[Yuna] Aktif Operasyon

[GM - Naruto]

Sabah günün ilk ışıkları ile gelen çağrı üzerine kendini Daimyo Binası'nda buluyorsun. Daimyo Binası'nın 2. katına çıkıyor ve burada brifinglerin verildiği bir odaya giriyorsun. Odada seni, daha önce köyde birkaç gördüğün Jouninlerden biri karşılıyor. Sana karşı oldukça saygılı bir tavır takınarak seni selamladıktan sonra, hemen konuya giriyor. Jounin sana Tsuruhashi Köyü'ndeki bir toprak zengininin sahip olduğu topraklarda bilinçli olarak yangın çıkartıldığı şikayetini aldıklarını belirtiyor. Bu görevi önemli kılan ise, görev boyunca her türlü ihtimali değerlendirerek bir araştırma yapılması gerektiği, zira toprak sahibinin iddiasına göre yangın çıkararak mahsulleri mundar edenler Tsuruhashi'deki shinobiler. Yapılacak en ufak hatada toprak zengininin veya shinobilerin zan altında kalması dolayısıyla Nikkougakure'nin sıkıntı çekebileceği sana önemle belirtildikten sonra, görev için hazırlıklara başlayabileceğin söyleniyor.

Aldığın bu görevin ardından, eğer kafanda bir sorun yoksa, Daimyo Binası'ndan çıkarak yolculuk hazırlıklarına başlıyorsun. Bu işleri de hallettikten sonra, artık yola çıkmak için hiçbir engelin kalmıyor.

Pasiflik sınırı şimdilik 48 saattir, konu ilerledikçe ve uygunluk durumu da söz konusu olursa, pasiflik sınırı 24 saate çekilecektir.

[Miyagawa Yuna]

Yuna, bir sabaha daha böğrüne çöken ağırlık sonucu acının verdiği zevk ile zıplayarak gözünü açmıştı. Yuna, küçük şeytan Yuka'ya iki senedir kendisini bu şekilde uyandırması için kesin talimatlar veriyordu. Yuka ne yaptığını bilmese de ablacığının hoşlandığını düşünüyor ve her sabah tam uykusunun en derin yerindeyken şiddetle üstüne zıplıyordu genç shinobinin. Zaten zayıf olan bedeninin acıyla kıvranması için pek de güç uygulamaya gerek yoktu ve Yuka bu görevi için biçilmiş kaftandı. "Ablaaaaa!" diye çınladı küçük kızın tiz ve canlı sesi Yuna'nın kulaklarında. Kami-sama aşkına, küçük çocukların enerjisi nasıl bitmek bilmiyordu bir türlü. "Mhhhmm..." Yuna yarı uykulu halde, uyanmak istemediğini oldukça belli eden homurtular çıkarıyordu ki bu durumdan hoşnutsuz kalan küçük kız kardeşinin böğrü üzerinde bir kez daha zıplamasıyla istemsiz bir inilti çıkardı. "Ahnnhh~ Yuka... Bir kez... daha..." Yuka tam bir kez daha ablasının böğrünü çiğnemeye hazırlanıyordu ki odanın kapısına vurulan tok bir sesle iki kız da yerinden sıçradı. "Kardeşine saçma sapan şeyler yaptırmayı bırak da hazırlan. Daimyo binasına çağırdılar seni." Bu sert ve soğuk ses tonunu tanımak için fazla düşünmesine gerek yoktu genç kızın. Ablası Junko'dan başkası değildi.

Yuna, Yuka'yı odasından kovaladıktan sonra hızlı bir biçimde hazırlanıp evdekilerin suratına doğru düzgün bakmadan çıktı. Yanına ne olur ne olmaz diye sabah annesinin tazecik pişirdiği kurabiyelerden birkaç tane almıştı ve yolda ilerlerken ufak ufak ağzına götürmeden duramıyordu. Onun arkasında bıraktığı kırıntılara kuşlar talip oluyordu. Yuna Daimyo binasına çağrıldığına göre yine bir görev alacaktı. Bugün Yuka'nın sabah eziyeti ona yetmemişti. Kim bilir, belki de çok tehlikeli bir göreve çıkacaktı ve bolca yaralanacaktı. Hatta belki bu sefer isim verip her gün okşayacağı, onu hiç terk etmeyecek kalıcı yaralara sahip olacaktı. Düşüncesi bile Yuna'yı heyecanla titretmeye yetmişti. Binaya geldiğinde hızla ikinci kata çıktı ve brifing odasına girdi. Siması oldukça tanıdık gelen bir Jounin onu selamladıktan sonra hızla olan biteni anlatmaya girişti. Tsuruhashi köyündeki zenginlerden birinin toprakları kundaklanıyormuş. Kişinin iddia ettiğine göre ise bunu oraya giden shinobiler yapıyormuş. Yuna'nın yapması gereken şey ise oraya giderek ince eleyip sık dokuyup gerçeği açığa çıkartmak. Peh, pek de atraksiyonlu bir göreve benzediği söylenemezdi Yuna için. Biraz hayal kırıklığına uğramıştı genç kız ama her zamanki ifadesiz yüzüne bunu yansıtamadı elbette. Jounin'in anlattığı her şeyi de aynı yüz ifadesi ile dinledikten sonra pek bir şey söylemeden binadan ayrıldı.

Yuna yolculuğa hazırlanmak için evine geri dönerken yangını neden, kimin, hangi amaçla çıkartıyor olduğu şimdiden zihnini kurcalamaya başlamıştı. Shinobiler böyle bir şeyi neden yapmak isterdi? Toprak sahibi yanlış anlamış olabilir miydi? Belki de shinobileri istemeyen ve onları zan altında bırakmak için yalan söyleyen birisiydi bu. Veya belki de birisi bu amaçla yangını çıkartıyor ve shinobiler yapmış süsü veriyordu. Ne olursa olsun ülkesindeki bu karmaşa hoşuna gitmemişti ve kimsenin de suçsuz yere zan altında kalmasını istemiyordu pembe saçlı shinobi. Hazırlıklarını tamamladıktan sonra bomboş eve göz attı ve masaya dönünce merak etmemeleri için not bıraktı. Son zamanlarda bunu alışkanlık haline getirmişti çünkü abisi Mamoru, Yuna ne zaman göreve çıksa aklını yitirecek kadar endişeleniyordu. İyi ki o işe gittikten sonra dönmüştü eve. Yuka da annesiyle veya babasıyla gitmişti muhtemelen bugün. Ailede herkes meşguldü ve en küçük kardeş de oradan oraya sürükleniyordu bunun içinde. Yuna son kez her şeyi kontrol ettikten sonra evden ayrıldı ve Tsuruhashi köyüne doğru yola koyuldu.

[GM - Naruto]

Sabahın bu ilk saatlerinde, köyden çıkış yapıyorsun. Köyün herhangi bir giriş-çıkış kapısı bulunmadığı için, köyün güneyinde yer alan kiosku geçerek ilerliyorsun. Bu kioskta seni gören bir görevlinin sana hafifçe tebessüm ettiği fark ediyorsun. Adamın yüzünü hiçbir şekilde hatırlamıyor olsan da, adamın sana bakışlarından ve yüzündeki sıvak ifadeden anladığın kadarıyla, bu shinobi seni tanıyor. Yine de burada oyalanma niyetin olmadığı için hareketine devam ediyorsun.

Köyün güneyinden çıkarak yapmaya başladığın yolculuğun güzergahı olarak, önünde ilk önce eski başkent Hofuna bulunuyor. Kafandaki plana göre, Hofuna'da bir gün geçireceksin ve ardından da Tsuruhashi Köyü'ne ilerlemeye devam edeceksin. Bu yüzden önündeki birkaç günlük Hofuna yolculuğunu olabildiğince hızlı yapma niyetindesin.

Out: Yolculuk için yaptığın hazırlıkları detaylandırırsan daha iyi olur.

[Miyagawa Yuna]

"İki yarım litre... su şişesi... Paketlenmiş atıştırmalıklar... Standart shinobi ekipmanları... Ettoo..." Yuna yavaş yavaş her şeyi sayıp ablasının odasından ödünç aldığı sırt çantasına teker teker doldurmuştu evden ayrılmadan hemen önce. Eksik bir şeyi kalıp kalmadığına bakıyordu ama minik bedenine fazla ağırlık yüklerse yolun yarısında bayılabilirdi. Yanına not alabilmek adına bir parça kağıt ve bir kalem de aldıktan sonra çantasını usulca kapattı. Su şişeleri yüzünden çantası biraz ağır olmuştu ama yine de temkinli olmak istiyordu. Dışarı çıktığında direkt köyün güney kioskuna yönelmişti adımları. Genç kızın gözüne hiç tanıdık olmadığı bir sima çarptı. Neresinden bakarsa baksın, bu yüzü daha önce görmediğine emindi ama görevli shinobinin ona bakışlarından bir yerlerde karşılaştıklarını hissetmişti. Muhtemelen öylesine selam verdiği shinobilerden biriydi Yuna'nın, fazla üzerinde durmadı. Başıyla hafifçe selam verip yoluna doğru ilerlemeye devam etti genç kız. Aklında çizdiği haritaya göre köye gitmeden evvel Hofuna şehrine uğraması gerekecekti. Oraya varması zaten en azından birkaç gün sürecekti genç kızın. Bu yüzden Hofuna'ya vardığı zaman orada bir gün kalıp daha sonra Tsuruhashi köyüne doğru yolculuğuna devam etmek istiyordu. Ona şimdiden çok yorucu ve zahmetli gelen bu yolculuğu bir an önce bitirmek için hızlı olmaya karar verdi. Hofuna'ya ne kadar erken varırsa genç kız için o kadar iyi olurdu.

[GM - Naruto]

Hofuna'ya gidilecek yollardan kendine seçtiğin yol, olabildiğince hızlı olabilmek adına, eğimli ve taşlık bir yol oluyor. Bu yolda ilerlemenin zor olduğunu ve hatta düşüp kendini yaralama ihtimalinin olduğunu bile düşünüyorsun, ancak istemsizce bu yola sürüklenmiş bir vaziyette buluyorsun kendini. Yeşillik alandan çıkıp girdiği taşlık alan, kendini hemen hissettiriyor ve giderek eğimli bir hal alan yolda ilerleme hızın düşüyor. Ayağın birkaç kez kayarken, bu kaymalar neticesinde birkaç düşme tehlikesi de atlatmıyor değilsin.

Eğimli yolu bitirdiğin anda, bu sefer karşına ufak bir tepe çıkıyor. Büyük kayaların da bulunduğu ve yine taşlık bir zemini olan bu tepeden çıkmak için ilerlemeye başlıyorsun. Ancak tahmininden daha zor olan bu tırmanış sonunda zirveye varabiliyorsun. Zirveden aşağıya baktığında ise, seni buraya kadar geldiğinden daha eğimli bir yolun beklediğini görüyorsun. Tam bu sırada sol bacağında bir sıcaklık hissediyorsun. Burada kurumuş kırmızı lekeyi yavaşça elinle kazıryorsun ve sol bacağında ufak bir çizikten tekrar kanlar akmaya başladığını görüyorsun. Bu yara sadece bir çizik olduğu için, belki de bir daha aklına bile gelmeyecek, ancak şimdilik ufak ve ilerlemene hiçbir engel teşkil etmeyen bir kanaman var.

[Miyagawa Yuna]

High risk high reward diyerek düşmüştü yola bir defa pembe saçlı kız. En azından yolculuğu biraz atraksiyonlu geçebilirdi böylece. Belki de bilerek yere düşse ve kendini bu yolda hırpalasa çok canı yanardı. O minik taşların narin bedenine girip açabileceği yara sayılarını düşündükçe... Ahh... Güzel olabilirdi. Ama Yuna daha görev yerine ulaşıp görevini layıkıyla yerine getirmeden başına çok büyük iş açmayı düşünmüyordu. Belki dönüşte bu fantezisini yerine getirebilirdi ama. Hızlı adımlarla yolda ilerlemeye koyuldu ancak yolun eğimi yüzünden istediği kadar hızlı olamıyordu ne yazık ki. Nasıl olsa bu yol onu en kestirme şekilde Hofuna'ya ulaştırabilecekti, en güzeli temkinli bir şekilde yürümek olacaktı genç kız için. Yine de yürürken birkaç kez öleyazmaktan kurtulamadı. Yüz üstü buraya kapaklansa çenesini filan kırar mıydı acaba? Kırık acısı nasıl güzeldir kim bilir. Yuna böyle bir alanda yürümeye devam ederken aklından fantezilerini atamayacağını kabullenmişti artık.

Nihayet o saçma yolun bitimine ulaştığında bu sefer de "ben final bossuyum" dercesine bir tepelik alan çıkmıştı küçük kızın karşısına. Tepenin zemini taşlıktı, muhtemelen ayağı kayacaktı. Böyle saçma bir sebeple ölüp dünyanın en abuk sabuk ölümleri listesine girmek istemediğini Kami-sama'ya açıkça bildiren dualarda bulunarak yavaşça tırmanmaya başladı tepeye. Tepe küçük de olsa tırmanış hiç de çabucak bitmemişti. Bir tarafından terler akıtarak zirveye çıktığında bile "oh" çekecek an bulamamıştı Yuna. Tünelin ucu hiç de hoş olmayan bir yere çıkmıştı. Bu zamana kadar kat ettiği yola şükretmek zorunda kalacağı, kırk yıl düşünse aklına gelmezdi herhalde genç kızın. Tam o esnada oldukça tanıdık bir sıcaklık hissetti. Sol bacağından geliyordu minik arkadaşı. Koyu kırmızı kurumuş kanı tırnağıyla kazıdıktan sonra muhtemelen taşların sebep olduğu ama ne zaman olduğunu bilmediği küçük kesikten taze açık renk kan akmaya başladı. Önemsiz bir şeydi. Çok azıcık sızlıyordu. Yuna'yı zevkten dört köşe edecek tarzda değildi. Yarayı boş verip bir saniye olsun durakladı genç kız. Sırt çantasını yere bıraktı ve ağrımaya başlayan omzunu rahatlattı. Özenle iki yandan topladığı saçları dağılmış gibiydi. Tokaları başından çıkardı, saçlarını bir saniye olsun serbestçe dalgalandırdıktan sonra yeniden sıkıca iki yandan topladı. Böylece yürürken önüne gelmezler veya onu rahatsız etmezlerdi. Çantasını yeniden sırtladıktan sonra onu bekleyen level 2 yoluna doğru ilerlemek için harekete geçti. Umuyordu ki bu sefer bir bölüm sonu bossu ile karşılaşmayacaktı.

[GM - Naruto]

Suratının her yerine ter ile yapışmış saçlarını toplayıp yoluna devam ediyorsun. Ancak saçlarındaki yapaksı durum içinde banyo yapıp arınma isteği uyandırıyor. Ancak içindeki üstün shinobi hissiyatı ile güzelliğinden taviz vererek, eğimli yola vuruyorsun kendini!

Yol beklediğin kadar zorlu bir şekilde geçerken, sana hediye olarak sağ ayak başparmağında kırık bir tırnak, sağ ayak içinde ufak bir yara ve birkaç kere yere düşmemek için elinle yerden destek alırken açılan avuç içi yaraları bırakıyor. Ancak sonunda, artık düz yola çıkıyor ve kendini Hofuna’ya yakın bir yerde buluyorsun.

Yaralarına pek de aldırmadan ilerleyişini sürdürüyor ve kendini Hofuna’da buluyorsun. Akşam vaktini bulan bu ilerlemenin sana bıraktığı ağrılar ve yorgunluk ile etrafına hiç de bakmadan, doğruca kendine kalacak bir yer arıyorsun. Hofuna’nın neresine denk geldiğini bile bilmediğin bir hana giriş yapıyor ve doğruca burada bir oda kiralıyorsun. Sabah ise kimden, nasıl ve ne zaman kiraladığını bile hatırlamadığın bir odada uyanırken buluyorsun kendini. Yorgunluk sebebiyle tek hatırladığın, bir han bulup, bir oda kiralamış olman…

[Miyagawa Yuna]

Level 2 yolundan ilerlerken nefes nefese kalmıştı Yuna. Aynı zamanda aklından güzel şeyler geçiyordu. Sıcak bir duş, mis gibi kokan bir sabun ve şampuan tarzı şeyler. O dandik yolda karaya vurmuş bir balina misali ilerlemeye çalışırken o kadar çok taş saplanmıştı ki vücuduna, şikayet edesi de gelmiyordu genç kızın. Ayakları ve avuç içleri yara doluydu. Normalde minik ve önemsiz yaralar sayılırdı bunlar ama bir araya geldiklerinde ortaya çıkan sızı insanın aklını başından almıyor değildi. Hele bir de üzerine limon sıkarsanız... Tadından yenmez!

Nihayet yolu bitirdiğinde düzlük bir yola çıkmıştı ve yeni bir final bossu ile karşılaşmamıştı pembe saçlı kız. Hofuna'ya kendini attığında akşam olmak üzereydi ama Yuna'nın yorgunluktan durup etrafını inceleyecek takati bile yoktu. Kendini çok yorgun, bitkin, perişan hissediyordu. Şuracıkta ölse kimse garip karşılamazdı. Güzel bir uyku çekmek istiyordu genç kız. Hiçbir şeyi, kim olduğunu, nereye gidiyor ve ne yapacak olduğunu düşünmeden saatlerce uyumak ve mümkünse rüyalar aleminden sabaha kadar çıkmamak istiyordu. Sıcacık ve yumuşacık bir yatağın hayali ile kendini nereye attığını bilmeden bir şekilde oda kiralamış ve bu dileğini gerçekleştirmişti genç kız. Başını yastığa koyduktan sonraki hiçbir saniyeyi hatırlamıyordu.

Gözlerini yeniden uykusunu almış bir şekilde açtığında tamamen nerede olduğundan habersizdi. En son Hofuna'ya geldiğini hatırlıyordu ve geri kalan anıları bulanıktı tamamen. Bu hanı nasıl bulmuştu, nasıl kiralamıştı? Parasını ödemiş miydi? Muhtemelen ödemişti çünkü kiraladığını hatırlıyordu. Ödemese kalmasına izin vermezlerdi herhalde. Fazla oyalanmadan Tsuruhisha köyüne doğru yola çıkmak istiyordu Yuna ama karnı sanki "Beni de unutma!" dercesine yüksek sesle gurulduyordu. Yola çıkmadan önce ufak bir restoranda bir şeyler yese iyi olacaktı. Hatta kısa bir duş da iyi olabilirdi. Genç kız karar verdi. Önce handa duş almak için kendine yer bulacaktı, bulamazsa halka açık banyolardan birine gider ve en azından dünden kalma terden kurtulurdu. Ondan sonra da hafif bir şeyler atıştıracak ve hemen yola koyulacaktı. Hemen toparlandı genç kız, çantasını aldı ve odasından çıktı.

[GM - Naruto]

Fazla oyalanmadan Tsuruhisha köyüne doğru yola çıkmak istiyordu

Orası neresi yav?

Hanın kadınlara özel banyo yapılan alanına gidip kirden-pastan arınıyorsun ilk olarak ve sonrasında kendini hemen hanın içine atıyorsun. Burada güne zinde başlayabileceğin, ancak mideni de yormayacak gıda maddelerini güzelce tüketiyorsun ve tekrar yola koyulmak için önünde hiçbir engel kalmıyor.

Hanın ne halde olduğunu veyahut Hofuna’ya pek de dikkat etmeden doğruca yola koyuluyorsun. Bu kez şanslı olarak, daha düz bir yolda ilerlemeye başlıyorsun. Dolayısıyla geçen güne nazaran hiç de yorulmadan ilerleyebiliyorsun. Giderek çoraklıktan kurtulan ve neredeyse nemin olmadığı topraklara doğru ilerlemeye başladığında, ufukta görmeye başlıyorsun Tsuruhashi Köyü’nü. Kısa bir mesafe daha ilerledikten sonra ise, etrafında çeşitli araziler görmeye başlıyorsun. Bu arazilerde yetiştirilen meyve ağaçları, sebzeler, vs gördükçe karnın acıkmaya başlıyor. Bu noktada dikkatini çeken ilk şey ise, her arazide bir ufak kulübe olması oluyor. Bazı kulübelerin dışlarında ıslak çamaşırların olduğunu da görmen sayesinde, bu kulübelerde insanların kaldığını anlayabiliyorsun.

Biraz daha ilerledikten sonra kendini Tsuruhashi Köyü içinde buluyorsun. Aslında bunu fark etmen pek de kolay olmuyor, zira neredeyse her yer tarım arazileri ile dolu halde. Etrafında tek katlı evler görmen ile, burasının köy merkezi olduğunu anlayabiliyorsun. Epey dağınık bir yerleşimin olduğunu söylemek mümkün ve bu haliyle de nerenin neresi olduğu konusunda pek de fikrin olduğu söylenemez. Ancak köy içinde dolaşmakta olan insanlar mevcut ve bunların tamamı, tamamen toprak işleri ile uğraşan kişiler olduğu aşikar.

[Miyagawa Yuna]

Cidden neresi orası GM bey yanlış köye gitmeyeyim sonra

Ne de güzel yıkanmıştı, ne de misler gibi kokmuştu genç kız. Saçlarını sağa sola savurup uçlarından damlayan suları, ıslanan köpeğin kendini kurularken ortalığı batırması gibi saçmıştı dört yana. Saçları kuruduktan sonra onları yeniden eski tarzında bağlamış ve doğruca yemek yemeye gitmişti. Şanslıydı ki kaldığı han güzel bir yerdi ve yemekleri de fena değildi. Hafifçe bir şeyler atıştırdıktan sonra tamamen keyfi yerine gelmişti Yuna'nın. Kendini yeniden doğmuşcasına zinde ve enerjik hissediyordu. Zihni de gayet berraktı ve her türlü zorlu araştırmanın içinden çıkabilirdi, hissediyordu. Artık doğruca görevi için yola koyulabilirdi tazelenen genç kız.

Hofuna'da gezinip alışveriş tuzağına kapılmadan doğruca şehirden ayrılmıştı Yuna. Biliyordu ki bir kez şehre dalarsa gün boyu asla çıkamazdı oradan. Dümdüz ve oldukça rahat hissettiği yolda neşeyle ilerliyordu. İçinde patlayan neşenin yüzüne yansımaması ve donuk bir ifade ile etrafı inceleyen gözleriyle oluşan bu zıtlık komik bir görünüm oluşturuyordu. Yuna ilerlerken nemin azalışı ile birlikte köy de kendini yavaştan belli etmeye etmeye başlamıştı ufuk çizgisinde. Köy ile ilgili bilgiler etrafı incelerken Yuna'nın zihnine çöreklenmişti aniden. Zengin tarım toprakları, bereketli topraklar, hemen her şeyin yetiştiği araziler... Etraftaki meyve sebze tarlarına baktıkça ağzının suyu akmaya başlamıştı genç shinobinin. Herhangi bir üzüm veya erik ağacına çıkıp avuç avuç yiyesi gelmişti bol sulu taze meyvelerden. Ürünlerin hepsi de nasıl taze ve doğal görünüyordu öyle. Nasıl acıkmasındı ki genç kız? Arazileri büyülenmişcesine incelerken insanların yaşadığını düşündüğü minik kulübeleri de fark etmişti pembe gözleri. Kurumaya bırakılan çamaşırlardan belli oluyordu insanlara ait olduğu.

Yuna etrafı incelerken ve kendince çıkarımlarında bulunurken bir anda köyün merkezine kadar gelmişti. Merkez demeye bin şahit isterdi gerçi. Şu ufak tefek tek katlı evler olmasa genç kız muhtemelen hala köyün merkezini arıyor olurdu. Dört bir yan tarım arazileri ile çevriliydi. Burada pek hareketli bir yaşam olduğu söylenemezdi demek ki. Herkes kendi tarlası ve işçileri ile uğraşırken öylece geçiveriyordu burada vakit muhtemelen. Gerçi buraya epey endişe veren bir görev incelemeye geldiğine göre o kadar da hareketsiz değildi yaşam. Dedikoduların ve suçlamaların aslını öğrenmesi gerektiğinin aklına gelişiyle birlikte görev bilinci aniden genç kızın omuzlarına çöktü. Göğsünü kabarttı ve etrafa şöyle bir baktı. Kendini fazlasıyla kaybolmuş hissediyordu. Nereye gideceğine dair bir fikri yoktu. Belki de meydanda gördüğü insanlardan birine sormalıydı. Evet, aynen öyle yapacaktı. Genç kız gözüne ilk kestirdiği kişinin yanına gitti. "Etto... Bakar mısınız? Ben bir... yeri... arıyorum da..." diye kendine has yavaş ve tane konuşma tarzıyla söze girecek ve bu topraklarında yangın çıkan adamın arazisinin nerede olduğunu soracaktı.

Out:

Bu zengin adamın ismini almadım sanırım en başta ama Jounin görev hakkında bilgi verirken onu da söylemiştir diye düşündüm.