[Anılar] Kaya ve Yağmur

[Wakahisa Yuudai]

Konuşma Renkleri
Yuudai
Hiro
Yuka
Sora-sensei
Diğer
Not:Düz yazılar şimdiki zamanı, italik yazılar geçmişi anlatır.

Ben, arkadaş edinmeyi sevmem. Bunun en büyük örneği, bir tek Hiro'yu arkadaş olarak görmem olabilir. Ama benim felsefeme göre, güç arkadaşlığı diye bir şey vardır. Gerçekten güçlü olduğunu düşündüğüm, gücünü bana kanıtlayan shinobiler benim dostumdur. Onun dışındakiler ise, egomu tatmin etmek için bana verilmiş oyuncaklardan başka şeyler değillerdir. Gücü nedeniyle arkadaş olduğum bir insan var. Normalde diğer köylere saygı duymasam da, kendini bana kanıtlamış bir arkadaş. Zamanında anlamamıştım, neden iki farklı köy aynı görevi veriyor diye. Ama zor kurtulduğumuz bu görev bana çok bilgi kazandırdı. Bu görev belki de ölümden nefret etmemi sağlayan ilk görevdir. İki köyün ilişkisini bilmiyorum, ama bu görevden sonra geliştiğine eminim. Belki de şu anda Ishigakure'de benden bahsediliyordur. Takım çalışmasına pek de önem vermeyen ben, bu görevde çok iyi uyum sağlamıştım. O görevde gözüme takılan shinobinin adını asla unutmayacağım, Kurochi Hirashimatsu.

Güzel uykumun ortasında, Hiro pencereye dışarıdan birkaç kez vurarak uyanmamı sağladı. Uykumun bölünmesinin beni sinirlendirdiğini bile bile böyle bir şey yapması, beni çok daha fazla sinirlendirdi. Gözlerimi ovaladım ve pencereyi hızlı bir şekilde açtım. Kızgın gözlerle Hiro'ya bakarken onun küçücük bir utanç belirtisi göstermeden gülümsemeye devam etmesi beni aşırı derecede kızdırdı. Daha niye geldiğini sormadan konuşmaya başladı. "Yuudai-kun, bugün görev günü. Kalk hadi kalk, saate bak. Uyandırmasam uyuyan güzel gibi uyumaya devam edeceksin haa." Bugün göreve çıkacağımız tamamen aklımdan çıkmıştı. Hiro'yu dinledikten sonra yavaş yavaş sakinleşip Hiro'nun dış kapıya gelmesini söyledim. O dış kapıya doğru yürürken hızlıca kıyafetlerimi giyerek banyoya doğru ilerledim. Saçlarımı düzeltip alın bandımı omzuma taktıktan sonra dış kapıyı açtım. Chou binasında takımın toplanmasına on beş dakika olduğundan, Hiro'yu kahvaltıya davet ettim ve ailemle birlikte güzel bir kahvaltı yaptık. On dakikada yiyebileceğimizi yedik ve hızlıca evden ayrıldık. Klan bölgemizden çıktığımız anda Yuka'nın o gıcık tiz sesi duyuldu. "Heeeey, hadi birlikte gidelim tatlı çocuklar." Ve en nefret ettiğim durum ise, yine elinde bir sake şişesi ile göreve geldi. Ame-chou ile görüşeceğiz ve sake içiyor. Ve kendisi bir genin. Ne diyebilirim bilmiyorum. Hiro'nun onu uyarmasına rağmen lafları geçiştirdiğine göre yine rezil olacağız. Yapabileceğimiz bir şey yok. Hiro ile Yuka sohbet ederek yürürken ben önden yürüyorum. Doğal olarak Sora senseiyi ilk olarak ben görmüş oldum. Ame-chou binasının önünde bekliyordu. Senseiye de selam verdikten sonra, geriye kalan tek şey görevi almak oluyor.

"Dün gece, köyümüzden sizin yaşlarınızda bir genin olan Nakano Aoba, sınır kapısında görevli olan bir shinobiyi öldürerek köyden kaçmıştır. Nakano klanının son varisi olan Aoba, diğer geninlere göre klanı nedeniyle daha çok chakra barındırdığı için shinobi dünyasına bir tehdit oluşturmaktadır. Ishigakure'ye doğru gittiği bilinmektedir. Dinlenmeden gidebileceği en uzak yer Sakae Kasabası olduğu için, sizi oraya gönderiyorum. Amacınız, Aoba'yı yakalayıp geri getirmek. Eğer bunu başaramazsanız, etkisiz hale getirebilir ya da işini orada bitirebilirsiniz. İyi görevler." Ame-chou'nun konuşmasını dinledikten sonra takımımız yola çıktı. Sakae Kasabası neredeyse Kaya Ülkesi'nin sınırında olduğu için oraya varmamız yaklaşık iki gün sürecek gibi görünüyor. Ame'den çıkmadan önce kütüphaneye uğramamız gerektiğini söyledim. Sensei bunu onayladıktan sonra kütüphaneye girdik. Oradan Nakano klanı ile ilgili bir kitap aldım ve görev sonunda geri getireceğimi söyledim. Yolda klanla ilgili biraz bilgi edinmek iyi bir fikir olabilir. Nasıl biriyle karşılaşacağımı öğrenmem lazım. Kitabın kapağında "Klan Üye-" yazısı vardı. Devamı silinmiş ve kurşun kalem ile "-si" eki getirilmişti. Alt tarafta da tüm klan üyelerinin yüzü mürekkeple karalanmış ve tek bir kişinin resmi bulunmaktaydı. Resmin altında da "Nakano Aoba" yazıyordu.

Nakano Aoba

[Kurochi Hirashimatsu]

Kurochi Hirashimatsu
Kurotsuchi Hana
Hirashi Saizo
Yukimura Haizaki

Şu ana kadarki yaşamımda bir çok insan tanıdım. Bazıları gereksiz, bazıları önemli kişilerdi. Bana ayak bağı olanlar vardı ama önümü açıp beni geliştiren kişilerde vardı. Bundan yıllar önce, henüz genin olduğum dönemlerde benimle aslında aynı amaca hizmet veren bir dostla karşılaştım. Amegakure ile Ishigakure arasında belkide dostluk bağlarının bile kurulabileceği bu olayda sırt sırta savaştığım kadim dostum. Wakahisa Yuudai..

Eeh! Bugün neden Güneş gülmüyor? Sanki Ishigakure topraklarında kan izleri varmış gibi bir his doğuyor içime. Hayatımı adadığım bu köyde neden altın sarısı topraklarımız bugün gölgelenmiş bir şekilde bana mesaj gönderiyor? Dışarıya çıkıp dolaşmaya başladım. İnsanların yüzüne bakarak onları anlamaya çalışıyordum. Köyde bir olay oldu da benim mi haberim yok? Derken Hana koşarak yanıma geldi. Nefes nefese kaldığı için bir süre soluklandı. Elleri dizinde telaşlı bir şekilde, “Acil durum Hirashi! Sensei bizi çağırıyor, yürü!” Elimden tutarak koşmaya başladı.

Biliyordum! Garip bir şeyler döndüğünün farkındaydım zaten. Ama nasıl bir şey bu kadar ciddi bir tepki çekmiş olabilir? Neyse bakalım, Haizaki-sensei'nin yanına gelmiştik. Saizo zaten çoktan gelmişti. Sensei bize görevi anlatmaya başlamıştı. “Çocuklar, acil durum var. Sizinle aynı yaşta bir shinobi Amegakure'den kaçmış. Kaçarken birini öldürmüş ve şuan Ishigakure sınırına yaklaştığı söyleniyor. Onu durdurma görevi bize verildi. Hazırlandığınızda köyün girişine bekliyorum sizi. Yola çıkacağız.”

Ciddi misin sen? Amegakure'den kaçıp neden Ishigakure'ye doğru gelsin ki? Bizimle bir derdi mi var acaba? Neyse ne işte! Son hazırlıklarımı tamamlayarak köyün girişine gidiyordum. Sensei bekliyordu beni. Ardından takım arkadaşlarım geliyordu ve yola çıkıyorduk bile. Yoldayken Saizo oldukça sessizdi, Hana ise biraz korkuyordu. Sensei'ye sormadan edemedim. “Bu çocuğun bizimle derdi ne?” Sensei bilmediğini belirtmek için kafasını iki yöne sallıyordu. Bir kaçak ninjamız eksikti zaten o da tamamlandı. Bravo..

[Wakahisa Yuudai]

Yavaş yavaş hava kapatıyordu. Gittiğimiz yer uzak olduğu için bir at arabası kiralamıştık. At arabasının içinde dört tane gaz lambası bulunduğundan kitabı okuma vaktinin geldiği belliydi. Hazır bizim Hiro ve Yuka sohbete dalmış, sürücüyle de Sora-sensei konuşuyor, kitap okurken kafam da dağılmazdı böylece. At arabasının oturulabilecek en arka kısmına geçtim ve kitabı açtım. Bizimkilerden biraz sessiz olmalarını istedim. Hiro ve Yuka da seslerini keserek yanıma doğru geldi ve kitabı görebilecekleri bir açıda tuttum. En azından tüm takımın bilgi edinmesi, çocukla karşılaştığımızda dikkatli olmamızı sağlayacak. Kitabın ikinci sayfasında klanla ilgili bazı bilgiler bulunuyordu. İyice göz gezdirmem gerektiği belliydi.

Nakano Klanı

Iwagakure’nin dağlık alanlarının küçük bir bölgesine yerleştiği söylenen bir klandır. Klanın soyu tükenmektedir. Tükenmeden önce klanın üyeleri hiçbir ülke ya da köy ile iletişim kurmamıştır. O dağlık alana ulaşabilenlerin öldüğü söylenir, lakin buna karşı kesin bir kanıt bulunmamıştır. O kişilerin kaybolduğu, hapiste tutulduğu da söylenmektedir. Bu klanın amacı belli değildir. Klan hakkında bulunan tek bilgi kaynağı klanın eski bir üyesinin söylediği sözlerin yazıya geçmesidir.

“Klanımıza başka insanların lanet getirmesine izin vermeyeceğiz. Shirougan’ı tüm dünya bilmeli. Bizden tüm dünya korkmalı. Bizim dünyaya getirebileceğimiz tek şey ölümdür. Klan bölgesinden ayrılan, klanına ihanet etmiş olur. O üye tekrar bulunursa, sonsuza dek hapsedilir. Klanımıza sonradan gelenlere ne olduğu bilgisini paylaşırsam klanıma ihanet etmiş olurum.”

Bu klanın "klan" anlayışı beni etkiledi. Sonuçta ben de klanıma çok bağlıydım. Şimdi düşünüyorum da, belki de o çocuk, yani Aoba, klanına geri dönmek için kaçtı. Ama bir genin gerçekten de takip edileceğini anlayamayacak kadar salak mıdır ? Ayrıca, klanın soyunun tükenmekte olduğu yazıyor. Kaç kişi kaldı da geri dönüyor acaba. Ve klan üyeleri gidip dönerse hapsedilmiyor muydu ? Gerçekten de peşinde olduğumuz olay kafamı karıştırdı. Yapabileceğim tek şey kitabı okumaya devam etmek. "Böyle klanları da hiç sevmiyorum ha, ben mesela pek umursamam klanımı, ehi." Bilerek bana mı laf sokuyor acaba. Her neyse. Kitabın sayfasını çevirdim.

Shirougan Nedir ?

Shirougan, Nakano klanının doujutsu, yani göz tekniği olarak bilinir. Güçlerinin büyük bir kısmı bilinmez iken, yakalanan bir üyenin zor durumda kalıp verdiği bilgiler bilinmektedir. Ama bu bilgilerin gerçekliği, Nakano klanından biri göz önünde uygulamadığı için kesin değildir.

-Göz aktifleştirildiğinde, chakra miktarı %50 artar.
-Göz aktifleştirildiğinde, başkalarının gözlerine bakarak onların aklı hiç bir şey yapmak gerekmeden okunabilir.
-Göz aktifken, chakranın azalma hızı %80 düşer.
-Gözün iki evresi vardır.
-Son evreye sahip olanlar, yaklaşık 200 yıl yaşayabilirler.
-Son evreye sahip olmanın tek yolu, tek kolunu kesmektir.
-Son evreye sahip olanlar, rakiplerinin bildiği tüm teknikleri görüp kopyalayabilirler.

Dezavantajlar

-Göz ilk evresinde ise, en fazla 11 dakika açık kalabilir. Daha fazla açık kalması, ölümü getirir.
-Göz açıkken kullanıcı halisünasyonlar görür.
-Göz ilk evresinde ise, kullanıcı göz açık kaldığı sürece kan kaybeder.
-Göz son evresinde ise, hep açık kalmalıdır. Kapatıldığı anda kullanıcı kör olur.

Bu yazanlar doğru mu bilmiyorum, ama eğer doğru ise, hayatımda ilk defa avantajları çok iyi ve dezavantajları çok kötü bir doujutsu gördüm. Bu kuralların nasıl oluştuğu da farklı bir konu zaten. Bu tarz olayları aklım almıyor. Kendi klanımın da bazı olayları olduğunun farkındayım, ama nasıl oluştuğu konusunda benim de bilgim yok. Kitabın sayfasını çevirdiğimde, gözün görünümünün bir taslağı vardı. Ancak yarısı yırtılmıştı. Zaten sonraki sayfalar da kökünden yırtılmış olduğu için elde edebileceğim tek bilgiler bunlardı. O halde geriye bir tek uyumak kalıyor, sabah olana kadar. Takımın nöbet halinde uyuma planı yapıldı, ve tahtadan, oturmak için yapılmış yere uzanıp uykuya daldım.

[Kurochi Hirashimatsu]

Köyden ayrıldığımız vakit kafamdaki düşünceler iyice beni dürtmeye başlamıştı. Canım sıkılıyordu ve bir yandan da nasıl böyle bir şeyin üstesinden gelebilirim? Diye düşünüyordum. Sensei kaçak hakkında hiç bir şey bilmediğini söyledi. Normalde böyle bir tehlike anıda biz shinobilere gereken bilgiler verilirdi. Bizimle yaşıt olduğu halde bizim bu göreve gönderilmemiz gerçekten doğru bir karar mı? Belki bizimle aynı yaştaymış gibi görünen bir canavarla karşı karşıyayızdır? Takımın morali düşüktü. Saizo her zaman cesur olmasına rağmen şuan gerilmiş gibi duruyordu. Ağzını bıçak açmıyordu. Hana ise iki elini önünde birleştirmiş ve suratı asılmış bir şekilde yürüyordu. Elbette ben her zaman olduğu gibi dimdik yürüyordum. Öyle yürümek zorundaydım.

Bir kaç yüz metre yürüdükten sonra Sensei bize durmamızı işaret ediyordu. Rüzgarın yönünü hesapladıktan sonra yürümeye devam etti. Belki köyümüz bunu pek ciddiye almıyor fakat Haizaki-sensei bu işe kafasını çoktan takmış. Belki bu bahaneyle bende bir kaç ders alabilirim kendisinden. Ağaçların arasında yürürken sessizliği ilk bozan daha az önce ağzını bıçak bile açmayan Saizo oldu. Yine yaptı yapacağını it herif. Beni sinirlendirmeyi başarmıştı. “Ne kadar güzel değil mi? Özgür özgür dolaşıyor şimdi kendi çapında. Bence onu hiç aramayalım; bırakalım gitsin hedefine.” Demişti Saizo. Tam suratının ortasına bir yumruk geçirecektim ki Haizaki-sensei benden önce davranmıştı.

Saizo'ya sert bir tokat geçiriyordu Haizaki-sensei. Çıkan ses kuşları bile ürkütüp kaçırıyordu. “Eğer köyden kaçmaya niyetliysen sana da acımam.” İlk defa bu kadar sinirli görmüştüm onu. Öğrencisine tokat atacak belkide en son insandı halbuki. Ama haksız diyemem. Olmadık yerde sivri lafları çok rahatsız edici bir hal almaya başlamıştı Saizo'nun. Aslında o tokat benimde duygularımla yüklü olan bir tokattı. Saizo'nun morali oldukça bozulmuş gibi görünüyordu. Eh, bozulur tabi. Aptal aptal laflar edersen olacağı bu işte.

Sinirlerim iyice tepeme çıkmıştı. Zaten karşımızda neyin olduğunu bile bilmiyorduk..

[Wakahisa Yuudai]

Uyandığımda ormanlık bir alanda olduğumuzu farkettim. Sora-sensei uyandığımı farkedip buranın Sakae Kasabası olduğunu söyledi. Bu, Sakae Kasabasını ilk görüşüm olduğu için hızlıca toparlanıp arabadan ilk inen ben oldum. Kasabanın girişindeki kapının ardından değişik değişik sesler geliyor. Bu kasabada zanaatkarların geçim sağladığını duymuştum. Amegakure'ye ve Yağmur Ülkesine özgün şeylere kolayca ulaşılabilen bu güzel kasabaya ilk defa giriyorum. Burada Amegakure shinobilerinin nöbette olduğunu duymuştum, ama hiç bir zaman gelip de kendim görmedim. İçeriye girdiğimizde, dışarısı çok kalabalıktı. Şu anda Aoba denilen çocuğun kasabada dinlendiği tahmin ediliyor, ama bence durum öyle değil. Buraya gelmemiz bir günü geçti ve gelmeden önce kasabada olduğu düşünülüyordu. Fikrimi söyledikten sonra, Sora-sensei yine de kasabayı aramamız gerektiğini söyledi. Yapabileceğim bir şey yok.

"Şu çocuğu gördünüz mü ?"


Klan kitabındaki resmi kasabanın yerlilerine gösterip bilgi edinmeye çalıştık. Farklı yerlere dağılıp da riske girmemek için dördümüz de birlikte ilerliyoruz. Hava neredeyse kararıncaya kadar insanları sorgulamanın sonunda, yaşlı bir vatandaş o çocuğu kasabadaki evlerden birine girerken gördüğünü söyledi. Evi parmağıyla gösterdikten sonra Sora-sensei ona orada kimin yaşadığını sordu. "Natsumi adında bekar bir kadın yaşıyor. Onunla uzun zamandır görüşmüyoruz, gösterdiğiniz çocuğun oğlu olduğunu sandım ben." Sora-sensei yaşlı adama teşekkürlerini sunduktan sonra eve doğru ilerledik. Kapıyı yavaş bir şekilde çaldık, ama kimse açmadı. İçeriden bir kadının ağlama sesleri duyuluyor. Yuka'nın gözlerine baktığımda ne kadar korktuğunu kavrayabiliyorum. Hiro ise dikkatli bir şekilde neler olduğunu anlamaya çalışıyor. Bu sefer sensei kapıyı sesli bir şekilde çaldı, kapının şiddetinin arttığı gibi ağlayan kadın da daha şiddetli ağlamaya başladı. İşte burada yapmamız gereken şeyin kapıyı kırmak, ya da kilidi bozmak olduğunu anladık. Aramızda bu konuda en yetenekli insan Hiro. Kendisi, her göreve çıktığımızda küçük bir senbon ile çoğu kapıyı açabiliyor. Kilidi kırmanın sistemini hala anlayamamış olsam da, içeriye girmeyi başardık.

"Siz iyi misiniz ?"

Bir kadın, koltukta yalnız bir şekilde oturuyor, titreyerek ağlıyor. Kapıyı açtığımız anda korkusunu belli eden kadın, kim olduğumuzu sormaya başladı. "Biz Amegakure shinobileriyiz. Bu çocuğu gördünüz mü ?" Hemen kitabın ilk sayfasını açıp çocuğun resmini gösterdim. Kadın bize korku dolu gözlerle baktı. Çocuğu görünce gözlerinden daha fazla yaş akmaya başladı. O sırada o titrek sesiyle konuştu. "O çocuk, evime girdi. Yardım istediğini söyledi. Ne tür bir yardım istediğini sordum. Yere baktı. Yavaş yavaş bana doğru yürümeye başladı ve ruhunun azaldığını söyledi. Bir elini havaya kaldırdı, gözleri değişik duruyordu. Var gücümle bağırdım. Bunu yapmamam gerektiğini söyledi. Sonra gözlerinin içine bakakaldım. Gücünü durduramadığını söyledi ve ortadan kayboldu. Kaybolduktan sonra, halisünasyonlar görmeye başladım. Şu an kendimi öldürdüğümü görüyorum. Yardım edin bana." Kadın hüngür hüngür ağlamaya başladı. Sora-sensei Kai denemesi yapsa da, hiçbir sonuç değişmedi. Bu bir genjutsu değildi, bu açık açık bir doujutsu tekniği. Kadın eline bir bıçak aldı ve o çocuğu yakalamamız gerektiğini söyledi. Kadına sakin olmasını ve onu yakalayacağımızı söyledikten sonra evden ayrıldık. Ayrılırken bize "Elveda." dedi. O an elindeki bıçak aklıma geldi. Olayı çaktığım anda kapıyı tekrardan hızlıca açıp içeriye girdim. Ne yazık ki, on saniye bile çok geç bir zaman oldu. Kadın bıçakla boğazını kesmişti. Anında medikal ekip eve giriş yaptı, ancak onu kurtaramayacaklarını anladıklarında biz de yolumuza düştük. En çok korktuğum durum, shinobi olmayan birini bu kadar etkileyebilmesi oldu. Çok, çok dikkatli olmalıyız. Sakae Kasabasının diğer tarafından ilerlemeye başladık. Çok da uzağa gitmiş olamaz.

[Kurochi Hirashimatsu]

Ormanda yolumuza devam ediyorduk. Etrafıma dikkatli bir şekilde bakarken aslında içimde hiç bir endişenin olmadığını anlıyordum birden bire. Nedensiz bir şekilde öz güven gelmişti içime. Senseimin bu görevi bu kadar ciddiye alıyor olması beni rahatlatmıştı. Her gün olduğumuz saçma sapan sınavlar veya testlere benzemediği için herkes ciddiydi. Göğsüm dik bir şekilde yürürken sensei birden bire durmuştu. Yine ne oldu? Saizo bir şey mi yaptı acaba? Diye düşünürken sensei yere çöktü. Toprağa elini sürdü ve parmağını yaladı. Bu ne garip bir yöntem? Ama hayatımda daha önce hiç duymadığım bir yöntem keşfettim diyebiliriz. Bu şekilde kinetik enerjiden dolayı oluşan ısıyı anlayabiliyormuşuz. İlginç, bunu şimdilik öğrenebileceğimi zannetmiyorum baya profesyonellik isteyen bir iş. Senseimizin tecrübesine bağlıyorum bu yeteneği.

Şimdilik hiç bir iz bulamamıştık. Burada kamp kuracaktık kısa bir süreliğine. Ben olduğum yere çöküyordum ve bir ağaca sırtımı dayayarak gözlerimi kapatıyordum. Amaç gözlerimi ve beynimi dinlendirmekti. Malum, biraz daha beynimiz yorulacakmış gibi hissediyorum. Şöyle bir bakıldığında uzaklarda Sakae Kasabası görülüyordu. Oldukça yaklaşmıştık kasabaya. Acaba Ishigakure'den olduğumuz için bir problem çıkar mı? Şuan için kafamı taktığım konu bu aslında. Amegakure'yi pek sevmem ne yalan söyleyeyim. İç karartıcı bir köy gibi geliyor bana hep. Haksız mıyım? Yoksa haklı mıyım?

Kampta sensei bize bir şeyler anlatıyordu. Gözlerim kapalıydı fakat bir yandan dinliyordum can kulağıyla. Sakae Kasabasına girdiğimizde bir problem çıkmayacağını söylemişti. Çünkü çoktan haber gönderilmişti bizim köyden. Bu yüzden Amegakure shinobileri bize bir sıkıntı çıkartmayacaktı. İçim rahatlamıştı tabii. Koskoca Amegakure ile bir mücadeleye girmek bizim zararımıza olurdu elbet.

Ve tam o sırada...

[Wakahisa Yuudai]

Sakae Kasabası'nın Kaya Ülkesi tarafına geçildiğinde bir ormana girildiğini farkettim. En azından bizim geçtiğimiz bölge öyle idi. Sora-sensei artık daha hızlı ilerlememiz gerektiğini söyledi. Çocuğun yeteneklerini tam olarak bilmiyoruz ama kadına olanlardan sonra kitapta olmayan bir yeteneği anladım. Birinin kendini öldürdüğünü görmesi nedir ki ? Gözlerinin önünde mi görüyordu yoksa koltuğun başka bir tarafında kendini intihar ederken mi. Sanırım bunu çocuğun gözlerine bakmadan anlayamayacağım. Bir kaç dakika önce olan olaylar yaşadığımız evrende nelerin olabileceğini bana hatırlattı. Benim görüşüme göre, kadın güçsüz olduğu için öldü. Ama çoğu zaman düşünmeden edemiyorum, onu öldüren kişi daha güçlüydü. İşte burada, bir boşluğun içine giriyor gibi hissediyorum. Tabii ki shinobilerin inandığı o salak tanrıdan daha mantıklı bir inanca sahibim. Ama bazen kendi inancımda bile mantık hataları buluyorum. Neyse, bunları çok düşünmek demek inanca yapılan saygısızlık olur. Sonuçta kendi benliğimin tanrısıyım ve kendime saygısızlık etmem çok saçma bir durum.

"Bekleyin, hemen ağaçlara çıkın."

Sora-sensei ilk emri verdi ama bu emri verirken hiçbir şey görmedim. Nasıl hissettiğini de anlamadım. Ağaçlara çıktığımız anda sessiz olmamızı istedi. Akşamüstü olduğu için Sakae Kasabasından gelen ses de azaldı. Ormanda tamamen bir sessizlik oluştuğunda bir ağlama sesi duyduk. "Ona bunu yapmak istememiştim ki." dedi biri. Sonra aynı seste çok farklı bir şiddetle konuştu. "İstemedin tabii, gerizekalı ! O iş bana aitti, kheheh !" İlk çıkan ses ağlamaklı ve sakindi, sonradan çıkan ses ise agresif ve sinirli-mutlu arasında gelen bir sesti. Ama garip olan, ikisi de aynı tondaydı. Ağaçlarda sessizce ilerlemeye başladık. İlerledikçe görüş açımızda küçük bir çocuk belirmeye başladı. Bunun Aoba olduğuna eminim. Saçlarının şekli ve rengi kitabımdaki resimle aynı. Kitabımdaki bir fotoğraf olmasa bile, çizim çok gerçekçi yapılmış. Sora-sensei onun küçük bir çocuk olduğunu söyledi. Ona yavaşça yaklaşıp ona iyi davranırsak bize iyi davranma ihtimali olacağını söyledi. Hayatımda bu kadar saçma bir plan duyduğumu hatırlamıyorum. Bu çift kişilikli çocuğun gücüne hayranım ama bu gücün beni öldürmesine izin veremem. Ama Sora-sensei ne diyorsa odur. Aşağıya atladık ve ona doğru yürümeye başladık.

"Hey, merhabalar küçük adam."

Bir an ağlamayı bıraktı. Sora-sensei konuşmaya devam etti. "Biz Amegakure'den geliyoruz, ama amacımız seni geri götürmek değil, ne yaptığını anlamaya çalışmak. Sana dokunmayacağız. Şimdi, neden kaçtın köyden ? Neden öld-" O sırada çocuk kızgın gözlerle bize doğru baktı, ancak Shirougan aktif değil, bunu yırtık olan temsili resimden anlayabildim. "Kessene sesini ihtiyar, çok konuşuyorsun. LANET OLSUN !" Yüksek sesle bağırdıktan sonra el mühürleri yapmaya başladı. "Shirougan: Hatsudou !" Gözünü aktive etmeye çalıştığı belli. Sora-sensei geri çekilmemizi söyledi. "Sakın gözlerine bakma Sora-sensei." Sesimi oldukça sakin tutmaya çalışsam da, korktuğumun belli olmaması çok düşük bir ihtimal. "Oyuton: Moeru Mizu no Jutsu !" Bu tekniğin olayının sıcak bir suyu rakibine Mizurappa tarzında göndermek olduğunu hatırlıyorum. Garip de olsa, Sora-sensei jutsuyu aktifleştirmeden Aoba adlı çocuk korkarak mühürlerini bozdu ve kaçmaya başladı. Bu nedenle Sora-sensei de mühürlerini bozdu ve peşinden koşmaya başladık. Çocuk çok hızlı koşsa da, yavaş yavaş çocuğa yetişiyoruz. Tam da bunlar olurken, çocuğun koştuğu tarafa doğru baktığımda dört tane shinobi gördüm. Shinobi oldukları alın koruyucularından belli, bu bakış açısından tam olarak net göremesem de Ishigakure tarafından geldikleri için Ishi shinobileri olmaları muhtemel. Çocuk o sırada ağaçlardan birine zıplayıp ilerlemeye başladı. Şu anda bize en yakın olanlar, gördüğümüz dört shinobi. Yanlarına yaklaşıp konuşmaya başladım. "Siz de kimsiniz ? Niye bu saatte Ame'ye doğru ilerliyorsunuz ?"

[Kurochi Hirashimatsu]

...Çok uzaklarda olmasa da biraz ötede sesler duyuyorduk. Bağırışlar bize doğru geliyordu. Ardından ağaçların tepesinden kaçan bir çocuk gördük ve uzaktan bize seslenen birisi belirdi. Aslında bir kişi değildi. Dört tane Amegakure shinobisi görüyorduk. Ve az önceki bağrışmaların aslında hedefimiz olan kaçak ninjaya ait olduğunu anlıyordum/anlıyorduk. İçlerinden birisi kim olduğumuzu ve hangi amaçla Ame'ye doğru gittiğimizi sormuştu. Senseileri sormamıştı bu soruyu. Muhtemelen takım kaptanları soruyordu. Bende Haizaki-sensei'ninde müsaadesiyle ayağa kalkıp göğsüm dik bir şekilde sesimi diyaframdan vererek cevap verecektim.

“Bizler Amegakure'den kaçan bir shinobinin Ishigakure'ye girmesini engellemek adına görevlendirilmiş takımız. Sizlerde o kaçağın peşine düşen Ame shinobilerisiniz diye düşünüyorum. Çok vakit kaybetmeden peşine düşelim. Bizim geldiğimiz yöne doğru kaçtı. Amacı muhtemelen direk Ishigakure'ye ilerlemek. Yolda soracağım bazı sorular var.” Ve çocuğun kaçtığı yere doğru koşmaya başlıyordum. Muhtemelen beni takip edeceklerdir. Yaptığım açıklama gayet yerinde ve üslubu düzgün bir açıklamaydı. Umarım ikna edici olmuştur zaten geride senseimiz gereken şeyleri açıklayabilir. Şuan tamamen kaçak ninjaya odaklanmıştım.

İçimde inanılmaz bir gerginlik mevcuttu. Bu hususta mühim olan şey kaçağı hangi gerekçeyle kovaladığımız'dır. Çocuk oldukça masum gibi görünüyordu. Gerçekten bu çocuk birini öldürmüş olabilir mi? Nasıl bir tiyatro dönüyor hocam burada? Ağır bir genjutsunun içindeymişiz gibi hissediyorum gerçek midir bu acaba? Ame shinobileri benimle beraber koşmaya başladığında ilk sorumu bizimle konuşmaya giren kişiye soracaktım. “Hakkında bilgi edinebildiniz mi?”

[Wakahisa Yuudai]

Hala anlamıyorum, niye iki köy de aynı görevi verir ki ? Birbirlerinden haberleri falan mı yok ? Ne kadar profesyonel hareketler bunlar. Egoist olduğum için çok özür dilerim, choular. Bir de haberleşme araçlarınız daha kaliteli olsa, gerçekten çok sevindireceksiniz bizleri. Her neyse, sonuçta daha fazla adam demek avantaj ve kolay kazanmak demek. Onlar bize uydukları sürece, daha da kategorize edersek bana uydukları sürece bir sorun çıkmaz. Çıkarsa da, iki ülke arasında çıkacak bir savaşın sebebi olmak istemediğim için sorun çıkarmadan dağılırız. Umarım bu olmaz.

Takımın senseisi olmadığını düşündüğüm, büyük ihtimalle bizim gibi genin olanlardan biri konuştu. Çok güzel bir üslup ile konuşan çocuk tamam dememizi beklemeden Aoba'ya doğru koşmaya başladı. Görev sizin-bizim tartışması yapacağımıza çocuğun da dediği gibi en akıllıca yapılacak hareket Aoba'yı takip etmek. Biz de çocuğun ve takımının peşinden koşmaya başladık. Çocuk çok saygılı birine benziyor. Ben de saygılıyım, ama laf olsun diye. Her konuda sorun çıkarmaktan korkmasam bencilliğimi yansıtırdım ben. Çocuğun ciddi duruşu olaydaki gerginliği biraz alsa da farklı köyden shinobilerle ilk defa iş birliği yapıyorum. Belki de bu Hiro ve Yuka için de geçerlidir, Sora-senseiyi geçtim ama garip bir his. Bu çocuğu görünce, Ishigakure hakkında yapabileceğim en büyük genelleme örneği olabilir diye düşündüm. Ciddi ve aşırı saygılı. O sırada çocuk benden Aoba hakkında bilgi istedi.

"Öncelikle şunu belirteyim, Ishigakure'ye gitse de amacı Ishigakure'ye zarar vermek değil. Iwagakure'ye geçecek, buna eminim."

Alın koruyucuları yanlarında olmasa, bu bilgiyi bile vermezdim. Ishigakure shinobileri oldukları belli. Zaten kaçak bir ninja gelip de Aoba'yı yakalamak için yardım istese pek de umurumda olmaz açıkçası. Amegakure için de tehdit, dünya için de. Yakalasınlar yani. Çocuğa direk tüm bilgileri aktaracağım. Sadece ikimizin takımlarının duyacağı şekilde. "Ben Yuudai, şuradaki pembe saçlı kızın adı Yuko, mavi saçlı da Hiro. Senseimizin adı da Sora. Şimdi gelelim bilgilere. Bu çocuk, Nakano klanından. Bu klan çok güçlü bir doujutsu olan Shirougan'ın sahibi. Shirougan'ın dezavantajlarını söylemek zaman kaybı olur, o yüzden avantajlarını özetleyeyim. Chakrayı arttırıyor, akıl okuyor, chakra zor azalıyor, iki evreden oluşan gözün son evresi; uzun yaşatıyor, jutsu kopyalamayı kolaylaştırıyor. Son evreye sahip olmanın tek yolu ise kolunu kesmekmiş. Çocuğun iki kolu olduğu için çok da riskli bir durumda değiliz." Aklımdaki tüm bilgileri saydıktan sonra aklıma kadına olanlar geldi. "Ama bu bilgilerin bir kesinliği yok, onu belirteyim. Kesinliği olan bir bilgi var. Sonsuza kadar geçmeyecek ya da çok uzun bir süre geçmeyecek halisünasyonlar göstermek. Ve bu halisünasyonlar genjutsu değil, normal yöntemlerle deaktive edemiyoruz. Sakın ama sakın gözlerine bakma. En azından Shirougan açıkken bakma. Shirougan'ın resmini gösterecek vaktim yok, ayrıca yırtık. Sen bana güven, Shirougan'ı açarsa haber veririm." Çocuğun yorumlarını merak ediyorum. Lakin onların adını daha öğrenmemiştik. "Adlarınızı sayın isterseniz."