[B - Rank | Hayato & Usagi & Isshiki] İttifak

[Kita Usagi]

Shunsen bütün her şeyi halledecekti. Peki, kıyafet kendisine ne zaman gelecekti? Ya da ne zaman verecekti Shunsen bu kıyafetleri. Bunları soramadan mağazadan çıkmıştı. Daha doğrusu, bu sorular sonradan aklına gelmişti. Yarın akşam üstü için anlaşmışlardı. Saati geldiğinde buluşma noktasında Shunsen ile buluşacaktı. Ne yazık ki kıyafeti Shunsen sağlayacağı için, yanına çok fazla malzeme alamayacağını biliyordu. Hana döndüğü zaman, gerekli şeyleri halledebilirdi. Ya da takım arkadaşlarıyla konuştuktan sonra onlardan birisine verebilirdi çantasını. Bunları hana gittikten sonra düşünecekti. Şimdilik boş boş dolaşıyordu ortada. Aklında hiçbir şey yoktu. Limana gidebilirdi. Gölü biraz seyredebilirdi. Ne var ki, içini kaplayacak bir ürperti olduğunu bildiği için bundan vazgeçti. Bu küçük kasabada kütüphane bulabileceğini de pek sanmıyordu. Bu sebeple direk hana gitmeye karar verdi.

Han yolunda ilerlerken kafasında pek fazla düşünce vardı. Görev için tanımadığı bir adamla randevu ayarlamıştı. Eh, birazda kolye içindi bu randevu ama konu bu değildi. Randevulaştığı adamın kendi ülkesine giriş izni bile yoktu. Tehlikeli bir adam olmalıydı. Ya da en azından bazı konularda yasalara uymayan. Ne var ki, kendisi de kimliğini gizlemişti. Hiç olmadığı birisi gibi davranmak zorundaydı. Randevuevine girdikten sonrası daha da zordu. Tabi bu arada arkadaşlarının randevuevine nasıl gireceğini de bulmaları gerekecekti. Belki arkadaşları olarak sokabilirdi içeriye. Böyle bir durumu ise Shunsen'in pek sıcak karşılayacağını düşümüyordu. Gerekirse gizli gizli girmeleri gerekecekti. Ama Usagi'yi içeride tek başına bırakmamaları lazımdı. Ters bir durumda, tek başına işin içinden çıkamayabilirdi. Bunları handa buluştuktan sonra arkadaşlarıyla konuşmak için erteledi.

Hana vardığında başta güzel bir yemek yiyecekti. Sonra odasına çıkıp duş alıp saatlerce kitap okuyacaktı. Yanında okuyabileceği iki kitabı vardı. Rastgele bir tanesini eline alıp okuyacaktı. Takım arkadaşları geldiği zaman ise edindiği bilgileri ve randevuevine giriş biletini anlatacaktı. Planlama aşamasını o an gelince düşünecekti. Şimdilik tek düşünebildiği şey yemekti. Bu sebeple bir an önce hana varmak için adımlarını hızlandırdı.

[GM - Naruto]

Isshiki; Yiyecek-içecek ticaretinin başlangıç noktası olarak gördüğün yerin neresi olduğunu kestirebilmek adın kısa bir araştırma yapıyorsun. Bu araştırmalarında sonucunda da, kervanlarla gelen yiyecek-içeceklerin önceden sipariş edildiğini, bu siparişlerin de 15 gün ile 1 ay arasında köye getirildiğini öğreniyorsun. Bu tür işleri yapanlar ise, köyün önde gelen zenginleri olarak kulağına çalınıyor. Ancak bu noktadan sonra, oklar aradığın Shinsaku’ya dönüyor. Her ne kadar köydeki yiyecek-içecek ticareti zenginler tarafından yönetiliyor olsa da, bu işten en çok para kazanan kişinin Shinsaku olduğunu, çünkü kendisinin ya temel ihtiyaç ya da lüks tüketim ihtiyaçlarını karşıladığını öğreniyorsun. Dolayısıyla da, Shinsaku’nun burada sabit bir yeri olduğu düşüncesiyle, araştırmalarını bu yöne doğru kaydırıyorsun.

Köyde yaptığın ikinci araştırmanın ardından da, tam da düşündüğün gibi, Shinsaku’nun bu köyde de bir dükkanı olduğunu öğreniyorsun. Yılın belirli zamanlarında bu dükkanda bulunduğunu bilmek senin için şu anda ufak bir detay olsa da, en azından bugün ve yarın Shinsaku’nun burada olduğu sonucuna rahatlıkla varabiliyorsun. Dolayısıyla da, daha fazla zaman kaybetmemek adın, Shinsaku’nun dükkanının yolunu tutuyorsun.

Kısa sürede vardığın dükkan, beklediğinden çok daha ufak oluyor. İçeride bir masa, Shinsaku’nun oturduğu bir sandalye ve gelenlerin oturabileceği 2 sandalye dışında hiçbir şey bulunmuyor. Ne var ki, Shinsaku gibi bir adamın muhakkak ki korunduğuna emin olduğun için, temkinli davranmayı elden bırakmıyorsun. Dükkan içerisindeki iki kişi muhtemelen Shinsaku’ya siparişlerini verirken, Shinsaku’da ufak bir gülümseme ile bir parşömene bir şeyler yazıyor. İki adam Shinsaku ile tokalaşıp dükkandan çıktıklarında, senin içeri girmemen için bir neden kalmıyor. Zaten tam bu anda, Shinsaku da sana eliyle içeriye gelebileceğin işareti yapıyor.

Shinsaku’nun işareti ile içeriye girdiğin anda, Shinsaku cılız sesiyle senin daha bir şey söylemene fırsat tanımadan “İş mi arıyorsun?” diye soruyor sana. Sen konuşmanın başlamasıyla, Shinsaku’nun bir şeyler söyleyeceği konusunda emin olunca, kafanı sallamakla yetiniyorsun. Shinsaku “Diğer köylülerden farklısın, o yüzden iş aradığını anlamıştım.” diyerek düşüncesini açıklarken “Yarın Kanwa’da bir resepsiyon olacak ve yiyecek-içecekleri ben tedarik edeceğim. Ama çalışanlarım şu an için başka bir işle meşgul oldukları için yanımda götüreceğim güçlü-kuvvetli birilerine ihtiyacım var. Bu da sen oluyorsun.” diyerek işi doğruca sana veriyor. Shinsaku az önceki parşömene dönüp bir şeyler yazmaya devam ederken “Yarın Güneş batmadan yanımda ol.” diyerek konuşmayı sonlandırıyor. Her ne kadar şu an için Shinsaku’ya yakın olamasan da, yarınki resepsiyona giriş biletin hazırlanmış oluyor. Ayrıca Shinsaku’yla yakınlaşma işini de yarın halledebileceğini düşünmeye başlıyorsun. Böylece işin önemli bir kısmını hallederek hana dönüş yapıyorsun.

Genel; Hepiniz iyi bir uykunun ardından gerekli tüm hazırlıkları yapıyorsunuz. Sabah zinde kalkıp güzelce karnınızı doyuruyorsunuz. Kahvaltıda ise, planlarınızın üstünde son bir kez geçiyorsun. Hayato, Miyazaki’nin koruması; Usagi, Shunsen’in kavalyesi; Isshiki ise bir nevi garson olarak resepsiyondaki yerlerinizi tartışıyor ve planlarınızı bir sonuca bağlıyorsunuz. Ardından ise hepiniz buluşma noktalarınıza doğru harekete geçiyorsunuz. Büyük gün için yapabileceğiniz başka bir hazırlık artık kalmıyor…

Isshiki; Shinsaku’nun dükkanına vardığında, Shinsaku seni gördüğüne ne mutlu oluyor ne mutsuz görünüyor. Gayet şık bir şekilde giyinmiş olan Shinsaku “İçeri gelmen gerektiğinde, zile basacağız. Kapıdan girdikten sonra senden istenilenleri söyleyeceğiz ve ardından çıkacaksın. Siparişleri hazırladıktan sonra ise, kapıya vuracak ve zil sesini bekleyeceksin. Sonrasında herkese servisini yapacaksın.” diyerek görevini anlatıyor. Hemen ardından ise “Merak etme, mutfak işleriyle başkası ilgilenecek, sen sadece servis işlerine bakacaksın.” diyerek içine biraz su serpiyor.

Hayato; Miyazaki’nin dükkanına geldiğinde, Miyazaki seni gördüğüne bir hayli seviniyor. Neredeyse sana kollarını açıp sarılmak ister gibi yanına gelen Miyazaki, oldukça pahalı takımın içinde, tüm klasını gösteriyor. Seni şöyle bir süzen ve ardından etrafında bir tur atan Miyazaki “Çok klas olmuşsun! Benim korumama da ancak bu yakışırdı!” diyerek seni övüyor. Hemen ardından ise, “Resepsiyonda seni içeride tutamam, ama gerektiği zaman seni çağıracağım. Belki kulağa klas gelmeyebilir ama, sandalyemi çekmek için bile seni çağıracağım. Diğerlerinin yanında klas görünmem gerekir, anlarsın ya!” diyerek sana göz kırpıyor. Sonrasında ise “Resepsiyon bittiğinde ise, Karen’i yanına getireceğim. Sonrası senin klasına kalmış!” diyor büyük bir kahkaha ile.

Usagi; Shunsen’in dükkanına geldiğinde, Shunsen seni gördüğüne inanılmaz mutlu oluyor. Adeta gözleri ışık saçan adam, tüm sıcaklığını sana yansıtırken “Mükemmel görünüyorsun.” diyor seni karşılama cümlesi olarak. Hemen ardından ise seni dükkanın arka kısmına götürüyor ve burada askıda duran Japon geleneksel kıyafetini gösteriyor. Parıl parıl parlamakta olan kıyafetin kumaşı, tüm dikkatleri üstüne çekerken, bu kıyafetlerin ne kadar pahalı olabileceği aklına geliyor. Shunsen “Bunun içinde daha da harika görüneceksin!” diyerek yanından ayrılırken, “Seni dışarıda bekliyorum.” diyor. Kıyafetleri tam boyuna ve kilona uygun bir şekilde yapılmış bulmak seni bir hayli şaşırtıyor. Bazen kendin bile kıyafet seçerken bu kadar isabetli olamadığını düşünüyor ve Shunsen’in bu yeteneğine de gıpta ile bakıyorsun. Kıyafeti giyip, ekipman işlerini hallettikten sonra ise dışarıya çıkıyorsun. Shunsen sana hiçbir şey söylemese de, gözleri sana bayıldığını belli ediyor. Birkaç saniyelik bu suskunluktan sonra ise yola koyulyorsunuz.

Genel; Hepiniz de bir atlı arabanın içinde yolculuğunuzu yapıyor ve Kanwa’ya varıyorsunuz. Hemen hemen hepiniz aynı vakitlerde Kanwa’ya geliyor ve girişte karşılaşıyorsunuz. Bu noktadan sonra da, artık gerçek göreviniz başlıyor.

Kapalı konu

Isshiki’nin durumu pasifliği nedeniyle ortaya çıkan bir durum oldu. Hızlıca her şeyin olup bittiğinin farkındayım, ancak Hayato ve Usagi işlerini tamamlamış olduğu için, Isshiki’yi beklemelerini istemedim. Ayrıca yolculuk esnasında yanınızdaki kişiler ile son konuşmalarınızı yapabilirsiniz. Sorular sorabilir, muhabbet edebilir veya susmayı tercih edebilirsiniz. Sadece aklınızda olsun diye belirteyim dedim.

[Kazuki Hayato]

Halletmiştim, sonuca varmıştım, üstesinden gelmiştim.. Yapmıştım işte bir şeyler. Pasaklı ve umursamaz görüntüm bir çok kişiyi gıcık etmiştir. Sıkkın ve bıkkın mizacım bir çok kişinin bana yanaşırken 2 kere düşünmesine sebep olmuştur. Miyazaki haricinde... Duygularımı bir göreve çıkarken hep saklarım. Vatanıma olan sevgim bunu yapmamda hep yardımcı olur. Lakin şu an duygulara ihtiyacım var... Miyazaki'nin bana güvenmesine, Karen'in benden şüphelenmemesine.. Çok düşünüyorsun! Evet düşünüyorun! Neden? Çünkü benim işim bu, düşünürüm.. Fazla mı sıcak oldu? Evet... Düşünce dumanından elimi çıkarıp banyo musluğunu çevirdim hızlıca. Anlaşılamaz bir hızda duştan çıkarak bornozumu giydim. Saçlarımı yavaşça bir havluya sardıktan sonra sakallarıma baktım. Tamamen sinekkaydıydı. Zaten pek sakallı biri olduğum söylenemezdi. Prosedür işte, bir kadının hoşuna gitmekle alakalı pek şey bildiğim söylenemezdi. Miyako... Gerçekten beni böyle sevmiştin, olduğum gibi.. Sus! Düşünmenin sırası değil. Ne zaman bunu düşünsem bir yerde hassaslaşıyorum, bu beni hataya sürüklüyor. Kendimi düşünmüyorsam takım arkadaşlarımı düşüneceğim. Köyümü düşüneceğim... Sakin kalmaya ihtiyacım var, her şeyden daha çok.

Tüccar oldum, şimdi de koruma oluyorum. Evet. Miyazaki'yi koruyacaktım, istediğinde sandalyesini falan çekecektim. Bana söylediği buydu. İlgimi çekmiş miydi? Hayır. Lakin ağzından hep zaman Karen kelimesi çıktığında kendimi pür dikkat onu dinlerken buluyordum. Resepsiyonda içeride olacağımı sanmıyordum. Zaten söyledikleri de bunu kanıtlıyordu. Oda da gizli bir şeyler konuşulurken sıradan bir koruma içeride olamzdı. Miyazaki ise beni içeri alacağı zamanların geldiğini söylediğinde neye dikkat edeceğimi anlamıştım. İçeriye girdiğim an herkesi süzecek, shinobi gözlem yeteneklerimi kullanarak aldığım sezileri aklımda yoğuracaktım. Bunu yapardım. Hep yaparım. Resepsiyon sonrası ise Karen benimleydi. Bu benim için güzeldi. Aradığım, şüphelendiğim bir numaralı kişi bana geliyordu. Ancak yine de Karen ile başbaşa kaldığımda ne yapacağımı bilmiyordum. Miyazaki'nin tek lafıyla Karen benim için sevişir miydi? Bu çok aptalca...

Kandırılıyor muyum? Acaba? Terliyorum... Korktum mu? Belki, biraz... Miyazaki keyifliydi. Hep neşesi yerindeydi. Araba sallana sallana Kanwa'ya yanaşırken bende biraz heyecanlandığımı hissettim. Neden dolayı olduğunu çözemediğim bu heyecan belli ki Miyazani'nin keyfiyle karşılaştırıldığında fazla eğlencesiz geliyordu. Miyazaki beni kandıramazdı. Hayır, klasına yakışmazdı. Onu tanıdım artık. Hikayeme inandığını biliyorum. Miyazaki benim buraya gelmemi sağlamak zorunda. Çünkü başka yolu yok. Bunu ben başardım.. Güven.. Güven kendine Hayato. Başaracaksın! Karen veya bir başkası, kimse seni alt edemeyecek. Bugün değil... Tedirgin surat ifadem kaybolmaya, yerini aynen Miyazaki'nin bir kopyası olan surata bırakmaya başlamıştı. Yanımda oturan Miyazaki'ye bakıp ona biraz kemküm ettim. Konuşmayı aklıma netleştirince sorumu yönelttim.

"Bu resepsiyonun amacı nedir efendim? Mazur görün, daha önce böyle klas yerlerde pek bulunmadım. Oldukça hoş bir yer gibi."

Araba yavaş yavaş Kanwa kapısının önünde durduğunda inecek, büyük ihtimalle garson ve kavalye olan arkadaşımla buluşacaktım. Göz teması kurmayacak, konuşmayacak, sadece varlığımızdan haberdar olacaktık. Bazı planlar yapmıştık dün akşamdan. Gizlilik de bu planların büyük bir parçasıydı. Miyazaki'nin gerçekten korumasıymışcasına bir hava verecek, etrafımı tarayacaktım. Tetikte olan gözlerim teker teker etraftaki bütün insanları sezecekti. Kim ne giymiş tarzı bir arama değil de, kim neye benziyor tarzında bir arama olacak bu.

[Endo Isshiki]

Norio ile ayrılmıştık. Zor olmadı ayrılmak. Severek ayrıldık biz. Neyse, daha fazla saçmalamadan ana konuya gireyim ben. Norio'dan duyduğum isimler doğrultusunda Shinsaku'nun peşine düşmeye karar vermiştim. Sonra bir plan kurmuştum. Plan demeye bin şahit ister, tabii benim nezdimde. Yoksa benim yaptığım plan, bana göre plan denilmeyecek seviyede bile olsa, başkalarının gözünde iyi bir plandır. Neden diye sorarsanız, şöyle cevaplayayım; Tabii ki de benim harika olmamdan kaynaklı bu. Benim beğeni standartlarım kesinlikle çok yüksek. Fazlasıyla yani. Cidden zekice bir şey olduğunu anladığım şeyi takdir ederim. Zaten birisi benim ilgimi çekiyorsa, o kişi benden daha yüksek IQ değerine sahiptir. Gerçi şu ana kadar öyle birine rast gelmedim. Sanırım gelmem de ne de olsa ben dünyanın en zeki insanıyım.

Yine saçmalamaya başladım. Tamam zekiyim ama dünyanın en zekisi değilim. Bunu ben de biliyorum. Ama övülmeyi de seviyorum. Dünyanın en güçlü insanı olarak hayal ettiğim zaman kendimi, e haliyle dünyanın en zeki insanı olarak da düşünüyorum. Zeka ve güç, birbirleriyle doğru orantılıdır. Şöyle bir örnek vereyim; Bir oyuna yeteneğin var diyelim. Ama oyunun kurallarını kavrayamıyorsun ya da oyunun içinde ne yapman gerektiğini çözemiyorsun. Sadece yetenekle pek bir şey yapamazsın. Ama zeka ve yeteneği bir araya getirdiğinde o zaman gerçekten korkutucu biri olursun. Bu hep üstüne düşündüğüm bir şey. Shinobiliği de buna benzetiyorum. O yüzden sırf yetenek değil, zekayı da doruklarda kullanmayı öğrenmeye çalışıyorum. Buna ne diyorlar? Ninja yolun mu? Yok, onu demiyorlardı galiba. Aman... Çok da umurumda değil yani.

Her neyse, işime bakayım. Dükkanları gezmeye başladım falan işte. Ama tahmin ettiğim gibi çıkmamıştı durum. Shinsaku, bizzat burada iş yapıyordu. Haliyle bir satış yeri gibi bir şeye de ihtiyacı vardı. Orayı hedefliyordum işte ben de. Toplantı olduğuna göre Shinsaku burada konaklamalı. Şu an kalabileceği, olabileceği en mantıklı yer neresi diye düşününce, kendi dükkanı olduğuna karar veriyordum. Zaten her halükarda oraya ilk gidecektim. Yani başka çarem mi var? Mantıklı düşününce bu çıkarımı yapmak oldukça basit. İşte biraz zaman geçirdikten sonra aramaya çalışırken, en sonunda Shinsaku'nun dükkanını buluyordum. Dediğim gibi bu işler doğaçlama olacaktı. Yani konuşmayı alıp lehime çekmem lazım. Yoksa işim yaş yani. İşte giriyordum içeriye, Shinsaku'nun işaretiyle. Sonra bana aniden bir soru yöneltiyordu beklemediğim bir şekilde. İş mi arıyorsun? Bir anda kafama dank ediyordu. Yalan değil, işte aradığım fırsat diye kafamın içindeki ben dans ediyordu. Mutluydum, o kadar mutluydum ki sevinç göz yaşlarımın akmasına az daha engel olamıyordum. Sonra hemen, hızlıca cevap vermek için kafamı sallıyordum. Konuşmuyordum, gariban görüntüsü vermem lazımdı. Gerçi bu tarzım ile beni gariban olarak nitelendiremez kimse. Sonuçta dünyadaki en iyi stile sahiptim. Ama yine de paraya ihtiyacım var aga görüntüsü vermek amacımdı, bunu da az çok başarıyordum.

Sonrasında cevabı ise benim uçmamı sağlayabilecek kadar sevindiriciydi. Olmam gereken yerde olmamı sağlayabilecek bir iş teklifiydi. Tabii ben de bodozlama giriyordum bu teklife. Bana en son da yarın güneş batmadan burada ol diyordu. Tamam, problem yok. Yarın öğlen saatlerinin sonunda orada olacaktım. Bir problem yok. Güzel güzel işimizi de ayarladık. Ama tek sıkıntı o resepsiyonda Norio'da olacak. Ona bir çare bulmam gerekecek. Aman, şimdi düşünmem gereken o değildi. Şimdilik buradan ayrılıyordum. Güzel bir uyku çekiyorduk. Güzel bir uyku şart. Az uyuyunca göz altlarım morarıyor. Beni çirkin gösteriyor. Bu da istemediğim bir şey. Yani kim ister ki, mor bir göz altı? Hiç hoş bir görüntü değil yani. Güzel uykunun ardından en iyi ne gider? Tabii ki de güzel bir kahvaltı. Kahvaltı yaparken genellikle konuşmam. Konuşmadığım nadir anlardan biridir. Ya da düşünmediğim. Sadece yemeğe odaklanırım. Özellikle de lezzetliyse. Düşünmediğim derken, hiçbir insanın kafası bir an olsun boş olmaz. Hiçbir diyerek abartmayayım, birçok insan öyledir. Eğer boşsa, zihinsel bir şey yapmıyorsa illa ki bir şeyler düşünür. Ben kahvaltıda düşünmem dedim. Ama bu yalan. Sonraki hamlemin ne olacağını düşünürüm. Domates ağzımda diyelim. Ondan sonra kesinlikle bir zeytin yiyeceğim. Üstüne de bir yudum çay içeceğim. Böyle düşünceler barındırırım kafamın içinde. Acaba sadece ben mi böyleyim? Bunu hep merak etmişimdir. Bir gün birine sorma cesaretinde bulunurum belki bunu.

Kahvaltıda konuşmayı sevmiyorum dedim. Ama ne yazık ki bu kahvaltıda konuşmak zorundaydık. Durumlarımız hakkında bilgi paylaşımı yaptık. Kim ne yapıyor, kim ne ediyor tarzında. Şaşırtıcı şekilde, diğer ikisi de hedefleriyle temas kurmuştu. Özellikle benden daha iyi bir temas. Gerçi ben çok zaman kaybettim, yani doğruyu söylemek gerekirse. Ama bu benim gibi üstün biri için kesinlikle bahane olmaz! O yüzden onları takdir ettim ve bu seferlik yenildiğimi kendi içimde kabul ettim. Şimdi, çıkma vakti geldiği için ben de yola çıkıyor ve Shinsaku'nun yanına varıyordum. Bana yaptığı açıklamaya göre garson gibi bir şeydim. Garsonları küçümsemiyorum, çok zor meslek. O kadar saat ayakta kalıp milletin pisliği ve dırdırıyla uğraşmak zor olsa gerek. Birkaç kere tecrübe etmişliğim de vardı. O yüzden sıkıntı yaratacağını da düşünmüyordum. Shinsaku'ya da gülerek tecrübeliyim bu konuda, sıkıntı yok diye de iletmiştim zaten. Şimdi bu görevi kaptığıma göre artık olayı akışına bırakmanın zamanı da geldi.

Arabadan iniyorduk, bizimkileri görüyordum. Onlar bir şey demediği için ben de bir şey demiyordum. Tanımıyormuş ayağına yatacağız galiba. En mantıklı seçenek bence de bu. O yüzden olabildiğince göz teması veyahutta iş birliğimizi açığa vuracak diğer davranışlardan kaçınacaktım. Her neyse, şimdi Shinsaku'ya soru sormam lazımdı. Neden derseniz, bilgi almak için falan filan işte. Gizli görev icabı, anlayın yani. "Şey, önceden söylediğim gibi bu işte tecrübeliyim, bir hata yapacağımı düşünmüyorum. Ayrıca güç ve kuvvet gibi şeylerde de iddialıyımdır. Yani bu konuda sıfır sıkıntı var. Sadece merak ettiğim şey, içeride kaç kişi var? Yani kaç kişiye servis yapmam gerekiyor? Ve tek garson ben miyim? Bunları bilirsem kendime güzel bir görev haritası çıkarmayı düşünüyorum. Ayrıca içeriyi bir kere görsem, masaların yerleşim düzenini çözsem iyi olur. Servis yaparken sonradan bir aksamama olmaması için. Ama hayır diyorsanız da problem yok. İşinize burnumu sokmak istemem." diyecektim masumane ve hiçbir şeyden haberi olmayan gariban bir gülüş ile. Açım aga para lazım havası verecektim tabii suratıma da.

Out: Üstteki mesajı silerseniz sevinirim. Arkadaş mesaj atınca düzenlenmiş olarak gözükmemesi için yeniden yazdım. Tekrardan kusura bakmayın.

[Kita Usagi]

Handa pek fazla konuşmamış olsalar da herkes birbirinin planını biliyordu. Kimse için ek çaba sarf etmeye gerek kalmadan hepsi içeri giriş biletini bulmuştu. Bu, onlar için ayrı bir kolaylık sağlayacak olsa da, görevin zor kısmı şimdi başlıyordu.

Shunsen'in dediği yerde ve saatte orada olmuştu. Shunsen, Usagi'yi görünce her zaman ki gibi iltifatını esirgememişti. Bu adam kadınlara nasıl davranması gerektiğini çok iyi biliyordu. Görevi gereği burada olmasa ve karşısında ki adam da şüpheli birisi olmasa onunla çıkabilirdi. Ama şu konumda ne yaparsa yapsın ikisinin sevgili olma gibi bir durumları söz konusu değildi. Şu an flörtleşip bir randevuya çıkmış olmaları tamamiyle görevin başarısı içindi. Yoksa bu adamla böyle bir ilişki yaşaması olası bile değildi. Kendi kendine bunları düşünüp sinirlenirken, Shunsen onu arka tarafa götürüp giyeceği kıyafeti göstermişti.

Shunsen'in kendisini o kadar ayrıntılı incelediğinden haberi yoktu. Kıyafet tam anlamıyla kendisi için yapılmış gibiydi. Yok hayır, gibisi fazla. Direk kendisi için yapılmıştı. Ayrıca aşırı derecede güzel bir kıyafetti. Tabi, doğru orantılı olarak pahalı da olmalıydı. Bu kadar pahalı bir kıyafeti sırf resepsiyona katılacağı bir kadın için yaptırmış olması biraz olasılık dışıydı. Bu işin altında başka mevzular da olmalıydı. Her halükarda, kendisi her şeye karşı hazırlıklı olacaktı. Ekipmanlarından yanına çok fazla alamayacağının farkındaydı. Yine de alabildiği kadar ekipman almalıydı. Bu sebeple iç çamaşırına iki tane shuriken saklamıştı. Daha fazlasını saklayabileceğinden emin değildi.

Bütün hazırlıklarını yaptıktan sonra dışarı çıktı. Shunsen'in gözlerinden, kendisinin ne kadar göz alıcı olduğunu anlamıştı. Bir kaç saniye birbirlerine baktıktan sonra, at arabasındaki yerlerini alıp yola koyuldular.

"Resepsiyonun konusu ne Bay Shunsen? Ah, bu arada kendimi tanıtmayı unuttum şimdiye kadar. Benim adım Usagi."

Cevabını alacak, biraz muhabbet edecekti. Biraz muhabbetin kimseye zararı olmazdı. Tabi, bu sırada utangaç kız rolünden taviz vermeyecek, muhabbeti ise çok fazla uzatmamaya özen gösterecekti. Arabadan indikten sonra ise son sorusunu soracaktı.

"Resepsiyon başladığında ben yanınızda mı olucam? Yoksa bir yerde sizi mi bekleyeceğim?"

[GM - Naruto]

Hayato; Kanwa'ya ilerleyişininz esnasında sorduğun soru üzerine, Miyazaki her zamanki küçümseyici görünen kahkahasını atıyor. Miyazaki'nin bu tür bir kahkahadan sonra kendini övmeye başladığını artık bildiğin için, bu kez ne şekilde bir övünç ile karşılaşacağını bekliyorsun. İçinde soruna tatmin edici bir cevap alma ümidi dolarken, Miyazaki “Ben ve benim gibi klas insanların toplandığı bir toplantı bu. Bilirsin, dünya küçük ve büyük pay kapmak için bu küçük yeri iyi paylaşmak gerekir. Biz de küçük dünyadaki büyük payı alabilmek için biraraya gelen insanlarız. Bağlayıcı olmasa da, birbirimizle fikir alışverişi yapar, yeni yatırımları değerlendiririz.” diyerek sorunu cevaplıyor. Hemen ardından ise sana yan yan havalı görünmek ister gibi bakarken “Ama en klası bizim grubumuzdur, buna inan.” diyor.

Isshiki; Shinsaku ile yolculuğunuz sonlanma aşamasına gelirken, ona sorunu iletiyorsun. Yolculuk boyunca gergin bir şekilde duran Shinsaku, sorduğun soruyu pek önemsemiyor başta. Dolayısıyla bir cevap duymak için bir süre beklemen gerekiyor. Shinsaku bu süre sonunda senden sorunu tekrarlamanı istiyor ve sen de aynı kelimelerle cümlelerini kuruyorsun. Shinsaku, önemsiz bir detaymış gibi soruna burun kıvırsa da, işin gereği bu tarz şeyleri bilmen gerektiğini düşünüyor olmalı ki “İçeride 8 kişi olacağız. Servisi yapacak tek kişi de sen olacaksın. Vardığımızda sana içeriyi gösteririm.” diyor. Seni geçiştirir gibi verdiği cevabın ardından, Kanwa'ya varışınız gerçekleşiyor.

Usagi; Kısa yolculuğunuz esnasında Shunsen bir an olsun senin elini bırakmıyor. Ne çok sert ne de çok yumuşak bir şekilde tuttuğu elinin üstünde, bazen baş parmağıyla birkaç ufak vuruş yaptığı da oluyor. Her zamanki sıcaklığını sürdüren Shunsen, bu kez gözüne biraz dalgın gibi gelse de, önceliğin olan soruları yöneltiyorsun kendisine. Shunsen gülümseyerek sana yüzünü dönerken “Bu anın gelmesini bekliyordum ben de... İsmini sormak bile duruşuna kabalık olur diye düşünmüştüm.” diyor sıcak bir giriş cümlesi olarak. Shunsen gülümserken dudaklarının kenarlarında oluşan kavisler bile ayrı bir dikkat çekici hal alırken, tuttuğu elini yavaşça kaldırıp öpen Shunsen, tüm sıcaklığını yumuşak bir öpücükle taçlandırıyor. Elini hafif bir ürkme ile istemsizce kaçırdığın sırada, Shunsen ellerinizi eski pozisyonuna indiriyor.

Kafasını tekrar dışarıya dönen Shunsen “Resepsiyonumuz dostlarımızın nasıl daha çok para kazanacağı ve bu parayı kazanırken nasıl daha güvende olacaklarıyla ilgili. Ben tabi bu kategoride değilim... Zaten yeteri kadar kazanıyorum ve yeteri kadar güvendeyim. Benim amacım bu insanları bir şekilde kontrol altında tutabilmek...” diyor. Ardından ise tekrar sana dönüyor ve “Bilirsin, insanlar açgözlüdür ve her zaman en güzelini arzular...” diyor. Bu cümlesi senin içini biraz ürpertse de, Shunsen tavrını hiç bozmuyor ve “Malesef seni yanımda tutamayacağım. Başlangıçta yanımda olacaksın, sonrasında ise diğerlerinin yanına gelen kişilerle dışarıya çıkacaksın. Ama endişelenme, senin için bir oda hazırlattım bile.” diyor.

Genel; Kanwa'nın önüne geldiğinizde, hepiniz yanında geldiğiniz kişiye yakın duruyorsunuz. Böylece insanların sizin kim olduğunuzu daha iyi anlayacağı düşüncesinde oluyorsunuz. Birbirinizi görseniz bile, tanıyor olduğunuza dair en ufak bir mimik bile ortaya koymuyorsunuz. Karen ve Norio hariç, diğer herkes kapının önünde birbirlerine sadece başlarıyla selam vermekle yetiniyor. Pek de samimi olmayan arkadaşların birbirlerine verdikleri zoraki selamlardan öteye geçmeyen bu faslın ardından ise herkes içeriye girmeye başlıyor.

Hepiniz de diğer kişilerin giyimine, kuşamına, hal ve hareketlerine bakıyorsunuz. Ancak gördüğünüz tek şey, zengin insanların zengin tavırları oluyor. Aynı şekilde, buraya gelen insanların yanında getirdiği erkek veya kadınlarda da aynı tavırları görmek mümkün görünüyor.

Kanwa'nın içi loş bir ışıkla kaplıyken, uzun bir girişi koridorunu geçtikten sonra, kendinizi biraz daha aydınlık bir odanın içinde buluyorsunuz. Gördüğünüz kadarıyla klasik Japon stilinin hüküm sürdüğün Kanwa'nın bu odasında, resepsiyona gelen kişiler daha sıcak bir şekilde selamlaşmaya ve konuşmaya başlıyor. Sizler ise, giriş tarafında durarak bu konuşmalardan uzak kalıyorsunuz. Genel itirbariyle, buradaki insanların uzun zamandır birarada olduğunu kavrıyorsunuz. İçten ve samimi konuşmalar sürerken, arkanızda bulunan kapıdan içeriye Norio girdiği anda, içerideki insanların hepsi ona dönüyor ve büyük bir sessizliğin içine düşüyorlar. Temiz suratlı bu adam, sanki korkutucu gibi biri herkesi susturmayı ve neredeyse hazırola geçirmeyi başarırken, Norio etrafına şöyle bir bakınıyor. Isshiki'yi gördüğü anda kaşları biraz çatılan Norio, yine de tavırlarından bir taviz vermezken, tekrar kalabalığa dönüyor ve “Daha ne kadar bu şakaya devam edeceksiniz?” diye soruyor. Bu cümlenin ardından resepsiyona katılan kişilerin kahkahaları duyulmaya başlarken, Miyazaki “Norio Amca! Nerede o klas tavırların? Kafan kaldırmıyordur diye sessiz olmalıyız, değil mi?” diyor. Shunsen ise Miyazaki'nin bir adım önüne çıkarak “Kesin artık şunu Miyazaki-san. Norio-sama'yla sizin kadar uğraşan başka biri yoktur sanırım.” diyor. Norio her zamanki yumuşak bakışlarına geri dönerken, Shunsen de onu grubun içine sürüklüyor.

Resepsiyona katılan kişilerin yanında gelen insanlar, sizin bilgi almanızı sağlayacak nitelikte değiller gibi duruyor. Zaten şu an için onlara soruyla veya şüpheyle yaklaşmak işlerinizi zorlaştıracak gibi duruyor. Dolayısıyla, sessiz sakin bir şekilde etrafı gözlemlemeyi sürdürüyorsunuz. Ele geçirmeniz gereken parşömenin bu odanın içinde olabileceği düşüncesi, sizi her zamankinden daha tetikte tutuyor.

Arkanızdaki kapıdan gelen ses ile, hepiniz o tarafa dönüyorsunuz. Kalabalık da bir kez daha sessizliğe bürünürken, Karen ve yanındaki iki kadını görüyorsunuz. Klasik Japon stilinde giyinmiş üç kadın oldukça alımlı duruyor. Ancak Karen'in yanındaki iki kadın, bugüne kadar gördüğünüz en güzel kadınlar olarak hafızanızda yer ediyor. Karen bir adım atarak odanın içine girerken, oldukça şuh bir ses tonuyla “Hoşgeldiniz beyler, bayanlar...” diyerek hepinizi selamlıyor. Ardından “Benim ev sahibi yapacağım bu resepsiyonun, bizim için çok verimli geçeceğine inancım tam. Eğer sizler için de uygunsa, bir an önce toplatımıza geçelim.” diyor. Karen'in bu cümlelerinden sonra, Shinsaku “Karen... Her zamanki gibi mükemmel görünüyorsun.” diyor. Karen sahte bir utangaçlıkla karşılık verirken Shinsaku “Bizlere daha iyi servis yapabilmesi için bugün yanımda bir dostumu getirdim. Eğer bir mahsuru yoksa, toplantıyı yapacağımız odayı görmesini isterim.” diyor. Karen bu isteğe cevap vereceği sırada Miyazaki “Klasını konuşturuyorsun Karen!” diyerek lafa giriyor. Karen aynı sahte tavırlarını Miyazaki'ye karşı da hoyratça kullanırken, Miyazaki “Güvenliğimizin tam olduğu hususunda hiçbir şüphem yok, ancak yine de korumamın da toplantı odasını gezmesini isterim. Kendisi klas ve kalifiyeli biridir.” diyerek Hayato'nun da toplantının yapılacağı odaya gitmesi için talebini iletiyor. Karen bu iki talebe karşı “Tabiki beyler, kızlar yolu gösterecektir.” diyor.

Hayato ve Isshiki; Karen'in yanındaki iki kadın ağızlarını bile açmadan yola koyuluyorlar. Siz de iki kadının peşinden gidiyorsunuz. Loş koridorları geçip birkaç merdiven çıkmanızın ardından, normal tonda bir ışığın olduğu büyükçe bir odaya giriyorsunuz. Odanın duvarlarında hiçbir cam bulunmazken, odanın ortasında kocaman, yuvarlak bir masa bulunuyor. Bu masanın üstünde ise bir masa örtüsü bulunuyor. Oldukça rahat görünen sandalyelerin bulunduğu odada dikkatinizi çeken hiçbir şey olmuyor. Masaya yaklaştığınızda ise, her bir sandalyenin yanında bir bond çanta olduğunu görüyorsunuz. Aynı tipte çantalar, aynı şekilde sandalyelerin yanında dururken, Hayato üstlendiği görev icabı bir çantaya yaklaşıyor. Bu esnada sizi buraya getiren kadınlardan biri Hayato'ya “Lütfen çantalara dokunmayın.” diyor. Ancak Hayato suratıyla kadınlara bu çantalarda ne olduğunu sorarken, kadınlar başka çareleri olmadığını fark edecek olmalı ki tüm çantaları masanın üstüne koyuyorlar ve açıyorlar. Hayato tüm dikkatiyle çantaları incelerken, bu çantaların alelade çantalar olduğunu fark ediyor. Hepsinin içi boş ve herhangi bir özel bölümü olmayan çantalar Hayato'ya güvenli görünüyor. Ancak çantaların neden burada olduğu konusunda bir fikri bulunmuyor.

Bu sıradalarda Isshiki göz ucuyla Hayato'ya yardım ediyor. O da çantaları gözleriyle taradığında, herhangi ilginç bir şey bulamıyor. Çantalar tekrar eski yerine konurken, kadınlardan biri Isshiki'ye “Servis için hazırlanan şeyleri odanın kapısına kadar getireceğiz. Buradan da sen içeriye götüreceksin. Misafirlerimiz odaya girdikten 5 dakika sonra ilk servis için içeriye gireceksin.” diyerek yapacağı işi kısaca anlatıyorlar.

Usagi; Hayato ve Isshiki'nin ayrılmasından sonra, odadaki kontrol tamamen sana geçiyor. Özellikle Karen'in rahatsız edici bakışları altında kendini tedirgin hissederken, kadının sana doğru hareketlenmesiyle daha da huzursuz oluyorsun. Her ne kadar bir shinobi olarak normal insanlardan daha iradeli bir yapın olsa da, Karen'in bakışları ve gelişi karşısında negatif duygular içine girmekten kendini alıkoyamıyorsun. Karen ile aranda bir metreden az bir mesafe kaldığında ise “Sen kimsin bakayım?” diye soruyor soğuk bir şekilde. Sen soruyu cevaplamak için ağzını açtığın sırada ise Shunsen'in yumuşak ses tonuyla “Bayan Usagi... Benim kavalyem, Karen-san.” diyerek seni Karen ile başbaşa kalmaktan kurtarıyor. Shunsen küçük adımlarla yanına geçerken Karen tamamen rahat bir şekilde “Yani akşam bu bayan ile sevişeceksin... Ne yazık!” diyor. Shunsen ise sıcak gülümsemesinden hiçbir şey kaybetmeden “Beni hala bu kadar yanlış tanıyor olmanıza inanamıyorum Karen-san. Hatırlatmak isterim, sizi bile reddetmiş biri olarak, ben aşka inanırım.” diyor. Karen şuh bir kahkaha ile Shunsen'in sözlerine tepkisini belli ederken “Yatağıma girdiğin vakit, o yataktan bir daha seni asla çıkartmayacağım Shunsen! Var olduğu söylenen tüm tanrılar ve onların fahişeleri şahidim olsun!” diyor. Bu cümlelerinin ardından Karen yanınızdan ayrılırken, Shunsen sana dönerek “Umarım Karen seni korkutmamıştır.” diyor. Ancak Shunsen'in söyleceklerinin bundan ibaret olmadığını anladığın için onun cümlelerini tamamlamasına fırsat vermek adına, herhangi bir şey söylemiyorsun. Shunsen “Sana bir oda ayarlamıştım, ancak tek başına kalman pek sağlıklı olmayacak gibi duruyor. Bir çaresine bakacağım, bana güven.” diyor ve elini samimi ve sıcak bir şekilde sıkıyor. Shunsen tekrar diğerlerinin arasına katılırken, Karen'in sana bu kez sinirle baktığını fark edebiliyorsun. Bu bakışların altındaki nefreti sonuna kadar hissediyorsun. O anda bu dünyadaki en büyük düşmanını edindiğini anlayabiliyorsun. Aynı şekilde, Shunsen de sana yakın noktada duruyor ve arada sırada sana bakarak durumunu kontrol ediyor.

[Kazuki Hayato]

Efendim, klas adam, Miyazaki her güldüğünde aynı tedirginliği yaşıyorum. Zengin, güçlü ve pervasız insanların bu kötü kusuru hep beni rahatsız etmiştir. Katlanılamayacak derecede rahatlar. Bu rahatlık zaman içinde Miyazaki'yi aptallaştırmış aynı zamanda. Tedirginliğim kısa süreli, bir artçı deprem gibi. Miyazaki gülmesini bitirip söze her girişinde aynı dikkatle dinlemeye devam ediyorum. Egoist ve rahat adam her kelimesinden bana bir ipucu çıkarıyordu ancak artık hemen hemen emin gibiydim. Daha önceden Miyazaki hakkında büyük şüphelerim vardı ancak artık o şüpheler silinmeye başlamıştı yavaş yavaş. Miyazaki'nin de pek varlığı anlamlı değildi benim için. Sadece bana Karen'i vermesini bekliyordum. Anladığım kadarıyla bizim grup derken şu tüccar topluluğunu gösteriyordu. Hepsi birden aynı görüşte veya düşüncede olabilir miydi? Bunu olasılıksal olarak hesaplarsam 9 kişinin arasından en fazla 4-5 tanenin gruplaştığı ve geri kalanları saf dışı bıraktığı en mantıklı çıkarım olurdu. Burada hepsini toplamaları da bir nevi göz boyamacaydı aslında. Çıkarımlarımı destekleyebilecek en ufak şey yoktu. Sadece şüphelerim vardı. Onlar da pek değersizdi şu an için. Değerli demişken. Kendimi bir an olsun değersiz hissettim. Yüce Nikkougakure köyünün değerli bir shinobisi iken kel bir adamın koruması olmak benim için düşüştü. Köyüm en güzel hazine, en ulu hizmetti. Ben böyle bağlıydım işte değerlerime. Bir başkası ise benim yerimde olsa daha farklı düşünürdü. İnsanları incelemeye başladım. Herkesi taradım. Bazı tüccarlar buradaydı. Isshiki ile temas kurmamıştım bile. Ancak Usagi'ye kısa süre olsa da baktım. Şık görünüyordu. Umarım Shunsen ile arasında yeteri kadar güven sağlamıştır diyerek kafamı çevirdim tekrar. Bu başka türlü bir anlam ifade etmemeliydi. Kendi içimde olsa bile. Baktıkça hüzünlenmiyordum değil. Karen yoktu! Sakin bir tavır göstererek dikilsemde içim kıpır kıpır Karen'i arıyordu.

Loş ışıklı koridorda ilerlerken aklımda onlarca farklı senaryo kurdum. Hepsinin sonu Karen'e çıkıyordu. Bu senaryoları tekrar düşünecek vaktim yok çünkü düşünmek beni gerçekten çok yoruyor... Isshiki'den aldığım bilgi ışığında zaten Shunsen, Shinsaku ve Karen en büyük şüphelilerimdi. Şu anda yaşanan olay da bu kaynağın ne kadar güvenilir olduğunu bana gösteriyordu. Çünkü Norio kendini gösterir göstermez kalabalık sessizliğe bürünmüştü. Bu sessizliğe cevaben yaşlı adam ile Miyazaki arasında yaşanan gerginlik Norio'nun muhalif yapısını bana hissettirmişti. Aklımdan ne geçiyordu inan bilmiyorum. Norio'ya o an için duyduğum sempatiden olsa gerek, Miyazaki'den nefret ettim galiba. Tabii Shunsen'in sözlerinden sonra kendince klas davrandığını sanan adama devamlı gülümsemeyi ihmal etmiyordum. İmkanım olsa o adamla dalga geçtiği için suratına bir tane patlatırdım. Ancak gözlerim şu an oldukça meşgul. Git gide beynim de aynı meşguliyeti paylaşıyor...

Karen! Sonuç olarak ev sahibinin kendini göstermemesi ayıp olurdu! Yanındaki 2 güzel kadın ise oldukça hoştu. Ancak korumaları mı, yoksa yardımcıları mı hiç bilmiyordum. Şüphelendiğim söylenemezdi açıkcası. İçimde değişik bir mutluluk vardı. Gülümsüyordum. Ancak yine de Karen ile göz teması kurmamayı seçtim. Şüphelenecekti. Konuşması, tavırları... Karen farklıydı. Miyazaki'ye göre kat kat daha zeki biriyle karşı karşıyaydım. Organizatör konumunda olması bu 9 kişi arasından onu en özel kişi yapıyordu. Şimdi ise 2 personeli ile birlikte odayı gezecektik. Isshiki ile kesinlikle konuşmamıştık. Zira bir koruma görevlisi olarak herkesten şüphe duymak görevimdi. Odaya girdiğimiz an biraz ayrı takıldık. Ben dizili olan çantaları alayım dedim. Bakmaya çalıştığımda ise bana biraz çıkışmışlardı. Neden? İçinde ne vardı? Öğrenmeden peşini bırakamazdım. Tekrar sordum. Ardından ikilinin hamlesi masaları açıp göstermek oldu. İncelemiş, dikkatle bakmıştım. Genelde para taşımak için kullanılan tarz çantalar olsa bile şüpheli değillerdi. O an düşündüm de, içi boş olan bu çantalar neden bu salondaydı? Verebileceğim ilk basit cevap şuydu: Dolu çıkması için...

Çantalara fazla göz dikmenin bir alemi yoktu. Zaten aklımda kendi teorimi oluşturmuştum. Ne kadar doğru olduğunu zamanla görecektim. İkili Isshiki'ye görevini anlatırken masayı ve duvarları taramaya devam ettim. Ancak shinobi tecrübelerime ve zekama güveniyordum. Burası son derece güvenli ve temizdi. Kirli sözler konuşulmak için, fazla temiz bir mekan... Çantalar hakkında söyleyeceklerim ve soracaklarım bir cevap almamı sağlamayacaktı. Çünkü bu ikilinin Karen'e olan sadakatının tam olduğunu anlamıştım. Onlar Isshiki'ye görevini anlattıktan sonra hiç bir şey söylemedim. Geldiğim kapıya doğru hareketlendim. Hareketlendikten bir kaç saniye sonra yavaşladım ve arkamı döndüm. Kısık sesle konuştum.

"Miyazaki-sama'ya buraya kadar eşlik edeceğim ve masasına oturana kadar burada bekleyeceğim. Resepsiyon başladığı zaman dışarıda beklerim. Teşekkürler." Kısa bir göz temasından sonra hemen adımlarımı hızlandırıp geldiğim kapıya yöneldim. Isshiki'yi beklememiş, ona bakmamıştım bile. Kapıdan adımımı atmaya ve Miyazaki'nn yanına dönmeye odaklanmıştım. Aslında biraz da Karen ile tanışma fırsatını bana yaratmasını bekliyordum. Yanında olmadığım sürece bana bir faydası dokunmazdı çünkü. Yukarı çıkmıştık, aynı şekilde bir kaç kat aşaığı inecektim. Kanwa bu kasabalı için fazla lükstü. Büyük bir şeyler dönmese böylesine bir yeri inşa etmeleri biraz garip kaçardı. Karen ile tanışmayı iple çekiyorum. Bir yandan da Norio'yu düşünüyordum. Isshiki'nin bize dün akşam anlattıklarından yola çıkarsam Norio bunların dışındaydı. Aşağı indiğim gibi Miyazaki'yi bulacaktım ve odanın yeterince güvenli olduğunu rapor edecektim. Norio'ya ise gözlerimi dikecek, mümkünse bunu ona hissettirecektim. Bu 'buradayım' dermiş gibi bir bakış olacaktı. Ancak bir korumanın bakışlarından şüphelenmek yersizdi. Zira şüphelenecek kişi bendim.

[Kita Usagi]

Shunsen'in söyledikleri dikkate alındığında, bu resepsiyona katılma amacı diğerlerinden farklıymış gibi duruyordu. Tabi, doğruluğundan emin olamadığı için kesin bir sonuca da varamıyordu. Yine de, Shunsen'in söylediği sözleri aklının bir köşesine not etmişti bile.

Arabadan indikten sonra, Shunsen'in yanından ayrılmamaya özen göstermişti. Etrafta o kadar pahalı mücevher, takı, malzeme vardı ki, bir hırsız için buğday ambarı gibi bir yerdi burası. Tabi bu kadar pahalı eşya olması, yanında daha çok güvenlik getiriyor. Burada kaç kişi sırf güvenlik için gelmişti acaba? İnsanları süzerken tek görebildiği zengin insanlar olmuştu. Güvenlik görevlileri olarak düşündüğü insanlarda bile zengin tavırları vardı. Öyle ki, Hayato'nun kıyafetleri bile onu zengin gibi gösteriyordu.

İçeriye giren yaşlı bir adam, ortamdaki bütün uğultunun birden kesilmesini sağlamıştı. Herkes sessiz bir şekilde adama bakarken, Usagi bu adamın güçlü biri olduğunu düşünmeye başlamıştı bile. Tabi Miyazaki'nin bu olayın şaka olduğunu açığa vurmasından sonra, bir de herkes gülmeye başlayınca, adamın yaşı ile ilgili dalga geçtiklerini anlaması çok zor olmamıştı. Sonrasında Shunsen öne çıkmış, insanlara dalga geçmeyi kesmelerini söylemişti. Adam gibi adam.

Arkasından gelen bir ses ile dikkatini komple kapıya, daha doğrusu kapıdan gelen dünyalar güzeli üç kadına çevirmişti. Bu kadınlar, o kadar güzel giyinmişler ve bu kıyafetler içinde o kadar güzel görünüyorlardı ki, sanki bir şahesere bakıyormuş gibi bakmamak elde değildi. Gelenin Karen ve onun kadınları olduğunu anladığı sırada, bu resepsiyonevinin sahibinin niye Karen olduğunu anlamıştı. Bu sırada Shinsaku ve Miyazaki söze girerek, Isshiki ve Hayato'nun odayı önceden görmelerini sağlamıştı. Hayato ve Isshiki'nin arkasından bakarken, odanın kontrolünün tamamen kendisine kaldığını fark etmişti.

Etrafına daha tam anlamıyla bakınamadan, Karen'in kendisine doğru hareketlenmesiyle içinde bir huzursuzluk doğmaya başlamıştı bile. Karen hızlı adımlarla yanına gelirken, kafasından gelecek soruya veya emre nasıl yanıt vereceğini düşünüyordu. Tabi, Shunsen'in kavalyesi olduğunu söyleyip kendisini geri çekebilirdi. Bu sırada Karen geldi ve o soğuk tavrıyla sorusunu sordu. Tam bir cevap vermek için hazırlanıyorken Shunsen araya girdi ve onun yerine cevap verdi. Sonrasında aralarında geçen konuşmadan anladığı kadarıyla Karen, Shunsen ile sevişmek istiyordu. Ne var ki Shunsen, sevişmeden çok aşk istiyordu. İkilinin konuşmasından anlaşılan tek şey buydu. Tabi burada Shunsen'in aşk olarak bahsettiği kişinin Usagi'den başkası olmaması, onu tedirgin etmeye yetiyordu.

Karen'in nefretini kazanmıştı. Böyle bir olaya sinirlenmesi, Karen'i biraz şüpheli duruma düşürüyordu. Sırf bir müşteri kaybettiği için bu kadar sinirlenmiş olması anormaldi. İşin ucunda müşteri satıcı ilişkisinden başka bir şey vardı. Bu akşam görevi başarılı bir şekilde bitirebilirlerse eğer, bu işi de çözebilirdi. Shunsen'in korumacı tavrı ve aşka bu kadar bağlı olması, Usagi'nin dikkatini çekmesine yetmişti bile. Shunsen oda konusunu açınca, cevap vermek için çok fazla düşünmesi gerekmemişti.

"Pe-peki, sadece bana ne yapmam gerektiğini söyle Shunsen. Ah, bu arada sormadan duramicam, bu resepsiyon ne kadar sürecek?"

Sözlerini sarf ettikten sonra gülümsemişti. "Bey" ekini bilerek koymamıştı. Bu şekilde, Shunsen'e biraz daha yaklaşabilirdi. Bu da, konu hakkında daha fazla bilgi alabileceği anlamına geliyordu. Yaptığı şey her ne kadar doğru olmasa da, bunu yapması gerekiyordu. En azından Usagi böyle düşünüyordu.

Karen'in nefret dolu bakışlarına aynı bakışlarla karşılık vermişti. Shunsen'in bakışlarına ise, normal bakışlarından biraz daha sıcak bir şekilde karşılık vermişti. Shunsen'in ayarlayacağı odaya gidip gitmeme konusunda ise hala kararsızdı. Etrafta dolanıp burayı inceleme fikri daha cazip geliyordu. En azından işe yarar bilgiler bulabilirdi.

[Endo Isshiki]

Soru sormuştum, ters bir cevap almayı beklemiyordum. Ama açıkçası Shinsaku'nun kibirli biri olduğunu ve ani bir tepki verme olasılığının sıfır olmadığını düşünüyordum. Bu yüzden biraz temkinli yaklaşmıştım. Direkt değil de bahanelere sığınarak sorumu yöneltmiştim. Bu kaçınma amaçlıydı. Mimiklerim falan da buna dahil işte. Sonrasında beklediğim gibi kibirli hareketler falan sergiliyor. Gereksiz yere beni bekletiyor. Mırın kırın falan yapıyordu. Ama en sonunda istediğim cevabı da elde ediyordum, bu güzel. İçeride sekiz kişi olacak. Servis zaten benim sorumluluğum altında, mis valla. Tek olmam bana özgürce bir hareket imkanı sağlayacaktı. Güzel, sevdim bir işi.

Her neyse. Öyle böyle zamanı tükettik ve sonunda ulaşmamız gereken yere ulaştık. İçeri giriyoruz falan işte. Ortam beni çok alakadar etmiyor. Böyle şaşalı mekanlar sadece gösteriş. Altında bir güzellik göremiyorum. Gerçek bir şeyin hem güzel olur hem de fazlasıyla gösterişli. Yine kendimce ortamda bulunan şeyleri yorumluyorum. Ama asıl şeyi unutuyordum! Norio buradaydı. Ve göz göze geliyorduk. Tabii ben hemen hazır ol duruşuna geçiyordum. Ama gerçekten o bana bu kadar yardım eden ve hoş görülü davranan kişiyse bir şey çaktırmayacağından emindim. Öyle de oluyordu. Biraz kızıyordu sanki. Ama ona da yapacak bir şey yok. Acaba benim burada olmamdan nasıl bir anlam çıkardı. Açıkçası onu da fazlasıyla merak ediyorum. Fakat bu şimdi öğrenebileceğim bir şey değildi. O yüzden sadece sessiz bir şekilde beni tanımıyormuş ayağına yatan Norio'ya içimden binlerce kez teşekkür ediyordum. Koca yürekli adam sırf senin için açarım sanat galerisi. Gerçi param yok, olsa da açmam galiba. Ama köy için yararlı olacaksa en azından düşünülebilir. Ortak bir fon toplanır ve açılır. Bunu tek başıma karşılamaya gücüm yetmezdi. Yetse bile karşılamazdım. Köy için olsa bile sanat denen şeye para harcamazdım. Tek kuruşunu bile harcamak istemezken sanata, bir dünya para mı? En kötü kabusum olurdu sanırım.

Şimdi... Gel gelelim güzel olan şeyler ve diğer şeylere. Shinsaku, az önce benim durumu belirtti. Gidip görmem gerektiğini işte. Biraz yalaka bir tip gibi geldi gözüme. Genellikle böyleleri sümsük evlat olur, hiçbir şeyi doğru yapamaz. Kötü bir şey olduğunda da en çok zırlayan kişiler, böyle tipler olur genellikle. Ulan Karen'e davranışından uzunca bir davranış hareketi çıkardım. Ama tespitime güveniyordum. Kesin olmasa bile tespitlerim en azından ya yakın oluyordu ya da bingo diyerek tutuyordu. Bence büyük ihtimalle Shinsaku bu üçlü arasından en zavallısı. Bu yüzden pek kale almayacaktım. Tabii bir an için tedbiri elden bırakmayacaktım. Düşündüğüm şeyler kesin doğru değildi. Gözümle görmeden de başka bir şeye inanmazdım. Hem zaten Shinsaku'ya yakınlaşmam görev için lazımdı. Yani yine de benim ekmek kapım Shinsaku olacaktı. Ama sıkıntı değil. Bir hal çaresine bakacağım. Her zaman planlı da olamıyor insan. Biraz akışa bırakıp doğaçlama yapmak da iyi olabiliyor. Tabii yeterince şansın varsa. Ehehehe, ben doğuştan bu yana fazla şanslı olduğuma inanırım. Bunu da defalarca kez kanıtlayan olaylar oldu geçmiş hayatımda. Bazen şans beni bırakınca paranoyak olabiliyordum. Her neyse.

Az önce Shinsaku'nun belirtmesinden sonra ben yanımda iki kızla birlikte o bahsi geçen odaya gidiyorduk. Ama Hayato'nun sözde patronu da onu buraya yolluyordu. Yani şu an dört kişiydik. Ama sıkıntı yok. Kızlar güzel, benim Hayato'dan daha yakışıklığı olduğumu elbette biliyor. Biliyorlar bir kenara, belki beni ilk görüşte... Neyse, burada fazla uçmadım. Bence yakışıklıyım hem de iyi bir stile sahibim. Ayrıca küpelerim de on numara. Küpelerime bir şey olursa evladıma olmuş gibi üzülebilirim. Onlara çok değer veriyorum. Güzel küpelerim. Şimdi küpeleri zor da olsa bir kenara bırakırsak, loş koridorlardan falan geçip en sonunda o çok beklenen odaya giriyorduk. Kocaman yuvarlak bir masa falan vardı. Öyle pek dikkat çekici bir şey yoktu, sandalyelerin üzerindeki çantalar dışında. Hayato'nun da o çantaları açtırması ile içinde bir şey olmadığına kanaat getiriyorduk. İyi, sıkıntı yok. O zaman ne yapıyoruz şimdi? Derken, kadınlardan biri bana sesleniyordu. İşte görevimden falan bahsediyordu.

"Yani siz güzel bayanlar bana bu konuda eşlik edecekseniz. Çok mutlu oldum." diyordum yüzüme bir gülümseme kondurup. Ondan sonra; "Garsonluk yapacağım ama üstümde garson kıyafeti yok. Ben sizin tarafınızdan temin edileceğini düşünüyordum. Yanlış mı düşündüm acaba?" diye de sözümü tamamlıyordum. Gayet masumane bir görüntü çizmek amacımdı. Yalnız kadınlar cidden taş gibi. Ola ki şansım olursa sonuna kadar zorlardım belki. Şaka, görev öncelikli tabii.

[GM - Naruto]

Hayato; Toplantının yapılacağı yer ile işin bittikten sonra, iki kadına laflarını söylüyor ve aşağıya iniyorsun. Doğruca Miyazaki'nin yanına geldiğinde, ona yukarısının güvenli olduğunu anlatıyorsun. Miyazaki bu durumdan gayet memnun bir şekilde kafasını sallamakla yetinirken, sen de Norio'ya dikiyorsun gözlerini. Adam diğer katılımcılar ile konuşmasını sürdürürken, bir an seninle göz göze geliyor. Başta bakışlarını önemsemese de, daha sonra kendisine dikkatle bakıldığını anlamış olacak ki tekrar sana çeviriyor kafasını. Ters giden bir şeyler olduğunu anlayan adam, mümkün mertebe bu içgüdüsünü gizlerken, Karen toplantıya geçilebileceğini belirtiyor.

Usagi; Karen'in gitmesinin ardından Shunsen'e resepsiyonla ilgili sorunu yöneltiyorsun. Shunsen ise, ilk kez sana karşı sıcaklığını indirgerken, gergin bir bakış ile “Gerektiği kadar...” demekle yetiniyor. Resepsiyona ilişkin sorulardan belli ki rahatsız olan Shunsen'e daha fazla soru sormanın sakıncalı olacağını düşünerek susmayı tercih ediyorsun. Ancak yine de bu tavır değişikliği kafanda önemli bir not olarak yer ediniyor.

Karen'in toplantıya geçilebileceğine dair açıklamalarının ardından Shunsen hemen yanına geliyor ve “Ben aksini söyleyene kadar yanımdan ayrılma.” diyor sana.

Isshiki; Hayato'nun gitmesinin ardından kadınlarla başbaşa kalıyorsun. İkisi de birbirinden taş hatunlar, seni işveli-cilveli bir şekilde süzerken, sen de sorunu soruyorsun. Ancak kadınlardan bir tanesi “Çıplak garson daha hoş olmaz mı?” diyor şuh bir şekilde. Diğer arkadaşı ise parmağını boynundan göğüslerine kaydırırken “Hele bir de garsonun vücudu atletik ise...” diyor ve iki kadın da birden “Mmmm...” diye bir ses çıkarıyor. Bu iç gıcıklayıcı ses seni de etkilerken, iki kadın yanına yanaşmaya başlıyor. Bu hayra alamet olmayan gidişat karşısında bir şeyler elde edebileceğini düşünerek kendine hakim olmaya çalışıyorsun. Kadınlardan biri koluna girip omzuna kafasını yanaştırırken, diğeri de etrafında dönmeye başlıyor yavaşça. Omzuna yanaşan kadın senin göğüs kısmında tek elini gezdirmeye başlarken “Senin için kıyafetten daha fazlasını temin edebiliriz.” diyerek lafa giriyor. Bok yoluna gidilecek bir işi cazibeleri ile kabul ettirmeye çalışan kadınlar, bu hususta oldukça başarılı ve istikrarlı bir ilerleme sağlarken, diğer kadın senin sırtına yanaşıyor ve nefesini ensene doğru sıcak bir şekilde üflerken “Servis edeceğin yemekleri kimlere vereceğini biz söyleyeceğiz. Sen de sadece servis yapacaksın... Sonra da sana ödülünü vereceğiz!” diyor. Kadının cümleleriyle eş zamanlı olarak, omzuna yaklaşan kadın cinsel organını avuçlarken, shinobi olduğun güne lanetler okuyorsun. Sıradan biri olman durumunda, bu iki kadınla geçirebileceğin mükemmel dakikaları hayal ettiğinde, ister istemez kimin hedef olduğunu düşünüyorsun. Kadın cinsel organını şehvetli bir şekilde okşamaya başlarken, bu teklifi kabul etmemenin bir çılgınlık olduğunu düşünüyorsun!

Tam bu esnada iki kadın da senden uzaklaşırken “Aşağıdakiler gelmek üzeredir.” diyorlar. Ardından iki kadın da sana öpücük atarken, sen de donundaki ıslaklığı bacağına değmesiyle irkiliyorsun. Kendine bir çekidüzen verirken, önemli şahsiyetler de ileride beliriyor.

Hayato ve Usagi; İkiniz de beraberinizde geldiğiniz kişilerle toplantının yapılacağı odaya ilerliyorsunuz. Bu ilerleme esnasında Shunsen Miyazaki'ye yanaşarak “Kavalyem senin elemanın yanında güvendeo olur mu?” diye soruyor. Miyazaki ise “Ne o bebek surat? Karen'in gözüne soka soka böyle klas bir bayan getirdiğin zaman başka ne olacağını bekliyordun?” diyor. Shunsen ise biraz telaşlı, biraz da gergin bir şekilde “Miyazaki... Sadece soruma cevap ver.” diyor. Miyazaki ise Shunsen bu sıradışı tavrı karşısında şaşırırken “Bu sen değilsin... Hiç klas değil...” diyerek kendi kendine söyleniyor. Hemen ardından ise Shunsen'in çatık kaşları ile karşılaşınca “Tamam tamam, hallederiz.” diyor. Miyazaki Usagi'yi koruması yönünde Hayato'ya talimatını verirken, Shunsen de durumu Usagi'ye aktarıyor ve Hayato'nun yanında ayrılmamasını söylüyor.

Bu olayın ardından toplantı odasının girişine gelmiş bulunuyorsunuz. Herkes sırayla içeriye girerken, Shunsen Hayato'yu kolundan tutuyor ve kendisine iyice yanaştırırken kısık bir sesle “Garson birini öldürecek, Karen'in iki koruması iki kişiyi öldürecek ve ben birini öldüreceğim! Eğer tahminlerim doğruysa, garson Shinsaku'yu, Karen'in korumaları ise Miyazaki ve seni öldürecek... Ben ise Karen'i öldüreceğim... Usagi'yi ne pahasına olursa olsun koru, zira Karen ona yaklaşırsa her şey biter, anladın mı?” diyor. Herkesin içinde elbette dikkat çeken bu konuşmayı hızla sonlandıran Shunsen, kendini içeriye atarken, Hayato Karen'in korumaları olduğu seksi kadınların kendisine baktıklarını görüyor. Elbette bu durum Isshiki ve Usagi'nin de dikkatinden kaçmıyor.

Şu an için hala aradığınız parşömenin kimde olduğunu bilmiyorsanız da, bu resepsiyonun sandığınızdan daha sıkıntılı olduğunu fark ediyorsunuz. Katılımcılar içeriye giriyip kapıyı kapattıklarında, Karen'in korumaları da “Biz yiyecekleri hazırlayıp getireceğiz.” diyorlar. Tabi bunu derken özellikle Isshiki'ye bakıp dudak yalamayı ihmal etmiyorlar! Karen'in korumalarının ayrılmasının ardından, katılımcıların yanında gelen kişiler de uzaklaşmaya başlıyor. Aralarındaki konuşmaya kulak kabarttığınızda, hepsinin de uçkurları peşinde olduklarını anlayabiliyorsunuz. Talih o ki, bu ince uzun koridorda, bir takım olarak üçünüz kalıyorsunuz. Son planınızı ve son hareketlerinizi belirlemek için bundan daha iyi bir fırsat bulamayacağınızın bilinciyle, incilerinizi dökme vakti geliyor.