[Kusa] Takım Sora

[GM - Naruto]

Belirlediğin saatte, belirlediğin yere, öğrencilerinden önce varıyorsun. Biraz heyecan var sanki içinde, belki de ilginç bir beklenti dürtüklüyor karnındaki arıları. Belki de ağır bir sorumluluğun suradına düşen ilk damlalarını seziyorsun.

Herşeyden önce, çevrene tekrar bir bakmak geliyor içinden.

Burası nasıl bir yer? Niye burayı seçtin? Buraya gelince ne bulacak öğrencilerin?

Kapalı konu

Buluşma yerini Kusagakure içinde kalmak kaydıyla herhangi bir yerde düzenlemiş olabilirsin. Böyle bir durumda konu buluşmanın yapılacağı yere taşınacaktır.

Pasiflik süresi 48 saattir.

[Midori Sora]

Sonunda o an gelmişti. Buluşma anı. Bunun için heyecanlı mıydım? Kesinlikle, ama bana yükleyeceği sorumluluklardan da korkmuyor değildim. Aktif olarak çalışmak benim kanımda yoktu. Annemden kesinlikle bu özelliği almadığımdan eminim. Bende babamın tembelliği, doğa sevgisi ve düşünceye verdiği önem vardı bende, eh biraz da annemin emir demiri keser prensibi. Emredilmedikçe çalışmayacak biri gibiydim. Sanırım şimdi işler değişiyor. Emreden taraf ben olacağım. Emrimdekiler için nasıl bir dönem geçecek bilmiyorum ama benim için oldukça öğretici geçecek gibi. 2 görevde yanımda olan çapkın arkadaşım Mifune'yi kaybetmemin kefareti olarak köyüne yararlı chuuninler yetiştirmek istiyorum. Çünkü onu koruyamadım. Gerçi tükenmiştim, sınırımdaydım, kendimin bile yaşadığına şaşırmalıyım. Neden yaşıyorum bilmiyorum ama yaşadığım süre boyunca köyüme sıkı sıkıya bağlı geninleri yetiştireceğim.

Oturduğum kafe sıcak samimi bir yerdi. 3 kişilik bir masada tek başıma çayımı yudumluyordum. Bana verilen bilgilere göre Masaru tembelliği ile nam salmış bir genindi. Hiç bir şekilde görev aşkı yoktu içinde. Onun ast-üst sistemini öğrenmesi gerekiyordu. Benim bile tam olarak hoşlanmadığım bu sistemi bu çocuğa aşılamalı mıydım? Sistemi özümsemesi gerekmiyordu ama benim gibi olabilirdi : Köyüne yararlı emirleri yapmaktan geri durmayan ama insanlığını da kaybetmemiş birisi. Benim gözümde potansiyeli yüksek bir öğrenciydi. Diğer öğrencim ise Sui adında ast üst ilişkisini özümsemiş ve tamamen bu sistemden ibaret olan bir canlıydı. Onunla işim bence daha zordu. Çünkü ona gerçekten bir "insan" olmayı öğretmem gerekiyordu. Ast-üst sistemi iyiydi, hoştu ama sizler makine değilsiniz. Emirleri sorgulayın, ama yine de yapın. Sanırım birbirini tamamlayan bir takımım vardı. Tembel ve emir sistemine aşina olmayan Masaru ve çalışkan ve emir sistemini yaşayan Sui. Ah bir de ben : tembel ve emir sistemine yamanacak kadar zeki Sora. Bu sevimli kafede çayımı yudumlarken öğrencilerimi bekliyordum heyacanımı gizlemiş bir biçimde.

[GM - Naruto]

Çayından aldığım yudumlarla ilk öğrencilerin özelliklerini kafandan geçirmeye başlıyorsun. İkisi hakkında da raporla gelen kanılarını tartarken, çayından bir yudum daha alıyorsun. Tam bu esnada kafenin hemen girişinde beliren Sui'yi fark ediyorsun. Tıpkı sana verilmiş resimdeki gibi oldukça soğuk yüz ifadesi ve bakışları ile kafedeki insanları süzerken, gözleri seninle temas ediyor. Kesişen bakışlarınız sana Sui'nin tam vaktinde geldiğini söylerken, Sui'de de belli belirsiz bir mahcubiyet oluşuyor. Tabi bu mahcubiyeti soğuk bakışlarının daha da soğuklaşmasından anlayabiliyorsun.

Sui küçük adımlarla yanına geldiği anda, omuzlarını dikleştiriyor, iki bacağını birbirine değecek kadar kapatıyor ve göğsünü de şişirerek "Yamahata Sui efendim! Geç kaldığım için özürlerimi kabul edin!" diyor biraz da bağırarak. Sui'nin bu konuşması kafede oturanların kısa bir süre size bakmasına sebep oluyor, ancak daha sonra kendi işlerine dönüyorlar.

Sui olduğu yerde kazık çakılmış gibi beklerken, neredeyse gözünü bile kırpmadan gözlerinin içine bakıyor. Bakışları giderek içine nüfuz etse de, bu bakışlardan hiçbir sıcaklık alamıyorsun. Asık bir surata kondurulan bu bakışlar, aslında raporlarda yazılanların ne kadar da doğru olduğunu söylüyor sana.

[Midori Sora]

Çay gerçekten güzeldi. Ihlamur çayı dinginlik veriyor ve düşüncelerimi odaklamama yardımcı oluyordu. İnsanı ,içini ıstan güzel bir çay kadar sakinleştiren hiç bir şey yoktur derdi babam. Haklıydı da sözlerinde. Acaba bir gün yeni geninlerimi onun tarlasına çalışmaya mı gönderseydim? Hem babama yardımcı olurdum hem patates toplamak kondisyona katkıda bulunur hem de çocuklar birbirleriyle kaynaşıp babamın felsefik sözlerini dinlerlerdi. Onlar için sanırım oldukça sıkıcı olurdu. Sui antreman talep ederdi içten içe ama emir komuta zincirine olan saygısından ötürü ses çıkartmazdı, Masaru ise babamla konuşmaya dalıp tüm patatesleri bize çıkarttırabilirdi. Keşke biraz deneyimim olsaydı bu konularda.

Ah işte ilk öğrencim kapıda. Tam da rapordaki gibi görünüyor. Mükemmel asker. Beni arayan gözleri sonunda benim gözlerimle kesişiyor. Hiç bir yaşam emaresi görünmüyor gibi gözlerde. Yazık, bu kız köyüne yararlı bir insan olabilirdi ama sanırım onu insan yapmak benim görevim. Mükemmel asker iyidir hoştur ama topluma dahil değildir. Bu kızı topluma ben adapte etmeliyim. Beni fark ettiğinde biraz mahçup oluyor ama bunu mimiklerden anlamak kesinlikle olanaksız. Soğuk ifadesi imkansız sayabileceğim bir şekilde daha da soğuyor. Yanıma geldiğinde ise bir asker gibi omuzlarını dikelştirip ayaklarını kapatıp üstüne de göğsünü şişirerek adını ve özürünü söylüyordu. Biraz yüksek sesliydi konuşması ama benim açımdan da diğer müşteriler açısından da problem değilmiş gibi gözüküyordu.

Sui yerinden kıpırdamamış bekliyordu. Sıcak bir ifadeyle Gel otur şöyle Sui, çay mı istersin kahve mi? Şahsen ıhlamur çayını tavsiye ederim. Bu arada geç falan kalmadın ben biraz erken geldim. Takım arkadaşının gelmesine biraz daha var gibi. Bu yüzden bir içecek al ve bana hayallerinden bahset. Örneğin neden Shinobi oldun? Bakalım bu küçük kızı topluma entegre edebilecek miydik?

[GM - Naruto]

Senin sözlerinle beraber Sui tam karşına denk gelecek şekilde oturuyor. Ancak oturuşu bile sanki diken üstünde gibi oluyor. Her an yerinden fırlamaya hazır ve pek de rahat değilmiş gibi duruyor. Tabi yüzüne bakıldığında ne rahat ne de rahatsız olduğunu söylemek mümkün olmuyor. Karşında öylece oturan ve sana göre toplumdan soyutlanmış bir kız çocuğu bulunuyor kısaca.

Sui lafa girmeden önce, neredeyse nefes alışverişini bile kesiyor ve "Teşekkür ederim efendim, ancak bunu doğru bulmuyorum. Henüz daha sizin yanınızda bir şeyler yiyip içecek bir konumda değilim." diyor her bir kelimesinin üstüne basa basa. Sui'nin bu cevabı senin üzerinde aşağılanarak reddedilmiş bir aşık havası uyandırıyor aslında. Her ne kadar öğrencine karşı şefkat besliyor olsan da, böylesine kati bir ret karşısında hislerini anlatabilecek daha iyi bir örnek bulamıyorsun kafanda.

Reddedişinin ardından Sui donuk gözlerini neredeyse hiç kırpmadan tutmaya devam ediyor ve az önceki söylediklerine hiç de aldırmayan bir tavır takınıyor. Aslına bu tavır geldiğinden beri yüzünde sabit tuttuğu soğukluktan başka bir şey olmuyor, ancak kızın konuşmaları ile birleşen yüzü birçok anlamı da ortaya koyuyor. Kafandaki bu düşünceler dolaşırken Sui "Kendimi bildim bileli bir shinobi olarak yetiştirildim efendim. Shinobi olmak bir tercihten çok doğma sebebimdi diyebilirim. Neden shinobi olduğum sorusunu cevaplamak da neden doğduğumu cevaplamakla aynı anlama gelmekte..." diyor. Ne var ki Sui yüz ifadesini korusa da cümleleri ezbere söylüyor gibi duruyor. Sanki beynine yerleştirilmiş bu cümleler çıkmak için fırsat kolluyormuş ve zaman bu zaman deyip ağzından fırlamış cümleler... Ancak Sui'nin donuk bakışları yerini küçük bir öfke parıltısına emanet ederken "İkisi de Tanrı'ya karşı gelmek efendim!" diyor. Sui'nin sarf ettiği bu cümle de bir öncekiler gibi olsa da bu cümle üzerinde bir suç işlemişsin psikozu yaratıyor. Sanki Sui'nin mahremine temas etmişsin ve küçük kız da seni mahreminden boğarak çıkarmış gibi. Kendini birden günahkar bile hissettiğini söylemek mümkün. Sui'nin bakışları eski donukluğuna dönerken, bu günahkar havandan da kurtulabiliyorsun. Sadece bu cümleleri ile Sui'yi biraz daha anlamaya başlıyorsun.

[Midori Sora]

Sözlerimden sonra Sui tam karşıma gelecek şekilde otumuştu. Ama oturuşu o kadar zorakiydi ki diken üstünde oturuyormuş gibi görünüyordu. Ulan kızın suratı da renk vermiyor ki halini anlayalım. Oldukça korkutucu aslında bu durum. Acaba bu kafedeki kendin dahil herkesi katlet desem yapar mıydı? Bence denerdi. Oldukça ürkütücü birisi.

Soruma cevap verirken kız neredeyse nefes bile almıyordu. Sözde benim yanımda bir şey yiyip içecek konumda değilmiş. Meh gerçekten "Mükemmel Asker". Oldukça ilginç birisi gibi ama. Bence hala içinde bir yerde ruhu duruyor. Ruhunu kaybedemez bir insan. Öyle değil mi? Bunları derken de ilginç bir biçimde her kelimenin üstüne bastırıyordu. Aşağılanmış hissediyordum teklifimin reddedilmesi karşısında ama çaktırmıyordum sanırım.

Neden Shinobi olduğu sorusuna gelince otamatik bir cevap vermeye çalışıyordu bu kız. Doğma sebebiymiş falan feşmekan, her zamanki sözler işte. İçinde hiç bir ruh kırıntısı barındırmayan. Ardından bu ifadesiz ifade öfkenin hızlı bir parıltısıyla aydınlanıyor ve "ikisi de tanrıya karşı gelmek efendim" diyebiliyor. Öfke varsa diğer duygulara da erişilebilirdi. En erişilebilir olan ise her zaman öfkeydi. Bütün duygulardan en ilkeli ve en güçlüsü. En ilkel yaratık bile bu duyguyu bilirdi. sanırım karşımdaki kız tamamen boşluktan ibaret değildi.İnsanların doğma amacı gibi bir şeye sahip olduğunu düşünmüyorum. Ama yaşama amacı vardır. İnsanın sonradan bulduğu bir amaçtır bu. Ayrıca Tanrı'nın insanları seçme hakkı tanıyarak onları özgür bıraktığına inanırım. Tüm yaptıkların senin sorumluluğundadır. Tanrıya veya üstlerine bu sorumlulukla yükümlendiremezsin bence. Ah bu arada tüm özgür vatandaşlar benimle beraber bir şeyler içip sohbet edebilir gibi geliyor bana neden sana da böyle gelmiyor ki?

Belki de bu kız için umut vardı. Ah bir de tembel Shinobimiz Masaru nerede kalmıştı. Geç kalırsa güzel bir çaydan mahrum kalacaktı.

[GM - Naruto]

Sui tüm söylediklerini her zamanki tavrıyla, yani tamamen hareketsiz ve gözlerini senin gözlerine dikmiş bir şekilde dinliyor. Cümlelerin sonlandığında, kızın senin dediklerini anlayıp anlamadığını bırak, dinleyip dinlemediğine bile emin olamıyorsun. İçinde tutunduğun tek dal raporda yazanlar ve kızın az önceki öfke kırıntısı oluyor. Nefessiz bir donukluğun sonunda Sui "Fikirlerinizi anlıyor ve saygı duyuyorum efendim. Bunları kendime aşılamak için elimden geleni yapacağımdan emin olabilirsin." diyor. Ancak ardından bakışları iyice donuklaşıyor. Sanki bir an için gözlerindeki morluk yerini beyazlığa bırakıyor ve Sui "Ancak affınıza sığınarak söylemek isterim ki söyledikleriniz saçma. Ben bir shinobi olarak doğdum ve varlığımın amacı da bundan ibarettir. Ama elbette üstüm olan sizin sözlerinize uymak için tüm gayretimi sergileyeceğime yemin ederim." diyor. Hemen ardından ise "Dürüstlüğümü bağışlayacağınızı umuyorum efendim. Takımlara atanmadan önce eğitmenlerimiz kafamızdan geçenleri kaptanımıza söylememiz konusunda bizlere bir konuşma yapmıştı ve bu yüzden düşüncemi sizinle paylaştım. Ancak dilerseniz bu vakitten itibaren düşüncelerimi paylaşmayı kesebilirim efendim." diyor. Kızın bu cümleleri suratına defalarca tokat atıyor gibi aslında. Kendi düşüncelerini sırf söylemesi gerektiği tembihlendiği için söyleyen, inanmadığı bir düşünceyi uygulamaya koyacağını ileten ve hepsinden de öte, senin inandıklarını saçma olarak nitelendiren bu kız ile işinin pek de kolay olmayacağına ikna oluyorsun tamamen.

Sui'nin bu açık konuşmasının ardından kafanda kelimeler dolaşırken, birden kapının hemen yanındaki masadan bir gürültü kopuyor. Adamın biri hışıla ayağa kalkarken "Ne yapıyorsun sen, dikkat etsene!" diye bağırıyor. Bu bağırtıya cevap olarak ise, adamın cüssesinden göremediğim bir başka kişi cevap veriyor. Sesi son derece sakin çıkan kişi "Şemsiyemi gözüne sokmak istemedim ama soktum." diyor sanki cümlesini uzatabildiği kadar uzatmak istiyormuş gibi yavaş konuşurken. Fakat hemen ardından adam bir kez daha acı ile bağırıyor ve bu sefer yavaş konuşan kişi "Şemsiyemi karnınıza sokmak istemedim ama soktum. Ama asıl sokmak istediğim yer yine gözünüzdü." diyor. Tam bu esnada konuşan kişi adamın önünden geçiyor ve elinde kocaman bir şemsiye ile beliren Masaru'yu görüyorsun. Neredeyse kendinden bile büyü şemsiyesini çevirerek etrafına bakmaya başlayan Masaru'nun gözleri seninkiler ile buluşuyor ve hemen yanına doğru yürümeye başlıyor. Şemsiyesi neredeyse boyundan 20 cm. uzun olan Masaru tam yanınıza geldiğinde "Yağmur yağar diye düşündüm, evde bekledim biraz. Sonra oyun oynadım. Yağmur yağmadı, ama yağabilir bence. Yağsa aslında iyi olur, mikroplar kırılır. Kar mıydı o? Yağmurdur yağmur. Kar olsa mikropları kırmaz, dondurur. Ama yağmur kırabilir. Hani damlaya damlaya taşı bile kırıyor ya su, o hesap. Damlaya damlaya mikroplar kırılıveriyor." diyor ve hemen Sui'nin yanına oturuveriyor. Sui yüzündeki donukluktan taviz vermeden kendini yana kaydırırken "Yağmurdu, suydu derken susadık. Su içsem ya ben, lıkır lıkır... Ismarlarsan kıyak adamsındır, ısmarlamazsan küfür ederim suratına. Çok sağlam küfürlerim vardır. Edeyim mi bir tane?" diyor. Cümlelerini nefessiz bir şekilde sıralayan Masaru avel avel bakmaya başlıyor. Sen ise aklın hala yağmur mevzusunda kalmış gibi duruyorsun zira hava günlük güneşlik ve yağmur yağması için bir mucize olmasını gerektirecek bir hava hakim. Sui ise bakışlarını sana sabitlemiş bir şekilde, donuk ifadesi ile sana bakmakta.

[Midori Sora]

Bu kız oldukça ilginçti. Ben konuşurken dediklerimi anladığını hatta sözlerimi dinlediğini işaret eden hiç bir şey yapmıyordu. Öyle bomboş oturuyordu. Deminki parlaması olmasa onun yaşadığına dair tek bir kanıt bile sunamazdım. Belki babamla tanıştırmalıyım bu kızı ama ondan önce konuşma yetisi kazandırsam daha iyi olur. Yoksa babamın her dediğine olur efendim gibi otomatik bir cevap verebilir. Dediklerimi bitirdikten sonra Sui hala kıpırtısız bir şekilde dediklerime saygı duyduğunu ve kendine aşılamaya çalışacağını söylemişti ama gözlerindeki ifade buna inanmadığını belirtiyordu. Sonra bir şey oldu. Gözlerinin moru beyaza çalmaya başladı. İfadesi daha da soğudu ve shinobi olarak doğduğunu ama dediklerime uymaya çalışacağından söz etti. Ancak eğitmenlerinin isteği üzerine kafasından geçenleri bildirdiğini de söyledi. Bu kız her şeyi emirle mi yapacaktı? Durum daha da ilginçleşiyordu. Sui düşüncelerini kaptanınla paylaşman iyi bir şey , kimse sana inanmadığın düşünceyi aşılayamaz. Sen nasıl düşünmek istiyorsan öyle düşün eğer düşüncenin doğru olmadığı hakkında bir kanıt yoksa.

Ben bunları derken yan masadan bir gürültü geliyordu. Bir adamın gözüne şemsiye sokmuşlardı. Cümlesini sanki günlere yaymak istermiş gibi söylüyordu şemsiye taşıyıcısı. Daha sonra ise karnına şemsiyeyi saplamışlardı sanırım. Şemsiye taşıyıcısı yine özürlerini sunmuştu. Bu küçük kafe ne kadar da ilginç. Ah, Masaruymuş şemsiye taşıyıcısı. Boyundan büyük şemsiyeyi çevirerek beni arıyordu gözleri. Ah sonunda o da beni görebildi. Yanıma lakayıt bir şekilde gelip su ısmarlamamı istedi. Yoksa küfür edecekmiş. Oldukça ilginç bir takımım var sanırım. Elimi kaldırarak garsondan 2 tane su istiyorum. Biri Masaru'ya biri ise Sui'ye. Sui kabul etmeyecekti suyu muhtemelen ama konuşmanın susattığını söyleyip bir şekilde içirmeye çalışacaktım o suyu. Sular geldikten sonra Eh Masaru da burada olduğuna göre takımımız tamamlanmıştır. Ben Midori Sora. Adımı biliyorsunuzdur ama yine de hatırlatayım dedim. Sizler ise Sui ve Masarusunuz. Şimdi bu gün için ne yapmak istersiniz? Sizin fikirleriniz nelerdir? İlginç bir takım ilginç maceralar demekti. Umarım bu öğrenciler benim acemiliğim yüzünden gelişememiş bir durumda kalmazlar.

[GM - Naruto]

Sui'ye söylediklerini kız kıpırtısız dinlemeye devam ediyor. Her zamanki bu halini yüzyıllar boyu sürdürebilecek kadar duruyor. Masaru'nu gelmesi ile atmosfer bir miktar değişiyor tabi. Hal ve hareketleri az önceki ciddi ortamı bir anda sulandırmaya yetiyor, ancak bu sulandırmayı Masaru'nun isteyerek yapmadığını da çocuğun bakışlarından anlayabiliyorsun. Genel halinin bu olduğunu gösterir bir şekilde duran Masaru, masaya gelen suyu tek dikişti kafasına kaldırıyor. Suyun yarısı midesine yarısı da ağzının kenarlarından kıyafetlerine doğru iniyor. Sui ise suya bakmıyor bile ve sabitlediği bakışlarını sende tutuyor.

Çocuklara kendini tanıtmanın ardından Sui, bu kez Masaru için kendini takdim ediyor. Bir robot gibi dönen boynu bakışlarını Masaru'ya odaklarken "Ben Yamahta Sui. Umarım iyi bir takım olup Sora-sensei'yi küçük düşürmeyiz." diyor yine ezbere konuşur gibi. Masaru ise sadece bakışlarını Sui'ye doğru çevirirken "Bakarız." diyor. Tam bu esnada bakışları kıyafetini ıslak noktaları ile kesişiyor ve bu noktaları eliyle elbisesini kıvırarak üste getiriyor. Ardından da bu ıslak yerlere hohlamaya başlıyor. Derin derin nefes alıp bir anda nefesini veren Masaru'nun yüzü giderek kızarırken Sui ona hiç aldırmadan tekrar sana dönüyor ve "Siz ne isterseniz onu yapmak isterim efendim." diyor. Masaru birkaç hohun ardından şapşal ama kesinlikle sevimli olmayan bir ifade ile sana bakıyor ve "Ben kıyafetlerimi kurutmak isterim. Hohlican mı?" diyor neredeyse kıyafetini senin ağzına sokarken.

[Midori Sora]

Bu kız gerçekten ilginç. Tamamen başkaların emirlerini başarmak mı istiyor? Bu ne biçim bir nihai amaç? Köyün zararına emir verebilecek birisi bu kızın üstü olursa kusagakureye neler olacağını düşünmek bile tüylerimi ürpertiyor. Emir iyidir ama köyünü koruma arzusu had safhada olmalıdır. Sana ne emredililirse edilsin köyünü koruyacağına güvendiğin birisinden gelmiyorsa ve köyün için bir yarar görmüyorsan yapmayı reddetmelisin. Tabii bu bizim ailenin görüşü. Bu çocukların bu görüşü paylaşmadığı aşikar. Ama öğrenecekler köyüne gerçek bağlılığın ne olduğunu. Belki deneyimsizim ama bunu onlarla paylaşabilirim. Bir shinobi herşeyden önce köyünü sevmeli.

Masaru suyunu tek dikişte içmişti. Eh midesine gönderdiği kadarını üstüne de dağıtmıştı. Kendimi tanıttıktan sonra Sui söze girmişti. İyi bir takım olup beni küçük düşürmeyeceklerini umuyordu. Ah ne dokunaklı öyle değil mi? Ezberlenmiş sözlerin soğuk dokunaklığı! Sosyal yetersizlik vardı bu kızda peki köyünü koruma arzusu? Masaru ise muğlak bir bakarız ile geçiştirmişti. Ardından Masaru ıslattığı kıyafetine hohlamaya başlamıştı kurutmak için. Benim ne yapalım sorumu ise Sui yine bir otomatik cevap ile yanıtlamıştı. Beklenildiği gibi. Masaru ise giysisini kurutmak istediğini söyleyip neredeyse ağzıma sokmuştu kıyafetini. Denken jutsu yapıp elimde çakan, sıçarayan, dans eden elektiriği gösterecektim. Elementim Raiton, bildiğin gibi elektrik suyla oldukça iyi iletilir. İstiyorsan üzerinden akıp gitmesine izin vereyim. Kıyafetin elektiriğin sıcak çıtırtılarıyla parçalanırken suyu kurutabilir sanırım. Yüzümde sakin ve babacan bir gülümseme vardı. Denken jutsuyu kapayacak ve konuşmaya başlayacaktım. Bence şimdilik birbirimizi daha iyi tanımalıyız. Raiton kullanıyorum ve biraz taijutsu bildiğim söylenebilir. Sizin özelliklerinizi dinlemeden önce benim hakkımda ne duyduğunuzu ve benimle ilgili ne düşündüğünüzü öğrenmeliyim ama. Sıkı bir ilişki için tarafların güçlü ve güçsüz yönleri bilinmelidir bence. Acaba bu çocuklar benim hakkımda neler duymuşlardı ve benimle ilgili düşünceleri nelerdi ? Acaba onların raporda yazamayan yetenekleri var mıydı?