavallı arkadaşlarım. Keşke size başka şekilde yardım edebilseydim. Ancak kökünü kurutmam lazım bu şerefsizlerin. Şimdilik sakin kalmalıydım. Doğru anı bekleyip harekete geçmeliydim. Amacımız burayı değil, örgütü çökertmek çünkü.

Duyduğum sesler sonrasında abim de bize katılıyor. Yolculuğa çıkmak için bizi hazırlamasını söylüyor eleman öbürüne. Adı Sekki idi sanırım. At arabası ile götüreceklermiş bizi. Bir şeyler konuşup ateşin başına geçiyorlar. Bende o süre için abime bakıyordum. İsmini bilmediğimiz eleman bir anda ayağa kalkıp çıkışa ilerliyor ve Sekki denilen herif mağaranın köşesine doğru ilerliyordu. Bu arada kızın burun çekişleri sürekli duyuluyordu. Sanırım bizden beklentileri vardı ama bu hareketlerle oda solmuştu. Bir süre sonra abim tuvaletinin geldiğini söylüyordu. Hala rolünü yapıyordu hemde. Acaba neyin peşindeydi? Daha da önemlisi, ani bir hareket yapacak mı? Bunun için hazırlıklı olmalıydım. O yüzden gelişen durumlara karşı atılgan bir şekilde bekliyordum.

[GM - Naruto]

Out: Elleriniz arkadan bağlı olduğundan Dazai'nin istediği hamleyi yapması mantıksal olarak mümkün değil. Herhangi bir şey yapmayıp planını kafasında kurduğunu varsayıyorum sadece, yani 10 dakika boyunca öyle boş boş oturuyorsunuz. Dikkat arkadaşlar.

Eleman ateşin başında yemeğini yemeye devam ediyor. Bitirince ise bir deri mataradan suyunu içiyor ve çantasını yığdığı köşeye gidiyor ve onu toparlamaya başlıyor. İplerini tekrar bağlıyor, dışarıda olan bir kaç kap kacağı içerisine tıkıştırıyor. Yerde varolan bir kaç yer yatağını tekrar hazırlıyor, ateşi söndürüyor üzerine kum atarak.

İçerideki tutsaklar ise hala sessiz. Arada sırada kızın size doğru bakıp süzdüğünü görüyorsunuz, başka bir hareketlilik söz konusu değil. Eleman ateşi söndürdükten sonra kendi kendine konuşuyor; "Nerede kaldın Maki?"

Kapıya doğru bir kaç adım atıyor, mağaranın çıkışına doğru bakınıyor, fakat dışarı çıkmak için bir şey yapmıyor.

[Hiramatsu Dazai]

Tamamdır, plan kuruldu. Zaten bu kadar derin düşünerek fazlasıyla zaman kaybettik. Fakat planımda ufak bir değişiklik yapmak istiyorum. Kusan kişi ben değil Odasaku olacak. Kardeşim bir zarar görmeyecek fakat Odasaku yerine benim bağırmam ve konuşmam önemli olacaktır. Ayrıca daha az önce beni sorguya çektiler. İçeri atılır atılmaz kusarsam adam benden şüphelenebilir. Dediğim gibi, bu adamlar aptal gibi görünebilir fakat ummadığımız kadar iyi de çıkabilirler. Ayrıca diğerinin isminin Maki olduğunu öğrendik. Her şey tamamlandı. Şimdi planı Odasaku'ya anlatma vakti geldi. Umarım kardeşim benim bu isteğimi sorgulamaz. Zira işin içinden anca bu şekilde çıkabiliriz.

Odasaku'nun kulağına yaklaşacaktım. Adamın duyamayacağını düşündüğüm bir ses tonuyla konuşmaya başlayacaktım. “Odasaku, sakın bir soru sorma ve yapacağım şeyi sorgulama. Şimdi ellerimi çözüp seni kusturacağım. Sen sadece kriz geçiriyormuş gibi rol yap.” Ardından ellerimi Nawanuke no Jutsu ile çözüyordum. Adam o sırada çoktan Maki'ye bakmak için arkasını dönmüştü. Böylelikle sol elimin işaret parmağı ile orta parmağını birleştirip Odasaku'nun gırtlağına doğru ittiriyorum. Dayan Odasaku, bir problem olmayacak.

Eğer Odasaku dediklerimi yapıp kusarken kriz geçiriyormuş gibi rol yaparsa inandırıcılığın artması için ellerim arkada bağlıymış gibi duracağım ve bağırmaya başlayacağım. “Efendim! EFENDİM!!! Kriz geçiriyor! Bu çocuk kriz geçiriyor!”

Hadi hadi hadi! Umarım plan işe yarar. Eğer adam kapıyı açarsa kafamda kurduğum planı uygulayacağım. Etkisiz hale getirmek için direk Sekki'nin üzerine atlamaya çalışacağım...

[Hiramatsu Odasaku]

Adam yemeğin başında oyalanırken bende bir çıkış yolu arıyordum kendim için. En azından buradaki insanları nasıl güvende tutacağımı düşünüyorum. At arabası geliyor, ve biz hala böyle duruyoruz. Ne yapmamız gerekiyor bilmiyordum açıkçası. Görevimiz oldukça tehlikeli olmasından ziyade zordu. Çünkü benim aklımdan geçen şeyler ile karşılaştığımız her olay çelişiyordu. Bunun için doğru zamanı bekliyor olsak bile zaman daralıyor ve hala biz başındayız. Ben mi panik yapıyorum? Bu işin içerisine girmek, çıkmaktan daha zor gözüküyor. Bakalım, olacak şeyler neticesinde belki bizde bir şeyler yapabiliriz.

Düşüncelerimden sıyrılırken adamın bir şeyleri çantasına koyduğunu ateşi söndürdüğünü ve bir takım şeyler ile uğraştığını görüyorum. O kadar rahat ki sanki biz burada aç ve susuz değiliz hatta yokuz bile. Bu kadar şerefsiz olmasından ötürü kurtulduğumda ilk onu döveceğim! İçerideki tutsaklarda bu duruma alışmış gözüküyordu. Aslında bu duruma alıştıklarını bile söylemek beni üzerken, kızın bakışı ile bu iç parçalanması beni sinirlendirmeye başlamıştı. Kimse yerinden kıpırdayıp bir hareketlilik içerisine girmiyordu. Adam kendi kendine konuştuktan sonra ise mağaranın çıkışına doğru yaklaşıyordu.

Bu sırada abim bana yaklaşıyordu. Planını anlatıyordu. Kusmak mı? İyi de, kusarsam hiç iyi olmayabilir! Yavaş yavaş parmağının bana geldiğini görüyordum. Neyse Odasaku, yapacak bir şey yok. Sana dilsiz ol dedi, oldun. Deli ol dedi, olurdun. Ama bu biraz daha sıkıntılı duruyor. Midem bulanıp kusmaya başladığımda abimin çığlıklarını duyuyordum. Bende inandırıcı olsun diye kafamı yere vuruyordum şöyle dikkat çekercesine..