Higashizono Mamoru
Tuhaf adam vesselam... Bu adamı anlatmak için kullanabileceğin argo içerikli çok fazla kelime olmasına rağmen, kendimi yormayacağım. Babam; fakat bunun sadece lafta kaldığını, babalık kavramının hiçbir vasfını karşılayamayan bir adam olduğunu söylemeliyim. Babasından, yani dedemden kalma terzi mesleğini devir alan bir adamın, hiçbir askeri geçmişi olmamasına rağmen neden bu kadar katı olduğunu hiçbir zaman kavrayamadım. Sanırım kendi gerçekleştiremediği hayallerini çocuklarının üzerine işletip onlara yaşatmak istiyor; ama onca çocuğunun arasında onun tabiri ile çürük bir elma çıkınca -ki bu ben oluyorum dışlıyor. İlginç bir şekilde babamın öz çocuğu olmama rağmen babamdan hep üvey evlat muamelesi gördüm, pek umurumda değil aslında. Ne onun benim gibi bir oğlu var ne de benim onun gibi bir babam, bu hep böyle olacak.
Higashizono Akemi
Babamı bir zebani olacak nitelendirecek olursam, annem bir melek olurdu sanırım. Babamın aksine tüm çocuklarına eşit, hatta çoğu zaman bana çok daha iyi davrandığı bile olurdu. Refleks olarak her zaman ezilenin yanında olan, babamla yatak odalarına ne zaman gitseler babama çocuklara eşit davranmalısın konusunda vaatler veren bir kadın, evet bu kadın annem. Güler yüzlülüğü hiç eksik olmayan iyilik simsali bir insandır. Hayatı, kaderi ve benzeri bir çok türevi sorgulamamın ana sebeplerinden biridir; çünkü annemi ne zaman görsem ilk defa görüyormuşum gibi güzelliğinden etkilenir ve babam gibi bir adamla nasıl evlendiğini sorgularım. O kadar güzel ve sevecen bir insandır ki, çocuklarına karşı oldukça katı olan babam bile ona kıyamaz, çocuklarına gösterdiği muamelenin gramını anneme göstermez, gösteremez. Belki çok sevdiğinden belki de böyle bir kadını bulmuşken kaybetme korkusundan böyle yapıyordur; ama bana göre babam denecek o adamın kalbinde gram sevgi yok. Tekrardan anneme dönecek olursak sanırım o benim gördüğüm en güzel kadın ve bu dünyada değer verdiğim bir elin parmak sayısını geçmeyecek kadar insanlardan biri.
Higashizono Haru
Evin en büyük çocuğu. Babamın ilk çocuğu olmasından ve doktor olmak gibi mesleki olarak başarılı bir kariyer çizdikten sonra, babamın en çok gurur duyduğu çocuğu olmuştur hep. Ayrıca benden en çok nefret eden kardeşimdir kendisi. Aslında biraz bana benzemektedir... Çünkü annem babamdan alamadığım sevgiyi karşılamak için her zaman benimle biraz daha vakit geçirdiği için bunu ziyadesiyle kıskanmış, kendi kafasında babamın rolünü annem almıştır. Benden nefret etmesini pek umursadığımdan değil ama kendisinden nefret ediyorum. Zira aile içinde bunu ablam ve ben dışında kimse bilmesede, kendisi bir sapıktır. Öyle ki bir çok kez zorla ablama tecavüz etmiştir... Buna ilk kez şahit olduğumda onu neden öldürmediğimi ya da bir tepkide bulunmadığımı hâlâ kendime soruyorum; fakat bir gün onu öldürürsem, bunu neden yaptığımı kendime sormayacağım bile. O gün ablamın göz yaşlarında ki utancı diğer aile fertleri öğrenmesin diye bunu hep sır olarak tuttum ya da oğluna toz kondurmayan babamın tüm suçu ablamda bulmasından korktum; ama bir gün içimdeki her geçen gün büyüyen bu öfke onu öldürmem ile son bulacak.
Higashizono Hideaki
Babamın üçüncü çocuğu ve son oğludur. Biyolojik olarak son oğlu ben olmama rağmen, düşünme yapısına göre baktığımızda öyledir. Aşırı egoist ve kendini dünyadaki en yakışıklı erkek olarak görmek gibi tuhaflıkları vardır. İleri düzey narsist olması bir yana, aşırı tutarsız olması hep tuhafıma kaçmıştır. Bir saat önce mutlu iken bir saat sonra üzgün olmak gibi biz aile fertlerine sıradanlaşmış gelen bir çok özelliği mevcuttur. Kadınların fır fır peşinde düşmesine rağmen çevresinde sürekli erkek bulundurmasından eş cinsel olduğundan şüphelendiğim, konusu ne zaman açsam konuşmanın birbirimize tekme, yumruk veya kafa demeden girmemizle sonuçlanması ile hiç bir zaman ilerleme kaydedemedim bu konuda, pekte umursamadım açıkçası; ama babam olacak adamın önünde beni ne zaman rezil etmeye kalksa bu konuyla ilgili karşı yanıt verdiğimden benden en az abisi kadar nefret etmiştir. Eline bir silah verip beni öldürmesini söyleyip ceza almayacağını belirtseler çekinmeden öldürecek kadar nefret etmektedir benden.
Higashizono Chiyo
Evin ikinci çocuğudur. Abilerine karşı otoritesini net bir şekilde belli etmiş ve küçük kardeşinin yaşadığı çoğu sıkıntıdan kendini uzak tutabilmiştir. Babama karşı benim gibi pek sevgi beslemediğini, vakti zamanında sevdiği çocukla birlikteliğine engel olduğu için nefret ettiğine inanıyorum; ama bunu nedense hiç belli etmiyor. Bazen içerisinde ne kadar çok şeyi biriktirdiğini düşünüyorum... Yüzü gülse bile ben küçük bir çocukken bile onun gözü gülmüyordu. Kalbinin neredeyse tamamının kasvetle kaplandığına ama kendine güven eksikliğinden veya bir tarafının babamdan hep korktuğundan bu hale geldiğine inanıyorum... Ona yardım etmek isterdim; ama kendini o kadar yıprattı ki, sanırım kendini sadece kendisi kurtarabilir. Umarım bir gün cesaretini toplar ve aşık olduğu çocukla birlikte olmak için babamın sınırlarını aşar, gerekirse yardım bile ederim ona. Umarım bir gün.. Çünkü mutlu olmayı hak ediyor.
Higashizono Asuka
Benden iki yıl önce doğmuş ablam... Her şeye rağmen mutlu olmasını, pozitif olmasını annemden aldığını düşündüğüm yegane insan... Abisi olacak adamın ona tecavüz etmesine rağmen hiç olmamış gibi davranan sanki tüm o olayları o yaşamamış da başkası yaşamış gibi gösterebilecek kadar pozitif olan bir insan. Abisi olacak adamın ırzına geçerken döktüğü göz yaşları onlarca kez görmesem belki bundan zevk aldığına inanacağım ama hayır ziyadesiyle nefret ediyordu o dakikalardan... Kesinlikle abisinden nefret ediyor olmalı. Ama bunu nasıl hiç belli etmiyor, nasıl bu kadar gerçekçi gülüyor hiç bilmiyorum. Sırf o gülüşü ile aile üyeleri tarafından hatırlansın diye abisi olacak adamın ona yaptıklarını kimseye söylemedim ama onu hem sözde babamızdan hemde söz abiden kurtaracağım. Ona çektirdikleri acının on bir katını özellikle o sözde abiye çektirip bundan zevk alacağım. Bu sefer sapık abi ben olacağım, sözde abi modeli ise küçük kız kardeşim olacak. O ağlarken ben zevk içinde inleyeceğim...
Benjiro Ryuu
Şu an neysem, her şeyimi ona borçluyum. Evden atıldıktan sona bana babalık yapan ve beni eğitip, bugün olduğum insan haline getiren kişidir... Ustam, hatta babam. Bacaklarını kaybetmesinden sonra usta-öğrenci ilişkimiz kaybolsada, hâlâ onun öğretilerine göre hareket ettiğimi inkar edemem. Kılıcın ve elinde kılıç tutan insanın ne gibi sorumlulukları olduğunu bana öğreten, öğretmekle kalmayıp benim gibi bir insana bu sorumlulukları başarıyla aşılayan biridir. Üzerimde ödeyemeyeceğim kadar hakkı olan bu insan için sanırım canımı verebilirim, hoş bunu yaparsam öbür dünyada sanırım beni mahveder... Böyle bir adam işte bizim moruk. Onu anlatmak için çok fazla şey söyleyebilirim ama bu kadarı bile onu anlamak için yeterde artar bence...
Benjiro Daiki
Benim gibi aktif bir Chuunin olan ve bizim babalığın öz oğlu olan bu insan benim için yoldaş veya arkadaştan çok ötesidir. Öz erkek kardeşlerimden görmediğim erkek kardeş bağlılığını bu insanda görmüş ve ikimizin arasında sıkı bir bağ oluşmuştur; ama buna rağmen çok iyi anlaştığımızı söylemek yalan olur. Çekinmeden birbirimiz için tek canımızı tehlikeye atacak kadar bağlı olsakta birbirimize fikirlerimiz hep çakışması, aramızdaki bin müsabakalık bitmek bilmeyen bir kılıç düellosu olması hiç anlaşamayan ama içten içe birbirine çok bağlı olan iki kardeş profili oluşturmuştur. Benim aksine kılıç yeteneğini Genjutsu ile desteklemek yerine ninjutsu ile destekleyen bu şahıs yüzünden Shinobi olmam ayrı bir meseledir. Bir gün iyi bir yerlere geleceğine şüphem yok, şüphemiz yok...
