[Nobu | Aktif Operasyon] Tüccarın Arabası

[GM - Naruto]

Sabah günün ilk ışıkları ile gelen çağrı üzerine kendini Daimyo Binası'nda buluyorsun. Daimyo Binası'nın 2. katına çıkıyor ve burada brifinglerin verildiği bir odaya giriyorsun. Odada seni, daha önce köyde birkaç gördüğün Jouninlerden biri karşılıyor. Sana karşı oldukça saygılı bir tavır takınarak seni selamladıktan sonra, hemen konuya giriyor. Jounin sana Okabe Nobura isimli bir tüccarın Hofuna Şehri'nden geldiğini ve mallarını sattıktan sonra tekrar Hofuna Şehri'ne döneceğini söylüyor. Senin görevinin ise, Nobura'yı sağ salim Hofuna'ya ulaştırmak olarak belirtiyor. Yolculuk sırasında sadece sen ve Noburo olacağı söyleyen Jounin, yolculuğun öğle saatlerinde başlayacağını ve hazırlıklarını yapman gerektiğini belirtiyor. Öğle vaktinde Köy Meydanı'ndan Nobura ile buluştuktan sonra yola çıkabileceğini de söyledikten sonra, sana görevinde başarılar diliyor.

Aldığın bu görevin ardından, eğer kafanda bir sorun yoksa, Daimyo Binası'ndan çıkarak yolculuk hazırlıklarına başlıyorsun. Bu işleri de hallettikten sonra, Köy Meydanı'na giderek eskortluğunu yapacağını Nobura'yı bekliyorsunuz.

Pasiflik sınırı şimdilik 48 saattir, konu ilerledikçe ve uygunluk durumu da söz konusu olursa, pasiflik sınırı 24 saate çekilecektir.

[Arashi Nobu]

Kısa bir molaydı köyde boş boş takıldığım bir kaç gün. Tabi boş geçmemişti, antrenmanlarımı devam ettirmiş, en iyi olma yolunda ilerlemeye devam etmiştim. Yaptığım bütün bu fiziksel ve mental egzersizler beni herhangi bir göreve göre daha çok dinlendiriyordu. Artık profesyonel bir shinobi olduğum için sıradan şeyler bedenimi yormuyordu bile. Ne kadar sinir bozucu bir durum. Ancak sınırlarımı aşmak istiyorsam kendimi daha zorlamak zorundayım ve bu kesinlikle köyün sınırları içerisinde yapılabilecek bir şey değil. Gerçek düşmanlar, ölümüne dövüşler hatta belkide ölümün eşiğinden dönmek sınırları aşmamı sağlayacaktır.

Köyün durumu oldukça kötüydü şu günlerde. Gelişmesi gerekiyordu ve bunu sadece biz sağlayabilirdik. Yaptığımız her göreve cebimize yüklü miktarda para sokuyordu. Bu paraları ise köydeki gelişimlere ulaştırdıkça bulunduğumuz yaşam alanı dahada gelişiyordu. Burada, medeniyetin eşiğindeydik. Güzel ve huzurlu topraklarda yaşamak için daha fazla çalışmalıydık.

Bu yüzden sabahın köründe uyanmış ve bir kaç egzersizin ardından Daimyo Binasına doğru yola koyulmuştum. Yeni bir iş vardı. Kısa sürede vardığımda sıradan bir eskort göreviydi. Basit görünüyordu ancak şu içinde bulunduğumuz günlerde, köyün dışındaki yaşam oldukça vahşileşebiliyordu. Görevimi anlatan jounin'e basitçe;

"Bay Nobura'yı nasıl tanıyacağım?" diye sormuştum.

Cevabımı aldıktan sonra başka bir sorum olmayacaktı. Görevimi yerine getirmek için evime çekilecek ve ekipman çantamı kontrol edip, eksiğimi gediğimi tamamlayacaktım. Öğle vaktine kadar dinlendikten sonra köy meydanına gidecektim ve Bay Nobura'ya bakınmaya başlayacaktım. Onu tanımak için görevi aldığım jouninin verdiği bilgiler yeterli olmalı ya da belki o, beni tanıyacaktır.

[GM - Naruto]

"Ha, tabii, unutuyordum tam da." Önündeki genç Jounin, yanındaki döküman dolu masadan bir fotoğraf alıp sana uzatıyor. Fotoğrafta şişman, kel ve ince gözlü bir herifin fotoğrafı var. Onun dışında gayet sıradan durmakta. "Okabe Nobura'nın fotoğrafı. Zaten fotoğraf olmasa da kesin onu tanırsın."

Fotoğrafı aldıktan sonra odadan çıkıyor ve hazırlıklarını yapmak adına evine dönüyorsun. Ardından, vakit gelince, köy meydanına doğru yol alıyorsun.

Köy meydanı, aynı geçen gün devriyeden sonra bıraktığın gibi. Ufak, dairesel bir alan içine kurulu tek kişilik standlar ve üzerlerinde ürünler, meydana bakan dükkânlar ve köyün dört bir yanına dağılan sokaklar, insanlar ve yabancı giyimli az sayıda tüccarlar.

Fakat bir tanesi, dikkatini çekiyor. Şişman fiziği ve üzerindeki biraz da bol kıyafetleri ile, birisi ile konuşuyor. Konuştuğu kişi kesin Nikkougakure'li, fakat konuşma iyi gitmiyor gibi. Ayrıca muhtemelen sabahın erken saatlerinde kafasına geçirdiği takkesini şimdi çıkarmış, yellenmek için kendi suradına doğru sallıyor. Bu mesafeden bile alnından kayan ter damlasını seçebiliyorsun. Ufak bir at arabasının yanında duruyor, tek bir at ile çekileninden. At arabasının içerisi kutular ve geniş, kilden yapılma fıçılarla dolu, fakat atın taşımayacağı kadar da değil.

Uzaktan ikiliyi izlemektesin öğle güneşinin altında.

[Arashi Nobu]

Gerekli bilgileri öğrenmek zor olmamıştı. Zaten görev için ne kadar bilirsek, o kadar başarılı oluyoruz değil mi? Shinobi dünyasının en büyük gücü kesinlikle bilgi. Koruyacağım adam Okabe Nobura. Köyün küçüklüğü insanların suratlarını aklımda tutmamı kolaylaştırıyor. Zira daha önce bir kaç kez de gördüğüm bir adamdı Nobura. Tabi işin içine isimler girdiğinde bırakın koca köyü sadece bir mahalleyi bile tanımak zorlaşır.

Ekipman çantam tamamdı. Her şey, her zaman ki gibi olması gereken yerde. Öğlene doğru şehir merkezine doğru yola çıkmıştım. Güneş tam tepede ortalığı ısıtmaktaydı. Merkeze vardığımda çevrede bir sürü stand vardı, bunlar pazarcıların geçimini sağladıkları seyyar dükkanları sayılır. Diğerleri ise genel olarak alışverişlerini buradan yapar hep. Zaten bu teorik bilgileri hepimiz biliyoruz değil mi? Tek tek sıralamanın maksadı yok. Benim odaklanmam gereken şey görevim olmalı.

Gözümle Bay Nobura'yı aramayı başlamıştım ki kısa süre içerisinde şişko göbeğini görebilmiştim. İnsanların çoğu bu şekilde sağlıksız yaşıyor işte. Bu hayatta yediğimiz bir çok şey bizi sadece zehirliyor. Yağlılar, tuz, şeker ve daha böylesi bir ton yiyecek. Parayı bulunca ne bulsa yiyorlar ve sağlıklarına, formlarına hiç dikkat etmiyorlar. Belkide bunun onlar için bir önemi yoktur ancak ben hayatımı zinde vücudum sayesinde kazanıyorum. Her neyse bu konuda kimseyi yargılamak bana düşmez, en nihayetinde görevim bu şişko adamı korumak.

Koruyacağım tüccar ve karşısındaki bir adamın aralarında oldukça çetrefelli bir sohbet geçiyordu görünüşe göre. Şimdilik sadece geride kalıp, olanları izleyeceğim. İkilinin lafını bölüp, saygısızlık etmek ve kötü bir önyargı bırakmak istemem. Muhabbet bittikten sonra ise Bay Nobura'nın yanına gidecek ve

"Bay Nobura, ben Arashi Nobu. Sizi korumakla görevlendirildim. İstediğiniz zaman yola çıkmaya hazırım efendim." diyeceğim.

[GM - Naruto]

İkilinin konuşması bir 5 dakika kadar daha sürüyor, lâkin Nobura'nın suradında sinirden ziyade bir tatminsizlik ifadesi var. Konuşma boyunca bir malları gösteriyor, bir elini kolunu sallayarak bir şeyler konuşuyor. En sonunda, istemeyerek herifle el sıkışıyor, ardından takkesini kafasına geçiriyor. Bu sırada da, konuştuğu Nikkougakure'li herif bir tane kutuyu sırtlıyor ve kalabalığın arasında kayboluyor. Sen de bu noktada Nobura'nın yanına gidiyorsun.

Sen yaklaşırken, Nobura'nın da at arabasına doğru yeltendiğini görüyorsun yüzündeki yarı hayal kırıklığı ifadesiyle. Seni görünce arabaya tırmanmayı kesiyor ve sana doğru bakıyor. Senin, onun tuttuğu Shinobi olduğunu farkedince ise at arabasına tamamen binip oturuyor ve konuşmaya başlıyor. "Hoş geldin evlat, tam vaktinde. Bir kaç dakika ver de şu eyerleri ayarlayayım, sen de geç arkaya kutulardan birinin üstüne otur." Sesi enerjik geliyor, surat ifadesinin aksine. "Bu arada ben Okabe Nobura, fakat bunu sanırım zaten biliyorsun."

Bir yandan eyerlerle uğraşırken bir yandan da sana laf yetiştiriyor. Arada sırada derin nefes alışlarını duyabiliyorsun; bu sıcak ona yaramış gibi değil.

[Arashi Nobu]

Ticaret değişik bir meslek. Onu hiç anlayamadım, hep karmaşık geldi bana. Aslında olay basit, toplu bir şekilde ucuza mal alıyorsun ve gezip tozup, onları daha pahalıya satıyorsun. Böylece cebine fazladan para giriyor. Stresten, ölüm tehlikesinden uzak ve çok sıradan. Hiç bana göre değil. Bu yüzden pek bulaşacağım, bulaşmak isteyeceğim bir şey değil ya. En iyisi ben bırakayım, Bay Nobura işini yapsın.

Kısa bir süre sonra izlediğim ikilinin konuşması, şişman tüccarın memnuniytsizlik ifadesi ile sona ermişti. İstediği parayı alamamış mıydı? Yoksa işin içinde farklı şeyler mi vardı? Nobura çok mu cimriydi yoksa karşısındaki halk adamı fakir miydi? Köyün refah seviyesinin düşüklüğü gözle görüşür bir seviyede zaten. Heh... Burada olmamdaki amaç da bu değil mi? Daha fazla para kazanıp, köyde daha fazla hizmetin gerçekleştirilmesini sağlamak.

Tüccarın yanına gittiğimde atına binmeye çalışıyordu. Yoksa beni beklemekten mi yoruldu? Belkide geç kalmışımdır. Kendimi ona tanıttığımda bunun aksi şeyler söylemişti Bay Nobura. At arabasının arkasına oturacaktım, az önce sattığı şu kutulardan birisinin üstüne. Aslında ben yürümeye bile razıyken, oturup yolculuk etmek epey keyifli ve basit olacaktır. Tabi bunu şimdilik köyün yakınlarında yapmak ve açıldığımızda farklı bir strateji izlemek daha mantıklı olacaktır. Neyse onu köyden çıktığımızda düşünürüz.

Arabanın arkasına geçecek ve kendime oturacak bir yer bulacaktım. Ardından korumakla yükümlü olduğum adama;

"Tatsız bir şekilde muhabbet açmak istemem Bay Nobura, ancak görevim gereği sormam gereken sorular var. Sizi endişelendiren bir şey var mı? Beni tutmanızdaki amaç nedir? Sadece bilgi amaçlı soruyorum, yanlış anlamanızı istemem." diyerek sorularımı yönelteceğim. Ha, gerçi yanlış anlasa ne olur? Gideceği yere kadar onunlayım, beni kovamaz ya.

[GM - Naruto]

Sen konuşurken Nobura eğerleri ayarlamayı en sonunda başarıyor ve kısa bir gülümseme beliriyor suradında. Ardından, eğerleri kamçılıyor ve ata yol alması için emrini veriyor. Bu sırada da, senin laflarını dinliyor, ardından konuşuyor;

"Buradan Hofuna'ya gitmek 2, bilemedin 3 gün sürüyor evlat. Benim araba da yavaş, görüyorsun. Yolda da pek kervansaray yok. Hani, Çimen ülkesinde, veya çok uzağa gitmeyelim, Nehirler ülkesinde hep 1 günlük mesafede kervansaraylar dolu. Fakat burada böyle değil, mecbur kenara çekiyorum arabayı dinlenmem gerektiğinde. İşte biri gelse, gece mallarımı çalsa benim oturup adama çay ikram etmekten başka yapabileceğim pek bir şey yok, ehehe. Gece dinlenirken nöbet tutarsın, olur da hırsızlarla karşılaşırsak beni korursun diye tuttum seni evlat, çok özel bir nedeni yok yani. Hatta sen yanımdasın diye saldırmaya bile çekinebilirler."

Ardından tekrar kamçılıyor kahverengi atını ve at temposunu arttrıyor. Meydanın kalabalığını aştığınızdan, araba daha hızlı ilerleyebilir hale geliyor. Ana caddelerden birine girmiş oluyorsunuz. Köy kapısını da uzaktan görüyorsun; köyünüzün bir suru veya o tarz bir koruma yapısı bulunmasa da, bu bir kapınız olmadığı anlamına da gelmiyor haliyle.

Nobura tekrar konuşuyor; "Bu maske niye peki evlat? Sen de yanlış anlama yani, ilk kez maske takan bir Shinobi görüyordum da. Buralardan da değilim, yöresel bir şey mi?"

[Arashi Nobu]

İnsanlar, başka insanlarla tanıştıklarında kendilerini genelde geri çekerler. Bunun en büyük sebebi doğal savunma içgüdülerimizdir. Daha ilk dakikalardan tanıştığımız insanlara kişiliğimizin ayrıntılarını göstermemeye çalışırız. Böylece açığa çıkabilecek zayıf yanlarımızı gizli tutmuş ya da farklı bir şekilde göstermiş oluruz. Böylece karşımızdaki adam hedefini bulamaz, bizi farklı şekilde tanır ve düşmanca davranışlar sergilese bile bizi tanımadığından zayıf yanlarımıza saldıramaz. Kulağa çok saçma geliyor değil mi? Ama olay tam olarak böyle işte. Hepimiz kendimizi geri çekip, davranabildiğimiz kadar soğuk davranıyoruz ki karşımızdakini etkileyebilelim, ondan gizlenebilelim.

Fakat Bay Nobura'da bu pek de yoktu. Bunun en büyük sebeplerinden birisi sanırım adamın bir tüccar olması ve her müşterisine karşı sıcakkanlı davranmak zorunda olması. Kim bilir bu sıcakkanlı tavırlar adamın kişiliğine bile işlemiştir ha? Olmayacak şey değil ya. At arabası yola çıktığında sorularımı sormuştum tüccar adama. O da basitçe cevaplamıştı hepsini. 2 ya da 3 günlük bir yolumuz vardı ve yolda dinlenmek için güvenli bir bölge yoktu. Anladığım kadarıyla sürekli açıkta olacağız ki, bu da dışarıdan gelecek her türlü saldırıya açık olacağımız anlamına geliyor. Önemi yok, bir kaç tane soyguncu pataklamak büyük bir adrenalin patlaması yaratmasa bile azıcık eğlendirecektir beni.

Görevle ilgili konuşması bittikten sonra Bay Nobura, benim hakkında bir şey sormuştu. O anda gözlerim açıldı sonuna kadar ve suratımda görünen tek yer olarak dışarı pörtlediler. Egolarımı tatmin etmem lazım. Egolarım, ego, süper ego, egomania... İşte bütün yelkenlerin suya indiği an, o soğuk, katı shinobi tavırları silinip gitmişti. Önce ön tarafa şöyle bir bakınacağım. Eğer tüccarın yanında oturacak yer varsa arka taraftan sürünerek onun yanına çıkacak ve oturacağım. Eğer yer yoksa öne doğru kafamı uzatacağım ve ardından "Arkada amma baydı bee...!" diyeceğim önce. Sonra adamın sorusuna hitaben;

"Çünkü ben en iyisi olacağım, zaten öyleyim ama. Bir gün herkes benim adımı haykıracak, herkes benim peşimde olacak. Beni tanımalarını istiyorum ancak bu maske ile tanımalarını istiyorum. Benim tipsiz suratıma nazaran bu maske, beni daha da karizmatik gösteriyor. Sence de fena değil mi?" diyeceğim ve Bay Nobura'nın suratının önüne kadar maskemi sokacağım. Böyle gözüne soka soka göstereceğim ona. İyi bir yorum almadan imkanı yok bırakmam. Takdir edecek onu!

[GM - Naruto]

Arka taraftan öne doğru eğiliyorsun zira tam olarak oturacak bir yer yok. Yani aslında var, fakat Nobura'nın totosu biraz geniş olduğundan pek de sığabileceğine inanmıyorsun. Adamdan ne kadar çok ilgi ve alaka istesen de, şu anlık akraba olasın da pek yok, o yüzden olabildiğince öne eğiliyor ve adamla aranda santim kalacak kadar gözüne sokuyorsun maskeni. Nobura'da o anda, şöyle bir kafasını arkaya çeviriyor ve seni santimle önünde bulunca, biraz boş bulunuyor ve donakalıyor. "Ehe, yeğenim... Fena değilmiş. İyimiş yani..." Hani, ses tonunda bi beğenmemezlik yok, veya ona benzer bir ton. Sadece ani bir boş bulunma var.

Ardından biraz kendini çekerek konuşuyor. "Fena görünmüyor. Umarım sen de masken kadar iyisindir genç. Soyulup açıkta kalmayalım gece gece." Konuyu pek bağlayabilmiş değil, ama yine de deniyor.

Köyden çıkmış oluyorsunuz böylece. Ana, taş yol kendini toprak yola bırakmaya başlıyor ve Hofuna'ya doğru ilerlemeye başlıyorsunuz. Atın temposu da iyice artıyor fakat sizi 1 günde oraya götürecek gibi değil. Muhtemelen bu herifle 1 gece geçireceksin, belki de 2, temponuza bağlı olarak.

[Arashi Nobu]

Hani her şeyin başında sağlıksız beslenen insanlar sadece kendisini öldürüyor gibisinden bir konuşma yapmıştım. Hah... Buna ufak bir ek daha yapacağım işte şimdi, sağlıksız beslenen insanlar hayatlarındaki her şeyi kendilerine özel olarak ayarlıyorlar. Örneğin şu karşımdaki koca totolu adam, koca totosunu koyabilmek için, koca totolara özel bir at arası almış. Öyle ki yanına oturmak istiyor olmama rağmen yer bulamamıştım kendime. Bütün olayı mahvetti işte. Neyse salla, hiç yoktan maskeyi suratına suratına sokarım.

Bay Nobura, bana döndüğü gibi şaşkın bir ifade kaplamıştı suratını. O bir yandan yorumlarını yapıp, konuşmaya çalışıyordu ki ben bir kahkaha patlatmıştım "Haha... Amma şaşırttım seni be! Haha... Eğlenceli adamsın Bay Nobura!" demiştim.

Acaba babam burada olsa ne yapardı. Aha, tam olarak bunu yapardı işte. Babamı çok iyi tanıyorum, kesin olarak arabanın üzerine çıkıp otururdu. İmkanı yok arkaya oturup kendisini sıkıştırmazdı. Şimdilik kenarda dursun, ben kafamı öne uzatmış ama Bay Nobura'dan uzaklaştırmış, sıradan insanların konuşuyor olduğu pozisyonlardan birine geçip

"Ben, bu neslin en iyi shinobisi olacağım Bay Nobura, endişe etmenize gerek yok. En iyi shinobi olacak adamın, ufak bir görevde, bir kaç tane çapulcu hırsıza mal kaptırması hiç yakışan bir şey olmaz. Adımı lekeler. Onları parçalarına ayırırım içiniz rahat olsun. Ama merak etmeyin, kesinlikle sizin üzerine organ falan sıçramayacaktır; beyin, bağırsak, dalak, işkence vs. Yani kan konusunda söz veremem ama organlardan eminim. Titiz çalışırım. Siz nerelisiniz aslen? Bizim köyden mi? İşler falan tıkırında mı bari? İyi bir insansınız, sizi tanımak isterim. " diyeceğim. Aynı anda çevreyede bir göz atacağım. Mağlum nerede olduğumuzu bilmem lazım. Eskort yapıyorsak gözümüz açık olsun bari çenemizin olduğu kadar.