[Ishi] Fırtına

[Hamaguchi Daichi]

İşte bunlar hep bilgi eksikliğinden kaynaklanıyor. Geçen sefer de elimize bir çanta altımıza bir araba verip yollamışlardı sonra birbirimize girmiştik. Gerçi birbirimize girmemizin sebebi Jounin değildi, neyse.

Biz yine epey bir gittik. Az mı dersin uz mu dersin dere mi dersin tepe mi dersin düz mü dersin altı ay mı dersin güz mü dersin Daichi bizi niye kanser ediyorsun mu dersin sıçarım yapacağın işe mi dersin orası sana kalmış. Ama "sıçarım yapacağın işe" dersen oraya gelir senin ağzına çatır çatır sıçarım. Öyle bir şey deme. Terbiyeni takın, TERBİYELİ OL!

Bir kez daha konuya dönecek olursak, biz bu ilerlememiz sonucunda sonunda köye ulaştık. Ulaşırken de garip havalar derken ne demek istediğini anladık sanırım. Biz daha köye gelmeden yağmur çise atmaya başladı. Köy dediğim de küçücük bir şey ha, köy demeye şahit ister. Bir tane büyük ev var bir de onun etrafını çevrelemiş küçük evler var. Belli ki bir sülale hep beraber yaşıyor burada. E bize de bu sülaleye yardım etmek düşer. Haydi bakalım.

Bu düşüncelerle köye girerken bizim karşımızdan köye giren bir ekip daha vardı. Peşlerinde de koyunlar... Bizsiz küçük bir arama kurtarma girişimi olmuş belli ki. Takdir ettim, adamlar tembellik etmemiş bir şeyler yapmaya çalışmış.

Bakışmalar hiç uzun sürmedi. Adamlar direk söze girip anlattılar ne yaptıklarını. Çıkabildikleri kadar çıkıp çobanı aramışlar ama tek bulabildikleri bu koyunlar olmuş. En son bir tanesi çıktı aralarından kendini tanıttı bize. Belli ki yetkili bir abi. Ben de elini havada bırakmadım tabii ki. Aynı şekilde kendimi tanıttım Shigeki kardeşimize. Sonra bu abi bize planımızı ve sorularımızın olup olmadığını sordu. E var tabii.

Bu işler ayaküstü konuşulmaz. Gerçi adamın suratı kaymış rahat tavırlar sergilemesek daha iyi, ayaküstü konuşalım bu sefer de. Ben gireyim konuya bakalım. "Çabuk gelmek hemen yola çıktık. O yüzden pek bilgi alma imkanımız olmadı. O yüzden şu anlık bir planımız yok ama sizden aldığımız bilgiler doğrultusunda bir plan yapmamız çok uzun sürmez." diye başladım. Ardından da sorulara geçtim. "Kaybolan arkadaş hakkında hiçbir şey bilmiyoruz. Aşırı bilgilere ihtiyacımız yok. İsmi, cismi ve onu bulmamız için bırakmış olabileceği bir iz falan olabilir mi olursa nasıl bir şey olur bilmek işimize yarar. Ayrıca dağın coğrafi koşulları ve hava durumunu da bilmemiz lazım. Ve tabii ki kaybolan kardeşin yanında hayatta kalmasını sağlayacak erzak falan var mı?" İyi bir başlangıç oldu. Bir nefes molasından sonra tekrar sıralamaya başladım soruları. "Böyle bir olay olursa diye kararlaştırılmış bir saklanma yeri falan var mı? Yoksa da siz burada yaşayan kişiler olarak bize birkaç fikir verebilirsiniz. Arkadaşla beraber mahsur kalan kurtarılacak hayvanlar da var mı? Ayrıca geceleri dağ nasıldır? Vahşi hayvanlar var mı meşale kullanarak yeterince aydınlanma sağlayabilir miyiz hava nasıl olur?" Otlak sorusu da Giin'e kalsın, sorusunu çalmayalık adamın, ehehe... "Unutmadan elinizdeki medikal malzemeler hazır olsun, ne olur ne olmaz. Her ihtimale karşı hazır olmalıyız." "Çok iyi moral verdin millete, aferin sana" diyeceksiniz ama adamı kurtarıp buraya kadar getirdikten sonra iki bezin, sargının yetişememesinden ölmesi bana koyar. Hem de öyle bir koyar ki... O yüzden akıllarında bulunsun.

Daha sorulacak bir sürü soru var ama sanırsam hemen gitmemizi istiyorlar. Bu yüzden hemen soruların cevabını alıp çıkabileceksek çıkalım. En azından bu yönde davranalım da arıza çıkmasın. Adamların da rahat olması işimize gelir. İş birliklerine ihtiyaç duyabiliriz.

[Shijou Giin]

Hız konusunda elimizden geleni yapsakta geliş zamanımız pek iyi değildi.Hava yakın süreçte karanlığa gömülecekti.Yağmur bulutlarıda cabası.Bileğimdeki ince lastikle saçlarımı toplarken önümüze serili köyü izlemeye başladım.Ufaktı ancak kurdukları düzen hoşuma gitmişti.Ana bina etrafına serpilen evler ve gerekli yapılar..Ayrıca köyün konumu hayvancılık ve tarım için fazlasıyla elverişliydi.Ki bu beni başka bir soruya yönlendiriyordu.Hayatlarını bunları yaparak kazanırken hava durumunu nasıl gözden kaçırmışlardı ? Esir kalan çobanın toyluğu olmalıydı.Gençlik ateşi.

Tanımadığım bu coğrafyaya yağmur eklenince tepeden inerken elimden geldiğince yavaş ve temkinliydim.Attığım her adımı artan yağmur izliyor,işlerin biraz daha zorlaşacağının sinyallerini veriyordu.Hava koşulları normal şartlarda bizim için pek sorun sayılmazdı.Ancak görevin ana teması arama/kurtarma olunca etkisini fazlasıyla hissedecektik.Diğer yandan bekleme gibi bir seçeneğimizin olduğunu da düşünmüyordum.

Köye girişte gördüklerim acele etmemiz gerektiğinin kanıtı olmuştu zaten.Köy halkı çoktan kendince bir kurtarma çalışması gerçekleştirmişti.Taradıkları alan ve elde ettikleri sonuç kısıtlıydı ama...Koyunların bulunması bana inanılmaz bir haz vermişti.En azından gütmeye çalıştığımız şeylerin sayısı azalmıştı.Belkide bitmişti...Uzatılan eli nazikçe sıktıktan sonra birkaç saniye konuşan adamı dikizledim ve çevreyi incelemeye başladım.Adamın temkinli havası,muhtemelen buradaki kasabaların asabiliğinden kaynaklanıyordu.Kendi içlerine kapalı yaşadıklarına dair birkaç şey duymuştum.Yardıma gelen shinobilere de böyle davranıyorlarsa...Uçuk düzeydeydi.

"Shijou Giin.Memnun oldum."

Daichi'yi dinlemeye başladım.Nefesi yettiğince soruları sıralamış,bana pek birşey bırakmamıştı.Buraya gelmeden çobanın ailesiyle konuşmayı istesemde karşımızdaki kişi köy içinde nüfuslu biri gibi geliyordu.Muhtemelen ondan alacağımız bilgilerde yeterli olacak. "Ve çobanın çıkardığı hayvanların sayısını öğrenmek istiyoruz." Gökyüzüne bakarak aydınlığın daha ne kadar süreceğini ve havanın ilerideki durumunu tahmin etmeye çalıştım. "İlk önceliğimiz mahsur kalan çoban.Hayvanlar için garanti veremiyorum ancak elimizden geleni yapacağız." Tamamen önlem amacıyla kurmuştum son cümlemi.Mahsur kalan her bir canlıyı kurtarmak istiyordum ama dediğim gibi önceliğimiz çoban olacaktı.Sonradan hayvanlar konusundaki bir başarısızlığın sorun çıkarmasını istemiyordum.

[GM - Naruto]

Konuşmaya ve kafasındaki sorulara cevap aramaya ilk başlayan Daichi oluyor. Sırayla sorulara cevap vermeye başlayan Shigeki konuşmasına "İsmi Rintaro. Kendisi amcamın oğlu olur. Aslında işini iyi bilir, amcam da kendisi gibi çobandı. Ondan öğrendi ne de olsa, o yüzden bir iz bırakmış da olabilir. Bırakmamış da olabilir, gerçekten emin olamıyorum." diye başlıyor. "Ne çok uzun, ne çok kısa birisi. Yani... Şey... Size göre uzundur biraz ama..." diye tedirgince bitiriyor bu cümlesini, sonra "Neyse." diye toparlıyor.

"Yani öyle belirlediğimiz bir saklanma yeri yoktu. Hem Rintaro'dan başka kimse çıkarmaz ki köyün koyunlarını. En iyi o biliyordur, o da kayıp. Ben bile en son ne zaman çıktım hatırlamıyorum." Ellerini beline koyuyor bu sırada Shigeki, kaşlarını biraz daha çatıyor düşünmeye çabaladığını belirtircesine. "Kendine yetecek kadar yiyeceğini içeceğini alırdı çıkmadan ama, yağmur fırtına falan birden bastırdı, o yüzden yetmemiş olabilir aldıkları. Gerçi çok boşboğaz biri de değil... Siz yine de bi çıkın götürün yanınızda, nolur nolmaz." diyor, üçlü gruptan birine kafasıyla bir işaret yapıyor. İşareti alan adam, büyük binaya giriyor hızla.

"Rintaro dağa her çıkışında köyün bütün koyunlarını da götürürdü. Toplam 40 koyun götürdü en son, yanlış hatırlamıyorsam 8 de kuzu var, bu dönem pek doğum olmadı. Bir de köpeği var. Rintaro çok iyi kullanmayı beceremese de gece kendini ve sürüyü korumak için yanında bir ok götürürdü, köpeğin de yardımıyla işini görürdü bir şekilde. Ben dediğim gibi, kendisi kadar çok çıkmadığım için dağı pek bilmiyorum, hele gecelerini, neredeyse hiç. Ama o bir şekilde hallediyordu işte." diye iç çekiyor Shigeki. O sırada da içeri giren adam geri çıkıyor, elinde ufak bir paketle geliyor. Paketi Giin'e verirken "Onigiri." diye fısıldıyor. Daichi'nin son sorularını da "Meşale istiyorsanız verelim ama pek işinize yaramaz bu havada. Bu yağmur daha da artar, hele yükselti arttıkça şiddetini daha fazla hissedersiniz havanın. Zor yani ama, istiyorsanız alın birer tane." diye cevaplayan Shigeki, Giin'e dönüyor: "Hayvanlarımız da en az Rintaro kadar önemli. Yine de onlar için de elinizden geleni yapacağınıza eminim, teşekkürler." diye gülümsüyor.

Hala sizi dinlemekte olan üçlüden bir başka adam ise sırt çantasını önüne alıp içinden ufak, teneke bir kutu ile sargı bezi çıkarıp Daichi'ye uzatıyor. "Nolur nolmaz diye almıştım yanıma. İşimize yarayabilecek bir tek bunlar var. Kutunun içinde krem gibin vıcık vıcık bir şey var. Çok pis kokar ama yaralara iyi gelir." diyor.

Shigeki tekrar lafa başlıyor Daichi malzemeleri alırken. Elleri hala belinde olan adam, bu sefer meraklı bir ifadeyle "Eee? Başka sorunuz var mı?" diyor sizlere. Tüm bu ayaküstü konuşma bir beş altı dakikanızı falan alıyor.

Ne yapacağınıza karar vermeniz gerekmekte.

[Hamaguchi Daichi]

Shigeki, önce çobanı tanıtmakla başladı cevaplama işine. Sonlara kadar bir şeyim yoktu ama en son bir öksürük tuttu beni. "ÖHM! ÖHÖHÖHÖ! ÖHHÖ!" Bu konulara girmeyelim, olay bitmiştir büyütmeyelim...

Sonra devam edip öteki soruları da cevapladı. Bir de yiyecek ve medikal malzeme getirdiler bize. Biz de aldık tabii, lazım olabilir. "Teşekkürler." diyerek gayet kısa ve sade bir şekilde hödük olmadığımı belirterek aldım medikal malzemeleri, hatırlatayım.

Alacağımız bilgiyi aldık. Şimdi sıra eyleme geliyor sanırım. Giin'e bir bakış attım çaktırmadan. Bana öyle geliyor ki o da gitmemizden yana. Adamlar da gitmemiz için can atıyor zaten. Ayrıca çoban da bekliyordur, zavallım. Biraz emrivaki gibi oldu ama "Siz bize bir halat getirin de yola çıkalım biz en iyisi." dedim adamlara. Söyledikten sonra da onay için Giin'e döndüm. Onun da gitmemiz yönünde düşündüğü tahminim doğrudur umarım, ayıp olabilir yoksa.

Halat işine gelince. Yukarıda rüzgar var yağmur var kayalık var uçurum da vardır. Ortalık tehlikeli anlayacağınız. Bir halatla birbirimize bağlanırsak birbirimizi hem daha rahat kollarız hem de kaybetmeyiz. Belimizden bağlarız halatı, güzel güzel gideriz.

Adam ipucu bırakmamış olabilir ama ipucu bulmak bizim işimiz. Mükemmel suç diye bir şey yoksa bu adam da arkasında bir şeyler bırakmadan kaybolmuş olamaz. Koyun boku, köpek boku, hatta insan boku arayacak gözlerim bu gezi sırasında. Çobanın yukarıda nereye sıçacak, tükürmüştür içindekileri sağa sola. Tabii bir de ok var. Ok görürsek ne ala ama ben daha çok bok göreceğimizi düşünüyorum. Rüzgar hepsini uçurmadıysa buluruz yani. Koyun boku uçabilir de köpek ve insan boku daha inatçı olacaktır.

Adam halat getirirken boş durmayacağım ben de. Gece aydınlanmak için aklıma bir fikir geldi, işe yarıyor mu deneyeceğim. Güvenlik öncelikli olduğu için önce Giin'e "Giin, bir şey deneyeceğim." dedim. Başıma bir şey gelirse falan diye. Bir gözü bende olsun.

Şimdi gelelim deneye. Öncelikle bileğime sarılı misinaları biraz açıp uçlarından birbirine bağlayacağım. Ardından elimden geldiğince az çakra kullanarak iki misinaya da Ryuka no Jutsu uygulayarak ateş göndereceğim. İki elimden de eşit miktar çakra yollamaya özellikle dikkat edeceğim. Eğer iki ateş birbirini dengelerse bu düzeneği bir ampul olarak kullanabiliriz. Eğer plan tutarsa düzeneği ne kadar süre açık tutabileceğimi de hesaplamaya çalışacağım. Bana yine bir şeyleri göz ardı ettim gibi geliyor ama deneyelim. Tutarsa ne ala tutmazsa hiçbir şey olmamış gibi devam ederiz.

[Shijou Giin]

İyi ki pek doğum olmamış...

İyi ki ufak köymüşsünüz...

40 eksi kurtulan koyunlar.Artı 8 koyun ve bir köpek.

İşimizi kolaylaştıracak birkaç nokta var.Çoban Rintaro tecrübeli.Çobanlık nedir ne değildir bilmiyorum ama ailede büyüklerden aktarılan bilgilerin oldukça kuvvetli ve işe yarar olması şaşırtıcı olmazdı.Bunu kanıtlar nitelikle birkaç şey söylenmişti zaten.Rintaro'nun kendini koruma yetisi vardı,erzak olarak boş çıkmamıştı.Kötüleşen hava durumunu göze alırsak bize biraz rahatlık sunuyordu.Hala acelemiz var elbette ancak en azından Rintaro'nun tamamen bize muhtaç olmadığını biliyoruz.

Halat mevzusu nedeniyle birkaç dakikamız vardı.Çobanın bıraktığı izler konusunda...Bunu istemesede yapacağını düşünüyorum.Çoban ve hayvanların bıraktığı taze izler bize aramamız gereken yer konusunda genel bir fikir verecektir.Çoban özellikle iz bıraktıysa da,tam konum belirleyebiliriz.Köy halkı muhtemelen yağan yağmur nedeniyle herhangi bir iz farketmedi.İki çift shinobi gözü bu konunun üstünden gelecektir.

Daichi misinaları ortaya döktüğünde tek gözümü ona dikiyorum. "Önce Shigeki-sanın aradığı yerlerden geçelim.Bakalım gözden kaçan birşey var mı." Bakışlarım önce Shigeki'ye uğruyor ardından dağa yöneliyor. "Hayvanlarla sadece o ilgilense bile sizinde bilginiz olmalı.Bizi genelde otlattığı noktalar hakkında bilgilendirirseniz işimiz kolaylaşır.Ve köpeğin adını öğrenebilir miyim ? Ardından yola çıkacağız." Son sorum garipsenebilir ama bir köpek tarafından saldırıya uğramak istemiyorum.Ayrıca köpeğin adı da arama konusunda işimizi görecek.Hala yaşıyorsa elbet..

İlerleyiş planımız genel olarak belliydi.Öncelikle köy halkının aradığı noktalardan tekrar geçecek,sonra ise eğer öğrenirsek otlak noktalarına gideceğiz.Bu aşamalarda bulacağımız herhangi birşey aramamız gereken alanları küçültecek ve bizi hedefe ulaştıracaktır.

[GM - Naruto]

"Tabii verelim bir tane halat." diyen Shigeki'nin lafıyla, üçlüden biri yine harekete geçiyor ve büyük eve giriyor. Adam halat almaya gştmişken de Daichi deneyi için hazırlanıyor. Sağ bileğini çözüyor, sol bileğini açmaya başlıyor, ne unuttum falan fıstık derken bileklerine boş boş bakar halde kalıyor: Fikri güzel ancak ne jutsusu işleyiş olarak bu fikre el veriyor, ne de çakrasını böyle derinlemesine manipüle etme konusunda kendisi bu kadar etkin değil. El mecbur geri sarıyor misinaları bileğine, halat yanında meşale de getirmiş adamdan son malzemelerinizi alıyorsunuz.

Üçlü grup, Shigeki ve sizlerden oluşan altı kişilik grup hızlı adımlarla dağa ilerlerken de yağmur utanmaz gibi şiddetini arttırmaya devam ediyor. "Havalar dengesiz olunca hayvanları ağıla çekse mi çekmese mi bilemedi Rintaro." diye lafa giriyor Shigeki yolda. Kışın hayvanları ağıla çektiklerinden, yukarı çıkarmak yerine kendi topladıkları yem ve otları verdiklerinden bahsediyor size. Eğimin hafifçe arttığı eteklerde ilerlemeye devam ederken, Giin de izin veriyorsa, Daichi halatı kullanarak birbirinizi bellerinizden bağlıyor bu ilerleme esnasında. Dikkatleriniz çok dağılmıyor, şimdilik ise zaten tehlike oluşturacak bir durum yok, adamların laflamaya devam ettiği göz önünde bulundurulursa.

"Biz bu hayvanları pek kesmiyoruz. İlla kesilmesi veya sürüden çıkarılması gerekenleri Ishigakure'ye gönderiyoruz, bizim için bu hayvanlar daha çok sütleri için varlar." diye devam ediyor Shigeki, ardından üçlüden çantasız olan adam "O yüzden verimli olmaları için de yukarıda bulunan açık alanlara gidiyor Rintaro. Biz ararken bir iki tanesinden geçtik ama..." diyor, lafını bitirmiyor. Bitirmesine de gerek yok aslında. "E tabi yükselti arttıkça otun kalitesi de artıyor." diye tekrar araya giriyor Shigeki. "Köpeğin adı da Juro bu arada."

Karanlık iyice çöker ve yağmur daha da bastırırken, köyün ışıklarının artık çok az yettiği noktalara varıyorsunuz. Size eşlik eden köylülere göre daha hızlı ve zorlanmadan ilerliyor olsanız da, ara ara sizlere geri yetişmeleri için durakladığınız veya tökezler gibi olanlara yardım ettiğiniz oluyor. Shinobilik eğitiminiz sayesinde ıslak zemin sizi öyle çok ahım şahım tehlikeye sokmuyor ama, ıslanmaya başlayan kıyafetleriniz sizde rahatsız bir gıdıklanma yaratmaya başlıyor ne yazık ki. Kendilerine açtıkları yollardan akan sular ve yoğunlaşmış toprak kokusu eşliğinde, adamların bahsettiği açık alanlardan birinden geçiyorsunuz. "Aslında buradan daha ötesine gitmiştik biz sabah ama..." diyor üçlü gruptan biri, "Hava çok karardı. Bizim dönmemiz sizin ki kadar rahat olmaz, zaten çıktığımız yolun geri kalanında da farklı bir şey yok pek." diye devam ediyor diğeri. Ritmi değişmeyen bir yolda köylüleri daha fazla sürüklemenin bir mantığı olmadığını fark edip gitmelerine izin veriyorsunuz. Shigeki gitmeden "İyi haberlerinizi bekliyor olacağız." diyor sizlere. Üçlü adamın arkasına takılıyor, ay ve köyün zayıf ışıkları arasında gözlerinizden kayboluyor.

Ucunu bucağını görebildiğiniz büyüklükte bir açıklıktasınız. Buraya kadar diklik yavaş bir şekilde arttı, o yüzden daha çok yokuş yukarı yürüme şeklinde geldiniz buraya. Tam karşınızda ise sizin yaklaşık iki katının büyüklüğünde bir kaya topluluğu var. Ardında, yağmurun bulanıklaştırmasından seçebildiğiniz kadarı ile, eğimi geldiğiniz yola göre biraz daha dik başlayan ve artarak devam eden etekler var. Gerisini pek göremiyorsunuz. Açıklığın sağınıza kalan yanından gökyüzünü görebilmeniz sebebiyle orada bir uçurum olduğunu düşünüyorsunuz. Soluna doğru ise, karşınızdaki oluşumların benzeri var, sadece boyutlar ve eğim biraz daha az. Bu sol tarafa bakınca adamların neden "Pek farklı bir şey yok aslında." dediğini anlıyor ve bu yoldan gittiklerini düşünüyorsunuz.

Bir sağanak altındasınız, fazla rüzgar yok. Zaten, Kaya Ülkesi'ni çevreleyen dağlar sebebiyle rüzgar pek içeri girmez, genelde böyle rüzgarsız, yumuşak geçer hava olayları. Yine de, zaman zaman fırtınalar koptuğunu da görür, duyarsınız elbette: Belki Ishigakure'de, belki ülkenin genelinde.

[Shijou Giin]

Yolculuk başladığından beri görünürde dikkatimizi çekecek bir iz ile karşılaşmamıştık.Herşey olması gerektiği gibi gözüküyor,baktığımız herhangi bir noktaya tekrar dönme gerekliliği hissetmiyorduk.Zaten çoban hayut hayvanlar bir iz bırakmış olsa bile yağmurun durumunu dikkate alınca yok olduğuna emindim.Koku,ayak izi yahut ses; bu şartlar altında varlığını sürdüremeyecek şeylerdi.Buralarda pek birşey bulmayı beklemekte mantıksızdı diğer yandan.Köylülerin anlattıklarına göre çoban muhtemelen ulaşabileceği en yüksek noktayı hedeflemişti.

Diğer köylülerin durumuna bakınca çoban eğer mantıklı davrandıysa sabit bir noktada bekliyor olmalıydı.Zemin henüz çok yükseklere çıkmamamıza rağmen bozulmaya başlamıştı.Köylüler genel olarak yavaştı ve ara sıra tökezledikleride oluyordu.Daha yükseklerde,çobanın bu durumla baş etmesine olanak vermiyordum.Biz shinobiler için bile yolculuğun ileri safhalarında sorun teşkil edecekti ıslak toprak.Daichi'nin halat fikri bu nedenle gayet mantıklıydı.Şimdilik, en azından bizi de tehlikeye sokacak durumlarla karşılaşmadığımız için halat fikrini biraz ertelemiştim yinede.Daha üst noktalarda kendimi Daichi'ye bağlayabilirdim.

Köylülerin yarattığı kısa duraklamada saçlarımdaki suyu sıktım.Islanmak dert değildi ancak kıyafetlerin üzerimde bıraktığı yapışkanlık hissi zaman zaman rahatsız ediyordu.Köylüler gitme isteğini dile getirdiğinde bende sırtımdaki çantayı kurcaladım hızlıca.Belki köy bizi bu dağa yollarken yağmurluk koymayı da akıl etmiştir.Bu sırada çantanın içinde ne var ne yok onlara bakacağım.

Gidebileceğimiz rotalar az çok belliydi.Sol taraf zaten köylüler tarafından aranmıştı.Kara gökyüzünü bize sunan sağ taraf muhtemelen bir uçuruma çıkıyordu.Aramak için hem saçma hemde riskli bir yer.Tam karşı yönümüzse..Artan yükseklik orayı en mantıklı tercih ediyor.Büyük kayaları aştıktan sonra dikliği artan eteklere ulaşabilirdik. "Bu havada uçuruma gitmek mantıksız." Elimle büyük kayaların olduğu tarafı işaret ettim. "O tarafa gidelim derim.Zaten çobanda yükseklere gitmiştir verimli otlar için." Daichi'de benimle aynı fikirde olursa rotamız bu olacaktı.

[Hamaguchi Daichi]

Dat deney... Hehehehehe... Ben de diyorum ki neyi gözden kaçırdım. Elektrik değil ki bu bir uçtan gelsin ötekinden gitsin. Zaten az yollayayım eşit yollayayım falan aştı beni. Misinaları geri sarıp "Olmadı. Ehehe..." diye gevrek gevrek güldüm. Halat da geldi o sırada. Oo meşale de var, alırım bir dal. Aldım attım çantaya hemen.

Hazırlıklar bitince de başladık kurtarma operasyonumuza. Düşe kalka geldik bir yerlere. Daha doğrusu köylüler düşe kalka geldi. Bizim için pek bir sorun yoktu. Gerçi yağmur yavaştan sinirimi bozmaya başladı. Kapüşonumu kafama geçirsem bile gıcık lan. Islandım hep. Ağırlaştım, kıyafetlerim üstüme yapıştı... Haz etmedim.

Yükselti arttıkça otun kalitesi niye artıyormuş ki? Demek ki yukarının toprağı daha bereketli. Yav şimdi, ben mandıra işletmiyorum ama yanlış hatırlamıyorsam kayalara, ağaçlara tırmanan keçi olması lazım. Adamlar koyun diyor bize. Koyunların hiç öyle dağdan taştan gittiğini, akrobatik şeyler yaptığını duymadım ben. Adam koyunları daha yükseğe çıkarıyorsa illa ki kullandığı düzgün bir yol vardır. Koyunlar yer çekimine karşı koyamaz. Hatta yukarıda otlattığına göre yukarıda da düzlükler olmalı. Sherlock'un kayıp dölü iş başında, AÇILIN!

Ee, artık epey uzaklaştık. Bence de size müsaade. Hadi güle güle Shigeki. Şöyle hafifçe kafamı eğip sırıttım Shigeki'ye. Üçlüyü kaybetme ha, bir de onlarla uğraşmayalım. Paket olarak kaybolur bir de onlar.

Aklıma çok saçma bir şey geldi. Şimdi biz koyunlardan birini kurtarsak, bu koyunlarda da sürü psikolojisi var ya, onlar da kendilerine kurtarsalar dünya çok güzel bir yer olmaz mıydı? Bence olurdu. Olmaz diyenin amına koyayım. OLURDU! Şu ıslaklık harbiden sinirimi bozmaya başladı.

Şöyle bir bakındım geldiğimiz yere. Bir tarafımız uçurum, çıkardık listeden. Önümüz ve solumuz ise yukarı çıkmaya devam ediyor. Bu sefer fikir Giin'den geldi. Düz devam edelim diyor. Bence de mantıklı. En kısa yoldan nasıl yukarı çıkacaksak çıkalım. "Mantıklı." diyerek onayladım Giin'i. Gidelim bakalım. Yağmur şiddetli, izlerin yok olma ihtimali var ama ben yine de ortalığa dikkat edeceğim. Tabii ki bastığım yere dikkat ettiğim kadar değil.

[GM - Naruto]

İkiniz de düz devam etme konusunda hemfikir olup yolunuza devam ediyorsunuz. Kayalara doğru ilerledikçe, yüzleriniz daha bir ıslanıyor, ağzınıza yüzünüze girmeye çalışıyor saçlarınızdan akan damlalar. Daichi durumdan rahatsız olup kapüşonuna davranırken, kayalara az bir mesafenizin kaldığı sırada yerde bir patika görüyor. Bitki örtüsünün adımlana adımlana aşılması sonucu oluşmuş gibi görünen bu doğal patika pek kalın olmayan, ince bir yol. Doğruca sizin de gitme niyetinde olduğunuz yön olan kayalara doğru ilerliyor. Bu patikayı izleyerek devam ediyorsunuz.

Patika sizi iki kayanın arasına getiriyor, kayalara ilk baktığınız sırada görmemiş olduğunuz bir delikle karşılaştırıyor. İki kayanın yan yana gelerek oluşturduğu bu delik, Daichi'nin rahatça geçebileceği bir boyutta. Giin'in ise epey bir eğilmesi gerekiyor. İkiniz de bu delikten geçerek eteklere ulaşıyor ve yukarı doğru ilerlemeye başlıyorsunuz.

Bu ilerlemeniz boyunca karşınızda olan tek şey tamamen kararmış olan hava ve ıslak topraklar. Sizin için bu yapıları çıkması zor olmasa da, zaman zaman köstek olmak istercesine çıkan minik taşlar ve yabani dallardan köylülerin neden daha fazla devam edemediklerini anlıyorsunuz. Yağmur hala şiddetini korurken, kararmış gökyüzünde renklerini belli etmeyi başaran gri bulutlar size eşlik etmekte yolculuğunuzda. Bir yarım saat bu şekilde ilerliyorsunuz, ne yazık ki bir şeyler çıkmıyor karşınıza şimdilik. Ne bir ipucu, ne de başka bir şey.

[Hamaguchi Daichi]

Aha da yol! Vallahi de yol billahi de yol! Doğal bir şey değil gibi duruyor. Üstünden geçile geçile oluşturulmuş gibi daha çok. Tamam, ipin ucundan tuttuk gerisi takip etmeye kalıyor. O yüzden daldık yola.

Yeni bulduğumuz yolda ilerleyince karşımıza delik gibi bir şey çıktı. Hatta bildiğin delik, gibisi fazla. Fazla esnek olduğumdan hemencecik geçtim ben. Giin ise biraz zorlandı. Esneklik işte...

Deliği de aştıktan sonra da ortalıkta bir şey yoktu işin kötüsü. Aynı yolun devamı beni tatmin etmedi açıkçası. Bir koyun boku olsaydı bari... Zaten gelene kadar küçük, sivri taşlarla sağdan soldan fırlayan dallarla boğuştuk. Bu Ishigakure yönetiminin de ağzına sıçayım! İki dotoncu yollasalarmış 2-3 haftada buraları duble yollarla döşemişlerdi şerefsizim. Sonra biz gelip koyun kurtarmak zorunda kalıyoruz.

Ben bir şey daha diyeceğim. Adamlar bize 40 koyun dediler. Eğer koyunlar çobanın yanında olmasaydı, hepsi dağılmış olsaydı illa ki bir tane görürdük şimdiye kadar. Gerçi sürü psikolojisi... Hepsi aynı yere gitmiş de olabilir. Ama gök gümbürdüyor mübarek, korkup dağılırlardı bence. O yüzden, çobanın yanında olma ihtimalleri var bence ve bu ihtimal beni umutlandıran ihtimallerden. Çoban için de iyi. Aç kalırsa kessin bir koyun, koysun ateşin üstüne, ooh, mis! Sorarlarsa kurt kaptı der ne olacak ki?

Neyse, gevezelik yeter. Adamdan hala iz yok. Ama aramaya devam etmekten başka yapabileceğimiz bir şey olduğunu da sanmıyorum. Ayrılıp arasak falan diyeceğim de tehlikeli ya. Rüzgar uçurur beni... O yüzden aramaya devam.