[Odasaku & Dazai | Aktif Operasyon] Yaşamın Değeri

[GM - Naruto]

Aktif bir göreve hazır olduğunuzu bildirmenizin ardından geçen bir kaç gün sonra, göreve çağrılıyorsunuz. Göreviniz, Ses Ülkesi'nde faaliyet gösteren, fakat operasyonlarını yavaş yavaş Gün Işığı Ülkesi'ne taşımakta olan bir insan ticareti grubuna, köle kılığında sızmak.

Sabahın ilk ışıklarıyla brifinginizi alıyorsunuz. Olayların gelişimi şöyle ilerlemiş bulunmakta; Zoumotsu geçidinin yakınlarında bulunan ufak bir yerleşim biriminden, yaşları 15 ilâ 17 arasında değişen bir kaç çocuğun kaçırıldığı haberi geliyor önce köye. Hızlıca ufak bir araştırma timi gönderiliyor, bu tim kaçırılan çocukların geçidin çevresindeki dağlık bölgelerde bulunan bir mağarada tutuldukları bilgisini getiriyor. Köy yönetimi, mekânı basıp çocukları kurtarmak yerine, çetenin kökünü kazıyacak başka bir plan geliştiriyor, köle kılığında Shinobi'leri örgütün karargahına sokmak ve içten çökertmek.

Örgüt hakkında çok bir şey bilinmemekte, lâkin Ses Ülkesi'nin içinde bulunduğu karışık ortamdan faydalanıp insanları kaçırarak, köle olarak diğer çetelere veya köleliğin yasal olduğu başka ülkelere satmaktalar. Son bir kaç aydır da Nikkougakure'nin sınır bölgelerinden insanların kaçırılmasından da sorumlu oldukları düşünülüyor. Örgütte pek çok eli silah tutan eleman bulunmakta, yönetici kadrosunun ise Shinobi eğitimi görmüş kişilerden oluştuğu düşünülüyor.

Brifingin tamamlanmasının ardından, tüm ekipman ve teçhizatınızı köyde bırakıp Zoumotsu geçidi için yola çıkıyorsunuz. Akşam saatlerinde, sağanak yağmurun altında varıyorsunuz geçide. Üzerinizde basit köylü giysileri var. Bölgedeki kontağınız olan bir Nikkougakure shinobisi ile buluşuyorsunuz ufak, tek kişilik bir kampta. Size görevinizi tekrarlıyor ve ellerinizi arkadan bağlıyor, ardından sizi dağlık araziya çıkartmaya başlıyor. Dağlık bir arazide, ağaçların arasındaki geniş geçit yolunu görebilen bir mağaranın önüne geldiğinizde sizi yere oturmanızı, birazdan mağaradan çıkacak kişinini sizi içeri alacağını söylüyor. Buradan sonrasında, yalnız olduğunuzu belirtiyor ve ani bir Shunshin ile ortadan kayboluyor.

Sağanak yağmurun altında, sert bir kayanın üstünde, elleriniz arkadan bağlı bir şekilde, oturmaktasınız. Görevinizi tekrar aklınızdan geçiriyorsunuz; "Örgütün liderini bul, yakala, canlı olarak Nikkougakure'ye getir."

Pasiflik süresi 24 saattir.

[Hiramatsu Dazai]

Bu sabah biraz daha farklı gelişiyordu olaylar. Evimize birer brifing geliyor. Şöyle bir incelediğimde ne olduğunu rahatça anlayabiliyordum. İşte bir görev vakti daha yaklaştı. Böyle günlerde kafamda düşünmek istemediğim düşünceler dans ediyor. Sebebi ise çok basit, kardeşimde benimle beraber göreve gelecek. Lâkin o artık büyüdü. Shinobi eğitimi aldı ve Chuunin seviyesine ulaşmayı başardı. Kendi başının çaresine bakabilecek bir insan haline geldi. Ama ne yapayım? İnsan yinede kardeşi için endişeleniyor yahu. Keşke biraz daha rahat olabilsem. Ah! Bu arada, Odasaku uyandı mı?

Her zamanki gibi uyanmamış. Sabahları yaptığım rutin işlerden birisi; Odasaku'yu uyandırmak. Keratanın odasına gidip kapıyı açacağım ve, “Hey, Odasaku. Sabah oldu, göreve gideceğiz.” diyeceğim. Her sabah aynı senaryoya alışkın olduğumuz için beni ikinci kez tekrarlatmayacaktır. Kardeşim uyanana kadar bende kahvaltıyı hazırlayacağım. Bugün işimizi oldukça zor. Gideceğimiz görev tehlikeli olabilir. Endişeliyim, umarım Odasaku kendini hazırlamıştır. Yoksa eve sağ salim dönemeyebiliriz.

---

Evden çıkıp görevi üstlenmek üzere gereken mecraya gidiyoruz. Bizlere görev hakkında detaylı bilgiler veriliyor. Bizden önce olay yerine bir araştırma ekibi gönderilmiş bile. Görevin hassasiyet seviyesi yüksek. Hala insan ticareti yapan karanlık örgütlerin varlığını bilmek beni rahatsız ediyor. Daha da kötüsü, köleliğin yasal olduğu ülkelerin var olması. Nikkougakure'nin bu işlerle alakası yoktur. Ayrıca kaçırılan kişilerin 15-17 yaşlarında çocuklar olması bu görevi benim için kişisel bir meseleye dönüştürüyor. Bu hayatta asla dayanamadığım şeyleri bu görevde görebilirim.

Kardeşimle birlikte ekipman ve teçhizatlarımızı köyde bırakıp yola çıkıyoruz. Görev bölgesinin yakınlarında bağlantımız olan shinobi ile buluştuğumuzda bizim ellerimizi bağlıyor ve dağlık bir araziye doğru götürüyor. Son bir kez daha görevi hatırlatıp ortadan kayboluyor. Birazdan bizi alacaklar.

Adam bizi almaya gelmeden hemen önce Odasaku'ya fısıldayacaktım. “Dilsiz rolü yap Odasaku. Konuşma işlerini bana bırak.” Ardından beklemeye koyulacaktım. Görev başlasın...

[Hiramatsu Odasaku]

Sabahın köründe abim ayaktaydı ve elinde bir kağıt vardı. Neler oluyordu pek anlamış değilim zaten uykumda var! Eğer gereksiz bir şey ise abimin saçını çekeceğim! Beni uyandırıyordu abim. Dikkatli baktığımda bir brifing olduğunu görüyordum. Ben pek böyle şeylere kafa yormam. Ama bir dakika, ikimize birden mi gelmiş? Yani bu demek oluyor ki? LAN! ABİMLE GÖREVE Mİ ÇIKACAĞIM! ALLAAAH! Sonunda hayallerim gerçek oldu! Hemen bi' bakalım, nasılım ama? Hazırım ama! Abim anlar bu işlerden. Ama kendisi pek tedirgindir. Bana bir şey olmasını istemez. Halbuki kafa kafaya girsek döverim lan ben bunu. Ama kıyamam lan. Abim oğlum o! Neyse, madem göreve gideceğiz o kahvaltıyı hazırlamaya koyulur bende giderim bir kaç hazırlık yaparım. Önce şu aynanın bir karşısına geçelim de sabah sabah ne afyon varmış bakalım;
•Sağ pazu √
•Sol pazu √
•Göğüs √
•Karın √
•Şekil : √
•Kalite : √
•Estetik : √
•Duruş : √
•Zerafet : √
•Letafet : √
•Uyum : √
•Herbişi : √
Test edildi, onaylandı √ kusursuz

Nazar duası
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِِ وَوَصَّيْنَا الْإِنسَانَ بِوَالِدَيْهِ حُسْنا""

Son kontrollerde yapıldığı gibi, kahvaltı masasına hücum! Bugün kendimden gram ödün vermemeliyim. Bir görev ve abimle! Düşüncesi bile, hoş..

---

Yemek bittikten sonra abimin acelesi ile göreve gitmek için evden çıkıyoruz. Bize görev ile ilgili detaylar anlatılmaya başlanıyor ve buranın çoktan denetlendiğinden bahsediyor. Oldukça kritik bir göreve biz ikimizi göndermeleri ne kadar da ince bir davranış! Bak sevdim ben bu işi he. Abim ve ben mükemmel bir ikili olarak köye adımızı duyururuz belki? Görev ile ilgili kafama takılan asıl husus ise insan ticareti. Öyle bir şey cidden var mı? Vay be! Biri bana gösterse inanmam desem, e görevine gidiyoruz? Kaçırılan kişilerin benimle yaşıt olmaları üzücü. Çünkü abim bu konuda oldukça hassas olacaktır. Gerginliğini hissedebiliyorum. Oğlum Odasaku, sen sen ol, abine ters gitme şu sıralar. Allahıma çizer seni.

Savaşa kurşunsuz giden asker gibiyiz. Bıraktık neyimiz varsa, söylenen yere gidiyoruz. Bak ben düşünmeyi seven bir adam değilimdir. Depresifliğe gelemem. Gerek yok hacı, relaks! Ama gün gelir abim bana yardım edemez ahanda işte o sırada yaparız bir şeyler. Nikki çocuğuyuz hayırdır birader? Neyse, bu kadar şamata yeter. Heyecan falan dedik eyvallah artık görevin ciddiyetine odaklanmak gerek. Görev, gerçekten önemli bir husus içeriyor. İnsan ticareti hangi amaçla olursa olsun çok sıkıntı bir şey. O çocuklar ben ile abim olabilirdik. Bu yüzden, elimizden gelen her şeyi yapmalıyız. Yoksa sonumuz onlardan farksız olabilir. Bize yardım edecek adam ile buluşuyoruz ve ellerimizi bağlıyor. Bak bu hiç içime sinmedi işte. Bize görevi son kez hatırlatıyordu gitmeden. Tamam anlıyoruz görev önemli. Ama daha önemli bir şey varsa oda bu görevi tamamlamak. Bilmek , yapmak ile aynı şey değil sonuçta hacı abi. Ne olursa olsun bu görevi başarılı şekilde bitirmeliydik.

Ellerimiz bağlı beklerken, abim bana fısıldayarak dilsiz rolü yapmamı söylüyordu. Mantığını kavramıştım azda olsa. Ben, insanlarla uzlaşmada o kadar başarılı biri değilimdir. Bu yüzden bu tarz bir işi abimin üstlenmesi daha doğru olacaktır. Şimdilik abimin sözünden çıkmamak görev akıbeti için en doğru olanı gibi gözüküyor. Neyse Odasaku, odaklan. Heyecanlanma ve sakin kalmaya çalış. Birazdan, hayatının en iğrenç olaylarından birine şahit olup bunu görev olarak üstlenmiş bir insanın sabrının ne denli yüksek olması gerektiğine şahit olacaksın. Yapma, etme, eyleme..

[GM - Naruto]

Turlar iptal. Odasaku ciddiyetini toplamalı kanımca. Ayrıca imzadaki görseli de kısaltmalı.

Bu da ilk uyarım olsun. Tekrar alıyoruz ilk turu gençler.

[Hiramatsu Dazai]

Bu sabah biraz daha farklı gelişiyordu olaylar. Evimize birer brifing geliyor. Şöyle bir incelediğimde ne olduğunu rahatça anlayabiliyordum. İşte bir görev vakti daha yaklaştı. Böyle günlerde kafamda düşünmek istemediğim düşünceler dans ediyor. Sebebi ise çok basit, kardeşimde benimle beraber göreve gelecek. Lâkin o artık büyüdü. Shinobi eğitimi aldı ve Chuunin seviyesine ulaşmayı başardı. Kendi başının çaresine bakabilecek bir insan haline geldi. Ama ne yapayım? İnsan yinede kardeşi için endişeleniyor yahu. Keşke biraz daha rahat olabilsem. Ah! Bu arada, Odasaku uyandı mı?

Her zamanki gibi uyanmamış. Sabahları yaptığım rutin işlerden birisi; Odasaku'yu uyandırmak. Keratanın odasına gidip kapıyı açacağım ve, “Hey, Odasaku. Sabah oldu, göreve gideceğiz.” diyeceğim. Her sabah aynı senaryoya alışkın olduğumuz için beni ikinci kez tekrarlatmayacaktır. Kardeşim uyanana kadar bende kahvaltıyı hazırlayacağım. Bugün işimizi oldukça zor. Gideceğimiz görev tehlikeli olabilir. Endişeliyim, umarım Odasaku kendini hazırlamıştır. Yoksa eve sağ salim dönemeyebiliriz.

---

Evden çıkıp görevi üstlenmek üzere gereken mecraya gidiyoruz. Bizlere görev hakkında detaylı bilgiler veriliyor. Bizden önce olay yerine bir araştırma ekibi gönderilmiş bile. Görevin hassasiyet seviyesi yüksek. Hala insan ticareti yapan karanlık örgütlerin varlığını bilmek beni rahatsız ediyor. Daha da kötüsü, köleliğin yasal olduğu ülkelerin var olması. Nikkougakure'nin bu işlerle alakası yoktur. Ayrıca kaçırılan kişilerin 15-17 yaşlarında çocuklar olması bu görevi benim için kişisel bir meseleye dönüştürüyor. Bu hayatta asla dayanamadığım şeyleri bu görevde görebilirim.

Kardeşimle birlikte ekipman ve teçhizatlarımızı köyde bırakıp yola çıkıyoruz. Görev bölgesinin yakınlarında bağlantımız olan shinobi ile buluştuğumuzda bizim ellerimizi bağlıyor ve dağlık bir araziye doğru götürüyor. Son bir kez daha görevi hatırlatıp ortadan kayboluyor. Birazdan bizi alacaklar.

Adam bizi almaya gelmeden hemen önce Odasaku'ya fısıldayacaktım. “Dilsiz rolü yap Odasaku. Konuşma işlerini bana bırak.” Ardından beklemeye koyulacaktım. Görev başlasın...

Out: Benim turuma bir uyarı gelmediği için değiştirmedim. Baştan yazsam bile çok aykırı bir şey olmayacak zaten.

[Hiramatsu Odasaku]

Benim için sabahlar hep sonradan başlar abime nazaran. Gözümü hafif hafif açarım ilk. Orada süzerim işte abimin yatağını. Eğer hala yatakta ise, sabah olmadığını düşünürüm. Bu konuda hiç şaşmaz kendisi çünkü. Bu sabah gözlerimi hafif hafif açtığımda abimin yerinde olmadığını gördüm. Şaşırdım mı? Hayır! Kendisi her sabah erkenden kalkar ve bana kahvaltı hazırlar çünkü. Bu sabahta, o sabahlardan biri gibi. Gözlerimi tam şekilde açıp, tavana doğru bakıyordum. Bu sırada ise abim kapıyı açıp, göreve gideceğimizi söylüyordu. Ayağa kalkıp, gözlerimi ovuşturduktan sonra içeriye doğru yürüdüm. Bir dakika, abim görev mi dedi? Abim ile birlikte göreve mi gideceğiz? Nasıl ya? Şaka falan olmalı? İşte bu sabah, benim için odamın açılan kapısı kadar yeni doğmuştu güneş. Sonunda hayalimi gerçekleştirmiştim. Abim ile birlikte göreve çıkacaktım! Peki ya, bu görev neydi? Bunun için bize verilen briefingi incelemeye başlamıştım kahvaltı masasında. Bir kaçırılma olayından bahsediyordu. Ben bu tarz olaylarda pek iyi değilimdir. Pek anlamam böyle işlerden. Ama olsun, yanımda abim var! Eminim ki o benim için bu görevi daha kolay hale getirecektir.

Ancak bir husus var ki; benim içimi oldukça sıkan. Abimin genç ve çocuk yaştaki insanlara karşı olan tutumu. Bu görevi öğrendiğinde eminim canı çok sıkılmıştır. Hatta bu görev için risk oranını en aza indirecektir ikimiz için. Belkide kaçırılmışlar için? Ne olursa olsun bu durumu unutmamam gerek. Abim ani dengesizlikler de yaşayabilir, ani hareketler de yapabilir. Her zamankinden daha dikkatli olmak gerek. İkimiz adına hemde bu dikkat. Abimin benim için şüphe duyduğuna adım gibi eminim. Ama öğrenmesi gerek, bende onunla aynı seviyedeyim. Neyse, bunları yüzüne vurarak bir kazanç sağlayamayacağımı düşünüyorum. Şimdilik kahvaltımı bitirip hazırlanmalıyım.

---

Artık evden çıkmak için hazırız. Abim ile birlikte evden çıkıyoruz. Bize detaylı bilgiler bu esnada veriliyor. Göreve önceden birileri gönderilmiş. Bu iyi bir şeydi sanki. Elimiz boş değildik. Acaba abim neler düşünüyordu bu konuda? İnsan ticareti yapmak nasıl bir amaç uğruna olabilir ki? Ne kadar acımasızca.. Yaşadığımız dünyada iyi bir şey olduğunda cennet diyoruz ancak onu cehenneme çeviren de bizleriz. Bir de bu ticaretin yasal olması? Tahta mı satıyorsunuz nedir bu yasallık? İzahını verebileceklerini bile sanmıyorum bu köpeklerin! Bu görev bizim sabrımızı sınayacak türden bir görevdi. Çünkü göreceğimiz şeyler hayatımız boyunca unutmamamız gereken şeyler olabilirdi. Bu yüzden, attığımız her adımda daha temkinli olmalıyız. En azından, kendimiz için değilse de esirler için..

Köye vardığımızda bizden teçhizatlarımızı burada bırakmamız isteniyordu. Bu iş içime hiç sinmemişti. Ne bileyim sanki kendimi çıplak hissedecektim. Sahip olduğum şeyler vardı ama ne getireceğini bilemiyorum bu görevin. Ne kadar dikkatli olmamız gerektiği sıkıca tembihleniyor olsa da bilemiyorum. Soğukkanlı kalmaya çalışacağım eğer bunu başarırsam belkide görevin büyük bir kısmını başarıyla tamamlamış sayılacağım. Yine de kötü düşünmemek iyidir. Elimden geldiği kadar, iyi tarafından bakmaya çalışacağım bu işin. Çünkü benim abime destek olmam lazım. En azından bu görev için, daha fazlasına ihtiyacım var..

Görev bölgesinin yakınlarına doğru gelmiştik. Bağlantı kurduğumuz shinobi ile iletişim kuruyoruz. İşte başlıyoruz. Rahat ol Odasaku! Sen şuan abinle birlikte bir göreve gidiyorsun. Tamam heyecanlısın ama bu görevin akıbetini etkileyecek şeylere yer vermemen gerek şuan için. En azından, adam ellerini bağlarken biraz daha naif olabilir miydi diye düşünebilirsin mesela? Neyse, inandırıcılıktan dolayı olsa gerek. Dağlık bir araziye doğru yola çıkıyoruz. Demek bu insanları kaçırıp buralara getiriyorlar ha? Akıllıca olsa gerek! Burada kimsenin olmadığını düşününce burada feodal olan hiçbir yapının elini bile sürmeyeceğini düşünmüşler galiba. Ancak iş üstündeyken sessizlik önemlidir. Sanırım biz tam şuan bu düzenin ortasındaki halkayız. Ben bunları düşünürken adam bize görevi bir defa daha hatırlatıyor. Haklı olarak ciddiyetini vurguluyor. Elimizden geldiğince değil, başarılı olmamız gereken bu görev sadece görev olarak değil kişisel olarak beni ve abimi yakından ilgilendiriyordu. Kısa süre zarfında adam ortadan kayboluyor ve bizi almaya gelmeleri için bekliyoruz. Bu sırada ise abim kulağıma fısıldıyor ve bana konuşmamamı hatta dilsiz rolü yapmamı söylüyordu. Abim haklıydı. Bu konularda pek yetenekli değilimdir. Ancak, her ne olursa olsun gözümü dört açmalıyım. Sonuçta nasıl bir olaya dahil olacağımız belli bile değil..

Ben hoş olacağını düşünmüştüm ama önemli değil. Uyarımı aldığıma göre daha da dikkatli olacağıma söz veriyorum.

[GM - Naruto]

Güneş ufukta, dağların arasında batmak üzere. Yağmur yavaşlıyor, toprak kokusu etrafı doldurmaya başlıyor. Kayanın üzerinde, dışarıdan bakınca çaresiz 2 genç, fakat gerçekte 2 ölüm makinası olarak, beklemeye devam ediyorsunuz. 15 dakika geçiyor, fakat tık yok. Standart bir insan şu anda stresten bayılmış bile olabilirdi, lâkin siz, olabildiğince sakinsiniz.

Mağaranın girişinden bir hareketlilik görüyorsunuz. Üzeri siyah cübbeli 2 kişi, kapüşonlarını kafalarına geçirerek içeriden çıkıyorlar ve size doğru yürüyorlar. Bir tanesi konuşuyor; "Tekrar bir paket alacağımızı hatırlamıyorum." Diğeri, onu çok takmıyormuş gibi cevap veriyor. "Bizim işimiz bu tarz şeyleri sorgulamak değil. Malları canlı bir şekilde iletip, paramızı alıp, yolumuza gitmek Sekki." Sizin yanınıza vardıklarında, ilk konuşan, tekrar ağzını açıyor. "Bize genç demişlerdi. Bunlardan bir tanesinin yaşı bayağı geçik gibi." Dazai'yi gösteriyor eliyle. O sırada, yere eğilip Odasaku'nun koluna girmeye hazırlanan eleman, tekrar ayağı kalkıyor, elemanın yanına gidiyor. Önce Dazai'ye bakıyor, ardından elemana. "Umrumda mı? Değil. Burayı zaten bizimkilerden başka bilen yok. Bu ikisini buraya bırakmışlarsa, bunlar maldır. Mallar paketlenir, merkeze gönderilir. Görevimiz bu. Mızmızlanmayı kes de siktir olup gidelim buralardan."

İki eleman da bu ufak konuşmanın ardından sizlerin koluna giriyor ve zorla ayağı kaldırmaya çalışıyor. Sizleri mağaranın içine doğru götürecekler gibi.

[Hiramatsu Odasaku]

Sadece bekliyorduk. Sanki ecelimiz gelip bizi bulacakmış gibi hemde. Halbuki, bu bir görevdi. Biz diğer insanlardan farklıydık. Az önce bizi cezalandırırcasına yağan yağmur, şimdi yavaşlıyor ve buranın sanki o insanları büyüleyen toprağın kokusu açığa çıkıyordu. Acaba dışarıdan nasıl gözüküyorduk? Doğa ekolünde yerimiz neydi şuan? İnsan mıydık? Köleler ve satılan insanlar gerçekten insanlar mı? Neden titriyorum? Neyden korkuyorum? Göreceğim şeylerden mi? Bilmiyorum! Ama bu görev hakkında içimi titreten bir korku var. Endişe var..

Tam tamına on beş dakika oldu. İçimdeki bu endişe geçse de, adamların hala gelmemesi benim kafamda bir takım soru işaretlerine sebep oldu. Acaba yanlış yere mi bırakıldık? Yada deşifre mi olduk? Şimdilik sakince beklemek en iyisi. Kafamdaki bu dolu düşünceleri dışarı atmalıyım. Ben bir shinobiyim. Böyle şeylerin beni içten içe yemesi, sadece zayıflığımı temsil edecektir. O yüzden, bunu da herhangi bir görevmiş gibi üstlenmeli ve bana emredilen şeyi yapmalıyım. Peki ya bu bekleyiş nereye kadar devam edecek? Şuan bu durumda başkası olsa ne olurdu acaba? Bayılır mıydı? Korkudan altına mı ederdi? Hiç bilmiyorum, öğreneceğim zaten!

İnsan ticaretinin yasal olması bile midemi bulandırırken bizim bu halkanın içerisinde bir parça olmamız beni daha da hırslandırıyor. Bir insanın hayatını nasıl parayla satın alabilirsin ki? Hoş, onu sonlandırmak için de para ödüyor bazıları. Anlamıyorum, paranın elinin uzamadığı bir nokta var mı? Annem, paramız olmadığı için mi öldü? Yoksa çözümü olmadığı için mi? Babam bizi paramız olmadığı için mi bıraktı? Dünya bu kadar masumane şeylere yer veremeyecek kadar küçük mü? Kendi dünyamızı kendimiz inşa etmeliyiz öyleyse. Bizler shinobiyiz, bunun üstesinden geleceğiz.

Mağaradan bir hareketlilik hissediyorum. İki kişi görüyordum. Siyah cübbeli, kapüşonlarını kafalarına geçirmişler, bize doğru geliyorlar. Kendi aralarında konuşmaya başlıyorlardı. Paket mi? Böyle mi çağırıyorlar tutsakları? Asıl önemli nokta öbür adamın söylediği şeydi. Ne zaman ne alacaklarına dair bir fikirleri yoktu. Yanımıza yaklaştıklarında bizden haberleri vardı. Ancak yaptığı işi pek umursamıyor gibi gözüküyordu. Sadece para kazanmak amaçlı vardı bu grubun arasında sanki. Ayrıca burası, bulunduğumuz alanın özel bir alan olduğundan bahsetti. Demek ki kaçırdıkları kişileri burada topluyorlar. Bu önemli gibi gözüküyordu.

Hemen ardından paketlemek hususuna gelmişti. Merkeze mi gönderilir? NE YANİ! Burası bir bölgesi mi? Bu işi kaç alanda daha yapıyorlar bilmiyorum. Ancak bildiğim bir şey var, olayları takip etmem gerek. Örgüt liderinin kim olduğunu ve nerede olduğunu bilmem gerek. Üstelik bir de onu canlı ele geçirmeliyiz. Bu yüzden şimdilik, abimin bana söylediği rolü üstlenmeliyim. Adamların yapacaklarına zorluk çıkarmayıp, beni alı koymalarına müsaade edecektim. Şimdilik, basit bir oyuncak gibi oradan buraya hareket etmeliyim. Zaman geldiğinde, piyon da şah olur. Ama oyun bittiğinde, hepsi aynı kefeye. Bu oyunu, zor ama başarılı yoldan bitireceğim...

[GM - Naruto]

Out: Dazai, ilk pasiflik uyarısını almıştır.

Bir eleman birinizin koluna, bir eleman diğerinizin koluna giriyor ve sizi çekiştirerek mağaranın içerisine götürüyorlar. Elleriniz, onlara göre sıkıca bağlı, lâkin eğer uğraşırsanız Nawanuke ile çok zorlanmadan açabileceğiniz şekildeler, eğer durum sizi zorlarsa.

"Fazla sessizler. Dillerini mi kestiler acaba?"
"Çeneni kapayıp işine odaklanmazsan ben senin dilini keseceğim Sekki."

Karanlık mağaranın ağzından içeriye adımınızı attığınızda sağanak yağmurun sesi arkada kalıyor ve ne kadar çok beyninizi kemirdiğini algılıyorsunuz, sessizliğe doğru yürüdüğünüzde. İçeriden gelen bayat hava, ter kokusuyla birleşiyor siz ilerledikçe. Bir dönemeci aşıyorsunuz ve karşınıza, hemen hemen çembersel bir odaya benzer açıklık çıkıyor, kubbemsi şekilde.

Dazai, hızlıca bu kubbemsi odaya göz gezdiriyor ve Ninshuu ile ilgili bildiklerini anımsıyor; kısa bir mantık yürütme işleminin ardından, bu odanın bir Doton jutsusu ile yapıldığı çıkarımına varıyor. Ne zaman yapıldığı belli değil, fakat bir Shinobi elinin değdiği aşikâr.

Odanın ortasında bir ateş yanmakta, tam karşıda ise metal demirlikler görülüyor. Sizi oraya doğru sürüklüyorlar. Demir parmaklıklar, taştan, 5 metreye 5 metrelik bir odayı kapatmakta. İçeride bir kaç kişi görüyorsunuz lâkin buradan pek bir şey çıkartmanız mümkün değil. Eğer bir tepkiniz olmayacaksa, sizi içeri tıkacaklar. En azından niyetleri o.

[Hiramatsu Dazai]

Bu kadar sessiz kalmamın sebebi aslında kafamda bir takım soru işaretlerinin oluşmasıydı. Bizi almaya gelen iki eleman örgütün en alt tabakasındandı. Neden bu kadar eminim? Konuşma tarzları ve ayak işlerini yapıyor olmaları bana bunu düşündürdü çünkü. Bölgeyi araştırmaya gelen shinobileri fark etmemiş olmaları şaşırtmadı. Bu iki elemandan herhangi biri sensör olamaz. Hatta bunların shinobi eğitimli olduğunu bile düşünmüyorum. Zira gerçekten gözümde hiç bir değerleri yoktu. En azından bir etkileyicilik veya bir potansiyel göremiyordum.

Aklıma takılan ikinci soru işareti ise adamlardan birinin “Merkez” kelimesini kullanması. O halde burası örgütün merkezi değil ve örgütün liderinin de merkez dışında bir yerde olacağını zannetmiyorum. Mağarada ilerlerken kafamdan düşüncelerimi geçiriyordum bir yandan. Merkez, merkez, merkez... Acaba çok uzakta mı? İçeride kaç adamları var? Bize tehdit yaratacak kadar iyi eğitimli shinobileri var mı? Bu sorular şimdilik puzzle'ın birer parçası gibi. Tüm sorular cevaplandığında görevin kilit noktasını öğreneceğiz ve hedefimiz o kilit noktaya yönelmek olacak. Öte yandan Odasaku aklımın bir köşesinde duruyor elbet. O artık bir çocuk değil ve beraber bir takım planlar yapabiliriz.

Mağarada ilerledikçe burnuma iğrenç kokular geliyor. Böyle bir yerde ter kokusunun olması buralarda birden fazla insan tuttuklarını gösteriyor. Ayrıca adamlardan biri sessizliğimize dikkat çekiyor. Aferin Odasaku iyi gidiyorsun. Bu arada gözümden kaçmayan bir detay daha var. Duvarlar bir mağara duvarına benzemiyor. Bu odanın bir doton jutsusu ile yapıldığı çok belli. Nasıl yani? Burada başka haydutlarda mı var? Hemde shinobi eğitimli haydutlar. Gözlerim bize eşlik eden iki adama kayıyor. Acaba yanlış bir hesaplama mı yaptım? Bu adamlar göründüğünden daha güçlü olabilir mi? Eğer bu ihtimal doğruysa işleri batırmak istemiyorum.

“Bizi nereye götüreceksiniz? Yeni efendim kim olacak?” Evet! Şuan doğuştan hizmetkarım ve yeni efendimin kim olacağını merak ediyorum. Yersen?