[Umaru & Tantosha | Aktif Operasyon] Ormanın Derinlikleri

[Yakkai Umaru]

Abiciğimin beni kırmayıp önerimi kabul etmesinin ardından derenin çevresini incelemeye başlamıştık. İçimdeki çılgın dedektif derenin çevresinden bir ipucu elde edebileceğimizi söylüyordu çünkü! Derenin üzerine doğru eğilmiş sık ağaçların üzerinde zıplaya zıplaya akıntının geldiği yöne doğru gidiyorduk. Başlarda ne birini görmüştük ne de az önceki kumaşa benzeyen yabancı bir cisim ile karşılaşmıştık. Bu da benim hevesimi kırmıştı haliyle. Belki de en başından beri kumaşı alıp geri dönmemiz gerekiyordu. Belki de bu dev ormanda oradan oraya zıplayarak yabancı bir shinobi aramamız boşunaydı. Bunları düşündüğüm sırada ileriden gelen acı bir çığlık sesi duymuş ve hareket etmeyi kesmiştim.

Bir erkekten geldiğini düşündüğüm bu sesin hayra alamet olmadığı aşikardı. Görevimiz gereği sesin kaynağına doğru gidip ormanda yabancıların olup olmadığını doğrulamalıydık;fakat bu bir tuzak olabilirdi. Tuzak olmasa bile bir adama bu derece çığlık attırabilecek kişi ya da hayvan oldukça tehlikeli olmalıydı. İşte bu yüzden önden gitmeliydim! Abimin benden onlarca kat güçlü olduğuna emindim; fakat abimin belirsiz bir tehlikenin içine korkusuzca atılmasına müsade edemezdim! Eğer bu bir tuzaksa kendi küçük bedenimi abiciğim için feda etmeliydim ki abim zarar görmesin. İşte bu, Umaru'nun ciddiyetidir! Söz konusu abimse her zaman ciddiyimdir ben!


Hemen abimin önüne geçip derenin üzerine doğru eğilmiş sık ağaçlarda dikkatli bir şekilde ilerlemeye devam edeceğim. Bu sırada da abime yüzümü dönmeden: ''Abiciğim, sen arkamı kolla!'' diyeceğim.

[Yakkai Tantosha]

Etrafın altını üstüne getirip arıyorlardı ama hiç birşey ve hiç kimse yoktu. Kumaş parçasının çok önceden beri burada olduğunu düşünmeye başlamıştı hafiften. Gelen ihbar sahte olmalıydı. Tek açıklama bu gibi duruyordu. Bunu kim yaptıysa o sorumsuz utanmaz bulunup cezası verilmeliydi. Bu yaptığı çok kötü bir davranıştı. Koskoca köy şinobilerini boş yere oyalıyordu. Böylelerine izin verilmemeliydi. Kardeşinin yaşadığı alanı daha güzel bir yere çevirmek istiorsa bitmeliydi böyleleri.

Bütün bu düşüncelerine rağmen yinede geri dönmek bir seçenek değildi. Tereddütte olsa da hünüz yeterince kanıt bulunamamıştı olumlu yada olumsuz yönde. Çaresiz ilerleyeceklerdi akıntının geldiği yöne doğru. Biraz ileri gidince nihayet bir şeyle olmuştu. Bir erkek sesiydi. Çığlık atıyordu. Sonra ses susmuştu. Ne olduğunu merak etmeye başlamıştı abicik. Ses her ne kadar birdaha tekrar etmese de geldiği yön tahmin edilebilirdi.Fakat oraya doğru hareket etmek ne kadar akıllıcaydı onu bilmiyordu. Gerek diyye düşünüyordu Tahtosha. Ormanda birilerinin olduğu ve nerede olduğu az çok kanıtlanmıştı artık geri dönmeleri lazımdı.

Derken kardeşinin bir anda hareketlendiğini görmüştü. Kendi başına duydukları sese doğru ilerliyordu. Her ne kadar görevin gereği olarak geri dönmeyi düşünsede kardeşini bu ormanda yalnız bırakamazdı. Mecburen onun peşinden gidecekti. Fakat bu defa ağaçların üzerinden değil. Yere atlayıp hızlıca koşmaya başlayacaktı abicik. Ve her ihtimale karşı el mühürlerini yaptıktan sonra bir elini akarsuya sokacak ve Suiben'den gelen kırbacı eline alacaktı koşarken.

[GM - Naruto]

Kapalı konu

14-18 ağustos tarihleri arasında şehir dışında olacağım. Telefondan yazmaya çalışacağım; fakat buyuk ihtimal yazamam. Tur gelirse, en geç 19'unda yazacağım.

İkiniz de yazana kadar konuyu ilerletmeyeceğim, fakat 19'unda pasifliği uygulayacağım, ardından konunun pasiflik süresini 24 saate çekeceğim. Kısaca, 19'una kadar pasiflik yok, ardından 24 saate düşürüp devam edeceğiz.

Tantosha ağaçların suya doğru sarkan gövdelerinin ucundan, kendini destekleyebilecek bir dala sıçrıyor ve Suiben'i aktif ederek sudan bir kırbaç oluşturuyor yumruk yaptığı elinde. Ardından, karada ilerlemek adına etrafa bakınıyor, lâkin çevrede yürüyebileceği herhangi bir alan göremiyor. Sık çalılıklar ve eğik ağaçların doldurduğu kıyıda, herhangi yürünecek veya koşacak bir alan bulunmuyor. Bu yüzden, Umaru'nun arkasına geçerek ilerleyişine devam ediyor.

Umaru da, abisinin onu takip etmesinden gaz alarak ciddileşiyor. Dikkatli bir biçimde, görülmeyeceğinizden emin olduktan sonra ağaçlarda ilerlemeye devam ediyorsunuz. İlerideki kıvrımı aştıktan sonra, 100 metre kadar ileride, derenin solunda kalan bir yarım dairelik açıklığın izlerini seçiyorsunuz hayal meyal. Buradan o açıklıkta ne olup bittiğini seçemiyorsunuz, lâkin yaklaşmaya başladığınızda çevre biraz daha belirginleşiyor. Siz yaklaşırken bir acı inlemesi duyuyorsunuz, bir öncekine benzer, fakat şiddeti bir kaç kat daha az.

Siz derenin sağ tarafında bulunuyorsunuz, 25 metre kadar ilerde ve sol tarafta yarım daire şeklinde bir açıklık buluyor, bu yarım dairenin çapı dereye denk gelecek şekilde. Açıklığın ortasında 3 tane, ufacık, sadece içerisinde bir insanın uzanabileceği üçgen prizma şeklinde basit çadırlar görüyorsunuz. Bu çadırların arka tarafı dereye bakıyor ve 3 tane shinobi giyimli insan figürü de dere kıyısında durmakta;

Bir tanesi ayakta, ellerini önünde, göğüslerinin altında birleştirmiş bir şekilde duruyor. Erkek olduğunu anlayabiliyorsunuz, kısa, siyah saçlara sahip. Surat ifadesini bu mesafeden seçemiyorsunuz.

Bir tanesi ise, derenin hemen yanında, yerde yatmakta. Uzun, yer yer gümüşî perçemlere sahip saçı yattığı yerde, toprağın üzerine dağılmış bir şekilde. Sol eliyle de sağ kolunun omzunu tutuyor. Sağ koluna baktığınızda, ağır bir kanama geçirdiğini farkediyorsunuz, lâkin bu mesafeden tam hasarı seçemiyorsunuz. Onun da erkek olduğunu farkediyorsunuz.

Üçüncü şahıs ise, yerde yatanın üzerinde ve yaralı koluna, 2 kolunu da doğrulttuğunu görüyorsunuz. İki elinin avuç içini bir yere tutuyor, siz ne yaptığını çözmeye çalışırken yeşilimsi bir ışık parlamaya başlıyor üçüncünün ellerinden. Bunun Shosen Jutsu olduğunu farkediyorsunuz; en temel Medic-Nin tekniği. Üçüncünün de bir hatun olduğundan az çok eminsiniz.

İkinci eleman, Medic'in müdahalesine karşılık bu sefer normal bir ses seviyesiyle bir acı inlemesi çıkartıyor. İlk eleman konuşuyor bunun üzerine; "Karı gibi ağlayacağını bileydik seni köyde bırakırdık." Yerde yatan herif buna cevap vermiyor, lâkin kafasını acıya dayanmaya çalışırcasına bir sağa bir de sola çeviriyor.

Sizi farketmemiş gibiler, lâkin daha da yakına girmeye çalışırsanız bu durum değişebilir tabii.

[Yakkai Umaru]

Gördüğüm şeyler, vücudumun kaskatı kesilmesine sebep olmuştu. Gördüğüm şeylerin korkunçluğundan değildi gerçi bu. Gördüğüm şeylerin getirdiği kararsızlıktandı. Bir süre daha ilerlememizin ardından üç ninja görmüştüm uzaktan da olsa. Bu üç ninjanin ikisi erkekti. Bir medikal ninja olan üçüncü kişi ise kadındı. Erkeklerden biri yaralıydı ve acısından dolayı bağırıyordu. Büyük ihtimalle, az önce bu adamin sesini duymuştuk. Öbür erkek ise yerde yatan erkeği azarlıyordu. Bu üç ninja, istihbaratta bahsedilen ninjalar olmalıydı.

Ne yapacağım hakkında hiçbir fikrim yoktu. Daha doğrusu, aklimdaki fikirler o kadar zıtlardı ki birbirlerini nötrlüyorlardı.
Ilerleyebilirdik; fakat ilerlersek çok büyük ihtimalle diğer üç ninja ile savaşmak zorunda kalacaktık. Ninjalari etkisiz hale getirirsek onlardan çok daha fazla bilgi edinebilir, köyümüze çok daha faydalı olabilirdik; fakat bunu istemiyordum. Köyümü sevmediğimden değildi. Savaşmayı sevmiyordum ben. Eğer canım acırsa gözlerim dolabilirdi ve abime güçsüz gözükebilirdim. Ayrıca, durup dururken birinin canını alma fikri bana göre değildi. Evet, belki de böyle düşündüğümden dolayı ninjaların yüz karasıydım. Yine de sevdiğin birini kaybetmek korkunç bir şeydi ve ölümün ulusu yoktu. Başkalarının da sevdikleri vardı ve başkalarının sevdiklerini ellerinden alacak yetkinin bende olmadığına inanıyordum.


Kısaca; biri bana, benim için dünyadaki en değerli şey olan abime veya bu yaşıma kadar pek çok güzel şey yaşadığım köyüme saldırmadıkça çirkinleşmeyi düşünmüyordum. Her şeyin doğrusunu bilen abim aksini söylemedikçe cinayet en son başvurulacak şey olmalıydı bana göre. Işte bu, Umaru'nun gerçek hisleridir!

Ninjaların varlıklarını,her ne kadar uzaktan net olarak seçemesek de, doğruladığımıza göre geri dönebilirdik. Başımı abime çevirecek ve ellerim ile arka tarafı gösterip geri dönmemizi isteyen gözlerle ona bakacaktim. Yaralı adamın nasıl yaralandığını merak etsem de bir merak yüzünden prensiplerimi çiğnemem doğru olmazdı.
Tabii abim devam etmemizi işaret ederse devam edecektim! Çünkü abiciğimin sözü tüm prensiplerimden üstün olmakla beraber benim için kanundur!
Out: Yola çıkmadan yazıverdim. Pasiflik durumum ortadan kalkmadı. Saygılar,sevgiler.

[Yakkai Tantosha]

Aşağı dallara inip Suiben jutsusu sayesinde sudan oluşan kırbacını oluşturmuştu Tantosha. Kullanmaya çok istekli olmasada mecbur kalması halinde elinde hiç olmazsa bir şeyler olmalıydı. Kendisi yerden gitmek istiyordu ama ağaçlar izin vermiyordu yerde yürümesine. Çaresiz kardeşinin peşine takılmıştı abisi. Kardeşinin arkasında olmaktan gurur duyuyordu.

Biraz ilerledikten sonra dikkatlerini artırmışlardı iki kardeş. Çünkü nihayet yine ses duymuşlardı. Daha çok bir inlemeydi bu. gölün öbür tarafında ise kamplarıyla birlikte biri kadın iksi üç tane shinobi vardı. Erkek olanlardan biri yarlı gözüküyordu. Kadın olan da medic gibiydi. Buldukları kumaşın yaralı olana ait olma olasılığı vardı. Tabi kesin bir sonuca ulaşmak için henüz çok erkendi ama varsayımda bulunulabilirdi. Akarsuyun karşısındaki üçlünün hangi köyden olduğunu henüz söyleyemiyorlardı. Bunu anlamak için olduğu yerden kıyafetlerine bakmak için odaklanacaktı.

Shinobilerin kıyafetleri eğer Konoha shinobilerinin giydiği kıyafetler ise aradıklarını bulmuşlar demekti ve sessizce kardeşine köye geri dönebileceklerini söyleyecekti. Eğer Konoha shinobileri değilse kim olduğuna göre yanlarına gidecekti kardeşiyle. Henüz görev devam ediyordu.

[GM - Naruto]

Kapalı konu

Pasifliğim sebebiyle, Tantosha'nın bir pasifliğini siliyorum.

Buradan çok seçemiyorsunuz hangi köye ait olduklarını, lâkin üçünün de alın bandı olduğunu az çok seçebiliyorsunuz. Bu bilgiler ışığında, Tantosha'nın kararı ile birlikte, bir kaç ağaç daha yaklaşıyorsunuz, olabilecek en yavaş ve en sessiz halinizle. Bir ağaçtan diğerine, sessizce zıplıyorsunuz ve arayı 15 metreye kadar düşürüyorsunuz. Daha da yaklaşamayacağınızdan eminsiniz. Hemen hemen açıklığın tam karşı tarafında, geniş bir ağaç dalının arasında durmaktasınız. Çevredeki dallar sizi kapatıyor, lâkin artık yapacağınız en ufak konuşma, hareket veya başka bir hamle sizin yerinizi belli edecek cinsten.

Ayrıca Tantosha Suiben'i bozuyor dikkat çekmemesi için.

Ayaktaki konuşuyor tekrar. "Hyuuga'lığını gösterseydin kendini tutacağına, aha orada yatan başka bir şey olacaktı, sen değil." Üçlüyü izlemeye devam ederken, Medic olduğundan emin olduğunuz kız, kafasını sizin olduğunuz yöne çeviriyor lâkin ayaktakinin konuşmasıyla dikkati bozuluyor ve tekrar yerdeki ile ilgilenmeye dönüyor. "Kenzan, kapa çeneni. İşimi zorlaştırıyorsun." diyerek ayaktakini azarlıyor ve sizin olduğunuz noktadaki ilgisi tamamen kayboluyor, yerdeki yaralı takım arkadaşıyla ilgilenmeye devam ediyor. "Ayrıca senin de omzun yerinden çıkıp kürek kemiğin bir kaç farklı yerden kırılsaydı seni de görürdük beyefendi." Ayaktaki herif omuz silkiyor ve cevap vermeden çadırlara doğru ilerliyor.

Üçlünün alın bantlarında Konoha simgesi bulunmakta. "Doktor, kaç aylık ömrüm kaldı?" diyor yerdeki eleman, esprili bir dille, fakat bir yandan da acı ile kelimeleri ufalayarak. Bir anlığına duruyor Medic-nin ve tüm ciddiyetiyle, "Bana öyle paldır küldür yazmayı bırakmazsan, bir kaç saniye." Öylece bir kaç saniye bakışıyorlar ve ikisi de tebessüm ediyor. Medic-nin işine dönüyor göz temasını kesip. Hyuuga ise, bembeyaz gözlerini kapatıyor ve acıya katlanmaya çalışıyor olabildiğince.

[Yakkai Umaru]

Abiciğimin sözü benim için kanundu elbette. Yine de abimin beni dinlemeyip biraz daha ilerlemesi beni kızdırmıştı. Evet! Yani, senin elinde Konoha shinobilerinin ormanda göründüğüne dair bir istihbarat var ve sen ormanda yabancı üç ninja görüyorsun. Tabi ki Konoha'dan olacaklar. Başka nereden olabilirlerdi ki? İşte bu yüzden, tam 0.9 saniye kadar kızmıştım abime! 1 saniye dolduğunda da sinirim uçup gitmişti! İşte bu, Umaru'nun abi sevgisidir!

İlerleyip karşımızdakilerle aramızdaki mesafeyi 15 metreye düşürdüğümüzde yüreğimi ağzıma getiren bir olay olmuştu. Medikal Ninja olan kadın az daha bizi fark edecekti! Neyse ki ayaktaki adamın mızmızlanmasıyla kadının dikkati dağılmıştı ve kurtulmuştuk. Bunun ardından içimden kami-sama'ya şükredip üçlüyü incelemeye devam etmiştim.

Anlayabildiğim kadarıyla, ayaktaki adam; yerde yatan yaralı adamı beceriksiz olmakla suçluyordu. Kadın ise yerdekini savunuyordu. Yerdeki adam feci yaralandığından acı çekmesi normalmiş; fakat bana asıl ilginç gelen şey, sadece bir kişinin kötü bir şekilde yaralanmış olmasıydı. Acaba nasıl bir belaya bulaşmışlardı? Neyse, bu çok da önemli değildi. Önemli olan iki şey vardı. İlki, yerde yatan adam ve kızın cilveleşiyor olmasıydı! Bunlar kesin birbirlerine aşıktı! Aaaaaa! Aşk ne güzel şey. Ben de abime aşığım. Eminim ki abiciğim de bana karşı boş değildi. Bir gün abimle evleneceğim ve ona beş çocuk vereceğim!


Önemli olan ikinci şey ise, bu üç kişinin Konoha'dan olduklarının kesinleşmiş olmasıydı. Artık görevimiz bitmişti. Daha fazla zorlamamıza gerek yoktu. Jounin beyin de söylediği gibi, tespit edip fark edilmeden dönmemiz gerekiyordu. Fark edilirsek görevde başarısız olurduk.Ayrıca iki köy arasının gerilmesine de neden olabilirdik. İşte bu yüzden abime doğru dönecek ve sağ baş parmağımı dudağıma götürecektim. Ardından da gözlerimi pörtleterek arka tarafı işaret edecektim. Abiciğimin beni anlayacağına şüphem yoktu;fakat kadının bizi fark edeceğine dair şüphelerim vardı. Az önce kurtulmamızın tek sebebi çadıra giden erkeğin ses yapıyor oluşuydu. Şu an ise etraf tamamen sessizdi. Acaba harekete geçersek fark edilir miydik? Aaaaaaaaaaa! Yine ne yapacağıma karar verememiştim. Neyse, abime gözlerimle işaret ettikten sonrasını abime bırakacaktım nasılsa. O her şeyin en iyisini bilirdi!

[Yakkai Tantosha]

Ordan göremedikleri için yaklaşabildikleri kadar yaklaşmayı seçmişti kardeşler. Şinobilerin Konoha şinobisi olduğunu doğrulayabilecek kadar yaklaşmışlardı. Yaralı olanın Hyuuga klanından olduğunu söylüyordu. Ki bu da konohalı olduklarını ispatlıyordu. Hyuuga klanı gibi güçlü bir klandan olan birinin nasıl ve ney tarafından bu hale getirildiğini merak etmişti abi.

Konohalı şinobiler ile kardeşler arasında çok mesafe yoktu. Sadece bir, iki yaprak arkasına saklenmaya çalışıyorlardı. Sırf yakalanmamak için elindeki su kırbacını da bozmuştu Tantosha. Yinede bir yerde kadın olan sıhhiyeci ninjanın dikkatini çekmiş gibi görünüyorlardı. O an nefesini tutmuştu kardeşlerden büyük olan. İçinden bildiği bütün duaları okumuştu Neyeki sıhhiyeci kadının dikkatini ayakta dolaşıp duran ve şikayet eden adam çekmişti de kardeşler kurtulmuştu.

Görev tamamlanmıştı artık. Ormanda konoha şinobileri olduğu doğrulanmıştı. Artık gönül rahatlığı ile eve dönebilirlerdi. kardeşi de zaten öyle işaret ediyordu. Gülümseyen bir yüzle Kardeşine baktıktan sonra balşıyla onaylayıp sesizce geri dönmeye çalışacaktı Tantosha. Geri dönüyordu. Ama yinede bu konoha Şinobilerine neyin saldırdığını da merak ediyordu. Fakat sorumluluk sahibi biri olarak merakına yeni düşüp o şeyi aramakla vakit kaybetmeyecekti.

[GM - Naruto]

Ağaçların arasından sessizce, kamptan zıt yöne doğru ilerlemeye başlıyorsunuz. Bir süre otların arasından sessizce, yere çökerek yürüdükten sonra, yeterince uzaklaştığınıza kanaat getirdiğinizde ayaklanıyor ve tekrar bir ağacın üzerine çıkıyorsunuz. Bir kaç ağaç geçtikten sonra nehrin sesi iyice uzaklaşmaya başlıyor. Eğer bu yolda devam ederseniz, yarım saat kadar sonra ormandan çıkacağınıza eminsiniz.

Eğer köye dönüp görevi sonlandırmak istiyorsanız, tekrar buna dair bir RP yapın ve sunacağınız raporu yazın. Ardından konu kapanacaktır.

[Yakkai Tantosha]

Kardeşler yavaş yavaş oradan uzaklaşıyordu. Bir belaya bulaşmak istemiyordu iki kardeşte. Görevlerini tamamlamanın vermiş olduğu haklı gurur ile evlerine dönüyorlardı. Aslında büyük olan Konoha shinobilerinin neyle uğraştıklarını da merak ediyordu ama görev bilinci ve muhtemelen tehlikeli olacağını düşündüğü ve kardeşinin de yanında olduğu için hiç uğraşmak istemiyordu. ormandan çıkmadan önce vereceği raporu kafasında hazır etmişti bile.

Yeniden bir buçuk gün süren yolculuğun ardından köye olaşır ulaşmaz Daimyo binasına giden kahramanlarımız. Raporlarını sunacak birini bulup anlatmaya başlayacaktı. "Efendim bilgi doğrulandı. Seinaru ormanında biri medic, biri yaralı ve Hyuuga klanından ve yaralı olmak üzere üç Konoha shinobisi geziyor. Takımlarında yaralı olduğu için Bir akarsuyun hemen kenarında kamp yapıyorlar. Birşeyin saldırısına uğramış gibilerdi. Tahminince büyük bir vahşi hayvan"

Raporunu sunduktan sonra selam vererek Umaru'nun da bitirmesini bekleyip evin yolunu tutacaktı.