[Mineko & Mineka | Aktif Operasyon] Parşömen

[Yamakawa Mineka]

Aslında parşömeni saklamak için daha güzel bir planım vardı. Her kadının şahsi eşyalarını sakladığı gibi bende göğsümün arasına saklamayı planlıyordum. Tuvalete gittiğimde göğüslerimin olmadığı aklıma geldi, zaten olsa da bu kadar büyük bir parşömeni orada saklayamazdım. Madem saklayamıyorum, ben de çalınmasını engelleyeyim dedim ve kemerime bağladım. Ama kardeşim hiç durumdan anlamıyor. Gülerek kemerimin komik durduğunu söyledi! Ben bilmiyor muyum garip durduğunu veya parşömeni saklayamadığımı? Biliyorum ama aklıma daha güzel bir plan gelmedi. Neyse, o kadar önemli değil zaten. Önemli olan tek şey parşömenin güvenliği. Onu da sağladığımıza göre artık yolumuza devam edebiliriz.

Mineko'yla beraber girişe gittiğimizde hiç beklemediğimiz bir manzarayla karşılaştık. İri yarı bir adam, bizi şehre getiren arabacıya sert bir tokat atmıştı. Zavallı yaşlı adam tokadın şiddetine dayanamayıp yere yığılıvermişti. Yere yığılmasıyla çığlık atması bir olmuştu. Arabacı kafasını ellerinin arasına almış bir şekilde yardım için bağırırken oldukça hoş bir görüntüyle karşı karşıyaydım. Bu görüntü benim en sevdiğim görüntülerden birisi. Güçsüz olan, tamamiyle güçlü olanın merhametine kalmış, çaresiz bir şekilde yardım için bağırıyor. Böyle güzel bir görüntüyü neden bölmek isteyeyim ki? Aslında dövüşmek istiyorum ama bu manzara daha çok hoşuma gidiyor. Gereksiz dövüşlere katılmaktansa birilerinin acı çekişini izlemeyi yeğlerim. Baksanıza nasıl da çaresiz ve korkmuş. Ne kadar tatlı...

Tabii ki aptal kardeşim hemencecik olayın içerisine atladı. Kesinlikle dövüşmek istiyor. Böyle güzel bir manzarayla karşı karşıyayken neden dövüşmek istersin ki? Aptal kız... Kardeşim önümden hızlı bir şekilde giderken ben ağır adımlarla gitmeyi tercih etmiştim. Shunshin kullanarak adamın dibinde bitebilirdim ama neden bunu yapayım ki? Bir saniye daha olsa bu adamın acı çekmesini izlemek istiyorum.

Kardeşimin her zamanki gibi "adalet" duyguları kabarmış ve adama aptalca sözler sarf etmişti. Bu adamı dövmeye neden utansın ki? Birisine acı çektirmek utanılacak bir şey mi? Zaten bu herif boş yere kavga çıkaracak tiplere benzemiyor. Aslında bu adamın arabacıyı dövmesi bizim işimize geldi. Büyük ihtimalle arabacı Nikkougakure'ye dönmek için hazırlık yapıyordur. Sonuçta bizi bırakmasının üzerinden birkaç saat geçti, hala içeriye girememiş olamaz. Onu korursak bizi dönüş yolunda koruma olarak alacaktır. Şanslıyız, bir taşta iki kuş vurmuş olacağız.

Adam kardeşime doğru saldırgan bir harekette bulunursa ve kardeşimin tehlikede olduğuna kanaat getirirsem Kagitsune'yi aktif hale getirip adamın yanına Shunshin ile yaklaşacağım. En sonunda ise adamın göğsüne pençelerimle bir çizik atmaya çalışacağım. Tabii ki bunlar kardeşimin tehlikede olduğunu düşünürsem gerçekleşecek. Eğer hiçbir tehlike sezmezsem ağır adımlarla ilerlemeye devam edeceğim. Kardeşimin yanına vardığımda ise dövüşü rahatlıkla izleyebileceğim ve müdahale edebileceğim bir yerde bekleyeceğim.

[GM - Naruto]

Mineko bağırdığında, kalabalık ikiniz için bir yarık oluşturuyor ve Mineko hızlıca herifin önüne, 3-4 metre kalacak şekilde yaklaşıyor 5-6 saniye içerisinde. Bu sürede, iri yarı herif, arabacıyı pataklamayı kesiyor ve suradındaki çarpık sırıtışla, rahat bir pozisyon alıyor. Mineko gibi minyon bir kızın, üstündeki shinobi ceketini yere atıp dövüşe çağırdığını görünce, daha bir keyifleniyor ve ileriye doğru hızlıca bir kaç adım alıp bir yumruk geçirmek için elini savuruyor.

Bu sırada, Mineka, kardeşine doğru hamle yapan herifi görünce hızlıca Kagitsune'yi aktif ediyor ve Shunshin uygulamak için parmalarını açıyor. Bu sırada, herifin sağdan attığı fakat Mineko'ya soldan gelen yumruğu, Mineko hızlı refleksleri ile aniden blokluyor sol elinin dış kısmı ile. Tam o anda karşı saldırı için boştaki sağ eliyle herifin karnına bir yumruk geçirecekken, kardeşi de hemen yanında bitiyor ve aynı anda adamın boştaki karnına saldırıyorsunuz. Mineko yumruk atıyor, Mineka ise Kagitsune yardımı ile oluşturduğu alevden pençelerini savuruyor.

Fakat Mineko, zekâsı çok yerinde olmadığından mütevellit, herifin yumruk attığı elinin avucunda bir şey sakladığını çok geç farkediyor. Adamla yumruğu birleştiği anda herif "Ağğh!" diye bir inleme çıkartıyor, fakat son anda yumruğunu iyice sıkarak avucunun içinde tuttuğu şeyi patlatıyor; Aşırı konsantre bir sis bombası!

Etrafı birden yoğun bir sis dumanı kaplıyor. Herifin sizin kombolu saldırınızdan sonra yere yığıldığından eminsiniz, fakat siz öksürerek bulutun içerisinde sendeliyorsunuz. Bir kaç saniye geçiyor ve siz tam ayaklarınıza chakra yollayıp buluttan yukarı zıplayarak kaçma denemesi yapacakken, üstünüze birileri atlıyor! Bulutun içinde tam kestiremiyorsunuz ama maksimum 7-8 yaşında olan 3-4 velet, ikinizin de üstüne atlıyorlar! İkiniz de yere yığılıyorsunuz, üstünüzü başınızı yokluyorlar. Hemen hemen her yerinizi elliyorlar. Üstleri başları kalın örtülerle örtülü ve gözlerinde yetişkinler için yapıldığı belli olan, toz gözlükleri var.

Mineko da bir şey olmadığını anlayan çocuklar onu bırakıyor ve gözünü adam akıllı açamayan Mineko yerde doğrulmaya çalışıyor.

Mineka için ise durum farklı. Potluğu farkeden çocuklardan bir tanesi parşömeni kemerin altından kavrıyor ve çekiyor! Fakat parşömen gelmiyor. Çocuk son anda misinayı farkediyor ve çekiştiriyor koparmak için; fakat misinayı koparmak için güçsüz. Mineka bunu fırsat bilip çocuğu bileğinden yakalıyor, Kagitsune bozulmuş değil ve çocuğa bir hasar vermiş değil, fakat isterse çocuğun kolunu yakabilir. Hala öksürüyor durumda ve hemen önünde olan çocuktan başkasını göremiyor. Diğerleri onu yere yapıştırmış durumda, fakat odaklanırsa hepsini üzerinden atabilir.

İkiniz de çabucak bu gazın arasından çıkmazsanız, bilincinizi kaybedebilirsiniz.

[Yamakawa Mineko]

Bizim müdahale edebilmemiz için açılan boşluğu hızlıca geçtikten sonra adamın yakına gelmiş ve proveke edici bir şekilde ona meydan okumuştum. Adam meydan okumamı kabul edip bana saldırmıştı. Eliyle savsak sayılabilecek bir hamle yapmıştı. Bu adam belki normal insanlar arasında güçlü biriydi ama bir shinobiye kıyasla fazla güçsüzdü. Belkide ufak tefek bir kız olmamdan dolayı beni küçümsemişti. Eğer durum buysa hayatında yapmış olduğu en kötü ve zararlı varsayım olacaktı. Yumruğunu basitçe elimin arkasıyla bloklayıp karşı saldıraya geçmiştim. Ben adamın boştaki karnına doğru yumruk atmak için hazırlanırken kardeşimde yanıma gelip adama saldırmaya başlamıştı. Büyük ihtimalle adamın bana saldırmasına sinirlenip teknik kullanarak beni kurtarmaya gelmişti. Ne kadarda düşünceli bir ablaydı ama ablamın yardımına kesinlikle ihtiyacım yoktu. En azından böyle bir herif için.

İkimizde adama vurunca adam garip bir inleme sesi çıkartmıştı. Belli ki bilincini kaybediyordu. Bayıldıktan sonra biraz pataklayıp yerel şinobilere teslim ederdim. Adam sebebini bilmediğim bir şekilde elini sıkmıştı. O an ne yapmaya çalıştığını anlamasamda; sıktığı gibi elinden gelen patlama sesi ve sesi takip eden yoğun duman sayesinde devin ne yapmaya çalıştığını fark etmiştim. Patlattığı bomba yüzünden zar zor nefes alabiliyordum. Görüşümse sıfıra düşmüştü.

Nefesimi tutup dumanın içinden çıkmaya hazırlanırken üzerime atlayan bir şeyleri fark etmiştim. Üzerime zıplayan şeylerden mütevellit yere düşmüştüm. Yere düştüğümde üzerime çıkan kişilerin bir kaç tane velet olduğunu anlamıştım. Veletler her tarafımı elledikten sonra beni bırakıp kardeşimin üzerine geçmişti. Bir an isteğim dışında ellendiğim için utanmış daha sonra ise aynı işlemin kardeşimede yapılacağını anladığımdan inanılmaz öfkelenmiştim.

Her şey bir tuzağa benziyordu ve bende tam içine düşmüştüm. Buradan kurtulursak ablamdan bolca zılgıt yiyecektim. Ayağa kalkıp '' Mineka neredesin? '' diyecek ve sesinin geldiği noktaya doğru hareketlenecektim. Eğer onun sesini duymazsam en son gördüğüm noktaya gidecektim. Kardeşime doğru giderken eğilip, ellerimi yerin bir kaç cm üstünde avuç içlerim yukarı bakacak şekilde açacaktım. Amacım yerdeki kardeşimi kaldırıp kucağıma almaktı. Eğer bunu başarırsam dumanın dışına doğru tüm hızımla koşacaktım. Koşarkende alın bandımla önüme doğru kafa atacaktım. Eğer şansım var ise kardeşimin üstündeki veletlerden birine gelirdi.

[Yamakawa Mineka]

Aptal herif, benim karşımda kardeşime el kaldırma cüretini gösterdi. Mineko'ya zarar vermeye çalışan herkes karşısında beni bulur. Sonuçta bir abla olarak kardeşimi korumam gerek değil mi? Neyse, konumuza dönelim biz. Mineko'ya saldırmaya çalışan herif tahminlerimin aksine oldukça güçsüz çıktı. Kardeşimle beraber yaptığımız bir kombo atak sonrası birden inlemeye başladı. Suratında oldukça sevimsiz bir ifade oluşuverdi. Sanki canı yanmıyor da bilerek yapıyor gibiydi. O herifin gerçekten canını yakmak istiyordum tam Kagitsune'yle suratını kesmeye yeltendiğim anda birden adamın elinden duman fışkırmaya başladı. Birkaç adım yanımda bulunan kardeşim bir anda yok oldu! Hala orada olduğunu biliyorum ama onu göremiyorum, bu benim için büyük bir problem. Kardeşimi göremezsem güvende olup olmadığını anlayamam. Güvende olup olmadığını anlayamazsam birazcık öfkelenebilirim, sanırım...

Tam sisten çıkmak için hamle yaptığımda birkaç tane afacan üstüme atladı. Üç veya dört tane afacan vücudumun her yerini elledi. Olmayan göğüslerim ve alt tarafım dahil! Azda olsa utanmadım değil. Tamam, çok fazla utandım. Hatta o kadar utandım ki suratım domates gibi kızardı. Bunun sebebi, vücuduma elleyebilecek tek kişinin kardeşim olması. Başkasının vücuduma ellemesi çok utandırıcı...

Utancımı yok olmasına sebep olan şey afacanlardan birinin belimdeki parşömeni çalmaya çalışması. Neyse ki, ben, üstün zekalı Yamakawa Mineka bu durumun olabileceğini önceden tahmin edip parşömeni misinayla belime bağladım. Bu ufak çocuk misinayı koparmak için yeteri kadar güçlü değildi. Çocuğu hemencecik bileğinden yakaladım. Hafif bir gülümseme oluşuverdi suratımda. Öksürürken gülümsemek biraz zordu ama başardığımı hissediyorum. Biraz çığlık duymak için harika bir an değil mi? Hemde bir çocuğun çığlığı. Aah~~ Çocuklara acı çektirmek en sevdiğim üç şeyden birisi sanırım...

Çocuğun bileğini Kagitsune'yle yaktıktan sonra Mineko'nun sesini duydum. Bana nerede olduğumu sormuştu, bunu soruyorsa hiçbir şeyi yok demektir. Rahatladım... "Sisten çık!" diye bağırdım kardeşime. Hemen ardından üzerimdeki diğer afacanları üzerimden fırlatmaya çalıştım. Eğer fırlatabilirsem bileğinden tuttuğum çocukla beraber sisten dışarı çıkacağım. Sisten çıktığımızda bizi eğlenceli anlar bekliyor. Hehehehehe~~

[GM - Naruto]

Mineko: Çocuklar senin üzerinden ayrılıp kardeşine doğru yöneldiklerinde, sisin içinde öksürerek zar zor dikeliyorsun, ardından bağırıyorsun. Kardeşinin boğuşma sesleri arasından gelen emrini duyunca ise, düşünmeden kendini geriye doğru zıplıyorsun sisten çıkmak adına; zira eğer kardeşin konuşabiliyorsa, güvendedir diye tahmin ediyorsun. Kısmen de düşündüğün gibi oluyor.

Mineka: Bileğinden kaptığın çocuğu, aynı elindeki Kagitsune ile oluşan alevden pençelerin ile yakıyorsun elini sıkarak ve parmaklarını çocuğun bileğinin üzerinde sertçe gezdirerek. Çocuk şiddetli bir çığlık atıyor, ağzı yüzü kapalı olduğu için ses biraz tok geliyor fakat seni yine de az biraz tatmin etmek için yeterli. Ardından Shinobi eğitimini kullanarak kolayca çocukları üzerinden birer birer atıyorsun, kardeşinin üzerinden kalkıp sana doğru zıplamaya hazırlanan diğer ufaklıklara da şans vermeden, bileğinden tuttuğun ufaklığı bırakmadan sisin içinden geriye doğru zıplayarak çıkıyorsun. Parşömen belinden aşağıya sallanıyor, hala bağlı olarak.

Hepiniz: İkiniz de yolun ortasına, yan yana olacak şekilde iniyorsunuz aynı anda. Mineka yanında bir velet ile beraber iniyor, çocuğun inişini pek kontrol etmediği için çocuk yere inerken biraz hasar almış durumda ve ayakta duramıyor, o yüzden Mineka'nın yanında diz çöküyor, bir bileği hala Mineka'nın avuçlarının arasında. Çocuğun üzerinde tüm vücudunu kapatan bir pelerin var, suradında bir poşu ve kafasına göre oldukça büyük gözlükler.

Sisin içerisinde bir hareketlilik olmuyor bir kaç saniye, ardından aniden sisin içinden fırlayan 5 tane çocuk üzerinize koşmaya başlıyor. Dikkat ettiğinizde, her birinin elinde birer bıçak olduğunu görüyorsunuz; bıçaklar basit mutfak bıçaklarına benziyor fakat dikkatli olmazsanız çok acıtacakları belli.

Yolun ortası boş, insanlar kenara açılmış durumda. Bazıları sokaklara kaçıyor, bazıları ise olayın ilginçliğinden izlemeye devam ediyor.

[Yamakawa Mineko]

Dumanın içinde zar zor kendimi toparladıktan sonra kardeşime seslenmiştim. Bir cevap için pür dikkat kesilmilken bir çığlık duymuşyum. Duyduğum çığlığın veletlerden birine ait olduğunu anlyana kadar kendimi kaybetmiştim. Sesin kaynağını anladıktan sonra rahatlamıştım. Fazla bir süre geçmeden kardeşimde bana cevap vermişti. Kardeşimin seslendiği yöne göre koşup onu kurtarmayı planlıyordum ama kardeşim ise bana sisten çıkmamı söylemişti. Eğer kardeşim bana sisten çıkmamı söylüyorsa iyi durumda demektir. İyi durumdaysa onu kurtarmak için yapacağım şeyler onun planlarını bozup işleri yokuşa sürebilirdi. Her şeyi gözden geçirdikten sonra kardeşimin söylediklerini dinlemeye karar verip geriye doğru güçlü bir zıplayışla sisten çıkmıştım.


Sisin dışına çıktıktan sonra bir süre için kardeşimi beklemiştim. Aslında geçen süre oldukça kısa olsada kardeşimin tehlikede olması düşüncesi yüzünden bana bir ömür gibi gelmişti. Bekleyişimi ise sisin içinden gelen bir kızıllık bitirmişti. Daha dikkatli bakınca kızıllığın Mİneka'nın yaptığı bir tekniğe ait olduğunu anlamıştım. Kardeşimin elinde bir tanede velet vardı. Büyük ihtimalle rehine olarak alacaktı. Bir ihtimal zevk için işkence etmeyide düşünüyor olabilirdi. Böyle bir şey olursa onu durdurmak zorunda kalırdım çünkü bize saldırmış olma gerçeğine rağmen hala çocuk olmaları onlara istediğimizi yapmamızı engelliyordu. Benim açımdan çocukların başına ne geleceği çok önemli olmasada bir çocuğa ciddi zarar vermemiz durumunda köyde başımız ağrırdı.

Kardeşim sisten çıktıktan sonra onu beş tane velet izlemişti. Beşininde elinde ekmek bıçağından bozma bir şeyler vardı. Bize bir tehtit oluşturmuyorlardı ama eğer çevremiz sarılırsa kötü şeyler olabilirdi. '' Mineka bu veletler senin peşinde. Sen elindekinide alıp kaç! Ben bu piçlerle ilgilenirim. '' diyecek ve elime bunshin no jutsu yapıp üç tane kopya hazırlayacaktım. Daha sonra iki elimede birer tane kunai alıp çocuklardan en dışta olanına tekmelerimle saldıracaktım. Hedefim onun karnı ve göğsü gibi geniş bölgelerdi. Bu bölgelere yapacağım hamleler onu öldürmezdi ama nefesini kesip saf dışı bırakırdı. Tekmelerimi kullandığımdan onun erimine girmeden ona saldırabilecektim ama yine ne olur ne olmaz diye kunailerimi kullanarak olası bıçak darbelerini bloklayacaktım. Bu sırada klonlarımıda diğerlerinin üzerine gönderip kafalarını karıştırmaya çalışacaktım. Çocuklardan birini başarılı bir şekilde indirirsem onun yanından hızlıca uzaklaşıp aynı taktiği ve teknikleri başka bir çocuk üzerinde uygulayacaktım. Ayrıca hamlelerimin etkinliğini arttırmak için uzuvlarımı çakra ile güçlendirecektim. Uygulayacağım bu vur kaç taktiği sayesinde tehlikeye düşmeden onları etkisiz hale getirebilirdim. Her şey bittiğinde kardeşimin yanına gidecektim.

[GM - Naruto]

Kapalı konu

Mineka ilk pasiflik uyarısını almıştır.

Mineko: Tekniği uyguluyor ve yanında birden senden 3 tane daha oluşturuyorsun. Sana doğru koşan çocukların adımları bir tık yavaşlıyor bu yeni durum karşısında. Kardeşin senin laflarını pek duymuş gibi değil.

5 çocuktan her biri klonlar da dahil olmak üzere, birinize doğru yönleniyor. 3 çocuk her biri bir klona olacak şekilde, bir tanesi sana, bir tanesi de kardeşine. Sana hızlıca yaklaşan çocuk, hızını kesmeden, rastgele ve amatörce bir bıçak sallamasıyla ilk hamleyi yapıyor, lâkin sen hiç bir sıkıntı çekmeden kunai ile bıçağın yönünü çocuğun ters tarafına doğru değiştiriyorsun ve çocuk sendelerken hafif bir çelme takıp onu saf dışı bırakıyorsun. Etrafına bakındığında, kardeşinin yanında biten çocuk ile cebelleştiğini görüyorsun. Klonlar ise hala ufaklıklarla ilgilenmekte.

Mineka: Bir anlık boşluğuna geliyor ve durumu tam algılayamadan bir tane ufaklık önünde bitiveriyor. Bıçağı sana sallıyor, fakat kolayca yana bir adım alarak bundan kurtuluyorsun. Hala bir diğer ufaklığı elinde çekiştirmektesin, fakat o da karşı koymaya başlamış durumda. Karşındaki çocuk sana zarar veremeyeceğini anlıyor ve belinden aşağı sarkan parşömene doğru hamle yapıyor. Bir elinin dolu oluşu ve kafanın dağınıklığıyla, apuş arandan zıplayıp parşömeni kaparak arka tarafına geçen çocuğu algılayamıyorsun. Çocuk misinayı kesiyor ve koşmaya başlıyor.

[Yamakawa Mineko]

Bunshin tekniğimi yaptıktan sonra en dıştaki çocuğa yönelmiştim. Çocukların her biri bir klonumla uğraşıyordu. Bir tanesiniylede bizzat kendim ilgileniyordum. Sadece bir tane çocuk kardeşimin yanına gitmişti. Kardeşim yakın dövüşte benim kadar iyi değildi ve şuan elinde başka bir velet vardı. Bu yüzden önümdekini hallettiğim gibi onun yardımına gidecektim. Bir diğer sorun ise klonlarımdı. Klonlar en ufak darbe sonunda patlayacaktı. Bir klonun patlaması demek bir çocuğun boşta olması demekti. Boştaki çocuk diğer çocuklara yardım edebilirdi. Olaylar bu şekilde gerçekleşirse ben daha ne olduğunu anlayamadan çevremiz sarılırdı.

Kafamdaki ufak bir durum değerlendirmesinden sonra önümdeki düşmanıma odaklanmıştım. Rakibim savsak bir savurma hamlesi yapmıştı. Benim gibi eğitimli bir shinobi için bunu durdurmak hiçte zor değildi. Kunaimi kullanıp bıçağı başka bir noktaya yönlendirdikten sonra dengesi bozulmuş çocuğu yere düşürmüştüm. Çocuğun kendini toparlamasını önlemek için sağ ayağımla onun bıçak tutan eline bastıracaktım.

Diğer çocuklar hala klonlarımla uğraşıyordu ama bu fazla sürmezdi. Fazla oyalanmadan herkesi etkisiz hale getirmem gerekiyordu çünkü tek düşmanımız bu çocuklar olmayabirdi. Kunailerimi çantama koyup shurikenlerimi çıkartacaktım. Önce kardeşimin tarafına bakıp yardıma iktiyacı var mı diye kontrol edecektim. Müdahale etmem gereken bir durum olursa iki shurikeni çocuğun iki bacağına dikey bir şekilde atacaktım. Shurikenleri dikey bir şekilde atmayı planlıyordum. Böylelikle derin bir kesik atıp rakibimi ağır yaralamayacaktım. Sadece bacağına saplanacaktı. Hamlemin etkinliğini arttırmak için iki kolumuda çakra ile güçlendirmeyi planlıyordum.

Kardeşimin yanındaki çocuğu hallettikten sonra klonlarla uğraşan çocuklara yönelecektim. Eğer klonlarımdan biri veya birden fazlası yok edilmişse yok edenlerden en yakınımda olanının bacağına önceki seferde olduğu gibi iki shuriken atacaktım. Daha sonra aynısını diğer iki çocuğada yapacaktım. Eğer çocuklardan hiçbiri klonlarıma zarar verememişse direk en yakınımdakinden en uzaktı çocuğa doğru shurikenlerimi atmaya başlayacaktım.

[GM - Naruto]

Kapalı konu

4 Ağustos, öğlen 2-3 gibi yazacağım.

Mineka 2. pasiflik uyarısını almıştır.

Mineka: Parşömeni alan çocuğa doğru hamle yapıp yakalamak istiyorsun, fakat kolundan tuttuğun çocuk seni çekiştirerek senin hareketini bozuyor. Onun debelenmesi ile tekrar aklın karışıyor ve olduğun yerde, önündeki çocuğu zaptetmekle vaktini harcıyorsun.

Mineko: Sertçe çocuğun eline basıyorsun, çocuk da bıçağı yere bırakıyor refleksif olarak ve bileğini tutmaya başlıyor. Keyifleniyorsun biraz. Ayağın hala çocuğun elinin üzerinde. Kafanı kardeşine doğru çeviriyorsun ve apüş arasından zıplayan çocuğu görüyorsun, parşömen elinde koşmaya başlamış durumda. Daha kardeşinden bir kaç metre uzaklaşmışken, kunailerini çantana kaldırıyor ve 2 shuriken çıkartıyorsun. Kollarına odaklanıyor ve chakranın vücudunda gezip zaten hali hazırda mükemmel olan kas gücünü bir kaç tık daha yukarıya çekiyorsun ve çocuğun ayaklarına doğru shurikenlerini mükemmel bir hızla fırlatıyorsun.

Zekanın da çok parlak olmamasından mütevellit gücünü gerektiği şekilde ayarlayamıyorsun, hatta eline chakra verdiğinden mütevellit gücünü orantılı kullanman zaten çok olası değil. Çocuk senin soluna doğru koştuğundan her iki ayağını da vurman imkânsız, bu yüzden shurikenleri çocuğun solda kalan ayağına, dizinin alt kısmına doğru dik gelecek şekilde nişanlıyorsun.

Fakat aşırı güçlü olman ve shurikenlerin her ne kadar kalitesiz de olsa keskin olmarından mütevellit, ilk shuriken çocuğun sol ayağının kalf kasına giriyor ve çocuğun da çocuk olmasından ötürü, kalf kasını parçalıyor ve diğer taraftan çıkıveriyor. İkinci shuriken ise çocuğun ayağına saplanıyor ve alt ayak kemiğine saplanarak kalıyor.

Çocuk yere sendeleyerek düşüyor ve çığlık atarak yerde kıvranmaya başlıyor, parçalanan ayağını tutarak.

Motivasyonun seni kamçılıyor ve muhteşem bir haz ile doluyorsun. Göz bebeklerin ufalıyor, elindeki diğer 3 shurikeni çıkarıyor ve senin klonlarınla uğraşan diğer çocuklara kafanı çeviriyorsun aniden. Zaman yavaşlıyor, içerlerinden bir tanesinin bir şeyler bağırarak, klonlarından birini yana doğru yuvarlanarak atlattığını görüyorsun. Çocuğa doğru koşmaya başlıyor. Fakat sen çoktan sağ elinin işaret ve orta, orta ve yüzük, yüzük ve serçe parmağının arasına yerleştirdiğin shurikenlerini aynı anda, her bir çocuğun ayaklarına gelecek şekilde fırlatmış oluyorsun. 3 tane shuriken havada aşırı geniş bir yay ile falso çizerek, mükemmel bir isabet oranı ile hedeflerini buluyorlar.

Yerdeki arkadaşına doğru koşturan çocuğu sol diz kapağından vuruyorsun ve muhtemelen sakat bıraktığın çocuk da yuvarlanarak yere düşüyor. Klonlarınla uğraşan bir diğerinin baldırına komple gömülüyor bir tanesi. Diğer de bir çocuğun dizinin üst kısmına saplanıyor. Bütün çocuklar yere yığılıyor aynı anda ve meydanı bir çığlık senfonisi kaplıyor.

Bir kaç saniyeliğine gözlerini kapatıyor, şiddetin çığlıklarını dinliyorsun. Gözlerini tekrar açtığında, chakran dalgalanıyor, klonlarının işi kalmadığı için yokoluyor ve kendine geliyorsun. Göz bebeklerin normalleşiyor, omuzların çöküyor ve kolların ağırlaşıyor. Bir kaç saniye daha sonra ise adrenalin patlaması ile gelen rahatsızlıklar geçiyor ve kendini normal hissetmeye başlıyorsun.

Meydanın ortasında, acıyla kıvranan 5 tane çocuğun ortasındasın.

[Yamakawa Mineko]

Bana saldıran çocuğu, ayağına basarak etkisiz hale getirdikten sonra dikkatimi kardeşimin peşinden gidene vermiştim. Çocuk Mineka'nın bacaklarının arasından geçip kaçıyordu. Minekada yada çocukta herhangi bir hasar yoktu. Bu yüzden çocuğun niye kaçtığı anlaşılmıyordu. Tek fark ettiğim detay çocuğun elinde bir şeyler taşıdığıydı. Emin olamasamda elindeki şey sanırım parşomendi. Neden kaçtığı veya ne taşıdığı çokta önemli değildi. Bir shinobi olarak önce vurup, sonra soru sorma felsefesini benimsemiştim ve bunu uygulayacaktım.

Hızlıca kunailerimi çantama bırakıp shurikenleri çıkarmıştım. Çakra yoluyla iki kolumuda hatrı sayılır bir miktar güçlendirip shurikenleri atmıştım. Kollarımda yoğunlaşmış çakra sayesinde shurikenler hafifleşmişti. Attığım iki shurikende göz açıp kapayıncayada kadar hedeflerini vurmuştu.

Aldığı darbe yüzünden yerde kanlar içinde kıvranan çocuk içimde bir şeyleri kıpraştırmıştı. O anki algım, düşüncelerim ve hislerim tamamen değişmişti. Yüzüme yüzüme vurup hareket etmeyi sıcaklıktan inanılmaz zorlaştıran Güneş bile bir başka güzel gözüküyordu. Çocuktan akan kanları ve parçalanan kasları gördükçe içimdeki şey daha fazlasını görmek için beni kamçılıyordu. Sivillere özelliklede çocuklara karşı kontrollü güç uygulamamı isteyen vicdanımın ve mantığımın son kırıntılarıda içimdeki tarif edilemez bu haz duygusu tarafından yok edilmişti.

Derin bir nefes aldıktan sonra elime aldığım shurikenleri hızlıca tek seferde atmıştım. Daha önce hiç başaramadığım bir şekilde tek elden üç shurikenle üç farklı canlı hedefi vurmayı başarmıştım. Hayatımda bir kere bile uyuşturucu kullanmamış olsamda gerek akan kanlar ve parçalanan vücut parçaları; gerekse atışımın muazzam başarısı yüzünden eminim ki kafam bir keşinki kadar güzeldi.

Her şey olup bittiğinde nefes nefese kalmıştım. Kollarım ağrımasa bile ağırlaşmıştı. Bir süre olduğum yerden soluklandıktan sonra yarattığım dehşete dikkatlice bakacaktım. Bir başkası için yaptığım bu şey bir katliam sayılabilirdi. Benim için ise bir sanat eserinden farkı yoktu. Bir sanatçı yıllar süren emeğinin meyveleri olan eserlerine baktığında hissettiği gururu hissediyordum.

Etrafı incelemem bitince önce yerdeki çocuğun karnına boştaki ayağımla bir tekme atıp bayıltmaya çalışacaktım. Sonra az önce tuttuğu bıçağı tekmeleyerek uzaklaştıracak ve kardeşimin yanına gidip bir şeyi varmı diye kontrol edecektim. Kardeşimi kontrol ettikten sonra onun yanından ayrılıp parşomeni çaldığını düşündüğüm çocuğun yanına gidip dikkatli bir şekilde parşomeni alacak ve kıyafetlerimin altında göğüslerimin arasına sıkıştıracaktım. Parşomeni aldıktan sonra, bıçağı çocuğun eriminden uzaklaştırıp üstünü başını arayacaktım. Kim veya kimlerden olduğunu anlamamı sağlayacak bir şeylere bakınacaktım. Arama işi bittikten sonra shurikenlerimi çıkartıp kanı çocuğun üstüne silecek ve aynı şeyi diğer çocuklarada yapacaktım. Bu sırada dışarıdan gelebilecek bir saldırıya karşıda dikkatli olacaktım.

Tüm çocukları inceledikten sonra sis bombasını patlatan adamın yanına gidecektim. Adamın baygın olup olmadığından emin olduktan sonra ayağımla üstünü hafifçe tekmeleyerek silah olabilecek sert cisimleri kontrol edecektim. Böyle bir şey bulursam dikkatli bir şekilde önce onları çıkartacaktım. Sonrasında adamın üstünü detaylıca arayıp kim veya kimlerden olduğunu anlamamı sağlayacak bir şeylere bakacaktım. En son ise adamı ters çevirip sağ elini arkadan sol ayağına, sol elini arkadan sağ ayağına misina ile bağlayacak ve demir kısmı ağzına gelecek şekilde kafa bandımı onun suratına takacaktım. Hareket etmesini kısıtladığım adamı sırtlayıp kardeşimle beraber şehir dışına çıkacaktım. Çıkarken '' Mineka elindeki veledin üstünü arayıp bırak. '' ve ardından kalabalığa dönüp '' Biri bu veletleri hastaneye götürsün. '' dedikten sonra şehrin dışına doğru yol alacaktım.