[Bachuru&Ishio&Kageri | Aktif Operasyon] Casus ve Sadakat

[Kamiwaza Kageri]

Tüm hayatımı adadığım ve bir saniye dahi pişman olmadığım inancıma yapılan saldırıya karşılık verirken bir saniye dahi düşünmemiştim. Hem... Neden düşüneyim ki? Bu görevden, köyden ve hatta kendi hayatımdan daha üstün gördüğüm bir gerçek için neler yapmazdım ki? Fakat, aynı zamanda, yapmamalıydım da. Bir shinobi olmak bu demek değildi. Standart hale getirilmiş kurallara, mükemmel bir şekilde, uyarken; görevleri yerine getirirken de yaratıcı olmanı isterler, tanrılar hatta en az tanrılar kadar... Bu gibi durumlarda, kendimi, yaptığım kariyer tercihini sorgularken buluyordum. Hele hele, aynı gece ikinci kere yanılmışsam, daha da fazla!

İçimde büyüyen hırsı, kontrollü bir şekilde, Kagami üzerine boşaltırken -aslında- sonucunu pek düşünmemiştim. Naciz grubumuzda, eylemlerin sonuçlarını düşünecek adam ben değildim. Yine de, her şeye rağmen... Kagami'nin yapacaklarını, ne ben, ne de grubun diğer elemanlarının tahmin edemeyeceğinden emin... Durun bir dakika! Kagami'nin, makinenin en büyük dişlisi olduğundan neredeyse emindim! Ve bir de şimdi düştüğümüz -düştüğüm- duruma da bir bakın. Yani... Diyeceğim o dur ki... Ben ne anlarım ki (?)

Kagami'nin kızacağını, küçük düşeceğini ve hatta saldırıya geçeceğini düşünmüştüm. Onun yerine, sanki hatunun da yapmamı istediği bir şeyi yapıyormuşum gibi, gülümseyerek beklemişti. Bir de üstüne, gruptaki zayıf halka olduğumu da üstüne bastıra bastıra söylemekten geri durmamıştı. Ben de geri durmamalıyım ulan, diyecek ve... Buna fırsatım kalmadan, Kagami birden harekete geçmişti! Gerek bana yönelik, gerekse salondaki diğer shinobilere yönelik yaptığı konuşması sonlanırken; hatunun bileğinde saklı bir mekanizma harekete geçmiş ve kadının kendi yoldaşlarından birisini hayattan söküp atmıştı!

Göz ucuyla gruptaki diğer çocukları kesip, zaten bildiğim bir şeyi doğruladım, kimse burada ne sikim döndüğünden bihaberdi. Kagami dost muydu, yoksa düşman mı? Aynı zamanda ikisde olabilir miydi? Kesin bir yargıya varma konusunda, gerekli dersi almıştım. Şuanlık kesin bir yargıda bulunmayacak ve Kagami'nin şovunu, en iyi koltuktan izleyecektim sözde... Olayları sonuçlarını düşünmesi gereken adam, Ishio'ya şöyle bir bakış atacaktım. Yolu göstersen bize yeter! Elimi ekipman çantamın üzerine koymuş, gücümü bacak kaslarıma kanalize etmiştim. Bir şey yapacağımdan değil ama... Yapılması gerekirse, yapmayacak da değildim tabi.

[Kai Ishio]

Out: Kardeşimle alakalı bir durumdan ötürü önümüzdeki 2 gün yazamayacağım. Pas geçip cezamı kesebilir, mesajı imha edebilirsiniz. Bekletmek istemem. Sonraki tur burada olacağım.

[GM - Naruto]

Kapalı konu

İki oyuncu da yapacaklarına karar vermek için Ishio'yu seçtiği ve Ishio da en az 2 gün yazamayacağını belirtmiş olduğu için, Ishio'ya bildirilmiş pasiflik çerçevesinde herhangi bir uyarı vermiyorum. Ancak konunun ilerleyişindeki ivmenin bozulmaması için, sadece bu tur için Ishio da diğer grup üyeleri gibi hareketsiz kalmayı tercih etmiş olarak değerlendirilmiştir. Bu durum ile ilgili olarak Bachuru veya Kageri'nin herhangi bir itirazı bulunmakta ise, bunu pasiflik süresi içinde bildirmesi gerekmektedir. Aksi takdirde pasiflik süresi tüm oyuncular için GM mesajı ile birlikte işlemeye başlamış bulunmaktadır.

İki shinobi şaşkın bir şekilde birbirlerine bakarken, Kagami’nin sözlerinin ardından, yerde yatmakta olan ölü shinobiye bakıyorlar. Kagami sert ve kararlı adımlarla shinobilere doğru ilerlerken, iki shinobi ile arasındaki mesafe birkaç metreye kadar düşüyor. İki shinobiden sağ tarafta olanı, cesaretini toplamayı başardığı anda “Kaptan… Siz neler diyorsunuz?” diyebiliyor. Kagami ise bu soruya, boşta olan eliyle shinobinin karnına bir yumruk indirerek cevap veriyor! Birden nefesi kesilen adam iki büklüm kalırken, Kagami bu sefer dirseğini adamın sırtına indiriyor ve adam yere yığılıyor! Derin derin nefes almaya çalışan adam yerde debelenmeye başlarken, Kagami adamın saçından kavrıyor ve ölü shinobinin yanına sürüklüyor. Bu esnada sizlerin gözü, bir an için diğer shinobiye kayıyor. Oldukça sinirli bir halde duran shinobinin saldırıya geçmesi an meselesi iken, bu sefer grubun fahri lideri Ishio’ya dönüyor Bachuru ve Kageri’nin bakışları. Ancak Ishio olduğu yerde hareketsiz bir şekilde durmayı tercih edince, tüm grup hareketsiz kalmayı seçiyor.

Sizin bu hareketsizlik kararınız daha yeni oluşmuşken, sinirlenmiş shinobi bağırarak saldırıya geçiyor. “Seni orospu!” diye bağırarak Kagami’nin üstüne hareketlenen adama sert bir bakış gönderen Kagami, kolundaki mekanizmayı bir kez daha harekete geçiriyor! Kolunu zeminden tavana doğru sallarken, mekanizmadan fırlayan cisim de harekete geçiyor. Ancak bu sefer kavisli bir hat çizen misina adamın boynuna hızla dolanırken, Kagami kolunu sertçe aşağı indiriyor ve hızla saldırıya geçmiş diğer shinobi de birden yere düşüveriyor! Harekete geçmiş olmasının da getirdiği ivme ile yerde sürüklenen shinobi, Kagami’nin ayakucuna kadar geldiğinde, Kagami iki shinobinin de kafasını ölü shinobinin kanına iyice bastırıyor. Adamların ayak çırpınışları acı çektiklerini gösterirken, Kagami adamların kafasını kaldırıyor ve sanki özellikle size göstermek ister gibi “Size nasıl temizlik yapacağımı söylemiştim, değil mi?” diyor. İki shinobinin de ağız çevresi tamamen kana bulanmışken, shinobilerden ilk yere düşeni zar zor “Biz bir şey bilmiyoruz!” diyor. Kagami adamın kafasını tekrar kanlı zemine bastırırken, diğer shinobiye dönerek “Senin söyleyeceğin bir şey var mı?” diyor. Ancak bu shinobi burnundan da gelen kanla birlikte sesi aşırı gripmiş gibi çıkarken “Seni geberteceğim sürtük!” demekle yetiniyor. Kagami ise şeytani bir gülümseme ile adamın kafasını bu kez daha sert bir şekilde zemine çarpıyor. Bu vuruşu ile kendi suratına da bir miktar kan sıçrarken size dönen Kagami “Sizin var mı sormak istediğiniz şeyler? Ne de olsa buraya istihbarat ile ilgili gelmiştiniz!” diyor imalı bir şekilde.

[Kai Ishio]

Kagami'nin konuşmaları kolay sindirilecek şeyler olsa bile Ishio şaşkınlık benzeri bir duygudan ötürü ne konumunu ne de odaklı zihnini bozdu. Bu bir şeyleri batırmış olmaktan ziyade.. Bir şeyleri yanlış yapış olmanın farkında olmak gibiydi. Yahut doğruya giderken çok uzak bir kavşak seçmişlerdi. Düşünecek, tartacak pek bilgiye sahip değildi Ishio. Hain olması şüpheli karargah lideri. Hain olması şüpheli karargah shinobileri. Bu shinobilerden birinin sıçrayan kanları. Herkesin birbirini hain olarak damgalayıp saldırdığı bir senaryo. Kunai gözlerinin önünden geçip giderken tepkisiz kalmasını buna bağlıyordu. Henüz suçu kanıtlanmamış bir shinobinin ölümüne bu tepkiyi vermek aslında etik değildi Ishio için. Ancak ihtimaller o kadar fazlaydı ki, istemsizce birşeyler öğrenmek için olayları akışına bıraktı.

Ishio'nun aşırı kontrolsüzlüğe rağmen odanın diğer sarışını tamamen tezat hareket ediyordu. Şüphelendiği üç shinobiyede ölümcül saldırılar yapmak yerine muhtemelen birini öldürüp diğerlerini korkutmak üzerine kurduğu planını uyguluyordu. Yumruk, dirsek, tekrar harekete geçen mekanizma. Ki bu mekanizma Ishio'nun o an için hayran kaldığı birşeydi. İki shinobide zemine yayılırken, Ishio'nun olmayan planını bozan tek şey, Kagami'ye saldıran shinobi olmuştu. Yaptığı bu hareket bile başlı başına hain olaran nitelendirilmesine yetiyordu. Ve bu Kagami'yi muhtemelen daha çok sinirlendirmişti. İki shinobinin yüzünü kana bularken Ishio, odadaki asıl kontrolsüz kişinin bu bayan olduğunu kavramaya başlamıştı.

Yazılı kuralların ne dediğini bilmiyordu ancak sadece bir şüphe için, kendi köyüne bağlı bir shinobiyi öldürmenin cezasını merak etti. Daha sonra bunu görüp de engellememenin cezasını... Dostlarının bakışlarını üzerinde hissediyordu. Odadaki kan kokusu, gergin ve vahşi ortama rağmen hala kendisine güveniyor olduklarını bilmek, üzerindeki donukluğu atmasını sağladı. Kagami'nin yaptığı doğru bir temizlik değildi. Kagami'nin yaptığı saf bir barbarlıktı. Hatta fazla otoriter düşünürse şüphesiz ki cinayet işlemişti.

Oturduğu sandalyede yavaşça dikleşirken harekete geçmek için hazırlandı. Kagami bu karargahın başına geçecek kadar güçlü bir shinobi olsa dahi, Ishio dostlarıyla birlikte onu zaptedebileceğini biliyordu. Şimdiye dek gördükleri tek şey kullandığı mekanizma olsa dahi zaten fazla bir şey sergileyebileceği bir alanda değillerdi. Kolundaki mekanizmaya gelince... Muhtemelen misina ile birleşik silahı yada her ne ise, güdümlü bir şekilde fırlatmasını sağlıyordu. Kol hareketleriyle birlikte yön verebildiği de Ishio'nun aklına kazınan başka bir nokta. Yani Kagami, Ishio'nun hareketini bir tehdit olarak algılayıp kolundaki şeyle saldırıya geçerse, Ishio hareketlere bakarak bundan kaçınabilirdi. Dostlarının da bunu farkettiğinden emindi ancak düştükleri nokta konusunda bariz bir suçlu olma duygusu yaşıyordu Ishio. Bu durumda; yem, dikkat dağıtma aracı kendisi olmalıydı.

Hızlı bir şekilde ayağa kalkarken ellerini iki yana açtı Ishio. Hayvansal içgüdüleriyle hareket eden biriyle konuşacaktı ve aklına yatan en mantıklı pozisyon buydu. ' Ben bir tehdit değilim.' şekli. Yinede bu kadar silik olmak istemiyordu, ayağa kalkarken topuğuyla oturduğu sandalyeyi geriye itti Ishio. Hem kendini belli etmek, hem de mekanizma harekete geçerse kendini kısıtlayan bir sandalyeden kurtulmak istemişti. " Elbette var. Fakat yetkili sizsiniz Kagami-san. " Yana açtığı sağ elinin işaret parmağıyla ayaklarının altında yatan shinobilerden birini gösterdi. " Ancak bu şekilde sorgulamanıza izin vermeyeceğim. Öldürerek, kana boğarak.. Yinede eğer o 'kesin' bilgilerinizi benimle paylaşırsanız, size katılabilirim. Bir hainin kanını akıtmak işime gelir. " Eğer cümlesini tamamlayabilirse... Ya Kagami'nin huyuna gidecek ve ortamı sakinleştirecek ya da Kagami için yeni bir hedef olacaktı. Sakinleşirse sorun yoktu, ki Kagami gerçekten şu anda ne yaptığını bilerek hareket ediyorsa, Ishio'nun ne yaptığını anlayabilirdi. Bir nevi ikili oynamıştı Ishio. Kagami'ye amacını açıklarken aynı anda kaçak shinobilere de lafı çakmıştı. Diğer bir senaryo, Kagami söylediklerini ters anlar ve Ishio bir hedef olursa, kaçınmak için basit bir planı hazırdı. Mekanizmanın çalışma mantığını biliyordu. Çevresi kaçmasına izin verecek derecede açıktı. Ve onu rahatlatan kısım, eğer Kagami ona saldırırsa, dostlarının onu durdurması için açık vermiş olacaktı.

[Kamiwaza Kageri]

Kagami'nin kendi yoldaşlarına vurduğu her darbe ve adamların yüzlerindeki şaşkınlık... Elbette, Kagami haklı olabilir, dövdüğü yoldaşları gerçekten de casus olabilirdi. Fakat aynı şekilde... Kagami'nin vahşi doğasına bakacak olursak, kendi suçunu, yoldaşlarına aksettiriyor da olabilirdi. Hatta ve hatta, burada ki her şey de bir dümen olabilirdi. Neden olmasın? Döven de, dövülen de... Aynı amaca hizmet etmek için, basit birer bedel ödüyor olabilirdi. Hangi seçenek, hangi ihtimal doğru olursa olsun... Kagami'nin sinsi bir hamleyle shinobilerden bir tanesini öldürmüş, diğerlerinin de, neler olduğunu anlama şansı bırakmadan öldürmesini takdir edecek değildim. Shinobi olmak demek bu demekti, tabii, ben ne düşünüyor olursam olayım. Suikastçı olmanın doğası buydu ve bende Kagami'ye karşı hissettiğim negatif duyguları, işime karıştırıyor olabilirdim tabii...

Bir daha düşündüm de, hayır... Kagami'nin, elemanları sorgulama şansı olmadan parçalamasına göz yumacak değildim. Mesele sadece etik değildi ki! Heriflerin, şayet gerçekten de casus iseler, bize verebileceği kritik bilgileri; elemanların da söylediği gibi bir orospunun, aylık döngüsündeki duygu değişimi yüzünden kaybetmeye göz yumacak değildim. Hayatta her zaman, konuklara iyi karşılamaya önem verdiğimi de söylemeden edemeyeceğim tabii... İnsanları iyi karşılayan insanlara bir sempati duymamam imkansız. Kendilerinden kat kat daha güçlü olan Kagami'den dayak yiyen adamlar, bunu hak ediyor.

'Ve, tabii ki, duygularımı işe karıştırıyorum! Neden olmasın ki? Hayattaki amacım, asla bulunamayacak olan bir şeye duygusal saplantım değil de nedir? Böyle aptalca bir soruyu, lütfen, duymamış olayım...'

Bizim oğlan, Ishio'da, benim gibi düşünüyor olmalıydı. Kagami'nin herifleri öldüresiye dövmesine izin vermeyeceğini, her zamanki diplomasisine gölge düşürmeyecek bir keskinlikte, belirtmişti. Bu sefer konuşma ve gerekirse aptala yatma işini ona bırakacaktım. Geri planda kalacak ve koltuğumda oturmaya devam edecektim. İşleri dostlarımın sırtına yüklemek ve risk almamak için değil, bizzat onların göremediği kör noktalarını kapatmak için, elbette. Oyunu, geriden kurmayı planlıyordum -kelimenin her iki anlamıyla da- Oturmaya devam edecek ve Ishio'nun tüm dikkatleri çekmesine izin verecektim. Eğer Kagami saldırgan bir profil izler ise, karşı saldırıya geçmek için bedenimi ve özellikle zihnimi buna hazırlamayı planlıyordum. Fakat hatun, Ishio'nun vahşi cazibesine yenik düşecek olursa... Dikkatimi, Kagami'nin hareketlerine ek olarak; onun patakladığı elemanlarla paylaşacaktım. Kagami'nin yoldaşlarının yerdeki hareketlerini inceleyecek ve neler yaptıklarını - yahut neler yapamadıklarına- dikkat ederek; onların nasıl tipler olduğunu üstün körü incelemeye çalışacaktım. Şayet, hepimiz casus olsak ve suç benim üstüme kalsaydı... Mümkün olan en kısa sürede, yoldaşlarımı kendi silahıyla vurmaya çalışırdım. O yüzden... Elemanların yerdeki tepkileri, görebilirsem yüz ifadeleri, bu davanın çözülmesi için önemli bir noktaydı.

[Yumasaki Bachuru]

Bir insanın bir diğerine savaşta saldırması üzücü bir olaydı. Savaş anında rakiplerini bir sinekten fazla görmeden, onlara hınç alırcasına işkence eden biri savaş suçlusu olarak görülürdü; beraber çalıştığı yoldaşlarıyla ilgili elinde- varsa- casuslarla iletişime geçtiği bilgisi olan birinin şu an yaptığı şeyler de doğru karşılanamazdı. Kadın, Bachuru'nun gözünde zaten tuz tanesi kadar olan güvenilirliğini de kaybetmişti; artık eğer dürüstse ve adamları etkisiz hale getirerek doğru şeyi yapıyorsa bile bir insan olarak yapmıyordu bunu. İşin içinde öfke vardı ve bu öfke gencin tüylerini diken diken etmeye yetmişti. İnsanların göz bebekleri büyüdüğünde ve tüyleri diken diken olduğunda, renkleri daha iyi ayırt edebilirler ve dikleşen tüyleri bazı durumlarda rüzgarın etkisini bile hissetmelerine sebep olabilir. Hayvansal bir özelliktir, vücut harekete geçmeye hazırlanır kendiliğinden; zihin bunu istemese bile.

Bachuru'nun hareket etmemesinin tek sebebi Ishio'nun hareket etmemesiydi. Oy birliğiyle acil durumlarda onun komut vermesine karar vermişlerdi ve bu karara uyacaktı. Arkadaşına güveni bir yana, arkadaşlarının kendine olan güveni önemliydi. Kadın henüz delirmeye başladığında saldırmak istemiş, engellemek istemişti. Ama arkadaşına komutları vermesini söyledikten sonra onun komutlarını beklememek kendine olan güvenilirliği azaltırdı. Bachuru saldırdığı anda bir takım değil, bir birey olurdu; ve örümcek belaya girmekten değil, belaya yalnız girmekten korkardı. Bulundukları salon kahramanlık yeri değildi. Daha iyi bir adamın yeri değil burası.

Bekledi ve Kagami'nin, bir arkadaşını öldürüp diğerini sebepsiz yere dövmeye başlayan kadına saldıran adamı dövüşünü de izledi. Gözleri Ishio'nunkiyle buluştuğunda, Ishio yerinden kalkıp ellerini iki yana açmıştı bile. Büyük ihtimalle kadının dikkatini üzerine çekerken öfkesini kendinden uzaklaştırmaya ve pasif duracağına inandırmaya çalışıyordu. Bachuru bir köpek değildi, ama bir av köpeğini sahibinin yanında izlemiş ve bir takım olma konusunda çok önemli bir şey öğrenmişti; köpekler sahiplerinin nereye baktığını takip edebilirlerdi. Mekanizmaya karşı hazır, kaçabileceğini düşünüyor.

Kaçamazdı, kadın iki şinobiyi aynı anda dövmüş ve misinası birinin boğazına dolayarak mekanizmanın sadece bıçağı geri çekmeye yaramadığını kanıtlamıştı. Ishio'nun iki eli de ana gövdesinden uzaktayken kendini savunma şansı yoktu. Kageri, yerde olup bitenleri izliyordu; yerinden kalkmasa da tetikte olduğu hafifçe titreyen vücudundan belliydi. Olanları anlamaktan çok, olup bitene göre harekete geçmeyi planlıyordu biraz öncesine kadar örümceğin planladığı gibi.

Bachuru Ishio'nun konuşmasının arasında, onunla beraber ayağa kalktı. Arkadaşından uzaklaşmayacaktı, zaten Ishio'nun da kadına fazla yaklaşmak gibi bir amacı yoktu. Kadın eğer arkadaşına saldırırsa, bunu bedeniyle yaparsa bel çantasındaki misinayı Ayatsuito tekniğiyle kullanarak mekanizmanın olduğu kolunu bedenine bağlamayı planlıyordu; yahut üçlüden herhangi birine mekanizmasıyla saldırırsa bel çantasından çıkardığı şey bir kunai olacak ve onunla misinanın ucundaki bıçağı hedefinden saptırmaya çalışacaktı. Yavaş kalırsa, en azından misinaya bir saldırı yapabilirdi. Sonuçta saplanmış bıçağı çıkarmazsa medikal müdahale için zaman kalabilir ve kan kaybını azaltabilirdi. "Zaman kazanıyor, yaptığı sorgulama değil kaos yaratmak." dedi soğuk bir sesle yanındaki arkadaşlarına, gözleri açılmış ve çoktan giden gülümsemesi yerini asık bir surata bırakmıştı. Kadının bir canı daha almasına izin vermeyecekti.

[GM - Naruto]

Ishio’nun hamlesi ile Kagami’nin başlattığı vahşet birkaç saniyeliğine duraksıyor. Hepiniz pozisyonlarınızı almış ve dikkatli bir şekilde izlemeye koyulurken, Kagami Ishio’nun cümlelerinden sonra elinin altındaki iki adamın kafasını sertçe yere bırakıyor. Bu bırakış ile birlikte adamların suratından bir yara daha açıldığına emin olabiliyorsunuz. Kagami adamlara eğmiş yüzünü sizlere karşı çevirdiği anda ise, etrafınızı kan kırmızısı bir duman sarıveriyor! Siz her ne kadar kendinizi Kagami’nin olası saldırısına hazır etmişseniz de, birden odada yayılan ve giderek omuzlarınıza baskı yapmaya başlayan bu kan kırmızı duman altında ezilmeye başlıyorsunuz! Birkaç saniye sonra nefes alamadığınızı anladığınızda, dumanın kaynağının Kagami’nin suratındaki kanlar olduğunu anlayabiliyorsunuz. Kagami’nin suratındaki şeytani sırıtış ve ağzından akan kanlar, onu doğadaki yaşayan en vahşi hayvan kıvamına getirirken, çaresizce yapabilecek bir saldırı arıyorsunuz. Ancak nefessizlik ve üzerinizdeki ağırlık sizi o kadar etkisi altına alıyor ki, ölmenin bile çok daha mantıklı bir seçenek olduğunu düşünüyorsunuz!

…

Ishio’nun hamlesi ile Kagami’nin başlattığı vahşet birkaç saniyeliğine duraksıyor. Hepiniz pozisyonlarınızı almış ve dikkatli bir şekilde izlemeye koyulurken, Kagami Ishio’nun cümlelerinden sonra elinin altındaki iki adamın kafasını sertçe yere bırakıyor. Bu bırakış ile birlikte adamların suratından bir yara daha açıldığına emin olabiliyorsunuz. Kagami adamlara eğmiş yüzünü sizlere karşı çevirdiği anda ise…

…

Kagami Ishio’nun cümlelerinden sonra elinin altındaki iki adamın kafasını sertçe yere bırakıyor. Bu bırakış ile birlikte adamların suratından bir yara daha açıldığına emin olabiliyorsunuz. Kagami adamlara eğmiş yüzünü sizlere karşı çevirdiği anda ise birkaç saniyelik bir afallama yaşıyorsunuz. Yüzünde yerli yersiz bir gülümseme bulunan Kagami yavaşça doğrulurken, vücudunuzun hareketsiz kalmış olması sizi daha çok ilgilendiren bir duruma dönüşüveriyor! Az önce hissettikleriniz ile gerçeklik duygunuz arasında yaşanan çatışmadan mağlup ayrıldığınıza emin olsanız da, şu an için hayatın devam ettiğini fark etmiş olmak sizi kuşkulandırıyor. Yoğun kan kırmızı duman, ağırlık hissi, nefessizlik ve Kagami’nin şeytani suratı… Bunların hepsinin son derece gerçek olduğuna adınız kadar eminsiniz. Ancak şu anda bu gerçekliği var olmayışı, elbette aklınıza genjutsu fikrini sokuveriyor. Ne var ki hiçbir el mührü yapılmadan böylesine bir genjutsunun gerçekleştirilmiş olmasına da ihtimal veremiyorsunuz. Ayrıca yaşadıklarınızın bir genjutsudan çok daha gerçek ve hissedilebilir olduğu noktasında da hiçbir kuşkunuz bulunmuyor. Kısacası, birkaç saniye önce bu odanın içinde ne döndüğüne ve Kagami’nin nasıl bir yaratık olduğunu hiçbir cevap veremiyorsunuz.

Kagami yerinden yavaşça doğrulurken, siz de içine düştüğünüz şaşkınlığı bir kenara bırakarak olaya odaklanıyorsunuz. Sert bakışları ile sizi yakalayan Kagami, özellikle dikkatini Ishio’ya vererek “Yöntemlerim hoşunuza gitmemiş olabilir, ancak yapılması gereken bu.” dedikten sonra yavaşça size doğru adımlamaya başlarken “Ancak buraya istihbarat için geldiniz, bu yüzden size de kulak vermem gerekir.” diyor. Cümlesi bittiği anda yavaşça Ishio’nun yanından geçen Kagami, kanlı eli ile Ishio’yu sol kolunda hafifçe iterek kendisine yol açıyor. Ardından Kageri’nin yanına bir sandalye çekiyor ve yine elinde hiç kan yokmuş gibi, Kageri’nin sol omzundan destek alarak kendisini sandalyeye bırakıyor.

Hareketleri oldukça rahat görünen Kagami, pek de size saldıracak gibi durmuyor. Ancak birkaç saniye önce hissettikleriniz ve Kagami’nin vahşi doğası, bir an için bile tedbiri elden bırakmamanıza neden oluyor. Kagami ise, yüzüne yerli yersiz bir gülümsem yerleştirirken Kageri’ye dönüyor ve yerdeki shinobileri kastederek “Onlara göz kulak ol.” diyor kaçamak ve flörtöz bir gülümseme ile. Sandalyesine daha rahat bir şekilde oturan Kagami bakışlarını Ishio ve Bachuru’ya çevirdiğinde ise “İstihbarat bundan yaklaşık iki hafta önce bana ulaştı. Limandaki gemilerin hemen hepsinde bir köstebeğim vardır. Onları yeteri kadar beslediğin ve koruyup kolladığın sürece, sana istediğin bilgiyi verirler. Yaklaşık bir ay önce de limana yanaşan Shinpi isimli gemide çalışan Kishi Shimei isimli miço, geminin kaptanının Yıldırım Ülkesi’nde shinobiler tarafından çağrıldığını ve uzunca bir konuşmanın yaşandığını söyledi. Ben de kendisine bir dahaki seferde tüm olan biteni izlemesini söyledim. Gemi buradan Yıldırım Ülkesi’ne hareket ederken, Shimei’nin hareket etmeden önce söylediğine göre üç tane shinobiyi de beraberinde götüreceklermiş. Shinobiler ve kaptan arasında geçen konuşmadan anladığı kadarıyla, shinobiler Takigakure shinobileriymiş. Bu kısma kadar her şey açıkken, bundan sonra işler karışmaya başladı.” diyor. Ardından derin bir nefes alıp yerdeki adamları kontrol eden Kagami “Shinpi isimli gemi limanımıza geldiğinde, tayfası tamamen değişmişti. Kaptan hariç hiçbir tayfa geri dönmemişti. Elbette bu durum şüpheliydi ve doğruca geminin kaptanına neler olup bittiğini sorduk. Ancak geminin kaptanı, Shinpi’nin artık Yıldırım Ülkesi’ne ait bir gemi olduğunu söyledi. Düşünebiliyor musunuz, bir ülke, alelade, hiçbir özelliği olmayan bir yük gemisini satın alıyor. Neden sizce?” diyerek anlatımını bitiriyor. Ancak sorusuna herhangi bir cevap beklemeden “Bu durumu elbette Daimyo-sama’ya ilettik, daha doğrusu ilettiğimizi düşündük. Daimyo-sama’dan hiçbir cevap gelmeyince, bilgiyi bir kez daha gönderdik ve yine hiçbir cevap gelmedi. İşin ilginç tarafı, bilgi ulaştırması gereken adamlarımın hepsinin teker teker ölmüş olmasıydı. Anlayacağınız, 3 olay yaşandı… Takigakure shinobileri limanımıza izinsiz girdi ve gizlice Yıldırım Ülkesi’ne gitti… Bu olay yaşandığında devriyede, şu an ölü olan arkadaşımız vardı… Daimyo-sama’ya gönderdiğim iki habercimin öldürülmesinde ise, sırasıyla bu iki arkadaş devriyedeydi.” diyor ve hemen ardından “Şimdi ne düşünmem gerekiyor, 3. göz olarak sizler söyleyin.” diyerek konuşmasını sonlandırıyor.

Kagami’nin konuşması esnasında, Kageri özellikle yerde yatan shinobilere dikkat ediyor. Kagami’nin her bir kelimesinde yüzlerinde öfke belirse de, muhtemelen korkuları sebebiyle konuşmamayı tercih ediyorlar. Bunda yedikleri dayağın da payı olacak ki, Kagami anlattıklarını bitirdiğinde, içlerinden bir tanesi “Bizim devriye işlerimizi düzene koyan sendin! Ayrıca hiçbirimizin olaylardan haberi bile yoktu! Sadece kendi bildiğin şeylerin günahını bize yükleyemezsin!” diyor. Bundan cesaret alan diğer adam da “Bu tezgahı sen kurdun orospu ve biz bozmasını da biliriz! Devriyedeki diğer shinobiler geldiğinde, bakalım kendini nasıl kurtaracaksın!?” diyor. Kagami ise sempatik bir şekilde onlara döndüğünde “Merak etmeyin, sizleri yavaş yavaş öldüreceğim ve ağzınızdan çıkan her bir gereksiz harf için acı dolu dakikalar yaşatacağım.” diyor. Bu konuşmalardan Kageri’nin çıkarabildiği tek sonuç, adamların Kagami’ye karşı öfkeli oldukları oluyor. Ayrıca iki shinobi Kagami ile başa çıkamayacaklarını bildikleri için, korkmuş bir profil de çiziyorlar. Kagami ise, son derece rahat ve kendinden emin bir tavır sergiliyor. Ancak bunun kaynağının anlattıklarının gerçek olması mı yoksa şu anda güç bağlamında ibrenin kendinden yana olduğu mu, burası bir muamma.

[Kamiwaza Kageri]

Ülkede yaşanan malum olaylardan ötürü, rpyi yazmakta geciktik. Grup olarak, yarın, konuya devam etmeye çalışacağız.

Edit: Ben de an itibariyle yazıyorum. Sabah saatlerinde yollayacağım.
Edit2: Yollayamadım. Ciddi anlamda sıkıntılı bir dönem geçiriyorum. Yarın tekrar yazmayı deneyeceğim. Bana verilecek 2. pasiflik cezasına razıyım.

[Yumasaki Bachuru]

Bu olmamalı, hiç bir zaman olmamalı. İnsanlar birbirini öldürürken, başkaları bunu izlememeli; insanlar kendi idealleri doğrultusunda olmayan çatışmalarda ölmemeli. Sırt sırta savaşması gereken insanlar, bir yerleri beraber savunması gereken insanlar birbirlerinin kanlarını bu kadar kolay dökmemeli. Bu köy, bu ülke, bu dünya bu kadar ayrı sınırlarda ve bu kadar öfkeyle dolu olmamalı. Genç örümceği saran şey öfke değildi, şu an kendini koruma isteği de değildi tüylerini diken diken eden ve vücudundaki kasların hepsinin kasılmasına sebep olan şey. Korkuydu, insanların ne kadar vahşi olabileceğine dair gördükleri karşısında on yedi yaşında birinin hissedebileceği tek şey de buydu zaten. Örümcekleri avlanırken görmüştü, avına zıplayan veya bir kuşu kapıp felç eden bir örümceği izlemişti saatlerde; aşık gibi saygı duyarak. O an hissetmemişti bunu, bu korkuyu, bu iğrenmeyi; örümcek yaşamak için yapıyordu zira bunu. Örümcek gülmüyordu, örümcek keyif almıyordu. Yine de Bachuru; daha kendisinin de bunu izlemekten keyif alıp almadığına emin değildi. Midesi bulanıyordu, yoğun nemli deniz kenarı havasından olmalıydı; zihnini bulandırmıştı...

Hayır. Kagami'nin vahşetiyle, kendini sorgularken aslında kadının eline düştüğünü aynı şeyleri kafasında tekrar etmeye başladığında anladı. O kadar düşünce içindeydi ki, vücudunun gerçekten hissettiği baskıyı ve gördüğü garip aurayı ve kadının onlara yüzünü dönüşünü kendi zihninin yaptığı basit bir olay olarak görmüştü. Tekrar ve tekrar, kadının yüzünden çıkan kızıl buhar kaybolana kadar ne olduğunu anlayamamıştı. Şimdi de anladığı söylenemezdi, gerçeklik; kadının illüzyonundan çıkmış olsa da gerçek gelmiyordu artık. Düşüncelerinde ve kendi vahşiliğinde kaybolmuştu, hareket edemese de kadının vahşi gülümsemesini izlerken kendini kötü hissetmemiş ve kendi zihninde dönen şeyleri okumasına yetecek kadar huzur bulmuştu. Reddediyordu bütün benliğiyle keyif aldığı, huzur bulduğu, o kadar da rahatsız edici bulmadığı gerçeğini. Bunu kendine kanıtlamak için kadına saldırmayı bile geçirdi bir an kafasında, yapmayacaktı.

"Üçüncü göz olarak, beraber çalıştığın insanları sorgusuz sualsiz; az önce belirttiği gibi bilmediği bir istihbarat yüzünden, bahsettiğin olaylar olduğunda sadece devriyede olmasından yola çıkarak öldürebilmeni doğru bulmuyorum." diye söze girdi genç olabildiğine soğuk bir sesle. Sesinde az önceki öfkesinden eser yoktu. "Gördüğümüz üzere tek başına alaşağı edebileceğin insanlara karşı bu kadar sert davranman, birini hiç bir şey söylemesine izin vermeden öldürmen de yöntemle açıklanamaz. Eğer bu insanlar bir şey biliyor olsa bile, bunu yapmalarındaki sebebi bilmiyorsun. Bu kadar vahşi ve güvensiz olmanın sebebini bilmiyorum; ancak şimdiden senin hareket etmene izin vererek suçlu olup olmadığını bilmediğimiz iki insanın ağır yaralanmasına ve birinin ölmesine sebep olduk ve bu sayının artmasına izin vermeyeceğim. Ben çok parlak veya politik biri değilim, bu konuda arkadaşıma güveniyorum ve onun sözünü dinleme kararı aldım. Senden ricam senin de aynısını yapman ve şu kana susamışlığına bir son vermen. Seni bu hale ne getirdi bilmiyorum ama, saygı duyuyorum. Yine de arkadaşlarıma veya sana saldırmadıkça başka birine zarar verirsen seni engelleyeceğimi bilmeni istiyorum."

Genç, konuşmasına başlamadan önce en hafif dövüş stansını almıştı bile kadına doğru. Amacı saldırmak değil, saldırmaktan kaçınmayacağını bildirmekti ve kadının da bunu bildiğine emin olmak istiyordu. Ishio'nun lafını dinleyecek, Kagami'nin de aynısını yaptığına emin olacaktı. Dizginleyeceği şey, kadından çok katil olarak yetiştirilen dürtüleriydi. Kadını sakinleştiremezse, kendisini de sakinleşiremezdi; Ishio ve Kageri akıllarını konuştururken Bachuru'nun görevi bu olacaktı.

[Kai Ishio]

Basit bir mekanizmadan fazlası vardı. Ishio'nun kesinlikle baş edemeyeceği hatta anlam veremeyeceği şeyler. Çevresini saracak duman bulutunu engellemek, dağıtmak için bile güç bulamadığında nefes dahi alamadığını anca farketmişti. Boğuluyordu Ishio. Ve bu konuda gerçekliği sorgulamayı dahi akıl edemiyordu. Hareket eden tek şeyine sarıldı, gözüne. Kagami'nin çılgın sırıtışı ise Ishio'yu bariz bir pişmanlığa itiyordu. Bakmasaydı daha iyiydi. Dumanların kaynağını, Kagami'nin vahşi ve kanlı suratını görmese daha iyiydi. Ve tüm bunlara karşılık hiçbir şey yapamamaktansa ölmek daha mantıklı bir tercih gibi duruyordu.

Zaman, uygun olmayan bir şekilde geri sarıldı. Kagami adamları tekrar bırakırken Ishio, aynı şeyleri tekrar yaşayacak olma dürtüsüyle irkildi. Benzer bir gülümseme. Vahşi değil ancak öyle bir eğim çizmişti ki dudakları, Ishio o vahşiliğin her an ensesinde olduğunu biliyordu. Yaşıyordu ancak Kagami'nin insafına kaldığını da biliyordu. Gördüklerinin gerçek olmadığını farketmesine rağmen. Ishio'yu korkutan diğer etken, az önce yaşananları basit bir genjutsu teorisiyle açıklayamamasıydı. El mühürü görmemişti. Bunu gizli olarak yapabileceği bir aralık bırakmadığına emindi. Keza kendisiyle beraber Bachuru'da ayağa kalkmıştı.

Gerçeklik olduğunu sandığı ana geri döndüğünde Kagami'nin adımlarını yakaladı. Normal şartlarda, az önce gördüklerinden sonra bir tepki vermesi gerekebilirdi. Kilitli pozisyonunu bozmadı Ishio. Zaten vahşi olan, hayatını elinde tutan birini kışkırtmayacaktı. Kagami'yi belirli bir noktadan yakalamıştı. Kadın bilgilerini paylaşacaktı. Kageri'nin yanında Ishio fazla uzlaşımcı kalmıştı muhtemelen. Omzuna bulaşan kan lekesine baktı. Şu anda kızıl olan herşey miğdesini bulandırıyordu. Yan dönerek yerdeki shinobilerle Kagami'yi aynı anda görüş açısına aldı. Hala tetikteydi Ishio ancak bu hayatta kalma içgüdüsü gibi birşeydi ve engel olamıyordu. Kagami'nin onu istediği an yere zımbalayabileceğini bilmesine rağmen düştüğü durum ayrı bir ironikti.

Shinpi, köstebek miço, Yıldırım ülkesi, Takigakure. Buraya yollanma sebeplerinden çok daha fazlasını işitiyordu. Ve tüm bu bilgileri birbirine bağlamakta güçlük çekiyordu Ishio. Basit bir geminin satın alınması Kagami'nin vurguladığı gibi fazla garipti. Üstüne Takigakure shinobileri ve onların burada ne elde etmeyi amaçladığı soruları. Diğer taraftan verilen brifingi düşündü. Casus shinobilerin limana girişiydi ana fikir. Ancak Kagami tamamen farklı bir konudan bahsediyordu. Eğer Kagami bunları kurgulamadıysa, tahmin ettiğinden daha büyük olayların içine düşmüştü üçlü. Mesaj yollamakla görevlendirilen shinobilerin ölüm mevzusu ise büyük bir bilgi boşluğu yaratıyordu. Ishio'nun önceliği bu boşluğu doldurmak olacaktı.

Kagami hain olabilirdi. Belkide tahmin ettiği gibi tüm bunları kurgulamıştı. Bu shinobileri dayandığı şüphe ile öldürmesi ise olayı oldu bittiye getirme çabası olabilirdi. Öyle birşey varsa şu anda sekteye uğramıştı. Ishio gelişen olaylar çevresinde bir taraf seçmek zorunda olduğunu hissediyordu. Mantıklı biri olarak Kagami'yi seçecekti elbette. Onun ihanet ihtimalini düşünmeden işbirliği yapmaya çalışırsa, her iki ihtimali de oldukça yakından inceleme fırsatı geçecekti eline.

Bachuru konuşmasını yaparken yerdeki shinobiye bakarak gözlerini ovaladı. Yorulmuştu, üzerine kan dumanı eklenince zihninin yorgunluğu da eklenmişti buna. Bachuru'nun konuşmasından sonra biraz daha rahat bir ifade ile onaylamak için başını salladı. " Şüphelerinizin geçerli olduğunu reddedemem Kagami-san. Ancak sadece şüpheyle bunları yapmanıza karşı çıkmamıza sizde hak verirsiniz sanırım. " Kagami'nin oturduğu yere yaklaşarak onu rahatsız etmeyecek bir yakınlığa sandalye çekti ve oturdu. Tekrar iki yana açtkığı ellerini hızlı bir şekilde birleştirerek bir hamle yapmayacağını belli etti. Ki Kagami'nin bunu zaten bildiğinden emindi. Güvenlik. " Belki ben paranoyağım ama buradaki üçlüden fazlası da olabilir Kagami-san. Şüphelerinizi doğrulama konusunda sizinle işbirliği yapmaya hazırız. Ki anlattıklarınıza bakarsak güvenebileceğimiz tek kişi siz gibi gözüküyorsunuz. " Kafasını yerde yatan shinobilere çevirerek dikkatini o yöne yöneltti. " Ölüyü saklayalım, diğerlerini bir yere kapatalım. Elbet zindan gibi bir yere sahipsinizdir. Diğerlerinden saklarız. Gerçekten birşeyler biliyorlarsa, elimize daha çok bilgi geçtiğinde onları zorlama fırsatımız olur. "

Sesini olabildiğince alçak tutuyordu Ishio. Yerdeki shinobilerin onu duymasını istemiyordu. Birşey olacağından değil, sarışından azar işitmek istemiyordu. " Diğer bir önerim ise, tabii ki uygulamak sizin kararınız, yeni bir haber gönderme denemesi. Bunu açık bir şekilde yaparsak karargahınızdaki diğer shinobilerin durumunu size kanıtlayabilir. Ek olarak bu, mesaj göndermekle görevli shinobileri öldüren her kimse, onları tuzağa çekmek için bir fırsat yaratabilir. Sanırım sizin direktiflerinizle yem görevinin altından kalkabilirim. "

Derin bir nefes aldı Ishio. Hem üzerindeki gerginliği, yorgunluğu atmak istedi hem de az önceki soğuk ortamı biraz kırmak istedi. Şimdiye kadar Ishio rahat olduğunda, kan olayını es geçerse, Kagami'de rahat olmuştu. Ishio uzlaşımcı davrandığında, Kagami'de ona ayak uydurmuştu. Bu döngünün bozulması için bir sebep görmüyordu. " Buraya limana giriş yapması şüpheli casuslar için yollanmıştık. Ancak siz limandan çıkış yapan shinobilerden bahsettiniz. Sanırım olaylar tahmin edilenden daha büyük. Bu konuda bizimle paylaşabileceğiniz birşey var mı ? "