[Takım Sora] Potansiyel

[Midori Sora]

İşte 2 gün ne çabuk gelip geçmişti. Bu süre zarfı boyunca babamla konuşmuş ve bizim acemiler için bir şeyler ayarlamıştım. Biraz patates toplayıp yararlı olsunlar köyümüze ve ekonomimize aynı zamanda harçlık da görsün cepleri. Üstelik akşam üzeri yorgunlarken bir dövüş yaptırayım ki bitmiş bir şekilde nasıl dövüşüyorlar. Dövüşü 2 parçaya bölmeyi düşünüyorum 1. Hiç bir ninjutsu ve genjutsu tekniği yok. 2. bölüm ise her şey serbest. Eh rakibi kalıcı bir şekilde yaralamak veya öldürmek yok kuralını da ekleyeyim. Evet her şey güzel olarak. Şu Masaru'nun içinde yatan elementi de öğrenirim diye düşünüyorum.

Ah işte Matsuoko-dono. Kusagakure'nin en saygın ağacı. Yine herkesden önce geldim. Sanırım bunu seviyorum. Sabahın erken saatlerinde burası oldukça boş. Bir kaç Shinobi var ağacın çevresinde. Dün geninlerimin evlerine gidip saat 5 te benimle burada buluşmalarını söyledim. Gerçi Masaru'yu evinden toplayacağım gibi hissediyorum. Ağacın yanına oturup biraz dinlenecektim. Bu sırada geninciklerimin gelmesini bekleyecektim. Sui yakında damlardı. O geldiğinde ona odaklanıp sensör yeteneklerimi kullanmayı düşünüyordum. Acaba o robot görüntünün altında nasıl bir duygu yatıyordu.

[GM - Naruto]

Matsuoko-dono'nun önünde bekleyişin pek de uzun sürmüyor. Tıpkı kafedeki buluşmanızda olduğu gibi, Sui yine vaktinde çıkıp geliyor ve ilk önce Matsuoko-dono'yu ardından kafedeki gibi seni selamlıyor. Sui'nin ilk olarak Matsuoko-dono'yu selamlaması da aslında onun hiyerarşik düzene ne kadar sağdık olduğunu bir kez daha gösteriyor, zira Matsuoko-dono ile kıyaslandığında Kusachou'nun bile astı olduğunu gayet iyi biliyorsun. Sui sessiz bir şekilde beklemeye koyulurken, sen de sensör yeteneklerini Sui üzerinde denemeye karar veriyorsun.

Sui'ye odaklandığın anda, tıpkı suratından hissettiğin gibi derin bir soğukluk hissediyorsun. Bu soğukluğun tercümesi de basit bir hissizlik olarak açıklanabilir duruyor. Sanki içi tamamen boşaltılmış gibi duran Sui'nin chakra kapasitesi ise makul seviyelerde görünüyor. Ne koca bir okyanus ne de bir göl... Tam olması gerektiği seviyede demek mümkün.

Sui'nin üzerindeki hakimiyetini geri çekerken Masaru'yu beklemeye koyuluyorsunuz. Ancak tıpkı düşündüğün gibi Masaru yine zamanında gelmiyor buluşma noktasına. Bir önceki buluşmada söyledikleri kafanda yankılanırken, Masaru'nun evine gitmenin onu beklemekten daha iyi bir seçenek olabileceğini düşünüyorsun. Sui ise her zamanki donukluğunu ve sessizliğini korumakta.

[Midori Sora]

Bekleyişim çok uzun sürmemişti. Tam da beklediğim gibi olmuştu. Sui çok kısa bir süre sonra gelmişti. Önce ağacı sonra beni selamlamıştı. Eh bu ağaç benden yüksek rütbeli sayılır. Hatta bu ağaç kusa-chou'dan bile yüksek rütbeli. Yani ilk onu selamlaması doğaldır böylesine hiyerarşik bir sistemi benimsemiş bu kızın. Sui ile beklerken sensör yeteneklerimi onun üzerinde kullanmaya çalışmıştım.

Ona odakladığımda suratının bir yansımasını hissediyordum: soğuk ve boş. Düşünceleri hiç bir duygunun altında değilmiş gibi. Ya tüm duygulardan arınmış ve tamamen rasyonel düşünüyor yada düşüncelere sahip değil. İlki daha yüksek bir ihtimal gibi duruyor. İkincisi olsaydı gelişmesini açıklayamazdım değil mi? Çakra kapasitesi gayet normal görünüyor. Ne az ne de çok. Onu standart bir shinobiden ayıran şey bu emirleri yerine getirme arzusu bence.


Sui üzerindeki odaklanmamı dağıtırken Masaru'nun hala gelmediğini fark ediyorum. Gelmesini beklersek uzun olacak gibi duruyor ama evi neredeyse yolumuzun üstünde sayılabilir. Masaru'yu evinden toplayacağımızı düşünmüştüm. diyor ve bir iç çekiyordum. Hadi bakalım Sui, yol bizi bekler. diyerek Masaruların evine gidecektik. O çocuk patates toplamaktan kaçabileceğini sanıyorsa oldukça yanılıyordu. Hiç kimse patateslerin gazabından kurtulamaz. Patateslerden sonra ise sıkı bir antreman onu bekliyordu. Kaçış yok Masaru.

[GM - Naruto]

Sui tereddüt etmeden seni takip etmeye başlıyor ve kısa bir süre sonra Masaru'nun evine varıyorsunuz. Masaru ile tam da kapıda karşılaştığınızda Masaru "Ben de tam çıkıyordum. Şemsiye alayım mı?" diye soruyor. Ancak ikinizden de bir cevap gelmeyince "Almayayım madem." diyor ve yola koyuluyorsunuz.

Az gidip uz gidiyorsunuz ve sonunda patates tarlasına ulaşıyorsunuz. Tarlada sizi karşılayan ise anne ve baban oluyor. İkisi de çocukları selamlayıp kendilerini tanıtıyorlar. Sui de sana gösterdiği saygıyı ailenle paylaşıyor. Masaru ise basitçe ismini söylüyor ve hemen sonrasında "Burası kaç baş inek alır?" diye soruyor. Baban Masaru'nun ilginç ölçü birimli sorusuna cevap veriyor ve orta büyüklükteki arazinin boyutlarını, olması gerektiği ölçü birimi ile söylüyor. Masaru etkilenmiş bir biçimde babana bakarken, baban ve annen daha fazla lafı uzatmak istemediklerini ve esas konuşması gerekenin sen olduğunu belirten bakışlarla sana dönüyorlar.

[Midori Sora]

Sui karşı çıkmadan beni takip ediyordu. Kısa bir süre sonra Masaru'nun evine varmıştık. İlginç bir şekilde Masaru'yu evden çıkarken yakalayabilmiştik. Bence bu çocuk biraz potansiyel içeriyor olabilirdi. Şemsiyesini alıp almaması gerektiğini sormuştu bizden yanıt gelmeyince ise almamaya karar vermişti. Sanırım arada bir mantıklı kararlar verebiliyor. Belki de ben iki gün önce yanlış bir görüşe varmıştım.

Takım Sora ile ilerlerken.. Ne hoş bir tınısı var değil mi? Takım Sora? Sora-Sensei? Benim gibi toplumsal hiyerarşiye inanmayan bir adam bile bu hiyerarşi de bir yerdeydi. Sistem ne mükemmeldi. Onu istemeyen adamı bile içine alıyor ve boğuyordu. Ne zaman "Sora" yı öldürecek ve geriye hiyerarşik düzenin bir kalıntısını bırakacaktı acaba? Ah sanmıyorum bana bunu yapabileceğini. Benim gibi doğanın ve kitapların dostunu nasıl tahrip edebilirdi ki? Dayanabilirdim üzerimde olan baskılara. Bu çocukları da bu şekilde eğitmek isterdim. Onları robotlaşmışlıktan uzak ama köyleri için işlevsel birer insana çevirmek istiyordum. Her ikisini de.

Takımım ile küçüklüğümden tanıdığım, nostalji dolu yollarda ilerleyerek tarlamıza varmıştık. Oldukça hoş bir tarlaydı. Çocukluğumu geçirdiğim mekan bende güzel ve derin hisler uyandırıyordu. Şimdiye kadar fark etmesem de şimdi burayı ne kadar özlediğimi farkediyordum. Ailemi ne kadar süredir görmüyordum ben? Ne kadar uzun süre görevdeydim? 2 gün önce babama bir kuş göndermiştim ama onu yüzyüze görmek kadar güzeli yok ya. İkisi de bizi kapıda karşılıyor. Tıpkı önemli bir misafirmiş gibi. Sui aileme de saygıyla yaklaşıyordu. Eh doğal birşeydi onun için. Masaru ise... Masaru gibiydi işte. Adını söylemişti ve tarlanın büyüklüğüne şaşırmıştı. Beklenildiği gibi. Babam sorusunu düzgün ölçü birimleriyle cevapladıktan sonra konuşma sırası benimmiş gibi görünüyordu. Sanırım sürekli konuşmaya alışabilirim.

Bir enfes alıp konuşmaya başlayacaktım Sizi buraya getirme amacım biraz antreman yapmanız, bir kaç tavsiye almanız ve elbette dövüşmenizdi. Sizin potansiyellerinizi görmek istiyorum. İsterseniz şimdi dövüşelim ve daha sonra patates toplayalım. İtiraz gelmezse konuşmaya devam edecektim. Dövüş 2 kısımdan oluşacak. 1. kısımda hiç bir ninjutsu veya genjutsu tekniği kullanmadan rakibinizi alt etmelisiniz. 2. kısımda ise tüm teknikler serbest. Ufak bir kuralımız da var Şimdilik rakibiniz de olsa karşınızdaki insan sizin takım arkadaşınız. Ona kalıcı veya uzun süreler boyunca iyileşmeyecek bir yara vermemeye çalışın. Ah öldürmek de yok tabii.

Bu sözlerimden sonra Masaru'yu yanıma çağıracaktım ve Şimdi biraz bekle. diyecektim. Ona iyice odaklanıp elementini, duygularını ve neler düşünüyor olabileceği hakkında bazı ipuçlarını sensör yeteneklerimle elde etmeye çalışacaktım. Bu işi şimdi yapıyordum ki dövüşü en ince detayına kadar kaçırmayayım. Onların gerçek potansiyellerini görmek istiyordum. Sensör yeteneklerimi kullandıktan sonra dövüşün 1. bölünümün başlangıcını sağlamak için tekrardan konuşabilirdim. Ama önce Sui ve Masaru'yu çimenler dışında hiç bir şey olmayan bir kısma yönlendirecektim. Unutmayın, karşınızdaki sizin gerçek düşmanınız değil. Ona fazla zarar vermemeye uğraşın. Genjustu ve Ninjutsu yok! Dövüş başlasın! Bakalım Sui yetenek kitini kullanamazken nasıl bir dövüş çıkartacaktı? İkisine de fiziksel bir iş için hazırlanmalarını söylemiştim gerçi. İyi şanslar!

[GM - Naruto]

Senin dövüşme fikrine iki öğrencinden de itiraz gelmiyor. Bu sebeple de kafandaki tüm şeyleri ortaya dökebiliyorsun. Sui her bir cümleni anlamış olduğunu belirtmek için kafası ile sana onay verirken, Masaru hala daha tarlayı süzüyor gözleri ile. Bu anda Masaru'yu yanına çağırdığında çocuk neredeyse duymuyor bile seni. Bakışları tarlada kalan Masaru'yu boynundan yakalayıp yanına çekmekte buluyorsun çareyi ve hemen ardından Masaru'ya odaklanıyorsun.

Gözlerinle Masaru'yu süzerken, sanki zihnin Masaru'nun içine giriyor. İlk olarak onun chakra noktalarını görüyorsun. Ancak daha sonra tüm bunları görmediğini, sadece hissettiğini anlıyorsun. Zira gözünün önündeki görüntüde hala kendisini tarla ile eşleştirmiş Masaru bulunuyor. Biraz daha derinlere inmek için chakra noktalarını birleştiriyorsun ve sonunda Masaru'nın chakrasının toplandığı yerde buluyorsun kendini. Oldukça dingin duran chakrasında en ufak bir hareketlenme bile söz konusu değil. Dolayısıyla bu senin işini bir nevi rahatlatıyor. Odağını arttırıp elementini çözme işine giriştiğinde, sanki karşında büyük büyük kapılar beliriyor. Eğitimlerin sırasında da elementi tespit etmenin kolay bir şey olmadığını anımsıyorsun. Bunun senin gerçek anlamda ilk denemen olduğu da göz önüne alınırsa, epey zorlandığını söylemek mümkün. Odağını tamamen chakra kütlesine vermişken artık dış dünya ile aranda bir bağlantı kalmıyor. Sui'nin üzerinde denediğinin ötesinde olan bu deneyim giderek terlemene sebep oluyor. Ancak sonunda, birden karşında alev alev yanan chakrayı hissediyorsun. Terlemen bu sıcaklıkla artarken, Masaru'nun elementinin katon olduğuna emin olabiliyorsun.

Odağını Masaru'nun zihnine verdiğinde ise karşına merak ve tarla kelimeleri geliyor. Bu ikisi dışında hiçbir şey barındırmayan bir zihinle karşı karşıya olduğunu anladığında, zaten biraz da yorulmuş olduğun için hislerini kapatıyorsunuz. Tamamen kendine geldiğinde, aradan neredeyse 5 dakika geçmiş olduğunu fark ediyorsun. Oysa sana tüm bunlar kısa bir an gibi gelmiş oluyor.

Bu işleri de hallettikten sonra öğrencilerini bol çimenli olan birkaç tarla öteye götürüyorsun. İki öğrencin de dövüş pozisyonlarını alıyor. Aralarında 10 metre mesafe bulunmakta ve Sui tüm bakışlarını Masaru üzerine dikmiş halde. Dövüşe başlamak için senin komutunu bekliyor sadece. Ancak dikkatini çeken bir şey var ki o da bakışlarındaki hissizlik. Bir an için iki gün öncesine gittiğinde, Sui ile Masaru'nun neredeyse hiç konuşmamış olduğunu ve bugün de hiç konuşmadıklarını fark ediyorsun. Bunu da çözülmesi gereken bir sorun olarak aklına not alırken, bakışların Masaru'yu buluyor. Masaru ise hala daha tarlaya, sanki kendisini hipnotize etmiş gibi bakmakta. Tüm bu dövüş, sezme işlerinden bihaber durmakta.

[Midori Sora]

Dövüş fikrime hiç kimse itiraz etmiyor. Birbirlerini dövmeye bu kadar mı meraklılar? İnsan bir "neden?" diye sormaz mı? Neden arkadaşınızla dövüşmek istiyorsunuz ki? Onları pataklamanın neresi sizin için ilgi çekici ki? Biraz sorgulama aşılamak gerek size. Neyse lafımı kimse bölmediği için aklımdan geçenleri düzgünce anlatabiliyordum en azından. Sui onaylarcasına kafa sallıyordu. Masaru ise dalıp gitmişti. Aldığım raporda böyle olduğundan bahsediyordu. Bunu nasıl kırabilirdim ki? İnsan psikolojisinden anlayan babama verebilirdim sanırım. Bir kaç saatlik konuşmanın ardından en azından problemin nasıl bir şey olduğu veya neden oluştuğu hakkında aydınlatabilirdi beni. Eski bir shinobiydi, asker psikolojisinden de anlardı. Önce Sui ile konuşturacaktım ama Masaru antremanlara bile katılamayacak durumdaysa ilk onunla konuşmak daha yararlı olurdu. Onu yanıma çağırmama rağmen bile adam odağını yitirmişçesine dünyadan soyutlanmıştı.


Bir şekilde yanıma çektiğim Masaru'ya odaklanmıştım. Zihnim sanki Masaru'nun içindeydi. Onun çakra noktalarını görüyordum ama aslında görmüyordum. Hislerim odaklanmam sayesinde oldukça artmışlardı neredeyse görüyor gibiydim çakra noktalarını, ama sadece hissediyordum. Daha derinlere inmek için çakra noktalarını birleştirip temele kadar takip ediyordum. Oraya varmak çok zor olmamıştı ama zaten olaylı kısım oraya vardıktan sorna yapacaklarımdı. İlk defa birinin çakrasının hangi elementi içerdiğini çözecektim. Bu çakranın toplandığı yere vardığımda odağımı arttırmaya karar vermiştim. Evet, sanki bir şeyler oluyordu. Önümde kocaman kapılar belirmişti. Evet bana elementi tespit etmenin kolay olmadığı söylenmişti ve bu benim ilk pratiğimdi ama uzun uğraşlar sonucunda dış dünyaya kendimi kapatmıştım ve tamamen hislerimle görüyordum. Ben kapılar üzerinde uğraştıkça daha çok terliyordum ama o an için çok da önemli değilmiş gibi geliyordu terleme. Gerçekten müthiş bir deneyimdi. Sui'nin üzerinde kullandığımdan daha çok uğraşmam, daha fazla efor sarf etmem gerekmişti. Sonunda kapılar çatırdamaya başlamıştı. Sanki bir şey olacak gibiydi. Odaklanmamı daha fazla arttırarak sonucu hızlandırmaya çalışıyordum. Birden patlayan bir alev kütlesi benim benliğimi dış dünyaya atıyordu az kalsın. Terlemem oldukça artmıştı ve kendimi yorgun hissediyordum ama Masaru'nun elementinin katon olduğunu anlayabilmiştim.

Kontrolümü arttırıp Masaru'nun zihnine bir bakış attığımda ise merak ve tarla kelimeleri dışında hiç bir şey olmadığını görmüştüm. Kontrolümü çekip sensörlük hislerimi kapattığımda ise çoktan 5 dakikanın geçtiğini farketmiştim. Terlemiştim , oldukça sıcaklıyordum ve yorulmuştum. Bu benim ilk deneyimimdi.

Gülümseyerek Sui'ye Takım arkadaşının elementini tahmin etmek ister misin? diyordum. Bir element söylemesini umuyordum. Hadi robot kız, biraz insanlarla kaynaş.

Öğrencilerimi çimeni bol ve güzel olan bir alana götürdükten sonra ikisi de dövüş pozisyonu alıyorlar. Bir dakika, bunlar daha önce minimal düzeyde iletişim kurdular ve ben onları dövüştürüyorum. Bunu çözmem gerekiyor. Burada kaynaşacaklarını umuyorum. Annem ve babam oldukça samimi insanlar olmalarının yanı sıra annem taktik üstadı bir shinobi ve babam da insan psikolojisi ve sosyolojisinden anlayan eski bir shinobi. Onları bu yer kaynaştırıp geliştiremezse başka bir yerin bunu başaracağını umut etmek oldukça büyük bir hayal olur. Sui Masaruyu gözleyip dövüşe hazır oluyorken. Masaru ise dövüş pozisyonunda boş boş bakıyor. Biliyorum ki tarlayı düşünüyor. Acaba kendinde değilken refleksleriyle ne kadar dayanabilir Sui'ye? Annem ve babamı yanıma çağırdıktan sonra dövüşü başlatıyorum. Sui veya Masaru'nun kontrolsüzce hamle yapmasının önüne geçmek için de hazırda bekliyorum. Bu dövüşten sonra masaru'yu babamla konuşması için göndermeliyim ben de Sui ile antreman yapmaya devam ederim herhalde.

[GM - Naruto]

Masaru'nun elementi ile ilgili sorduğun soruya Sui beklediğinden çok daha farklı bir cevap veriyor. O robota bağlamış kız belki de ilk kez kalıplarını kırıyor ve "İlgilenmiyorum Sora-sensei." diyor tüm donukluğu ile. Aslında bu Masaru'ya karşı duygularını yansıtan bir kelimede oluyor. Tüm söyleyeceklerinin bundan ibaret olduğunu ise rahatlıkla anlayabiliyorsun.

Anneni ve babanı yanına aldıktan sonra dövüşün başlama anı geliyor. Masaru hala tarlada bıraktığı aklıyla Sui'nin karşısında dikiliyor. Sui ise tetiğine basılmayı bekleyen bir zıpkın gibi hazırda duruyor. Senin dövüşü başlatan sinyalin geldiği anda Sui yerinden fırlıyor ve Masaru'nun karnına bir yumruk indiriyor! Aldığı darbe ile geriye birkaç adım atan Masaru'nun ağzından "Vurma." kelimesi çıkıyor sadece. Ancak Sui bu kelimenin anlamını hiç duymamış gibi bir kez daha hamle yapıyor. Bu sefer doğrudan suratına bir tekme atarak Masaru'yu yere sererken, kendini de Masaru'nun üstüne atıyor. Kolunu iyice geren Sui yumruğunu serbest bırakırken Masaru sanki burada değilmiş gibi çıkan sesiyle "Pes." diyor. Sui yumruğunu Masaru'nun burnunun on santim kadar ötesinde sabitlerken, senden gelecek bir komutu beklemeye başlıyor.

Dövüş sandığından daha kısa bir sürede sona ererken, ilk tepki babandan geliyor. Babana sana yaklaşarak "Masaru... Gücü kuvveti yerinde, ancak aklı uçmuş biri. İlginç biri." diyor. Tam bu esnada annen lafa karışıyor ve "Sui'nin saldırıları da çok direk, çok toy." diyor. Her ne kadar dövüş sandığından kısa sürede bitmiş olsa da iki büyüğünün sözü ile bu dövüşün o kadar da iyi ve eşit şartlarda olmadığını kavrayabiliyorsun.

[Midori Sora]

Masaru'nun elementinin katon olduğunu açığa çıkardığımda bir rahatlama olmuştu bende. İçinde ninjutsu için çakra vardı. Çakrası da stabildi. Onun için belki Ninjutsu yolu açılabilirdi ama öncelikle şu dalma huyundan vazgeçmeliydi. Çocuk buradaydı ve bir kaç saniye sonra boşlukta süzülüyordu. Zihni ise bomboştu. O an neye daldıysa sadece o vardı zihninde, diğer şeylere yer yoktu. Bu problem giderilirse hoş bir katon kullanıcısı olabilirdi. Gerçi bu çocuğa katon öğretirsek gider köyü yakar, neyse. Sui sorumla ilgilenmediğini belirtmişti. İlginç. Oldukça değişik ve beklenmedik. Sanırım fikirlerine saygı duymalıyım. Masaru normal haline döndüğünde söylerim onlara katon özellikli bir çakrasının olduğunu.


Masaru hala neredeyse katatonik durumdaydı ve ben dövüşü başlatmıştım. Sui düşmanına atlayan köpek misali sıçramış ve Masaru'nun karnına bir yumruk indirmişti. Masaru reflekslerini bile kullanmamıştı sadece bir "vurma" kelimesi dökülebilmişti dudaklarından. Sui ise hiç bir şekilde dikkatini bozmamış ve bir sonraki hamlesini yapmaya koyulmuştu. Surata gelen bir tekmeden sonra Masaru yere yığılmıştı. Sui ise rakibini etkisiz hale getirmek için üstüne çıkmıştı. Pes çok geçmeden ilan edilmişti. Kazanan Suiydi, tabii buna kazanmak diyebilirsek.

Babam Masaru hakkında güçlü demişti, annem ise Sui hakkında çok toy demişti.Evet belki eşit şartlarda yapılmamıştı dövüş ama gerçek bir savaşta eşit şartlar olmazdı. Baba, Masaru'nun bu halinin sebebini çözebilir misin veya neden böyle olduğuna? Arada bir gidiyor ve geri geliyor. Şu an zihninde "tarla" ve "büyük" dışında bir düşünce yok. Saplantılı bir biçimde odaklanmış görünüyor. Yapılan taramalarda bir sonuç çıkmamış ama belki sen bir şeyler yapabilirsin? Bu arada ona Suiken stilinin iyi gidebileceğini düşünüyorum. Gücü kuvveti yerinde ve öngörülemez birisi. diyecektim. Ardından anneme dönerek Sui bir taijutsucu değil, fiziksel olarak da çok iyi sayılmaz, bilirsin genjutsucular çok güçlü olmuyorlar ama belki kendini koruması için ona Suiseiki stilini öğretebilirim. En azından yakın dövüşte kendini koruyabilsin ha ? Daha sonra Masaru'yu babama teslim ettikten sonra anneme Sui'nin özelliklerini ve tekniklerini anlatacaktım. Gelişimi ve köyün yararı için neleri öğrenmesi gerekiyordu? Bir tavsiye isteyecektim. Daha sonra ise Sui ile antreman yapacaktım. Ben sadece savunma pozisyonunda dururken bana saldırmasını talep edecektim. Kaidan'ımı geçen bir kişi olmuştu şimdiye kadar ve o da bir genjutsucuydu. Tüm teknikleri kullanabilirsin Sui, savunmamı aşmaya çalış! diyecek ve Kaidan pozisyonunda kalacaktım.

[GM - Naruto]

Baban ve annene söylediğin cümlelerin ardından ikisi de gülümseyerek sana bakıyor. Yüzlerinde bir gurur ifadesi içine işlenirken baban söze giriyor. "Bak Sora..." diye başlayan cümlesinin nasihat dolu olduğunu daha girişinden anlıyorsun. Baban da zaten olayın farkında olduğu için gülümsemesini arttırarak "Bu yeni nesli geliştirmek senin sorumluluğun. Artık küçük bir çocuk olmadığını ve hatta büyük bir adam olduğunu fark etmişsindir. Annenle ben yarın ölüp gidebiliriz, bu yüzden bu çocuklara bir şeyler öğretecek olanlar biz değiliz. Onlara verebileceğin her şeyi ver, kimseden bir şey bekleme. Eminim bunun üstesinden geleceksindir." diyor. Babanın bu konuşması kafandaki tüm planları alt üst ederken annen "Çocukları istediğin zaman tarlada çalışmaya getirebilirsin. Ücretsiz işçileri sevmemek elde değil." diyerek gülüyor. Baban da bu gülümsemeye eşlik ederken yerlerinden kalkıyorlar ve tarlada yer alan ufak kulübelerine doğru gidiyorlar. Yolda ise el ele tutuşarak bağlılıklarını ve sevinçlerini sana gösteriyorlar.

Bu durum karşısında Masaru yanında kalıyor, ancak sen yine de bire bir programını uygulamaya koyuyorsun. Sui hemen karşında yer alırken senin direktiflerini dikkatle dinliyor. Ardından saygıyla önünde eğiliyor ve dövüş pozisyonunu alıyor. Başlama sinyali ile birlikte Sui hızla el mühürlerine girişiyor. Kısa el mührü dizisini hızla tamamladıktan sonra tekniğini aktif hale getiriyor. Aranda 10 metre kadar mesafe bulunan Sui gözünün önünde bulanıklaşmaya başlıyor. Bu bulanıklaşma ise zihninde unuttuğun veya en azından unutmak istediğin şeyleri aklına getiriyor. Kaidan'ını hiçe sayabilen, Mifune'nin ölümünün en büyük sebebi olan o şeytanı! Sui bulanık görüntüsü ile sana koşmaya başlarken, aslında bulanıklaşanın sadece Sui değil, tüm dünya olduğunu fark ediyorsun. Bu da korkularının daha da büyümesine sebep oluyor ilginç bir şekilde. Sui ile arandaki mesafe azalırken, sen Sui'den çok geçmişteki olayla dövüşmeye başlıyorsun.