[Bachuru&Ishio&Kageri | Aktif Operasyon] Casus ve Sadakat

[Kamiwaza Kageri]

"Seninle konuşmuyordum."

Size daha önce söylemiştim, burası bir akademi değil. Siz düştüğünüz zaman, kimse sizi kaldırmakla uğraşmayacak. Yapamadığınız bir beceriyi, yarın tekrar denemek üzere rafa kaldıramazsınız. Bir yarınınızın olacağının garantisi bile yok. Burada... Sadece tek şanslarınız olur. Onları iyi değerlendirebiliyor musunuz? Tebrikler. Ama benden başka kimse sizi tebrik etmeyecek, hatta belki ben bile!.. Onları iyi değerlendiremiyor musunuz? Öleceksiniz, yeterince talihli olanlarınız için konuşuyorum. Sonuçta... Ölümden daha kötü sonlar da vardır. Tüm bunlar size çok mu ağır geliyor? Üzgünüm. Artık geri dönüşü olmayan bir noktadayız. Son durağı kaçırdın.

Ruhunun köklerindeki hainlerini sürekli ve hiç durmadan kusan dallamaya doğru, küçümseyen bir bakış attım. Onu, yeteneklerini, planını, Kurataları, becerilerini ve geriye kalan her şeyini yerin dibine sokan cinsten... Dalga geçen ve büyük ihtimalle de, dallamayı daha çok sinirlendiren bir bakış. Hain olması ile hiçbir problemim yoktu aslında. Hayat... Herkes yapmak zorunda olduklarını yapar ve yapacaktır. O hain olması gerekiyordu, ben ise onun celladı... Hayatın düzenine karşı gelmek, benim asla çiğnemeyeceğim bir tabuydu. Sadece... Shinobi ünvanına bu kadar leke sürülmesini hazmedemiyordum. Dikkatsiz, duygusal ve pervasız. Hoş. Kagami'de tüm bu sıfatları taşıyordu. Fakat o dışarıda, ben ise içerideydim, bu iki salak ile birlikte. Birbirlerinden ayıran şey neydi? Eğer sadece yetenekleri ve amaçlarıysa, çok üzülürüm.

İki salak... Aslında bu yanlış bir tabir. Bir tanesi salak olabilir. Fakat yanındaki... Hayır, değil. Deminden beri elemanı kontrol altında tutmaya çalışan ve kısmen de olsa başaran bir adama aptal diyemem. Şimdiye kadar tüm hareketlerimi izledi ve bir şeyler yapabileceğimi tahmin ediyor olmalı. Elimin altında yanan demirleri tahmin ediyor mudur? Eh, heyecan verici bir rakip olurdu. Bir yandan da planım suya düştüğü için hayal kırıklığına uğrardım. Ama bir şeyler değişmezdi. Olması gereken, olacaktı. Şimdiye kadar işe yarayan tek plan üzerinde yoğunlaşacaktım. Öfkeli dallamayı tahrik etmek ve daha çok kendini kanıtlamasını sağlamak!

"Söz sahibi olan sensin, öyle değil mi?" İfadesiz adama doğru sorumu yöneltecek ve bakışlarımı, daha çok, onun üzerinde yoğunlaştıracaktım. Sürekli orada olduğunu göstermek için ağlayan bir bebeği, daha çok ağlatmanın tek yolu buydu. Öfkeli adamı görmezden gelecektim. O da daha çok kızacak ve bana bilmem gerekenleri anlatacaktı. Yada... Öfkeli bir heriften çok daha tehlikeli olduğunu düşündüğüm ifadesiz adama odaklanacak ve onu tartacaktım. O da mı işe yaramadı? Pekala. Sadece birazcık daha zaman kazanacaktım. Burada, ayaklarım ve sırtım kuru; karnım (eh) pek olabilirdi. Peki ya Bachuru? Peki ya Ishio? Hatta Kagami... Ama az kaldı. Elimin altında gevşeyen demiri hissediyordum. Sadece, dayananın, olur mu dostlarım...

"Planınızın sadece Kagami'yi ve bizleri ortadan kaldırmak olmadığı açık. Neyi hedefliyorsunuz? Nikkougakure'mi? Onu size verebilirim. Her küçük sırrını, gizlerini ve zayıflıklarını... Sadece sormanız yeter."

Sırıttım. Bu sırıtışın gerçek olup olmadığını, ben bile bilmiyorum. Karanlık zindanlarda, bir masanın başına toplanıp, tüm insanlığın kaderini değiştirenlerden pek bir farkım yoktu aslında. Nikkougakure hakkında, altın nesilden bir Chuunin olarak, Umigawa gibi çürümüş bir liman kentindeki tüm shinobilerden daha çok şey biliyordum. Sadece bunları kullanarak yapılacak bir saldırıda, kayıplar, onları hatta yüzleri bulabilirdi. Yüzlerce can! Düşünebiliyor musunuz? Eğer benden bu bilgileri söküp alabilselerdi... Ne yazık ki, efsanelere ve klişelerle alakalı fetişim; sadece kahramanlık öyküleri üzerine. Gizli kapılar arkasında dolaplar çevirmek bana yasak bir haz veriyor, bunu kabul edebilirim. Ama hepsi bu. En azından, şimdilik. Tüm ülkeyi satacak adam olmaya, hazır değilim.

Peki ya hazır olacak mıydım? Bu, başka bir günün konusu.

[GM - Naruto]

Ishio; Kurduğun cümlenin ardından, donuk suratlı Shiro, aynı huysuz ifadesini sürdürüyor. Kelimelerine fazla takılmadığını düşündüğün Shiro, istediğini almak için sonuna kadar gidecek bir hava çiziyor. Bu sebeple sen karargah ile aranızdaki mesafeyi düşünmeye devam ederken Shiro “İnfaz mı?” diyerek, senin cümlenin içinde kaldığını gösteriyor. Bu senin için de iyiye işaret oluyor, zira Shiro konuşurken etrafındaki insanların daha rahat bir tavırda olduklarını fark edebiliyorsun. Shiro donuk ses tonuyla “Sen olayları tamamen yanlış anlamışsın...” diyerek kendini açıklama frısatı yakalarken, sen bir adım öne atıp Kagami'ye sessiz uyarını yapıyorsun. Dudakların ağzından nefes alıp veren bir adamınkinden farklı hareket etmezken, Kagami kendisine denileni yapıyor ve senin olduğu noktaya göz ucuyla bile temas etmiyor. Tam bu an, senin parlamaya başladığın an oluyor!

Shiro'nun devam eden cümlesi artık çok ilgini çekmezken, onun ne söylediğini bile umursamıyorsun. Birbirine vurduğun ellerin belki de tüm cümleleri silip atarken, insanların homurtusunu duymaya başlıyorsun. Bu homurtulara Kagami'nin küçük kahkahası eşlik ederken, sen de en az Kagami kadar vahşi bir şekilde ileriye atılıyorsun!

Eline aldığın kunai ile en yakın rakibinin herhangi bir uzvunu ilelebet kullanamayacak şekilde koparmaya ant içmiş bir şekilde hareket ediyorsun ve ışığın senin gölgen oluyor! Görsel bir şölenin eşliğinde ilk rakibinin boğazını kesmek için elindeki kunaiyi hafifçe geriye doğru çekiyorsun ve birkaç saniye sonra üstüne sıçrayacak yoğun kanın görüşüne zarar vermemesi için gözünü kısıyorsun. Kunain gergin bir şekilde harekete geçerken, rakibin gözlerini ovalamakla yetiniyor. Sen ise, bir sonraki rakibinin hangisi olacağını düşünürken, bir çift kan kırmızı göz tüm dikkatini dağıtıyor! Donuk beyaz surat, birkaç santim önünde belirirken, kunainin tersi yönden geçip gittiğini ve ve suratını bir elin kavradığını görüyorsun! Birden ivmen tersi yönde ilerlerken, suratındaki elin parmak aralarından, vahşice saldırmakta olan Kagami'yi görüyorsun. Saniyelik bu görüntünün ardından, sırtında sert bir cismin parçalanışını hissediyorsun! Suratındaki el seni geriye doğru ittirdiği anda ise, artık açık havada, yani dışarıda olduğunu kavrıyorsun. Geriye doğru düşüp, ters takla ile ayağa kalktığın anda, karşında duran Shiro'yu görüyorsun. Genjutsu'nun etkisinden beklediğinden daha erken kurtulmuş olan Shiro, o soğuk ifadesi ile seni süzmeye devam ederken, birden derin bir nefes alıyor ve ardından, ardı ardında, üç kere ciğerlerinde topladığı havayı salıyor! Aniden üzerine mermi gibi gelmekte olan 3 ayrı hava kütlesini fark ettiğinde ise, bu tekniğin Fuuton; Shinkuu Gyoku oldğunu anlıyor ve birinin doğruca üstüne, diğerlerinin sağ ve sol taraflarına geldiğini fark ediyorsun. Aynı zamanda Shiro'nun bir kez daha derin bir nefes aldığını da göz ucuyla görebiliyorsun! Shiro ile aranızdaki mesafe yaklaşık 10 metre kadar ve gerçekten de içeride söylediği gibi etrafta hiç kimse bulunmuyor!

Bachuru; Akihito'nun cümlesinin ardından arkadaşını ve kendini en az hasarla kurtarabilmek adına konuşmaya başlıyorsun. Akihito hiç olmadığı kadar dikkatli bir şekilde seni dinlerken, konuşmanı sürdürüyorsun. Elini bel çantana götürdüğün anda ise, Akihito'nun bakışları da ellerini takip ediyor. Sırf Akihito'nun yüz ifadesinden bile onu şimdiye kadar küçümsemiş olduğunu anlayabiliyorsun. Bel çantandan misinanı çıkarırken, Akihito'nun da gergin bir şekilde beklediğini anlıyorsun. Akihito yavaşça oturduğu yerden kalkarken “Anlıyorum.” diyor sadece, pek de tekin olmayan bir ses tonuyla. Suratı yere dönük olan Akihito'un bakışları üstüne yöneldiği anda ise, Akihito'nun gözbebeklerinin birden kıpkırmızı olduğunu görüyorsun. Bir sihirbazın elindeki bez parçasını ateşleyip yok etmesi gibi, Akihito'nun ayak uçlarından başlayan kıvılcım, kafasının üstünde son bulduğu anda, hemen hemen senin boylarında ve yaşında, bembeyaz saçları olan ve bembeyaz teni olan, donuk kan kırmızısı gözlere sahip bir kız buluyorsun! Saçlarını elinin tersiyle şöyle bir savuran kız, donuk bakışlarını sende sabitlerken “Kurata Risa... Tanıştığıma memnun oldum Bachuru-san!” diyor. Sen olan bitenin şaşkınlığı ile, sağlam bir şekilde dururken, vücudun da her an bir saldırıya karşı hazır ve nazır bekliyor. İsmini Risa olduğunu öğrendiğin kadın “İkizim Shiro şu an Ishio-san ile savaşıyor, bu da bizim harekete geçmemiz gerektiği anlamını taşıyor.” diyor ve hemen ardından, hızlı birkaç ell mührü yapıp, hafif bir nefes alıyor ve ardından 3 ufak alev topunu sana doğru üflüyor! Bir hayli süratli gelen bu alev toplarının Housenka no Jutsu ile yapıldığını hemen anlayabiliyorsun! Ancak biri doğrudan sana, diğeri sağına ve soluna gelen alev toplarından kaçmak için kısıtlı bir zamanın olduğunu da hemen idrak edebiliyorsun!
Kurata Risa

Kageri; Konuşmaya başlaman ile birlikte, sessiz tipin dikkatinin hala üzerinde olduğunu fark ediyorsun. Ne var ki, sen konuştukça adamın dikkatinin yok olmaya başladığını da anlıyorsun. Cümlelerin bittiğinde ise, sessiz ve temkinli tipli derin bir nefes alıp, üzgün bir ifade ile nefesini geri veriyor. İlk kez seninle konuşacak gibi bir ifade takınan adam, arkadaşının omzuna elini koyarken “Bize bir plan sunacağını sanıyorduk, ama sen bize bir şeyler sormayı uygun buluyorsun. Zaman geçirmenin bu kadar ucuz olması ne acı, değil mi?” diyor. Sözlerini iğneleyici bir şekilde ortaya koymaya çalışsa da, lakayıtlık zırhını delmekten uzak bu cümleler etine işlemiyor. Yanındaki öfkeli adam kıpır kıpır olmaya başlarken, yukarıdan ufak bir sıcak havanın size doğru geldiğini hissediyorsun. Elinin hemen altındaki demirin de ısındığı ve giderek pembeliğinin arttığını fark ettiğinde, işlerin pek de istediğin şekilde gitmediğini anlıyorsun.

Demir hala bükülmekten uzakken, temkinli tip “Sanırım zaman geldi.” diyor hafif bir nefesle. Bakışların bir anda öfkeli adama kayarken, adamın bulunduğu zindan ile senin bulunduğun zindan arasındaki parmaklıklardan iki tanesini tuttuğunu ve ayırmaya başladığını görüyorsun! Senin epeydir yapmaya çalıştığın şeyi, adam tek bir saniyede hallederken, öfkeli adam “Yumruğumu tat bakalım!” diyerek üstüne geliyor! Elbette bu yumruğun alelade bir yumruk olmadığını anlaman için bir dahi olman gerekmiyor. Göz ucuyla diğer adama baktığında ise, onun da bir şeyler ile uğraştığını fark edebiliyorsun! Ne var ki önceliğin suratında patlamak üzere olan yumruk olduğu için, tam dikkatini bu adama veremiyorsun. Ancak adamın sıyırdığı kollarının altından, patlayıcı parşömen tarzı bir şeyler çıkardığını tahmin ediyorsun. Bu anda da, ekipman çantalarınızı alan ancak üstlerinizi aramayan Bachuru ve Ishio'ya içten bir küfür sallamakta özgürsün!

[Kai Ishio]

Tamamen yanlış anlamışsın.

Ishio, Shiro'nun cümlelerinde farklı bir anlam aramadı. Verdiği kararın ne kadar kesin olduğunu buradan bile anlayabiliyordu. Seçim yapmayacaktı. Sadece dilini kıvırarak oluşturduğu cümle Kagami'ye ulaştığında dönüş yapması için çok geçti. Birbirini takip eden mühürler ve tüm dövüşe başlangıç edecek tok çarpma sesi.

Parladığını hissediyordu Ishio. Hem görüntü olarak hemde içten içe, sinirle parladığının farkındaydı. Kagami'nin ufak ve çekici kahkahası ise bunu harlayan etken olmuştu. Sahip olduğu net görüşle birlikte önce kunaisine sarıldı. Bacak kasları sıkılaşırken ilk rakibini gözüne kestirdi Ishio. Atılması ise o kadar anlıktı ki, bir an için Kagami ile aynı vahşiliğe sahip olduğunu farketti. Birkaç saat önce sindirmeye çalıştığı insandan tek bir farkı dahi yoktu. Bunun gerekli olduğunu biliyordu. Karşısında, onları öldürmek için hazır bekleyen insanlara karşı sakin ve sevecen olamazdı.

İlk rakibi hala gözlerini ovalamakla uğraşıyordu, ki bu da Ishio'nun teorisini kanıtlar nitelikteydi. Bu teknik için daha uygun bir an yaşanmamıştı. Yüzüne yerleştirmek için zaman bulamadığı ancak içinden attığı bir kahkaha oluştu sinirinin yanında. Ve bundan aldığı güç, kunaisine mükemmel bir ivme kazandırdı. Kendinden fazla emindi. Rakibinin boğazına yaptığı hamleyi başarılı varsayıp, kanlardan kaçmak için kıstığı gözünü sıradaki kurbanına çevirmişti.

Kızıllığı görmüştü Ishio. Ancak bunun kan kızılı olmadığını farkettiğinde anlık olarak önce suratındaki eli hissetti, ardından yıkıp geçtiği kapıyı. Tekniğini uyguladığında küçümsememek için kendini şartladığı rakibini, Shiro''yu, gözardı etmişti Ishio. Temiz havayı ironik bir şekilde, sevecenlikle çekti ciğerlerine. Shiro'nun ona kazandırdığı hızı kullanarak ters bir takla attı. Kızıl gözleri aynı donukluğa sahipti ve Shiro, bariz bir şekilde Ishio'dan daha kendinden emin bir görüntüye sahipti. Raigen bu adamın üzerinde hiçbir etki yaratmamıştı. Muhtemelen Ishio'nun sahip olduğu diğer hileler de etkisiz kalacaktı. Şimdilik tek silahı, vücuduydu.

Shiro derin bir nefes çektiğinde Ishio tekrar bacaklarına yüklenerek dövüş pozisyonunu aldı. Oluşan üç flu hava kütlesi Ishio'nun başlangıç noktasıydı. Shiro'ya yakınlaşmak istiyordu ancak merminin üstüne koşarak salaklık yapmayacaktı. Ishio bacaklarında biriktirdiği enerjiyi kullanarak yana doğru, fazla havadan olmayan bir takla atacaktı. Bu takla esnasında vücudunu fazla geniş tutmayacak, olabildiğince cenin pozisyonuna yaklaşacaktı. Zıplama yüksekliğini ise üzerine gelen mermilerden yukarıda tutarak saldırının etkilerinden kaçmak istiyordu. O an için ani bir hesaplama yapamasa bile, yere iniş zamanını, Shiro'nun ağzından salınacak diğer hava kütlesi ile aynı ana denk getirmek istiyordu. Bu hesaplaması tutmazsa, Ishio ölecekti. Shiro'nun yetenekli olduğunu kavrayabiliyordu ve o yetideki biri, havadaki rakibinin savunmasız olacağını da elbet hesaba katacaktı. Muhtemelen ilk üç mermişinin amacı da buydu.

İlk üç mermiden başarıyla kaçabilirse, ayakları yere temas ettiği anda kunai tutan elini çantasına sokarak bir patlayıcı parşomeni kunaisinin çevresine sararak, Shiro'nun ona yollayacağı yeni hava kütlesinin geliş yönünde, zemine fırlatacak ve patlatacaktı. Fuuton temelli bir saldırının kunaiyi ona geri postalama riskini gözardı edemezdi. Patlayıcı kunainin ise iki amacı vardı. Yeterli gücü sağlayabilirse sıradaki fuuton saldırısını dağıtmak ve Shiro'ya yaklaşırken kendisini perdelemek. Kunai fırlatıldığı anda, Ishio dairesel bir şekilde sağ taraftan Shiro'ya doğru hücum edecekti. Öncelikli amacı Shiro ile birebir temas kurarak onu taijutsuya zorlamaktı.

[Yumasaki Bachuru]

İzleyin youtube.com

“Anlıyorum.”

Yememişti. Akihito, genç adamın daha ilk cümlesinde saldırmaya hazırlanmıştı. Bachuru en azından denemişti. Arkadaşının sözüyle, daha önce tanımadığı ve her an gözünün önünde önceden sahte olduğunu bildiği kişiliği daha da değişen adamın sözünü karşılaştırdığında karar vermesi zor olmamıştı; ama yine de iyi çocuk olup denemişti. Hem başka bir şansı da yoktu, adamın kendisinin göremediği şeyleri görebildiğini biliyordu ve buna karşılık Ayatsuito kullanmadan onu misinayla yakalamaya çalışmasının hiç bir işe yaramayacağının farkındaydı. En azından, Akihito ona saldıracaktı; Bachuru'ysa sadece Kageri gelene kadar adamı oyalamak zorundaydı. Ne kadar zor olabilirdi ki...

Zor olacaktı, Akihito'nun gözleri; yüzünü kaldırdığı anda kan ayı kırmızısına dönüşmüş ve saçları beyazlamaya başlamıştı. Kuş avlayacağını düşünen ve buna hazırlanan örümceğin vücudundaki bütün tüyler birer birer, rüzgarı hissetmek için kalkarken; Bachuru'nun bir sansar tarafından avlandığını anlamış olması üzün sürmemişti. Öfkesi, yerini kısa bir süreliğine korkuya bırakacaktı. Neden sorularıyla kaplı o bir kaç saniyesi, ölümüyle sonuçlanacakken karşısında beliren kız saçlarını geri savurup konuşmayı tercih etmişti.

Teşekkürler, Risa. diye iç geçirirken derin bir nefes alıp vererek, kasılmış vücudunun anlık bir rahatlamayla kendisine gelmesine izin verdi Bachuru. Kız, konuşurken genç adamın olayları kavramasına ve sakinleşmesine izin vermişti. Vücudu bu kadar uzun süredir hazır olmasına rağmen geç kalmış olsa da Bachuru, Ishio'nun Shiro adında biriyle savaşıyor olmasına nispeten sevinmişti. Karşısındakinin düşmanı olduğuna emin olması da tek bir şeyi gösteriyordu, gök çoktan gürüldemişti ve şimdi şimşeğin çakması gerekiyordu.

Karşısındakinin kullandığı tekniği çıkarması, ancak küçük çapta ve fazla sayıdaki ateş toplarını gördüğü an gerçekleşmişti. Kızın taktiği basitti ve güzel bir açma hamlesi gibi duruyordu, kendisine direk gelen topun diğer ikisi de iki tarafını tutuyor ve Bachuru'ya kaçması için sadece iki yön bırakıyordu; yukarı ve aşağı. Düşmanı buna hazırdı ve bunu bekliyordu, ona istediğini vermekten başka elle tutulur şansı da yoktu genç adamın. O da bir centilmen gibi hanımefendiye istediğini verecek, ancak isteme sebebini; devam saldırısını elinden alacaktı.

Ona karşı gelen ateş toplarına karşı aniden yere çökecek, çökerken de hızlı bir şekilde zaten bel çantasından çok uzaklaştırmadığı elindeki misinanın ucunu çantaya geri sokuşturacaktı. Büyük ihtimalle bu, misinanın dolanmasına ve ani bir kullanım için uygun halini kaybetmesine sebep olacaktı ve bunu aklından çıkarmayı düşünmüyordu. Yere eğildiği anda, yeteri kadar hızlı indiyse; sağ ayak tabanını duvara dayarken serbest kalan elleri dışında, koşmaya hazır bir koşucu pozisyonu almayı planlıyordu. Serbest kalan elleri, o sırada vücudu bir yay gibi ateş toplarının altından kıza atılacakken Kizetsu tekniğinin mühürlerini uygulayacaktı. Hedefi, kızın torsosu olacaktı; en büyük hedef orasıydı ve eğer devam hamlesi bir teknikse, elleri mühür yapmak için orada birleşecekti.

Bu, hayatta kalma planının kilit noktasıydı. Kız, aşağıdan gelen Bachuru'yu karşılamaya hazır olacaktı. Genç adam, zaten Housenka tekniğinin Kageri'den görmediği bir numarası varsa hasar yiyecekti ve bunu flak ceketinin arkasından yemek her şekilde karşılamaya çalışmaktan daha işe yarar bir taktik olurdu. Ancak böyle bir durum olmama ihtimali tek bir şeye işaret ediyordu, teknik sadece bir açılış hamlesiydi. Kizetsu, bu konuda kıza isabet ettiği takdirde Bachuru'nun devam hamlesini yemesini engellerken kızı da uyuşturacaktı. Genç örümcek, eğer zamanının Kizetsu'ya yeteceğini düşünmüyorsa, halihazırda bel çantasındaki eli shurikenlerin bulunduğu bölmeye gidecek ve Kizetsu'nun kombo kırıcı etkisini kıza doğru savurduğu shurikenler verecekti.

Eğer bir saldırı, hızını ve hareketini kesmezse; duvardan aldığı momentumu bacaklarına yönlendirmek için öndeki ellerinin avuçlarını yere değdirecek, ardından bacaklarının vücudunun geri kalanını geçmesine izin vermek üzereyken biriken momentumu tek bacağa toplayacaktı. Fırsatını bulursa, aşağıdan, çeneye ayak tabanıyla bir hamle yapmak istiyordu. Ancak zaman sıkıntısı yaşarsa, zaten dönmesinden gelen momentumla kızın bacaklarına doğru bir savurma hamlesi yapacaktı tek bacağıyla.

[Kamiwaza Kageri]

I'm the bomb and I'm 'bout to blow up!

İzleyin youtube.com

Kimi sözcükler, diğerlerinden daha sinsidir. Sinsi ve keskin! Doğru kişinin ağzından, doğru sözcükler... Hepsi bu. Tüm bunlar, bir insanın canını alabilir; medeniyetleri ve uygarlıkları yerle bir edebilir. Düşünebiliyor musunuz? Muhtemelen, hayır. Nadir bir yetenek, haklısınız. Hem... Herkes yapabilseydi, pek bir anlamı olmazdı! Peki ya aynı zindan içinde, iki tane ukala, birbiriyle anlaşabilir miydi? Hangisinin ağzından çıkan zehirli sözcükler, bir diğerinin zırhını parçalar ve kanına karışırdı? Her iki halükarda da... Sonunda onu öldürmem gerekeceğim. Hain olduğu için değil. Bir avuç laftan rahatsız olduğumdan ise hiç... Eğer bu adam benden daha taşaklı bir ukalaysa, bunun doğru olduğu için en ufak bir ihtimal dahi varsa... Kendi itibarım için, onu öldürmeliyim. Benden daha iyisi varsa, beni neden okuyasınız? Evet, evet! Bunu yapmalıyım. Sadece sizler için.

Adamın söylediği şeylere, gerisin geriye iade etmek için, hafifçe kıkırdadım. Doğruyu söylüyordu. Bunu biliyordum. Kendi de evvela biliyordu. Herkes, bu zindandaki herkes, birbirinin ne yapmaya çalıştığını üç aşağı beş yukarı tahmin edebiliyordu. Fakat... Beni nasıl durdurabilirlerdi ki? Çok az bir vaktim kalmamış mıydı sanki? Birazdan bu demirlerden sıyrılacak ve Bachuru'nun yanına yollanacaktım. Her şey muhteşem olacak ve bizler kahramanlar olacaktık! Umigawa'yı hainlerden temizleyecek ve ismimiz, tüm köy halkı için unutulmaz olacaktı. Umigawa'nın kurtarıcıları... Bu kader ile önümde duran tek şey ise, bir avuç paslanmış demirdi. Peh...

Ne büyük bir yalan!

Elimin altındaki demir giderek daha belirgin bir renge bürünüyor olması, zihnimdeki senaryoyu tamamen yok etmeye yetmişti. Demiri hala bükebilecek kadar ısıtamamıştım ve bu adamlar ise sadece beceriksizdi, kör değil. Ne kadar sürede, işlerin yolunda gitmediğini görecek ve harekete geçeceklerdi?

Hiç şüphesiz, benim düşündüğümden daha kısa bir sürede!

Basit bir sıcak hava dalgası. Sıradan bir insanın dikkatini çekmezdi, hiç şüphesiz, ama hangimiz öyle ki? Üst katlarda bir şeyler oluyordu. Ve maalesef, bunun farkında olan sadece ben değildim! En başından beri düşündüğüm gibi, temkinli olan herif, öfkeli olanın iplerini elinde tutuyordu. Ve sıcak hava dalgası, onların bir şeyi anlamalarına yetmişti. Bir şey olacaktı. Tahmin etmesi pek güç değil. Derince bir nefes aldım sadece. Yüreğimde yatan ateş, hala yanıyor muydu? Normalden bile daha güçlü... Kusursuz!

Hazırsan, başlayalım.

Benim uzun zamandır bükmeye çalıştığım parmaklıkların, gözümün önünde, dal parçası gibi bükülmüş olması... Eğer zihnimdeki düşünceler, uzun süredir dizginlemeye çalıştığım ateşin etkisi ile kül edilmemiş olsaydı, hayal kırıklığına uğrardım. Neyse ki, artık kontrolü ateşe bırakmıştım. İçgüdülerime, savaşın davullarına... Minik bir anlık açıklıkta ise, temkinli olan herifin ne yaptığını kontrol ettim. O da, göründüğünden daha fazlasıydı. Kollarının altında bir şeyler, büyük ihtimalle de patlayıcı mühürler duruyordu. Bir daha beni hapishaneye hapsettikleri zaman, hapishane dostlarımı daha iyi kontrol etmeleri için dua ederek; harekete geçtim.

Sol elimle kavradığım parmaklıklardan güç alacak ve bir anda kendimi, yumruğun aksi yönde, fırlatacaktım. Kafamı mümkün olduğu kadar eğecek ve kontrollü bir şekilde, yuvarlanarak dengemi sağlayacaktım. Eğer yumruğun etkisinden kurtulabilir ve kendimi, nispeten, daha güvenli bir bölgeye çekebilirsem; yaptığım hareketin ivmesinin boşa gitmemesini sağlayacaktım. Kaçınma hareketini yapar yapmaz, el mühürlerini ardı ardına girecek, saatlerdir vücudumdan kaçmak için feryat eden enerjiye müsade edecektim. Sonunda...

Sanzengarasu no Jutsu

Oluşturmaya çalışacağım kargaların hepsini, temkinli olan adamın üzerine doğru yollayacak ve her ne yapıyorsa... Onu yapamamasını sağlayacaktım. Kargalarım, zaten dar alan bu alanda, çok daha ölümcül olacaklarını umuyordum. Görüş alanını düşürecekler ve adamın her bir noktasını ısıracak ve gagalayacaklardı. Ben ise, sırtımı zindanın duvarına verecek ve pozisyonumu alıp, öfkeli adamın hamlesini savuşturmak için beklemeye koyulacaktım.

Maskenin altında ne olduğunu görmek ister misiniz? Pekala. Size izin veriyorum!

[GM - Naruto]

Ishio; Shiro'nun yolladığı üç ayrı “mermiden” yana doğru zıplayarak kurtulmayı deniyorsun. Doğrudan üzerine ve soluna gelen saldırılar böylece etkisiz hale gelirken, senin için tek sorun sağından gelen saldırı oluyor. Ancak bu saldırıdan da kurtulmak için saldırıdan yükseğe cenin pozisyonun alacak şekilde zıplayarak kurtuluyorsun. Nitekim, cenin pozisyonunda sağına doğru bir parende atmış gibi yaptığın hamle, seni Shiro'nun ilk saldırısından kurtarıyor. Ne var ki, senin de tahmin ettiğin üzere, bu saldırı sadece başlangıç oluyor ve Shiro, sen henüz daha yere inmemişken, üç mermi daha yolluyor sana! Bu mermiler de bir öncekiler gibi doğrudan sana, sağa ve sola şeklinde oluyor. Bu kez, kazandığın ivme sayesinde, üstüne gelen ve solundan geçen mermilerden rahatlıkla kurtuluyorsun. Sağından geçen mermi ise, kıyafetinin omuz kısmını yırtarak geçip gidiyor!

Ayağını yere bastığın anda, Shiro'nun tekrar üçlü saldırısı geliyor ve bu sefer, sen de saldırıya saldırı ile karşılık veriyorsun! Patlayıcı parşömen sarılı kunaini fırlattığın anda, bu kunai mermilerden biriyle çarpışıyor ve göz yüzüne çıkmasının ardından, tam olarak Shiro ile aranıza düşüyor! Kunain seni üzerine gelen saldırıdan da korumuş olurken, Shiro'nun sağından ona yaklaşmaya başlıyorsun. Ancak sen yaklaştıkça Shiro da aranızdaki mesafeyi korumak adına geriye hamleler yapıyor. Bu noktada, sen Shiro'ya göre bir nebzee daha hızlı oluyorsun, ancak Shiro'nun da senin gibi dairesel bir şekilde geriye hareketlenmiş olması aklının bir köşesinde oluyor. Aranızdaki mesafe pek de kapanmamış durumdayken, Shiro'nun bir ninjutsu veya genjutsu ile saldırıya geçeceği konusunda içinde bir kanaat uyanıyor. Zira Shiro'nun hareketleri de sende bu içgüdüyü uyandırıyor.

Kunai ve patlayıcı parşömenin, Shiro'nun 6 metre kadar sağında, senin ise yine 6 metre kadar solunda kalıyor. Yani bu mesafeler dahilinde parşömeni patlaman halinde, Shiro'nun ciddi bir zarar alması muhtemel. Ancak aynı zarar senin için de bir tehlike...

Kageri; Üzerine gelen yumruktan kaçmak için, yumruğun tersi yönünde kendini yere atmayı planlıyorsun. Ancak doğrudan suratına gelen yumruğun tersi yönü duvar olduğu için, kendini sol tarafına atıyorsun. Yumruktan kendini istediğin şekilde kurtarmışken, el mühürlerini sıralayarak zapt ettiğin enerjini 50 adet kargaya dönüştürüyorsun! Kargalar doğruca temkinli adama ilerlerken, aynı zamanda öfkeli adamı da hedef alıyor. Adam kargalardan kurtulmak için ellerini havada sallarken, temkinli adamın bağırışları kulaklarına çalınıyor. Planının işine yaramış olması sebebiyle rahat bir nefes aldığın anda ise, bir kıvılcımın her şeyin sonu olacağını düşünüyorsun! Bir patlama sesi kulaklarını sağır ederken, suratına yapışan et parçaları nedeniyle görüşün sıfıra düşüyor! Kargaların yok olup giderken, herhangi bir yerinin yaralanıp yaralanmadığı konusunda kendini yoklamaya başlıyorsun. Gözlerine yapışan et parçalarını temizlediğinde ise, öfkeli adamın seni patlamanın şiddetinden korumuş olduğunu anlıyorsun. Önünde doğal bir kalkan olan adam tanınmayacak haldeyken, sende sadece ufak sıyrıklar bulunuyor. Diğer temkinli adamdan ortalıkta eser yokken, üstüne düşmüş olan koca et parçasını bir kenara attığında, patlama ile birlikte duvarın yıkılmış olduğunu görüyorsun. Bu da sana dışarı çıkman için bir şans veriyor. Bu çıkış ise, yerdeki ve duvardaki kayaların birleşimi ile oluşan bir zeminden yukarıya doğru hareket etmen sayesinde olabilecek durumda. Diğer bir deyişle, yerin altında olduğun için, zemin hizasına çıkışın betonların ve taşların arasından olacak şekilde.

Bachuru; Risa'nın “ateşli hareketine” karşılık kendini yere bırakarak karşılık veriyorsun. Alev topları ile arandaki mesafe bir hayli azalmışken, duvardan aldığın destekle kendini ileriye atıyorsun. Yere yakın yaptığın bu ilerleme esnasında, bir alev topu saçlarının ucunu yakıyor ve burnuna o iğrenç yanık kokusu çalışınıyor. Şu an için hasarın boyutunu ölçmekten daha önemli işlerin olduğu için, kendini saldırına odaklıyorsun. Kizetsu'yu hazırladığın anda, artık tek beklediğin Risa ile arandaki mesafeyi yeterli seviyeye indirmek oluyor. Arkanda duvar çarpan ateş toplarının betonu parçalaması efekti oluşurken, Kizetsu için yeterli mesafeyi yakalayabiliyorsun.

Elindeki elektrik akımı Risa'ya doğru hamle yaparken, Risa bir kunai çıkarıyor ve bunu havaya doğru çok da hızlı olmayacak şekilde savuruyor! Elektrik akımı bir anda kunaide toplanmaya başlarken, Risa da birkaç adım geriye gidiyor. Mevcut hızınla ilerlemen durumunda, kunainin sana isabet etme oranı %100 iken, aklından geçirdiğin el ve bacak kombinasyonunu kullanarak yeni bir ivme kazanıyorsun. Ardından da Risa ile yakın mesafe dövüşü yapabilecek pozisyonu yakalıyorsun! Yerden ayak tabanınla Risa'nın çenesine doğru yaptığın hamle karşısında, Risa da kendi tekmesi ile karşılık veriyor! Senin yerden yükselen, onun ise yere paralel attığı tekmeleriniz birbirine çarparken, çıkardığın tekmenin rotası şaşıyor ve Risa'nın kafasının yanında geçiyor. Pozisyon itibari ile bir momentum yakalamış olsan da, konum olarak Risa'nın daha etkili durumda olduğunun farkındasın. Tekme atan ayağının düzeltebilecek bir zamanın olmadığı için, yapacağın hamlenin başka bir uzvunla gerçekleşmesi gerekiyor.

Tam bu esnada aşağıdan yükselen bir patlama sesini takip eden bri sarsıntıyla, tüm dengeni yitirip yere düşüyorsun. Risa da aynen seni gibi yere düşerken, donuk suratıyla sana baktığını fark ediyorsun. Sanki bu olan olaydan hiç etkilenmemiş gibi duran kız “Arkadaşın öldü. Üzgünüm.” diyor. Yerden hızlıca kalkarak tekrar saldırmak için pozisyon almaya çalışan Risa, istemeden sana da aynı şansı tanımış oluyor. Aranızdaki mesafe ise 5 metreden az durumda.

[Kamiwaza Kageri]

Gelen yumruğu kusursuz bir şekilde karşılamış, hatta kendime karşı saldırıya geçecek kadar zaman tanımıştım. Sanzengarasu... Öfkeli olan adam debeleniyor, temkinli olan ise bağırıyordu. Kargalar, kendilerinden emin bir şekilde deşiyor ve parçalıyorlardı. Dar bir alanda, Sanzengarasu kargalarından kurtulmak için, kendilerini aşmaları gerekiyordu. Yani demem o ki... Ben kazanmıştım. Tek bir bitirici hamle ile, iki adamı da, hak ettikleri son ile buluşturabilirdim. Buluşturacaktım da. Kendimi tutmayacaktım. Kimseyi geride bırakmayacak, sorgulamayacak ve merhamet etmeyecektim. Ben kazanmıştım ve bunun zevkini sonuna kadar çıkartacaktım. Size yalvarmıştım baylar, ama siz bunu alıp, götüme sokmaya çalıştınız. Üzgünüm.

Ve bir kıvılcım.

Öldüğümü düşündüm. Hangisi daha ironikti? Hesapta olmayan bir kıvılcımın canımı alacak olması mı, yoksa, havalı bir şekilde ölmeyecek olma mı? Hep havalı bir şekilde öleceğimi düşünmüştüm. Ne fazla uzun yaşacaktım, ne de fazla kısa... Ama ölümüm derdim hep, havalı olacak. Bir avuç etkileyici son söz, gözyaşı ve diğer klişeler... Klişeler kötü müdür sanki? Değildir, hayır, severim onları. Kullanmaktan asla kaçınmam. Fakat hayatın klişe olmadığı, bir defa daha yüzüme vurulmuştu. Hesapta olmayan bir kıvılcım, patlayıcıları harekete geçirmiş ve akılalmaz bir patlama olmuştu. Ölmüştüm belki de. Sadece, zihnimi buna ikna edemiyordum. Nasıl olabilirdi ki bu? Ne duyabiliyordum, ne de görebiliyor... Fakat hala, bir ben, orada saklıydı. Bir süre sonra, onların da kaybolacağını düşündüm. Yok olmayı bekledim. Olmadı. Belki de, başka bir gündür?

Tekrar yaşadığımı fark ettiğim anda, yüzüme yapışan et parçalarını, tek bir harekette silkeledim. Nasıl hayatta kalmış olabilirdim ki? Bir iki ufak sıyrık dışında, neredeyse zarar görmemiştim. Peygamberliğimi ilan etmeme ramak kala, ki buna bayılacağımı hepiniz biliyorsunuz, mucizenin bende değil; önümde duran zavallıdan kaynaklandığını çözmüştüm. Öfkeli adam, beni korumak için(?) kendi cüssesini feda etmişti. Benim bükebilmek için dakikalar harcadığım parmaklıkları, sadece birkaç saniyede açan adama şöyle bir baktım. Bir çöp... Peki ya diğer aptal? Ortalıkta yoktu. Kaçmayı başarmış mıydı? Öyle bir patlamadan mı, hayır... Buharlaşmış olmalıydı. Peh! Bu ikiliye yakışan bir son olmuştu. Ve ben ise, hak etmediğim bir hayat kazanmıştım. Sadece şans... Tanrılara ve tanrıçalara, krallara ve kraliçelere teşekkür edecek; ardından da harekete geçecektim. Fazla oyalandım.

Patlama, sadece rakiplerimin vücutlarını parçalamaktan daha fazlasını yapmıştı. Duvarlar parçalanmış ve önümde, yukarıya çıkmam için bana açıklık yaratmıştı. Hay hay... Çok fazla düşünmeden, yıkılmış duvarların ve maloz parçalarından aldığım destekle; yukarıya çıkmaya başlayacaktım. Mümkün olduğunca sessiz kalacak ve kendimi gizleyecektim. Yukarıdakiler hatta binanın dışındakiler bile, böyle bir patlamaya kayıtsız kalmış olamazlardı. Ama yeterince şanslıysam, yukarıya sessizce gidecek ve kimseye fark ettirmeden; yukarıda ne haltlar olduğunu öğrenmeye çalışacaktım. Hiç şüphesiz ki, iki dallamayı harekete geçiren şey, yukarıdan gelen sıcak hava dalgasıydı. Bachuru... Ne haltlar karıştırıyorsun?

Yukarıya çıkmayı başarırsam, hemen ortama atlamak yerine, kapının(?) hemen kenarından ortamı inceleyecektim. Mümkün olduğunca az soluk alacak ve kimsenin dikkatini çekmemeye çalışacaktım. Varlığımdan habersiz olan muhtemel rakiplerimin açıklarını arayacak ve bulursam, ne kadar sinsi ve hain olmasını umursamadan, uygulamayı planlıyordum. Sadece ufak bir aralık... Şans rüzgarları benim arkamdan eserken, tüm bunları boşa harcayacak değildim.

[Yumasaki Bachuru]

Yaptığı hamleleri, karşısındaki kadının yaptığı hamleleri birer birer okumak onu keyiflendirmişti. Başından beri kasılan vücudunun hareketlenmesi, her ne kadar hayatının ve arkadaşlarının hayatlarının tehlikede olması söz konusu olsa da genci içten içe memnun bırakmıştı Risa'nın ateşli muamelesine karşı. Yere yakın şekilde hareket ederken, uçuşan saçlarının tutuşmasını engelleyememişti; ancak ateşli toplardan o küçük zararla kaçmak genç için aksine rahatlatıcı olmuştu. Yol üstünde uyguladığı Kizetsu da planladığı gibi rakibinin üzerine gitmiş olsa da, Bachuru'yu şaşırtan bir şekilde; karşısındaki kadın başta küçümsediği Akihito karakterini bir adım daha ileri götürerek gencin gönderdiği elektrik akımını bir kunaiye toplamış ve Bachuru'yu halihazırda olduğundan daha zor bir duruma sokmayı başarmıştı. Genç adam bunu aklının bir köşesinde not ederken, elleriyle yere temas ettikten sonra planladığı hamleyi uygulamış; rakibinden de aynı hızda bir tepkiyle karşılaşmıştı.

Boşa çıkan ayağı, yer çekiminin etkisiyle düşerken vücudunda kalan enerjiyi diğer ayağıyla kızın açıkta ve savunmasız kalan bacağına bir savurma hamlesi yapmak için kullanacaktı ki ellerini dayadığı yerin sarsılması Bachuru'nun dengesinin bozulmasına yetmişti. Rakibine kilitlenen sarı göz bebekleri, kızın da dengesini kaybetmiş olmasıyla rahatlarken patlamanın aşağıdan gelmiş olması istemsizce kaşlarını çatmasına sebep olmuştu. Şaşkınlık ve endişe karışımı bu yüz ifadesi, kızın boş ifadesini gördüğünde yerini öfkeye bırakmak zorunda kalacaktı. "Risa, sen o yarak somurmalık ağzını açmadan da durumu okuyabiliyorum. diye öfke dolu kelimeleri, nefes nefese olmasına rağmen sakin ses tonuyla ağzından çıkarırken; kıyafetinin kumaşının yere fazla direnç göstermemesinden kaynaklanan kayganlık hissiyle, düşme momentumunu kalkma hızına dönüştürmeye çalışacaktı.

"Her şeyin açıklamasını yapmana gerek yok." diye gök gürültüsünün peşini getirirken vakit kaybetmeyecekti. Doğrulduğu ve dengesini sağladığı anda, kızın doğrultusunda dört veya beş shuriken atacaktı. Kabaca kızın göğüs kısmını hedef alacak bu shurikenler kızı kısa süreliğine de olsa oyalayacak bir şeyler verirken, biraz önce kunaiyi havaya savurduğu elinin tersi yönüne ve arkasında doğru Shunshin tekniğini kullanacaktı. Bunu yaparken kızın kol mesafesinin dışına varmaya özen gösterecekti. Hedeflediği yere vardığında, ilk yapacağı iş kızın yönüne doğru dönmek olacağından; eğilip ellerinin yerde oluşundan aldığı denge sayesinde dairesel bir çelme hamlesi yapacaktı uygun bacağıyla. Kıza toparlanıp geri saldırma fırsatı verme niyetinde değildi. Eğer hamleyi kız karşı saldırı yapamadan yapmayı başarırsa, bel çantasından çıkaracağı bir kunai ile karın bölgesine saldırmayı hedefleyecekti; dönme momentumunun getireceği hızlı ve net bir savurma hamlesiyle. Eğer kız uzaklaşarak kaçmayı tercih ederse, kolunun bu momentumu kunaiyi fırlatmak için ideal gücü verecekti zaman kaybı yaşatmadan.

Kızın ona karşılık vermesi ve saldırısını durdurabilmesi durumunda, yapacağı ilk hamle akrobatik potansiyelini kullanarak bunlardan kaçmak olacaktı. Bu konuda konumunu fazla değiştirmeden, ellerini ve ayaklarını yere temas eden organı olarak kullanabilmesi yardımcısı olmuştu daha önceki konularda. Örümceklerin bunun için sekiz bacağı vardı, Bachuru'nunsa dört uzvu ve ustasından öğrendiği maymunumsu dövüş tarzı.

Kageri ve Ishio kendi savaşlarını savaşıyorlardı. Kızın haberini verdiği gibi, Kageri ölmüş olabilirdi; bu konuda Ishio'nun hala ölmemiş olması Bachuru'ya güç verecekti. Shinobi kelimesi ve öğretileri onu bu güne de hazırlamıştı, hiç kimseyi yüz üstü bırakamazdı.

out:

Reyiz çıkmışın. Öncelikle hamlelerimde Shinshouki için referans olarak Brezilya Capoeira dövüş stilini örnek aldım. Tamamen aynı mantığın, benim kullandığım gibi bacak ağırlıklı olan versiyonu. Bu yerden kalkarken kayma olayını da Capoeira ve break dans tarzı şeyleri yapan heriflerin yerde yuvarlanma konusundaki başarılı şeylerinden attım, o konuda "napıyo lan bu" deme diye bunu ekleyeyim dedim. Seviliyosun.

[Kai Ishio]

Out : Kendime not. Kullanılan; -1 Kunai, -1 Patlayıcı, -2 Shuriken. Kalan; 2 Kunai, 3 Shuriken, Misina, 2 Sis.

İlk üç mermiden vücudunu paketleyerek kurtulsa da, tahmin ettiği gibi, Shiro'nun planlarının bir kısmında Ishio'yu havada yakalama fikri bulunuyordu. Ishio'nn planındaki tek hata ise beyaz saçlının tekniğinde bu kadar seri olabileceğini düşünmemiş olmasıydı. Henüz ayakları yere değmeden gelen üç mermi Ishio'nun bu dövüşteki son şanslı anını yaşamasına neden oldu. İlk iki mermiden ivmesi sayesinde kurtulurken, üçüncüsü muhtemelen kötü nişanlanmıştı. Kıyafetini delen merminin etkilerine bakmadı. Tenine değen serin hava ona yeterli açıklamayı yapıyordu. Sonraki hatasında delinen şey tüm omzu olacaktı.

Zemine, kendisini güvende hissettiği toprağa ulaştığında yeni bir saldırı dalgasıyla karşılaştı. Ishio önceden düşündüklerine sadık kalarak aynı şekilde karşılık verdi. Parşomen sarılı kunaisi. Mermi ile çarpışması beklemediği bir şekilde, patlamaya gerek duymadan mermiyi savuşturmuştu. Dikkatini yoğunlaştırabilirse, ekipmanları bu tekniklere karşı basit ve etkili birer savunma silahıydı. Parasını kendi ödüyordu ne de olsa, kullanmaktan çekinmeyecekti.

Shiro genjutsudan kolayca kurtulmuştu, bu konudaki seriliği genjutsu kullandığını kanıtlar nitelikteydi. Ninjutsu alanındaki hakimiyetinin göstergesi ile bizzat kıyafetiydi. Eğer Shiro gerçekten komple bir shinobi değilse, Ishio onun taijutsu konusunda zayıf olduğunu tahmin ediyordu. Shiro'nun uzaklaşma çabasının farkındaydı. Vücutlarını kullanacakları bir dövüşte onu yenebilirdi, uzun mesafede ise at arabasına sapanla saldıran bir çocuk konumuna düşecekti. Bu yüzden tek şansı, ona mühür yapma fırsatı vermeden yakınlaşmaktı. Ishio kapıdan fırlatıldığı ana rağmen rakibinden daha seri olduğunu hissedebiliyordu. Bu seriliği birkaç hamle ile birleştirirse mesafeyi tekrar kapanmamak üzere açmak çokta zor değildi.

Shiro'nun tekrar birşeyler yapacağını hissediyordu Ishio. Paranoyasının bir eseri olabilirdi bu, ancak bu savaşı başlattığı anda kendisini şartladığı gibi, en kötü ihtimalleri düşünerek hareket edecekti. İkilinin arasına düşmüş kunaiye baktı. Patlama iki shinobi içinde kritik hasar verebilirdi, Ishio bunun üzerine oynayacaktı. Genjutsu yahut ninjutsu, Shiro'dan gelebilecek hamlelerin bunlar olduğunu biliyordu. Ve Ishio, genjutsunun mekaniklerine aşinaydı. Önceliği hiç yakalanmamaktı elbette. Yakalandığında bunu anlayacak yetide olduğunu düşünse de bu riske girmeyecekti.

Shiro'ya fırsat tanımayacaktı.

Elini tekrar çantasına atarak parmaklarını iki shurikenin deliklerine geçirdi. Hızını hala koruyordu. Birkaç adım attıktan sonra kendi etrafında dönecek ve sağ tarafına doğru sıçrayarak gerçekleştireceği patlamanın menzilinden uzaklaşacaktı. Ve bu sıçrama anında, dönerken aldığı ivmeyide kullanarak, shurikenleri belirli bir düzende fırlatmayı planlıyordu. İlkini direk olarak Shiro'nun boğaz-göğüs aralığına, diğerini ise Shiro'nun sol tarafında aynı hizaya. Bu sayede kaçabileceği tek yer sağ tarafı olacaktı, bu da parşomene yaklaşması anlamına geliyordu. Sonrası ise.. Seriliğini bozmayacaktı Ishio. Shurikenler parşomenli kunaiyi geçtikten hemen sonra patlamayı tetikleyecekti.

Shiro'ya bakmayacak, göz teması kurmayacaktı. Üzerine gerçekleştireceği patlamayla onun görüş açısını kapatarak tüm genjutsu yollarını kapatmayı planlıyordu. Ninjutsu konusunda ise yine benzer şeylere güveniyordu. Shiro ninjutsu yetilerine sarılsa bile patlamadan dolayı kör bir atış yapmak zorunda kalacak ve en iyi ihtimalde, patlama ile saldırısı bloklanacaktı. Tüm bunları gerçekleştirdikten sonra Shiro'ya yaklaşma düşüncesine sadık kalacaktı. Ancak patlamanın etkilerinden kurtulmak için daha bombeli bir rota çizecekti. Zaten planı başarıya ulaşırsa Shiro'yu kendi tarafına doğru çekip, kendisini patlamadan uzaklaştırmış olacaktı.

[GM - Naruto]

Kageri; Patlamanın etkisiyle yıkılan duvardan dışarıya çıkmak için ayağa kalktığında, az önceki patlamadan sana bir bacak ağrısı kaldığını da fark ediyorsun. Sağ bacağının üst kısmında derin sayılabilecek bir yarık bulunuyor. Ancak bu yarık patlamadaki alevler sayesinde dağlanmış gibi de duruyor. Her ne kadar kanama söz konusu olmasa da, ağrısını seni topallatmaya yetiyor. Herhangi bir kırık veya çıkık olmadığına emin olmak için ise, birkaç adım atman yetiyor. Adım attıkça da bacağındaki ağrı azalıyor. Şu an için hareket kabiliyetini minimum düzeyde kısıtlayan bu yara, bir süre sonra başına iş açabilir gibi duruyor. Özellikle yeniden kanaması halinde, durum daha ciddi boyutlara gelebilecek gibi görünüyor.

Beton ve taş zeminin üzerinden yavaşça ilerleyerek dışarıya çıkmaya çalışıyorsun. Patlamanın etkisi ile açılan oyuktan yukarı çıkmak için, birkaç kez ellerinden destek alıyorsun. Dışarıya çıkmak için eğilip son desteğini alıyor ve ardından da, dışarıdaki toprak parçasına ayak basıyorsun. Ancak bu adımın hayattaki en talihsiz adımlardan biri olarak tarihe geçiyor. Tam karşında 10 adet shinobi şaşkın bir şekilde sana bakarken, karargah kapısının önünde de yaklaşık 20 shinobi olduğunu görüyorsun. Hepsinin dikkati de senin üzerine yoğunlaşmışken, bu shinobilerden bazılarının gün içinde karargaha gelmiş olan kişiler olduğunu fark ediyorsun. Bunun anlamı ise, o kişilerin de seni tanıyacak olmaları oluyor. Eğer seni ölümden kurtaran öfkeli adamın söyledikleri doğruysa, bu shinobilerin dost olmadıklarını biliyorsun. Onların da bu niyetini çok kısa bir süre sonra ortaya koyacaklarına adın gibi eminsin.

Bachuru; Söylediğin cümlelere karşı Risa herhangi bir tepki veremiyor, zira savaşınız kızışırken, ilk harekete geçen sen oluyorsun. Çantandan çıkardığın 4 shurikeni Risa'nın kabaca göğsüne doğru fırlattığın anda, Risa bacaklarındaki yerlerinden iki eline aldığı kunailer ile bu shurikenleri rahatlıkla savuşturuyor! Ancak shurikenleri fırlatmanın ardından başlayan saldırın, Risa'yi biraz gafil avlıyor. Shunshin ile Risa'nın boşluğuna denk geldiğin anda, Risa tahmin ettiğin gibi sana doğru bir dönüş yapıyor. Sen de yere eğilip ellerinden destek alıyor ve ardından dairesel çelme hareketine geçiyorsun. Risa ise geriye doğru attığı bir takla ile senin bu çelme hareketinden rahatlıkla kurtulurken, taklasını tamamlamadan önce, elindeki kunaileri sana fırlatıyor! Dönüşün hemen hemen tamamlanması anında gelen bu saldırıya karşı kendini koruma imkanın pek fazla olmuyor. Yine de devam eden momentumun sayesinde, kalbine gelmekte olan bir kunai sol koluna, sağ bacağına gelmekte olan bir diğer kunai de sol bacağına saplanıyor! Risa yere inişini yaptıktan sonra, Tora mührüne geçiyor ve ayağını yere vurmasının ardından “Katon; Hibashiri!” diyor. Yerden hızlıa ilerleyen alev hızla senin etrafını sarmaya başlarken, Risa gergin bir şekilde beklemeye koyuluyor. Aranızdaki mesafe ise, yaklaşık 4 metre oluyor. Bu sebeple de alevlerin seni tam anlamıyla çevrelemesinin 1-2 saniye içinde olacağı anlamına geliyor.

Ishio; Planın çerçevesinde ilk olarak iki shurikeni alıyor ve hızla bunları Shiro'ya yolluyorsun. Zaten geriye doğru hareket etmekte olan Shiro, aksi bir manevra yapmak için yeterli hareketlenmeyi beceremiyor ve bu sebeple de, tam istediğin gibi, patlayıcı parşömenin bağlı olduğu kunaiye yaklaşarak kendini shurikenlerden kurtarıyor. Shiro'nun hamlesini yapması ile beraber, patlayıcı parşömeni aktif hale getiriyorsun! Kendini patlamadan uzak tutmak amacıyla diğer tarafa atmış durumdayken, patlayıcı parşömen de alev almaya başlıyor! Tam bu anda Shiro'nun gözlerindeki şaşkınlığı net bir şekilde görüyorsun!

Patlayıcı parşömenin neredeyse saniyelik patlamasına karşın, Shiro'nun da savunmaya geçmek maksadıyla kısa el mühürleri yapıp nefes verdiğini fark ettiğinde, bu Shiro'yu son görüşün oluyor! Patlamanın hemen öncesinde hissettiğin hafif rüzgar, Shiro'nun tüm kozlarını oynamadığını gösteriyor. Birden patlama gerçekleşirken, rüzgarda artıyor ve patlamanın tüm etkisi neredeyse senin üzerinde toplanıyor! Yoğun rüzgar, yerden kalkmanı zorlarken, etrafının patlama ile oluşan siyah dumanlarla kaplandığını fark ediyorsun. Patlama neticesinde herhangi bir hasarın olup olmadığına baktığında ise, vücudunda ufak sıyrıklar olduğunu görüyorsun. Duman ciğerine işlemeye başlarken de rüzgar kesiliyor ve senin de bu zifiri dumandan kurtulmak için ayağa kalkabilmene olanak tanıyor. Ne var ki şu an içinde bulunduğun duman sebebiyle etrafındaki hiçbir şeyi göremiyorsun. Bu sana gizli hamleler yapabilme şansı tanıyor olsa da, Shiro'nun da şu an ne yaptığını bilmiyor olmak seni düşündüren konu oluyor.

Out: Bachuru'cum, hamleleri biraz daha anlaşılır yazarsak iyi olacak, bilgin olsun.