[Umaru & Tantosha | Aktif Operasyon] Ormanın Derinlikleri

[Yakkai Umaru]

Şaşırtıcıydı. Biraz da üzücüydü. Et yemek için geldiğim akarsuda tek bir vahşi hayvan bile yoktu! Neden bunlar benim başıma geliyordu ki? Tek istediğim et yemekti oysa. Zaten akarsu da akarsu değildi. Akarsudan ziyade küçük bir dereydi önümüzdeki şey. Hatta küçük bir dere bile gördüğümüz su kütlesinin yanında kocaman bir okyanus gibi kalırdı. Ayrıca su kütlesinin çevresi hiç konforlu değildi. Akarsuyun kenarında pek çok ağaç vardı ve ağaçların çoğu: ''Zaten birazcık su var. Onu da içmeyin!'' dercesine suya doğru eğilmişti. Vahşi hayvanlar buraya gelmemekte haklıydı. Eğer ben vahşi hayvan olsaydım ben de buraya su içmeye gelmezdim! İşte bu, Umaru'nun empatisidir!

Çevreyi gözetleyip bundan sonra neler yapacağımızı düşündüğüm sırada suyun üzerinde ilerleyen koyu lacivert bir kumaş görmüştüm. Kumaş, hemen bir hamle yapmazsak görüşümüzden çıkacak gibiydi. Kumaşın, çok az da olsa görevimiz açısından önem teşkil etme ihtimali vardı. İnsandan arındırılmış bir ormanda, insan yapımı bir kumaş görmek pek hayra alamet değildi. Bir ninja bu tür ayrıntılara önem vermeliydi. Yine de abim aksini söylemedikçe kumaşa doğru hareketlenmek istemiyordum. Banane! Bu lanet görevi önemsemiyorum artık. Kumaşın peşinden koşmayacağım! Çok istiyorsa abim kendisi alsın!

[Yakkai Tantosha]

Bu bölgede herhangi bir akarsu yada ona benzer sulu bir doğal güzellik hatırlamıyordu Tantosha. Olmamalıydı öyle birşey. Bu nedenlede gizlendikleri yerden çıkmak pahasına ilerleyeceklerdi oraya doğru. Gözü ormandan çok kardeşinin üzerindeydi. Ona göz-kulak olmak önceliğiydi.

Suyun oraya gittiklerinde ise gördükleri şey küçük bir su birikintisinden az büyük olan bir akarsuydu. Yeraltından geliyor çok kısa mesafe sonra da tekrar yeraltına dönüyor gibi görünüyordu. Etrafta olağan dışı birşey yok giydi raporu bu yönde yazıp geri dönmeyi düşünmeye başlamıştı abimiz. Ta ki küçük akasu içindeki küçük bez parçasını görene kadar. Koyu lacivert bir bez parçası suyun içinde yüzüyordu ve zamanında müdehale edimzse gözden kaybolacaktı.

Tantosha'nın hızlı düşünmesi gerekiyordu ve öyle de yapacaktı. Hemen yanındai misinayı kunai ye bağlayıp beze fırlattıktan sonra onu çekecekti.

bu karaktere nedense şimdi böyle güzel yazamadığımı bende biliyorum ilerde düzelecektir inşallah şimdilik affınıza sığınıyorum

[GM - Naruto]

Tantosha hızlıca kunaisine misinayı bağlıyor ve fırlatmak için bakınıyor; dar görüşünden eğer bir kaç saniye daha geç kalsaydı çıkacak olan kumaşı son anda tekrar farkediyor ve fırlatıyor kunaiyi. Kunai çok fazla hareketli olmayan hedefini buluyor ve deliyor.

Kumaşı çekiyorsunuz ve inceliyorsunuz. Koyu lacivert kumaşın üzerinde, turuncu bir girdap sembolü var, bunun Konoha shinobi kıyafetlerinde, apolet kısımlarında bulunduğunu az çok biliyorsunuz. Suyun içerisinde kalmasından mütevellit az biraz yokolmuş kan lekesini de görüyorsunuz.

[Yakkai Umaru]

Bundan çok çok çok çok uzun zaman önce, tüm insanlık Umaruftel denilen küçük bir kara parçasının üzerinde yaşıyormuş. Dünyanın yüzde doksan beşinin su ile kaplı olduğu zamanlarmış o zamanlar! O zamanın insanları, yaşadığı küçük toprak parçasının üzerinde mutlu mesut geçiniyorlarmış; fakat her dönemde olduğu gibi, bu dönemde de çoğunluktan farklı düşünen azınlıklar varmış. Bu azınlıklar, dünyanın sadece yaşadıkları toprak parçasından ibaret olmadığını düşünüyor ve başka yaşam alanları bulmak için canla başla çalışıyorlarmış! Onlarca yıl sonra bu çalışmalar sonuç vermiş ve yaşadıkları kara parçasına çok ama çok uzak bir yerde ud şeklinde bir ada bulmuşlar. Buldukları bu ataya Udlantis adını vermişler!
Udlantis'i bulmuşlar bulmasına; ama her yeri su olan dünyada, bulundukları yerden oraya nasıl gideceklerini çözememişler. Gel zaman git zaman, Umaruftel ile Udlantis arasında uzanan bir köprü yapılmasına karar verilmiş;fakat onlarca yıl geçmesine rağmen iki kara parçasını bağlayan köprü tamamlanamamış.

Günlerden bir gün, bir bilim adamı gemi adını verdiği kocaman bir makine tasarlamış. Bu tasarımın hayata geçirilmesine karar verilmesi üzerine köprü projesi iptal edilmiş ve gemi projesine başlanmış; fakat bu projenin de iptal olacağını düşünen bir grup genç ve kanı kaynayan ninja, Umaruftel ve Udlantis arasındaki mesafeyi su üstünden koşarak kat etmeye karar vermişler. Bunu duyan insanlar, genç ninjalara deli muamelesi yapmışlar ve genç ninjaları aşağılamışlar; fakat tüm bunlar genç ninjaları yıldırmamış. Umaruftel'den yola çıkan ninjalar aylarca su üstünde koşmuşlar ve Udlantis'e varmışlar.Udlantis'e varan ninjaların ilk söylediği şey şu olmuş: ''Akıllı köprü arayıncaya dek deli suyu geçer.Bu da tüm dünyaya bir ders olsun.'' Evet! Evet! Evet! Evet! İşte hikaye dediğin böyle olmalı!

İşte benim mükemmellik sınırlarını her gün bir adım daha öteye taşıyan abim de tıpkı bu hikayedeki ninjalar gibiydi! Ben kumaşa hamle yapmaya üşenirken abim kumaşı yakalamıştı bile! Canım abim! Senin kardeşin olduğumdan dolayı gurur duyuyorum!
Abimin yakaladığı kumaşı incelediğimizde, kumaşın üzerinde Konoha Shinobilerinin kıyafetlerinde bulunan bir sembolü fark ettik. Ayrıca kumaşın üzerinde kan izleri de görmüştük. Tüm bu ipuçları sayesinde bir sonuca ulaşmam çok uzun sürmemişti. Burada yalnız değildik. Aradığımız Shinobilerin oldukça yakınımızda olduğunu düşünüyordum. Akarsuyun uzunluğu ve kan izlerinin hala tamamen silinmemiş olması kısa bir süre önce buralardan birinin geçtiğine işaretti.

Açıkçası kafam oldukça karışmıştı. Kumaş parçası yeterli bir kanıt oluşturur muydu ki? Eğer kumaş parçası burada başkalarının da varlığını kanıtlamak için yeterli bir kanıt sayılıyorsa kumaşı alıp köyümüze dönebilirdik.Sonuçta görevimiz sadece ormanda birilerinin olup olmadığını kontrol etmekti. Dövüşmemize gerek yoktu. Yine de ormanda gezinmeye devam etmeli miydik? Anlaşılan işin içinden kendi başıma çıkamayacaktım. Bir bilge olan abime danışmam gerekiyordu. Abiciğimin kulağına doğru yaklaşacak ve ona şu cümleleri fısıldayacaktım: ''Abiciğim. Ne yapalım? Shinobileri aramaya devam mı edelim? Yoksa köyümüze mi dönelim? Belli ki burada yalnız değiliz. Sonuçta görevimiz sadece bu söylentinin doğruluğunu kontrol etmekti.Değil mi?''

[Yakkai Tantosha]

Ve başırı bir hamleyle çekmişti kumaşı abicik. Kumaşı incelediklerinde Konoha şinobilrinin olduğu su götürmezdi. Yani bu ormanda şinobiler vardı. Fakat sorun şuydu; hala burdalar mıydı? Kumaşın üzerinde olan kanlardan birde tabii kumaşın yırtık olmasından burada bir şeyler yaşandığı belli oluyordu. Ayrıca kendisi de bir suiton kullanıcısı olmasına rağmen böyle bir jutsu var mıydı bilmiyordu ama kumaşın içinde yüzdüğü akarsuyun da doğal olmama ihtimali yok değildi.

Eğer sadece kumaşı götürüp "burda kesin birileri varmış ama hala burdalar mı emin değiliz" derlerse bu eksik rapor vermek olurdu. İşte bu da Umarunun sorusunun cevabıydı."Hayır, ne yazık ki bu kumaşın neden bu halde olduğunu anlamadan geri dönemeyiz." Ne yapacaklarını da bilmiyordu. Şimdilik sadece Akarsuya dikkat etmeleri gerektiğini düşünüyordu. kardeşine de böyle söyleyecekti.

telefondan yazılmıştır

[GM - Naruto]

Akarsuyun başında bekliyorsunuz konuşarak. Su akmaya devam ediyor, siz de konuşmaya. Bir kaç dakika sonra elinizdeki kumaşın üzerinden akan su damlaları kesiliyor. Hala ne yapmanız gerektiğine karar vermiş olmadığınız aklınıza geliyor. Araştırmanız gereken bir orman önünüzde sereserpe uzanırken, birbirinize bakıyorsunuz.

Telefondan yazılmamıştır.

[Yakkai Umaru]

Bu ormandan asla çıkamayacağız. Evet, bu ormandan asla çıkamayacağız! Belli ki köyümüzün çoktan evlilik yaşını geçip evde kalmış yetkili dede ve nineleri bizi çekemiyordu. Abimle aramızdaki mükemmel ötesi ilişkiyi kıskandıkları besbelliydi. Amaçları, sonsuza kadar bu ormanda kalmamızı sağlamaktı. Abimin bir görevi tamamlamadan dönmeyeceğini bildikleri için böyle haince bir tuzak hazırlamışlardı bize. Yine de bilmedikleri bir şey vardı. Söz konusu abim ile evlenip beş çocuk yapmaksa, geri kalan her şey benim için teferruattır! Bu lanet ormanda bile yaşarım ben! İlk kızımız Emeru burada emekler, İlk oğlumuz Ommaru ise bu akarsuyun yakınında salıncak kurar belki. İmeru, Amaru ve Lmeru ise büyüdüklerinde şuralarda bir yerde mangal yapar belki. Annelerinin zamanında yiyemediği eti doyasıya yerler!

Ah hayır, hemen pes edersem abur cubur tanrıları tarafından lanetlenirim. Hem çocuklarımızı da böyle bir ortamda büyütmek istemiyorum. Onlar her şeyin en iyisini hak ediyor sonuçta. Bu yüzden son bir kez daha düşüneceğim. İşte bu, Umaru'nun azmidir!

Önümüzdeki dere soldan sağa akıyordu. Kıyafet parçasını ise ilk kez derenin sol tarafından çıkarken görmüştük. Dere fazla uzun değildi gerçi. Bu da kumaşın yerin altından çıktığını gösterirdi. Yine de bu, ormanda daha fazla ilerlememiz gerekmediğini, derenin öbür tarafına geçip başta sol taraf olmak üzere derenin çevresini aramamız gerektiğini göstermez miydi? Yoksa daha fazla ilerlemek istemediğimden mi bu düşünceye kapılmıştım? Bilmiyordum. Yine de bu kadar ilerleme yeterdi. Evimiz biz olmadan üşüyor olmalıydı sonuçta!

Abime dönecek ve: ''Abiciğim. Şu derenin çevresini iyicene bir arayalım ne dersin?'' diyecektim. Eminim ki abim bu fikrimi onaylayacak ve güzel bir plan oluşturacaktı. Çünkü o yer yüzündeki en akıllı insandı!

Tükenmez denilmesine rağmen tükenen kalemle yazılmıştır.

[GM - Naruto]

Kapalı konu

Tantosha ilk pasiflik uyarısını almıştır. O da yazınca konu ilerleyecek.

[Yakkai Tantosha]

Kardeşiyle ne yapacaklarına karar vermeye çalışıyorlardı Tantosha ve kardeşi. Kardeşi artık sıkılmıştı buradan bunu biliyordu. Biliyordu ama elden bir şey gelmiyordu. Buldukları bu kumaş parçası sadece yeterli değildi ona göre. Bir şekilde daha iyi deliller bulmalılardı burda konoha shinobilerinin olup olmadığına dair. Aldığı bir görevi yarım bırakmak veya yarım yamalak tamamlamak istemiyordu.

Endişendiği tek şey görevi yapmak yada yapamamak da değildi abinin. Eğer ormanda birileri varsa ve yakalanırlarsa kardeşinin hayatı da tehlikeye girmiş olurdu. Onun korkusu da buydu. Özellikle kardeşi yakınlardaykan tehlike istemiyordu. Fakat bir yandan da kardeşine örnek olmalıydı ve o da böyle beklerken pek mümkün değildi. Hayır, kardeşine böyle örnek olamazdı. O daima yapılması gerekeni yapmalıydı. Hep öyle yapmıştı ve bundan sona da öyle yapmalıydı.

İyide yapılması gereken neydi? İşte onu bir türlü düşünemiyordu. Gerçek anlamda hiç bir şey düşünemiyordu Tantosha. eğer bu yerde birileri varsa ve onu aramak için görüşlerini açmak kendilerini de görünür yapardı. Ki bu da bir sürü sorun getirirdi. Öte yandandan burda bekleyerek de bir yere varamazlardı. Durumun en umutsuz göründüğü anda kardeşi bir öneri sunmuştu. Gerçi o da aynı kapıya çıkıyordu ama galiba yapacak en mantıklı şey de oydu.

[GM - Naruto]

Umaru'nun önerisiyle beraber derenin kenarını incelemeye başlıyorsunuz. Ağaçtan ağaca zıplıyor ve derenin bir sağına, bir soluna geçiyorsunuz. Akıntının geldiği yöne doğru ilerliyorsunuz bunu yaparken. Derede başka bir yabancı cisim göremiyorsunuz, lâkin siz ilerledikçe, derenin ilerisinden gelen bir ses duyuyorsunuz. Ses, birisinin acı çığlığına benziyor. Bir erkeğin sesi. Yakındaki bir dala konuyorsunuz. Ses kendini tekrarlamıyor, fakat geldiği yönden az çok eminsiniz. Dere biraz sağa kıvrılarak devam ediyor, sık ağaçlar da derenin üstüne doğru eğilmiş durumda. İleride birilerinin olduğu kesin.