[A - Rank | Shichi & Nobu & Kazumune] Altın Diş

[GM - Naruto]

Kapalı konu

24 saat pasiflikten devam arkadaşlar.

Herkes: Sanraku, sırtını yasladığı yerde hafifçe doğrulup sırtını verdiği yastıklardan bir tanesini değiştiriyor, bu sürede de Nobu konuşuyor. Ortam hala dumanlı, herifin suradını adam akıllı kavrayabilmeniz biraz süre alıyor. İçtiği şey her ne ise, kaliteli olduğu az çok dumanından belli. Tekrar çöküyor oturduğu yere ve bir kaç saniye yağmurun sesini dinliyor, ardından ise konuşmak için ağzını açıyor, fakat Shichi lafa giriyor önlem almak istediğini bildirerek.

Sanraku, sadece eliyle kapıyı gösteriyor, "çıkabilirsin tabii." dermişçesine bir havayla.

Shichi: Yağmurun altında tekniğini uyguluyorsun ve yolu veya çevresini kullanacak herkes için burayı bir kaç saatliğine "geçilmez" kılıyorsun. Tekniğin sorunsuz bir şekilde aktif olup chakranın ıslak zemin üzerinden her yere yayıldığını hissedince, arabanın yolunu geri tutuyorsun.

Nobu, Kazumune: Shichi'nin dışarı çıkmasının ardından öksürüyor Sanraku ve sarsılması sebebiyle açılan yukatasının üst kısmını düzeltiyor. Bu sırada, beyaz bir yılanın Sanraku'nun yukatasının içerisinde ilerlediğini farkediyorsunuz. Sanraku'nun göğsünün etrafında dolanıyor ve boruyu tutmadığı eline doğru yöneliyor, ardından giysisinin kol kısmından kafayı uzatarak sizleri süzüyor bir kaç saniye. Kırmızı gözleri, ikinizi de yeterince incelediğinden emin olduktan sonra giysinin içerisinde kayboluyor.

Sanraku kendine gelince öksürmenin ardından, konuşuyor;

"Yol fena değildi bay Nobu. Saldırılara karşı önlemimi aldım haliyle, köyünüzün eminim yoketmekle uğraştığı bir kaç büyük çeteye gerekli rüşvet ödendi, ufaklar ise dolaylı yoldan korkutuldu. Zaten az kişiyle yolculuk etmek genelde dikkat çekmez, yani sizin sınırlarınız içerisinden geçmem çok büyük bir yaygara koparmasa gerek. Özellikle Taiyou gibi saygın bir organizasyon da elinden geleni yapıyor olayın böyle kalması için. Biraz da rahat etmek istedim açıkçası, neredeyse yol kadar uzun konvoylarla yolculuk etmek çok hoş bir şey değil, emin olun."

Bu sırada, Shichi içeri giriyor.

Hepiniz: Shichi içeri girip yanınıza çöktüğünde, Sanraku tekrar konuşuyor. "Umarım aldığınız önlemler bizi daha da güvenli kılacaktır, bay..." İsmini hiç sormadığını hatırlayınca kendi aptallığıyla dalga geçer gibi gülüyor ve ismini söylemesini bekliyor Shichi'den.

[Arashi Nobu]

Duman altı olmuş konvoyda yolculuğumuza başlamıştık. Tabi Taiyou'nun bize vermiş olduğu görevimize de ağır ve emin adımlarla ufak bir giriş yapmıştım. Havadan sudan bir kaç muhabbet, sohbet ile Bay Sanraku'nun dikkatini çekmekle işe başlamak mantıklı gözükmüştü. Yıllardır sahip olduğum koca ağzımın faydalarını çok çok görebileceğim bir görevdi bu. Bu yüzden özgüvenim tavan yapmış durumda, hatta biraz daha artsa veya bir kaç başarılı hamle yapsam artık egolarıma bile teslim olabilirim.

Bizim konuşmalarımızdan sonra kendince önlemler almak için dışarı çıkmıştı Ortağım Shi. O sırada Bay Sanraku'nun yukatasından bir yılan çıkarmıştı başını. Ben kafamı öne eğip, dumanların arasından onu daha rahat görebilmek için hafifçe eğilmiştim. Ağzımdan o anda "Voahh...! Bir yılan!" kelimesi çıkmıştı saygısızca. İşte düşük çeneli olmanın bir diğer yanı da buydu, boş boğazlık ve saygısızlık. Ama ya duyulmadığından ya da Bay Sanraku'nun takmadığından bir sıkıntı olmamıştı. Yılan tekrar içeri girdiğinde karşımızdaki tüccar adam konuşmaya başlamıştı. Bana söylediklerini onun yüzüne bakarak dinlemiştim. Tam olarak gözlerine tehditkar bir bakış atarak değil, dikkatimi verdiğimi bilmesini ister bir tavırla.

Bütün konuşmaları biz dinledikten sonra Shi içeri gelmişti. Tabi dikkatler direk ona yönelmişti ve Bay Sanraku misafirperver tavrıyla onunla ilgilenmeye başlamıştı. Ben ise, Shi'yi beklemeden lafa atlayarak;

"Hey Shi, Bay Sanraku'nun bir yılanı var!" demiştim. Yine ağzımdan saçma sapan bir şeyler çıkarıvermiştim işte. Bütün odağım o yılana dönmüştü ve çenemi tutamamıştım, aklımdan geçenleri direk söyleyivermiştim. Aslında tam iş konuşmaya başlayacaktım ki, bu olanlar ortamı biraz dağıtmıştı. Bu yüzden şimdilik geri çekilip susacağım. Dilerim bu durumu Bay Sanraku saygısızlık olarak değil de daha çok samimi bir sohbet olarak algılar. Belki ondan sonra az önce söylediklerine hitaben konuşabilirim, zira aklımda bir kaç şey çağrışıyor. Şimdilik sessizce bekleyeceğim. Tabi maskemin altında aptal bir gülümseme ifadesi de takınacağım.

[Kotatsu Shichi]

Geçmişi hatırlamak hoş birşeydir. Zihni uyanık, hafızayı güçlü tutar. Geçmişte yaşadığınız şeylerde önemlidir tabi, şahsen ben herhangi bir trajedi yaşamadım. Akıl sağlığımda da bu sebeple herhangi bir bozulma yok. Ki zaten buna izin verecek birisi de değilim. İnsanlar üzülür, bu değişmeyen ve eninde sonunda herkesin başına gelebilecek birşey. Bende, elinden mızrak çıkartacak olan arkadaşım da, yanağında bir çarpı izi olsa çok daha yakışıklı olacağına inandığım samuray arkadaşımda günün birinde üzülecek. Üzücü olaylar, daha doğrusu trajediler olur. Ama bunlara üzülmeye devam edip, trajedi ismini almasına devam etmesine karar verecek kişiler bizizdir. Özetle, üzücü olaylar olur bu bizim elimizde değil, ama üzülmeye devam etmemek bizim elimizde. Şimdi dağılabilirsiniz...

Neden olduğunu bilmesemde içimde garip bir his var. Bu görevin bir yerinde üzüleceğim, ve o an geldiğinde de kendime bu lafları hatırlatıp yapmam gereken şeyi yapmaya devam edeceğim. Bir destek oyuncusunun yapması gereken şey budur zira. Takım arkadaşlarını desteklemeyi bir an bile bırakırsan zincirdeki halkaları bir arada tutan kilit halkasını kırmış olursun. Bunun sonucunda zincir kopar. Ondan sonra ne olur yada ne olmaz pek bilmiyorum açıkçası, şimdiye kadar hiç zincir koparmadım. Ama korkarsamda kafamda kemikleşmiş bir maske olmaması için elimden geleni yapacağıma emin olabilirsiniz.

Neyse, jutsumu yapmış ve tekrardan arabaya dönmüştüm. Kafamı eşikten geçirmeden önce yağmurlu çevrenin temiz havasını derin derin içime çekmiş, sonrada boynumdan eğerek içeri girmiştim. Yağmurlu bölgeden, dumanlı bölgeye geçer geçmez ilk yaptığım şey küçük ve analizi kolay bir nefes aldıktan sonra, bu aldığım nefesteki dumanın, farklı bir kokusunun, bir tadının olup olmadığıydı. Olur ya, bu arabasına bindiğimiz eleman aslında gerçek Bay-Sanraku değilmişte onu ele geçirmek için yollanan haydutmuş. Sonrasında da meğersem biz adama yardım ediyormuşuz aslında, içtiği sigara bizi uyutmak için yapılmış oluyomuş. Dumanını çeken yavaş yavaş zehirleniyormuş falan. Biz boku yiyormuşuz, ondan sonra da reel bay sanrakuyu alıp götürüyolarmış bu haydutlar.

Öhm... İşte sürekli beyninizi çalışmaya zorlayınca böyle şeyler de geçiyor aklından insanın... Tövbe tövbe, görevimize dönelim. Yerime oturur oturmaz mızrak çıkartan ümmetimin bana söylediklerini dinleyecek sonrasında da aniden gözlerimi fal taşı kadar açarak büyük harflerle hayranlık/şaşkınlık karışımı bir şekilde konuşmaya başlayacaktım. Adamın yılanı olduğunu duyar duymaz aklımdaki bütün şüpheler uçup gitmişti. Ulan yılanı olan adam kötü olur mu hiç? ''OHA YILAN! BENDE GÖREBİLİRMİYİM BAY SANRAKU? HİÇ YILANIM OLMADI BENİM! BİKERECİK GÖRSEM YETER!''

[Higashizono Kazumune]

Kafasını kurcalayan onca şeyi, tilkilere benzeten Kazumune bu üçlü arasındaki konuşmayı dinlemek yerine bu tilkilerle baş başa kalmayı tercih etmişti en son. Tek umduğu bir kaç damla da olsa sake ile bu faslı iyice şenlendirmekti ama böyle bir ortamda bu tarz bir imkanı olduğunu sanmıyordu açıkçası. Belirli bir ana kadar ne konuştu ne de dinledi açıkçası. Shichi'nin dışarı çıkmasındaki sebebi bilmiyordu ya da şimdi tekrardan içeri gelmesini. O dışarıda bulunduğu süreçte ne yaptığı konusunda gram bir fikri yoktu. Öte yandan Nobu'nun yılan gördüğünde verdiği tepkiye kadar sarf ettiği sözlerden de uzaktı. Çünkü gerçekten dinlemiyordu, Kazumune buydu işte. Dinlemekten uzak, kendi halinde, sorunları olan bir genç.

Yılanı görünce aşırı bir tepki vermedi diğerlerinin aksine. O kırmızı gözler üzerinde gezinirken hafif bir ürkmedi değil açıkçası. Yılan sevmediği hayvan tiplerinin arasındaydı. Sinsi ve sürünerek avına yaklaşan bu sürüngen türünün en acımasız hayvan türü olduğuna inanırdı. Hatta yaşadığı yerin üç kilometre yakınında bile barındırmayacağı bu hayvanı bir insanın bedenin içinde dolaşırken görmek onu da biraz şaşırtmadı değil ama o şimdi havalı çocuk modlarında idi. Ağzını açıp şaşırırsa havası bozulurdu.

Oturduğu yerde vücudunu biraz daha geriye itip, etrafını dört gözle kolaçan ederken etrafında bir yerde başka bir yılan daha olup olmadığından emin olmak istiyordu. Zira arkasından aniden usulca yaklaşan bir yılanın bedenini sınırlarına girip sürünmesi Kazumune'nin sesli olarak bu odadaki insanların daha önce hayatında hiç duymadığı kadar yaratıcı küfürler türetmesine sebep olurdu muhtemelen.

Derin bir nefes aldıktan sonra, son bir kez daha odayı süzme gereksimi duyduğunda kendi kendine bir kaç küfür mırıldandı.

"Dışarıda sizin elemanlarla biraz takılacağım, zaten bilgim yüzeysel. Nobu ve Shichi ile iletişim halinde olmanız daha mantıklı olacaktır."

Yüzünde sakin bir ifade olmasına rağmen açıkçası kendisi oldukça sıkılmış ve bu yılan olayından dolayı rahatsız olmuştu. Bir yılan onu korkutur muydu bilmiyordu açıkçası. Bir katanası vardı ve kesmek isterse kesemeyeceği bir şeyin olmadığının farkındaydı da, yine de Kazumune yılan bahanesini bir köşeye atıp sıkıldığına kanaat getirdi. Tüccar bozuntusundan ters bir cevap almazsa dışarı yönelecekti, alacağını da sanmıyordu açıkçası. Dışarı yöneldiğinde az önce karşılarına çıkıp konuşan adamın yanına gidecekti.

"Yok mu şöyle hazır içeridekiler vır vır konuşurken içebileceğimiz bir kaç damla sake?"

Normalde her daim yanında içi sake dolu bir matara bulundursada Kazumune bu gün kılıcını yanına aldığı için açıkçası şükrediyordu. O yüzden bugün sake getirmeyi unuttuğu için kendine kızamıyordu. Zira Kazumune az çok Genjutsu yolunda da kendini ilerletse de, şu an tek yapabileceği şey Katanası ile bir şeyleri kesmekti. Ah, şu işlere biraz zaman ayırsa çok deli bir şeyler olacakta ondan, ayırmıyor işte.

Adam üşengeç bir kere, ne bekliyorsun ki?

[GM - Naruto]

Herkes: Sanraku verdiğiniz tepkiden eğlenmiş olacak ki, öksürerek bir kahkaha daha patlatıyor ve yerinden biraz oynamış olan göz korumasını düzeltiyor. "Kendisi istemediği zaman çıkmaz koynumdan. Size biraz ısınsın, kendini tekrar gösterecektir." Suratındaki bayık gülümseme ile tekrar sizleri süzüyor, bu sırada Kazumune dışarı çıkmak için istekte bulunuyor. Buyrun dermişçesine eliyle kapıyı gösteriyor Sanraku, ardından gözlerini içeride kalan diğer ikiliye çeviriyor, gülümsemesinden üst dişleri görünerek.

Kazumune: Dışarıdaki yağmur son hızıyla devam ediyor. Gök yüzü epey kapanmış durumda ve geçidi aşmış durumdasınız. Bastığınız toprak, yolun üzerinde çok çamurlaşmasa da, ovanın kaygan bir yüzeyden ibaret olduğunu tahmin ediyorsun havadan akan bunca sudan sonra. Ovayı ortadan ikiye yaran bu yolda yürüme hızından bir tık üst seviyede ilerliyorsunuz. Öndeki korumalardan, sizinle ilgilenene doğru yaklaşıyor ve konuşuyorsun. Göz ucuyla sana bakıyor koruma, hafifçe kafasını çevirerek, fakat cevap vermiyor. Çevreyi incelemeye devam ediyor araba ilerlerken.

Nobu, Shichi: İkinizin de sakinleştiğinden emin olduktan sonra, Sanraku lafa giriyor tekrar. "Açıkçası benim daha fazla korumaya ihtiyacım yok. Burada benimle durarak bir şeyler başarmıyorsunuz yani." Tekrar bir fırt alıyor elindeki uzun borudan. Nefesi derinden çekiyor ve verirken de aynı derinlikte diyaframı boşalıyor. Gözlerini bir kaç saniyeliğine kapatıyor ve tekrar açtığında, hafiften kızarmaya başladığını seçebiliyorsunuz. Suradına tekrar oturuyor saçma gülümsemesi ve boruyu bir kenara bırakıyor. İkinizi de tekrar süzdükten sonra, tekrar konuşuyor; "Bu bağlamda, Taiyou, yapacağım bağışı haketmeli. Size bir 'iş' önerim var, eğer kabul ederseniz tabii. Ne düşünüyorsunuz?" İki elini de birer dizine koyuyor ve dizlerini kaşımaya başlıyor hafifçe, ardından bunu kesiyor ve yana indiriyor kollarından birini.

[Arashi Nobu]

Benim yılan ile söylediklerimden sonra Shi de oldukça heyecanlanmış, hatta yılanı görmek bile istemişti. Bay Sanraku ise bu olayı benim sandığımın aksine gayet normal karşılamış ve yılanın kişiliği ile ilgili ufak bir bilgi vermişti. Evet, her hayvanın, insanlar gibi kişiliği vardır. Genelde bu olay hayvan sahipleri haricinde kimseler tarafından bilinmez. Çünkü bir hayvan, çevre koşullarınca kişiliğini geliştirir. Gerçi insanlar böyle ya neyse. Bu da sadece doğada yaşamış hayvanları gören insanların, onların en vahşi ve korkak halleri haricinde başka bir şey görmediğini gösterir. Eh... Bu yüzden hiç hayvan sevmiyorlar ya.

Ardından mevzu direk işe dönmüştü. Bizim pek bir yararsız olduğumuz kanaatine varmıştı Bay Sanraku. İşte bu durum hiç iyi olmadı. Gerçi zaten burada oturup muhabbet ederek bir yere varamayacağımız açıktı. Yani daha fazlasını zaten beklemiyordum. İşi konuşma faslında bağlayıp, olayı tatlı bir şekilde bitiririz diye düşünüyordum ancak karşımızdaki adamın bir tüccar olduğunu ve hitabet konusunda bizden üstün olduğunu bilmeliydim. Mevzuya ve pazarlığa ilk girişen kişi Sanraku olduğundan biz çoktan skorda bir sayı geride kalmıştık. Önemi yok, hala durumu toparlayabiliriz. Görevi başarmak için Taiyou bize hiç bir sınır koymadı, her şeyi uygulamaktan geri kalmayacağız bu yüzden. Bay Sanraku'ya;

"Ah... Evet, iş konuşuyoruz. Öncelikle efendim, ben ilk söyledikleriniz hakkında yorum yapmak istiyorum. Buraya gelmeden önce her şeyi ayarladığınızı söylediniz. Bu, bana sizin hakkınızda epey ileri görüşlü bir adam olduğunuz kanaatini verdi. Bunun yanında çetelere rüşvet ödediğinizi söylediniz ve küçük çeteleri zaten hiç dert etmeden hallettiğinizi belirttiniz. Biz Taiyou olarak, sizin gibi değerli kişilerin böyle ayak işleri ile uğraşmasını istemiyoruz. Yani boşuna boşuna cebinizden rüşvet çıkmaması, ufak tefek problemlerle sizin adınıza uğraşmak için buradayız." diyeceğim ve birazcık gülümseme takınacağım suratıma. Ardından devam ederek;

"Tabi ki de sizin yaptığınız onca hazırlıktan sonra bizim burada olmamız size gereksiz gelecektir. Bu anlaşılabilir bir durum. Takdir edersiniz ki, yeni yeni faaliyet gösteren bir organizasyonuz. Bu yüzden işlere yetişmek ve onları toparlamak için bazen geç kalabiliyoruz. Bir daha ki gelişinize bu ufak problemlerin ortadan kalkacağını söyleyebilirim. Bunun yanında Taiyou adına iyi işler başarmak için buradayız ve iş teklifinizi kesinlikle değerlendireceğiz. Bizden yapmamızı istediğiniz nedir acaba?"

[GM - Naruto]

Kapalı konu

Kazumune 2. pasiflik uyarısını almıştır.
Shichi ilk pasiflik uyarısını almıştır.

İki karakterin de turunu hiç bir şey yapmadan geçirdiği varsayılacaktır.

Nobu: Laflarını dinlerken tekrar bir fırt çekiyor Sanraku, bu sefer gözünü kapatmıyor, direkt olarak sana odaklanıyor. Suradındaki maytap gülümseme ise bir kayboluyor, bir geli geliyor. Senin söylediklerinden bağımsız olarak değiştiğini anlayabiliyorsun suradındaki ifadenin, farkındalığın sayesinde. Ayrıca, görmesen de, farkındalığın sana yılanın hala herifin vücudunda bir yerlerde durmadan gezdiğini söylüyor. Tabii hayvan doğasından pek anlamadığından, bu durumun anlamını çıkartamıyorsun. Sanraku lafa giriyor derin bir dumanı saldıktan sonra.

"Kusura bakmayın Nobu-san. Sizi veya örgütünüzü küçük düşürmek, gereksiz olduğunu imâ etmek istememiştim. Bu tarz şeyler her bir ülkeye girerken ayarladığım şeyler. Bir dahaki sefere, sizinle direk irtibata geçerim. Belki de, Hikari'ler daha iyi bir şey önerirler..." Kısa bir fırt çekiyor borudan bu sefer. "İş dünyasındaki dalgalanmaları ön göremezsiniz, ehehehe. Yine de, bir sonraki ziyaretimde kulağımı ilk size açacağım."

Boruyu bir kenara bırakıyor ve tıngır mıngır sallanan arabanın içerisinde boru bir köşeye doğru yuvarlanıyor. Sanraku'nun biraz terlediğini farkediyorsun. Elini yüzünü şöyle bir siliyor yandaki havlumsu bir şeyle, ardından tekrar sana dönüyor maytap suratıyla; "Bir kaç saat sonra, geceyi geçirmek adına civardaki ufak, haritada bile zor bulunan bir köyde kalacağız. Haliyle, uzun yoldan geldik ve aldığım duyumlar göre gemim zaten geç kalkacakmış. Köyün ismi Kawaba idi sanırım. Öyle bir şey olması lazım, her neyse. Çok önemli değil. Önemli olan, orada 1 gün geçireceğim ve bu süre boyunca korumalarım benle gayet güzel ilgilenirler. Sizlerin, o köyden bir kaç saat uzaklıktaki başka ufak köye uğramanızı isteyeceğim."

Kısa bir öksürük tutuyor Sanraku'yu, ardından tekrar havluyla suradını siliyor. Git gide normale dönüyor gibi, salaş bakan tek gözü sertleşiyor ve ses tonu dalgalanmayı kesiyor. Son bir kez boğazını temizliyor ve tekrar lafa giriyor; "Köye tarım aletleri, tohum ve yakın zamandaki bir afette yıkılan evlerin tamiri için yapı malzemeleri sağlamıştım, paraları olmadığını söyleyip borca girip almak istediler mallarımı. 1 sene sonra, hasadın ardından paramı alabileceğimi söylediler. Ben severim bu tarz formalite dışında yatırım yapmayı, çiftçi de kazanır, ben de. Lâkin bu baharda parayı geri göndermeleri gerekiyordu, onun yerine aldığım mektupta parayı ödemeyeceklerini söylemişler. Bana borçları 500.000 Ryo civarında. Nakit veya ederi bir şekilde bu parayı onlardan almanızı istiyorum. Aldıktan sonra bana getirin, ben de o parayı direkt olarak size bağışlayayım. Hatta, bir ekstra da koyalım; Köyde tanınan bir tipleme var, milleti paramı ödememeye ikna eden de o sanırım. Nakamura Eijiro adlı orta yaşlı bir tipleme. O herifin de kellesini getirirseniz ekstra 500.000 Ryo vereceğim. Ne diyorsunuz?"

Ciddi surat ifadesi ve tek gözüyle size bakmakta.

[Arashi Nobu]

Ben konuşmaya başladığımda, Bay Sanraku'nun suratındaki ifade bir dalgın, bir ayık, bir sırıtkan, bir somurtkan şeklinde değişip değişip durmuştu. İlk bakışta acaba benimle dalga mı geçiyor diye düşünmüştüm. Ancak kısa süre sonra mimiklerinin benimle hiç alakası olmadığını anlayabilmiştim. Görünüşe göre içtiği uyuşturucu maddenin etkileriydi bunlar. Yinede bu tüccar adam, bana iyice odaklanmıştı. Belki kafasının çok kıyak olmasından ötürü, söylediklerimi anlayabilmek için tüm odağını bana vermesi gerekiyordu, belkide beni daha da ciddiye almıştı.

Mesele iş konuşmaya geldiğinde ikimizde epeyce ciddileşmiştik en nihayetinde. Shi ise sessiz, ortam da oldukça sakindi. Bay Sanraku konuşmasına özür ile başlamıştı. Ardından bir tüccar gibi devam edip, en kâlı çıkabileceği anlaşmayı incelemişti sözleriyle. Bunlara Hikari'de dahildi. Ancak en son iş bizim kâr parselini topladığımız kısmına gelmişti. Yeni bir iş teklifi vardı ve karşımdaki beyefendinin söyledikleri kesinlikle Taiyou'nun bize vermiş olduğu görevin kurallarını çiğnemiyordu. Sanraku'nun söyledikleri devam ettikçe suratımdaki gülümseme de gittikçe yayılıyordu. O konuşmasını bitirdiğinde;

"Efendim, size en iyisini sunmak için buradayız. Madem siz, adamlarınızla birlikte güvende olacaksınız, o zaman bizde sizin için şu ufak işi halledeceğiz. Hem böylece size karşı daha fazla güven duygusu aşılamış oluruz. Efendim, bu işten sonra Taiyou'dan başkasını tercih etmeyeceğinize emin olabilirsiniz. Size hizmet etmek için en iyi adamlar gönderildi sonuçta." diyecektim. Konuşmamda da kendimizi bir güzel övecektim.

Shi'yi de dirseğimle hafifçe dürterek "Değil mi Shi?" diyecektim. Güya birlikte konuşacaktık, araba yolculuğunu bulunca uyudu mu ne yaptı?

Bu görevde, Bay Sanraku'ya karşı kendimizi en iyi şekilde temsil etmeliydik. En nihayetinde bu adam bizden memnun kalırsa sürekli Taiyou ile iş yapacak. Bu da daha fazla gelir elde etmemiz anlamına geliyor. Dahası şu basit, ufak görevde bile kazancımız 1 milyon civarı bir miktar. Gerçi belki masum bir adamın ölümüyle sonuçlanacak bir iş olsa bile, iş iştir. Köyün ve Taiyou'nun ileri gitmesi için, bütün jenerasyonun en iyisi olmak için, dilden dile dolaşabilmek için birazcık pisliğin içine girip çıkmak da bir sakınca görmüyorum. Eğer kimse bir şey demeyecekse, bir olay falan çıkmayacaksa Kawaba Köyü ve çevresiyle ilgili bildiklerimi hatırlamaya çalışacaktım. Çevresindeki shinobi yoğunluğu, koruluklar, yerleşim yerleri vs. Aklıma ne geliyorsa görevde bana epeyce yardımcı olacaktır.

[Higashizono Kazumune]

Nereye doğru gittiğinin pek farkında olduğunu sanmıyordu. Tın tın ve oldukça korunaklı ilerleyen bu gruba ayak uydurmakta sıkıntı çekeceğine pek inanmıyordu ama bu tempoda bu yağmurun altında, eh hafifte bir iç karartıcı bir soğukta olunca Kazumune üşengeçlik sınırların ziyadesiyle zorluyordu. Öte yandan iletişime geçmeye çalıştığı adam şöyle havalı bir bakış atıp, tekrardan işine odaklanınca... Kazumune bir hayli bunaldı. Bu tarz ortamları pek sevdiği söylenemezdi, şu saatten sonrada sevmeyecek gibiydi. Hoş yadırgamıyordu tüm bunları ama, yine de bu sevmediği gerçeğini değiştirmiyordu. Bir kaç damla sake... Gerçekten onun için şu an veremeyeceği bir şey yok gibiydi, yine de bir kaç damla içkiden çok daha fazla istediği bir şey varsa oda uykuydu. İyi ve özellikle stresi olmayan derin bir uyku ziyadesiyle tatmin edecektir Kazumune'yi ama bu şartlarda, çok zor olduğunun oda farkındaydı. Adamın onu pek umursamamasına pek sinirlenmedi açıkçası, hatta aynı durumu bir çok kez kendisi başka insanlara yaptığı için pek yadırgama gereği de duymadı.

Adama bir cevap vermeyi tercih etmedi. Sustu... Neden sustuğunu bilmiyordu. Hafifçe kafasını yukarıya kaldırdı, buruk gökyüzünü bir süre süzdükten sonra hafif bir iç çekip, göz ucuyla adamı süzdü. Konuşmaya pek niyeti olmadığından en azından kendince emin olduktan sonra harekete geçti. Adamdan usulca uzaklaştı ve etrafını şöyle bir süzdü. Oyalanabileceği, şu lanet zamanın hızlıca akıp geçmesini sağlayacak bir şeylere ihtiyacı vardı. İçerideki takım arkadaşları hâlâ vır vır konuşurken, Kazumune ne yapacağı konusunda kararsızdı. Bu sefer de derin bir nefes alırken, hafifçe esnedi.

Etrafına ne kadar bakarsa baksın ya da ne kadar düşünürse düşünsün oyalanabileceği bir şeyi göremiyordu Kazumune. Anlaşılan vır vır konuşan takım arkadaşlarının dışarı çıkmasını beklemekten başka bir şansı da yok gibiydi. Yine de gerçekten bu havada tuhaf bir şeyler seziyordu. Nasıl desem bu yağmurlu hava Kazumune'nin içinde bir takım duygular oluşturuyordu.

Derin bir nefes alırken bunu sonuncusu olduğundan emindi. Gözlerini bir kaç saniye kapalı tuttu ve kendini tekrardan kafasındaki tilkilere bıraktı. Bir şeyler düşünüyordu, her zaman ki gibi şu andan uzak, yaşadıklarından öte şeyler. Uzaklaştırıyordu kendini bedenen olmasada ruhen bu ortamdan. Arzuları ve hayalleri olmayan bir insan için bu görev çok yanlış gibiydi ha?

Siktiğimin hayatı, siktiğimin mesleği... Resmen beş kuruş için hayatlarımızı sömürüp, bizi piyon gibi kullanıyorlar. Bir de uydurmuşlar Altın Jenerasyon diye inanlar kapılmış bir hayale gidiyor, peşlerinde bizi de sürüklüyorlar. İnsanlar mı çok saf yoksa yapımız kandırılmaya uygun bir şekilde mi programlanmış bilmiyorum. Nasıl bir yol beni bekliyor gram merak etmiyorum ama inşallah yolun sonu çok uzak değildir.

Düşünceler, tilkiler ve daha bir çoğu... Son derin nefesini az önce aldığı için bu sefer bir kez daha derin bir iç çekti. Ağır adımlarla konvoyu takip ederken göz ucuyla her an kapıdan çıkıp "görev bitti evlere gidebiliriz." diyebilecek arkadaşlarının üzerindeydi, daha doğrusu dışarıya çıkacakları kapının üzerinde. Cidden çok sıkıcı bir atmosfer var, adam haklı.

İnsanlar soğuk, hava soğuk; arka planda dönen onca karanlık oyunlar. Ve tüm bunların ortasında sarhoş kafayla ikna edilmiş bir Shinobi, güzel komedi.

[Kotatsu Shichi]

Dünya gene durdu bak.

Bu sefer neler olduğunu bende anlamadım valla. Sanki teknolojimiz çok ilerlemişte matrix diye bir film yapmışız gibi film üzerinden alıntılar yaparak konuşacağım aman bozmayın tamam mı? Yani ne bileyim sanki o filmdeki gibi bir simülasyonun içindeymişiz gibi hissediyorum bazen. Sanki ben sadece boş bi kabuğum da başka biri canı sıkıldıkça benim arayüzüme girip etrafımdaki çevreyle etkileşime giriyor. İşini hallettikten sonra da simülasyondan çıkıyor ve gerçek dünyada ne işi varsa onu yapmaya devam ediyor. Ama geçen bi iki dakikada herhalde yavşağın bayağı bir işi varmış. Girmedi ya lan içime. Yemin olsun içimden gelmedi ne bir kelime konuşmak, nede başka bir hareket göstermek. Daha önce hiç böyle bir durum yaşamadığım için böyle betimledim kusura bakmayın.

Ama yani hissettiklerimi ancak böyle betimleyebilirdim herhalde. Aklıma başka herhangi bir şey gelmiyor. Feçliydim abi. Etrafı görüyor ve duyuyordum ama ağzımı açıpta bi ''Hi'' bile diyemiyordum amına koyim. O bana giren piçinde sülalesine kadar küfredeyim! Giriyorsan sürekli içimde kalsana yavşak! Sen iki farklı hayat yaşayacaksın diye bana ne diye eziyet çektiriyorsun. Rol mü yapıyorsun amına çaktığım! İki insepşın yapacaksın diye hayatıma müdahale edemessin!

Neyse sakinleşelim artık. Zaten yapacak başka birşeyde yok. Hani bir savaşa falan girmiş olsak bu ruh haliyle devam ederdim ortamlarda, gazlanmış bir şekilde bağırınca bu diyarda nedense senden daha güçlü insanları dövebiliyorsun. Fizik kuralı gibi bişey bu amına koyim. Nasıl işlediğini bende anlamadım ama tıpkı yerçekimi gibi var işte, varlığını reddedemiyorsun. Sadece var işte...

Sakinleşelim demiştim en son, kafamı yavaşça kaldıracak ve konuşma sırasında olanlara göz gezdirmeye başlayacaktım. Sanraku-Reyiz olanca karizmasıyla konuşmaya devam ediyordu. İlk başta çok şüphelenmiştim bu heriften sizde hatırlıyorsunuzdur, ama beyler adamın yılanı var anasını satayım! Yılanı olan adam hiç kötü olurmu ulan? Olmaz benim güzel cücelerim olmaz! Kim yılanı olan bir insanı kötü olarak aktarmışsa hatta bundan bir çizgi roman çizmişse amına koyim ben onun, yalan söylüyordur köpeğin dölü!

Millet konuşurken bende sıramın geldiğini hissedince konuşmaya başlayacaktım hızlıca. Lafa hızlıca girecektim ama bu sırada gözlerim kocaman açılmış bir şekilde dik dik Sanraku-Reyizin yukatasaına doğrultacaktım. Yüzümde heyecanlı bir gülümseyiş vardı. ADAMIN YILANI VARDI LAN! YILAN LAN!

''Öyle Nobu öyle. Siz hiç merak etmeyin Sanraku-San. Yılanı olan insanlar çok kral adamlardır. Karşınızda kim varsa atlarım sırtına! Ama bu derece keskin sınırları olan bir işi yapmamın bir sebebi daha var...'' Bu kısımda gözlerim yukatadan, sesim ise normal tonundan uzaklaşacaktı. Ciddileşecek ve biraz daha kısık bir sesle konuşacaktım. ''Köyümüz ciddi bir yokluk içerisinde Bay Sanraku. Yeni doğduk ve açıkçası çevremizde bizi istemeyen çok oluşum var. Yılanın başını küçükken ezmek isteyen bir sürü insan var daha doğrusu. Tabi onlar yılanların ne güzel hayvanlar olduğunu anlamayan aptal embesillerden başka şeyler değiller. Ama sadede geleyim, kısaca bizim oraların bu paraya ciddi ciddi ihtiyacı var Sanraku-San. Ben annemi babamı tanımam. Sokağa atmışlar küçükken... Niye atmışlar, niye bakmamışlar pek sorgulamam, merakta etmem zaten. Ama sokakta yaşamak zor iş Sanraku-San... Bunu en zor yoldan öğrendim. Etrafımdaki insanların bu tarz bir şekilde yaşamamaları için gerekeni yapmak konusunda asla geri adım atmayacağım. Bundan emin olabilirsiniz. Sormak istediğim tek soru var:

Kellenizi nasıl seversiniz?''