Büyük Fare Kral

[Oujichi Tama]

"Öyle bir içiririm ki." deyivermişti Tama içinden, ama yüzünde oluşan gülümseme daha çok müteşekkir görünüyordu. Zaten ne kadar nötrlense de hiç kimseye "Al şunu iç." diye zehir verip içmesini bekleyemezdi ki. Bunun acı tadı ve kokusu eğer sert bir içkiyle nötrleşemiyorsa bu durumda öğretmeninin söylediği tamamen geçerliydi. Gerçi, adamın zaten denemiş olduğunu hesaba katarsa Tama bir ihtimali denemekten kurtulmuştu ve bu tam da istediği şeydi. Artık zehrin kokusunu ve tadını içkinin bastıramayacağını biliyordu en azından. Kullanmayı düşünmediği zehir hakkında bu kadar kullanacak gibi plan yapması, ister istemez kızın dikkatini çekmiş ve bu hevesi onu biraz korkutmuştu. Sırf hoca zehir verdi diye ikna edilebilecek adamı zehirlemenin bir mantığı yoktu sonuçta.

Adam bana verdiği cevabından sonra Hyotaru'nun eğlenceli ses tonunu tek kelimesiyle bıçak gibi kesip gençleri kovmuştu yine. Kapının önünde Tama, planladığı soruyu çocuğa sormuş ve hemen ardından Sakae'ye olan yolculuğun uzun süreceğini duyunca ister istemez "O kadar yol var mı yav." demişti istemsiz. Çocuğun sakin tonu kızı sakinleştirirken hocasından izin alma konusunda yardım istemiş, sonra da yolculuğa çıkmak için hevesini belli etmişti.

Genç kız "Deneyelim en azından ya." derken çocuğun arkasına doğru geçmiş ve ona yolu göstermesini ima etmişti bu hareketiyle. İkna konusunda bugün harika gidiyordu ve gün içinde dördüncü insanıyla da konuşarak rekor kırmak için gazı vermişti bir kere kendine. Adını soran çocuğa dönüp kocaman salak gözlerle; "Sahi ben Tsuji-sensei'ye de söylemedim adımı. Oujtama Itachi, yok, Tama." demeyi başarabilmişti. Az önce gaz verdiği sosyal tarafı adını salak salak söyleyişiyle yok olmuştu bir anda. Hani bir ara çocuğun arkasındayken gizli gizli sıvışmayı bile düşünmüştü hastaneden dışarı. Ama Hyotaru'yu yüzüstü bırakmamalıydı ona yaptığı bunca iyilikten sonra.

[GM - Naruto]

Kendi adını karıştırıp Oujtama Itachi olarak söylüyor, sonradan basitçe Tama diye değiştiriyorsun. Söylerken bile en ufak bir benzerliği olmadığı için, ilerlemeye başlayan Hyotaru, Itachi'yi direkt gelincik anlamı ile anlıyor. "Tatlı hayvanlardır ama oldukça vahşilerdir de." diyor siz Sesshuu'nun koridorunun sonuna doğru ilerlerken. "Sen de öyle misin Itachi-chan?"

Birlikte yukarı çıkıyorsunuz. Git gide ortamın sıcaklığı artıyor ve artık üşümüyorsun. Hyotaru seni acil benzeri bir yere götürüyor. Genişinden bir koridor, koridorda bulunan çeşit çeşit hasta. Bazıları öksürürken bazılarının vücutlarında yaralar olduğunu görüyorsun. Hyotaru önde sen arkada bu koridoru boydan boya yürüyorsunuz. Etraftaki hastaların bakışları çok garip geliyor sana. Hepsi yüzüne onlara yardım etmen, onları iyileştirmen için bakıyor gibi. Bazıları zaten önden yürüyen Hyotaru'yu durdurup çeşitli sorular soruyorlar. "Shinobi-san annemin durumuna bir baksanız?" gibi sorular. Hyotaru da elinden geldikçe kibar bir şekilde yakın zamanda birinin ilgileneceğini kendisinin stajyer olduğunu falan söylüyor. Ne kadar "Bir şey olmaz siz ilgilenin." diye zorlasalar da çocuk hepsinden sıyrılıp sonunda üstünde 'Oshima Saya' yazan kapıya varıyor. Kapıyı çalıp içeri giriyorsunuz birlikte.

İçeride Sesshuu'nun masası gibi bir masa var, tam kapının önünde. Odanın sağ tarafı da bir perde ile ayrılmış. Perde kapalı olmadığı için orada bulunan yatağı görebiliyorsun. Yatağın üstünde oturan bir adam var, Saya da adamın yanında. Kadın siyah saçlı, saçlarını arkadan topuz yapmış. İnce gözlükleri ile tam bir yürüyen otorite. Siz gelince dönüp göz ucu ile bakıyor size. Sonra hemen ardından "Nerelerdesin sen?" diye başlıyor Hyotaru'yu azarlamaya. Sesinde bariz bir kızgınlık var. Hyotaru biraz çekingen bir şekilde "Şey ben..." diye başlıyor konuşmaya ama Saya izin vermiyor devam etmesine. "Sana 10 dakika izin vermiştim, neredeyse 45 dakika oldu!" Hyotaru kafasını eğip "Biraz hava almam gerekti." diyor suçlu suçlu. Saya sanki çocuğu duymamış, duymak istememiş gibi "Eldivenlerini giyip ilgilen hastayla!" diye emrediyor. Emrettiği anda Hyotaru bir saniye bile beklemeden yanından ayrılıp Saya'nın yanına gidiyor. Orada duran kullan at eldivenlerden giyip Saya'nın yaptığı işi devralıyor. Baktıkları adam bir shinobi, chuunin seviyesi olması gerekiyor. Sol elindeki iki parmağı kaybetmiş. Yaraları yeni açılmış gibi geliyor gözüne, eğer düzgün bir muayene görürse düzeltilebilir gibi. Hyotaru'yu da iş üstünde izleyeme fırsatın oluyor. Oldukça titizlikle çalışıyor her ne kadar bir yandan Saya onu azarlasa da. "Sen burada yokken kaç kişi şifandan yararlanamadı sence? Ne kadar umursamazsın!" Hyotaru ise, adamın parmakları ile ilgilenirken boğuk bir sesle "Üç gündür sürekli hastanedeyim zaten Saya-sensei." diye homurdanıyor. Saya da "Bu bir bahane değil! Eğer bu yolu seçtiysen, bunları göze almış olman gerekiyor." diye kestirio atıyor ve geçip masasına oturuyor. Kapının önünde öylece duran senle buluşuyor gözleri. "Sana nasıl yardımcı olabilirim?" diye soruyor.

[Oujichi Tama]

Çocuğa adını yanlış söyleyip rezil olduktan sonra düzeltememişti bir de adını sansardan Tama'ya genç kız. Çocuk da bütün karizmasını bozan bir cümle kurmuştu ardından. Tanışalı yarım saat olmamıştı ama çocuk kızın yanlış ismiyle ilk samimi cümlesini kurmuştu bile. Bu durumdan rahatsız olan Tama merdivenlerden çıkarken az önceki utancını yenip; "Dilim sürçtü, Oujichi Tama adım." demişti öncekinden soğuk ve ciddi bir sesle. Gerçi çocuğun duyduğundan da emin değildi de.

Yukarıda hastalarla olan zilli utanç yürüyüşünü hasta insanların Hyotaru'yla konuşmalarını duymazdan gelerek geçirmeye başlamışsa da genç kız gördüğü görüntülerden etkilenmemiş değildi. İnsanların çektikleri acının onları yalvartacak kadar ağır olması onu her ne kadar üzse de herkesin kendilerinin önde olması isteği genç kızın bütün üzüntüsünü tiksintiye dönüştürmeye yetiyor ve artıyordu. Kendisi de sonuçta kahramanlık yapmak için şinobi olmamıştı; ama babası onu küçük yaşta terk etmiş, ona evden ve sahip olduğu her şeyden vazgeçmesi gerektiğini söylemiş ve bir daha hiç gelmemişti. Tama yetimhanede büyüyüp çalışarak, çok çalışarak şinobi olmuştu ve şimdiye kadar çektiği acı her ne kadar büyük olursa olsun bir başkasının hakkı olan yeri alacak, isteyecek veya o yere göz dikecek kadar düşmemişti. Hatta kendi yerini bir başkasına rahatlıkla verebilirdi. Ama bu bencillik, bu benmerkezcilik, bu güçsüzlük ve düşüklük farklı bir şeydi; bu içinde insanın kendini en önemli varlık olarak görme içgüdüsünden geliyordu ve iğrençti. Ama kızamazdı; sonuçta ağustos böceğine şarkı söylediği için kızamazdı, yağmur damlalarına da düştükleri için. Bu, onların doğasıydı ve doğasını aşan bir varlık hiç bir şekilde diğerinden üstün değildi.

Genç kızın, dışarıdan birinin duysa düşüneceğinin aksine huzurlu ve sakin düşünceleri Hyotaru'nun kapı çalmasıyla dağılmış ve Tama, Hyotaru'nun öğretmeninin ikna edilmesi gerektiğini hatırlarcasına odada kadını aramaya koyulmuştu. Dalgın gözleri aramaya başladığında da zaten kadın Hyotaru'yu azarlamaya başlamış ve Tama "N'artık ağzının yerini biliyorum hain kont." diye ilk okunu kadının ağzına salıvermişti, kör olabilirdi ancak hala iyi bir okçuydu. Genç kızın zihninde kendi kendine yaptığı esprili göndermeleri kadının genci azarlamasını tabi ki engelleyememişti. Kadın devam ettikçe Hyotaru başta cevap vermeye çalışmış ancak kadın her seferinde biraz daha hiddetli bir biçimde haklı olduğunu çocuğa biraz daha dayatmıştı. Hyotaru parmağı kopmuş bir şinobiyle ilgilenmeye başlarken Tama'nın gözlerini şinobinin kesik parmaklarından alan şey Saya'nın sesi olmuştu. Ve Tama yenileceği bir savaşa girmeye derin bir nefes alarak başlamıştı.

Hyotaru'ya gerçekten ihtiyaç olduğu belliydi, en azından öğretmeni böyle bahsediyordu ancak gencin dediğine göre genç üç gündür hastanedeydi ve bu gayet yorucu olmalıydı. Tama gencin yaptığı işten sıkkın olup olmadığını anlayamamışsa da büyük ihtimalle genç yoğunluktan dolayı istemiyordu eğer istemiyorsa da işi yapmayı. Deneyecekti en azından, üstünde insanlar dizili bir Go tahtasıydı bu ve Tama için tamamen yeni bir oyundu; "Şey, Sensei; bir araştırma için Sakae'ye gideceğim ve Hyotaru-kun'la beraber gitmek istemiştim. O yüzden sizin yanınıza geldik beraber, sanırım Hyotaru-kun'a ihtiyaç var gibi ama yine de sizden rica ediyorum. Sonuçta eğer üç gün durmadan çalışıyorsa onun da kendi sağlığı için biraz dinlenmeye ihtiyacı olacaktır." dedi derin nefesinin ardından. Kaybetmiş gibi hissediyordu, sanki en güçlü taşa karşı iki piyon gibilerdi ve Hyotaru'nun tahtadaki taşını oynatacağından bile emin değildi Tama.

[GM - Naruto]

Kadın incecik kaşlarını kaldırıyor seni dinlerken. Sonra da göz ucu ile Hyotaru'ya bakıyor. Sen de Hyotaru'ya bakarsan, size çok hafif bile olsa dönmediğini görebilirsin. İşi ile uğraşıyor gibi gözükse de kulağının sizde olduğuna eminsin. Saya sinir bozucu bir ses tonu ile "Hyotaru'ya özel bir durum değil bu." diye başlıyor konuşmaya. Ses tonunda bilmişlik ile karşısındakini küçümseme var. "Biz burada insanları kurtarıp, hayat kalitelerini yükseltmeye çalışıyoruz. Bunu eğitime başlamadan önce her zaman söylerler. Bunları boşverirsek, eğer bir izin istiyorsa..." sesini daha çok yükseltip Hyotaru'ya dönüyor "Kendisinin bizzat söylemesini isterdim." diyor. Hyotaru kafasını işinden kaldırıp Saya'ya kaçamak bir bakış atıyor. Oldukça boğuk bir sesle "Özür dilerim." diyor. Hyotaru'nun demin Sesshuu ile olan rahatlığının yerinde yeller estiğini elbette ki fark ediyorsun. Saya'nın çocuk üzerinde acayip bir baskısı var gibi görünüyor.

Saya tekrar sana dönüyor. Yüzünde çok sinsi, çok rahatsız edici bir gülümseme var. "Biliyor musun? Kabul ediyorum. Hyotaru ile Sakae'ye gidin. Cidden Hyotaru bu günlerde çok çalıştı. İki haftalık bir izni hak ediyor." diyor hızlı hızlı. Adamın parmaklarına Shousen uygulayan Hyotaru bunu duyduğunda buraya geldiğinden beri çıkardığı en yüksek sesi çıkarıp "Gerçekten mi?" diye soruyor şaşkın şaşkın. Saya ise o pis gülümsemesini bozmadan ayağa kalkıyor, "Evet, tabi ailen ile konuşacağım ve geri döndüğünde 1, hatta izin verirlerse 2 hafta hastanedeki işlerle ilgileneceksin. Oğullarını görmemeleri üzücü, ama Amegakure için gece gündüz çalışan bir oğulları olduğu için gurur duyacaklardır." dedikten sonra senin yanından geçiyor. Geçerken yüzüne bakmadan omzuna dokunuyor dostane bir şekilde. Sonra da çıkıyor odadan. Hyotaru ile göz göze geliyorsunuz, ardından iç çekiyor çocuk. "Saya-sensei, bana burayı cehenneme çevirmek için elinden geleni yapıyor." Ardından sana acı acı gülümseyip "En azından izni aldık, teşekkür ederim." diye ekliyor.

[Oujichi Tama]

"Disiplin." diye cevap verdi çocuğa Tama, "Sanırım sizin iş için en önemli unsurdu, Tsunade kurallarına uymak zorundasınız ve büyük ihtimalle Saya-sensei sana bu kuralların ve daha çoğunun dayatılması gerektiğini düşünüyor. Kötü bir medikal shinobi olursan gerçekten ihtiyacın olduğunda birilerini kaybedebilirsin sonuçta." derken çocuktan gözünü ayırmayacak ve çocuğun yüzü Tama'nın bilmediği bir şey yüzünden düşerse susacaktı. Sonuçta kadının çocuğu bu kadar sıkmasının bir sebebi, yahut Hyotaru'nun bu konuda bu kadar sıkkın olmasının bambaşka ve kızcağızın bilmediği bir sebebi olabilirdi. Ama kadıncağız büyük ihtimalle kendi eksikliği yüzünden çok ölüm görmüş ve bunu öğrencisinin yaşamaması için uğraşan bir öğretmendi.

Neyse ne, Hyotaru biraz burkuk da olsa Tama izni enteresan bir şekilde alıp bugünkü başarılarına başarı katmıştı. Biraz önce önünde, dünyanın en sert hocası gibi görünen adamın yanında rahat ve neşeli olan gencin bir anda pusmuş olması kızı biraz meraklandırdıysa da Tsuji-sensei'nin söylendiği kadar aksi bir adam olmadığını düşünmeye başlamıştı. Sonuçta adamın öğrencilerinden tek beklentisi mal mal hareketler yapmamalarıydı. Aslında düşününce, iki hoca da sonuçta öğrencilerinin başına bir şey gelmemesine uğraşıyordu. Öğrencileri de onlar gibi askerdi sonuçta. Meslekleri öldürmek, emeklilik planları ölümdü. İnsan nasıl olur da öğrencisini böyle bir şeye hazırlayabilirdi ki.

Düşüncelerinden sıyrılıp Hyotaru'ya yapmacık bir gülümseme attı ardından Tama, her ne kadar asosyal olsa da iyi bir oyuncuydu ve içten gelmiş gibi fırlatmıştı gülücüğü. İnsanların gülümsemesi kendinin moralini yerine getiriyordu, gencinkini kendi gülümsemesi niye getirmesindi. "O zaman, bu akşam dinlenip yarın sabah kapıda buluşalım ve yola çıkalım derim; sence uygun mu?" diyecek, ardından genç itiraz ederse ayaküstü buluşma vaktini ayarlayıp eve gidecekti. İyi bir dinlencenin ardından gün ağırmadan hemen önce kalkıp tam donanım hazırlanacak ve buluşma noktası olan kapıya gidecekti ardından. Yolda dinlence zamanlarında yapabilirse bir iki küçük hayvan yakalayıp Tsuji-sensei'nin verdiği zehri onlar üzerinde deneyebilirdi belki, yine de bu akşam uyumadan önce kitaplara göz gezdirip; fırsatını bulduğunda Hyotaru'ya sormadan bunları yapmayacaktı elbette. Zehri kullanmayı bile düşünmüyordu, yine de... Merak Tama'yı kaplamıştı bir kere.

[GM - Naruto]

Hyotaru'dan onayı aldıktan sonra planladığın şeyleri yapmak için ayrılıyorsun hastaneden. Akşam kitaplarına göz attığında da bu sıvıya benzer 3 tane zehir açıklaması buluyorsun. Basit şeyler bunlar. Aynı renkte ve ağır kokuya sahip olan zehirlerden iki tanesi kullanıldığı yeri uyuşturuyor ve bir nevi felç ediyor. Diğeri de istemsiz kasılmalara yol açıp uygulanan bölgeden yeterince verim alınamamasını sağlıyor.



Konu sonlanmıştır. Bir sonraki konuyu Sakae Kasabası forumunda açabilirsin. Hyotaru ile buluşup yola çıkmanız ve Sakae'ye ulaşmanızla başlar.


Oujichi Tama 30 GP kazanmıştır.