[Asai Shise | Aktif Operasyon] Ormanda Devriye

[GM - Naruto]

Kurumi'ye söylediğin sözler, onun suratının asılmasına neden oluyor. Bu asılma, şaşkınlıkla karışık bir duygula oluşmuş iken, Kurumi tereddütlü bir ses tonuyla “Shise-sama, size elimden geleni yapacağımı söyledim. Natsu olsa da olmasa da bu değişmeyecek. Durup ağlamak gibi bir niyetim hiçbir zaman olmadı, sanırım Natsu'yu değerlendirirken yaptığınız hatayı bende de yapıyorsunuz.” diyor ve konuşmasını kesiyor. Her ne kadar Kurumi'yi yanına çekmek, daha doğrusu onu Natsu'dan üst bir konumda tutmak gibi bir niyetin olsa da, attığın adımlar karşısında, Kurumi'nin Natsu'ya daha da yanaşacağı noktasında tereddüdün kalmıyor. Diğer bir deyişle, Kurumi üzerine kurduğun plan tamamen tepmiş görünüyor. Bakışların bu anda bir kez daha Natsu ile kesişirken, Natsu'nun da sana bakmakta olduğunu ve çocuğun yüzünde, sanki gıcıklığına yapar gibi beliren gülümsemesini görüyorsun. İçten içe Natsu'ya karşı kaybetmiş gibi hissediyorsun ve bu da seni oldukça rahatsız ediyor.

Kurumi Natsu ile senin aranda ilerlemeye başlarken, görevle ilgili düşünceler de aklında toparlanmaya başlıyor. Senin ve Natsu'nun düşündüğü şekilde, bu görevin içinde başkaca şeyler olduğu bilinen bir durumsa, neden sadece iki genin ile senin yollandığını düşünüyorsun. İlk olarak aklına köyün sana güvendiği seçeneği gelse de, işin içinde bir bit yeniği olduğunu düşündüğünde, bunun üzerine daha güçlü bir takım ile gidilebilineceği düşüncesi kafanda hakim konuma geçiyor. Bu da yetmezmiş gibi, takımda giderek artmaya başlayan uçurum, ayrı bir sorun olarak önünde duruyor. Natsu ve sen, bariz bir şekilde farklı noktalarda bulunmaya başlıyorsunuz. Kurumi ise, gönlü Natsu'da, shinobiliği ise sende olacak şekilde bölünmüş bir halde duruyor. Senin de bildiğin üzere, bu tür bir bölünme bir shinobiyi hiçten farksız kılmamakta. Dolayısıyla oynadığın kumar ile, hem Natsu'yu kendine uzaklaştırmış hem de Kurumi'yi vasıfsız bir konuma düşürmüş haldesin. Üstüne üstlük bir de bilinmez bir görevin içinde yer alıyorsun. Sorunların giderek daha da büyümeye başlarken, ilerlemeniz de devam ediyor. Sanki siz ilerledikçe her şey daha da sarpa sarıyor.

[Asai Shise]

Kurumi'ye de posta koymuştum. Bir kız nasıl olur da bir erkeğe kendini böyle kaptırabilirdi. Onun için kendisinden büyük bir kadını ve görev liderini tersleyebilirdi. Eğer Kurumi benim kızım olsaydı ona güzel bir dayak atar ve bu fikrini değiştirene kadar onun dışarı çıkmasına izin vermezdim. Ama benim kızım değildi ve onunla geçinmem gerekiyordu. Yani atsan atılmz satsan satılmaz bir kızdı.

Bu sırada gözüm Natsu'ya kayıyordu. Ona yaptığım uyarı oldukça açıktı. Bir daha bana imalı yapmaması gerektiğini ona söylemiştim. Buna rağmen bu hareketine devam edip beni sinirlendirmeye çalışması onun çok da akıllı olmadığını gösteriyordu. Ya çok akıllı değildi ya da oldukça cesurdu. Onun yüzündeki o sinsi gülümsemeyi gördükten sonra vücudumdaki bütün sinir hücreleri açığa çıkmıştı. Yüzümde görünen damarlar ve gözümden yayılan ateş ne kadar sinirlendiğimi gösteriyordu. Natsu'nun hareketlerinin üzerine bir de Kurumi'nin hareketleri eklenince sinirimi dışa vurmuştum. "Natsuuuuuu. Sana bir daha bana imalı hareketlerde bulunmaman gerektiğini söylemedim mi? Ölmek istiyorsan söyle. Bu sana son uyarım gerçekten, son. Bir daha böyle bir harekette bulunursan köye canlı bir şekilde dönemezsin. Anladıysan yola devam edelim. Yok bildiğimi okuyacağım emirlerinize karşı geleceğim dersen köye geri dön ve korktuğunu ve köye geri döndüğünü söyle. Üçüncü bir seçeneğin yok." demiş öfkemi kusmuştum. Bundan sonra yapacağı en ufak imalı hareketinde onu gerçekten öldürecektim.

Natsu'ya söylediklerimden sonra yapacağı hareketlere göre görev şekillenecekti. Ben ve Kurumi ilerlemeye devam edecektik. Eğer Natsu köye dönmeyi seçerse bir sıkıntı yoktu. Eğer devam etmek isterse o zaman kendini toparlaması gerekecekti. Bu göreve bu şekilde devam edersek hepimiz ölecektik. Natsu olsun ya da olmasın görev hakkında konuşma yapma isteği duymuştum. "Bu görevin bir ölüm görevi olduğu kanaatine vardım. Benimle birlikte sizin gibi iki işe yaramazın bu göreve verilmesinin hiçbir anlamı yok. Bu görevde ölmemizi istedikleri açık. Yoksa sizin gibi vurdumduymaz ve kendini beğenmiş kişilerle bu göreve çıkmazdım. Ölmek istemiyorsanız şu gururunuzu kenara bırakın ve dediklerimi aynen yerine getirin. Görev dönüşü ise yaptığınız çocukluklara devam edebilirsiniz." diyerek iki genine kızmış ve biraz düşünmelerini istemiştim. Natsu'nun bu görevden sağ dönmesini istemiyordum. Bu çocuğu her gördüğümde sinir katsayılarım artacaktı. Onlara bağırırken benim yaptığım hareketlerin de çok olgun hareketler olmadığının farkındaydım ama bir shinobi liderinin sözünü ne pahasına olursa olsun dinlemeli. Ona karşılık verip onu küçük düşürmeye çalışmamalı. Gururumu iki genine yedirmem sonunda ölüm olsa bile.

Out: Karakterin kişiliğini düşünüp rp yazmak bu kadar zor olmamıştı benim için. Karakterin kişiliğini iyi bir şekilde yansıtıyor muyum yansıtmıyor muyum tereddütte kaldım. Konu sonunda öğreneceğim ama fazlasıyla zorluyorsunuz

[GM - Naruto]

Natsu’ya çektiğin fırça ve Kurumi’ye yaptığın uyarıların ardından, takımdaki tüm moralleri sıfırlamayı başarıyorsun! Natsu ve Kurumi’yi kendinden daha da uzaklaştırmayı son derece mükemmel bir şekilde başarmanın ardından da elbette bu görevden bir hayır geleceğini düşünmüyorsun. İki genin de yola seninle birlikte devam etseler de, yolda kendi aralarında fısırdaşarak konuşmak dışında seninle muhatap bile olmuyorlar. Yolda onlara görevle ilgili dikkatli olunması, etraflarına odaklanmaları gibi bazı emirler veriyorsun ve iki genin de bu emirleri eksiksiz bir şekilde yerine getiriyor. Dolayısıyla, Natsu ve Kurumi’nin görevi terk etme veya görev icabı yapması gerekenleri yapmama gibi bir durumları olmadığını anlayabiliyorsun. Diğer bir deyişle, iki genin tüm tavırlarının sana karşı olduğunun farkına varabiliyorsun. Ancak özellikle Natsu, herhangi bir imalı hareketten kaçınarak bu tavrını ortaya koyuyor.

Akşam saatleri geldiğinde, Tsuruhashi köyleri yakınlarındaki bir hana giriş yapıyorsunuz. Yolda başlayan yağmur ilerlemenize engel olurken, zamanınızın da var olması böyle bir duraklamanın iyi olacağını düşündürtüyor sana. Yol üzerindeki pek de şatafatlı olmayan bir hana giriyorsunuz ve bu küçük hanın girişinde yer alan masalardan bir tanesine oturuyorsunuz. Etrafta sizden başka 10 kadar kişi daha olsa da, pek önemli tipler gibi durmuyorlar. Hancı size hemen yiyecek ve içecek tedarik ediyor. Karnınızı doyurduktan sonra ise, dinlenmek için hancıdan oda istiyorsunuz. Ancak hancı elinde iki tane oda olduğunu ve bunları verebileceğini söylüyor. Dışarıda yağmur iyice hızlanırken, bu iki odada kalmak dışında bir seçenek yok gibi duruyor. Natsu ile Kurumi aynı odada kalmaya bir hayli hevesli duruyorlar, ancak ikisini aynı odada tutmak mı yoksa ayırmak mı senin için daha avantajlı, bu konuda düşünmen gerekiyor. Öte yandan handa kalmayı reddedip ilerlemeye devam etmeniz de mümkün, ancak böyle bir durumda yağmur ile başınızı derde girebilir gibi duruyor.

[Asai Shise]

Natsu sinirlerimi tepeye çıkarmayı başarmıştı. Aslında özel bir çaba göstermesine de gerek yoktu erkek ve küstah olması başlı başına yeterliydi. Onlara son sözlerimi söyledikten sonra Natsu göreve devam etmeye karar vermişti. Tavırlarındaki değişim ise sonunda istediğimi aldığımı gösteriyordu. Artık bana imalı hareketler yapmaya cesaret edemiyordu. Bu onun ciddiyetimi anladığını gösteriyordu. Bundan sonrası için atılan ilk adım olarak değerlendirilebilirdi.

İki genin kendi dostluklarını pekiştirmiş bir halde ilerlerken bana karşı oldukça mesafeli davranıyorlardı. Aslında buna taktığım yoktu sonuçta bir erkeğin benimle muhatap olmaması iyi bir şeydi. .Korktuğum tek şey bu ilişkiyi göreve yansıtacak olmalarıydı ama şu ana kadar bunu yapmamışlar ve görevle ilgili sıkıntı yaratacak davranışlarda bulunmamışlardı.

Görevin ilerleyen aşamasında iyi anlaşmamız gerekip gerekmediğini bilmiyordum. Şu anda birbirine muhtaç üç kişiydik. Hayatta kalmak için birbirine ihtiyacı olan düşmanlar gibi. Yol boyunca sessiz ilerlerken sonunda dinlenecek bir mekana gelmiştik. Sağanak olarak yağan yağmur yolculuğumuza engel olmuştu. Yağmurun şiddetlenmesiyle bu geceyi burada geçireceğimiz kesinleşmişti. Geninlere daha fazla eziyet etmenin mantığı yoktu. Şu anda görevi sorunsuz bitirip şu lanet çocuklardan kurtulmam lazımdı.

Hancı sadece iki odasının kaldığını söylemişti. Bu da bana bir kere daha seçim yapmak zorunda kaldığımı gösteriyordu. Genç bir erkekle genç bir bayanı aynı odaya koyacak birisi değildim. Aslında rahat etmek için bunu yapabilirdim ama bu bana yakışmazdı. İkili aynı odada kalmaya meraklıydı ama buna izin veremezdim. Bunu gıcıklık olsun diye yapmıyordum sadece uygun olan buydu.

Hancıya odaları kiraladığımızı söyleyecek ve anahtarları alacaktım. "Natsu sen tek başına kalıyorsun. Kurumi sen de benimle aynı odada kalacaksın." demiş ve odaya doğru ilerlemeye başlamıştım. Natsu'nun bana itiraz edeceğini sanmıyordum. Kurumi zaten öyle birisi değildi. Odaya geçip yatmadan önce Kurumi'ye dönüp "Konuşmak veya sormak istediğin bir şey yoksa dinleneceğim Kurumi." diyecek ve cevabını bekleyecektim. Aslında Kurumi kız olmasa ona bu nezaketi de göstermezdim ama kızlığının hatırına ona bu şansı vermiştim. Diyecek bir şeyi yoksa uykuya dalmaya çalışacaktım. Soruları varsa cevaplayacaktım.

[GM - Naruto]

Handa kiraladığınız iki odaya ne şekilde yerleşeceğinizi belirliyorsun. Verdiğin karar hem Natsu’nun hem de Kurumi’nin pek hoşuna gitmiş gibi görünmese de, iki genin hiçbir itirazda bulunmadan söylediklerine uyuyorlar. Hanın ikinci katına çıkıp yan yana olan iki odadan birine sen ve Kurumi, diğerine ise Natsu geçiyor.

Odanız klasik Japon stilinde dizayn edilmiş bir oda. Yerde iki adet şilte bulunuyor ve bu şiltelerin arasında bir metre kadar bir mesafe bulunuyor. Oda hemen hemen kare şeklinde ve yaklaşık 10 metrekare büyüklüğünde. Odanın dışarıya bakan tek bir camı bulunuyor ve bu camın önünde de yere kadar uzanan bir perde duruyor. Şiltelerden biri cama yakınken, diğeri de kapı tarafına doğru duruyor.

Kurumi ile odaya yerleşmenizin ardından, ona konuşmak veya sormak istediği bir şeyler olup olmadığını sorduğunda, Kurumi de yatacağı yere oturuyor. Birkaç saniyelik sessizliğin ardından ise “Amacım sizin tavırlarınızı sorgulamak değil Shise-sama… Eğer bir takımsak, herkes yanlış yaptığı şeyleri birbirine söylemeli diye düşünüyorum. Bu yüzden de belki tekrar olacak ama, Natsu-kun’a karşı takındığınız tavrı kabul edemiyorum. Erkekleri sevmiyor olabilirsiniz, buna saygı duyarım. Ancak sırf erkek olduğu için Natsu-kun’a ikinci sınıf muamelesi yapmanız hiç hoş değil. Zira bu tavrınız Natsu’dan çok göreve zarar verecek nitelikte.” diyor ve biraz ileri gitmiş olduğunun farkında olsa da, susmaya niyeti yokmuş gibi duruyor. Sen herhangi bir cevap verme fırsatı bulmadan Kurumi “Natsu-kun iyi bir çocuktur, bunu köydeki herkes bilir ve bugüne kadar anlaşamadığı bir kişi bile olmamıştır. Emin olun, bu görevde ölmek gerekirse, bunu ilk yapacak kişi Natsu-kun’dur. Ama siz onu küçümseyip hor gördükçe, onun gelişiminin de önüne geçiyorsunuz. Bu yüzden sizden rica ediyorum, bugün yaşanan ne varsa geride bırakalım ve yarın gerçek bir takım gibi görevimize devam edelim. Siz bir adım atarsanız, Natsu-kun on adım atacaktır.” diyor. Yüzündeki hafif hüzünlü ifade, Kurumi’yi son derece masum bir kız görünüme sokarken, söylediği her bir kelimenin kalbinden geldiğini anlayabiliyorsun. Hiçbir yapmacıklık bulunmayan ve gerçek bir duygu, istek tutamı içeren konuşmasını, küçük bir köpeğin gözlerindeki sevimlilik ve samimiyetle sana bakarak sonlandırıyor Kurumi.

[Asai Shise]

Handa iki odaya dağılmıştık. Geninler verdiğim karardan memnun olmasalarda söylediklerimi yerine getirmişlerdi. Onlarla anlaşamıyor olabilirdim ama göreve ve görev liderine oldukça saygılıydılar. Bu konuda onlardan etkilenmiştim. Herkes kendi odasına geçtikten sonra Kurumi'ye kafasındaki kargaşayı temizlemesi için söz şansı vermiştim. Verdiğim şansı da değerlendirmiş ve uzun bir konuşma yapmıştı.

Konuşmasında Natsu'ya olan tavırlarımın yanlış olduğunu bir kez daha vurgulamıştı. Onun sadece erkek olmasından dolayı bu hareketleri hak etmediğini de eklemişti. Natsu'nun oldukça iyi bir erkek olduğunu ve herkesle iyi anlaştığını da eklemişti. Görünüşe göre Kurumi Natsu'ya hayatını emanet edecek kadar güveniyordu. Peki Kurumi'ye inanmalı mıydım? Gözlerindeki bakış ve ağzından çıkan samimi sözler ona güvenmem gerektiğini gösteriyordu. Peki ya Natsu?

Kurumi'nin insanı yumuşaklaştıran bakışı bende de etkili olmuştu. Erkek olsa kalbimi taşla kaplar buna izin vermezdim ama kızlara da kalbimi kapatırsam o zaman bir daha asla sevemezdim. O yüzden Kurumi'ye güvenmeyi seçecektim. "Erkekleri sevmediğim ve onlara güvenmediğim doğru. Natsu da bir erkek ve o yüzden ona güvenemem. Benden ona tam olarak güvenmemi bekleme. Erkeklerin ablama yaptıklarından sonra hiçbirisine güvenemiyorum. Natsu'ya güvenmek istesem bile kalbimin derinlerindeki yara buna engel oluyor." demiş ve kendimi açıklamaya çalışmıştım. "Senin de bir erkeğe bu kadar bağlı olman beni üzdü açıkçası. Erkeklere güven olmayacağını defalarca kez yaşayarak öğrendim. Senin de aynı hataya düşmeni istemiyorum. Kızların erkekler tarafından ağlatılmasını ve kandırılmasını kaldıramıyorum artık. Eğer Natsu'nun seni üzmeyeceğine yürekten inanıyorsan o zaman diyecek bir şeyim yok. Kızlar kendi kararlarını vermekte özgürdür ve senden bu özgürlüğünü alamam. Ama erkeklere güvenme konusunda 10 kere düşünmeni de bir büyüğün olarak tavsiye ediyorum." diyerek konuşmamın ilk kısmını bitirmiştim.

Kurumi ile erkekler ve Natsu hakkındaki konuşmalarımızdan sonra ona bir şans verecektim. Kurumi'ye bir şans verip Natsu'ya olan davranışlarımı normal seviyelere çıkaracak ve onu küçük düşürmeye çalışmayacaktım. " Sana güveniyorum Kurumi. Ama söylediğim gibi benden Natsu'ya güvenmemi bekleme. Erkeklere güvenme konusunda kötüyüm ama sana ve söylediklerine güvenebilirim. Bundan sonra Natsu'ya ikinci sınıf muamelesi yapmayacağım. Üçümüz normal bir takım olarak ilerleyebiliriz. Eğer bu seni mutlu edecekse benim için de sıkıntı yok." demiş ve Kurumi'nin tekrar göreve dönmesini amaçlamıştım. Bundan sonrasında işler nasıl yürüyecekti bilmiyorum ama ben Kurumi sayesinde Natsu'ya bir adım atmıştım bakalım o on adım atacak mıydı? Kurumi başka soru sormayacaksa dinlenme kısmına geçebilirdik. Sonuçta bizi neyin beklediğini bilmiyoruz ve herşeye hazırlıklı olmalıyız.

[GM - Naruto]

Kurumi ile yaptığın konuşmanın ardından, kızın yüzünde açan çiçek bahçelerini görmemen mümkün olmuyor! Sevincinden neredeyse ağlayacak kadar gözleri dolan Kurumi, iki eli iel kendi kıyafetini sıkmaya başlıyor ve böylece ağlamamak için direniyor. Bu duruş, Kurumi'nin samimiyetini perçinlerken, verdiğin karar ile bir insanın ne kadar mutlu ettiğini görebiliyorsun. Ağzından çıkan cümleler ile, herhangi birini bu derece mutlu edebiliyor olduğunu bilmek, senin için ayrı bir durum yaratıyor. Hele ki seni örnek alabilecek gençlere karşı bu türden bir şey yaşamak, tam olarak tarif edemeyeceğin bir durum oluyor.

Kurumi'ye aşıladığın mutluluk ile, kızın rahat bir uyku çekmesine olanak tanıyorsun. Aslında aynı rahatlık senin de üstüne geçerken, sabaha kadar deliksiz bir uyku çekiyorsun. Güneş henüz yeni doğarken, kendini oldukça zinde hissederek gözlerini açıyorsun. Odanın tavanındaki gözlerin Kurumi'ye döndüğünde ise, Kurumi'nin odada olmadığını fark ediyorsun. Yatağı dağınık bir şekilde duruyorken, Kurumi'nin nerede olduğunu düşündüğün sırada, bakışların tekrar duvara dönüyor ve kırmızı renkte yazıyla yerinden zıplıyorsun! Duvarda, kan olduğunu düşündüğün bir sıvı ile yazılmış “İlk uyarı! Bugün yakınındaki, yarın sıra sende olabilir!” cümlelerini okurken tüylerin diken diken oluyor. Bu cümlelerin sonunda ise “ :) ” şeklinde bulunan ibare, daha da öfkelenmene neden oluyor.

Odayı şöyle bir taradığında, başkaca herhangi bir dağınıklık veya iz, emare bulunmuyor. Kurumi'nin dağınık yatağı ise, oda sıcaklığı seviyesinde olduğunu fark ediyorsun. Odanın kapısı ve camı ise kapalı duruyor.

[Asai Shise]

Kurumi ile olan konuşmamız oldukça güzel bir şekilde sonuçlanmıştı. Erkekleri üzmeye kafayı o kadar takmıştım ki kızları sevindirmeyi unutmuştum. Belki de bundan sonraki davranışlarım kızları sevindirmek üzerine olmalı. Nefret acı getirir sevgi ise mutluluk. Aslında ikisini de yapabilirdim. Asıl sorun şu an içinde kaldığım durumda ne yapacağımdı. Erkekleri üzmek mi kadınları sevindirmek mi? Kurumi'nin yüzündeki o gülümsemeyi gördükten sonra oldukça duygulanmıştım. Aslında uzun bir süreden sonra bir kızın bu şekilde hayat dolu güldüğüne tanıklık etmiştim. Bu anı her zaman yaşatmak için çabalıyordum aslında. Belki de yanlış yöntemler uyguluyorumdur. Acaba ablamda bu şekilde gülebiliyor mudur?

Kurumi’nin ağlamamak için kendini tutması oldukça doğaldı. Çünkü bizler duygusal kişilerdik. Aslında ben de ağlamamak için kendimi zor tutuyordum ama kalbime vurduğum zincir benim işimi daha da fazla kolaylaştırıyordu. Umarım Kurumi ve Kurumi gibi kızları böyle mutlu etmeye devam edebilirdim. Hayatımı kadınların ezilmemesi için çabalayarak geçiriyordum. Bundan sonra onları mutlu etmeye de yönelmeli ve bu mutluluğu paylaşmalıydım. Belki de ablamın boşluğunu bu şekilde biraz da olsa doldurabilirdim.

Kurumi rahat bir şekilde uykuya dalarken ben de aynı rahatlıkta gözlerimi kapamıştım. Deliksiz bir şekilde uyumuş ve gözlerimi açarakyeni güne merhaba demiştim. Bu sırada gözlerim Kurumi’yi aramış ve onun yatağında olmadığını fark etmiştim. İlk olarak aklıma aşağıya indiği ya da Natsu’nun yanına gittiği düşüncesi gelmişti ama sonrasında gördüğüm manzara beni dehşete düşürmüştü. Duvarda kanla yazılmış “yanındaki” lafı kalbimin ortadan ikiye ayrılmasıyla sonuçlanmıştı. Üstüne bir de dalga geçer gibi sırıtmaları sinirlerimi yerinden oynatmıştı. “Olamaz, hayır, hayır,hayıııııııııııııııııır” diye bağırmıştım bütün duygularımı. Bu bir daha olamaz lütfen bir daha olmasın. Ablamdan sonra bir daha bu şekilde sınanmayayım. O kız da ablam gibi masum ona bir şey yapmayın. Henüz yeni yeni birbirimize ısınmıştık. Ona hayatı öğretecek üzülmesine izin vermeyecektim. Bunu da mı bana çok gördünüz pislik erkekler. Size güven olmayacağını Kurumi’ye söylemiştim, söylemiştim diye iç geçirirken gözyaşlarımı da tutamamıştım.

Gözyaşlarım yerlere dökülürken belki de Kurumi aşağıdadır ya da Natsu’nun yanındadır umuduyla odadan çıkacak ve ilk olarak Natsu’nun odasına girecektim. Natsu belki de sesimi duyup gelmiştir belki de hala odasındadır bilmiyordum ama odasına gidecektim. “Kurumi yanında mı Natsu” diyerek umutsuz soruyu soracaktım. Sonrasında aşağıya inecek ve barın sahibine “Bizimle buraya gelen kızı hiç gördünüz mü acaba” diyerek umutsuz yolculuğumu sonlandıracaktım. Bunları kendimi tatmin etmek için yapıyordum. Belki gitmemiştir belki buradadır umuduyla ama onun çoktan gittiğini biliyordum. Umutsuzluğumu yaşamıştım. Bu şekilde devam etmeyecek ve onu aramaya koyulacaktım. Ablamı kurtarmak için elimden bir şey gelmemişti ama Kurumi’yi kurtaracak ve ablamda yaşadığım çaresizlik duygusunu yaşamayacaktım. “Toparlan Natsu gidiyoruz. Odaya ve etrafa göz atıp bir şey bulursan bana haber ver. Ben de bu sırada buradakilerden öğrenebildiğimi öğreneyim.” Demiş ve Natsu’yu göndermiştim. İçim kan ağlıyordu ama bu üzüntümü sonra yaşamalıydım. Hemen hancının yanına gidecek ve “Konuş bakalım hancı. Neler biliyorsun ,kızı kim kaçırmış olabilir? Seinaru ormanında neler dönüyor. Eğer işime yarar bir bilgi vermezsen sonucuna da katlanırsın.” Bu sorular şimdilik yeterliydi. Kalbimdeki öfke yüzüme yansıyordu ve hancının bir şey bilip de söylemediği kanaatine varırsam onu burada doğduğuna pişman edecektim. Bunu anlaması için de yüzüme bakması yeterliydi.

[GM - Naruto]

Odandan çıkıp doğruca Natsu'nun odasıan giriyorsun. Sen girdiğin sırada hala uyumakta olan Natsu, senin bağırmanla yerinden zıplıyor ve yarım açık gözleriyle sana bakarken “Yok, değil.” demekle yetinebiliyor. Natsu'nun cevabıyla umutsuzca aşağıya indiğinde, yerleri silmekte olan hancıya sorunu soruyorsun heyecanlı bir şekilde. Hancı senin bu heyecanına bir anlam veremese de “Hayır, görmedim.” diyor. Senin bu hızlı hareketlerin Natsu'yu da aşağı indirmiş olacak ki, hemen arkanı döndüğünde Natsu'yu fark ediyorsun ve ne olup bittiğini anlamaya çalışır gibi görünen Natsu'ya hızla talimatlarını veriyorsun. Natsu hala merak içinde olsa da, senin talimatlarına karşı kafasını sallamakla yetiniyor. Natsu yukarı doğru hareketlenirken, sen de hancının yanına gidiyorsun.

Telaşın hancının kanına işlerken sorularını sıralamaya başlıyorsun. Tıpkı senin gibi anlamsızlığın içinde kalmış gibi duran hancı “Ne kaçırılması? Ormanda ne oluyor?” diyerek sanki hiçbir şey bilmediğini özetliyor sana. Hancının yüzündeki saf görüntüye bakarsan, adam gerçekten ne olup bittiği konusunda hiçbir fikri yok gibi duruyor. Tabi bunda senin hayvan gibi konuya girmenin, soruları sıralamanın ve adamı direk tehdit etmenin de payı olabilir.

[Asai Shise]

Gerçeği kabul etmeden önce son çırpınışlarımı gerçekleştiriyordum. Natsu ve hancıya sorduğum sorularda bu çırpınışın son damlalarıydı. Çırpınışlarım fayda etmemişti ne yazık ki. Natsu ve hancı Kurumi'yi görmediklerini söylemişti. Üstüne ikisinin de ne olduğuna dair bir haberleri yoktu. Nasıl olacaktı ki ben de çok az bilgiye sahiptim. Hancı tekrar sorduğum soru üzerine sudan çıkmış balığa dönmüştü ve benim sorularıma sorularla karşılık vermişti.

Görünüşe göre hancıdan elimize herhangi bir bilgi geçmeyecekti. Hancıyla vakit kaybetmeden Natsu'nun yanına gidip onunla konuşmalıydım. Zaten benim odama girdiğinde neler olup bittiğini anlamış olacaktı en azından benim bildiğim kadarıyla. Yukarı çıkıp telaşla Natsu'yu arayacaktı gözlerim. Daha dün oldukça kötü olduğumuz Natsu ile şimdi gerçekten ortak çalışmak zorundaydık. Masum bir kızın hayatını Natsu'ya sinirlenerek tehlikeye atamazdım. O yüzden aramızdaki meseleyi dondurmak ve beraber çalışmak için Natsu ile konuşacaktım.

Yukarı çıktıktan sonra Natsu'yu bulacak ve konuşmamı yapacaktım. "Natsu, üzgünüm onu koruyamadım. Kurumi'yi kaçırmışlar ve arkasında da bir not bırakmışlar. Notu büyük ihtimalle görmüşsündür. Bundan sonra beraber çalışmalı ve Kurumi için canımızdan vazgeçmeliyiz. İkimiz arasındaki sorunları sonrasında da çözebiliriz.Erkeklere güvenmemin ne kadar zor olduğunu biliyorsundur umarım. Sana bu konuda güvenebilir miyim Natsu? Onu kurtarmak için sana güvenebilir miyim?" diyecek ve Natsu'dan cevabını bekleyecektim. Kurumi'nin anlattıklarına göre Natsu onu canı pahasına koruyacak birisiydi ve şu anda bunun doğruluğunu test ediyordum.

Natsu'nun cevabı ne olursa olsun Kurumi'yi aramak için ilk hamlemizi yapmamız gerekiyordu. Odada ya da etrafta bir ipucu olsaydı Natsu bana gösterirdi zaten. Ben de kendi yeteneklerimle Kurumi'yi aramaya koyulacaktım. Han parası işini Natsu'nun halledeceğini düşünüyordum. Ya da halletmezdik sonrasında ödeşirdik bilmiyorum. Şu an hiçbir şeyi düzgün düşünemiyorum. İçimdeki karmaşık duygularla Natsu'ya dönüp "Hadi Kurumi'yi kurtaralım." dedikten sonra handan çıkıp izcilik yeteneklerimi kullanmak için etrafı kolaçan edecektim. Herhangi bir iz ya da ipucu arayacaktım. Ayak izi olsun, herhangi bir eşya olsun, kavga izleri olsun bize yardımcı olabilecek ne varsa. Etrafta bir ipucu bulma ümidiyle araştırma yapacaktım. Herhangi bir iz bulamasam da o zaman tek şansımız kalacaktı Seinaru Ormanı.