Öğretiler - Nishi & Kiyo

[Shiomiya Kiyo]

Kapıdaki tipten not defteri aldıktan sonra, “AY PYUUUKD ON MAY OVN DİİİK” diye cıvıldaya cıvıldaya Honjo Bölüğü'nü aramaya başladım. Bu şarkı da ağzıma dolandı iyi mi? Bilmediğim bir dilde, bilmediğim şeyler anlatıyor. Acaba güzel bir aşk hikayesi mi anlatıyor? Kel, tıfıl, iğrenç bir adam söylüyordu bu şarkıyı ama bizim Kabuki Caddesi’nde bütün sanatçılar kel, tıfıl ve de iğrenç.

“Organizasyonlar… Topluluklar… Sukki… Sukki…” diye mırıldana mırıldana evrak dolaplarının önünde dolandım. Bir süre arandıktan sonra, aradığım şeyle alakalı olabilecek bir dosya buldum; “Yapılanmalar”. Mutlu mutlu dosyaya uzanmış, mutlu mutlu inceleyecektim ki bilin bakalım ne engelledi bu hareketimi? İsmimi cıvıldayan sevgilim. “Kiyo’m, bak hele şunlara!" diyordu! Elinde Shiki Nishiyama ve Shiomiya Kiyo yazılı iki evrak tutmuş, utanmadan bana uzatıyor, “Al bak da, sonra rulo yap götüme sok!”diyordu! Lan bakma dedim, dil döktüm, zelzenişte (?) bulundum, gitmiş bakmış gene herif iyi mi? Tamam, bana aşırı derecede güvendiğini daha önce söyledi. Ben de, şu arada krize girip bana bile saydırdığı anları olmasa, ona güveniyorum elbette ama, arkamı döndüğüm vakit yapma dediğim şeyi yapacaksa bu güvenim ne kadar devam edebilir? Gerçi, söz de vermedi bakmayacağına dair. Demek ki… “Demek ki kaale alınmıyorum…”

Uzattığı dosyaları aldım, amacım bakmadan kapatıp, uslu uslu yerlerine geri koymaktı ama içlerinden bana arsızca göz kırpan rakamlar dikkatimi çekince yapamadım. Benim rakamlarla aram hiç iyi değildir. Ne işleri varmış benim ve de Nishi’min dosyalarında? Bakıyorum… İstatistikler diyor. Genin olduğumuz tarihler yazıyor. Aşağı iniyorum.

“Zeka: 3” Diyor.

Öyle bir hızla kapattım ki “Çat!” diye ses geldi kapaklardan. Sinirle kafamı sağa, sağa, gene sağa sonra sola sallamalı çok saçma hareketler yaptım. Sinirlenince gözlerim seğirir, dişlerimi sıkarım, böyle saçmalarım. “Kağıt bana gerizekalı dedi. Bir bu eksikti.” Sanırım bunları yerine koymam en hayırlısı. Bir dakika, ben neden koyuyorum? “Rica ediyorum koy şunları yerine!” Sinirle dosyaları geri uzattıktan sonra az önce bulduğum dosyaya geri döndüm. Tabii ki de az önceki mutlu mutlu inceleme hevesim gitmişti.

“Anonim Alkolikler… Keşif ve Araştırma Bölüğü…”
Zeka üç ne demek ya, NE DEMEK?
“LGBT Birliği… Restorasyon ve Bakım Takımı…”
Hele Nishi? Güç iki ne lan? Kasların içi boş demek ki!
“Kalkanları İndirme Birliği… Kardiyotorasik İncelemeler…"
Diyorum gel antrenman yapalım diye, gelmiyor! Hali ne olacak? O değil, ZEKA ÜÇ NE YA?!
“Küçükken Ailesi Acımasızca Öldürülmüş Shinobilerin İntikam Grubu…”
Bu nasıl grup aq?
“Honjo Bölüğü.”

Hah! Parmağımı aşağıda kaydırararak, heceleye heceleye okuduğum dizinde ismini bulmuştum aradığım zımbırtının. Fakat içerde, kendisine ait sayfaları bulamadım. Acaba cidden salak mıyım diye tekrar tekrar karıştırdım, yavaş yavaş çevirdim, sayfalar yapışık mı diye kontrol ettim falan. I-ıh, yok. Hayır dizinde ismi var, açıklamalarının olduğu sayfa neden yok? Belki kuran adam “Ay ben utanırım!” diye çıkarmıştır sayfaları. Ya da başka biri. Neden çıkarsın ama? NİYE ÇIKARMIŞ LAN? ZEKA NEDEN ÜÇ?

Sevdiceğim arkadan Sukki’nin dosyasını bulamadığını cıvıldadı; “Ne yapayım yoks-..” diye atarlanmıştım ki son anda durdurdum kendimi. Sonra elimi alnıma götürüp, ovuşturarak “N’apıyorum ben?” moduna girdim. Kısa saniyeler sonrası da “Yok yani…” Olması lazım lan.

Honjo’nun sayfalarının da olması lazım, Sukki’nin dosyasının da olması lazım.

Alnımdaki eli ağzımda indirip kapatarak, bu sefer de düşünme moduna aldım kendimi. “Bu kızın kolunu bacağını, papatya gibi yolduklarına göre haliyle shinobilikten çıkarıldı…” Elim ağzımda olduğu için sesim boğuk çıkıyordu. Bu sefer de elimi enseme götürüp kaşımaya başladım. Bitlenmedim Nishi’m sakin ol.

“Acaba eski kunoichi olduğundan, dosyasını falan mı çıkardılar ki? Bu arada, ben de Honjo’yu buldum ama bulamadım. Dizinde ismi var, ama içeride sayfaları yok!” Valla yok.

“Madem bizim dosyalara baktın bir kere… Bak bakayım Shiomiya Kichirou var mı dosyalarda? Abim, o da shinobiliği bıraktı. Normalde medikal bir ninjaydı ama, normal bir doğum doktoru olarak devam etmeyi tercih etti.”

Aslında abimden ziyade, eski kunoichi olan annemi falan önerebilirdim ama devreye şimdi kızlık soyadı falan giriyor, karışıyor. Saçmalaşıyor.

“Yoksa onun ki de, gideriz kapıdaki oğlana sorarız, eski dosyalar nereye gidiyor diye. Varsa da, gene oğlana gideriz, bizden önce kimler girdi buraya en son diye. Her türlü kapıdaki elemana gidiyor yolumuz yani.”

[GM - Naruto]

Nishi, kapıya yönelmeden önce Kiyo'nun laflarını dinliyor, ardından Kiyo'nun abisinin dosyalarını aramaya koyuluyorsunuz beraber. Lâkin onu da bulamıyorsunuz. Eski shinobilerin dosyalarının farklı bir yerde olduğu teoriniz biraz da olsa destek görüyor.

Kapıdaki görevli ile konuşuyorsunuz. Sizden önce buraya giren olmadığını söylüyor. Zaten ayda bir dosyalar güncelleniyor, milletin de pek bir işi olmuyor burada onun dışında.

Eski shinobilerin kayıtlarının arşivin 2. bölümünde olduğunu söylüyor. Odaya tekrar giriyorsunuz, odayı çok incelemeden direk dosyalara daldığınız için arka taraftaki bir kapıyı kaçırdığınızı farkediyorsunuz. Eleman sizi kapıya kadar götürüyor, bir anahtar ile açıyor.

Oda hemen hemen bir önceki odanın simetriği, lâkin hava çok bayat. Ölmüş veya shinobiliği bırakmış insanların bir kağıt parçasında isimlerinin devam ettiği bir yer.

Eleman sizi odada yalnız başınıza bırakıyor. Sukki'nin dosyasını "Emekli Shinobi'ler" bölümünde buluyorsunuz. Yakında bu dosta, bir kaç raf yandaki "Ölü Shinobi'ler" tarafına taşınacak, muhtemelen de onu bir daha kimse açmayacak. İstatistiklerine bir göz atıyorsunuz.

Tenjou Sukki
Güç: 8
Çeviklik: 10
Kondisyon: 6
Potansiyel: 4
Varlık: 2
Zeka: 6

Gençlik fotosunu görüyorsunuz ayırca.

Çıktığı son görevlerin raporlarında ilginç bir şey yazmıyor. Lâkin son eklenen kağıt, kolunu ve bacağını kaybettiği görevden. Takımı bir pusuya düşürülüyor, Sukki diğer takım üyelerinin kurtulması için, zaman kazanmak adına kendini tehlikeye atıyor. En son, pusuyu kuran kişi ile karşı karşıya kalıyorlar, lâkin Sukki dövüşü kaybediyor ve bir kolunu, bir de bacağını yitiriyor. Köye onu getiren kişi ise bilinmiyor.

Ki zaten buraya kadar da olayları biliyordunuz. Fakat, kişisel profil kısmında bir isim gözünüze çarpıyor; Saitou Shinn. Kendisi bir çok defa Sukki ile beraber görülmüş, hastanede ziyaretine gelmiş birisi imiş.

[Shiki Nishiyama]

Niye minicik bir şeyden bu kadar trip yedim hiç bir fikrim yok. Neden bu kadar huysuzlanıyor görevlerde onu da anlamıyorum. Kiyo'cum ilişkimizde huysuz taraf ben olmalıyım lütfen rol çalmayalım. Ne oldu dosyamıza baktıysam? Sanki Sukki'nin kanı yerde kaldı. Sanki köye kalleşlik yaptık. Sanki şuradan biri çıkıp kendi dosyamıza baktık diye götümüzü sikti. Tabi ki kendi dosyamıza bakacağız, bir daha ne zaman yolumuz düşer buraya. Hala haklı olduğumu düşünüyorum yani. Kiyo'nun atarlı atarlı verdiği dosyalarımızı alıp yerine koydum. Regl galiba, bulaşmamak gerek. Ya da, kimi kandırıyorum? Kiyo'nun bu anlarında onu kızdırmak kadar eğlenceli başka ne var ki? Göreve dönüp Sukki'nin dosyasını bulamadım dediğimde abisinin shinobiliği bıraktığını ve belki de shinobilikten ayrılanların dosyalarının başka yerde olduğundan bahsetti. "Hmmm..." yaptım pis pis gülümseyerek "Zekası 3 olan biri için hiç de fena değil Shiomiya-san." iks de.

Gidip soralım dedik kapıdaki görevliye. Cidden de eski shinobilerin dosyaları başka yerde saklanıyormuş. Sukki de bozuk mal olduğundan atıldı demek ki. Görevli ile konuşurken dedim acaba gidip şu girişteki bebeye atarlansam mı? Siktir etmiş gibiyim aslında o yüzden boşver. Kiyo'nun yanında böyle koyveriyorum da, peki bu iyi bir şey mi? Sürekli düşünüp durduğum şey bu. Bazen bu Kiyo'nun yanındaki rahat tavırlarımın ağzıma sıçacağından korkuyorum. Yani, ne bileyim şüphelenmem gereken bir yerde şüphelenmezsem ve sonu kötü olursa? Çok üzülürüm o zaman. Üstelik ilişkimizin de içine edebilirim. Bir ara konuşmam gerekiyor bu konuyu Kiyo ile.

Görevli bizi yanına alıp içerideki kapıya götürdü. Bizden önce buraya giren olmamış. Tamam zaten, başka yere taşındığına göre gelip saklayacak biri yok. O teori çöp. Kapıyı anahtarla açınca bir oh çektim ama. Kapıyı görsek de açamayacağımız için herife gidecekmişiz yani. Aslında... Lan ben açardım ki. Gene bok yere milletle muhatap olduk demek ki. Neyse girdik bir bu odaya ve hop dosyaların arasında bize gülümseyen bir Sukki dosyası. Dosyanın içinde de mal mal bakmış bir Sukki vesilalığı. Benim dosyamdaki resmim ile şuanki halim alakalı değil amına koyayım. Resmi çekip koyduklarında ne dövmelerim varmış, ne piercinglerim. Sinirli bakışlar atan sıradan bir Ishi bebesiymişim. Sukki de güzel hatun, hep de öyleymiş demek ki. Hazır dosyasına bakmışken statlarını benimkilerle karşılaştırayım dedim, üzüldüm. Bu karı canlıyken beni yakalasa döve döve öldürebilirmiş. Üstelik ben daha götümü yerden kaldıramadan. Varlık statından da bir bok anlamadım. Bende 7 olup Sukki'de 2 olan bu varlık statı adından parayı çağrıştırıyor. O zamanlar ne varlıklı olacaksak artık? Her neyse, bu sayfada durup Kiyo'nun homurdanmasını sağlamadan çevirdim arkasını ve görevlerinin raporlarını incelemeye başladım. Artıdan bir şeyler çıkar sanıyordum ama Kozo'nun anlattıklarının biraz ayrıntılı hali çıktı. Bu ayrıntıların çoğu işimize yaramayacak türden. Takımı kaçsın diye dövüşmüş bizim hatun. Belli ki o görevde bile güçlü bir durumdaymış. Statlara bak amına koyayım. Bu sırada da gözüme bir isim ilişti. Kızın baya yakınında olan bir ibne. Belki de komşularının bahsettiği o sevgilisidir? Kiyo'ya bir bakış atıp elimle "Saitou Shinn" ismini gösterdim. "Erkek arkadaşı bu bebe olmasın? İstersen ilk burada, sonra da deminki bölümde arayalım dosyasını kimmiş neyin nesiymiş." Kız öldüğünde neden yakında değildin Shinn? Belki de her gün gelmiyordur kıza ve daha bilmiyordur öldüğünü. Sorular sorular...

Ha bu arada... Pis sırıtışım tekrar yüzüme yerleşti ve dosyalarda S harfini karıştırmaya başladım. Shi... Shi... Shiomiya Kichirou! İlk statlara şöyle bir baktıktan sonra kağıda tutuşturulmuş resmine baktım. Oha baya da hoş bir bebeymiş. Medic-nin sevsem gideri var ama antipatim var şifacılara. Peki Kiyo da büyüyünce bu bebe gibi parlak bir tip olacak mı ki? Her neyse ben eğlenceme bakayım. "Hmmm... Abinin gideri varmış gayet." dedikten sonra abisinin resmine tekrar bakıp alt dudağımı ısırdım. Neden Kiyo'ya takılırken ilk bir hmmlıyorum ki? Sanki böyle bir hayvanlık yapmamışım gibi ayağa kalktım sonra ben "Honjo bölüğünü bulamamanın nedeni belki de artık öyle bir bölüğün olmamasıdır. Yani bölüğün dosyası da bu odadadır?" diye görevimize döndüm. Araştırma işlerini çok seviyorum, iş pratiğe gelince boku çıkıyor gibi.

[Shiomiya Kiyo]

Kağıdın laf sokması yetmiyor, Nishi’m de laf sokuyor bana. Zekamla ilgili yorumuna gözlerimi devirerek yanıt verdim, ardından ağabeyimin dosyasını aramaya koyulduk. “Kiçiro… Sukki… Kiçiro… Sukki…” diye mırıldana mırıldana, pıtı pıtı dolandım evrak dolapları arasında ama tahminim doğrultusunda, abimin dosyasını da bulamadık. Bu devrede de yardımımıza, gene kapıdaki bebe yetişti.

Bizi tekrar içeri sokup, az önce fark etmediğimiz bir kapıya götürürken, bizden önce girenin olmadığını, buranın tanrının bile unuttuğu boktan bir birim olduğunu, haybeye oturarak mesaisini doldurduğunu, aslında başlarda güzel olduğunu ama artık hayattan nefret ettiğini falan söyledi. Tamam, son kısımları ben uydurdum ama o ne lan öyle? Sadece ayda bir birileri düzenlemeye geliyor nöbetini tuttuğun birime, ben olsam acaip sıkılırdım. İlk iki gün idare eder, üçüncü gün intihar ederdim zart diye. Çalışma şekilleri nasıl bilmiyorum belki dönüşümlü çalışıyorlardır ama sürekli aynı eleman burada kalıyorsa cidden çekilecek dert değil. Tanrı yardımcısı olsun.

Girdik küf kokulu odanın, daha da küf kokan arka odasına. Ulan, kaldık iyice baş başa, tırt iş yapıyor olsak ben buna sulanırım ama hem ciddili manyaklı görevdeyiz, hem de hala uyuzluğum geçmedi. O yüzden bu düşünce nanosaniyeliğine kafamda belirmekle yetindi sadece. Kısa bir aranma sonrası, Sukki-cağızın dosyasını da bulduk sonunda. Nishi dosyayı incelerken, annesinin neyle uğraştığını görmeye çalışan bebe misali kafamı uzatıp zıplaya zıplaya inceledim dosyayı ben de. Kız kendini feda etmiş ya la. “E, nolmuş ki diğer takım üyelerine? Onlar da mı ölmüş yani?” Anlayamadım, gerçi, bir önemleri var mı onu da bilmiyorum. Yazık lan aslında. Başkalarını kurtarmak adına kendini öne atıyorsun ve sonuç olarak yaşama amacın elinden alınıyor. Duvarlarını tıka basa silahla dolduran bir kunoichinin, yaşama amacının shinobilik olduğunu anlıyorum ben, bence haklıyım da.

“Bilmem, bakalım hele bir. Teyzenin dediği gibi haşin bakışlı, kısa siyah saçlı bir bebeyse büyük ihtimal erkek arkadaşı odur. O değil de, YA BU KIZI KİM GETİRMİŞ AMINA KOYAYIM? KİMLE KAPIŞMIŞ Kİ YA?” diye yarı kendi kendime, yarı Nishi’ye söyleniyordum ki, sevdiceğim beni uyuz etme seansına devam etme kararı verdi. Ya… Abimin dosyasıyla işimiz kalmadı ki, NE HALA BAKIYORSUN? Hadi baktın tamam… Eyvallah… Ulan… Abime… Abime neden sulanıyorsun? Bana bakarken böyle dudak ısırmadın, illa.. İlla namus cinayeti mi işleyeyim? Yarın gidip abimi doğramamak adına sinirli birkaç nefes alıp önümdeki ölü shinobilerin dosyalarının tutulduğu dolaba döndüm. “Eve gelmeyeceğimi farz ettiği bir gece öğrendiğim üzere abim hem straight, hem de S&M aşığı.” Ters bir ifade ile alttan bakış atıp, karizmatik ama gittikçe azalan bir tonla ekledim; “Tabi benim şahsen gönlüm el vermez gücü 2 olan bir sevimliyi bağlamaya, eğer hani senin de öyle fantezilerin varsa…” Hep sen mi sinir edicen, hep sen mi hayvan olacaksın, ey sevdicek?

Hayvanlıktan hüzünlü moda nasıl bu kadar hızlı geçebildim bilmiyorum ama önünde durduğum dosyaların türü buna yardımcı oldu. Ölü shinobiler demiştim değil mi? Sukki’nin dosyasını emekli shinobilerin arasında bulmuştuk daha cesedi soğumadığı için. Muhtemelen, bir aydan önce de ölü shinobilerin dosyaları arasına eklenmeyecekti. Bu demek oluyor ki, öleli bir buçuk ay olduğuna göre… Kyou’nun dosyası çoktan buraya eklenmişti. Nishi’leşip, olayın bokunu çıkararak, dosyasına bakmalı mıydım? Baksam elime ne geçecek? Benimkilere oldukça yakın statlarını ve ölüm sebebi olan uyuşturucu kelimesini görüp iyice boka saracağım en fazla. Arkamda Nishi Honjo’lu bir şeyler söylüyorken “Hiç gerek yok…” diye kendi kendime mırıldandım, ne zaman dosyalara uzandığını fark etmediğim elimi indirerek. “Ha?” Bölük pörçük duyduğum cümlelerini şöyle bir kafamda birleştirip tekrar analiz ederek cevap verdim.

“Ya şey… Sanmıyorum, daha çok sayfalar çıkarılmış gibiydi ama… Gene de bir bakayım, kaybedecek bir şeyimiz yok. Sen de Sukki’nin sevdiceği olduğunu tahmin ettiğimiz bebeyi ara o zaman.”



aşırı küçük harflerle yazılmış komikli not

[GM - Naruto]

Honjo'ya ait bir şeyler bulamıyorsunuz ikiniz de.

Saitou Shinn'in dosyalarını ise "Emekli Shinobiler" bölümünde buluyorsunuz, Sukki'nin kine yakınlarda bir yerde.

Eleman Jounin. Bir çok önemli görevi üstlenmiş ve bitirmiş birisi. Sukki'nin zoraki emekliliği döneminde, kendi isteği ile Jounin'liği bırakmış. Sol gözünün üstünde bir yara var, resmini incelediğinizde farkettiğiniz. Muhtemelen yaşlı kadının bahsettiği ile aynı kişi.

Saitou Shinn
Güç: 7
Çeviklik: 9
Kondisyon: 10
Potansiyel: 6
Varlık: 3
Zeka: 5

Evinin adresi de iliştirilmiş kenara.

[Shiomiya Kiyo]

Bebe falan diyordum ama adam jounin çıktı. Gözünün üzerinden geçen yarayı görmemle “Aha!” diye irkildim. Bir anlığına, teyzenin yaradan da bahsetmiş olduğunu unutmuş olmalıyım. Siyah saçlar, sert bakışlar, yaralı surat; “Bu o olmalı evet.” Sukki-cağızın kazasına denk gelen dönemde, kendisi mesleğini mi bırakmış? Aralarında nasıl bir ilişki var kesin kanıya varmamak lazım olsa da, kızı sırtında taşımasından, sık sık onunla görülmesinden, bu ilişkinin romantik bir ilişki olduğunu düşünüyorum ben. Vay be. ADAM GİBİ ADAMMIŞSIN SHINN! İstemsizce, hala dosyayı inceleyen Nishi’me baktım şöyle bir. Kami korusun, Sukki gibi zoraki emekli edilecek bir olay geçirse, Shinn gibi bırakır mıydım çok sevdiğim mesleğimi? Bakar mıydım ona? Bakardım elbette, sırtımda bile taşırdım buna hiç şüphe yok. Aklıma havuzda birbirimize söylediklerimiz geldi, Nishi’nin hala hatırlamamakta ısrar ettiği, ama benim aklımdan çıkmayan o güzel cümleler.

“Sonum seninle olmalı.” Dediğimde, bunun illa savaş meydanında olmasını mı ima ettim sanki? Sıkıcı bir oturma odasında ikimiz de 300 yaşını geçmişken, dandik tekerlekli sandalyeler üzerinde de gerçekleşebilir bu isteğim pekala.

Aldığım not defterine sonunda siftahı yaparak, Shinn’in adresini yazdım. Disleksiyi teğet geçmiş okuma yazma özürüm yüzünden epey zorlandım bunu yaparken. Öyle ki “d@iiRhe::: 888888888” diye yazımı bitirince derin bir oh çekerek burnumdan akmak üzere olan teri sildim. Şöyle bir uzaklaştırıp baktım eserime. Sonra gereksiz depresifleştim gene aniden, “Ya bu ne işimize yarayacak ki?” dedim yere emmi gibi çömelip, kafamın arkasını kaşırken. “Ya bilmiyorsa öldüğünü? Düşünsene iki sikik chuunin kapına gelip sevgilinin öldüğünü, seni sorgulayacaklarını söylüyor.” Elimi kafamdan indirip, gözlerimi karşımda bir noktaya kilitledim kaşlarımı çatarak. “Önce kendimi sonra chuuninleri öldürürdüm o şokla.”

Not defterini kapatıp, arka cebime koyduktan sonra, ellerimi yüzüme kapatıp düşünmeye başladım. “Çok saçma… Zaman kaybediyoruz….” Sesimi inceltip daha da dramatikleştirdim. “Zamanında piçlik yapmak yerine dersleri dinleseydim, tek bir Yochi Uryou ile olayı çözmüş, şu an adamı bağlamış götürüyor olabilirdik.” Saçlarımı sinirle karıştırdım ve sesimi pat diye yükseltim, sikerim paranoyanı Nishi’m, sinirlendim burada ben. “BOK VAR GİBİ NEREDE SULU TEKNİK VAR ONA ABANMIŞIM ZATEN! İŞE YARAR BİR ŞEYİM YOK AMINA KOYAYIM!” Cidden, nerede işe yaramaz teknik var onu öğrenmeye adamışım resmen kendimi. Niye adam olup, Yochi Uryou gibi işe yarayan bir şeyler öğrenmeye kasmamışım ki kendimi? Hem doğa sınırlaması da yoktu yanlış hatırlamıyorsam. Ellerim hala saçlarımda, sıkıyorum ama, yolmuyorum. “Keşke öğrenseydim. Keşke… Öğrenseydim…”

“Keşke öğrenseydim.”
“Keşke öğrenseydim…”
“Keşke….”

Bir dakika.

“LAN!”

Müthiş bir hızla yerimden kalkıp, arka cebimden kurbağa şeklindeki şapşal cüzdanımı çıkardım. Fermuarını açıp şöyle bir baktım içine. “Bir… Üç beş… On sekiz… Yeter sanırım.” Sinirim, depresifliğim geçti, sevindirik oldum tekrar ben, sırıtarak Nishi’me baktım. Önünde de arsızca kurbağa cüzdanımı salladım. “Bunla var ya Nishi’m…”

“MÜHÜRCÜYE GİDECEĞİZ!” Konuşmasını engellemek için, cüzdanı tutmayan elimle sus işareti yapıp konuşmaya devam ettim. “MİS GİBİ YOCHI URYOU PARŞÖMENİ ALACAĞIZ! Azıcık tuzlu olcak ama sorun yok, faturalarımı yeni ödedim. Sonra… SONRA! KIZIN EVİNE GERİ DÖNÜP BASACAĞIZ TEKNİĞİ! HEY YAVRUM BE!”

[Shiki Nishiyama]

Kiyo'nun abisine sulanıp konuyu değiştirmiştim ama öyle bir şey dedi ki, bir anda "Efendiiim?" diyerek Kiyo'ya dönmek zorunda kaldım. Bondage falan bir şeyler dedi galiba. Geçen bir ara öpüşürken beni kollarımdan tutup üstüme çıkmıştı. O zaman bile hoşlanmıştım. Şimdi böyle deyince falan içim gıcırdadı. İstemsiz bir şekilde kıkırdayıp Kiyo'nun saçlarını karıştırdım. Tabi bu durumdan sonra iyice keyiflendim ve mutlu mutlu Shinn'in dosyası aramaya başladım şuan bulunduğumuz bölümde. Burası yakın olduğundan ilk emeklilerden başlayalım demiştim, iyi ki de demişim. Saitou Shinn'i Kiyo'nun abisinin yakınlarında bulduk. Herif Sukki shinobiliği bitince kendisi de bırakmış. Jouninmiş en son. Baktım tipine esmer bir herif. Gözünün üstünde de yarası var. Kondisyon 10, tüm gece gider bu herif. Her neyse. Herifin adresini de koymuşlar dosyaya zahmet olmasın. Kiyo hemen not almaya başladı. Şöyle bir baktım ne yazıyor diye, neden zeka statına 3 koyduklarını anladım. Zaten o gün tabakları getirdiğinde de dünyanın en ucube el yazısı ile not atmıştı kapımdan. Şuan bu adresi yazdığı kağıdı bana verse, dese git bul bu apartmanı. Siksen bulamam.

Kalkıp gidelim, bulalım şu herifi de ağzından laf alalım diyecektim ki bir anda Kiyo atara geldi. Bu ne işe yarayacak ki dedi. "Eski bir Jounin'den yardım almış olacağız?" dedim ben de, ama Kiyo daha da atarlandı. Chuuninlerin gelip sevgilisinin öldüğünü söyleyip onu sorgulayacaklarını söylediklerinde onları öldüreceğini anırdı. Tabi ilk kendini öldüreceğinden sonra adamları nasıl öldürüyor anlamadım. Bu yüzden gözlerimi devirip "Sikik mi? Ayıpediyorsun." dedim kısık bir sesle. "Bilmiyorum. Benim sevgilim ölse, en azından bilmek isterim. Soruları da cevaplarım. Tabi kendim öldürdüysem gelen Chuuninlere dalabilirim." Sonra dönüp kötü kötü Kiyo'ya baktım. Onun verdiği tepki de bu ikinci söylediğim gibiydi ne de olsa.

Sonra bizimki daha da bağırışıp Yochi Uryou ile olayı çözmek daha kolaydı durumlarına girdi. Hack açalım diyor yani. Keşke öğrenseydim diyor, keşke diyor. Aslında benim tarzım bir teknik sanırım o ama hiç umursamamışım. Hayallerimde hiç cinayet çözmek yoktu valla. Ben daha çok milletin evine gireyim, yakalanırsam da kaçızlayayım diye uğraşmıştım. Olayla alakasız bir sürü şey düşünürken Kiyo poposuna bir şey kaçmış gibi ayaklandı. O ani hareket yapınca ben de kendimi korumak zorunda hissedip cebimden kunai çıkardım. Evet, ayı gibi çat diye çıkardım koca kunaiyi. "Lan... Var ya..." diye mırıldana mırıldana tekrar koydum yerine. Ulan neyse ki artık tutuyorum kendimi de direkt shuriken çıkarıp fırlatmıyorum bebenin bir yerlerine. "Gene ne oldu?"
Cebini karıştırdı ilk bir süre. Sonra da dedi mühürcüye gidip mühür alalım, tekniğin mührünü alalım ardından çakalım kızın evine görelim her şeyi. "Bildiğin hile yapıyorsun yalnız." diye bilgilendirdim Kiyo'yu ama gene de omzumu silkip kafamı sallayarak onayladım planını. İstediğini yapsın çocuk. Hem tutarsa rahat rahat biter bu görev.

[GM - Naruto]

Arşivi terkedip yollanıyorsunuz Daichou binasından dışarıya, meydana. Kargalar bile yeni yeni uyanmaya başlarken, köyün ise hala uyuduğunu farkediyorsunuz. Bir kaç dükkan açık sadece, onlar da fırın gibi kahvaltılık şeyler satan yerler.

Meydana bağlanan bir sokağa dalıyorsunuz, kahverengi ve düzenli, her Ishi sokağı gibi. Mühürlenen teknikleri satan bir yer arıyorsunuz burada, "Fuuin Yashiki", Mühür Malikanesi. Dükkanın önüne vardığınızda sizi çok da malikaneye benzemeyen, tek katlı, naçizane bir esnaf mekanı karşılıyor.

Kepenklerini yeni açmaya başlayan, uzun, beyaz saçlı, beyaz sakallı bir yaşlıyı farkediyorsunuz. Dükkanı açmayı bitirince sizi farkediyor. Rahat giyimli, parası yerinde bir görünümü var.

"Günaydın gençler... İlk siftahım sizler olacaksınız sanırım, buyrun buyrun." Hafifçe önünüzde eğilerek sizi dükkana davet ediyor.

İçerisi çok büyük bir yer değil, bütün duvarları raflarla sıralanmış ufak bir dükkan, oturacak bir yer bile yok. İşini bitiren çıkıp gidiyor haliyle. Çeşitli parşömenleri görebiliyorsunuz raflarda. Bir tarafta ise ufak bir masa ve onun üzerinde de kasa duruyor, paralar için.

"Size nasıl yardımcı olabilirim?"

[Shiomiya Kiyo]

Nishi fazla mırın kırın etmedi. Genelde birbirimizin fikrini beğenmezsek, orospu karılar gibi kavga edip kendi fikrimizi benimsetmek yerine oturur adam gibi orta yol buluruz zaten. Yeni bir şey önermediğine göre oldu bu iş ağa, “Bu cheat kodunun fake çıkma ihtimali yok en azından.” Diye karşılığımı mırıldanarak Nishi’mle beraber çıktım Daichou binasından.

Çıktığımda fark ettim ki, köyün götünde hala sineklerin uçuştuğuna dikkat etmemişim. Bu kötü bir şey zira mühürcü bu saatte hala kapalı olabilir. Ciddili manyaklı görevimizi, dükkan önünde açılmasını bekleyerek gereksiz duraksamaya sokabilirim. Üstlerimizden biri görüp, “LA NE DİKİLİYONUZ? KATİL, CİNAYET??!” diye fırça çekebilir. Nishi’m de “Seninle bir daha göreve çıkanı siksinler. Hem sevgili, hem görev arkadaşı olunmuyormuş.” Diyerek yıllardır aramızda olan en güçlü bağımızı aşk uğruna koparabilir. Neyse ki böyle dramatik senaryolar gerçekleşmedi. Köyün dar ve mükemmel adreslenmiş sokaklarından kaptırdığımız gibi yeni açılmakta olan mühürcüye ulaştık.

Kepenkleri kaldırmasına yardım edeyim diye niyetlendim amma… Biz adama varana kadar işini bitirdi bile, bizi içeri buyur etti. Eğilmesine aynı hafiflikte bir eğilmeyle karşılık verip “Günaydınlar efenim, günaydınlar!” diye cıvıldadım. Belli yani bu saatte bizden başka manyak mühür almaya gelmez buraya. İlk defa kullanacağım, ilk defa ilgimi çektiği için de köydeki mühür alışverişinin canlılığını bilmiyorum. Dükkan sik kadar olsa da, adamın halli vakitli giyiminden anlıyorum ki ya yeterli canlılığı var bu alışverişin, ya da bok gibi pahalıya satıyordur şerefsiz herif. Neyse.

“Sabah sabah canımız sıkıldı da, dedik gidelim Fuuin Yashiki’ye, şu etrafa bakmalı tekniğin mühürünü alalım onda kesin vardır. Neydi ismi… Hah; Yochi Uryou no Jutsu. Fuuin Yashiki’de olmayacak da ben de mi olacak? Hah!” Yeteceğine inandığım paramla dolu kurbağa cüzdanımı çıkardım, havaya atıp tuttum basitçe. Yazık, içindekiler birazdan, şu kasaya transfer olacak fakat sorun değil. Biz almazsak, vermezsek, Ishigakure ekonomisi nasıl canlanacak değil mi?

Efem, olayı hızlandırmak adına siz sormadan şeyedeyim dedim sorun olmazsa; fiyatı ve yeni gelir durumumu kabul ediyore.

Şu an ki gelir durumu; 4 - Orta-Düşük Gelirli/2

Yochi Uryou no Jutsu, A-Rank, 7. Seviye

Alım sonrası gelir durumu; 2- Fakkkkiiiiiieeeeerr/2

[Shiki Nishiyama]

Şimdi gidip o mühürlü tekniği alırsak ne gibi sorunlar çıkar bir düşünelim. İlk olasılık o tekniğin parşomeni olmaması falandır. Ki öyle olursa sadece biraz zaman kaybedip dükkana uğramış oluruz, sonra Shinn'in adresine gitme planımızı gerçekleştiririz. Diyelim ki parşomeni aldık, gittik kullandık. İkimiz de daha önce mühürlü teknik kullanmış değiliz, ya bir sikiklik olur da kullanırken baygınlık geçirirsek? Ya bu herif bize başka teknik verirse, göt parmaklama tekniği gibi. Valla Kiyo'nun böyle bir teknik kullanıp önümde kendi götünü parmaklamasını cidden istemem. Nereden aklıma geldi böyle bir sahne bilmiyorum ama iğrendim. Başım ağrıyor Kiyo, bu gün olmaz. Tekniğin işleyip, katili tanımama ihtimalimiz de var. Ya şuana kadar gördüğümüz kimse değilse? Neyse gene de işe yaramış olur çünkü katili görmüş olduğumuz için, herhangi bir yerde karşılaşırsak tanırız. Yani anlayacağınız bu plan göt parmaklama olayı olmadığı sürece artı bir durumda benim için.

Çıktık işte meydana, esnaf yeni yeni açıyor dükkanını. Diyorum şuradan yiyecek bir şey mi alsam? Sonra yok diyorum belki zehir katmışlardır falan. İşte böyle mal mal düşüncelerimi Kiyo'ya yansıtmadan bir yandan da onla konuşmaya çalışıyorum. Tabi kaybolmamak da lazım falan derken ben bir dertlendim! Bitse de gitsek moduna girdim şu yol bitene kadar. Neyse ki bizim köyde kaybolmak baya bir zor. Sokakları falan bir güzel numarandırmışlar. Zaten yollar düzenli. Anlayacağınız biz bulduk bu dükkanı. Bulduk derken, şansa denk geldik diyelim. İç güdülerimize güvenip hepsi birbirine benzeyen Ishi sokaklarından birine girişmiştik. Cidden bulduk sonra Mühür malikanesini. "Malikane demişken, öhöm..." dedim alaycı bir tavırla. Kiyo'yu ben ilk malikanede şey etmiştim hani, teheheh.

Tabi yoldaki gülümseyen, dalgacı tavrım "malikaneye" ulaşınca kayboldu ve tekrar donuk bir insan oldum. Kiyo ile dükkan sahibi adam eğilerek selamlaşırken ben de kafamı sallamakla yetindim. İçeri girdik sonra. Herifle Kiyo konuşurken ben de eskiden kalma alışkanlıkla önce herifi, sonra tüm dükkanı incelemeye başladım. Herifin elbiselerine bakınca gelirinin iyi olduğunu fark etmek zor olmadı. Şimdi burası Ishigakure KARDEŞŞŞ burada giyinişten her bir bok anlaşılır. Hangi gelir düzeyine sahip olduğunu falan yani. Belki bize baktığında ibne olduğumuz da anlaşılıyordur, bak bunu hiç düşünmemiştim. Neyse hacı dayının uzun beyaz saçları, beyaz sakalı falan var. Ya çok yaşlı bir piç, ya da çok stresli bu işler. Dükkan da göt kadar, kesin arka odaları falan vardır. Çünkü öyle oluyor çoğunlukla böyle dükkanlar. Burası sadece müşterilere gösterilen kısmı yani. Oturacak yer bile yok. Etraf parşomen dolu. Tabi şöyle bir bakındıktan sonra gözüme kasa takıldı. Wowowow haram.

Bu arada şimdi bu herife para vereceğiz ama, göreve çıkma olayımıza ters değil mi? Yani ben eminim ki görevden alacağımız para bu mühürü karşılamaz. Herifin giyinişine bak. Pazarlık mı yapsak ne yapsak diyordum ki ayı Kiyo hemen cüzdanını çıkarmış atıp tutuyor. İçinde para cik cik ötüyor. Gözlerimi devirdim hafiften ve boğuk bir sesle konuşmaya başladım. "Görevdeyiz de hacı dayı. İhtiyacımız var bu parşömene bir indirim falan yaparsan sevinirim. Kami korusun başınıza gelmesin tabi de, yarın bir gün size de bir şey olur, yardımlarınızı unutmayız." Biz burada köyün güvenliğini sağlıyoruz, bence esnafın bize böyle bir kaç ayrıcalık yapması lazım.

HEMEN NE KABUL EDİYORSUN YOLDA MI BULDUK PARAYI LAN BİZ! CYNİC-SAN İNDİRİM YAP BE HACIM. BAŞKA DÜKKANDA 1 GELİR DÜZEYİ DEDİLER, TANIDIK DİYE SANA GELDİK. KIRMA BİZİ.