[Shise | Aktif Operasyon] Yeraltı

[GM - Naruto]

Kapalı konu

Kuroshiki, uzuv kapatmıyor, 5 duyu organından birini bozuyor. Kuroshiki denemediğinizi varsayıyorum. Rehberleri daha iyi okumanız dileğiyle.

Kangehika'nın kısa el mühürlerini kullanarak hızlıca hazırlıyorsun, elini yere çarpıyor ve tekniği aktif ediyorsun. Üzerine doğru gelen Yamagi, mesafeyi 10-11 metreye indirmiş durumdayken salıyorsun elektriği. Yerde siyah izler bırakarak, tek bir çizgi üzerinde ilerleyen mavi ışık, Yamagi'ye yaklaşırken onun bağırdığını duyuyorsun; "Yemezler!" Yamagi aniden havaya zıplıyor ve elektrik onun zıplamadan önceki yerine varıyor. Elektrik artık Yamagi'nin olmadığı yerde ufak bir patlama ile boş havayı yakıyor. Yamagi ise, 5-6 metre havada, sana doğru zıplamış durumda. Kunailerden bir tanesini sana fırlatıyor, diğerini ise elinde ters çeviriyor, keskin tarafı yere bakacak şekilde. Eğilerek kurtuluyorsun kunaiden, elini de Shunshin için hazırlayıp arenanın ters kısımına fırlıyorsun aniden. Ayaklanıyorsun, fakat yere inen Yamagi'nin de Shunshin aktif ettiğini görüyorsun! Üzerine doğru hızla geliyor ve aranızdaki 16-17 küsür metrelik aralığı muhtemelen 1 saniyede falan kapatacak. Hamle almak için çok kısa bir zamanın var.

[Asai Shise]

Savaşımız iyice kızışmaya başlamıştı. İki tarafta güçlerini ve tekniklerini sergilemişti. Şu ana kadar da ortaya çekişmeli bir dövüş çıkmıştı. İki tarafın aldığı hasarlar da vardı ve bu da seyircileri çıldırmaya yetmişti. Lanet olası bir erkeğe karşı bu kadar zorlanmam iyice sinirimi bozmuştu. O şerefsizlere karşı bu kadar zorlanmamalı ve bir an önce işlerini bitirmeliydim. Daha da güçlenecek ve adımı duyuracaktım.

Rakibime uyguladığım teknik sonrası bu sefer uyanmış olacak ki havaya zıplamış ve koşusunu kesmişti. O sırada ona karşı hamle yapmamam için kunaisini fırlatmış ve zaman kazanmıştı. Kunaiden sıyrılıp Shunshin uygulamış ve arayı açmıştım. Aramızdaki mesafenin güvenli olduğunu düşünüp doğrulduğumda ise rakibimin de aynı şekilde Shunshin kullandığını görmüştüm. Lanet olası adam onun ninjutsu özürlü olduğunu düşünerek büyük hata etmiştim. Daha önceki duruma benzer bir pozisyonla karşı karşıyaydım. Rakibim ile aramızdaki mesafe çok kısa süre içerisinde kapanacak ve benim yapmam gerekn bir hamle var. Bu hamleyi yaparken de oldukça dikkatli olmalıydım.

Dövüşü nasıl kazanabileceğimi düşünüyordum. Genjutsularım işe yaramıştı ama rakibim kendisine zarar vererek ondan kurtulmuştu. Görünüşe göre bu zarar onu pek etkilemiyordu. Normal savaşında bir sıkıntı yaşadığını görmüyordum. Ninjutsu tekniklerimden hasar almasına rağmen yine yeterli olmuyordu. Görünüşe göre ondan uzaklaşmama da izin vermeyecekti artık. Shunshin ile arayı kapatabilir ve bana rahatlama şansı tanımayabilirdi. Geçen sefer "Kizetsu no Jutsu" biraz gecikmiş ve hasar almama sebep olmuştu. Bu sefer de aynı kumarı oynamaktan başka seçeneğim yok gibi gözüküyordu.

Üzerime doğru gelen rakibimi görür görmez "Kizetsu no Jutsu" tekniğimi uygulamak için el mühürlerine başlayacaktım. Tekniği bitirdiğim sırada rakibimin dibimde olacağını düşünüyordum. O yüzden rakibimden hasar almayı göze alacak ve bana yaklaştığı anda bir kolumla onu tutmaya çalışacak ve "Kizetsu no Jutsu" tekniğimi serbest bırakacaktım. Rakibimin kaçmasına izin vermeyecek ve boynuna sert bir darbe vurup onu bayıltmaya çalışacaktım. Planım oldukça ama oldukça riskliydi ama şu anda ondan kaçamayacaktım. Hasar almadan onu yenmem de pek mümkün gözükmüyordu. Alacağım darbe karşısında bayılmamak ve sendelememek zorundaydım. Bir erkeğe yenilmenin düşüncesiyle içimde büyük bir korku oluşmuştu. Bu korkuyu yaşamayacak ve sapasağlam ayakta kalacaktım. Ölümden bile kötü bir şeyi yaşamak istemiyordum. O herife yenilmeyecektim. Yaram ağır olsa bile dayanacak ve planımı uygulamaya çalışacaktım. İşe yaramazsa zaten yürüyen bir ölüye dönüşecektim. Bunun için ya kazanacak ya kazanacaktım.

[GM - Naruto]

Kizetsu no Jutsu'nun mühürlerine başlıyorsun ve sen mühürlerin 4'te 3'ünü bitirdiğinde, dibinde bitmiş oluyor Yamagi. Beli 45 derece kadar bükük ve aşırı yüksek bir momentum ile dibine giriyor. Sen ise, hasar alma riskini göze alarak mühürleri bozmuyorsun ve devam ediyorsun bir kaç adım geriye almaya çalışarak. Yamagi aniden sağ elinde tuttuğu kunaiyi yere paralel olarak karnına denk gelecek şekilde savuruyor, lâkin çevik olmadığından mütevellit adımlamayı tutturamıyorsun ve derin bir kesik alıyorsun karnına.

Acıyla beraber zaman yavaşlıyor ve için bir erkeğe karşı alacağın muhtemel yenilginin korkusuyla doluyor. Ani bir adrenalin patlamasıyla kalp atışların hızlanıyor. Son mühürü hazırlamana ramak kala, senden çok daha hızlı bir şekilde hereket eden Yamagi, kendi sağından sola doğru savurduğu eliyle beraber kendi sağından sola doğru kazandığı momentumu bozmadan kendi etrafında dönüyor, sol ayağı üzerinde. Birden suradına doğru gelen Yamagi'nin sağ ayağının topuğunu görüyorsun!

Tam o sırada teknik hazır oluyor ve sağ elinin muhteşem bir elektrik akımı ile parladığını görüyorsun. Sendelememek adına ayaklarını iyice açıyorsun ve havada sana soldan yaklaşan ayağa odaklanıyorsun. Sol elini yere 45 derecelik bir eğim ile, kafanın sol üstünde konuşlandırıyorsun hiç bir şekilde anlam veremediğin ve sende olmadığını bildiğin bir refleks ile. Ayak, senin bileğin ile dirseğin arasında bir bölgeyle birleştiği anda, sağ elindeki elektriği Yamagi'ye salıyorsun!

Elektrik havada ilerliyor ve Yamagi'yi göğsünden vuruyor. Kizetsu, bir uzuv kitlediği için ve sen de bir hedef belirlemediğin için, rastgele elinden fırlıyor ve rastgele bir şekilde göğsüne çarpıyor Yamagi'nin. Bu, Yamagi'ye hasar vermese de onu yarım saniyeliğine kadar sersemletiyor, bu noktada da ayağı bloklamak için kullandığın acıyı hissediyorsun, fakat durmadan planına devam ediyorsun.

Kırıldığından emin olduğun sol kolunu dışarı doğru savurarak Yamagi'nin ayağını geldiği yönde geri yolluyorsun ve onu geri sendeletiyorsun! Ardından hiç beklemeden bir adım içeri girerek Yamagi ile yüz yüze geliyorsun ve boynuna dümdüz açtığın elinin, serçe parmağının altında kalan sırt kısmı ile vuruyorsun! Yamagi öksürerek bir kaç metre daha sendeliyor ve yere çöküyor, kan tükürerek.

Senin ise göz bebeklerin normalleşiyor, vücudunu kaplayan adrenalin geri çekiliyor ve dövüşün başından beri motivasyonunla beraber hırpalanmış chakra rezervlerin sönmeye başlıyor. Karnındaki kesiğin acısını ilk defa gerçekten hissediyorsun. Geriye sendeliyorsun sen de, sol kolun istemsizce yanında sallanıyor, muhtemelen bir kaç yerden kırılmış durumda. Terliyorsun, nefes nefesesin ve ne kondisyonun bu savaşı devam ettirecek durumda, ne de artık daha fazla seni buralara kadar kamçılayan motivasyonuna güvenebilirsin. Eğer Yamagi ayağa kalkarsa, yapacağın daha fazla bir şey yok. Gözlerini kapanmaması için zor açık tutmaktasın. Yere damlayan kanın demir kokusunu alabiliyorsun.

Yamagi, senden bir 3-4 metre ileride, dizlerinin üzerine çöküp boğazını tutmakta. Kunaisi ise rastgele bir yere fırlamış durumda, göremiyorsun. Yamagi ellerini boğazından çekiyor, surat ifadesini kapüşonundan görememektesin.

Arena'da ilginç bir sessizlik bulunmakta.

Bir ayağını yere koyuyor Yamagi ve ayağa kalkmaya hazırlanıyor...

[Asai Shise]

Rakibimi yenmek için fedakarlık yapmam gerektiğini düşünmüş ve buna göre hareket etmiştim. Kullandığım tekniklerle rakibime hasar vermeme rağmen etkilenmemiş ve dövüşe devam etmişti. Sahip olduğum tekniklerle ve kaçak dövüşle rakibimi yenemeyeceğimi anlamış ve risk almıştım.

Aldığım risk gereği jutsuma başlamış ve rakibimin zaman kaybetmesi için dua etmiştim. Yamagi dibime girmiş ve karnıma güzel bir kesik atmıştı. O anda içimdeki korku tüm bedenimi kaplamıştı. Oldukça ağır bir yara almış ve kötü duruma düşmüştüm. Birine kaybedecektim hem de erkek olan birine bunu kaldırabilir miydim? İnsanların ve ablamın yüzüne bakabilir miydim?

Yamagi'nin bir sonraki hamlesi solumdan gelen bir tekmeydi. O tekmeyi de garip bir refleks ile durdurmayı başarmıştım. Fakat bu sırada kolumun kırıldığını hissetmiştim ama henüz vazgeçemezdim. Bu heyecanla tekniğimi aktif etmiş ve Yamagi'nin göğsüne tekniği uygulamıştım. Rakibim sersemlemişti ve o anda düşündüğüm şeyi uygulamış ve rakibimin boynuna sert şekilde vurmuştum. Yamagi'nin ağzından kanlar gelerek sendelemişti.

Rakibimi uzaklaştıktan sonra kendime gelmiştim. Dövüş bitene kadar kendime gelmeyi istemiyordum çünkü kendime geldiğimde vücudumda açılan o yaraların acısını hissetmiştim. Karnımdaki derin kesik ve sol kolumdaki kırıklar beni oldukça zorluyordu. Tenimden dökülen kanın kokusu burnumda geziyordu ve bir erkeğe yenilmenin korkusu kalbimi kaplıyordu. Kıpıradayacak halim kalmamıştı. O adrenalin ile bütün kozlarımı kullanmış ve rakibime son hamlemi yapmıştım.

Yamagi'nin kalkmaması için dua ediyorum. 3-4 metra ilerimde yerde uzanıyordu ve kalkmaya çalışıyordu. EĞer kalkarsa ona karşı bir şey yapamazdım. Vücudumdaki bütün enerji çekilmişti ve ağır yaralarım vardı. Yamagi ayağa kalkmaya çalışıyordu o anda içimden "Kalkma, kalkma" diye sayıklıyordum. O anda bir şeyler yapmak için kendi vücudumu zorluyordum. Yamagi'nin ayağa kalkacağına kanaat getirdiğim zaman elimdeki shurikenleri Yamagi'Ye fırlatmak istiyordum. Bunun içinde ne kadar acı çekersem çekeyim deneyecektim. Shurikenleri rakibime fırlatacaktım. Eğer bayılırsam sıkıntı yoktu en azından terimin son damlasına kadar savaştığımı bilecek ve huzur içinde bayılacaktım. O herifin beni yendiğini ve kalabalığın tepkisini görmek istemiyordum. Ya o Shurikenleri Yamagi'nin bacaklarına atacak ve onun yerde kalmasını garantiye alacaktım ya da bunu yaparken bayılıp kalacaktım. Vücudum artık beni dinlemiyordu o yüzden ne olacağını kestiremiyordum. Son bir kez daha, son bir kez...

[GM - Naruto]

Kapalı konu

Elindeki shurikenler derken? Elinde hazırladığına dair bir şey bulamadım açıkçası önceki RP'lerde, o bağlamda giysine uzanıp çıkarmaya çalıştığını varsayacağım.

Yamagi ayağını doğrultuyor ve tek bir hamlede, sendelese de, ayağı kalkıyor. Kapüşonunu indiriyor bir nefretle ve nefes nefese kalmaktan morarmış suradını görüyorsun. Derin bir nefretle sana bakıyor, göz kontağını kesmeden yere kan tükürüyor ve aniden üzerine doğru yürümeye başlıyor. Yürüyüşünde profesyonel bir ölüm makinasının etkinliğinden ziyade, nefret dolu adımlar var.

Sen ise bir kaç adım geriye sendeliyor ve içinden onun düşüp bayılması için dualar etmeye başlıyorsun. Sağlam elini üzerindeki giysinin cebine doğru götürüyor ve sayısını yorgun zihnin ile algılayamadığın bir sayıda shuriken kavrıyorsun. İyice kavradığında elini dışarı çıkarıyor ve tekrar geriye doğru adım alırken yarım yamalak bir şekilde onları fırlatıyorsun. Bu yarım yamalak fırlatman bile eğitimsiz biri için ölümcül olabilecekken, Yamagi belini 45 derece sola doğru çevirerek kurtuluyor, senle göz kontağını bozmadan. Karnındaki yaradan akan kanları artık hissetmiyorsun, onların yerine derin bir karıncalanma ve yorgunluk var.

Herif sana yaklaşmaya devam ediyor. Cebinde kalan diğer shurikenleri çıkarıyorsun ve kısa mesafeden yalapşap bir şekilde fırlatmak için elini kaldırıyorsun. Kırık kolun çok acıyor.

Shurikenleri sen tam fırlatmadan önce, Yamagi aniden dibine giriyor! Sağa doğru açıp shuriken fırlatmak için hazırladığın elini sol eliyle bileğinden kavrıyor ve sağ elini, sert bir yumruk için hazırlıyor. Gözlerin buğulanmaya başlıyor.

Fakat Yamagi'nin yumruğu asla gelmiyor. Buğulan gözlerini zar zor tekrar odakladığında hakemin ikinizin arasına girdiğini görüyorsun. Artık vücudunun kontrolünün elinde olduğundan emin değilsin. Yamagi elini hala bırakmamış durumda ve yumruğu hala havada; eğer hakem aradan çekilirse zihnini beyninden ayırabilecek bir şekilde bekliyor.

"Daha pes etmedi. Anırarak pes ettirene kadar devam edebiliriz, kural buydu Han!"

İsminin Han olduğunu anladığın hakem, sesini yükseltmeden bir cevap veriyor, lâkin zihnin bunu anlamak için çok yorgun.

Yamagi elini bırakıyor. İnsanlar bir şeye tezahürat yapıyor, lâkin neye yaptıklarını algılayamıyorsun. Bir an hakemin Yamagi'nin elini havaya kaldırdığını görüyorsun, bir sonraki an ise, koluna giren 2 badigardın seni arenanın dışına doğru sürüklediğini, bir an sonra ise, seyirciler arasından sürüklenirken göz göze geldiğin pembe yukatalı bir erkeği seçiyorsun. Adamın sureti, zihnine işleniyor. Hakemin de onun yanına oturup kulağına bir şeyler fısıldadığını görüyorsun. Sana tebessüm ediyor ve bütün iraden eriyip gidiyor, kendini seni taşıyan badigardlara bırakıyorsun, her ne kadar istemesen de.

Herifin görüntüsü, az çok bununla aynı;



Misagi'nin saçlarının, suradına değmesiyle kendine geliyorsun. Loş bir odadasın, lâkin neresi olduğunu kestiremiyorsun. Misagi senin suradına doğru eğilmiş durumda, dekoltesini de bayağı görmüş oluyorsun istemeden de olsa. "Kendine geldin demek." diyor ve rahat bir şekilde suradından uzaklaşıyor ve oturur pozisyona geçiyor. Ağzından muhtemelen sen bayıldıktan sonra gelmiş olan kanı sildiğini farkediyorsun, havlumsu bir şeyi kenara koyunca.

Çevrene biraz göz gezdiriyorsun. Burası, Misagi ile karşılaştığın oda, üzerinde yattığın şey ise içeri girdiğinde gördüğün masa. Masanın üerine kanının damladığını görüyorsun ve yaranı kontrol ettiğinde, yarım yamalak bir şekilde dikildiğini ve asıl amacın kanamayı durdurmaktan ziyade bağırsaklarının dışarı dökülmesini engellemek olduğunu anlıyorsun. Masa, senin dizlerinde bitiyor ve böylece ayakların masadan aşağıya sallanıyor, sanki bir çocuğun ayakları oturduğu sandalyeden kısaymışçasına.

Dehşet bir acı içinde olman lazım, fakat ağır bir baş ağrısından fazlası yok gibi. Biraz da hafif hissediyorsun.

"Yaranı kasti kapatmadım. Kunai biraz daha derine girseydi seni 2 parça olarak buradan çıkaracaktık. Sana ağır bir ağrı kesici vermek zorunda kaldım, muhtemelen ismini bilmek istemezsin, zaten söylesem de hatırlamayacaksın. Şimdi, kalkacak ve geldiğin kapıdan çıkacaksın ve acile gideceksin. Öyle hissetmesen de bu kafayla 3 kilometre depar atarsın ölmeden önce, merak etme. Acilde gördüğün ilk hemşireye yaralarını 'bir arkadaşlarda mahjong oynarken sake şişesini yere devirip üstüne düşüp kırdım, sonra da böyle oldu' diyeceksin, seni görevlilere bildirmeden tedavi edecek. Parasını da senden alacak tabii. Anladın mı? Eğer anladıysan kafanı iki kere aşağı yukaru salla."

Misagi'nin ses tonu veya surat ifadesi hakkında hiç bir fikrin yok.

[Asai Shise]

Out: Elimdeki derken sahip olduğum shurikenler olarak düşünmüştüm. Yoksa dediğiniz gibi elimde yoktu.

Yamagi bir erkekti ve beni utandırıyordu hem de bu kadar insanın önünde. Onun kalkmaması için dua ederken o, bana küfür edermişçesine doğruluyordu. Yüzündeki ifadeden onu ne kadar sinirlendirdiğimi görüyordum. Bu beni istemsice mutlu etmişti fakat bu mutluluk uzun sürmemişti. Hayalle gerçek arasında gidip geliyordum. Neyin gerçek neyin rüya olduğunu kestiremiyordum. Yaralarım oldukça ağırdı ve beni zorluyorlardı.

Shurikenleri fırlatmam da bir işe yaramamıştı Yamagi onlardan sıyrılmış ve üzerime doğru gelmeye devam etmişti. Beni öldürecek gibi geliyordu. Belki de en iyisi buydu ölmek. Ama o anda aramıza birisi girmişti ya da ben öyle hayal ediyordum. İsmi Han olan hakem Yamagi'yi durdurmuş ve beni öldürmesini engellemişti. Hayatım bir erkek tarafından kurtarılmıştı.

Hakemin araya girmesiyle birlikte buraya geldiğimden beri aradığım şeyi bulmuştum. Organizasyon sahibi olduğunu düşündüğüm birisi hakemle konuşmuş ve ona bir şeyler söylemişti. Tabi bunu ilk seferde anlayamamıştım. Ama seyircilerin arasından geçerken zihnime kazınan yüzü ve hakemle gayet yakın bir şekilde konuşması beni onun bu organizasyonun sahibi olduğunu düşünmemi sağlamıştı. Galiba kaybetsem debir şeyler kazanmıştım. O anda kendimden geçmiş ve karanlığa gömülmüştüm.

Sonrasında seksi kadın ile uyanmış ve onun dekoltesiyle güzel bir manzarada uyanmıştım. Yaramın tedavi edilmediğini söylemiş ve acile gitmem gerektiğini söylemişti. Ondan sonra bana şifreli bir mesaj söylemiş ve onunla yetkililerden uzak kalacağımı anlatmıştı. Organizasyon sahibi gerçekten işini biliyordu hemen her yerde adamı vardı ve sistemi çok iyi oturtmuştu. Kadının söylediklerinden sonra ayağa kalkmaya çalışmıştım.

Vücudumun beni taşıyıp taşıyamayacağı konusunda şüpheliydim. Kendime bakınca böyle bir şey yapabileceğimi düşünmüyordum ama kadın yapabileceğimi söylemişti. Ben de ona güvenip hemen acile doğru yola koyulacaktım. Acile vardığımda ise gördüğüm ilk hemşireye "bir arkadaşlarda mahjong oynarken sake şişesini yere devirip üstüne düşüp kırdım, sonra da böyle oldu'" diyecek ve geri kalanını hemşireye bırakacaktım. Görevimi başarıyla tamamlamıştım ama istemediğim bir şekilde. Belki gördüğüm adam da yanlış kişidir ama içimdeki hisler doğru adamı bulduğumu söylüyordu. Artık dinlenme vaktiydi.

[GM - Naruto]

Ayağa kalkmaya çalışıyorsun, lâkin Misagi seni omuzlarından tutup masaya geri yatırıyor. "Beni anladıysan kafanı iki defa aşağı yukarı salla!" Sesi bu sefer daha yüksek geliyor, kafanın içinde yankı yapıyor. Misagi'nin kafasının arkasından suradına vuran tavandaki ışık gözlerini alıyor ve suradını ekşiterek gözlerini kapatıyorsun. Bir elini de suradına götürüyor ve suradını ovalıyorsun.

Ellerin hiç bir şey hissetmiyor, sanki sana ait olmayan bir eti, bir eldivenle tutarmışçasına. Benliğin vücudundan kopmaya başlıyor ve gerçeklik ile algın arasındaki ince çizginin silinmeye başladığını farkediyorsun, ve korkuyorsun.

Şoka girip ağlamaya başlıyorsun, istemsizce. Kendine yukardan bakmaya başlıyorsun, üzerinde yattığın masayı, kendini, masanın üzerinde oluşturduğun kan gölünü ve aşağı sarkan bacaklarını, Misagi'nin sırtını görebiliyorsun.

Gözlerini tekrar açıyor ve Misagi'nin senden cevap beklediğine az çok emin olduğun gözlerini görüyorsun.

[Asai Shise]

Kadının söylediklerinden sonra ayağa kalkmaya çalışıyordum. Fakat o sırada birisi beni omuzlarımdan tutmuş ve masaya doğru itmişti. O sırada mMisagi onu anladıysam kafamı iki defa aşağı yukarı sallamam gerektiğini söylemişti. İlk konuşmada da söylemiş miydi hatırlayamıyordum ama üstüne basa basa bunu tekrarlaması bu ihtimali kuvvetlendiriyordu.

Misagi konuşurken ben de yaşamla ölüm arasında gidip geliyormuşum gibi hissediyordum. Kollarımın durumu iyi görünmüyordu. Sanki zorla duruyorlarmış gibi bir halleri vardı. Misagi'nin söylediklerinden sonra kafamı iki kere aşağı yukarı sallamıştım yapabildiğim kadarıyla. Böylelikle beni rahat bırakabilirlerdi artık. Tedavi olup bu şerefsizlere günlerini göstermem lazımdı. O Misagi denilen çocuğun sonu benim elimden olacaktı. Bana bu şekilde davranamazdı. Şu anda ona bir şey yapamıyor olabilirdim ama güçlenip gelecek ve onun icabına bakacaktım.

Misagi'ye kafamı sallamıştım ama vücudumun beni taşıyıp taşıyamayacağı konusunda şüpheliydim. Kendime bakınca böyle bir şey yapabileceğimi düşünmüyordum ama kadın yapabileceğimi söylemişti. Ben de ona güvenip hemen acile doğru yola koyulacaktım. Acile vardığımda ise gördüğüm ilk hemşireye "bir arkadaşlarda mahjong oynarken sake şişesini yere devirip üstüne düşüp kırdım, sonra da böyle oldu'" diyecek ve geri kalanını hemşireye bırakacaktım. Görevimi başarıyla tamamlamıştım ama istemediğim bir şekilde. Belki gördüğüm adam da yanlış kişidir ama içimdeki hisler doğru adamı bulduğumu söylüyordu. Artık dinlenme vaktiydi.

Out: gene uçtuysam kusura bakmayın.

[GM - Naruto]

Kapalı konu

Bir önceki RP'niz ile bu RP'nizin son paragrafı kopyala/yapıştır olmuş sanki. Ben turu tekrarlamanızı veya RP'nizi tekrar yazmanızı istememiştim, hani normal bir turdu bu. Açıkçası bazı kalite sınırını da tutturmamız gerektiğini düşünüyorum. Bu bağlamda, bu turu geçersiz sayıyorum, tekrar yazarsanız sevinirim.

[Asai Shise]

Misagi'nin söylediklerinden sonra ayağa kalkmaya yeltenmiştim. Fakat başaramamıştım. İlk başta vücudumun beni engellediğini düşünmüş ve duraksamıştım sonrasında ise beni engelleyenin Misagi olduğunu fark etmiştim. Sesi biraz daha anlaşılır geliyodu bu sefer. Beni anladıysan iki kere kafanı salla gibi bir şeyler söylemişti. Galiba son söylediği şey oldukça önemliydi. Onu tam olarak anlamadan oradan ayrılmamı istemiyordu galiba.

O kendini ve organizasyonu düşünürken ben de kendi acizliğimi izliyordum resmen. Ellerimi hissetmiyordum. Sanki benim birer parçam değillermiş gibi havada sallanıyorlardı. Ayaklarım da aynı şekilde boşluktaydı ama onlarda pek bir sorun gözükmüyordu. Yaşam ile ölüm arasında gidip geldiğimi hissediyordum. Bu duygu hücrelerime kadar işlemiş gibiydi. Ablam ve aileme karşı olan mahcubiyet duygumda şu anki durumumu daha da kötüleştiriyordu. Buradan sağ çıkmalı ve daha da güçlenmeliydim.

Kendi halimi düşününce gözlerimdeki yaşları tutamamıştım. Bu gözyaşlarının sebebini tam olarak bilmiyordum. Acıdan dolayı mı yoksa acizlikten mi yoksa duygu patlamasından mı bilmiyordum. Tek bildiğim ağlamanın şu anda iyi hissettirdiğiydi. Misagi'nin söylediklerinden sonra tip tip bana baktığını hissediyordum. Ona istediğini verecektim ve başımı söylediği gibi iki kere aşağı yukarıya sallayacaktım.

Burada daha fazla durmamam gerektiğini herkes biliyordu. Vücudumun iflas ettiğini hissediyordum acilen iyi bir tedavi uygulamalıydım. Bu yüzden Misagi'den beni bırakmasını ve söylediği gibi acile gitmeme izin vermesini isteyecektim. Sonrasında ise tam olarak Misagi'nin dediklerini yapacak ve gördüğüm ilk hemşireye bana verdiği şifreli sözleri söyleyecektim.