Siyahın Maviye Uyumu

[Aru Hiroya]

Ortama ayak uydur. Ortamı öğren. Ortamı kontrol et.

Sanki adına bilgisayar denen aletler varda bu aletlerde karmakarışık kodlar yazılarak yapılmış bir oyun olan skyrime Dragonborn güncellemesini sonunda yapabilmişim ve bunu ender isimli birisine söylemek istiyorum. Ama onunla skype isimli bir başka kod furyasında görüşemediğimden gizli mesajlarla ona buradan bilgi gönderiyormuşum gibi mutlu hissediyorum. Ne arar bizim dünyamızda böyle aletler? Bizimki de hayal işte... Neyse takmayıverin siz beni. Kendi halimde takılayım iyisimi. Miraak diye bir amca var Hermaous Mora mıdır nedir? Onun diyarına gideceğim rüyalarımda daha. Zaten karıştırmayalım şimdi o dayıları. Zira eğer bi karıştırmaya başlarsak ben tiber septimden başlar, azura's star dan devam eder en sonda da ejderha kesen bir insanın nasıl kıçı kırık devler tarafından patates edilebileceğini sorgulayarak bitiririm bu muhabbeti. Başı sonu belli olan bir muhabbette çok eğlenceli değildir takdir edersiniz ki. O yüzden şu köyden kaçma işine bakalım. Karşımızda iki shinobi var ve onları atlatmamız gerekiyor. Zamanında kara baltalı abimizinde dediği gibi:

Şimdi izin verirseniz...

Ortağımın çevreye ayak uydurup rolüne girdiğini farkeder farketmez bende dalıyorum direkt aynı hedeye. Kafamı öne eğiyor, ensemi kaşıyorum. Ağzımdan da normal sayılabilecek bir ses tonunda şu cümle çıkıyor: ''Sa beyler...'' Anlayacağınız ayıya dayı demek için ortamı yokluyorum. Yokluyorum çünkü şu lanet köyden en kısa zamanda sktir olup gitmek istiyoruz. Akatsuki diye bir örgüt falan kurarız belki. Yüzüklerimiz olur icabında. Böyle birbirimizin yanına görüntümüzü yollarız falan. Zeki müren bile bizi görür böylece. Anladınız değil mi demek istediğimi? Afferim zeki çocuklar sizi... Şimdi müsade ederseniz gideyim. İsmi ari olan birisinin kafası balonmu olmuş nedir? Bi bakmam lazım durumu nedir diye.

Out: Baba yorgun...

[GM - Naruto]

Adam siz geldiğinizde bitirdiği sigarasını ağzından alıp yere atıyor ve üstüne basıyor. Sonra da "Sağ olun beyler. Her zamanki nöbet işte. Dışarı mı çıkacaksınız?" diye soruyor basitçe. Pek sorun etmiş gibi durmuyor gelmenizi. Kulübenin içindeki shinobiler de dışarıda olup bitenle ilgilenmiyor, kendi kendilerine konuşuyor gibi görünüyorlar camdan gördüğünüz üzere.

[Toge Tsuri]

Kapıya gelip dayanmıştık sonunda. Şimdi ise sırada nöbetçileri geçmek vardı ve bu işin asıl zor kısmıydı. Yalan söylemek ve bu herifleri kandırmak zorundayız ancak ne söylesek bizi salarlar onu bilemiyorum işte. Bu yüzden zaten adamların nabzını ölçme taraftarıyım ya.

Benim hal hatır soran tavrıma karşılık, sigara içen nöbetçi shinobi gayet uygun bir dille karşılık vermişti. Sanki baya kibar davranmaya çalışıyordu bize. Belki shinobiler arası özel bir durumdu bu belkide herkese karşı böyle davranıyordu. Bunu pek anlayamıyorum doğrusu. Geçmişimde yaşadıklarımdan ötürü sıradan bir ninja gibi düşünemiyorum. Az çok tahmin edebildiğime göre; Ame için canını vermekten çekinmeyecek, güçlü olmak isteyen adamların birbirlerinden başka dayanakları yok. Bu yüzden aralarında iyi geçinmeye çalışıyorlar. Sonuçta silah arkadaşı değiller mi?

İş bana geldiğinde ise hepsinden nefret ediyorum. İçinde bulundukları durumun farkında olmayan ahmaklardan öte geçemezler. Köy sistemlerinin onları para için savaştırdığının, öldürttüğünün ve nice çocukların yitip gittiğinin farkında değiller. Hepsi para, güç gibi değerleri ilah olarak görüyorlar ve onlara tapıyorlar. Daha fazla para ve refah için onları savaştıran köyleri için ölmekten gurur duyuyorlar. Benim çocukluğum, ailem zaten Amegakure için yok oldu. Hayatımın geri kalanını da onlara harcamayacağım. Hepsini yok edeceğim, yıkacağım!

Gerçek dünyaya dönüp, karşımdaki adama "Amacımız o yönde aslında ancak resmi bir amaç uğruna çıkmıyoruz. Kişisel gelişim için ormanda, gerçek doğa koşulları karşısında eğitim yapmak istiyoruz. Biliyorsun köyün her yeri binalarla kaplı, oksijen yetersiz, düzgün bir eğitim alanına sahip değil. Bu yüzden sağlam bir eğitim için dışarı çıkacağız. Buna izin var değil mi?" diyeceğim. Son sözlerimi ise şaşkın bir tavır takınarak söyleyeceğim. Sanki iznin olmaması normal bir şey değilmiş gibi. Böylece karşımdaki adamı belki biraz tereddüte düşürebilirim.

[Aru Hiroya]

Sakindi Aru. Alabildiğine sakindi hemde. İçinde en ufak bir tedirginlik bile yoktu. Şuan bir suç işlemiyorlardı sonuçta neden korksunlar ki? Karşılarındaki adamlar neden bu iki ninja hakkında negatif bir tutuma sahip olsun? Herhangi bir yanlış yapmamışlardı, üstelik suç olarak yorumlanabilecek herhangi bir girişmde bulunmayı da planlamıyorlardı. Aralarındaki sırrı korumak için büyük çaba sarfetmişlerdi. Herhangi birisinin bunu öğrenmesine imkan yoktu. En azından. Şimdilik yoktu...

Eğer tüm planları başarılı olursa gelecekte olacaklar hızlıca aklından geçti. İstemsizce sırıttı genç adam. Gelecek onlar için oldukça temiz ve net bir şekilde duruyordu. Elini sıvazladığı ensesinden ayırıp tekrar cebine koymuştu. Son iki aydır kendilerini psikolojik olarak hazırladıkları senaryaların başlamasına çok az kalmıştı zira. Önlerindeki tek engel şuan gerçek anlamda önlerindeydi. İki adet shinobi... Basit. Halledilebilirlerdi. Önlerinde açık bir şekilde gözüken bir sorundan korkmayacaklardı... Bu denli gözlerini kararttıktan sonra korkamazlardı. Yavaşça gözlerini köy sınırlarının dışına çevirdi... Özgürlük tam karşısındaydı yahu!

Uzun süredir karşılaşmadığı, neredeyse unuttuğu bu duyguyu görünce tüm benliği mutlulukla doldu. Tam bu sırada da ortağının söylediklerini hazmetmiş ve onları destekleyecek başka yalanlar geçirmeye başlamıştı aklından. ''Aynen öyle. Bu köyün güçlü insanlara değil, güçlenmek için yeterli azme sahip olan adamlara ihtiyacı var. Bu azmi gösterebileceğimizi sanıyoruz beyler... Eminiz ki bu köye döndüğümüzde şimdikinden çok daha güçlü olacağız!'' Sözlerinin ardından Tsuri' ye çevirmişti kafasını. Yalan söylememişti. Buraya dönüşleri gerçekten de çok daha farklı olacaktı. Burayı darmaduman edeceklerdi!

[GM - Naruto]

Adam tek kaşını kaldırarak ilk Tsuri'yi, sonra da Hiroya'yı dinliyor. Sonra da omzunu silkerek "Cidden daha önce dışarı çıkmamışsınız galiba. Yeni chuuninler misiniz siz?" diye soruyor. Bu sırada yan yan gülümsüyor. "Güçlenmeniz, azmetmeniz falan oldukça hoş şeyler de beni ikna etmenize falan gerek yok ki. Girin içeriye adınızı, nereye gittiğinizi ve ne kadar süreyle gittiğinizi yazdırın sonra açalım kapıları." dedikten sonra eli ile kulübenin kapısını gösteriyor size. İçeri girerseniz 2 tane shinobi olduğunu görebilirsiniz. Küçük bir yer burası. Büyükçe bir defter var, defterin 3-4 haneli bölmeleri olan sayfaları var. İsminizi, nereye gittiğinizi, zamanını yazmanızı istiyorlar. Defterin yanında da bir sürü görev izin belgelerini görebiliyorsunuz. Süre konusunu da anlatıyorlar, eğer zamanında dönemeyeceğinizi düşünürseniz Amegakure'yi bir mektup ve ya herhangi bir şekilde bilgilendirirseniz zamanı uzatabileceklerinden bahsediyorlar. Düşündüğünüz kadar sıkı bir durum mevcut değil yani anlayacağınız.

[Toge Tsuri]

Adam bizi dikkatlice dinlemişti. Hatta adama baktığımda sanki anlama kıtlığı olan birisi gibi tepkiler veriyordu. Hiroya ise benden sonra direk olarak yapacağımız şeyleri söylemişti. Güçlenip, geri döneceğiz. Kesinlikle bir yalan söylememişti, bir gün yeterince güçlenecek ve geri dönecektik. Fakat ne kadar süre dışarıda kalacağız bilemiyorum.

Sıra karşımızdaki adama geldiğinde ilginç tepkilerine devam etmişti. Bizi söyledikleriyle ezmiş, dalga geçmişti. Geri zekalı herif! Sen ne anlarsın ki, Ame - Chou köpeği! Dişlerimi sinirden hafifçe sıkmıştım ancak kendimi tutabilmiştim. Adamın üzerine şuan atmamın bir manası yok. Dilerim bir gün buraya döndüğümde kapıdaki nöbetçi yine sen olursun da ilk seninle hesaplaşırız. Hiç bir şey anlamadan ölenin sen olmasını istiyorum. Savaşın başlama sebebi...

Fakat nöbetçinin devam eden sözleri bize gideceğimiz yolu gösteriyordu. Bir şekilde Ame'den çıkış prosedürü gayet basitti, bir deftere isimlerimizi, çıkış nedenimizi ve ne kadar süre dışarıda kalacağımızı yazıp çıkacaktık. Güzel ama göreve çıktığımız zamanlarda neden izin belgesiyle geliyoruz. Burada bir çelişki yok mu? Bu adam bence bizimle bir tür oyun oynuyor. Bütün bu söyledikleri, tavırları sırf bizi dalgaya almak için yaptığı bir şey. Belkide akşam nöbet çıkışında arkadaşlarına bizi anlatıp gülecek. Cidden aptallar ordusu, bunlardan bu acizliği beklememek elde değil. Dahası dalga konusu olmak bir yana en nihayetinde amacımız köyden kaçmak. Bu ortaya çıkarsa işler karışabilir. Planımız kesinlikle gizli olmalı. En ufak hataya bile yer vermememiz gereken planımızda kapıdan çıkma başarısızlığı büyük bir prüz doğurur. Bu yüzden adamı biraz daha test etmek istiyorum. En azından konuşkan birisine benziyor.

İçeri girip defterin başına geçmiştim. Defter cidden var. Söylediklerini doğruluyor bu adamın. Yinede ben adama meraklı bir Ame shinobisi gibi davranıp "Tamam güzel ama göreve çıkacağımız zamanlarda neden izin belgesi ile geliyoruz? Bu biraz çelişkili bir iş değil mi?" diyeceğim hafifçe gülümseyerek. Bakalım Ame'nin horozu bize ne ötecek?

[Aru Hiroya]

Kendisine gülünmesinden pek hoşnut kalmamıştı. Başkalarına aciz görülmek berbat hissettiriyordu. Hemde öyle berbat hissettiriyordu ki Hiroya da gülmüştü adamın suratına doğru... Evet doğru duydunuz. Kendisi ile dalga geçen adama gülmüştü Hiroya. Ardından da konuşmuştu aynı güleryüzlülükle: ''Haa o kadar basitmiymiş hacı? Bende ne bileyim sorguya falan çekileceğiz sanmıştım. İlk defa görev haricinde köy dışına çıkıyorum ben. Herecanlandıydım baya. Neyse sağlık olsun.''

Fakat içinde hissettikleri bu kadar iyi niyetli değildi. Bu herifi sikecekti. Kafasına koymuştu an itibariyle. Herifin suratına dikkatle baktı ve unutmamak için gözlerini kırptığı o küçük aralıkta zihninde adamın suratını görmeye çalıştı. Yok edeceği birisini bulmuştu... Ve bu imgeyi beynine kazımak istiyordu.

Sonrasında da burda işlerin nasıl yürüdüğünü kafasında kurgulamıştı sakince. Şimdi yapması gereken tek şey kulübeye gidip bir kaç evrak doldurmaktı. O doldurma anı bittikten sonra tamamen özgür olacaktı. İstediği güç arayışına çıkabilecek ve zamanı geldiğinde doğru dürüst bir adalet sistemine bile sahip olmayan bu köyden intikamını alacaktı. İntikamcı çocuk saske diye bir lakap almayı düşünüyordu zaten. Bu tarz sözler etmesi iyi olmuştu...

Bir yandan doldurması gereken parşömenlerin altına gerekenleri karalarken arkadaşının dediğini dinlemişti. Harbiden de, niçin böyle bir sistem vardı ki? Merakı uyanmıştı, kulaklarını dört açmış ve gelecek cevabı beklemişti işini sürdürürken. Çıkış amacına eğitim sebebiyle olduğuna dair bir kaç söz girdikten sonra etrafa bakacak ve olanları bekleyecekti.

[GM - Naruto]

Siz defteri doldururken Tsuri'nin sorusuna da içerideki shinobilerden biri "Görevlerin neredeyse her durumunu belgelere bağlamaya çalışıyor köy yönetimi. Ne olur ne olmaz diye büyük olasılıkla. Her görev sonrası rapor da veriyoruz mesela bildiğiniz gibi. Geninlerden her türlü izin belgesi isteniyor da, chuunin ve üzeri shinobilerin dışarı çıkması katı kurallar yok. Güvenilmese yüksek rütbeye çıkartmazlardı değil mi?" diye oldukça düzgün bir şekilde cevap veriyor. Siz yazınızı tamamlayınca da içeridekiler çıkabileceğinizi söylüyorlar. İlk konuştuğunuz shinobinin adının da Genjo olduğunu öğreniyorsunuz adamların ağzından. Zaten köy shinobisi olduğu için hafiften göz aşinalığınız var adama. Kapıyı o açıyor size. Özgürlüğe giden yolunuzu kapatan bu kapı da böylece açılmış oluyor.

Siz köyünüzün sıradan yağmurunun altında kapıdan dışarıya bakarken Genjo'nun sesi yankılanıyor kulağınızda.
"Yolunuz açık olsun beyler."

!	GM - Naruto yazdı:
	Son bir rp, ardından köyden çıkıyorsunuz. Ödülleri verip konuyu kilitliyorum.

[Toge Tsuri]

Merakla sorduğum soruya kısa sürede cevap gelmişti. Şu köylerin kayıt tutma merakından oluyormuş bütün bu kağıt işleri. Zaman kaybından başka bir şey. Hayatta en önemli şey zamanken, bütün bu sistemlerin içine ettiği dünyada bir o kadar zamanı birde bu tür incik boncuk işlere harcıyoruz ya şaşmamak elde değil. Neden insanlar içinde, hayvanlarda olduğu gibi yaşam savaşından ibaret değil ki hayat?

Cevabımı alırken bir yandan da deftere girişimi yapmaya başlamıştım. Madem prosedür buydu, uzatmanın bir alemi yoktu. Köyden ne kadar hızlı çıkar ve özgürlüğüme kavuşursam o kadar iyiydi benim için. Deftere "Toge Tsuri, Yahiko Ormanı, Vahşi doğada antrenman yapmak, 2 gün süre ile." yazmıştım. İki gün bizim için buralardan uzaklaşmaya yetecektir. Bunları yazdıktan sonra Hiroya'nın da görmesi için üzerini olabildiğince açacağım. Farklı şeyler yazarsak şüphe çekebilir.

Ben şu defteri doldururken az önce bizi bilgilendiren adamında kim olduğunu öğrenmiştik. Arkadaşları ona Genjo ismiyle hitap ediyorlardı. İsimlerin çok bir önemi yok. Zaten çok da saçma bir ismi varmış. Acaba ailesi sırf geyik olsun diye böyle bir isim mi koydu. Birde utanmadan bize gülüyor. Gerekli prosedürleri uyguladıktan sonra kapı açılmıştı ve bizi uğurlamaya başlamışlardı. Genjo isimli shinobiye "Teşekkür ederiz, yakında görüşürüz." diyeceğim ve el sallayarak hafifçe gülümseyeceğim. Arkamı döndüğümde ise suratıma pis bir sırıtış sergileyeceğim ancak hareketlerimi olabildiğince sabit tutacağım. İçim kıpır kıpır doğrusu. Zıplamak istiyorum. Hayatımda ikinci kez bu kadar mutluyum. Geninlik yıllarımda da köyden ilk çıkışında Ame'den uzaklaştığım için mutlu olmuştum. Ama artık tamamen, geri dönmemek üzere gidiyorum.

[Aru Hiroya]

Olmuştu sonunda.

Demek özgürlerdi nihayet ha? Dibe batasıca Amegakure sınırlarından çıkmaları için tek yapmaları gereken basıp gitmekti demek... Bu uzun yıllardır aldığı en güzel haberdi genç taijutsucunun. Mutlulukla doluydu an itibariyle, tıpkı zamanında Tsuri kendisiyle arkadaşlık kurup köyden kaçmak isteği ile yanıp tutuştuğu sırrını açıkladığı zamanki gibi mutluydu. Birbirlerinin yanında rol yapmak zorunda olmadıkları, kendileri gibi davranabilecekleri, amaçları aynı olan iki dostun birbirini bulması gerçektende hoş birşeydi. Daha güzel olansa, planlarını başarı ile sonuçlandırmış olmalarıydı ki bunuda sadece bir kaç metre daha attıktan sonra gerçekleştirmiş olacaklardı. Ve ondan sonra siyasi sınırlar içerisinde tamamen hürlerdi...

Ortağının kağıdını doldururken, yazış açısını kahramanımızında görebileceği bir şekle soktuğunu görünce aniden aklındakileri Tsurininkilerle değiştirdi genç adam. Kağıda yazdıklarının bire bir olması ileride doğabilecek muhtemel sıkıntıları objektif olarak azaltacaktı. Bunun farkına vardıktan sonra kendisi bunu düşünemediği için içten içe şahsına kızdı. Lakin kendi eksikliklerini Tsurinin kapattığı düşüncesini aklından geçirdiğinde bundan zevk bile almıştı. Yanında böyle bir takım arkadaşı olduğu için şanslıydı gerçekten.

Belgeleri doldurmalarının ve sınırı geçmelerinin ardından arkasına doğru elini sallayacak ve tüm gücüyle bağıracaktı kocaman bir gülümsemeyle: ''EYVALLAH HACII! BURAYA DÖNDÜĞÜMÜZDE NE KADAR GÜÇLENDİĞİMİZİ GÖRÜNCE KÜÇÜK DİLİNİZİ YUTMAYIN SAKIIIN!''

Onun küçük dilini sikecekti...

Amegakure sınırlarından çıkmak bile kendisini neşeli hissetmesine sebep olmuştu. Yeterince uzaklaştıklarına emin olduktan sonra ortağının sırtına kuvvetlice bir şaplak atacak ve konuşacaktı: ''Hayatımızın daha güzel olan kısmına hazır ol Tsuri... Yeni birşey yaratacağız, ve bunu yapmak için eskisini tamamen yok edeceğiz!''